Białaczka limfocytowa przewlekła (B

Halina Antosz1*, Joanna Sajewicz1, Barbara Marzec-Kotarska1, Anna Dmoszyńska2
Ekspresja IL-6 i IL-6Rα na poziomie mRNA w limfocytach PBL-B oraz w prawidłowej
subpopulacji B (CD19+)
IL-6 and IL-6Rα mRNA expression in B-cell chronic leukemia lymphocytes and normal B
lymphocytes subpopulation (CD19+)
1
Samodzielna Pracownia Genetyki Klinicznej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
Katedra i Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku Uniwersytetu Medycznego w
Lublinie
2
STRESZCZENIE
Komórki białaczkowe w PBL-B mogą produkować i wydzielać interleukinę 6 (IL-6),
która funkcjonuje jako czynnik stymulujący i regulujący różnicowanie limfocytów B w
nowotworowych komórkach limfoidalnych. IL-6 uznaje się za kluczową cytokinę
zaangażowaną w mechanizmy obronne organizmu, w procesach krwiotworzenia i reakcjach
zapalnych, o wielokierunkowym działaniu auto- i parakrynnym. Jej produkcja jest zazwyczaj
przemijająca i ściśle regulowana. Na komórki docelowe działa za pośrednictwem receptora
klasy I.
Stosując metodę RT-PCR w czasie rzeczywistym (real time PCR), zbadano ekspresję
IL-6 i IL-6Rα na poziomie mRNA, w limfocytach PBL-B w porównaniu z prawidłową
subpopulacją limfocytów B (CD19+). Poziom ekspresji IL-6 wyrażony wartością RQ w puli
limfocytów B wszystkich badanych chorych z PBL-B, w porównaniu z subpopulacją B
zdrowych dawców, okazał się być ponad 52 razy mniejszy, natomiast ekspresja mRNA IL6Rα w B-PBL, była dwukrotnie większa. Porównanie ekspresji mRNA IL-6 i IL-6Rα, w
różnych stadiach choroby wg Rai’a (0,1,2,4) wykazało w obu przypadkach największy
poziom RQ mRNA w stadium 4 najmniejszy w stadium 1.
SŁOWA KLUCZOWE: PBL-B – IL-6 – IL-6Rα
SUMMARY
B-CLL lymphocytes may produce and secret interleukin 6 (IL-6) that functions as
stimulation and differentiation factor of B lymphocytes in neoplastic lymphoid cells. IL-6 is
suggested to be a key cytokine engaged in immune response of organisms, hematopoietic
processes and inflammatory reactions, based on multidirectioral auto and paracrine auction.
IL-6 production is mainly transitory and strictly regulated. Its action on target cells is
mediated by receptor I.
By the means of Real – Time PCR we studied IL-6 and IL-6Rα expression on mRNA
level (RQ) in B-CLL lymphocytes and in CD19+ subpopulation of normal B lymphocytes.
The IL-6 expression level in B-CLL cells was significantly lower (52 times) comparing to
CD19+ normal cells while IL-6Rα mRNA expression in B-CLL was twice as high.
Comparison of mRNA expression level of IL-6 and IL-6Rα, in different disease stages
according to Rai (0,1,2,4), showed the highest mRNA expression level for both studied genes
in 4th Rai stage and the lowest in 1st stage of disease.
KEY WORDS: B-CLL – IL-6 – IL-6Rα
WSTĘP
Przewlekła białaczka limfocytowa B-komórkowa (PBL-B) jest nowotworem
charakteryzującym się klonalną proliferacją i akumulacją limfocytów B (1).
Analiza Northern blot wykazała, że komórki białaczkowe w PBL-B mogą
produkować i wydzielać interleukinę 6 (IL-6), która funkcjonuje jako czynnik stymulujący i
regulujący różnicowanie limfocytów B w nowotworowych komórkach limfoidalnych.
Wykazano ponadto, że IL-6 hamuje proliferację limfocytów PBL-B indukowaną przez TNFα (2). Ze względu na fakt, że poziom IL-6 w surowicy krwi chorych korelował ze stadium
Rai’a i leukocytozą, Lai i wsp. (3) zasugerowali, aby IL-6 traktować jako prognostyczny
marker B-CLL.
