W numerze: Rocznica ustanowienia Sanktuarium * Rok Wiary

W numerze: Rocznica ustanowienia Sanktuarium * Rok Wiary

W numerze:
Rocznica ustanowienia Sanktuarium * Rok Wiary * Credo, czyli wyznanie
wiary *Matka Boża Królowa Pokoju * Z Kroniki Parafialnej * Savoir - vivre *
Pielgrzymka do Klenicy * Uśmiech Jutrzenki * Święto Odzyskania
Niepodległości * Jutrzenka dla Dzieci * Uroczystość Wszystkich Świętych *
60-lecie Koła Łowieckiego „Ryś” * Dobre jedzonko * Fotogaleria
Jubileuszowa X Parafialna Piesza Pielgrzymka do Klenicy
Nie żyje się, nie kocha i nie umiera na próbę.
Prawdziwie wielki jest ten człowiek, który
chce się czegoś nauczyć.
bł. Jan Paweł II
Może mi ktoś powie, że znowu Jan Paweł II...
Tak, gdyż nie znam chyba innego współczesnego człowieka, który żył
na serio i tak też umierał.
Dobrze znamy życie Papieża Polaka, nawet te mało istotne szczegóły.
Wiemy, jakie miał buciki na Pierwszą Komunię św., jakie oceny w
gimnazjum. Wiemy, jakie sporty uprawiał, znamy nawet Jego
przysmaki...
A to, co najważniejsze? Jego nauczanie?
Przygotowujemy się do ważnej uroczystości (zob. artykuł Ks.
Proboszcza!). Może warto w tym czasie, zwłaszcza, że przeżywamy Rok
Wiary, wsłuchać się na nowo w nauczanie Papieża?
Błogosławiony Janie Pawle II módl sie za nami!
Wasz
Wydaje:
Parafia p. w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu
Opiekun grupy redakcyjnej: ks. Dominik Kamiński
Redakcja: Weronika Mosbauer, Paulina Gracz, Iwona Zieniewicz i inni
E-mail: [email protected] d kontakt telefoniczny 504 059 165
Adres do korespondencji:
Parafia p. w. Podwyższenia Krzyża Świętego; ul. Moniuszki 4; 67-106 OTYŃ
NAKŁAD 250 egz.
3
Ksiądz Proboszcz Grzegorz Sopniewski
Sanktuarium i błogosławiony Jan Paweł II
Zbliża się siódma rocznica
e r yg o wa n i a ( u s t a n o w i e n i a )
naszego Sanktuarium. Będziemy ją
przeżywać 8 grudnia w klimacie
papieskim.
Od dłuższego już czasu są w
naszej parafii relikwie bł. Jana
Pawła II. Z wiadomych przyczyn
nie mogliśmy dokonać Ich intronizacji.
W uroczystość Niepokalanego
Poczęcia, gdy przypada rocznica
podniesienia kościoła parafialnego
do rangi Sanktuarium, pragniemy
Bogu dziękować jeszcze raz za
każde doświadczenie.
Wprowadzając relikwie
Błogosławionego Papieża Polaka,
chcemy Go prosić o wstawiennictwo u Boga w tym trudnym czasie
odbudowy wieży. Wierzymy, że
Błogosławiony doda nam
nadziei i odwagi, aby „ducha nie
gasić” (por. motto pielgrzymki
do Polski).
Do tej wielkiej uroczystości
chcemy się jak najlepiej przygotować. Mają
nam w tym
p o m ó c re kolekcje, które
planujemy
rozpocząć w I
4
Niedzielę Adwentu (2 grudnia).
Mamy w zamyśle kilka okolicznościowych wydarzeń, które wymagać będą zaangażowania nas
wszystkich. Będziemy o nich
informować w ogłoszeniach
parafialnych.
Wszystkich Parafian prosimy
o zarezerwowanie czasu na
grudniową uroczystość i ozdobienie swoich domostw. Niech
każdy z nas przyozdobi jednak
swoje serce na spotkanie z Janem
Pawłem II, który w swojej doczesnej szczątce spocznie w murach
naszej świątyni.
