karta informacyjna

KARTA INFORMACYJNA PRZEDSIĘWZIĘCIA
1. Rodzaj, charakterystyka, skala przedsięwzięcia, usytuowanie, parametry
inwestycji (dane techniczne)
Rodzaj przedsięwzięcia:
Eksploatacja odkrywkowa złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD
realizowanego na działkach nr 15 i 19, położonych na gruntach miejscowości
Białykał, gm. Pakosław, pow. rawicki, woj. wielkopolskie.
Zgodnie z §3 ust. l pkt. 40, lit. a Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9
listopada 2010 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z
kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na
środowisko (D.U. Nr 213 poz. 1397) przedsięwzięcie polegającego na eksploatacji
odkrywkowej złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD realizowanego na działkach
nr 15 i 19, położonych na gruntach wsi Białykał, gm. Pakosław, pow. rawicki, woj.
wielkopolskie, kwalifikuje się jako przedsięwzięcie mogące potencjalnie znacząco
oddziaływać na środowisko ze względu na:
 powierzchnię większą niż 2,0 ha,
 planowane roczne wydobycie przekraczające 20000 m 3,
 usytuowanie w odległości ok. 40 m od pokrywających się ze sobą obszarów
NATURA 2000 – Ostoja nad Baryczą i Dolina Baryczy oraz Parku
Krajobrazowego Dolina Baryczy,
 usytuowanie w bezpośrednim sąsiedztwie gruntów leśnych.
Skala przedsięwzięcia:
Powierzchnia złoża BIAŁYKAŁ AD równa jest powierzchni działek
ewidencyjnych nr 15 i 19 i wynosi 93300 m2, tj. 9,3300 ha. Złoże będzie
eksploatowane w dwóch polach:
- Polu A obejmującym działkę ewidencyjną nr 15 o powierzchni 4,4700 ha
- Polu B obejmującym działkę ewidencyjną nr 19 o powierzchni 4,8600 ha.
Planowane roczne wydobycie wyniesie od 100 tys. do 150 tys. m3.
Usytuowanie:
Obszar objęty wnioskiem stanowią działki o numerach ewidencyjnych 15 i 19
w miejscowości Białykał, gm. Pakosław, pow. rawicki, woj. wielkopolskie, będące
własnością Państwa Michała i Agnieszki Dolata, zam. Dąbrowa, ul. Wiejska 27, 62–
070 Dopiewo.
Wnioskodawca, Pani Agnieszka Dolata, prowadząca działalność gospodarczą
pod nazwą „ŻWIROWNIA DOLATA” „BETON DOLATA”, Dąbrowa, ul. Wiejska 27,
62-070 Dopiewo, uzyskała od współwłaściciela w/w działek objętych wnioskiem,
zgodę na udokumentowanie „Dokumentacją geologiczną…” oraz prowadzenie
eksploatacji złoża BIAŁYKAŁ AD.
Pod względem geomorfologicznym teren planowanej inwestycji, znajduje się w
obrębie południowej części makroregionu Obniżenie Milicko–Głogowskie w
mezoregionie Kotlina Żmigrodzka w dorzeczu rzeki Orli. Obszar opisywanej
inwestycji według podziału fizyczno–geograficznego Kondrackiego (1998) wchodzi w
skład następujących jednostek:
 Prowincja: Niż Środkowoeuropejski (31)
 Podprowincja: Niziny Środkowopolskie (318)
 Makroregion: Obniżenie Milicko–Głogowskie (318.3)
 Mezoregion: Kotlina Żmigrodzka (318.33)
Powierzchnia terenu tego złoża jest mało urozmaicona, a jego rzędne
przyjmują wartości 93,0 – 94,5 m n.p.m.
W obrębie terenu złoża, w granicach działki nr 19, znajduje się rów
melioracyjny, który łączy się z innym, rozdzielającym od siebie działki nr 15 i 19 w
obrębie wsi Białykał. Wzdłuż zewnętrznej strony południowej granicy działki nr 15
również przebiega rów melioracyjny, łączący się z tym przepływającym pomiędzy
działkami nr 15 i 19 (rów rozdzielający działki rozpoczyna swój bieg od koryta rzeki
Orli ok. 2,0 km na północny - zachód od złoża, a woda w nim przepływająca płynie w
kierunku wschodnim / południowo – wschodnim).
Parametry inwestycji:
Zgodnie z „Dokumentacją geologiczną złoża…” sporządzoną na podstawie
przeprowadzonych robót geologicznych i badań laboratoryjnych, zasoby złoża
BIAŁYKAŁ AD wynoszą 1 088 304 m3, tj. 1 861 000 ton.
Planowana wielkość wydobycia na poziomie od 100 000 do 150 000 m3/rok
uzależniona będzie od zapotrzebowania odbiorców na kruszywo, związanego z
planowanymi i realizowanymi obecnie inwestycjami drogowymi. Planowany czas
eksploatacji złoża wyniesie od kilku do kilkunastu lat, a planowane dzienne
wydobycie kruszywa wyniesie (zakładając 22 dni robocze w miesiącu i system pracy
dwuzmianowej) od 389 do 568 m3.
Średnia wydajność jednej maszyny roboczej (zakłada się użycie 1 koparki,
1 ładowarki i 1 refulera) to około 300 m3/ h tj. 5 m3/min, a więc efektywny czas pracy
maszyn przy założeniu najwyższego dziennego wydobycia (568 m3) wyniesie około
114 min tj. około 1,89 h.
Transport kruszywa przy założeniu najwyższego dziennego wydobycia
odbywał się będzie 19 pojazdami w ciągu najbardziej niekorzystnych 8 godzin dnia.
Koparka, ładowarka i refuler będą pracować, w miarę postępu eksploatacji złoża, w
różnych miejscach obszaru górniczego. Refuler również będzie zmieniał swoje
położenie w obrębie powstającego zbiornika wodnego wraz z postępem eksploatacji.
Obliczenia przeprowadzono dla sytuacji najbardziej niekorzystnej, przy usytuowaniu
tych źródeł we wschodniej części złoża, położonej najbliżej zabudowy wsi Białykał.
Zakład górniczy BIAŁYKAŁ AD będzie pracował w porze dziennej w godz. od
6 do 22. Na etapie eksploatacji złoża pracować będą trzy (okresowo do pięciu) osoby
(1 operator koparki, 1 operator ładowarki i 1 operator refulera).
W bezpośrednim i bliskim sąsiedztwie złoża BIAŁYKAŁ AD nie ma innych złóż
eksploatowanych odkrywkowo. Najbliższe złoża kruszywa naturalnego to złoża
SWOROWO i SWOROWO I oddalone od złoża BIAŁYKAŁ AD o ok. 2,1 km na
północny–zachód, a także złoża KUBECZKI i KUBECZKI I, oddalone o ok. 4,5 km
również w kierunku północno–zachodnim. W przypadku złoża BIAŁYKAŁ AD oraz
wyżej wymienionych nie dojdzie do powstania oddziaływań skumulowanych na
etapie realizacji i funkcjonowania przedsięwzięcia, ze względu na wystarczającą
odległość dzielącą te złoża czy istniejące pomiędzy nimi bariery topograficzne w
postaci zwartego lasu.
Planowane przedsięwzięcie nie będzie finansowane bądź współfinansowane
ze środków Unii Europejskiej.
2. Obsługa komunikacyjna:




Lokalizacja wjazdu i wyjazdu z terenu złoża BIAŁYKAŁ AD realizowany będzie w
zachodniej części złoża, do drogi gruntowej biegnącej wzdłuż działki ew. nr 19,
dalej w kierunku południowym, aż d wyjazdu na jezdnię asfaltową poza
zabudowaniami wsi Białykał.
Ilość miejsc parkingowych na terenie objętym inwestycją: nie przewiduje się, na
obszarach przyległych: nie przewiduje się.
Ilość samochodów osobowych: do 5 szt./dobę
Ilość samochodów ciężarowych: do 19 pojazdów/8h
3. Powierzchnia zajmowanej nieruchomości
Teren dokumentowanego złoża znajduje się w obrębie miejscowości Białykał,
gm. Pakosław, pow. rawicki, woj. wielkopolskie. Od siedziby gminy oddalony jest o
ok. 5,3 km w kierunku południowym.
Teren złoża BIAŁYKAŁ AD znajduje się w obrębie działek ewidencyjnych
o numerach 15 i 19 stanowiących grunty rolne RVI, PsV, LsVI, B-RVI klasy
bonitacyjnej.
Teren złoża BIAŁYKAŁ AD graniczy:
POLE A:
- od zachodu – z rowem na działce ewid. nr 16, a za nim z pozostałą częścią
złoża na działce ewid. nr 19 oraz działką nr 18,
- od wschodu – z drogą utwardzoną na działce nr 66,
- od południa – z rowem na działce ewid. nr 16, a za nim z gruntami ornymi na
działce nr 17,
- od północy – z gruntami ornymi na działce nr 13.
POLE B:
- od zachodu – z drogą gruntową na działce nr 63,
- od wschodu – z rowem na działce ewid. nr 16, a za nim z pozostałą częścią
złoża na działce ewid. nr 15 oraz działką nr 17,
- od południa – z gruntami ornymi i leśnymi na działce nr 20/1,
- od północy – z gruntami leśnymi na działce nr 18.
Przewidywany wpływ eksploatacji złoża na przyległe tereny, swoim zasięgiem
mieści się w granicach wyznaczonego terenu górniczego. Powierzchnia
projektowanych dla tego złoża obszarów górniczych wyniesie łącznie 93300 m2, tj.
9,3300 ha, w tym BIAŁYKAŁ AD Pole A: 4,4700 ha i BIAŁYKAŁ AD Pole B: 4,8600
ha.
Granica złoża została wyznaczona po granicach własności przedsiębiorcy,
granice obszarów górniczych także, w związku z tym planuje się utworzenie pasów
ochronnych o szerokości 10,0 m od dróg, rowów oraz lasu, a także o szerokości
6,0 m od innych gruntów niebędących własnością Inwestora. Istnieje możliwość, iż
po nawiązaniu porozumienia z właścicielami gruntów sąsiednich, szerokości pasów
ochronnych zostaną zmniejszone.
4. Rodzaj technologii
Złoże BIAŁYKAŁ AD związane jest genetycznie z osadami czwartorzędowymi
zlodowacenia północnopolskiego, stadiału górnego fazy poznańskiej. Są to utwory
plejstocenu: piaski eoliczne na piaskach z domieszką żwirów tarasów zalewowych
5,0 – 6,0 m n.p. rzeki, oraz holoceńskie namuły i piaski den dolinnych. Miąższość
tych osadów wynosi od 10,8 do 11,9 m; średnio 11,67 m. Kopalinę złoża BIAŁYKAŁ
AD stanowią piaski średnioziarniste.
Seria utworów złożowych jest zawodniona. Pierwszy poziom zwierciadła
swobodnego wody na tym terenie zalega na głębokości 0,9 – 1,4 m p.p.t., tj. na
rzędnej 92,37 – 92,45 m n.p.m.
Miąższość złoża wynosi:
- dla Pola A: złoże suche 0,80-1,30 m, śr. 1,04 m; złoże zawodn. 10,40-11,00m,
śr. 10,76m; razem 11,70 – 11,90 m; średnio 11,80 m.
- dla Pola B: złoże suche 0,60– 1,20 m, śr. 0,90 m; złoże zawodn. 9,60-11,10m,
śr. 10,64m; razem 10,80m – 11,80 m; średnio 11,54 m.
- dla całego złoża: suchego 0,60-1,30 m; średnio 0,97 m, zawodnionego 9,60
– 11,10m; średnio 10,70 m, razem 10,80 – 11,90 m; średnio 11,67m.
Strop udokumentowanego złoża zalega :
- w Polu A na rzędnej od 93,20 m n.p.m. do 93,74 m. n.p.m.
- w Polu B na rzędnej od 92,97 m n.p.m. do 93,65 m. n.p.m.
Spąg udokumentowanego złoża zalega :
w Polu A na rzędnej od 81,40 m n.p.m. do 82,04 m n.p.m.
w Polu B na rzędnej od 81,28 m n.p.m. do 82,85 m n.p.m.
Eksploatacja złoża BIAŁYKAŁ AD odbywać się będzie jednym lub dwoma
piętrami eksploatacyjnymi. Zastosowana maszyna urabiająca: powinna mieć
odpowiednie parametry urabiania, co do wysokości urabianego piętra. Front robót
eksploatacyjnych prowadzony będzie od wschodu w kierunku zachodnim na
działkach nr 15 i 19, całą szerokością udokumentowanego złoża (każdego obszaru
górniczego). Większość szczegółów na temat systemu eksploatacji zostanie ustalona
na dalszym etapie projektowania przedsięwzięcia w Projekcie Zagospodarowania
Złoża, a także wniosku o wydanie koncesji na eksploatację.
