Sygnaturka nr 3-2015
Transkrypt
Sygnaturka nr 3-2015
prosimy następujące osoby: Monika Farbaniec, Agnieszka Biłas, Krystyna Czajka, Helena Łatka, Ewa Łatka, Mariusz Kuchta, Halina Ślusarczyk. Na Woli: Maria i Katarzyna Puchalik. Ogłoszenie społeczne: Uczniowie, Nauczyciele oraz Rada Rodziców zapraszają wszystkich mieszkańców na Jasełka oraz występ Kapeli Jaśliszczanie, w niedzielę 18 stycznia o 12:00 w Domu Ludowym w Jaśliskach. Jasełka zostały przygotowane przez uczniów i nauczycieli Zespołu Szkół Publicznych, Szkoła Podstawowa i Gimnazjum w Jaśliskach. Stowarzyszenie „Na Styku Kultur”, Gmina Jaśliska i Parafia Jaśliska zapraszają na III Noworoczny Koncert Chórów „Jaśliskie kolędowanie”. Wystąpią chóry z Polski i Słowacji prezentując czterogłosowe opracowania najpiękniejszych kolęd i pastorałek. „Jaśliskie kolędowanie” odbędzie się 25 stycznia (niedziela). Początek Koncertu po południowej Mszy Św., która w tym dniu wyjątkowo rozpocznie się o godz.15.00. Data Godz. 2 Niedziela Zwykła Poniedziałek 19. 01 7:00 Zm. Maria Bukowczyk /greg./ 8:00 Zm. Franciszka Szerszeń /intencja sąsiadów Kuchta/ Zm. Antonina Bukowczyk /intencja pracowników Zespołu Kry17:00 tych Pływali w Krośnie/ Zm. Franciszka Szerszeń /intencja córki Barbary, Marii, EugeWtorek 20. 01 7:00 niusza i wnuków/ 8:00 Zm. Maria, Karol i Józef Skubińscy 17:00 Zm. Maria Bukowczyk /greg./ Środa 21. 01 7:00 Zm. za zmarłych rodziców i zm. z rodziny Mezglewskich Zm. Maria Bukowczyk /greg./ 8:00 Dziękczynna z prośbą o zdrowie, Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej dla Ewy i całej rodziny 17:00 Zm. Julian i Agnieszka Dragan Czwartek 22. 01 7:00 Zm. Maria Bukowczyk /greg./ 8:00 Zm. Maria, Władysław i Michał Farbaniec 17:00 Piątek 23. 01 7:00 8:00 Sobota 24. 01 Niedziela 25. 01 17:00 7:00 8:00 17:00 7:00 8:00 /Wola/ 9:30 11:00 15:00 Zm. Antonina Bukowczyk /intencja pracowników Zespołu Krytych Pływali w Krośnie/ W intencji bogu wiadomej Zm. Maria Bukowczyk /greg./ Zm. Jan i Bronisława Mezglewscy i Teresa Błaszcz Zm. Józef Szałaj i Antoni Rudawski Zm. Maria Bukowczyk /greg./ W intencji przebłagalnej za grzechy i łaskę nawrócenia Zm. Józef, Maria i Paweł Strzemeccy Zm. Paweł i Józefa Kurdyła Zm. Maria Bukowczyk /greg./ O zdrowie, Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej dla Henryka, córek, zięciów, wnuków i wnuczek Zm. Władysław Łątka w pierwszą rocznicę śmierci /intencja matki/ Zm. Mieczysław Banach w pierwszą rocznicę śmierci O zdrowi, Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej dla rodziny Banaś Sanktuarium Królowej Nieba i Ziemi SYGNATURKA JAŚLISKA www.jasliskaparafia.pl OTO SERCE... – Medytacja (fragment) o Najświętszym Sercu Jezusa wg św. Józefa Sebastiana Pelczara Cieszę się ogromnie, że dane mi jest dzielić się z czytelnikami Sygnaturki przemyśleniami dotyczącymi Tajemnicy Najświętszego Serca Jezusowego. Jak Bóg da, w wielu jeszcze numerach naszego pisemka będą się pojawiały artykuły o tej tematyce. Dziś oddaję głos Świętemu. Święci na pewno lepiej niż my, potrafili zgłębić Tajemnice Boga, uwielbiać Go i odpowiadać na Jego wezwania. Przemówi Patron dnia jutrzejszego św. Józef Sebastian Pelczar – rozmiłowany w Najświętszym Sercu Jezusa. Jego życiową dewizą było hasło: „Wszystko na większą chwałę Najświętszego Serca Jezusowego” i rzeczywiście ono kształtowało całe życie św. Józefa Sebastiana i jego wielokierunkową służbę. Przekazał je siostrom założonego przez siebie Zgromadzenia zakonnego, czyli siostrom sercankom, do grona których mam szczęście należeć. Sama postać Świętego była w minionych latach kilkakrotnie prezentowana na stronach Sygnaturki, a także ukazywana przy różnych okazjach. Poniżej zamieszczony został fragment medytacji poświęconej Sercu Jezusa zamieszczony w jednej z jego książek z dziedziny duchowości. Wybierzmy się zatem razem ze św. Józefem Sebastianem w pielgrzymce wiary na Golgotę pod Jezusowy Krzyż, aby zobaczyć oczami i sercem przeżyć to, co tam się wydarzyło. Jednak przede wszystkim prośmy Pana, by dane nam było pojąć tę wyjątko- Rok VIII nr 3 18. 