IL-6 uznaje się za jeden z kluczowych czynników zaangażowanych w mechanizmy
obronne organizmu, w procesach krwiotworzenia i reakcjach zapalnych (4, 5). Jest silnie
działającą drobnocząsteczkową cytokiną o wielokierunkowym działaniu auto- i parakrynnym.
Jej produkcja jest zazwyczaj przemijająca i ściśle regulowana. Na komórki docelowe działa
za pośrednictwem receptora klasy I, będącego typem receptorów zawierających komponenty
wiążące ligandy, oraz komponenty przekazujące sygnał transdukcji. Receptor IL-6 składa się
z dwóch składników: IL-6Rα (CD126) i glikoproteidu 130 (gp130) czasami zwanego IL-6Rβ.
IL-6Rα wiąże się precyzyjnie z IL-6 natomiast gp130 odpowiada za transdukcję sygnału (6).
IL-6R występuje w dwóch formach; w formie związanej z błoną (mIL-6Rα) i w
formie rozpuszczalnej (sIL-6Rα) powstającej przez enzymatyczne „odcinanie” błonowego
IL-6R przez metaloproteazy ADAM10 i ADAM17, albo przez translację alternatywnego
mRNA (7, 8).
Rozpuszczalny receptor tworzy kompleks z IL-6, który aktywuje komórki w taki sam sposób,
jak sama IL-6. Obecne na powierzchni komórek cząsteczki gp130 wiążą kompleksy IL-6/sIL6R i przekazują sygnał aktywacyjny, pomimo braku mIL-6R. Cząsteczka gp130 nie wykazuje
żadnej aktywności katalitycznej, ale aktywuje szlak przekazywania sygnału za pomocą kinaz
tyrozynowych JAK (Janus kinases) oraz białek STAT (signal transducers and activators of
transcription) (9). Stymulacja gp130 jest istotna dla hematopoezy in vivo.
Potencjalne znaczenie IL-6 wykazano w patogenezie nowotworów wywodzących się z
układu krwiotwórczego i chłonnego, zwłaszcza w białaczkach limfocytowych i chłoniakach.
Są doniesienia, że IL-6 jest zdolna do stymulacji wzrostu chłoniaków zarówno B- jak i Tkomórkowych. Wykazano, wyraźne zwiększenie poziomu IL-6 w surowicy krwi chorych na
różne typy chłoniaków nieziarniczych, co jednocześnie okazało się być niekorzystnym
czynnikiem rokowniczym (10). Jeśli zaś chodzi o PBL-B pojawiły się sprzeczne doniesienia
na temat koncentracji IL-6 w surowicy krwi nieleczonych chorych. Hulkkonen i wsp. (11)
wykazali obniżony poziom IL-6 w surowicy krwi tych chorych. Natomiast Robak i wsp. (12)
stwierdzili, że stężenie IL-6 w surowicy nieleczonych chorych z PBL-B nie różniło się
znacząco w porównaniu ze zdrową kontrolą. Z kolei Trikha i wsp. (13) wykazali, że średni
poziom IL-6 w surowicy wzrasta wraz ze stadium choroby wg Rai’a, i u chorych w III/IV
stadium, jest znacznie wyższy w porównaniu ze zdrową kontrolą.
W świetle w/w danych, stosując między innymi metodę RT-PCR w czasie
rzeczywistym (real time PCR), postanowiliśmy sprawdzić jaka jest ekspresja IL-6 i IL-6Rα
na poziomie mRNA, w limfocytach B białaczki limfocytowej przewlekłej w porównaniu z
prawidłową subpopulacją limfocytów B (CD19+).
MATERIAŁ I METODY
Materiał do badań stanowiły limfocyty krwi obwodowej 32 chorych na przewlekłą
białaczkę B limfocytową (PBL-B). Rozpoznanie ustalono w Klinice Hematoonkologii i
Transplantacji Szpiku Kostnego Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. W okresie
poprzedzającym badanie żaden z chorych nie był leczony. Grupa badawcza obejmowała 12
kobiet i 20 mężczyzn w wieku od 39-83 lat (mediana: 68). Stopień zaawansowania choroby
był różny u poszczególnych chorych i obejmował stadia 0,1,2,4 wg charakterystyki Rai’a. W
stadium 0 było 7 chorych, w stadium pierwszym - 8, w drugim - 10 i w czwartym - 7
chorych. Grupę kontrolną stanowiło 10 zdrowych dorosłych dawców w wieku od 35 do 72 lat
(mediana: 64).