W trakcie eksploatacji utrzymać należy nachylenie skarp pod kątem zbliżonym
do kąta naturalnego stoku dla piasków niezawodnionych wynoszącego 45 0 oraz dla
złoża poniżej zwierciadła wody 27o. Wydobyte kruszywo zbywane będzie w stanie
naturalnym, wprost z urabianej ściany bądź pryzmy tymczasowej urobku. Do
transportu kruszywa wykorzystane będą środki transportu odbiorców kruszywa bądź
użytkownika złoża.
Na cykl technologiczny eksploatacji kruszywa ze złoża BIAŁYKAŁ AD składać się
będą następujące elementy:
 zdejmowanie nadkładu ze złoża,
 eksploatacja złoża,
 transport urobku.
A) Roboty udostępniające złoże będą polegały na odspojeniu od złoża nadkładu
i przemieszczeniu go na zwałowiska wewnętrzne oraz na przygotowaniu dróg
dojazdu bezpośrednio do miejsca eksploatacji. Konieczne będzie także wykonanie
wkopu udostępniającego, od którego prowadzona będzie eksploatacja.
Postępowanie z nadkładem:
Odspajany w miarę postępu eksploatacji nadkład: gleba (humus) będzie
zdejmowany i hałdowany na zwałowiskach tymczasowych wewnętrznych w obrębie
obszaru górniczego na działkach nr 15 i 19, następnie na etapie rekultywacji tj. po
zakończeniu wydobycia zostanie w całości wykorzystany do rekultywacji wyrobiska
poeksploatacyjnego
(przemieszczony
i
uformowany
na
terenach
poeksploatacyjnych).
W ramach prac przygotowawczych wykonane zostaną roboty związane ze
zdjęciem i przemieszczeniem nadkładu, oraz udostępnieniem złoża. Przy
formowaniu zwałowisk nadkładu zachowane będą: pasy bezpieczeństwa
o szerokości 3 m licząc od dolnej krawędzi skarpy – stopy zwałowiska do górnej
krawędzi wyrobiska, oraz nachylenie skarp zwałowiska – 45°.
B) Wstępnie zakłada się prowadzenie wydobycia jednym lub dwoma piętrami
eksploatacyjnymi. Na podstawie przeprowadzonych w przeszłości badań
geologicznych, a także dotychczas prowadzonej eksploatacji w złożu nie przewiduje
się występowania uskoków ani płaszczyzn poślizgu. W niektórych przypadkach, przy
nie przestrzeganiu kątów urabiania może dojść do zachwiania stateczności skarp i
powstawania zjawisk osuwiskowych. Aby uniknąć takich sytuacji należy przestrzegać
ustalonych przez KRZG: kątów nachylenia skarp stałych i eksploatacyjnych,
wyprzedzenia zdejmowania nadkładu, wysokości poszczególnych pięter
eksploatacyjnych.
Kąt nachylenia skarp w wyrobisku wynosić będzie:
– skarpy eksploatacyjne maks. 70°
– skarpy końcowe maks. 36°
Do urabiania i załadunku przewiduje się zastosowane między innymi maszyn
i urządzeń urabiających i zwałujących jak:
– koparka hydrauliczna
– ładowarka kołowa
– koparka pływająca (refulująco–ssąca) tzw. refuler
C) Transport odbywał się będzie zgodnie z obowiązującymi przepisami
Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwiec 2002 r. w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego
zabezpieczenia przeciwpożarowego w odkrywkowych zakładach górniczych (DZ. U.
nr 109 poz. 962) oraz w oparciu o wewnątrzzakładowy regulamin ruchu zatwierdzony
przez kierownika ruchu zakładu górniczego. Urobione kruszywo ładowane będzie
bezpośrednio lub z pryzmy tymczasowej urobku na samochody samowyładowcze i
transportowane do odbiorców kruszywa. Transport odbywał się będzie po poziomie
terenu eksploatacji do drogi publicznej. W przypadkach koniecznych trasy przejazdu
będą częściowo wyłożone płytami betonowymi lub w inny sposób utwardzone.
Roboty udostępniające złoże, eksploatacja oraz rekultywacja prowadzone
będą sprzętem mechanicznym o napędzie spalinowym.
5. Warianty przedsięwzięcia
Wariant proponowany przez wnioskodawcę
Rozpatrując możliwości zagospodarowania terenu rozpatrzono następujące
warianty polegające na:
– nie podejmowaniu żadnej inwestycji,
– podjęciu projektowanej inwestycji,
– podjęciu inwestycji innej niż projektowana.
Niepodejmowanie żadnej inwestycji.
W tym przypadku, teren złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie
zostanie przekształcony, nie będą występować uciążliwości związane z projektowaną
eksploatacją kruszywa naturalnego. Ze względu na dość niską klasę bonitacji,
sąsiedztwo cieku wodnego oraz obecne zagospodarowanie tego gruntu, stwierdzić
należy, że będzie ono wykorzystane jako grunt orny.
Podjęcie projektowanej inwestycji.
Podjęcie eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD związane
będzie z określonymi zmianami i przekształceniami terenu. Niektóre z elementów
środowiska zostaną tymczasowo przekształcone. Teren ten po zakończeniu
eksploatacji zostanie zrekultywowany w kierunku rolnym lub rolnym ze zbiornikiem
wodnym, a projektowana rekultywacja polegać będzie:
– w pierwszym etapie – na zasypaniu powstałych wyrobisk masami ziemnymi
z nadkładu i masami ziemnymi z wykopów oraz robót drogowych do pierwotnej rzędnej
terenu w przypadku rekultywacji w kierunku rolnym, natomiast w kierunku rolnym ze
zbiornikiem wodnym, wyrobisko poeksploatacyjne zostanie wypłycone, jego skarpy
złagodzone i zagospodarowane ich szczytów,
– w drugim etapie – na odtworzeniu warstwy urodzajnej oraz zagospodarowanie
terenu w kierunku przyszłego zagospodarowania. Kierunek rekultywacji musi zostać
zatwierdzony przez Starostę Rawickiego.
Eksploatacja złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD w niewielkim stopniu
oraz czasowo wpłynie na aktualny stan środowiska naturalnego, a jednocześnie
wyraźnie zaznaczyć należy, że po przeprowadzeniu rekultywacji obszar ten wróci do
pierwotnej funkcji, czyli produkcji rolnej.
Podjęcie inwestycji innej niż projektowana.
Przedstawione przedsięwzięcie nie ma wariantów alternatywnych pod
względem racjonalizacji – jedynym racjonalnym sposobem realizacji i eksploatacji
złoża kruszywa naturalnego jest przestrzeganie odpowiednich wymogów przepisów
prawa, na każdym etapie realizacji, tj. w fazie projektowania, eksploatacji oraz na
etapie poeksploatacyjnym.
Nie ma tu innych wariantów technologii, niż przedstawiony – jest ona
powszechnie stosowana przy odkrywkowej eksploatacji złóż kruszywa naturalnego
jakim jest złoże BIAŁYKAŁ AD.
Inwestor nie ma obecnie innego planu zagospodarowania terenu. Skala
inwestycji jest zdeterminowana dostępną powierzchnią działek oraz charakterystyką
geologiczną złoża.
Wariant najkorzystniejszy dla środowiska wraz z uzasadnieniem ich wyboru
Analizując powyższe warianty stwierdzić należy, że wariant polegający na
niepodejmowaniu przedsięwzięcia, zdaniem autora może doprowadzić do
zaprzestania pastwiskowego wykorzystywania działki, zamiany w nieużytki w całości,
a w konsekwencji do zdegradowania. Natomiast wariant polegający na podjęciu
projektowanej działalności, po zakończeniu rekultywacji w kierunku rolnym może
spowodować efektywniejszą gospodarkę rolną na tym terenie.
6. Przewidywana ilość wykorzystywanej wody, paliw, energii, surowców
i innych mediów :
0 m3,
– paliw ok. 1000 l/miesiąc
– energii elektrycznej 0
w tym szacunkowe zapotrzebowanie na energię wynosi:
– elektryczną 0 kW/MW,
– cieplną 0 kW/MW
3
– gazową 0 m /h
– wody
7. Rozwiązania chroniące środowisko:
W celu ograniczenia lub wyeliminowania do niezbędnego minimum ujemnych
wpływów planowanego przedsięwzięcia na środowisko, przewiduje się następujące
działania:
 bieżącą kontrolę stanu wyrobisk górniczych,
 bieżącą kontrolę stanu technicznego maszyn, a w przypadku awarii
i wycieku oleju lub paliwa, zebranie zanieczyszczonych mas ziemnych
i ich neutralizację,
 zachowanie pasów ochronnych co zapewnia wyznaczona granica
eksploatacji,
 zagospodarowanie nadkładu zgromadzonego na hałdach.
Przede wszystkim należy stosować maszyny urabiające spełniające aktualne
normy dotyczące emisji spalin i hałasu, ponadto proponuje się działania
kompensujące i minimalizujące oddziaływanie inwestycji na środowisko:
1. Prace związane z udostępnianiem złoża – zdejmowanie nadkładu prowadzić
selektywnie osobno humus i pozostały nadkład.
2. Przy projektowaniu i wykonywaniu prac rekultywacyjnych założyć i wykonać:
– całość nadkładu wykorzystać do rekultywacji terenu poeksploatacyjnego wyrobisko
zasypać do pierwotnej rzędnej terenu, wyrównać i rozplantować,
– całość terenu pokopalnianego zrekultywować w kierunku rolnym lub rolnym ze
zbiornikiem wodnym,
– zachować 8 godzinny czas pracy w systemie dwuzmianowym,
– ograniczenie ilości maszyn pracujących na terenie złóż kruszywa naturalnego,
BIAŁYKAŁ AD – wykonujących prace ziemne do max 3 szt.
Podczas wykonywania robót ziemnych należy zwrócić szczególną uwagę, aby
teren kopalni był właściwie oznakowany oraz zabezpieczony przed dostępem osób
postronnych jak również przed niekontrolowanym gromadzeniem odpadów
i zaśmiecaniem. W okresach suszy utrzymywać trasy przewozu urobku w stanie
wilgotnym. Minimalizacja ujemnych skutków dotyczyć będzie morfologii i ujemnych
skutków związanych z jej zmianą. Zminimalizowanie polegać będzie na jak
najszybszym przeprowadzeniu rekultywacji terenu poeksploatacyjnego, ponieważ
wyraźnie należy zaznaczyć, że z chwilą zakończenia fazy rekultywacji teren ten
ponownie będzie wykorzystywany rolniczo.
8. Rodzaje i przewidywane ilości wprowadzanych do środowiska substancji
lub energii przy zastosowaniu rozwiązań chroniących środowisko:
a) emisje do powietrza i zasięg oddziaływania
Z uwagi na charakter inwestycji głównymi źródłami emisji zanieczyszczeń do
powietrza atmosferycznego będą poruszające się po terenie zakładu źródła ruchome
(koparka, ładowarka, refuler oraz pojazdy do transportu kruszywa o napędzie
spalinowym). Ruch w/w wynikał będzie z prowadzonej działalności – wydobycia
kruszywa ze złoża.
Koparka pracowała będzie przy wydobyciu kruszywa, w miarę postępu
eksploatacji złoża, w różnych miejscach z poziomu roboczego na stropie złoża.
Ładowarka wykorzystywana będzie do załadunku kruszywa na pojazdy, które
wywoziły będą pozyskane kruszywo. Koparka pracować będzie także na poziomie
terenu przy zgarnianiu nadkładu zalegającego nad złożem, usypując wał ziemny na
przedpolu robót eksploatacyjnych w miarę postępu prac. Refuler pracować będzie w
obrębie powstałego zbiornika wodnego, wydobywając kruszywo zalegające na jego
dnie.
Z uwagi na umiejscowienie najbliższych terenów zabudowanych do dalszych
obliczeń przyjęto najbardziej niekorzystny wariant – pracę koparki i ładowarki z
poziomu stropu złoża, a refulera z poziomu I zwierciadła swobodnego wody
umiejscowionych głównie we wschodniej części złoża. Najbliżej położone tereny
chronione to domy mieszkalne i zabudowa mieszkalna wsi Białykał sąsiadujące
bezpośrednio ze złożem w jego północno – wschodniej części.
W zakładzie nie występuje emisja substancji zanieczyszczających
powstających w procesach energetycznego spalania paliw.
Emisja zanieczyszczeń do powietrza
Silniki spalinowe w wyniku spalania paliw produkują zanieczyszczenia, które są
szkodliwe dla środowiska i człowieka. Paliwa silnikowe stanowią mieszaninę
węglowodorów różniących się budową chemiczną i wynikającymi stąd
właściwościami chemicznymi. Węglowodory podczas spalania ulegają rozpadowi na
składniki podstawowe – węgiel i wodór.
Spalanie jest zupełne, jeśli produktami reakcji są związki, które nie mogą ulec
dalszemu utlenianiu. Warunkiem koniecznym do spalania zupełnego jest
dostateczna ilość tlenu.
Przy spalaniu zupełnym benzyny pozbawionej domieszki:
 wodór H łączy się z tlenem O2 i daje wodę H2O, która w temperaturze
wydechu występuje w postaci pary wodnej,
 węgiel C łączy się z tlenem O2 i daje dwutlenek węgla.