Szcz
ęść Boże!
Wpis do Księgi Pamiątkowej
w Pałacu Arcybiskupów Krakowskich
Rok Wiary
Wiary
2012-2013
2012-2013
Papież Benedykt XVI ogłosił w
liście Porta Fidei Rok Wiary dla
Ko ś c i o ł a ka to l i c k i e g o . D a t a
rozpoczęcia, 11 października,
związana jest z 50. Rocznicą
otwarcia II Soboru Watykańskiego
a także z 20. Rocznicą
opublikowania Katechizmu
Ko ś c i o ł a K a to l i c k i e g o . D a t ą
zakończenia ustanowiono 24
listopada, w uroczystość Chrystusa
Króla. Rok wiary ma być
zaproszeniem do prawdziwego
nawrócenia do Boga i
zaangażowania się na rzecz nowej
ewangelizacji. Powinien również
wyrazić wspólne zobowiązanie do
ponownego odkrycia i studium
podstawowych treści wiary, które
znajdują się w Katechizmie
Kościoła Katolickiego. Katechizm
ma być też podstawowym
narzędziem wspierania w wierze,
zwłaszcza dla tych, którzy troszczą
się o wychowanie chrześcijan.
Ojciec Święty celowo
zatytułował list apostolski Porta
Fidei- ,,podwojenie wiary” gdyż od
początku pontyfikatu zabiegał, aby
chrześcijanie odnaleźli na nowo
drogę wiary i rozniecili w sobie
radość ze spotkania z Chrystusem.
Ponadto człowiek potrzebuje
rocznic, świąt, uroczyście
o g ł o s z o n y c h o k r e s ó w, b y
przypomnieć sobie i ożywić to, o
czym powinien pamiętać każdego
dnia. Papież podkreślił, iż ważne
jest pielęgnowanie wiary na co
dzień, mimo agresywnej laicyzacji a
nawet chrystofobii, które
5
utrudniają rozwój duchowy
chrześcijan żyjących w XXI wieku.
Zgodnie z przesłaniem Ojca
świętego należy intensywnie
pracować nad poznaniem,
umocnieniem, realizowaniem i
przemodleniem wiary. Potrzeba
na nowo zagłębić się w tajemnicę
przyjętych sakramentów świętych,
ponieważ coraz częściej można
zauważyć zjawisko powiększającej
się duchowej pustyni w minionych
dziesięcioleciach. Zdaniem papieża
"na pustyni trzeba nade wszystko
ludzi wiary, którzy swym własnym
życiem wskazują drogę ku ziemi
obiecanej". Ważna jest również
lektura Katechizmu Kościoła, która
może odnowić i przypomnieć całą
treść wiary. Trudno mówić o wierze
lub niewierze, jeśli nie wie się, w co
wierzyć lub nie wierzyć.
Przy okazji Roku Wiary warto
przypomnieć hasło, które
towarzyszyło Benedyktowi XVI
podczas pierwszej pielgrzymki do
Polski: ,,Trwajcie mocni w wierze” .
Natomiast w Krakowie Papież
powiedział: "Wraz z wyborem
Karola Wojtyły na Stolicę św. Piotra,
by służył całemu Kościołowi, wasza
ziemia stała się miejscem
szczególnego świadectwa wiary w
Jezusa Chrystusa. [...] Niech nie
zabraknie światu waszego
świadectwa. [...] proszę was [...],
6
byście skarbem wiary dzielili się z
innymi narodami Europy i świata".
Ogłoszony przez Benedykta XVI
Rok Wiary jest dla nas wezwaniem,
byśmy osobiście i wspólnotowo
odnowili wiarę we wszystkich jej
wymiarach, a szczególnie w
osobistej relacji z Jezusem, która z
kolei pozwoli nam, być Jego
świadkami w życiu publicznym.
I.Z.
Na obrazie powyżej:
Pantokrator (Wszechwładca, Pan wszystkiego, gr.
