portret św. ojca pio

swpawel.rudasl.wiara.pl
PORTRET ŚW. OJCA PIO
PORTRET ŚWIĘTEGO OJCA PIO.
Każdego roku, 23. września obchodzimy wspomnienie św. Ojca Pio. W naszej parafii już od paru lat
modli się i spotyka Grupa Przyjaciół św. Ojca Pio. Zechciejmy przez kolejne miesiące zapoznawać się z
osobą tego Świętego i przyjrzeć się dokładnie Postaciom, które mu się objawiały, aby pogłębić naszą
duchową więź ze Stygmatykiem.
Święci, błogosławieni i słudzy Boży zostawiają po sobie liczne
dzienniki, luźne zapiski, treści kazań, dzieła teologiczne i listy. Czytając je, można poznać ich duchowość,
sposób życia, doświadczenia. Św. Ojciec Pio, kapucyn z Zakonu Braci Mniejszych zostawił listy, które
pisał do swoich kierowników duchowych i osób, które powierzały się jego kierownictwu. Korespondencja z
kierownikami duchowymi została zebrana w zbiór Epistolario I i przetłumaczona w całości na język
polski. Wszystkie listy zostały zebrane i zgromadzone w archiwum ojców kapucynów w San Giovanni
Rotondo, w klasztorze,
w którym posługiwał. Św. Ojciec Pio Francesco Forgione,
urodził się 25.maja 1887r. w Pietralcinie na południu Włoch. W wieku 16 lat wstąpił do Zakonu
Kapucynów w Morcone, Benevento, gdzie otrzymał habit nowicjacki i imię brat Pio. Ukoń-czył wymagane
studia i został wyświęcony na kapłana w 1910r. Pan Bóg już niedługo po jego nowicjacie zaczął obdarzać
go niebiańskimi wizjami. Sześć lat później wyjechał do San Giovanni Rotondo, gdzie z wyjątkiem
krótkich okresów, pozostał do końca życia. Ojciec Pio prowadził korespondencję listową ze swoimi
kierownikami duchowymi ojcem Benedetto i ojcem Agostino.
Ojciec Benedetto pochodził z San Marco In Lamis. Był człowiekiem o błyskotliwej inteligencji i
widocznych talentach kierowniczych. W swej pracy kierowniczej był wymagający, nieco autorytatywny,
czasami może mało ekspansywny i jakby odosobniony. Był przełożonym prowincji zakonnej w Foggi. Ojca
Pio poznał w kwietniu 1903 roku w Morcone. Od tego spotkania stosunki pomiędzy obydwoma
zakonnikami zacieśniały się, a bardzo bliskie stały się w czasie, gdy ojciec Benedykt został przełożonym
Stygmatyka. Jako (&) świadek mistycznych darów Ojca Pio, ojciec Benedetto za-chował je w
tajemnicy tak długo, jak to było możliwe i nie był wca-le łatwowierny w ich akceptowaniu. Ojciec
Agostino pochodził z tego samego miasta, co ojciec Benedykt. Był on jego współpracownikiem w
odnowie kapucyńskiej prowincji i w kierownictwie duchowym Ojca Pio, którego poznał w 1907 roku jako
kleryka brata. Ojciec Agostino był świadkiem wielu ekstaz Ojca Pio oraz udręk, jakie cierpiał za sprawą
szatana. Jako kierownik duchowy Stygmatyka był człowiekiem, który traktował go z miłością i
zdecydowaniem. Ojciec Agostino kochał Ojca Pio, który równie , a może jeszcze bardziej kochał
swojego mistrza, ojca duchownego i spowiednika. Z biegiem lat tworzyło się między nimi coraz lepsze
zrozumienie, oparte na miłości, wzajemnym szacunku i poważaniu. W listach Ojciec Pio nie kierował
się w ujawnianiu na piśmie swego wewnętrznego życia i swoich relacji z Panem Bogiem ani kaprysem, ani
próżną satysfakcją, ani jakimkolwiek innym motywem ludzkim. Zdawał sobie dobrze sprawę z trudności,
jakie jego problemy sprawiały kierownikom duchowym, ale nie mógł nie uciekać się do nich, aby
właściwie rozwiązać bardzo skomplikowane sprawy. Listy są napisane łatwym i prostym stylem, który
czasem jest surowy i nie pozbawiony gramatycznych błędów. Ojciec Pio zmagał się z oporną materią
języka, przez którą nie zawsze przychodziło mu łatwo i jasno wyrażać na piśmie swoje myśli i najwyższe
duchowe przeżycia.