Pozostałe gazy będące składnikami powietrza, jak azot (N) trudno wchodzą
lub nie wchodzą w żadne związki, a więc w znacznie mniejszym stopniu wpływają
negatywnie na organizm ludzki.
Praktycznie w silniku występuje spalanie niezupełne paliwa zawierającego
dodatki i zanieczyszczenia, co sprawia, że w spalinach oprócz powyższych związków
znajdują się:
 azot (N2) – jego ilość jest uzależniona od tego, ile pozostało go z
mieszanki paliwowo-powietrznej,
 tlen (O2) – jego ilość jest uzależniona od tego, ile pozostało go z mieszanki
paliwowo-powietrznej,
 tlenek węgla (CO) – jest to produkt niedokończonego spalania węgla w
wyniku zbyt małej ilości tlenu oraz zbyt krótkiego czasu do zupełnego
spalenia,
 węglowodory (HC) – są to niespalone lub częściowo spalone cząstki
paliwa, przyczyny ich powstawania są takie same jak tlenku węgla, są
związkami szczególnie trującymi i mają działanie rakotwórcze,
 tlenki azotu (NOX) – są produktem utleniania w wysokiej temperaturze
azotu zawartego w mieszance paliwowo-powietrznej,
 cząsteczki stałe (sadza),
 związki ołowiu, siarki i innych pierwiastków – składniki pochodzące z
dodatków i zanieczyszczeń paliw.
Ponad 30 lat temu postanowiono wprowadzić pierwsze normy dotyczące
emisji spalin. Pierwsza z nich była zatwierdzona w 1982 r i nosiła nazwę Norma R49,
następne to wprowadzane w kolejnych latach EURO 0, EURO 1, EURO 2, EURO 3
itd.
Dla celów dalszych obliczeń założono, że maksymalna emisja z silników
spalinowych będzie równa granicznej emisji samochodów spełniających normę
EURO 3.
Tabela
1:
Normy
emisji
Euro III (obowiązujące od 1.10.2001r)
dla
samochodów
Zanieczyszczenie
Dopuszczalne wartości (mg/kWh)
Tlenek węgla (CO)
2100
Węglowodory (HC)
660
Tlenki azotu (NOx)
5000
Cząstki stałe
100
ciężarowych
Założono, że emisja z pojazdów będzie równa emisji granicznej wynikającej z
normy EURO 3, a średnia wykorzystywana moc silników pojazdów wynosiła będzie
40 kW (54,4 KM). Dla koparki przyjęto wykorzystywaną moc 50 kW (68 KM), dla
ładowarki – 75 kW (102 KM). Przedsiębiorca nie określił rodzaju refulera, jaki planuje
się wykorzystać, jednak może być on urządzeniem elektrycznym jak i spalinowym.
Do obliczeń, aby zachować warunek najbardziej niekorzystny przyjmuje się
parametry refulera takie jak dla koparki spalinowej pracującej na powierzchni terenu.
Dla jednostkowego zużycia paliwa przez silniki wysokoprężne 240–260 g/kWh
przy wykorzystywanej mocy 40 kW zużycie paliwa przez pojazdy ciężarowe wyniesie
około 12 l/h, co przy założonej prędkości 20 km/h odpowiada zużyciu oleju
napędowego w wysokości ca 60 l/100km. Dla koparki przy wykorzystywanej mocy 50
kW zużycie paliwa wyniesie około 15 l/h, dla ładowarki 22,5 l/h.
Dla planowanego wydobycia w wysokości maksymalnej ca 35,5 m3/h i 150
000 m3/rok ilość pojazdów o ładowności 15 m3 wynosiła będzie maksymalnie 2,4 w
ciągu godziny i 10000 rocznie. Odpowiednio dla koparki i ładowarki ilość załadunków
występować będzie w takiej samej ilości (2,4/h, 10000/rok). Zadaniem koparki jest
także przygotowanie złoża do eksploatacji – sukcesywnie w miarę postępu
wydobycia zgarnia ona nadkład ziemi zalegającej ponad kruszywem. Przy
planowanym wydobyciu maksymalnie 568 m3 kruszywa na dobę i średniej
miąższości złoża 11,67 m konieczne jest codzienne udostępnienie części złoża o
powierzchni ca 48,69 m2. Przy miąższości nadkładu wynoszącej średnio 0,2 m
oznacza to odspojenie około 9,74 m3 ziemi, co odpowiada, co najwyżej 8 minutom
pracy koparki, przy uwzględnieniu jej przemieszczania się w trakcie tych prac.
Do dalszych obliczeń przyjęto, że czas pracy koparki przy zgarnianiu nadkładu
wyniesie maksymalnie 1,0 minutę w ciągu godziny i 35 godziny w ciągu roku.
Koparka i ładowarka będą pracować, w miarę postępu eksploatacji złoża, w
różnych miejscach terenu górniczego. Do obliczeń założono sytuację najbardziej
niekorzystną, przy usytuowaniu koparki, ładowarki i refulera we wschodniej części
złoża, położonej najbliżej domów mieszkalnych miejscowości Białykał.
Dla takiego usytuowania miejsca załadunku czas przejazdu pojazdów
ciężarowych przez teren złoża obliczony na podstawie przebywanej drogi (łącznie
1300 m do miejsca załadunku i z powrotem do wyjazdu) i założonej średniej
prędkości pojazdów (20 km/h) wynosi około 234 sekund, natomiast łączny czas
pracy koparki i ładowarki przy załadunku jednego pojazdu przyjęto równy 4 minuty (2
min koparki i 2 min ładowarki).
Według powyższych danych wyliczany jest czas pracy poszczególnych
pojazdów:
koparka w ciągu godziny: (2,4×2+1,0)/60 = 0,096 h,
koparka w ciągu roku: (10000×2)/60+132 = 368,53 h,
ładowarka w ciągu godziny: (2,4×2)/60 = 0,079 h,
ładowarka w ciągu roku: (10000×2)/60 = 333,3 h,
ciężarówki w ciągu godziny: 2,4×234/3600 = 0,154 h,
ciężarówki w ciągu roku: 10000×234/3600 = 650,0 h.
Dopuszczalna emisja zanieczyszczeń wynikająca z normy EURO 3 wynosi:
–
–
–
–
węglowodory
tlenek węgla
tlenki azotu
pył
-
660
2100
5000
100
mg/kWh
mg/kWh
mg/kWh
mg/kWh
Emisja zanieczyszczeń z koparki (moc 50 kW) w ciągu godziny wynosiła będzie:
–
–
–
–
węglowodory
tlenek węgla
tlenki azotu
pył
- 660×50×0,096 = 3154,17 mg/h ≈
- 2100×50×0,096 =10035,99 mg/h ≈
- 5000×50×0,096 =23895,20 mg/h ≈
- 100×50×0,096 = 477,90 mg/h ≈
0,8762
2,7878
6,6376
0,1328
mg/s
mg/s
mg/s
mg/s
Emisja zanieczyszczeń z koparki (moc 50 kW) w ciągu roku wynosiła będzie:
–
–
–
–
węglowodory
tlenek węgla
tlenki azotu
pył
- 660×50×368,53 = 12161600
- 2100×50×368,53 = 38696000
- 5000×50×368,53 = 92133333
- 100×50×368,53 = 1842667
mg/rok ≈
mg/rok ≈
mg/rok ≈
mg/rok ≈
0,0122
0,0387
0,0921
0,0018
Mg/rok
Mg/rok
Mg/rok
Mg/rok
Emisja zanieczyszczeń z ładowarki (moc 75 kW) w ciągu godziny wynosiła będzie:
– węglowodory
-
660×75×0,079 = 3906,25 mg/h ≈ 1,0851 mg/s
– tlenek węgla
– tlenki azotu
– pył
- 2100×75×0,079 =12428,98 mg/h ≈ 3,4525 mg/s
- 5000×75×0,079 =29592,80 mg/h ≈ 8,2202 mg/s
- 100×75×0,079 = 591,86 mg/h ≈ 0,1644 mg/s
Emisja zanieczyszczeń z ładowarki (moc 75 kW) w ciągu roku wynosiła będzie:
–
–
–
–
węglowodory
tlenek węgla
tlenki azotu
pył
- 660×75×333,3 = 16500000 mg/rok ≈
- 2100×75×333,3 = 52500000 mg/rok ≈
- 5000×75×333,3 =125000000 mg/rok ≈
- 100×75×333,3 = 2500000 mg/rok ≈
0,0165
0,0525
0,1250
0,0025
Mg/rok
Mg/rok
Mg/rok
Mg/rok
Emisja zanieczyszczeń z ciężarówek (moc 40 kW) w ciągu godziny wynosiła będzie:
–
–
–
–
węglowodory
tlenek węgla
tlenki azotu
pył
- 660×40×0,154 = 4062,50 mg/h ≈
- 2100×40×0,154 =12926,14 mg/h ≈
- 5000×40×0,154 =30776,52 mg/h ≈
- 100×40×0,154 = 615,53 mg/h ≈
1,1285
3,5906
8,5490
0,1710
mg/s
mg/s
mg/s
mg/s
Emisja zanieczyszczeń z ciężarówek (moc 40 kW) w ciągu roku wynosiła będzie:
–
–
–
–
węglowodory
tlenek węgla
tlenki azotu
pył
- 660×40x650,0 = 17160000 mg/rok ≈
- 2100×40×650,0 = 54600000 mg/rok ≈
- 5000×40×650,0 =130000000 mg/rok ≈
- 100×40×650,0 = 2600000 mg/rok ≈
0,0172
0,0546
0,1300
0,0026
Mg/rok
Mg/rok
Mg/rok
Mg/rok
Wpływ przedsięwzięcia na powietrze atmosferyczne
Dla celów obliczeń źródła emisji zastąpiono źródłami zastępczymi liniowymi.
Koparkę, ładowarkę i refuler, które pracują poruszając się na niewielkim terenie
zastąpiono krótkimi źródłami liniowymi (ca 10–20 m). Trasę przejazdu ciężarówek
przez teren zakładu zastąpiono źródłem liniowym odpowiadających trasie przejazdu
pojazdów (odcinek wjazd – koparka i ładowarka).
Koparka, ładowarka i refuler będą pracować, w miarę postępu eksploatacji
złoża, w różnych miejscach obszaru górniczego. Z uwagi na umiejscowienie
najbliższych terenów zabudowanych do dalszych obliczeń przyjęto najbardziej
niekorzystny wariant – pracę koparki i ładowarki z poziomu stropu złoża, a refulera z
poziomu I poziomu zwierciadła swobodnego wody, we wschodniej części złoża.
Wokół źródeł emisji w zasięgu 50 wysokości najwyższego emitora (czyli w
zasięgu 50 m) teren jest płaski, obejmuje głównie tereny rolne i las, jednak na
wschód i południe w najmniejszej odległości ok. 20 m występują zabudowania
mieszkalne.
Zgodnie z punktem 2.3. Załącznika nr 3 do Rozporządzenia Ministra
Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych
substancji w powietrzu do obliczeń przyjęto wartość współczynnika aerodynamicznej
szorstkości terenu jak dla pól uprawnych (0,035).
Wartości odniesienia dla substancji zanieczyszczających ustalono zgodnie z
Załącznikiem nr 1 do Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r.
w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu. W otoczeniu
przedsięwzięcia nie występują tereny ochrony uzdrowiskowej ani parków
narodowych. Dopuszczalne poziomy stężeń zanieczyszczeń w powietrzu
atmosferycznym powinny wynosić:
1. uśrednione dla okresu 1 godziny:
a. węglowodory alifatyczne – 3 000 μg/m3
b. tlenek węgla
– 30 000 μg/m3
c. dwutlenek azotu
– 200 μg/m3
d. pył zawieszony
– 280 μg/m3
2. średnioroczne
a. węglowodory alifatyczne – 1 000 μg/m3
b. dwutlenek azotu
–
40 μg/m3
c. pył zawieszony
–
40 μg/m3
Do obliczeń przyjęto tło zanieczyszczeń zgodnie z poniższą tabelą.
L.p.
Rodzaj zanieczyszczenia
Wartości tła [μg/m3]
1.
pył zawieszony PM10
10
2.
dwutlenek azotu
20
Dla pozostałych zanieczyszczeń zgodnie z punktem 1.1. Załącznika nr 3 do
Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości
odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu wartości tła przyjęto, jako 10%
wartości odniesienia uśrednionej dla roku.
Obliczeń rozkładu przestrzennego dla poszczególnych zanieczyszczeń
dokonano za pomocą programu "OPERAT" firmy PROEKO z Kalisza. Program ten
jest narzędziem służącym do wykonywania pełnej analizy stanu zanieczyszczenia
powietrza atmosferycznego spowodowanego emisją emitorów punktowych,
powierzchniowych i liniowych. Obliczenia są przeprowadzone w oparciu o model
Pasquilla rekomendowany w Polsce, jako model do obliczenia wpływu emisji z
obiektów przemysłowych na stan powietrza atmosferycznego. Zastosowany do
obliczeń program oblicza:
– stężenia maksymalne,
– uciążliwości emitorów z wyznaczeniem odległości występowania,
– stężenia gazowe i pyłowe z częstościami przekroczeń dyspozycyjnych,
– opad pyłu.