Παντοκρατωρ) – w ikonografii przedstawienie
Jezusa Chrystusa
jako władcy i sędziego Wszechświata.
Credo, czyli Apostolski symbol wiary
Wierzę, to polskie tłumaczenie łacińskiego słowa credo.
Symbol Apostolski (potocznie: Skład apostolski, Wierzę w Boga) – to
najwcześniejsze wyznanie wiary Kościoła rzymskiego. Pierwsze pisane
świadectwo tekstu sięga początku III wieku. Późniejsza legenda
przypisała autorstwo samym Apostołom.
W symbolu wyrażona jest wiara w Trójcę Świętą, używa go przede
wszystkim Zachód chrześcijański: Kościół rzymskokatolicki, Kościoły
starokatolickie, anglikanie, liczne wyznania protestanckie.
W Kościele rzymskokatolickim odczytywany jest podczas
nabożeństw, takich jak Różaniec czy Koronka do Bożego Miłosierdzia.
Według legendy, która pojawiła się już w IV wieku, Symbol Apostolski
został skomponowany przez samych Apostołów. Dwa wieki później, w VI
wieku w Galii pojawiła się wersja rozbudowana tej legendy, mianowicie,
że w dniu Zesłania Ducha Świętego każdy z dwunastu Apostołów
wygłosił jedno z dwunastu zdań Symbolu.
Wątpliwości, co do apostolskiego autorstwa Symbolu wysuwał Piotr
Abelard, a po nim Lorenzo Valla i Erazm z Rotterdamu. Jednak w okresie
reformacji i kontrreformacji zarówno katolicy, jak i protestanci, w
większości opowiadali się wersją tradycyjną.
W XIX wieku Nikolai Frederik Severin Grundtvig twierdził, że treść
Symbolu została przekazana apostołom bezpośrednio przez Jezusa
pomiędzy zmartwychwstaniem i wniebowstąpieniem; pogląd ten
podzielali nawet niektórzy późniejsi teolodzy.
Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary lub Symbol
konstantynopolitański, to chrześcijańskie wyznanie wiary najbardziej
rozpowszechnione wśród tekstów credo używanych współcześnie w
liturgiach.
W Kościele katolickim i w Cerkwiach prawosławnych jest odmawiane
lub śpiewane w liturgii Eucharystii w niedziele i uroczystości. Autorytet
symbolu przyjmuje również Wspólnota anglikańska, a także
starokatolicy, luteranie oraz niektóre inne denominacje protestanckie.
źródło: internet
7
Andrzej Trojanowski
4
Matka Boża Królowa Pokoju w Otyniu cz. 4
Czyli kolejna część historii cudownej figury Matki Bożej Otyńskiej.
Jeszcze nie
zabliźniły się rany
zadane w czasie
wojny 30-letniej, a już
nowe nieszczęście
z aw i s ł o n a d
Rzeczpospolitą. 21
lipca 1655 roku armia
szwedzka wkroczyła
do Polski. Pospolite
r u s z e n i e z wo j e wó d z t w
wielkopolskich w liczbie 13
tysięcy ludzi rozproszyło się w
haniebnej ucieczce. Ludność
opanowała powszechna
panika. Uciekał, kto tylko mógł
i jak mógł, byle jak najdalej
gdzie się tylko dało. Jak w
wojnie 30-letniej, książęta,
szlachta, mieszczanie i chłopi
szukali schronienia w
Czechach i Polsce, tak teraz
ludność polska szukała
schronienia na terenie Śląska.
Jezuici obawiając się Szwedów
wywieźli z walącego się
kościółka cudowny wizerunek
8
N M P d o ka p l i c y
zamkowej w Otyniu.
Obiecali go zwrócić,
skoro tylko
powstanie tam
kościół, który da
większą pewność
bezpieczeństwa dla
czczonej figury. W
dzień 8 września
1 6 5 6
r o k u
przeniesiono cudowną statuę
z zamku do kościoła
p a ra f i a l n e g o w O t y n i u .
Codziennie odmawiano przed
nią litanię loretańską.