Izolacja limfocytów krwi obwodowej
Krew pobierano na 3,8 % cytrynian sodu a następnie izolowano limfocyty przez
wirowanie w gradiencie gęstości limphoprepu, zmodyfikowaną metodą Böyuma (15).
Manualna technika selekcji pozytywnej
Do zawiesiny komórek (107) w roztworze soli fizjologicznej z EDTA (PBE) dodano
przeciwciało CD19 MultiSort MicroBeads sprzężone z cząstkami paramagnetycznymi
MACS w ilości 20 µl na 107 badanych komórek. Zawiesinę komórek i przeciwciał
inkubowano w temperaturze 4-8°C przez 15 min. Następnie komórki przepłukiwano PBS
(roztwór soli fizjologicznej) i odwirowywano (300xg; 10 min., 18°C). Po usunięciu
supernatantu osad zawieszano ponownie w roztworze PBE do końcowej objętości 500 µl.
Mieszaninę wyznakowanych przeciwciałami komórek sprzężonych z koloidowymi cząstkami
paramagnetycznymi MACS przenoszono do kolumn izolacyjnych MS o pojemności 1,5 ml,
które umieszczano w separatorze magnetycznym (MiniMACS Separator). Komórki nie
opłaszczone przeciwciałem komórki wymywano z kolumny 1,5 ml roztworu PBE. Po
usunięciu kolumny MS z pola magnetycznego opłaszczone cząsteczkami koloidowymi
MACS komórki wypłukiwano 1 ml PBS. Pomiaru liczby komórek oraz czystości preparatu
(procent komórek dodatnich w znakowanej frakcji) dokonywano przy pomocy cytometrii
przepływowej (FACS Calibur, Becton Dickinson).
Oznaczanie immunofenotypu wyizolowanych limfocytów
Ekspresja antygenów powierzchniowych limfocytów B została oznaczona przy użyciu
mysich antyludzkich przeciwciał monoklonalnych specyficznie wiążących następujący panel
antygenów: CD5 PE /CD19 FITC (Becton Dickinson/ Becton Dickinson). Do każdej badanej
próby wykonywano kontrolę negatywną stosując ten sam izotyp sprzężony z tym samym
fluorochromem. Próby wykonano ściśle z zaleceniem producenta.
Izolacja RNA
Izolacji RNA dokonywano zmodyfikowaną metodą Chomczyńskiego (16).
Synteza cDNA
Syntezę cDNA przeprowadzano przy użyciu zestawu odczynników High-Capacity
cDNA Reverse Transcription Kit (AppliedBiosystems), zgodnie z procedurą zalecaną przez
producenta. W skrócie: do syntezy cDNA użyto 1μg RNA, którego ilość oceniano metodą
spektrofotometryczną przy użyciu aparatu NanoDrop 2000 firmy Thermo SCIENTIFIC.
Reakcje syntezy cDNA przeprowadzano 10X RT Buffer, dNTP Mix (100mM), odwrotnej
transkryptazy 50 U/μl (MultiScribe RT), sześcionukleotydowych starterów (10X RT Random
Primers), inhibitora RN-az. Mieszaninę reakcyjną uzupełnianio wodą wolną od RN-az do
20μl. Warunki reakcji zdefiniowano następująco: etap I: 25°C, 10 minut; etap II: 37°C, 120
minut; etap III: 85°C, 5 sekund.
Badanie ekspresji genów metodą PCR w czasie rzeczywistym
Uzyskane po odwrotnej transkrypcji próby cDNA amplifikowano w czasie rzeczywistym
przy użyciu techniki półilościowej analizy ekspresji w czasie rzeczywistym-Real Time PCR.
Procedurę PCR wykonano w aparacie 7300 Real-Time System firmy Applied Biosystems, z
wykorzystaniem oprogramowania SDS. Mieszanina reakcyjna zawierała:1,25 μl mieszaniny
sondy i starterów specyficznych dla badanych genów (Applied Biosystems), 12,5 μl buforu
TaqMan Universal PCR Master Mix (Applied Biosystems), 10,25 μl H2O oraz 1 μl cDNA.