I etap obliczeń ma na celu określenie stopnia uciążliwości obiektu dla środowiska i
sklasyfikowanie substancji wg obowiązujących klas uciążliwości. W zależności od
ustalonej klasy, prowadzone będą lub nie obliczenia w II etapie.
a) najwyższe stężenia maksymalne
Smm  C1 
E
B
 ( )g
u  A B H
[mg/m3]
g, C1
- stałe, zależne od stanu równowagi atmosfery wg
tabeli 3 Załącznika nr 3 do Rozporządzenia Ministra
Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości
odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu,
E
- emisja maksymalna godzinna zanieczyszczenia
gazowego [mg/s],
ū
- średnia prędkość wiatru [m/s] obliczona wg wzorów
(2.12) do (2.15) załącznika....,
A,B - współczynniki do wyliczenia dyfuzji atmosferycznej wg
wzorów (2.17) i (2.19) załącznika....,
H
- efektywna wysokość emitora wg wzorów (2.1) do (2.7)
załącznika....
b) odległość stężenia maksymalnego
gdzie:
X mm  C2
1
H
 ( ) b [m]
B
b, C2
- stałe zależne od stanu równowagi atmosfery wg
tabeli 3 Załącznika nr 3 do Rozporządzenia Ministra
Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości
odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu.
Według punktu 3.1 Załącznika nr 3 do Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia
26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w
powietrzu skrócony zakres obliczeń stanu zanieczyszczenia powietrza stosuje się w
przypadku, gdy:
 S mm  0,1  D1
gdzie:
Przy jednoczesnym zachowaniu kryterium opadu pyłu:
 E f  0,0667  h3,15
Jeżeli nie są spełnione powyższe warunki, należy przeprowadzić pełny zakres
obliczeń. Obejmuje on obliczenie w sieci obliczeniowej maksymalnych stężeń
zanieczyszczeń uśrednionych dla 1 godziny z uwzględnieniem statystyki warunków
meteorologicznych i sprawdzenie, czy w każdym punkcie spełniony jest warunek:
S mm  D1
W przypadku, gdy powyższy warunek nie jest spełniony, dopuszczalne poziomy
uważa się za dotrzymane, jeżeli częstość przekroczeń wartości D1 nie przekracza
0,274% czasu w roku dla dwutlenku siarki i 0,2% czasu w roku dla pozostałych
substancji.
Należy także obliczyć w sieci rozkład stężeń substancji uśredniony dla roku i
sprawdzić, czy spełniony jest warunek:
S a  Da  R
Dla założonych emitorów zastępczych przeprowadzono obliczenia w siatce
prostokątnej obejmującej teren złoża i jego okolice.
Ocena wpływu przedsięwzięcia na powietrze atmosferyczne
Wyniki przeprowadzonych obliczeń wskazują, że w okolicy źródeł
reprezentujących koparkę, ładowarkę i refuler mogą wystąpić przekroczenia
dopuszczalnej wartości stężeń maksymalnych tlenków azotu. Przekroczenia będą
miały niezbyt wielki zasięg, a częstość przekroczeń będzie wyższa niż 0,2% czasu w
roku tylko na obszarach niezabudowanych w najbliższej okolicy założonych źródeł
(do ok. 30 m), w większości na terenie działek Inwestora.
Nawet nagromadzenie dużej ilości urządzeń we wschodniej części złoża nie
spowoduje wystąpienia przekroczeń wartości dopuszczalnych na terenie
najbliższego obszaru związanego z pobytem ludzi (zabudowa mieszkaniowa
zagrodowa) – obliczenia wykonane w sieci receptorów wykazały dla poszczególnych
substancji następujące wartości stężeń:
częstość
stężenia
występowania
stężenia średnie
maksymalne
przekroczeń
[μg/m3]
[μg/m3]
[%]
pył PM-10
0,381
0
0,0073
tlenek azotu NO2
211,848
0
2,3604
tlenek węgla CO
51,172
0
0,9917
węglowodory
16,083
0
0,3125
alifatyczne
PM-2,5
1,218
0,0232
Obliczenia przeprowadzono dla źródeł stacjonarnych, co jest przybliżeniem
warunków rzeczywistych dla obliczeń stężeń maksymalnych, ale nie oddaje
rzeczywistości przy obliczeniach stężeń średnich i częstości występowania
przekroczeń – niemożliwa jest praca koparki i ładowarki w jednym miejscu przez rok
czasu. Również refuler, którego obszar pracy ograniczony jest do powierzchni
zawodnionego zbiornika, nie będzie przez cały czas zajmować jednego miejsca. Z
uwagi na przemieszczanie się maszyn po terenie złoża oraz spełnianie norm
wyższych niż przyjęta do obliczeń norma EURO3, rzeczywista częstość przekroczeń
dopuszczalnej wartości stężeń maksymalnych będzie wielokrotnie niższa i w żadnym
miejscu prawdopodobnie nie przekroczy 0,2% czasu w roku.
Wydruki z obliczeń i wykresy stężeń (załączono pełne obliczenia i wykresy dla
zanieczyszczenia o największym zasięgu oddziaływania – tlenków azotu) stanowią
załącznik do niniejszego opracowania.
Akty prawne
[1] Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001r Prawo ochrony środowiska. (tekst jednolity
Dz. U. 2008 nr 25 poz. 150, z późniejszymi zmianami)
[2] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie
wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. 2010 nr 16
poz.87)
b) emisje hałasu i zasięg oddziaływania
Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001r Prawo ochrony środowiska [1]
jednostki organizacyjne i osoby fizyczne zapewniają ochronę środowiska przed
hałasem i wibracjami przez zaniechanie czynności, powodujących hałas lub wibracje,
bądź przez stosowanie odpowiednich środków technicznych lub organizacyjnych
mających na celu zapobieżenie powstawaniu albo przenikaniu do środowiska hałasu
lub wibracji, a także zmniejszenie poziomu hałasu i ograniczenie wibracji.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w
sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku [2] część terenów
sąsiadujących z zakładem można zaklasyfikować jako chronione akustycznie tereny
zabudowy zagrodowej. Do celów obliczeń przyjęto zatem, że dopuszczalny poziom
hałasu w środowisku wyrażony równoważnym poziomem dźwięku A w dB na tym
terenie powinien wynosić:
 w dzień – 55 dB (A),
 w nocy – 45 dB (A).
Dla pory dnia przedział czasu odniesienia równy jest 8 najmniej korzystnym
godzinom dnia, kolejno po sobie następującym; dla pory nocy – 1 najmniej korzystnej
godzinie nocy.
W zakładzie głównymi źródłami hałasu będą:
– koparka, ładowarka i refuler (przyjęte, jako źródła stacjonarne),
– pojazdy ciężarowe (źródła ruchome).
Koparka, ładowarka i refuler będą pracować, w miarę postępu eksploatacji
złoża, w różnych miejscach terenu górniczego. Front robót eksploatacyjnych
prowadzony będzie w kierunku zachodnim, począwszy od wschodniej granicy każdej
z działek od wykonania wkopu udostępniającego. (System eksploatacji zostanie
szczegółowo opracowany w Planie Zagospodarowania Złoża).
Z uwagi na warunki emisji hałasu można wyróżnić następujące rodzaje prac:
 koparka zgarnia nadkład ziemi zalegającej ponad kruszywem i usypuje
urobek na pryzmę tworzącą wał ziemny na przedpolu robót
eksploatacyjnych,
 eksploatacja piętra eksploatacyjnego – koparka i ładowarka pracują na
poziomie stropu złoża, pojazdy ciężarowe wywożą kruszywo; refuler z
poziomu zwierciadła swobodnego wody będzie eksploatował kruszywo z
dna zbiornika wodnego.
Cykle wymienionych prac powtarzały się będą w miarę postępu eksploatacji
złoża.
Z uwagi na warunki rozprzestrzeniania się hałasu w dalszej części
opracowania. przeprowadzono obliczenia dla sytuacji najbardziej niekorzystnej, przy
usytuowaniu koparki, ładowarki i refulera we wschodniej części złoża, położonej
najbliżej terenów chronionych. W obliczeniach uwzględniono prace wykonywane przy
wydobyciu kruszywa z piętra eksploatacyjnego – koparka i ładowarka pracują na
poziomie stropu złoża (0,2 m p.p.t.), jednocześnie koparka pracuje na poziomie
terenu przy zgarnianiu nadkładu i usypuje wał ziemny na przedpolu robót
eksploatacyjnych prac, pojazdy ciężarowe wywożą kruszywo.
Dane do obliczeń wpływu przedsięwzięcia na klimat akustyczny
Źródła punktowe
Za stacjonarne źródła hałasu na terenie kopalni można przyjąć koparkę,
ładowarkę i refuler, które w ciągu 8 godzin czasu odniesienia pracują przy zgarnianiu
nadkładu, wydobyciu surowca i załadunku pojazdów na ograniczonej powierzchni.
Urządzenia te będą pracować, w miarę postępu eksploatacji złoża, w różnych
miejscach obszaru górniczego. Do dalszych obliczeń przyjęto najbardziej
niekorzystny wariant – pracę koparki, ładowarki i refulera przy ich usytuowaniu we
wschodniej części złoża.
Zgodnie z dyrektywą 2000/14/WE z dnia 8 maja 2000 r. dotyczącą emisji hałasu
do środowiska urządzeń stosowanych na zewnątrz pomieszczeń wprowadzoną do
przepisów krajowych rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2005 r.
w sprawie zasadniczych wymagań dla urządzeń używanych na zewnątrz
pomieszczeń w zakresie emisji hałasu do środowiska (akt zmieniony
rozporządzeniami Ministra Gospodarki z dnia 15 lutego 2006r. i 28 maja 2007 r.)
dopuszczalna moc akustyczna wynosi:
 dla koparek – 80 + 11 lg(P) dB dla mocy > 15 kW,
 dla ładowarek – 82 + 11 lg(P) dB dla mocy > 55 kW.
Do obliczeń przyjęto zgodnie z dyrektywą poziomy mocy akustycznej w wysokości:
 dla koparki – 98,7 dB (dla mocy 50 kW),
 dla ładowarki – 102,6 dB (dla mocy 75 kW).
Dla planowanego wydobycia w wysokości maksymalnej 568 m3/d przy pracy
dwuzmianowej ilość pojazdów o ładowności 15 m3 wynosiła będzie maksymalnie 19
w ciągu 8 godzin. Odpowiednio dla koparki i ładowarki ilość załadunków występować
będzie w takiej samej ilości (19/8h).
Łączny czas pracy koparki i ładowarki przy załadunku samochodu
ciężarowego o ładowności 15 m3 przyjęto jako 4 minuty. Dla pory dziennej (czas
odniesienia 8 h) układ pracuje maksymalnie 76 minuty przy załadunku 19 pojazdów.
Do dalszych obliczeń przyjęto, że czasy pracy koparki i ładowarki będą równe – po
38 minut (wprawdzie ładowarka dysponuje większą pojemnością łyżki, niż koparka,
ale wykonuje więcej manewrów, co wydłuża czas pojedynczej operacji).
Koparka będzie pracować nad przygotowaniem złoża do eksploatacji,
zgarniając nadkład ziemi zalegającej ponad kruszywem. Przy planowanym
wydobyciu maksymalnie 568 m3 kruszywa na dobę i miąższości 11,67 m konieczne
jest codzienne udostępnienie części złoża o powierzchni ca 48,69 m2. Przy
miąższości nadkładu wynoszącej średnio 0,2 m oznacza to odspojenie około 9,74 m3
ziemi, co odpowiada co najwyżej 8 minutom pracy koparki, przy uwzględnieniu jej
przemieszczania się w trakcie tych prac.
Przy uwzględnianiu czasu pracy równoważny poziom mocy akustycznej dla
źródeł zastępczych obliczono według wzoru:
 t  10 0,1Lw 
 [dB]
Lweq  10 lg
T


gdzie: Lw – poziom mocy akustycznej źródła
t – czas pracy źródła
T – czas oceny, dla którego oblicza się poziom równoważny
Poziom mocy akustycznej źródeł zastępczych przy załadunku pojazdów (czas
odniesienia 8 h) wyniesie
 dla koparki i refulera – 87,7 dB
 dla ładowarki – 91,6 dB.
Poziom mocy akustycznej źródła zastępczego przy zgarnianiu nadkładu
(czas odniesienia 8 h) wyniesie
 dla koparki – 80,9 dB.
Z uwagi na pracę zakładu wyłącznie w ciągu dnia źródeł tych nie
uwzględniano dla pory nocnej.