Uciekające z Polski kobiety
szczególnie chętnie modliły
się przed statuą i doznawały
wiele pociechy i wysłuchania.
I niekiedy w wdzięczności za
łaski ofiarowywały srebrne
wota, obiecując dać jeszcze
więcej darów, kiedy cudowny
wizerunek powróci do
Klenicy.
Ciąg dalszy nastąpi!
Nowi Parafianie
Oto dzieci, które w ostatnim czasie przyjê³y sakrament Chrztu œw.:
Zuzanna Anna Kubik – 5.05.2012 r.
Nadia Polewaczyk – 5.05.2012 r.
Antoni Betka – 19.05.2012 r.
Anita Anna Cytrycka – 9.06.2012 r.
Olaf Sawicz – 16.06.2012 r.
Szymon Urbański – 17.06.2012 r.
Mikołaj Ptak – 17.06.2012 r.
Nina Pelc – 30.06.2012 r.
Alan Kacper Więch – 1.07.2012 r.
Patryk Józef Dzierzkiewicz – 29.07.2012 r.
Hubert Julian Augustyniak – 29.07.2012 r.
Remigiusz Wilhelm Zatorski – 11.08.2012 r.
Maja Teresa Zatorska – 11.08.2012 r.
Daniel Kamiński – 19.08.2012 r.
Martyna Obodzińska – 28.08.2012 r.
Miłosz Dzisko – 2.09.2012 r.
Weronika Ławniczek – 29.09.2012 r.
Łucja Urszula Radczyc – 7.10.2012 r.
Marcin Żołubak – 11.10.2012 r.
Zuzanna Bulik – 13.10.2012 r.
Denis Popławski – 27.10.2012 r.
Wszystkim Rodzicom składamy gratulacje!
Zmarli
Módlmy siê za nasze siostry i braci, którzy odeszli od nas do wiecznoœci
Hieronim Barkiewicz – 3.03.2012 r.
Jadwiga Radczyc – 8.03.2012 r.
Józefa Krystyna Michalska – 12.03.2012 r.
Stanisław Iwanów – 23.03.2012 r.
Paulina Bojanowska – 11.04.2012 r.
Franciszka Bilska – 11.04.2012 r.
Zbigniew Michał Langner – 29.04.2012 r.
Franciszek Surowiec – 7.05.2012 r.
Apolonia Graczyk – 11.05.2012 r.
Włodzimiera Komarnicka – 20.05.2012 r.
Jadwiga Petela – 30.05.2012 r.
Zbigniew Prosuł – 4.07.2012 r.
Zdzisław Chrustowski – 19.07.2012 r.
Kazimierz Gazda – 27.07.2012 r.
Emilian Wysoczański – 12.08.2012 r.
Jacek Jaraczewski – 15.08.2012 r.
Franciszek Pytka – 25.08.2012 r.
Józef Bomblis – 25.08.2012 r.
Andrzej Grygoruk – 31.08.2012 r.
Mirosław Władysław Nosal – 13.09.2012 r.
Aniela Banach – 29.09.2012 r.
Elżbieta Augustynowicz – 8.10.2012 r.
Helena Stefania Augustynowicz –
24.10.2012 r.
Mieczysław Józef Słoński – 1.11.2012 r.
Grażyna Bożena Chrustowska – 2.11.2012 r.
Jan Ludwik Kur – 2.11.2012 r.
Panie, nakùoñ Twego ucha ku naszym proúbom, gdy w pokorze bùagamy Twego
miùosierdzia; przyjmij dusze sùug Twoich, którym kazaùeú opuúciã tæ ziemiæ, do
krainy úwiatùa i pokoju i przyù¹cz je do grona Twych wybranych.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
9
SAVOIR - VIVRE
czyli zasad dobrego wychowania część kolejna
W tym numerze Jutrzenki poruszymy kolejne kwestie dotyczące zasad
dobrego wychowania. Mianowicie całowanie w rękę, przedstawianie,
przechodzenie na “Ty”, spóźnianie się i składanie wizyty.