Celem listów było przekazywanie dokładnego sprawozdania o aktualnym stanie
duszy, odkrycie przed kierownikami duchowymi tajemnic ducha, aby mieć pewność drogi, aby otrzymać
wskazówki w wątpliwościach i być podtrzymywanym na duchu w trudnych chwilach. Tematyka listów jest
zróżnicowana, ponieważ Ojciec Pio przeżywał różne stany ducha, różne aspiracje i potrzeby. Miał także
różne mi-styczne wizje, które znaczyły jego duszy drogę ku Bogu. Wizje zaczęły pojawiać się u Ojca Pio
po nowicjacie. Podczas nich ukazywali mu się Jezus, Maryja i Anioł stróż. Trwały one pól godziny, a
niekiedy dłużej. Pierwsze objawienie prywatne miało miejsce w 1911 roku. Jego świadkami byli ojciec
Agostino i zakonnicy klasztoru w Venafro . Od tego czasu prywatne objawienia były tak częste, że Ojciec
Pio uważał je za zupełnie naturalne. Jego relacja do Jezusa, Maryi i Anioła stróża zaczęła stawać się coraz
bardziej zażyła do tego stopnia, że rozmawiał z Nimi o wszystkich swoich sprawach, wiedział co myślą o
jego problemach, czuł ich ciągłą obecność. Bardzo często w listach do kierowników duchowych pisał o
swoich doświadczeniach duchowych, rozmowach z Jezu-sem, Maryją i Aniołem stróżem. Dawał
świadectwo o postrzeganiu tych niebiańskich postaci, pisząc o nich nadawał tytuły, które były jego
wyznaniem wiary i wyrazem nadziei i miłości jaką do nich żywił. Przez wizje, których doświadczał, jego
więź z Jezusem, Maryją i Aniołem stróżem była coraz silniejsza. Czuł ich obecność podczas wszystkich
wydarzeń swojego życia. W liście do ojca Agostino napisał: Pan Jezus, Jego kochana Matka, Aniołek
dodają mi odwagi i nie prze-stają mi powtarzać, że żertwa ofiarna, aby nią być, wymaga utraty
wszystkiej swej krwi. Nie-raz także, podczas życzeń składanych któremuś z ojców duchownych, pisał o
Jezusie, Maryi i Aniele stróżu, polecając go tych trzem niezawodnym postaciom.Św. Ojciec Pio czcił
Jezusa i Je-go Matkę, Maryję. jego miłość do Maryi nie stanowił tylko jednego z aspektów jego
duchowości. Ma-ryja z Jezusem byli dla niego duszą, esencją jego duchowości i świętości. U Świętego
http://swpawel.rudasl.wiara.pl
Kreator PDF
Utworzono 2 March, 2017, 21:11
swpawel.rudasl.wiara.pl
widać jasno typowe cechy duszy prze-mienionej i upodobanej do Maryi i do Chrystusa. Maryję
najczęściej postrzegał i opisywał jako pośredniczkę. Matkę godną miłości i Bolesną Dziewicę,
współcierpiącą z Synem. "Jezus i Maryja prowadzili go do ukochania coraz większego cierpienia, w
kierunku coraz bardziej wspaniałomyślnej ofiary z siebie."
Kolejną postacią, o której często pisał w
listach i o której dawał świadectwo ciągłej obecności jest jego Anioł stróż. Przede wszystkim był on dla
niego przyjacielem i pośrednikiem. Spełniał także zadania względem Ojca Pio jako towarzysz, wojownik i
przewodnik. jego relacja z Aniołem stróżem była bardzo naturalna, oparta na przyjaźni, zaufaniu i
miłości. Wraz ze swoim Aniołem przeżywał każdy dzień.
c.d.n Ha.
http://swpawel.rudasl.wiara.pl
Kreator PDF
Utworzono 2 March, 2017, 21:11