Źródła ruchome
Ruchomymi źródłami hałasu będą samochody ciężarowe transportujące
urobek. Równoważny poziom mocy akustycznej dla ruchu pojazdów obliczono
według wzoru:
1 N

Lweq  10 lg   t n  10 0,1Lwn  [dB]
 T n 1

gdzie: Lwn – poziom mocy dla danej operacji pojazdu
tn – czas trwania danej operacji
N – ilość operacji
T – czas oceny, dla którego oblicza się poziom równoważny
Czas przejazdu pojazdów ciężarowych przez teren złoża obliczony na
podstawie przebywanej drogi (łącznie 1300 m do miejsca załadunku i z powrotem do
wyjazdu) i założonej średniej prędkości pojazdów (20 km/h) wynosi około 234
sekund. Dla pojazdów ciężarowych do obliczeń przyjęto zgodnie z instrukcją ITB nr
338/96 następujące wartości poziomu mocy i czasu trwania operacji:
 start – 105 dB w ciągu 5 sekund,
 hamowanie – 111 dB w ciągu 3 sekund,
 jazda po terenie – 101,5 dB w ciągu 234 sekund.
Ilość poruszających się po terenie zakładu pojazdów w ciągu najbardziej
niekorzystnych 8 godzin dnia wyniesie 19 pojazdów ciężarowych.
Operacje startu i hamowania pojazdów odbywają się wyłącznie w okolicy
miejsca ich załadunku. Wjazd na teren kopalni następuje z drogi o niewielkim
poziomie ruchu, w godzinach pracy wjazd nie jest zamykany bramą czy szlabanem,
zatem przy wjeżdżaniu / wyjeżdżaniu z terenu kopalni pojazdy najwyżej zwalniają,
nie ma potrzeby zatrzymywania pojazdu.
Kopalnia dysponuje rozległym terenem, co eliminuje potrzebę wykonywania
dużej ilości manewrów. W czasie normalnej pracy kopalni pojazdy przy miejscu
załadunku wykonują małą „pętlę” – skręcają przy zwalnianiu i zatrzymują się
ustawiając się bokiem do załadunku, po załadowaniu ruszają ze skrętem, kierując się
w stronę wyjazdu. Taka organizacja pracy jest powszechnie stosowana w kopalniach
kruszywa, gdyż optymalizuje czas załadunku i zużycie paliwa. Większa ilość startów i
hamowań jest w normalnych warunkach spowodowana jedynie koniecznością
oczekiwania na załadunek, gdy na terenie kopalni przebywa więcej, niż jedna
wywrotka.
W miejscu załadunku start i hamowanie wykonują w ciągu 8 godzin dnia 19
pojazdów, co dla wymienionych powyżej założonych czasów trwania i poziomów
mocy operacji oraz czasu odniesienia 8 godzin odpowiada mocy źródła zastępczego
wynoszącej 85,5 dB.
Normalną praktyką stosowaną przez kierowców jest wyłączanie silników na
czas załadunku, co wpływa na oszczędności w zużyciu paliwa. Z tego względu nie
uwzględniano emisji hałasu wynikającego z postoju pojazdów z włączonymi
silnikami.
Hałas związany z przejazdem w dwie strony 19 pojazdów, bez uwzględniania
operacji startu i hamowania, dla wymienionych powyżej założonych czasów trwania i
poziomów mocy operacji oraz czasu odniesienia 8 godzin odpowiada mocy źródła
zastępczego wynoszącej 93,4 dB.
Z uwagi na przemieszczanie się pojazdów po terenie do celów obliczeń
zastąpiono trasę przejazdu pojazdów dziesięcioma źródłami punktowymi
rozmieszczonymi wzdłuż trasy przejazdu co ok. 40 m. Moc akustyczna jednego
zastępczego źródła wynosi:
LWA = 93,4 – 10lg(10) = 83,4 [dB]
W porze nocnej ruch pojazdów nie będzie występował z uwagi na postój
zakładu.
Zastępcze źródła hałasu
Do celów obliczeń poziomu hałasu w środowisku przyjęto zastępcze źródła
hałasu:
Tabela 2. Zastępcze źródła hałasu
Lp.
Czas
pracy
źródeł
[godz.]
Poziom A
Środki
mocy
Ilość
ogranicz
akustycznej
źróde
źródeł [dB] . emisję
ł
hałasu
dzień noc dzień noc
Nazwa źródła hałasu
1
Koparka przy nadkładzie
1
8
-
80,9
-
brak
2
Koparka przy załadunku
1
8
-
87,7
-
brak
3
Ładowarka przy załadunku
1
8
-
91,6
-
brak
4
Refuler
1
8
-
87,7
-
brak
5
Pojazdy cięż.
hamowanie
1
8
-
85,5
-
brak
6
Pojazdy ciężarowe - jazda
10
8
-
83,4
-
brak
–
start
i
Koparka, ładowarka i refuler będą pracować, w miarę postępu eksploatacji
złoża, w różnych miejscach obszaru górniczego. Obliczenia przeprowadzono dla
sytuacji najbardziej niekorzystnej, przy usytuowaniu tych źródeł we wschodniej
części złoża, położonej najbliżej zabudowy mieszkalnej wsi Białykał.
Dla źródła związanego ze zgarnianiem nadkładu na wał ziemny założono pracę
maszyny na poziomie terenu (wysokość położenia źródła 1 m). Źródła związane z
załadunkiem pracowały będą na poziomie stropu złoża (ca 0,2 m p.p.t.), zatem
przyjęto ich położenie na wysokości 0,8 m.
Źródło odpowiadające operacjom startu i hamowania pojazdów ciężarowych
zlokalizowano przy punkcie załadunku, a zastępcze źródła punktowe reprezentujące
trasę przejazdu pojazdów rozmieszczono równomiernie pomiędzy wjazdem do
kopalni i pozycją źródła reprezentującego operacje startu i hamowania, przy czym
wysokość położenia punktu dla startu i hamowania ustalono ta takim samym
poziomie, jak dla punktu załadunku (0,80 m), dla jazdy na poziomie terenu
(wysokość 1 m).
Ekrany akustyczne
Do obliczeń przyjęto istnienie ekranów akustycznych w formie zwałowisk
nadkładu, które zostaną utworzone w pasach ochronnych.
Wyznaczenie punktów obserwacji
Punkty obserwacji zlokalizowano przy budynkach mieszkalnych wsi Białykał, na
wschód od zakładu.
Wyniki obliczeń wpływu przedsięwzięcia na klimat akustyczny
Dla przeprowadzenia obliczeń wpływu inwestycji na klimat akustyczny
wykorzystano program LEQ Professional wersja 6.x.
Program „LEQ Professional” służy do prognozowania poziomu dźwięku wokół
zakładów przemysłowych na podstawie danych teoretycznych lub empirycznych
Został on oparty o model obliczeniowy zawarty w normie PN-ISO 9613-2 oraz
Instrukcje ITB Nr 308 i 338. Prognozowanie imisji hałasu w sieci punktów
recepcyjnych na podstawie znajomości parametrów geometrycznych źródeł oraz ich
mocy akustycznej określonej w sposób teoretyczny lub empiryczny jest zgodne z
cytowaną normą. Pozwala to określić równoważny poziom dźwięku w wybranym
punkcie na podstawie znajomości położeń źródeł, parametrów akustycznych tych
źródeł, charakterystyki podłoża terenu, przy uwzględnieniu zjawisk ekranowania
przez ekrany naturalne i urbanistyczne.
Obliczenia hałasu w sieci na wysokości 4,0 m wykazują, że przy założonym
poziomie tła akustycznego i najbardziej niekorzystnych warunkach emisji hałasu w
porze dziennej przekroczenia założonego poziomu dyspozycyjnego 55 dB wystąpią
w odległości do kilkunastu metrów od punktu załadunku. Obszar przekroczeń
zamknie się wewnątrz działek Inwestora.
Wykres izofon wpływu zakładu na klimat akustyczny przedstawiono w
załączeniu. Poziom hałasu w punktach obserwacji wynosić będzie od 26,4 do 38,0
dB (w punktach tuż przy granicy złoża i miejsca załadunku). W porze nocnej emisja
hałasu nie będzie występowała.
Przedsięwzięcie nie spowoduje przekroczeń normatywów akustycznych, wpływ
zakładu na klimat akustyczny będzie praktycznie niezauważalny.
Akty prawne
[1] Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001r Prawo ochrony środowiska. (tekst jednolity
Dz.U. 2008 nr 25 poz. 150, z późniejszymi zmianami)
[2] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie
dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku. (Dz.U. 2007 nr 120 poz.
826).
WIBRACJE
Podczas eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie wystąpią
czynniki mogące spowodować powstawanie wibracji, w związku z tym nie zachodzi
konieczność przeprowadzenia specjalistycznych pomiarów oraz wdrażania środków
zmierzających do ich zwalczania.
TEMPERATURA
Podczas eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie wystąpią
czynniki mogące spowodować powstanie ognisk o podwyższonej temperaturze, w
związku z tym nie występuje konieczność przeprowadzania specjalistycznych
pomiarów oraz wdrażania środków zmierzających do ich zwalczania.
SUBSTANCJE TOKSYCZNE
Podczas eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie wystąpią
czynniki mogące spowodować powstanie substancji toksycznych, w związku z tym
nie występuje konieczność przeprowadzenia specjalistycznych pomiarów oraz
wdrażania środków zmierzających do ich zwalczania.
POLA ELEKTOMAGNETYCZNE
Podczas eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie wystąpią
czynniki mogące spowodować powstanie pól elektromagnetycznych, w związku z
tym nie występuje konieczność przeprowadzenia specjalistycznych pomiarów raz
wdrażania środków zmierzających do ich zwalczania.
c) ilość i sposób odprowadzania ścieków socjalno – bytowych
Zaopatrzenie w wodę pitną zapewnione będzie przez przedsiębiorcę w formie
wody mineralnej, natomiast wodę do celów socjalnych dostarczać będzie firma
wynajmująca toaletę przenośną z umywalką podczas okresowych serwisów toalety
oraz w razie potrzeby, przedsiębiorca, w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra
Infrastruktury z dnia 14 stycznia 2002 r. w sprawie określenia przeciętnych norm
zużycia wody (Dz. U. Nr 8, póz. 70).
Prognozuje się, że ilość zużywanej wody na cele socjalne wynosić będzie do
3
15 dm /j. o. x dobę, tj. 0,45 m3/j.o. x miesiąc, co przy zatrudnieniu 3 osób wynosić
będzie 45 dm3/j. o. x dobę, tj. 1,35 m3/j.o. x miesiąc.
Założono, że na terenie projektowanej kopalni powstawać będą ścieki
socjalno–bytowe wytwarzane przez max. 3 zatrudnione osoby. Ścieki te
odprowadzane będą do zbiornika bezodpływowego przenośnego sanitariatu.
Parametry techniczne toalety przenośnej z umywalką :
 zbiornik 230 litrów
 umywalkę o pojemności 30 litrów
 pisuar
 deskę sedesową
 2 rolki papieru toaletowego
 antypoślizgowa podłoga
 półprzezroczysty dach umożliwiający wykorzystanie oświetlenia zewnętrznego
 zamek "wolny / zajęty"
 podajnik papieru toaletowego
 dozownik mydła i ręczników
Wymiary:
 podstawa 118 x 110
 wysokość max 222 cm
Przy zatrudnieniu 3 (a nawet 5) osób (8 godzin dziennie / 5 dni w tygodniu),
wystarczy zainstalowanie jednej toalety na terenie kopalni, serwisowanej w
zależności od rzeczywistego zużycia wody do celów socjalnych oraz intensywności
używania toalety.
d) ilość i sposób odprowadzania ścieków technologicznych
nie będą powstawały ścieki technologiczne
e) ilość i sposób odprowadzania wód opadowych
nie planuje się odprowadzania wód opadowych
f) rodzaj, przewidywane ilości i sposób postępowania z odpadami
Odpady z zaplecza socjalnego – bytowe, makulatura, rękawice robocze,
zużyta odzież – niewielka ilość, gromadzona w kontenerze i wywożona przez Zakład
Gospodarki Komunalnej.
Nie będzie dochodzić do powstawania innych odpadów:
– niebezpiecznych, ponieważ remonty i naprawy będą wykonywane w siedzibie
przedsiębiorcy, a nie na złożu,
– innych niż niebezpieczne, ponieważ cały nadkład posłuży do rekultywacji złoża.
g) ilości i rodzaje zainstalowanych i planowanych maszyn i urządzeń.
–
koparka hydrauliczna 1 szt.
– ładowarka kołowa 1 szt.
– koparka pływająca (refulująco – ssąca) tzw. refuler 1 szt.
Eksploatacja złoża sprzętem mechanicznym w sytuacji powstania awarii tego
sprzętu np. wycieku substancji ropopochodnych może spowodować zagrożenie
zanieczyszczenia gruntu. Aby zapobiegać powstawaniu tego typu sytuacji
awaryjnych należy przestrzegać następujących warunków pracy:
– dopuszczać do pracy na złożu tylko sprzęt sprawny technicznie,
– przeprowadzać okresowe kontrole stanu technicznego maszyn,
– eksploatować sprzęt zgodnie z jego przeznaczeniem w warunkach określonych w
instrukcji obsługi i Dokumentacji Techniczno Ruchowej danej maszyny,
– do obsługi sprzętu dopuszczać osoby z odpowiednimi kwalifikacjami i przeszkolone
na danym stanowisku pracy.