Zapraszamy do lektury!
Całowanie w rękę
Mężczyzn można podzielić na trzy grupy:
* takich, którzy obcałowywują wszystkie kobiety,
* takich, którzy są przeciwni całowaniu na ulicy, w urzędach i w
spotkaniach służbowych, ale całują w rękę najbliższe kobiety, np. matkę,
żonę, oraz kobiety przy specjalnych okazjach, np. przy gratulacjach,
składaniu życzeń, podziękowań za pomoc,
* takich, którzy wogóle nie całują kobiet w rękę uważając z reguły to za
staroświecki zwyczaj.
Część znawców tematu wypowiada się przeciwko całowaniu kobiet w
rękę. O ile przez większość obcokrajowców jest on uważany za
zaściankowy, w Polsce jest on dosyć rozpowszechniony. Część kobiet z
punktu widzenia emancypacji jest przeciwnych całowaniu w rękę.
(Kobiety całują się w Polsce trzykrotnie. W Anglii dwukrotnie.)
Przedstawianie
* przedstawia się mężczyznę - kobiecie, młodszego - starszemu,
młodszego rangą, starszego rangą, pojedynczą osobę niezależnie od płci
przedstawia się małżeństwu,
* wymienia się najpierw nazwisko osoby przedstawianej np. „chciałbym
przedstawić pan Oleksy, pani Kwaśniewska” lub w bardziej zażyłych
kontaktach „Poznajcie się Robert Janowski, Kasia Stankiewicz”,
* przy przedstawianiu mamie i osobom wysokiej rangi stosuje się
uroczystą formę - „Mamo, pozwól, że Ci przedstawię przyszłego ojca
Twoich wnuków...”, „Pozwoli pan prezes, że przedstawię naszego
najmądrzejszego pracownika, pana Wałęsę”.
10
Przechodzenie na „Ty”
* propozycję przejścia na „ty” składa starszy - młodszemu, kobieta mężczyźnie, przełożony - podwładnemu, starszy pracownik młodszemu pracownikowi,
* zanim zaproponuje się przejście na „ty” należy się zastanowić, czy
napewno tego chcemy, czy dzieje się to na potrzebie chwili i czy
następnego dnia nie będziemy żałować tej decyzji.
Spóźnianie się
Teoretycznie nie należy się spóźniać. Czasami jednak gospodarze
oczekują, że goście się spóźnią i są jeszcze niegotowi.
Niektórzy przygotowują podanie dania na określoną godzinę i
spóźnienie psuje im pracę włożoną w przygotowanie posiłku.
Jeżeli jest się zaproszonym na np. 20 to przychodzi się punktualnie.
Jeżeli gospodarze zapraszają między 19 a 20 to umożliwia to przybycie w
zależności od komunikacji.
Idąc na imprezę w klubie, czy w restauracji, należy przyjść
punktualnie.
W drzwiach wita gospodarz, a następnie gospodyni w pokoju. Żegna
się w pokoju, a gospodarz odprowadza do drzwi.
Gdy goście wyrażają chęć podziękowania za gościnę, nie należy ich pod
żadnym pozorem próbować zatrzymywać.
Z wizytą
* gdy idzie się z wizytą, to gospodarze witają uśmiechem w drzwiach,
mężczyzna pomaga się kobiecie rozebrać, wiesza jej płaszcz na wieszak
lub podaje gospodarzowi do powieszenia, następnie sam się rozbiera i po
zdjęciu okryć gospodarze się witają z gośćmi,
* gospodarze pierwsi wyciągają ręce na powitanie. W przypadku, gdy są
to dwie pary witają się one w kolejności: kobieta z kobietą, potem kobiety
z mężczyznami, a następni mężczyzna z mężczyzną, co pozwala uniknąć
krzyżowania się rąk,
* gospodarze witają gości na stojąco, natomiast goście postępują inaczej;
kobiety z reguły siedzą przy powitaniu (wstają, gdy witają się ze starszą
lub w podobnym wieku kobietą). Mężczyźni witając się z kobietą wstają.