Reakcję prowadzono na płytce optycznej w objętości 25 μl. Zastosowano następujące zestawy
sond typu TaqMan znakowanych FAM-NFQ i starterów dla genów: IL-6 i IL-6Rα oraz GAPDH
jako genu referencyjnego kontroli (Applied Biosystems). Warunki reakcji: denaturacja
wstępna 95°C 10 minut, 40 cykli: 95°C 15s, 60°C 60s. Ilość kopii cząsteczek badanych genów
kwasu nukleinowego była monitorowana w każdym cyklu reakcji amplifikacji. Ilość cykli
reakcji PCR, po których poziom fluorescencji przekroczył zdefiniowany próg (tCT) była
stosowana do obliczenia ilości badanych cząsteczek obecnych w mieszaninie na początku reakcji
(analiza przy użyciu oprogramowania RQ Study - ang. relative quantification; AppliedBiosystems).
Dla każdej próby wartość CT dla genu referencyjnego GAPDH była użyta do poziomu
normalizacji ekspresji badanych genów. Poziomy ekspresji badanych genów (∆CT) wyznaczono
według wzoru: ∆CT genu= CT genu- CT GAPDH
Ekspresję względną (RQ) badanych genów oznaczono wg wzoru:
-(∆CT genu - ∆CT kalibratora)
RQ= 2
gdzie: ∆CT kalibratora = CT genu kalibratora - CT GAPDH kalibratora.
WYNIKI
Ocena immunofenotypu limfocytów badanych chorych
U 32 chorych z rozpoznaniem przewlekłej białaczki limfocytowej wykonano badanie
immunofenotypowe antygenów powierzchni komórki, charakterystycznych dla limfocytów
PBL-B, metodą cytometrii przepływowej. Odsetek komórek CD5+/CD19+ wynosił
80,67±12,04%. Subpopulację tę przyjęto traktować jako białaczkową (Rycina 1).
R2
Ryc. 1. Immunofenotyp powierzchni limfocytów PBL-B
Fig. 1. Immunophenotype of B-CLL lymphocytes surface
Grupę porównawczą stanowiła czysta subpopulacja limfocytów B zdrowych dawców.
Za kryterium czystości przyjęto ekspresję antygenu CD19 na powierzchni limfocytów B.
Kontrolę czystości przeprowadzono w cytometrze przepływowym. Odsetek subpopulacji B w
każdej z badanych, kontrolnych prób przekraczał 94% (Rycina 2).
Ryc. 2. Ocena czystości prawidłowej subpopulacji limfocytów B (CD19+)
Fig. 1. Purity evaluation of normal B lymphocytes subpopulation (CD19+)
Ekspresja mRNA IL-6 w limfocytach PBL-B
Średni poziom ekspresji względnej RQ mRNA IL-6, wszystkich badanych chorych w
porównaniu ze zdrową grupą kontrolną był 52,32 razy niższy (0,000553 vs 0,028935)
(Rycina 3).
IL-6
0,03
0,02
0,01
0
PBL-B
CD19+ Norma
Ryc. 3. Porównanie średniej ekspresji względnej mRNA IL-6 wszystkich badanych chorych z
grupą zdrowych dawców (CD19+)
Fig. 3. Comparison of relative average IL-6 mRNA expression in all studied cases of B-CLL
with healthy donors (CD19+)
Przeprowadzona analiza ekspresji względnej (RQ) mRNA IL-6 pomiędzy chorymi
znajdującymi się w różnych stadiach chorobowych wykazała, największy poziom ekspresji w
stadium 4 choroby, natomiast najmniejszy w stadium 1. W porównaniu z grupą referencyjną
poziom ekspresji mRNA IL-6 w przypadku stadium Rai 0 i 2 był 47 razy mniejszy, w
stadium 1 - 447 razy natomiast w stadium 4- 37,5 razy mniejszy (Rycina 4, Tabela 1).
Tabela 1. Poziom ekspresji względnej mRNA IL-6 w różnych stadiach choroby wg Rai’a w
porównaniu z ekspresją względną mRNA IL-6 grupy referencyjnej
Table 1. Relative IL-6 mRNA expression level in different stage of disease according to Rai
in comparison with reference group
RQ
RQ IL-6
norma/PBLB
Stadium B-PBL wg Rai
1
2
6,47E-05
0,000625
0
0,000612
47
447
47
Norma
4
0,000798
0,028935
37,5
Stadium wg Rai'a
IL-6
0,0008
0,0006
0,0004
0,0002
0
0
1
2
4
Ryc. 4. Porównanie średniej ekspresji względnej mRNA IL-6 chorych na PBL-B,
znajdujących się w różnych stadiach choroby
Fig. 4. Comparison of average relative IL-6 mRNA expression in B-CLL patients in different
stage of disease according to Rai
Średni poziom ekspresji względnej RQ mRNA IL-6Rα, wszystkich badanych chorych w
porównaniu ze zdrową grupą kontrolną był ponad dwa razy większy (0,307489 vs 0,136794)
(Rycina 5).