Ponadto, warto podkreślić, że sprzęt mechaniczny, który będzie
wykorzystywany przez Inwestora do eksploatacji złoża BIAŁYKAŁ AD charakteryzuje
się wysokim stopniem sprawności technicznej praktycznie eliminującym zagrożenie
powyżej opisane. Sprzęt ten zgodnie z przepisami ustawy – Prawo geologiczne i
górnicze, będzie podlegał okresowym kontrolom, prowadzonym przez Inspektorów
Okręgowego Urzędu Górniczego, a ponadto, zgodnie z rygorami ww. ustawy,
pozostaje pod stałym nadzorem Kierownika Ruchu Zakładu Górniczego.
W sytuacji powstania awarii sprzętu Kierownik Ruchu Zakładu Górniczego lub
osoba Dozoru Górniczego powiadamia, zgodnie z nakazami planu ruchu zakładu
górniczego, właściwe służby celem określenia potrzeby i ewentualnego podjęcia
działań ratowniczych również pod względem ochrony środowiska.
9. Możliwe transgraniczne oddziaływania na środowisko:
Złoże BIAŁYKAŁ AD położone jest ponad 140 km od najbliższej, czyli
zachodniej granicy kraju, w związku z dużą odległością nie wystąpią transgraniczne
oddziaływania na środowisko.
10. Oddziaływanie przedsięwzięcia na obszary podlegające ochronie na
podstawie ustawy o ochronie przyrody – obszar NATURA 2000 (ustawa z
dnia 16 kwietnia 2004r Dz. U. Nr 92 poz. 880 z późniejszymi zmianami)
Obszar opisywanej inwestycji według podziału fizyczno–geograficznego
Kondrackiego (1998) wchodzi w skład następujących jednostek:
 Megaregion: Pozaalpejska Europa Środkowa (3)
 Prowincja: Niż Środkowoeuropejski (31)
 Podprowincja: Niziny Środkowopolskie (318)
 Makroregion: Obniżenie Milicko - Głogowskie (318.3)
 Mezoregion: Kotlina Żmigrodzka (318.33)
Projektowana inwestycja tj. eksploatacja odkrywkowa złoża kruszywa
naturalnego BIAŁYKAŁ AD, zlokalizowana jest poza:
a) obszarami wodno–błotnymi,
b) obszarami wybrzeży,
c) obszarem stref ochronnych ujęć wód i obszarem ochronnym zbiorników wód
śródlądowych,
d) obszarami, na których standardy jakości środowiska zostały przekroczone,
e) obszarami o krajobrazie mającym znaczenie historyczne, kulturowe lub
archeologiczne,
f) obszarem gęsto zaludnionym gdyż otoczony jest polami uprawnymi, terenami
zadrzewionymi,
g) obszarami uzdrowisk i obszarów ochrony uzdrowiskowej;
Złoże BIAŁYKAŁ AD znajduje się poza granicami wszelkich form ochrony
przyrody, jednak w niewielkiej odległości (ok. 40 m) od południowo–zachodniej
granicy złoża znajdują się pokrywające się ze sobą: obszary NATURA 2000 – SOOS
Ostoja nad Baryczą PLH020041, OSO Dolina Baryczy PLB020001 oraz Park
Krajobrazowy Dolina Baryczy.
Wykaz wszystkich wielkopowierzchniowych form ochrony przyrody w
odległości do 30,0 km od terenu złoża przedstawia poniższa tabela:
Rezerwaty
Nazwa
Stawy Milickie
Olszyny Niezgodzkie
Radziądz
Wzgórze Joanny
[km]
3.23
4.69
9.23
16.98
Dębno
Baszków
Mszar Bogdaniec
Buczyna Helenopol
Pępowo
Czerwona Róża
18.28
23.49
24.29
28.47
28.76
28.87
Parki krajobrazowe
Park Krajobrazowy Dolina Baryczy
Obszary chronionego krajobrazu
Dolina Baryczy
Dąbrowy Krotoszyńskie Baszków-Rochy
Krzywińsko-Osiecki
wraz
z
zadrzewieniami
generała
Dezyderego
Chłapowskiego i kompleksem leśnym Osieczna-Góra
Krzywińsko-Osiecki
Wzgórza Trzebnickie
Natura 2000 Obszary specjalnej ochrony
Dolina Baryczy PLB020001
Dąbrowy Krotoszyńskie PLB300007
Natura 2000 Specjalne obszary ochrony
Ostoja nad Baryczą PLH020041
Skoroszowskie Łąki PLH020093
Dolina Łachy PLH020003
Uroczyska Płyty Krotoszyńskiej PLH300002
Chłodnia w Cieszkowie PLH020001
Wzgórza Warzęgowskie PLH020079
0.03
16.05
16.69
27.01
29.78
29.80
0.04
21.45
0.04
16.33
20.47
21.62
22.51
23.71
Poniżej, krótka charakterystyka form ochrony przyrody znajdujących się najbliżej
złoża, tj. w odległości do 10,0 km.
PLH020041 Ostoja nad Baryczą – Obszar znajduje się głównie na terenie woj.
dolnośląskiego (jego mniejszy fragment znajduje się w woj. wielkopolskim). Ostoja w
większej części pokrywa się z obszarem Parku Krajobrazowego “Doliny Baryczy”,
leżącym w północnej części Dolnego Śląska na terenie gmin Milicz, Żmigród,
Krośnice, oraz Prusice, Cieszków i Twardogóra.
Obszar obejmuje rozległe bagniste obniżenie doliny Baryczy i jej dopływów.
Dolina jest wyścielona utworami glacjalnymi, fluwioglacjalnymi i współczesnymi
aluwiami rzecznymi. W południowo–zachodniej części obszaru znajdują się
morenowe zalesione Wzgórza Twardogórskie z najwyższym wzniesieniem
Wzgórzem Joanny dominującą nad szeroką i płaską doliną Baryczy. Obszar
obejmuje kompleks łąk zalewowych, stawów rybnych w tym najbardziej znane Stawy
Milickie, pól uprawnych i rozległych terenów leśnych. O specyfice terenu decyduje
bogata sieć hydrograficzna z licznymi kanałami, ciekami wodnymi oraz mokradłami i
stawami. Lasy tworzą dwa większe kompleksy: Lasy Milickie oraz Lasy
Ostrzeszowskie. W pobliżu cieków zachowały się fragmenty łęgów i olsów, a na
wyżej położonych terenach cenne buczyny i grądy. Uboższe siedliska porastają bory
sosnowe i mieszane.
Obszar jest ważny ze względu na swoją bioróżnorodność. Znajduje się tutaj
14 typów siedlisk z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej i 15 gatunków z załącznika
II. Dobrze są zachowane i wykształcone zbiorowiska leśne oraz cenne są też
podmokłe łąki tego terenu. Na uwagę zasługuje też bogata ichtiofauna z kozą
złotawą. Dolina Baryczy uważania jest za królestwo karpia. Występują też m.in.
różanka, karaś złocisty, sumik, piskorz, miętus, leszcz, wzdręga, kiełb i sum. Ostoja
jest tez cennym siedliskiem ptaków. Do najrzadszych i najcenniejszych gatunków
należą czapla purpurowa, bąk, bączek, bocian czarny, perkoz rdzawoszyi, zausznik,
żuraw i drapieżny bielik. Znajduje się tutaj 150 par bociana białego. Jest to obszar
najstarszych i największych stawów rybnych w Europie środkowej. Występuje tutaj
wydra, bóbr oraz żółw stepowy. Spośród występujących tu ssaków należy wymienić
jelenie, dziki, daniele, borsuki, jenoty, tchórze, kuny a także nietoperze. Owady
reprezentują natomiast: kozioróg dębosz, oraz rzadszy od niego jelonek rogacz.
PLB020001 Dolina Baryczy – Obszar Położony w Kotlinie Milickiej
stanowiącej część Obniżenia Milicko–Głogowskiego. Utworzony został na terenie
Parku Krajobrazowego Dolina Baryczy i obejmuje jego większą część. Zlokalizowany
jest pomiędzy Żmigrodem na zachodzie (woj. dolnośląskie) a okolicą Przygodzic na
wschodzie (woj. wielkopolskie). Ponad połowę obszaru stanowią grunty użytkowane
rolniczo, około 30% to lasy i ponad 10% to zbiorniki wodne. Właśnie te ostatnie są
najcenniejszymi elementami przyrodniczymi zarówno ostoi, jak i parku – są to
kompleks stawów rybnych, z których najstarsze mają ponad 700 lat. Z cennych
siedlisk wymienić należy lasy łęgowe, grądy niskie i olsy.
Ze względu na rozległe zbiorniki wodne obszar charakteryzuje się niezwykłym
bogactwem ornitofauny. Do ich licznego bytowania przyczynia się ekstensywna
produkcja rybacka i wielkość stawów, duża liczba wysp porośniętych trzcinami i
drzewami, szerokie pasy szuwarów, porośnięte drzewami i krzewami groble, mała
głębokość stawów i zabezpieczenie przed nadmierną ingerencją człowieka. Do
najcenniejszych ptaków na tym obszarze należą m.in.: bąk, bączek, bocian czarny,
bielik i łabędź krzykliwy. Wiosną spotkać można żerującego na wilgotnych łąkach
żurawia, w trzcinach buduje zaś gniazda błotniak stawowy. Obszar jest istotnym
szlakiem ptasich wędrówek, ptaki zatrzymują się tutaj by odpocząć i nabrać sił do
dalszej drogi (m.in. żurawie, gęsi zbożowe). O ogromnym znaczeniu tego terenu dla
ochrony ptaków świadczy zgłoszenie go na listę obszarów Konwencji Ramsar
(obszar Stawy Milickie).
Na obszarze ostoi występują liczne gatunki roślin i grzybów chronionych, z
czego najwięcej gatunków związanych jest z siedliskami leśnymi i wodnymi.
Udokumentowano stanowiska takich roślin jak bluszcz pospolity, grążel żółty,
sromotnik bezwstydny czy widłak goździsty. Licznie reprezentowane są storczyki,
częściowej ochronie podlegają zaś: kruszyna pospolita, konwalia majowa, kalina
koralowa, centuria pospolita i porost - płucnica islandzka.
Realizacja przedsięwzięcia polegającego na eksploatacji złoża kruszywa
naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie uniemożliwi pełnionych przez te obszary funkcji
turystyczno - wypoczynkowych oraz nie zakłóci drożności lokalnych korytarzy
ekologicznych. Wyrobiska odkrywkowe stwarzają zwłaszcza ptakom możliwość
bytowania, gniazdowania i żerowania, tzn. sprzyjają tworzeniu nowych siedlisk
przyrodniczych, możliwych po zakończeniu eksploatacji do uzyskania rangi obiektów
chronionych. Ze względu na wystarczającą odległość tych form ochrony przyrody od
złoża BIAŁYKAŁ AD - Nie przewiduje się znacząco negatywnego wpływu na te
obszary.
Park Krajobrazowy Dolina Baryczy –powołany w 1996 r. w celu zachowania
wartości przyrodniczych, krajobrazowych i historyczno–kulturowych. Obejmuje
obszar o powierzchni 87 040 ha, z czego większość znajduje się w województwie
dolnośląskim, w obrębie gmin: Cieszków, Krośnice, Milicz, Prusice, Twardogóra,
Trzebnica i Żmigród. Na terenie Wielkopolski leży 17 000 ha w gminach: Odolanów,
Przygodzice i Sośnie.
Oś parku stanowi rzeka Barycz, płynąca równoleżnikowo ze wschodu na
zachód. Ze względu na bardzo niewielki spadek (najmniejszy wśród polskich rzek) w
dolinie rzeki możliwe było budowanie już w średniowieczu tanim kosztem dużych
zbiorników wodnych, w których hodowano ryby. Obecnie łączna powierzchnia
stawów rybnych na terenie parku wynosi blisko 7500 ha. Pogrupowane są one w
kompleksy różnej wielkości, z których największy, jest kompleks Stawno, zajmujący
1630 ha. Stawy, będące najbardziej charakterystycznym elementem krajobrazu
Doliny Baryczy, łączą w sobie walory przyrodnicze (jako siedlisko wielu cennych
gatunków roślin i zwierząt) oraz kulturowe (jako wytwór działalności człowieka).
Na obszarze parku zachowały się liczne zabytki kultury materialnej.
Pozostałościami osadnictwa wczesnośredniowiecznego są grodziska (m.in. koło
Kaszowa). Dobrze zachowała się barokowa architektura sakralna konstrukcji
ryglowej z kościołem św. Andrzeja Boboli w Miliczu na czele. Walory kulturowe oraz
przyrodnicze łączą liczne parki podworskie, z których w najlepszym stanie zachował
się park w Miliczu. Pochodzenia kulturowego są również liczne szpalery i aleje
starych drzew, głównie dębów.
Około 44% powierzchni parku zajmują zbiorowiska leśne. Wśród nich
przeważają lasy sosnowe, ale w okolicach Żmigrodu występują podmokłe łęgi i olsy
(rez. "Olszyny Niezgodzkie"), natomiast na południe od Milicza rosną również lasy
bukowe (rez. "Wzgórze Joanny"). Na obszarze parku zidentyfikowano wszystkie
nizinne typy siedliskowe lasu z wyjątkiem boru bagiennego.