01. 2015 r. wą troskę Serca Jezusowego o nas - wszystkich grzeszników, posuniętą aż do oddania życia, aż do przebicia Serca, z którego polał się na świat potok nieskończonej, życiodajnej miłości. Oddajmy głos Świętemu: „Setnik rzymski, chcąc się przekonać, czy Chrystus Pan już umarł, wbił włócznię w Jego bok, tak że jej ostrze przeszyło serce na wylot. Gdy wyciągnął włócznię, wypłynęła z rany krew pomieszana z wodą, niby strumień łaski Bożej. Setnik wzruszony zsiadł z konia, uklęknął, i bijąc się w piersi głośno wyznawał, że Jezus jest prawdziwym Bogiem i Zbawcą. O tajemnico wielka! Żo ł n i e r z p o g a ń s k i otwiera Serce Jezusowe i pierwszy doznaje Jego miłosierdzia, aby wskazać drogę wszystkim ludziom. - Czym jest to Serce? Serce Jezusa jest najwspanialszym tronem Boskiego Majestatu, najświętszą świątynią Bóstwa, a zarazem ogniskiem miłości boskoludzkiej, z którego wyszedł Kościół jako Oblubienica Chrystusowa, a Matka nasza. A więc chodź-cie wszystkie dzieci tej Matki świętej wielbić Trójcę Przenajświętszą. Chodź i ty z hołdami i ofiarami dla Boskiego Serca. To Serce jest krynicą pełną łask, z której wszyscy czerpać mogą. Dla wszystkich ta krynica stoi otworem; wszystkich też Pan Jezus do niej wzywa: Pragnący, pójdźcie do wód. A więc chodźcie, serca wyschłe i wypalone od żaru trosk i pokus, zaczerpnąć wody życia w tej krynicy. Chodźcie serca zranione i słabe, uleczyć się i umocnić w tym źródle wiecznie biją- cym. Chodź i ty po tę wodę, bo i ty jesteś słaby, a przy tym wystawiony na różne troski i pokusy. Pamiętaj, że ile razy Komunię św. przyjmujesz, tyle razy przykładasz twe usta do otwartego Serca Jezusowego. To Serce jest szkołą cnót wszystkich, w której nieumiejętni i maluczcy mają się uczyć życia świętego, a szczególnie miłości, bo to Serce z miłości ofiarowało się na krzyżu i ofiaruje się w Sakramencie Ołtarza. Jest też szkołą pokory, bo z Jego Serca ciągle idzie głos: uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy : pokornego serca (Mt 11,29). Spieszcie zatem wszyscy do tej szkoły i uczcie się żyć po Bożemu. Czy wszyscy tak czynią? Czy serca wszystkich chrześcijan są choć trochę podobne do Serca Jezusowego? „ [W oparciu o te przemyślenia Świętego można rzeczywiście zrobić sobie porządny rachunek sumienia: - Serce Jezusowe najczystsze i najświętsze. A jakie jest moje serce? - Serce Jezusa łagodne. Ile w moim sercu jest łagodności dla innych? - Serce Jezusa litościwe i czułe. Ile jest we mnie współczucia dla smutnych, przygnębionych chorobami, czy innymi problemami? - Serce Jezusa pałające gorliwością o chwałę Ojca i o zbawienie dusz. A jak ja angażuję się w apostolstwo przez modlitwę, składane w ofierze cierpienie, służbę i twórczość dla Jezusa? - Serce Jezusa posłuszne aż do śmierci, pokorne i cierpliwe. A jak ja staram się szukać woli Bożej w wydarzeniach, które mnie dotykają? Czy staram się trudną wole Bożą przyjmować cierpliwie, z pokorą, bez narzekania, a nawet radośnie?] I dalej mówi Święty: „Przeglądnij teraz swe serce, czy ono podobne do Jezusowego; a jeżeli w swoim sercu znajdziesz namiętność i wady, upokorz się, żałuj i módl się: O Jezu, weź serce moje, a daj mi Serce