IL-6R
0,4
0,3
0,2
0,1
0
PBL-B
CD19+ Norma
Ryc. 5. Porównanie średniej ekspresji względnej mRNA IL-6Rα wszystkich badanych
chorych z grupą zdrowych dawców
Fig. 5. Comparison of relative average IL-6 Rα mRNA expression in all studied cases of BCLL with healthy donors (CD19+)
Przeprowadzona analiza ekspresji względnej mRNA IL-6Rα pomiędzy chorymi
znajdującymi się w różnych stadiach chorobowych wykazała, podobnie jak w przypadku
mRNA IL-6, największy poziom ekspresji w stadium 4 choroby, natomiast najmniejszy w
stadium 1. W porównaniu z grupą referencyjną poziom ekspresji mRNA IL-6Rα w stadium
Rai 0, 2 i 4 był większy i odpowiednio wynosił 1,74 razy, 1,97 oraz 2,31 razy. Jedynie w
stadium 1 poziom ekspresji względnej był większy w grupie referencyjnej (norma/PBL-B=
1,38) (Rycina 6, Tabela 2).
Tabela 2. Poziom ekspresji względnej mRNA IL-6Rα w różnych stadiach choroby wg Rai’a
w porównaniu z ekspresją względną mRNA IL-6Rα w grupie referencyjnej
Table 2. Relative IL-6Rα mRNA expression level in different stage of disease according to
Rai in comparison with reference group
0
0, 23883
RQ IL-6Rα
RQ IL-6Rα
PBLB/norma
1,74
IL-6R
Stadium B-PBL wg Rai
1
2
0,098474
0,27068
0,72
1,97
Norma
4
0,316962
0,136794
2,31
Stadium wg Rai'a
0,4
0,2
0
0
1
2
4
Ryc. 6. Porównanie średniej ekspresji względnej mRNA IL-6Rα chorych na PBL-B,
znajdujących się w różnych stadiach choroby
Fig. 6. Comparison of average relative IL-6Rα mRNA expression in B-CLL patients in
different stage of disease according to Rai
DYSKUSJA
Na skutek bogactwa nowych informacji o komórkach białaczkowych poglądy na
temat PBL-B w ostatniej dekadzie zostały zweryfikowane. PBL-B jest obecnie postrzegana
jako choroba akumulacyjna, w której komórki wywodzą się ze stymulowanych antygenowo
dojrzałych limfocytów B, a ich pula jest stale uzupełniana przez proliferację komórek
prekursorowych (1). Są nowe sugestie, że to stymulacja antygenowa, łącznie z dodatkowymi
komórkami i cytokinami jest odpowiedzialna za indukcję proliferacji komórek białaczkowych
i unikanie apoptozy. Efekty tego działania mogą być różne w odrębnych podgrupach PBL-B i
mogą prowadzić do odmiennego przebiegu klinicznego indywidualnych przypadków. Mimo
heterogenności PBL-B, receptory komórek B (BCR) różnych chorych są często strukturalnie
bardzo podobne, co sugeruje, podobieństwo przyłączających się antygenów, mających
znaczenie w patogenezie PBL (17, 18).
Mimo tego, że dotychczas nie zidentyfikowano antygenu/antygenów aktywacji
białaczkowych limfocytów B nie można wykluczyć, że są nimi jakieś latentne wirusy lub
bakterie. W tym kontekście, poza BCR, rozważa się udział innych receptorów, w tym
receptorów Toll-podobnych (TLR – ang. Toll like receptors) (19). Reakcją na taką
antygenową indukcję byłaby synteza rozmaitych cytokin, w tym interleukiny IL-6.