Witając się z mężczyzną powinni się unieść.
11
„W każdym położeniu dziękujcie”
Słowa św. Pawła, które były
hasłem tegorocznej pielgrzymki z
Otynia do Klenicy od początku
skłaniały do refleksji. Czy
rzeczywiście jestem w stanie, czy
umiem dziękować w każdym
momencie mojego życia? Za każde
doświadczenie? Także to, które
przecież boli… uwiera.
6 października było za co dziękować. Mimo, że ranek powitał nas
chłodną mżawką, Pan Bóg pobłogosławił ponad 150 pielgrzymom
wspaniałą pogodą. Z kilometra na kilometr wiatr przeganiał deszczowe
chmury, zza których wyjrzało słońce. Na początku drogi cały dzień i nasz
trud powierzyliśmy Panu Bogu. Śpiewając godzinki, podziwialiśmy
piękno Maryi i Bożego planu względem człowieka. Pokonując kolejne
odcinki, zaangażowaniem w modlitwę, śpiew, słuchaniem i cichym
znoszeniem zmęczenia, mieliśmy okazję do dania świadectwa o swojej
wierze. Patrząc na pielgrzymów, słuchając konferencji na różne tematy
można było również ją pogłębić.
Wspólnie z bratem Jerzym Patelką rozważaliśmy istotę małżeństwa,
zadania małżonków, w jaki sposób przekazywać dzieciom wiarę i
wartości. Prelegent uświadomił nam, że należy samemu najpierw żyć
modlitwą i Słowem Bożym, trzeba również tłumaczyć dzieciom, co dzieje
się podczas Eucharystii, razem czytać Pismo Święte i rozmawiać o
przeczytanych treściach. Brat Stanisław mówił nam o wartości życia w
trzeźwości, a od siostry Jany usłyszeliśmy piękne pieśni o Opatrzności
Bożej. Siostra kilkakrotnie powtarzała również myśl ks. Lacordaire: „O
jutrze masz wiedzieć jedynie to, że Opatrzność Boża wstanie dla ciebie
wcześniej niż słońce.”
Na każdym kroku można było odczuć troskę Boga o człowieka.
Posługiwał się On przyrodą, jej pięknem, pogodą i drugim człowiekiem,
który śpiewał, uśmiechał się, modlił, po prostu szedł razem z nami.
Piosenki śpiewane w drodze były znakiem radości chrześcijańskiej i
wdzięczności za wszystko, co nas spotyka, modliliśmy się śpiewem. Był
również czas na rozważanie tajemnic różańcowych oraz powierzenie się
12
Bożemu miłosierdziu przez odmówienie
Hi, hi
Paulina,
Koronki.
...
znaczy,
daleko
Na postojach w Bobrownikach,
już nie może!
jeszcze???
Dąbrowie, Milsku, Bojadłach nie
zabrakło poczęstunku i życzliwości
mieszkańców. Odpoczynek był
również okazją do wspólnych
rozmów i zabaw. W Klenicy
zostaliśmy serdecznie powitani
przez księdza proboszcza Grzegorza
Kniazia.
Punktem kulminacyjnym
pielgrzymki był sakrament pokuty i
pojednania oraz wspólna
E u c h a r ys t i a , p o d c z a s k tó re j
zawierzaliśmy Bogu naszą parafię, wszystkie bóle i radości. Po Mszy
świętej parafianie z księdzem proboszczem na czele zaprosili nas na
ciepłą kolację, która upłynęła w miłej atmosferze. Potem pozostało już
tylko podziękować i się żegnać.
Za tę pielgrzymkę, drogę, siły, zmęczenie, za nogi, pogodę, uśmiech, za
wspaniałych ludzi, za Eucharystię – Bogu dzięki!
Pielgrzym
Widzą się dwie glisty i jedna mówi:
- gdzie masz męża?
- leśniczy wyciągnął go na ryby.