Twoje. Wreszcie to Serce jest naszym schronieniem, w którym opuszczony znajduje dom, proszący wysłuchanie, kuszony wzmocnienie, strapiony pociechę, grzesznik łaskę żalu i przebaczenie. Dlatego we wszystkich potrzebach duchowych i ziemskich biegnij do tego Serca. A nie potrzebujesz Go daleko szukać, bo Ono jest żywe i zawsze bijące w Najświętszym Sakramencie Ołtarza. Ilekroć uczestniczysz we Mszy Św., przyjmujesz Komunię Św. albo modlisz się przed przybytkiem sakramentalnym, tylekroć polecaj się Sercu Jezusowemu przez Najświętszą Matkę. Z drugiej strony rozszerzaj, jak możesz, cześć i miłość tego Serca. Czy tak czynisz?” /Oprac. S. Helena Łukasik/ Z nauczania pasterskiego św. Józefa Sebastiana Pelczara W poniedziałek 19 stycznia obchodzimy liturgiczne wspomnienie św. Józefa Sebastiana Pelczara. Z tej okazji sięgamy do nauczania pasterskiego patrona naszej diecezji. Człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boże, powołany przez Boga do udziału w Jego życiu. Obdarowany został przez Stworzyciela wszelkimi darami, także nadprzyrodzonymi, powołany do współpracy i współtworzenia świata. Każdy człowiek, a szczególnie chrześcijanin, powinien sobie uświadomić to wielkie powołanie i wypływającą z niego godność. Tym podstawowym powołaniem jest udział w życiu Boga. Człowiek, aby mógł właściwie się rozwijać, powinien wejść w bliski kontakt z Bogiem, dążyć do świętości oraz współpracować ściśle z łaską Bożą. Spośród istot żywych tylko on otrzymuje różnorakie dary i łaski, by mógł ściślej jednoczyć się ze Stwórcą, który jest prawdziwą miłością. Przez Chrystusa, Bóg w sposób szczególny obdarowuje człowieka życiem nadprzyrodzonym, uświęca duszę przy pomocy łaski. Święty Józef Sebastian Pelczar ukazuje łaskę Bożą jako narzędzie pomocne w budowaniu i planowaniu domu duchowego. Łaska Boża wspomaga człowieka w różnych sytuacjach życiowych, pobudza do wykonywania dobrych czynów. Stąd każdy nieustannie musi współpracować z łaską Bożą, aby kroczyć drogą wyznaczoną przez Boga. Wzrost tej łaski dokonuje się w nas dzięki aktywności życiowej, wtedy, gdy jesteśmy do jej przyjęcia dysponowani. Święty Józef Sebastian nazywa łaskę dobrym darem pochodzącym od Ojca światłości. Łaska jest darem nadprzyrodzonym, którego Bóg udziela z dobrej woli, ze względu na zasługi Chrystusa, aby człowiek mógł posiąść obiecane zbawienie. Bóg Ojciec umiłował nas od wieków w swym jedynym Synu i przez Niego uczestniczymy w miłości, jaką ma Syn do Ojca. Poprzez chrzest święty staliśmy się dziećmi Bożymi, synami Boga, to znaczy, że Bóg udziela nam własnej natury i że otrzymujemy ją od Niego. Człowiek powinien życie Boże w sobie rozwijać, pielęgnować, poprzez życie w sprawiedliwości, miłości do Boga i człowieka. Ten, tak będzie postępował, kto wiernie zachowuje Boże prawo, a także idzie wiernie śladami swego Mistrza i Pana Jezusa Chrystusa. Święty Józef Sebastian pisze, że dawcą łaski jest Bóg Ojciec a wyjednał nam ją Jezus Chrystus. Dzięki zasługom Chrystusa Pana na krzyżu, zawdzięczamy przywrócenie synostwa Bożego. Święty Józef Sebastian, zachęca by każdy się uświęcał i czynił to w oparciu o naśladowanie Jezusa. On, przez swoją śmierć krzyżową, wyjednał nam łaskę, która dokonuje naszego usprawie- dliwienia i uświęcenia. Przez Bożą łaskę człowiek wewnętrznie odnawia się, staje się przyjacielem i synem Bożym. Łaska uświęcająca udziela nam rzeczywiście samej natury Boga, czyni nas świętymi, możemy nią rozporządzać ku naszemu jeszcze ściślejszemu związaniu z Bogiem. Dzięki tej łasce jesteśmy podobni do Boga, ona czyni nas miłymi w Jego oczach, odziani jesteśmy Jego własną świętością. Skutkiem