Głównym czynnikiem stymulującym wytwarzanie IL-6 jest interleukina 1 (IL-1),
interferony (INF), czynniki martwicy nowotworów (TNF), lipopolisacharydy (LPS), oraz
wirusy DNA i RNA. IL-6, jako cytokina o właściwościach autokrynnych, oddziałuje na
własną komórkę za pośrednictwem swoistego, złożonego receptora. Przekazanie sygnału jest
możliwe dzięki oddziaływaniu kompleksu sygnalizacyjnego gp130 z cytoplazmatycznymi
kinazami układu JAK, które fosforylują czynniki transkrypcyjne STAT1 i STAT3 (signal
transduction and activators of transctiption) (20, 21).
Funkcja czynników STAT pozostaje pod kontrolą białek regulatorowych –
supresorów sygnalizacji pochodzącej od cytokin –SOCS (suppressors of cytokine signaling) i
białek CIS (cytokine- inducible SH2 protein) (2, 3, 15).Cząsteczki SOCS1 i SOCS3 są
inhibitorami mechanizmów immunologicznych zachodzących w komórkach za
pośrednictwem m.in. IL-6 i LPS (10, 14). Białko SOCS3 ma zdolność selektywnego
hamowania sygnałów wewnętrznych, aktywowanych za pośrednictwem IL-6, na skutek
blokowania cząsteczki receptorowej gp130 (30). Brak prawidłowej funkcji anty-onkogenów
SOCS/CIS (głównie SOCS1 i SOCS3) stwierdzono w komórkach guzów litych oraz w
szpiczaku mnogim i AML (ang. acute myeloid leukemia) (28, 29).
Wykazano również, że białka TOLLIP (Toll-interacting protein), uniemożliwiają
wytwarzanie IL-6 poprzez blokowanie aktywności IL-1, głównego stymulatora IL-6 (30, 31).
Mimo ogromnego postępu w badaniach molekularnych dotyczących działania
interleukin, mechanizm regulacji czynności genu IL-6 i jej receptora, nie został do końca
wyjaśniony. Dlatego nasze badania koncentrowały się na ustaleniu poziomu ekspresji mRNA
IL-6 i mRNA IL6-Rα w limfocytach białaczkowych CD5+/CD19+ oraz dla porównania w
izolowanej, prawidłowej subpolulacji limfocytów B CD19+, po wyeliminowaniu
subpopulacji T (CD5+).
Obserwowany, przez Hulkkonen i wsp. (17), niski poziom IL-6 w surowicy krwi w
PBL-B jak również stwierdzona przez nas, ponad 52 razy mniejsza ekspresja mRNA IL-6, w
porównaniu z prawidłową subpopulacją komórek B CD19+ i jednocześnie ponad dwukrotnie
większa ekspresja mRNA IL-6Rα, może mieć różne podłoże. O przyczynach tego faktu
można obecnie jedynie spekulować. Wydaje się, że obserwowane różnice ekspresji genu IL-6
na poziomie mRNA, w porównywanych białaczkowych i prawidłowych subpopulacjach B (a
nie ogólnie w limfocytach krwi obwodowej), mogą wynikać z defektywnej potranskrypcyjnej
modyfikacji mRNA IL-6 w PBL-B, jak również nieprawidłowych mechanizmów indukcji i
transdukcji sygnałów pochodzących ze środowiska zewnętrznego, bądź sumujących się w/w
przyczyn.
Jest bardzo niewiele danych na temat funkcji białek inhibitorowych SOCS i TOLLIP
w PBL-B. Nie można wykluczyć, że obserwowana mała ekspresja mRNA IL-6 w
limfocytach białaczkowych, może być spowodowana inhibicją, któregoś z ogniw łańcucha
tzw. wtórnych przekaźników informacji, co skutkuje słabą aktywacją genu IL-6. Jest wielce
prawdopodobne, że swój udział w obserwowanej ekspresji, może mieć któreś z tych
inhibitorowych białek.
Nieprawidłowy poziom IL-6 może powodować opóźnianie apoptozy i akumulację
długo-żyjących komórek nowotworowych. Na tej podstawie Hulkkonen i wsp. (11) snują
domysły, że stałe, niskie uwalnianie IL-6, obserwowane w komórkach PBL-B, jest reakcją
obronną na intensywną ekspansję komórek B. Stąd niska produkcja IL-6 może prowadzić do
progresji choroby i akumulacji w krwi obwodowej komórek nowotworowych.
Wyjaśnienie może być jednak inne, zwłaszcza w świetle odmiennych danych
uzyskanych przez grupę francuskich badaczy (13).