***
Niedźwiedź wpadł do dziury i powybijał sobie
wszystkie zęby. Wieczorem szedł leśniczy. Leśniczy
świeci tam latarką do tej dziury i się pyta:
- Kto tam?
A niedźwiedź odpowiada:
- NIEŚWIEĆ!
***
Facet mówi do sąsiada: - Byłem z teściową w zoo.
- I jak było?
- Nie przyjęli jej.
***
- Cześć! Słyszałem, że pracujesz na poczcie.
- Tak. Stempluję listy.
- I nie nudzi się to?
- Nie, przecież codziennie na stemplu jest inna data.
***
Mąż zmywa naczynia, zabierał się właśnie za patelnię.
Gdy żona zobaczyła krzyknęła:
- Nie rysuj po teflonie!
- Sama jesteś poteflon!
***
Młodzi małżonkowie zasiadają do pierwszego obiadu,
który jest debiutem kulinarnym żony:
- A czym kochanie nadziewałaś tego pieczonego
kurczaka? - Jak to nadziewałam? Przecież nie był w
środku pusty...
***
- Twój mąż pamięta datę Waszego ślubu?
- Na szczęście nie.
- Na szczęście?
- Wspominam mu o rocznicy kilka razu do roku i
zawsze dostanę coś fajnego...
13
Narodowe Święto Niepodległości
... to polskie święto,
obchodzone 11 listopada,
dla upamiętnienia rocznicy
odzyskania przez Naród
Polski niepodległego bytu
państwowego w 1918 roku,
po 123 latach od rozbiorów
dokonanych przez Austrię,
Prusy i Rosję. W XVIII wieku
s i l n a
n i e g d y ś
Rzeczpospolita zaczęła się
chylić ku upadkowi, co
doprowadziło do trzech
rozbiorów Polski. Ostatni
rozbiór trwał od 1795 do
1918 roku, kiedy to 11
listopada Rada Regencyjna
przekazała władzę nad
wojskiem Józefowi
Piłsudskiemu, który dzień wcześniej powrócił z internowania w
Magdeburgu, a w trzy dni później rozwiązała się, przekazując mu pełną
władzę ustanawiając go Naczelnikiem Państwa. Powstała Druga
Rzeczpospolita.
Dzień 11 listopada ustanowiono świętem państwowym po raz
pierwszy dopiero w 1937 roku. W latach 1939-44 podczas okupacji
hitlerowskiej oraz w okresie od 1945 do 1989 roku, w czasie rządów
komunistycznych obchodzenie tego święta było zakazane. Dopiero w
1989 roku, ustawą Sejmu przywrócono świętowanie dnia 11 listopada.
Od tego roku Święto Niepodległości jest najważniejszym świętem
państwowym, a dzień 11 listopada jest dniem wolnym od pracy.
Święto to obchodzone jest w całym kraju. Najważniejsze obchody
odbywają się w Warszawie na placu Józefa Piłsudskiego, pod Grobem
Nieznanego Żołnierza.
Redaktorka Paulina :)
14
Znajdź 5 różnic i pokoloruj obrazki!
15
hasło:
Błogosławiony to znaczy: ....................................................................................
Kazanie na górze
16
Wszystkich Świętych
A choć ich życia płomień zgasł,
To myśli o nich
... wywodzi się głównie z czci oddawanej Są przecież w nas.
męczennikom, którzy oddali swoje życie dla wiary w
Chrystusa, a których nie wspomniano ani w
martyrologiach miejscowych, ani w kanonie Mszy
Świętej. Pierwotnie święto to obchodzono 13 maja.
W III wieku rozpowszechniła się tradycja
przenoszenia całych relikwii świętych, lub ich części
na inne miejsca. W ten sposób chciano podkreślić, że
święci są własnością całego Kościoła. Kiedy w 610 r.
papież Bonifacy IV otrzymał od cesarza starożytną świątynię pogańską
Panteon, kazał złożyć tam liczne relikwie i poświęcił tę budowlę na kościół pod
wezwaniem Matki Bożej Męczenników. Od tego czasu oddawano cześć
wszystkim zmarłym męczennikom, w dniu 13 maja.