i owocem tej łaski jest życie nadprzyrodzone. Święty biskup mówi, że łaska uświęcająca, czyni nas podobnymi do Boga, wynosi dusze do stanu nadprzyrodzonego, daje życie Boże. Dusza, dzięki łasce uświęcającej, staje się uczestniczką natury Bożej, jest przedmiotem szczególnej miłości Boga. Człowiek w swej strukturze duchowej, zostaje ubogacony przez łaskę, ona właściwie dogłębnie go przekształca i przemienia. Przez łaskę, w duszy człowieka pojawia się nowa rzeczywistość, której nie można wytłumaczyć naturalnym działaniem ducha i jego prawami. To doświadczenie określa się jako bycie w miłości z Bogiem. Bóg tak nas kocha, że nie tylko nas stworzył, ale udzielił nam swej Boskiej natury. Łaska jest wymianą miłości między człowiekiem a Bogiem. Bóg w życiu nadprzyrodzonym, udziela łaski uświęcającej, dzięki której Duch Święty mieszka w nas. Łaska ta czyni nas podobnymi do Boga i nas w pełni z Nim jednoczy, a także jest przebóstwieniem i połączeniem się z Bogiem w granicach możliwości. Józef Sebastian Pelczar zauważa, że dusza dzięki tej łasce przemienia się, uświęca, staje się coraz to bardziej piękniejszą niż wszystkie dzieła ludzkie, niż cały świat, tak, że Bóg spogląda na nią z upodobaniem. Pan wychodzi do człowieka, obdarza go darem nadprzyrodzonym, czyni swoim dzieckiem udzielając Boskiej natury. Jest to, zatem łaska przybranego synostwa, łaska odrodzenia, łaska usprawiedliwiająca. Katechizm Kościoła Katolickiego powie, że: „Łaska jest przychylnością, darmową pomocą udzielaną nam przez Boga, byśmy odpowiedzieli na Jego wezwanie: stali się dziećmi Bożymi, przybranymi synami, uczestnikami natury Bożej i życia wiecznego” (KKK 1996) Święty biskup mówi o źródłach łaski, czyli sakramentach. Odwołuje się do listu św. Jakuba Apostoła i podaje za Apostołem, że „Każde dobro, jakie otrzymujemy i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł (...)” (Jk 1, 17). Józef Sebastian wykłada naukę o sakramentach, które są ustanowione przez Chrystusa i dzięki Jego zbawczemu działaniu, dają duszy łaskę uświęcającą. Przez sakramenty Duch Święty sprawuje nasze uświęcenie i zjednoczenie z Bogiem. Przez chrzest święty, miłość Boża daje życie nadprzyrodzone, a więc łaskę uświęcającą i dary Ducha Świętego. Na odpuszczenie grzechów śmiertelnych po chrzcie popełnionych, Chrystus ustanowił sakrament pokuty, dzięki któremu przywraca nam łaskę uświęcającą. Bóg pragnie nas przyjąć do siebie, udziela nam samego siebie byśmy przylgnęli do Jego nieskończonej miłości. Życie człowieka powinno polegać na nieustannym poznawaniu Boga, kochaniu Go. Relację z Bogiem możemy zerwać dobrowolnie z naszej winy, przez grzech śmiertelny, ale zewnętrznie nikt tej głębokiej relacji, radości, którą posiadamy wewnątrz nie może odebrać. Święty Józef Sebastian przypomina o obowiązku zachowania łaski, a jest to możliwe dzięki codziennej walce człowieka. Zachęca, do ufnej modlitwy do Chrystusa, by Ten uchronił człowieka od wszelkiego zła, które sprzeciwia się łasce uświęcającej. /Ks. Marcin/ Ogłoszenia duszpasterskie: Dzisiaj rozpoczyna się Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. W poniedziałek zbiórka ministrantów o godz.17.00. W poniedziałek, 19 stycznia, wspomnienie św. Józefa Sebastiana Pelczara - patrona naszej archidiecezji. We środę, 21 stycznia obchodzimy wspomnienie liturgiczne św. Agnieszki, dziewicy i męczennicy, w sobotę św. Franciszka Salezego patrona pracowników mediów i dziennikarzy. Bóg zapłać za wszystkie ofiary składane na remont naszych świątyń oraz na ogrzewanie kościoła. Dziękujemy za utrzymanie czystości w naszych świątyniach, na kolejny tydzień