Na terenie parku stwierdzono występowanie 121 zespołów roślinnych
(naturalnych, półnaturalnych i synantropijnych). Do najcenniejszych należą
zbiorowiska wodne, w tym bardzo rzadkie w skali Polski zbiorowisko z udziałem
grzybieńczyka wodnego.
Spośród stwierdzonych na terenie parku gatunków roślin chronionych na
uwagę zasługują gatunki z Polskiej Czerwonej Księgi Roślin – grzybieńczyk wodny
oraz lindernia mułowa. Występują tu duże populacje grążela żółtego oraz wodnej
paproci - salwinii pływającej.
Niezwykle bogaty jest świat zwierzęcy parku. Stwierdzono tu m. in. 34 gatunki
ryb (łącznie z hodowlanymi), 13 gatunków płazów, 5 gatunków gadów oraz 56
gatunków ssaków (w tym dwa z Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt - leśny gryzoń
popielica i nietoperz borowiaczek). Najcenniejszym elementem fauny parku jest
oczywiście bogactwo gatunkowe ptaków. Łącznie odnotowano tu aż 277 gatunków,
w tym 169 lęgowych. Najcenniejsze występują na obszarze rezerwatu "Stawy
Milickie". Dzięki obecności licznych starych dębów na terenie parku występują duże
populacje rzadkich i chronionych chrząszczy – kozioroga dębosza i pachnicy
dębowej.
Zasadniczym elementem decydującym o charakterze parku jest jego
położenie we wschodniej części Obniżenia Milicko–Głogowskiego. Pozornie płaski
teren wzdłuż koryta rzeki charakteryzuje się dużą różnorodnością środowisk, na
którą składają się między innymi pagórkowate obrzeża doliny, rozległe i
zróżnicowane pod względem gatunkowym kompleksy leśne, wielkopowierzchniowe
stawy rybne, a także rozciągające się wzdłuż Baryczy i jej dopływów łąki i pola.
Rezerwaty
Stawy Milickie – największy kompleks stawów rybnych w Europie, położony
w kotlinowatych rozszerzeniach doliny Baryczy, w okolicach Milicza i Żmigrodu.
Liczba stawów wynosi ponad 285, a ich łączna powierzchnia liczy ok. 77 km2.
Maksymalna głębokość wynosi 2,5 m. Wiele stawów jest obecnie zdewastowanych,
pozbawionych wody, czasem zarośniętych. Region stawów jest od 1963 roku
rezerwatem ptactwa wodnego i błotnego. Odnotowuje się tu 276 gatunków, z czego
166 gatunków ma tu swoje tereny lęgowe (m.in. żuraw, łabędź niemy, gęś gęgawa,
orlik krzykliwy, bielik, kania ruda i inne). Od 1996 roku część Parku Krajobrazowego
Dolina Baryczy, objęta także ochroną w ramach konwencji ramsarskiej. Stawy
Milickie należą do światowej sieci Living Lakes (żyjące jeziora).
Olszyny Niezgodzkie – Rezerwat utworzony w 1987 roku w celu zachowania
naturalnego obszaru bagiennego olszyn w zasięgu rzeki Ługi, zajmuje 74,28 ha.
Znajduje się on na południe od wsi Niezgoda. Są to fragmenty ok. 100–letnich
drzewostanów olszowych, poprzerywane porębami, uprawami leśnymi i młodnikami.
Flora roślin naczyniowych rezerwatu liczy 276 gatunków (w tym 26 gatunków drzew,
23 gatunki krzewów i 227 gatunków roślin zielnych). Z gatunków chronionych należy
wymienić: bluszcz pospolity, kalinę koralową, kruszynę pospolitą, porzeczkę czarną,
konwalię majową, grzyb sromotnik bezwstydny oraz sztucznie wprowadzony jarząb
szwedzki.
Oprócz roślin olszyny są także ostoją ssaków, płazów i gadów. Od niedawna
coraz liczniej na tym terenie występują bobry. Coraz gorszy bilans wodny, suche lata
i nienajlepsza gospodarka wodna ludzi są olbrzymim zagrożeniem dla podmokłych
środowisk takich jak olszyny.
Radziądz - leśny rezerwat przyrody założony w 1954 roku, powiększony w
2011
do
8,31
ha.
Utworzony
dla
zachowania
fragmentu
grądu
środkowoeuropejskiego, dębowo–grabowego o cechach zespołu naturalnego.
Położony w gminie Żmigród, województwie dolnośląskim, ok. 1,5 km na południowy–
zachód od wsi. Od zachodu graniczy z kompleksem stawów rybnych Kokoty.
Rezerwat znajduje się na terenie Parku Krajobrazowego Dolina Baryczy oraz
obszaru Natura 2000 PLH020084 Ostoja nad Baryczą SOO.
W rezerwacie stwierdzono 133 gatunki roślin naczyniowych: 18 gatunków
drzew, 9 gatunków krzewów i 106 gatunków roślin zielnych. Stwierdzono także 10
gatunków naziemnych mszaków. Faunę reprezentuje ok. 14 gatunków ptaków, z
których najliczniejsze to: szpak, zięba, modraszka, sikora bogatka i kowalik.
Pomniki przyrody
Na terenie gminy Pakosław jest 14 pomników przyrody; są to obiekty przyrody
ożywionej, a należą do nich pojedyncze okazy drzew oraz aleja. Na terenie złoża
BIAŁYKAŁ AD, ani w jego najbliższej okolicy nie znajdują się żadne pomniki
przyrody.
Zabytki
Na terenie złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie znajdują się
obiekty objęte ochroną prawną na mocy przepisów o ochronie zabytków i opiece nad
zabytkami.
Wody powierzchniowe:
Obszar gminy leży w zlewni rzeki Odry. Sieć rzeczną tworzy przede wszystkim
rzeka Orla wraz z dopływami. Orla jest prawostronnym dopływem Baryczy,
uchodzącym do niej w 34,6 km. Wypływa na Wysoczyźnie Kaliskiej w rejonie
miejscowości Budy na wysokości 155 m n p m. Uchodzi do Baryczy poniżej Wąsosza
na wysokości 85 m n p m. Całkowita długość rzeki wynosi 88,0 km, a powierzchnia
dorzecza 1546,5 km2. Pod względem administracyjnym zlewnia Orli leży na
pograniczu województw wielkopolskiego i dolnośląskiego.
Głównymi dopływami Orli są: Borowica, Żydowski Potok, Rdęca, Dąbrocznia,
Masłówka, Szpatnica (Stara Orla). Wymienione dopływy Orli posiadają również
dobrze rozbudowaną sieć własnych dopływów. Największe znaczenie pod tym
względem dla powiatu mają Masłówka oraz Dąbrocznia. Główne dopływy Masłówki
(której całkowita powierzchnia dorzecza wynosi 287,8 km2) to: prawobrzeżne –
Czarny Rów, Grobelka, lewobrzeżne – Stara Pijawka, Nowa Pijawka i Jelenia Struga.
Główne dopływy Dąbroczny, (której całkowita powierzchnia dorzecza wynosi 236,4
km2) to Złoty Rów (Złota Woda) i Kanał Bitter. Całkowita powierzchnia dorzecza
Rdęca wynosi 183,5 km.
Na terenie gminy Pakosław nie występują naturalne zbiorniki wodne. Na
terenie całego powiatu rawickiego istnieje jedynie kilka sztucznych zbiorników
powstałych w wyrobiskach poeksploatacyjnych (stawy wiejskie, oczka wodne), które
zasilane są głównie przez wody podziemne. Największym zbiornikiem wodnym na
terenie powiatu jest wybudowany w 2006 r. zbiornik Pakosław, który pełni funkcję
przeciwpowodziową, nawodnieniową i rekreacyjną.
Należy stwierdzić, iż złoże położone jest w obszarze zbiornika JCWP
PLRW60001914699 – Orla od Rdęcy do Baryczy – ta jednolita część wód
powierzchniowych jest silnie zmienioną częścią wód o złym stanie jakościowym, a
osiągnięcie celów środowiskowych w dorzeczu Odry w rejonie tej zlewni jest
zagrożone. Na obszar nałożono czasowe derogacje (uchylenie od obowiązku
osiągnięcia celów środowiskowych w dorzeczu Odry) z uwagi na położenie części
wód na obszarze obszarów szczególnie narażonych na zanieczyszczenia związkami
azotu pochodzącymi ze źródeł rolniczych (OSN).
Eksploatacja złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD nie będzie
elementem utrudniającym osiągnięcie zamierzonych celów środowiskowych, a może
nawet wpłynąć pozytywnie, ponieważ czasowo zmieniając sposób użytkowania
działek ewidencyjnych nr 15 i 19 może w pewien sposób ograniczyć przedostawanie
się substancji związanych z gospodarką rolną, takich jak nawozy sztuczne, do gleb i
wód.
Wpływu eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD na wody
powierzchniowe należy rozpatrywać w odniesieniu do zagrożenia jakości pierwszego
poziomu wodonośnego. Nie jest on w sposób naturalny chroniony przed dopływem
zanieczyszczeń z powierzchni ziemi. W związku z tym, że zanieczyszczenia takie
mogłyby przeniknąć, w ciągu kilkunastu godzin, do pierwszej warstwy wodonośnej
należy rygorystycznie przestrzegać warunków pracy by nie dopuścić do
zanieczyszczeń powierzchni terenu substancjami ropopochodnymi, odpadami i
ściekami.
Wody podziemne
Złoże BIAŁYKAŁ AD położone jest poza obszarem występowania Głównych
Zbiorników Wód Podziemnych. Najbliżej położony jest GZWP nr 303 Barycz–
Głogów, znajdujący się ok. 4 km na południowy - zachód.
Złoże BIAŁYKAŁ AD znajduje się w granicach Jednolitej Części wód
podziemnych nr 74, w której w utworach czwartorzędowych występuje jeden poziom
wodonośny; w miocenie występują dobrze izolowane, jeden lub dwa poziomy
wodonośne bez kontaktu hydraulicznego z poziomem czwartorzędowym. Ponadto,
cechą szczególną te JCWPd jest fakt, że wody poziomu mioceńskiego na znacznych
obszarach JCWPd wykazują wysokie zabarwienie o charakterze geogenicznym.
Eksploatacja złoża kruszywa naturalnego w granicach obszaru górniczego
BIAŁYKAŁ AD, nie będzie miała szkodliwego wpływu na wody powierzchniowe
i podziemne. Odwołując się do zapisów art. 81 ust. 3 ustawy z dnia 3.10.2008
stwierdzamy, iż eksploatacja złoża nie przyczyni się do nieosiągnięcia celów
środowiskowych zawartych w „Planie gospodarowania wodami na obszarze
dorzecza Odry”, zatwierdzonym na posiedzeniu Rady Ministrów w dniu 22 lutego
2011 r. przez Prezesa Rady Ministrów, ze względu na, między innymi, niewielką
powierzchnię złoża kruszywa naturalnego.
Dla naturalnych części wód powierzchniowych nadrzędnym celem zawartym w
art. 38 Ustawy Prawo Wodne (Dz. U. z 2012 poz. 145 w brzmieniu od 7 marca 2013)
jest utrzymanie lub poprawa stanu ekologicznego wód. Eksploatacja złoża kruszywa
naturalnego BIAŁYKAŁ AD w żaden sposób nie wpłynie na pogorszenie stanu wód w
JCWP Dorzecza Odry gdyż nie zwiększy dopływu zanieczyszczeń do wód
podziemnych, ani nie zachwieje równowagi pomiędzy poborem, a zasileniami wód
podziemnych.
Jedynymi
zagrożeniami
są
zanieczyszczenia
produktami
ropopochodnymi, lecz ryzyko ich wystąpienia jest porównywalne z ryzykiem
zanieczyszczenia produktami ropopochodnymi np. przy rolniczym użytkowaniu
terenu. Zagrożenie w postaci obniżenia wód podziemnych nie wystąpi, gdyż
wyrobisko jest zawodnione i nie będzie odwadniane przez co nie powstanie lej
depresyjny, a co za tym idzie nie zostanie zachwiany otaczający go ekosystem.
Działania prowadzące do zachowania obecnego stanu ekologicznego wód w
w/w JCWP są tymi samymi działaniami jakie należy podejmować w celu ochrony wód
podziemnych. Jest to m.in. przestrzeganie zarządzeń KRZG, utrzymywanie
właściwego stanu technicznego maszyn oraz tankowanie maszyn pracujących na
terenie złoża w specjalnych, wyznaczonych do tego miejscach, prawidłowo
zabezpieczonych.
Po zakończeniu eksploatacji na obszarze górniczym BIAŁYKAŁ AD, tj. po
wyeksploatowaniu zasobów przemysłowych, powstanie zawodnione wyrobisko.
W odległości do 10,0 km od złoża znajduje się kilka ujęć wód w
miejscowościach:
– 0,9 km w kierunku S od złoża – Białykał,
– 5,8 km w kierunku SE od złoża – Ruda Sułowska,
– 6,7 km w kierunku Se od złoża – Brzeziny,
– 6,9 km w kierunku NW od złoża –Zielona Wieś,
– 7,3 km w kierunku NW od złoża – Piaski,
– 8,6 km w kierunku NW od złoża – Szkaradowo.