Trudno również wyjaśnić przyczynę, stwierdzonej przez nas, ponad dwukrotnie
większej ekspresji mRNA receptora IL6-Rα chorych z PBL-B, w porównaniu z grupą
zdrowych dawców. Można domniemywać, że na skutek niedostatecznego poziomu IL-6 i jej
autokrynnego oddziaływania, komórki rekompensują ten brak odpowiednich bodźców,
nadmierną ekspresją mRNA IL-6Rα, a także białka, co wykazali Robak i wsp. (12). Cytowani
autorzy udowodnili, że w surowicy chorych na PBL-B występuje znamiennie większy
poziom białka sIL-6Rα, co koreluje z progresją choroby.
Ze względu na fakt, że IL-6 i składowe receptora (IL-6Rα, sIL-6Rα oraz gp130)
odgrywają istotną rolę w patogenezie różnych chorób w tym PBL-B, inhibitory receptora IL6 wykorzystuje się jako opcje terapeutyczne w różnych schorzeniach. Konieczne jest zatem,
kontynuowanie badań nad tym interesującym celem terapii nowej generacji.
PIŚMIENNICTWO
1. Chiorazzi N, Rai KR, Ferrarini M. Mechanisms of disease: Chronic lymphocytic
leukemia. The New England Journal of Medicine. 2005; 352: 804-815.
2. Hong DS, Angelo LS, Kurzrock R. Interleukin-6 and its receptor in cancer:
implications for Translational Therapeutics. Cancer 2007; 110: 1911-28.
3. Lai R, O’Brien S, Maushouri T, Rogers A, Kantarjian H, Keating M, Albitar M.
Prognostic Value of plasma interleukin-6 levels In patients with chronic lymphocytic
leukemia . Cancer 2002; 95: 1071-1075.
4. Culig Z, Steiner H, Bartsch G, Hobisch A. Interleukin-6 regulation of prostate cancer
cell growth. J. Cell Biochem. 2005; 95: 497-505.
5. Salado R, Junius S, Benoy I, Van Marck E, Huget P, Dirix LY. Circulating
interleukin-6 predictors survival in patients with metastatic breast cancer. Int. J.
Cancer 2003; 103: 642-646.
6. Kishimoto T, Akira S, Taga T. Interleukin-6 and its receptor: a paradigm for
cytokines. Science 1992; 258: 593-597.
7. Rose-John S, Waetzig GH, Scheller J, Grötzinger J, Seegert D. The IL-6/sIL-6R
complex as a novel target for therapeutic approaches. Expert Opin. Ther. Targets
2007; 11: 613-624.
8. Grotzinger J. Molecular mechanisms of cytokine receptor activation. Biochim
Biophys. Acta 2002; 1592: 215-223.
9. Murray PJ. The JAK-STAT signaling pathway: input and output integration. J.
Immunol. 2007; 178: 2623-2629.
10. el-Far M, Funda M, Yahya R, el-Baz H. Serum IL-10 and IL-6 levels at diagnosis as
independent predictors of outcome in non-Hodgkin’s lymphoma. J. Physiol. Biochem.
2004; 60: 253-258.
11. Hulkkonen J, Zilpo J, Zilpo L, Hurme M. Diminished production of interleukin-6 in
chronic lymphocytic leukemia (B-CLL) cells from patients at advanced stages of
disease. Br. J. Haemat. 1998; 100: 478-483.
12. Robak T, Wierzbowska M, Błasińska-Morawiec M, Korycka A, Błoński JZ. Serum
levels of IL-6 type cytokinez and soluble IL-6 receptors in active B-cell chronic
lymphocytic leukemia and in cladribine induced remission. Mediators of Inflamation
1999; 8: 277-286.
13. Trikha M, Corringham R, Klein B, Ross J-F. Targeted anti-interluekin-6 monoclonal
antibody therapy for cancer: a review of the rationale and clinical evidence. Clin.
Cancer Res. 2003; 9: 4653-4665.
14. Rai KR, Sawitsky A, CronkiteEP, Chanana AD, Levy RN, Pasternack BS. Clinical
staging of chronic lymphocytic leukemia. Blood. 1975; 46: 219-234.
15. Böyum A. Isolation of mononuclear cells and granulocytes from human blood.
Isolation of mononuclear cells by one centrifugation, and of granulocytes by
combining centrifugation and sedimentation at 1 g. Scandinavian Journal of Clinical
and Laboratory Investigation. Supplement, 1968; 97: 77-89.