Papież Grzegorz III w 731 przeniósł tę uroczystość na dzień 1 listopada.
Powodem były prawdopodobnie trudności z wyżywieniem rzesz pielgrzymów
przybywających do Rzymu na wiosnę. W 837 Grzegorz IV rozporządził, aby
odtąd 1 listopada był dniem poświęconym pamięci nie tylko męczenników, ale
wszystkich świętych Kościoła katolickiego. Jednocześnie na prośbę cesarza
Ludwika Pobożnego rozszerzono to święto na cały Kościół.
Tradycja palenia zniczy.
W noc zaduszną, aż do świtu, na cmentarzach, rozstajach i w obejściach,
rozniecano ogniska, których zadaniem było wskazywanie drogi błąkającym się
duszom. Popularne było również palenie ognisk na mogiłach samobójców i
ludzi zmarłych tragicznie, którzy zwykle byli grzebani za murem cmentarnym.
Chrust na te ogniska składano w ciągu całego roku (ten, kto przechodził obok,
kładł obok grobu gałązkę i w ten sposób tworzył się stos do spalenia w noc
zaduszną). Wierzono, że ogień palony na grobach samobójców ma moc
oczyszczającą umarłych, daje również ochronę żywym przed złymi mocami,
które mogły być obecne w takich miejscach.
Wszystkich Świętych a Dzień Zaduszny
W Liturgii Kościoła katolickiego 1 listopada jest to dzień świętych, tych
formalnie wyniesionych na ołtarze i tych, którzy żyli święcie, zostali zbawieni,
ale nie mają przed imionami przydomka święty czy błogosławiony. Powinno
mieć charakter radosny, gdyż Kościół raduje się, że święci są w niebie i
wstawiają się za nami u Boga. Natomiast 2 listopada, czyli Dzień Zaduszny jest
dniem w którym wspominamy wszystkich, którzy odeszli z tego świata i
modlimy się za nich. „I prowadzisz nas do domu, gdzie mieszkanie przed wiekami
przygotował dla nas Ojciec..”
Weronika
17
Kopertki z jabłkami
Ciasto wyrobić, schłodzić w lodówce. Jabłka
obrać i pokroić w dużą kostkę, dodać cukru i
cynamonu według uznania. Ciasto
rozwałkować na grubość 2-3 mm i wycinać
kwadraty o wielkości 4-5 cm. Układać na
środku kawałki jabłek, zawijać brzegi "do
siebie" - na kształt koperty. Układać na
papierze do pieczenia. Wstawić do piekarnika
rozgrzanego do 190 stC na 25 minut. Jeszcze
ciepłe posypać cukrem pudrem. Z takiej ilości
składników można zrobić ok. 50sztuk
ciasteczek. Smacznego!
Składniki
3 szklanki mąki pszennej
250 dag margaryny lub masła
200 ml śmietany
2 kg jabłek
cukier
cynamon
Smacznego!
Zapraszamy do podzielenia się
własnymi, WYPRÓBOWANYMI
przepisami na smaczne ciasta,
ciastka i inne potrawy!
Redakcja chętnie przyjedzie
na degustację!
18
Jubileusz 60-lecia Koła Łowieckiego Ryś
W soboę, 3 listopada
br. w Bobrownikach
Koło Łowieckie „Ryś”
świętowało swój
diamentowy jubileusz
istnienia.
Pośród zaproszonych gości był także JE Ks.
Bp Paweł Socha, który
odprawił Mszę św.
dziękczynną i poświęcił obraz św. Huberta,
znajdujący się w
kaplicy.
Drodzy myśliwi,
gratulujemy takiego
jubileuszu i niech Wam
św. Hubert darzy!
Kościoły naszej Parafii
Kościół p. w. Św. Jakuba Apostoła
w Niedoradzu
Kaplica p. w. Wniebowzięcia NMP
w Bobrownikach
Kościół p. w. Najśw. Serca Pana Jezusa
w Zakęciu
... i wieża kościelna