Ujęcia te nie posiadają wyznaczonych stref ochronnych, w granicach, których
mogłoby znaleźć się złoże (w załączeniu wycinek mapy sozologicznej zał. nr 1).
Wpływ eksploatacji złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD na wody
powierzchniowe należy rozpatrywać w odniesieniu do zagrożenia jakości pierwszego
poziomu wodonośnego. W celu zabezpieczenia wód gruntowych przed
zanieczyszczeniami produktami ropopochodnymi, wszelkie prace naprawcze i
konserwacyjne maszyn pracujących w zakładzie górniczym, jak np. tankowanie,
wykonywać w wyznaczonych miejscach, odpowiednio zabezpieczonych przed
przedostaniem się tych produktów do gruntu poprzez odizolowanie np. folią i płytami
betonowymi. Tankowanie maszyn będzie przeprowadzane poza wyrobiskiem
eksploatacyjnym, na czas tankowania teren pod urządzeniami (beczka z paliwem,
pompa, zbiornik maszyny) zabezpieczony będzie folią PE ułożoną w sposób
uniemożliwiający spływ paliwa poza jej obręb, obiekt wyposażony będzie w
odpowiednią ilość sorbentu, żeby w razie wycieku zebrać rozlane paliwo z folii.
Naprawy sprzętu na terenie obiektu prowadzone będą w ograniczonym zakresie i
będą się sprowadzały do wymian części zużytych wskutek eksploatacji, których
można dokonać bez konieczności przeprowadzania dużego demontażu i
spuszczania płynów eksploatacyjnych. Odpady powstające podczas tych prac
(zużyte części) odbierane będą przez ekipę dokonującą naprawy. Wszystkie
naprawy związane z koniecznością wymiany lub spuszczania płynów
eksploatacyjnych będą się odbywały poza kopalnią w wyspecjalizowanych
warsztatach, w razie niemożliwości samodzielnego przejazdu maszyny przewożona
będzie ona do warsztatu przy użyciu specjalistycznego sprzętu.
Kopalina główna – kruszywo naturalne nie wykazuje własności toksycznych,
w związku z tym nie zachodzi obawa przed zanieczyszczeniem środowiska w skutek
jej eksploatacji oraz transportu.
Eksploatacja złoża nie spowoduje powstawania ścieków technologicznych
groźnych dla środowiska, a powstałe w trakcie eksploatacji złoża ścieki bytowo–
gospodarcze będą gromadzone w szczelnym zbiorniku typu TOI–TOI i wywożone do
oczyszczalni.
Środowisko przyrodnicze
Najważniejsze czynniki kształtujące szatę roślinną to charakter podłoża, gleby
i stosunki wodne, a także działalność człowieka. W ogólnej strukturze użytkowania
gruntów dominują użytki rolne, zajmując ok. 71% ogólnej powierzchni gminy
Pakosław. Na obszarze gminy występują ogólnie słabe gleby, podatne na
degradację, a z uwagi na prawie zerowe nachylenie terenu znaczna ich część jest
nadmiernie zawodniona, a miejscami nawet zabagniona. W większości gleby
występujące na terenie gminy zaklasyfikowane zostały do IV, V i VI klasy
bonitacyjnej, ale występują też gleby klas bonitacyjnych IIIa oraz IIIb.
Gmina charakteryzuje się lesistością na poziomie 21%, przy średniej krajowej
29%. Powierzchnia gruntów leśnych na terenie gminy wynosi 274 ha. Są to lasy
mieszane, a w występującym naturalnym drzewostanie przeważają: sosna
zwyczajna, świerk pospolity, dąb szypułkowy, brzozy: brodawkowata i omszona,
topola osika i jarząb pospolity.
Zdecydowana większość lasów to lasy należące do Skarbu Państwa.,
natomiast nadzór nad gospodarką leśną w lasach niestanowiących własności Skarbu
Państwa sprawuje Nadleśnictwo Piaski. Na obszarze Nadleśnictwa Piaski
wyodrębniono 18 typów gleb. Największą powierzchnie zajmują gleby rdzawe,
pośród których dominują gleby rdzawe bielicowe i rdzawe właściwe.
Powierzchnia działki ewidencyjnej nr 15 obręb Białykał to w całości grunty
przygotowane są do produkcji rolnej, stąd brak jest chronionych gatunków roślin i
zwierząt. Na działce nr 19 przeważają również grunty rolne przygotowane do
produkcji rolnej, ale występuje także niewielka powierzchnia stanowiąca pastwisko
trwałe oraz las o powierzchni łącznej 1,8 ha.
Działka nr 15:
- jej zachodnia i południowa granica przylegają do rowu melioracyjnego,
- wzdłuż rowu znajduje się 34 drzewa rosnące pojedynczo lub w grupach po
kilka sztuk, są to krzewiaste i drzewiaste formy wierzby oraz w sąsiedztwie lasu
również sosny zwyczajne,
Działka nr 19:
- W skład drzewostanu na działce nr 19 w Białykale wchodzi sosna zwyczajna
(90% - 100%) z udziałem brzozy od pojedynczych drzew do 10% całego wydzielenia
leśnego. Oba te gatunki są w wieku od 40 do 58 lat,
- przez środek działki przebiega dość płytki rów, przy brzegu którego rośnie
kilka sztuk sosny zwyczajnej, brzozy oraz wierzby,
- roślinność zielna rosnąca przy rowie jest reprezentowana przez takie gatunki
jak:
 pokrzywa zwyczajna Urtica dioica,
 mozga trzcinowa Phalaris arundinacea,
 szczaw lancetowaty Rumex hydrolapathum,
 pałka szerokolistna Typha latifolia,
 firletka poszarpana Lychnis flos – cuculi,
 jaskier rozłogowy Ranunculus repens,
 jaskier płomiennik Ranunculus flammula,
 turzyca siwa Carex canescens,
 karbieniec pospolity Lycopus europaeus,
- roślinność zielna rosnąca w pobliżu zadrzewień jest reprezentowana przez
takie gatunki jak:
 pokrzywa zwyczajna Urtica dioica,
 oset Carduus,
 rajgras wyniosły Arrhenatherum elatius,
 szczotlicha siwa Corynephorus canescens,
 wiechlina łąkowa Poa pratensis i roczna Poa annua,
 kupkówka pospolita Dactylis glomerata,
 kostrzewa łąkowa Festuca pratensis, leśna F. altissima,
 mietlica pospolita Agrostis capillaris,
 stokłosa dachowa Bromus tectorum,
 chaber bławatek Centaurea cyanus,
 tymotka łąkowa Phleum pratense,
 koniczyna polna Trifolium arvense,
 babka zwyczajna Plantago major,
 mak wątpliwy Papaver dubium,
 perz właściwy Elymus repens,
Eksploatacja złoża kruszywa naturalnego BIAŁYKAŁ AD wymagała będzie
usunięcia większości drzew i krzewów znajdujących się w granicach złoża, poza
pasami ochronnymi. Łączna powierzchnia drzewostanu przeznaczonego do wycinki
wynosi ok. 1,8 ha. Przyjmując, że na 1,0 a powierzchni rośnie 5-8 drzew, konieczne
będzie usunięcie 900 – 1440 drzew. Około 95% usuniętych drzew stanowić będzie
sosna zwyczajna o pierśnicy 15 – 22 cm i wysokości 15 – 17 m. Pozostałe 5%
stanowić będzie brzoza, gabarytami zbliżona do sosen oraz pojedyncze okazy
innych gatunków, które miały szansę rozwinąć się w podszycie, a których wiek nie
powinien przekraczać kilkunastu klas. Drzewa te zostaną usunięte dopiero wtedy
kiedy zajdzie taka konieczność, tj. front robót eksploatacyjnych przeniesie się w
okolicę ich występowania. Przed wycinką zostanie przeprowadzona inwentaryzacja
drzew, pod kątem ich ilości, gatunku, wielkości, wieku, a także czy nie stanowią one
miejsc przebywania, gniazdowania i rozrodu chronionych gatunków ptaków,
drobnych ssaków, a także owadów.
Na chwilę obecną nie stwierdzono miejsc siedlisk chronionej fauny w obrębie
drzewostanów występujących na działce ewidencyjnej nr 19. Drzewa są w ogólnym
stanie zdrowotnym dobrym.
W związku z sąsiedztwem lasu, można spodziewać się obecności zwierząt w
granicach projektowanej inwestycji. W związku z faktem przemieszczania się,
poszukiwania pożywienia mogą pojawić się sarny, jelenie, dziki, lisy, dlatego należy
zadbać o odgrodzenie obszaru inwestycji od sąsiedniego lasu. Ponadto, w okolicy
złoża występują też gatunki ptaków szeroko rozprzestrzenione na niżu, związane z
polami upranymi, a także i lasami. W przyszłości powstały zbiornik wodny stworzy
dogodne warunki siedliskowe dla gatunków ptaków (i nie tylko) związanych z wodami
i brzegami zbiorników wodnych. W istniejących rowach na działce nr 19 i tym
rozdzielającym dwa pola złoża, nie zaobserwowano płazów, prawdopodobnie ze
względu na późną już dla nich, porę roku. Ich obecność w sąsiedztwie planowanej
eksploatacji jest bardzo prawdopodobna, w związku z tym w czasie realizacji
przedsięwzięcia, prace wydobywcze mające naruszać skarpy powstającego
wyrobiska, wykonywane za pomocą koparki kołowej powinny być wykonywane poza
okresem rozrodu płazów przypadającym na okres wiosenny. Wydobywanie kopaliny
z dna wyrobiska zawodnionego za pomocą koparki pływającej – refulera, nie będzie
stanowić zagrożenia dla płazów, które przebywają chętniej przy brzegach zbiornika,
gdzie woda jest płytsza i cieplejsza, a gdzie wśród przybrzeżnych roślin składają
swój skrzek.
Planowana eksploatacja złoża BIAŁYKAŁ AD na przewidywanej powierzchni
nie będzie miała negatywnego wpływu na świat roślinny i zwierzęcy, gdyż jak
wykazano w „Dokumentacji …” oraz w niniejszym opracowaniu, swoim
oddziaływaniem nie wykroczy poza obszar złoża BIAŁYKAŁ AD, czyli działki nr 15 i
19, obręb Białykał, gm. Pakosław.
Warunki klimatyczne
Obszar opracowania według podziału rolniczo–klimatycznego R. Gumińskiego
położony jest w dzielnicy środkowej. Zaliczana ona jest do najcieplejszych w obrębie
kraju. Jednocześnie jest to jeden z najsuchszych regionów Polski, gdyż średnia
roczna suma opadów atmosferycznych wynosi około 550–600 mm. Średnia roczna
temperatura wynosi ok. 8°C. Liczba dni pochmurnych wynosi 120–145 w roku,
natomiast pokrywa śnieżna zalega średnio 60–67 dni. Okres wegetacyjny na
obszarze planu trwa przeciętnie około 220 dni.
Klimat gminy Pakosław kształtowany jest głównie masami powietrza znad
północnego Oceanu Atlantyckiego i basenu Morza Śródziemnego. Czynniki te
powodują, że klimat gminy jest umiarkowany i łagodny. Dominują wiatry zachodnie i
południowo–zachodnie. Na omawianym obszarze najcieplejszym miesiącem jest
lipiec ze średnią temperaturą 17,5°C, najchłodniejszym styczeń –3,5°C. Ujemne
średnie miesięczne temperatury trwają od grudnia do marca włącznie. Najwyższe
opady w ciągu roku, odnotowywane są w miesiącach letnich, najniższe w miesiącach
zimowych od stycznia do marca.
11. Czy dla projektowanej inwestycji planuje się utworzenie obszaru
ograniczonego użytkowania ( dla przedsięwzięć wymienionych w art. 135
Prawa
ochrony
środowiska),
spowodowane
tym,
że
mimo
zastosowanych dostępnych rozwiązań technicznych, technologicznych i
organizacyjnych nie mogą być dotrzymane standardy jakości
środowiska poza terenem zakładu lub innego obiektu.
Nie ma potrzeby i w związku z tym nie planuje się utworzenia obszaru
ograniczonego użytkowania.
Podpis wnioskodawcy:
W załączeniu:
1. Mapa sozologiczna z lokalizacją terenu złoża w skali 1: 50 000, zał. nr 1
2. Mapa z lokalizacją terenu złoża w stosunku do Obszarów Chronionego
Krajobrazu i NATURA 2000 zał. nr 2
3. Wycinek mapy GZWP, zał. nr 3
4. Wycinek mapy JCWPd, zał. nr 4
5. Mapa dokumentacyjna złoża w skali 1: 1000, zał. nr 5
6. Mapa topograficzna w skali 1: 10000 z lokalizacją terenu złoża, zał. nr 6
7. Dane wsadowe i wyniki obliczeń zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego
8. Dane wsadowe i wyniki obliczeń natężenia hałasu i zasięgu oddziaływania.