16. Chomczyński P, Sacchi N. Single-step method of RNA isolation by acid guanidinum
thiocyanate-phenol-chloroform extraction. Anal. Biochem. 1987; 162: 156-159.
17. Chiorazzi N, Ferrarini M. B cell chronic lymphocytic leukemia: lessons learned from
studies of the B cell antygen receptor. Annu. Rev. Immunol. 2003; 21: 841-894.
18. Stevenson FK, Caligaris-Cappio F. Chronic lymphocytic leukemia: revelation from
the B-cell receptor. Blood 2004; 103: 4389-4395.
19. Caligaris-Cappio F. Chronic lymphocytic leukemia Hematology meeting reports
2008; 2: 46-49.
20. Naka T, Nishimoto N, Koshimoto T. The paradigm of IL-6: from basic science to
medicine. Arthritis Res. 2002; 4: 233-242.
21. Jones SA, Richards PJ, Scheller J, Rose-John S. IL-6 trans-signalling: the in vivo
consequences. J. Interferon Cytokine Res. 2005; 25: 241-253.
22. Baltayiannis G, Baltayiannis N, Tsianos EV. Suppressors of cytokine signaling as
tumor repressors . Silencing of SOCS3 facilitates tumor formation and growth in lung
and liver. J BUON 2008; 13: 263-265.
23. Borges S, Moudilou E, Vouyovitch C, Chiesa J, Lobie P, Mertani H, Raccurt M.
Involvement of JAK/STAT pathway inhibitor: cytokine inducible SH 2 containing
protein in breast cancer. Adv. Exp. Med. Biol. 2008; 617: 321-329.
24. Hennighausen L, Robinson GW. Interpretation of cytokine signaling through the
transcription factrors STAT5A and STAT5B. Genes Dev. 2008; 22: 711-721.
25. Hang S, Guo D, Jiang L, Hang Q, Qiu X, Wang E. SOCS3 inhibiting migration of
A549 cells correlates with PYK2 signaling in vitro. BMC Cancer 2008; 8: 150.
26. Dickensheets H, Vazquez N, Sheikh F, Gingras S, Murray PJ, Ryan JJ, Donnelly RP.
Suppressors of cytokine signaling-1 is an IL-4-inducible gene in macrophages and
feedback inhibits IL-4 signaling. Genes Immun. 2007; 8: 21-27.
27. Yasukawa H, Ohishi M, Mori H, Murakami M, Chinen T, Aki D, Hanada T, Takeda
K, Akira S, Hashijima M, Hirano T, Chien KR, Yoshimura A. IL-6 induced an antiinflamatory response in the absence of SOCS3 in macrophages. Nat. Immunol. 2003;
4: 551-556.
28. Haffner MC, Petridou B, Peyrat JP, Revillion F, Müller-Holzner E, Daxenbichler G,
Marth C, Doppler W. Favorable prognostic value of SOCS2 and IGF-I In breast
cancer. BMC Cancer 2007; 7: 136.
29. Yoshimura A, Nishinakamura H, Matsumura Y, Hanada T. Negative regulation of
cytokines signaling and immune responses by SOCS proteins. Artritis Res. Ther.
2005; 7: 100-110.
30. Arancibia SA, Beltrán CJ, Aguirre IM, Silva P, Peralta AL, Malinarich F, Hermowo
MA. Toll-like receptors are key participants in innate immune response. Biol. Res.
2007; 40: 97-112.
31. Shibolet O, Podolsky DK. TLR in the Gut.IV. Negative regulation of Toll-like
receptors and intestinal homeostasis: addition by substraction. Am. J. Physiol.
Gastrointest. Liver Physiol. 2007; 292: G1469-G1473.
"Praca zamieszczona oryginalnie w Acta Haematologica Polonica 2010 t. 41 nr 2, s. 283291. Wszystkie prawa zastrzeżone. Jakiekolwiek kopiowanie w części lub w całości, bez
uprzedniego pisemnego zezwolenia zabronione."
"Wydawnictwo posiada wszelkie prawa autorskie, publikowanie pracy w innych
czasopismach lub zamieszczanie jej na innych stronach internetowych może odbywać się
jedynie
za
zgodą
Redakcji
Acta
Haematologica
Polonica".