Przekaz Ojca o spowiedzi

Przekaz Ojca o dobrej spowiedzi!
Przekaz nr 679
Warszawa Jelonki, 26 luty 2015r. godz. 9:50
Bóg Ojciec.
Jam Jest Który Jest, Pierwsza Osoba Trójcy Świętej. Pozwól drogie dziecię, Żywy Płomieniu, abym mógł dziś
przez ciebie przekazać tych kilka Słów Bożej Woli. Nie lękaj się, ale trwaj pełen wiary, nadziei i miłości, bo roztaczam
Moją opiekę nad tobą. Zadbaj oto, abyś codziennie pokonywał samego siebie, niszcząc swoje słabości. Niejednokrotnie przekonałeś się osobiście, jak słaby i nędzny jesteś, jak niewiele możesz uczynić dobrego sam z siebie. Pełen
bezsilności upadasz i nie jesteś w stanie nic uczynić, a przeciwnik, demon w tym ci nie pomaga. Gdy jako słaby
człowiek upadasz w grzech, ranisz tym Bożą Miłość. Wiem, że czyny te wynikają ze słabości twojej ludzkiej natury.
Przekonałeś się nieraz, jak działają złe duchy. Każdy grzech i grzeszna słabość stanowi furtkę, przez które mogą one
oddziaływać na twoją duszę.
Dusza ludzka otrzymuje podczas każdej dobrej Spowiedzi Świętej specjalną łaskę, dar stanowiący swoistą zbroję,
która odgradza bezpośrednią moc działania złego ducha od człowieka. Każdy człowiek odczuwa to w taki sposób,
że demon nie ma już mocy swojego działania jaką miał, gdy człowiek był w stanie grzechu. W tym stanie, gdy człowiek
upada, upadki jego stają się częstsze i mocniejsze. Im dłużej człowiek zwleka z dobrą spowiedzią, tym mocniejszy
dostęp mają demony. Mając większy dostęp, działają z większą siłą, a atakowany ma coraz mniej siły, aby się bronić.
Każda dusza ludzka posiada pewien poziom, do którego da radę jeszcze sama powrócić do Łaski Bożej. Granicę tę
stanowi indywidualna pojemność duszy.
Pojemność duszy można nasycać dobrem, albo złem. Im więcej człowiek grzeszy, im cięższe gatunkowo grzechy
popełnia, tym szybciej napełnia się naczynie duszy. Naczynie to ma określoną pojemność, a po napełnieniu go złem,
grzechami, dusza odrywa się od działania Łaski Bożej na tyle, że staje się nieczuła na jej oddziaływanie. Stan takiej
duszy obciążony jest w takim stopniu, że z łatwością wybiera zło i grzech, niż dobro i Łaskę Bożą.
Nie interweniuję tylko dlatego, bo działanie Moje blokuje wolna wola człowieka. Człowiek z tak wielkim obciążeniem zmierza dobrowolnie do wiecznego ognia i siarki. Gdy dusza taka przechodzi na drugą stronę, otrzymuje to, na
co zasłużyła. Jeżeli człowiek umiera bez skruchy i żalu w sercu, uczucie to utrwala się w nim na wieki. Wyrok Bożej
Sprawiedliwości umieszcza ją w piekle, gdzie cierpi z siłą obciążenia swojej duszy, które zabrała z ziemi. Każdy rodzaj
grzechu, ma swój odpowiednik cierpienia. Sprawiedliwość Boża działa również w piekle. Nie może dusza cierpieć za
coś, czego nie popełniła, jak również nie może nie cierpieć, za grzechy, które popełniła. Największym cierpieniem demonów i ludzi potępionych jest oddalenie od Boga i Jego Świętej Miłości. Ogień piekielny trawi demony i potępieńców
od wewnątrz ducha i duszy, jak również od zewnątrz. Cierpienie to i pobyt, jeżeli już się tu trafia, jest pobytem stałym,
nieprzerwanym, ciągłym, wiecznym. Nie ma możliwości zakończenia cierpienia w stanie wiecznego potępienia. Pobyt
w tym miejscu jest stanem śmierci wiecznej. Po zakończeniu świata i po Sądzie Ostatecznym, piekło z demonami i
potępionymi będzie wrzucone do jeziora ognistego. Bramy piekła oraz samo piekło będzie tam unicestwione, bo
samo jezioro ognia będzie miejscem bez bram, bez możliwości wyjścia na świat, by kusić i wabić. Po końcu świata
sam świat przestanie istnieć.
Dobroć i miłość Moja sprawi, że stworzę Nowe Niebo, jeszcze wspanialsze niż jest. Nie zdradzę nikomu, co to
będzie, ale będzie to coś, czego żadne stworzenie nie jest w stanie sobie wyobrazić albo przewidzieć.
Dusza człowieka, gdy napełniana jest dobrem i Miłością Bożą, staje się odporna na działanie zła i złych duchów.
Dobro, to wszelkie pozytywne uczynki. Wszystko zapisywane jest w Księdze Życia każdej duszy, każdego człowieka.
Modlitwa, post i jałmużna to najcenniejsze dobre czyny, lecz są też te drobne z zakresu uczynków, co do duszy i
ciała. Boża Sprawiedliwość rejestruje każdą waszą myśl i każde drgnienie waszego serca. Dusza wasza napełnia się
tymi składnikami, a ściągają one potoki Łaski Bożej, która napełnia duszę swoją siłą i mocą.
Moc Boża promieniuje na inne dusze i odbija działania i pokusy złego ducha. Dobra spowiedź przywraca duszy
siłę i moc, a zamyka dostęp złemu duchowi. Dobra spowiedź powinna być dobrze przygotowana, a przygotowanie
to sprawiedliwy, dogłębny rachunek sumienia. Grzechy takie, jakie są, muszą być wciągane na listę popełnionych
grzechów, bez zbędnego kamuflażu, nazwane po imieniu, ale też bez ich kolorowania, dodawania czegoś, czego
nigdy nie było.
Takie dodawanie sobie win, których nigdy nie było to kłamstwo, a kłamstwo podczas spowiedzi to świętokradztwo,
a ono czyni spowiedź nieważną, która staje się od tej pory jeszcze większym obciążeniem dla duszy. Na spowiedzi
mówi się prawdę taką, jaka ona jest w rzeczywistości. Grzechy mówi się spowiednikowi w ten sposób, aby rozumiał
każde słowo jakie wypowiadacie. Zrozumiałe wypowiadanie swoich grzechów ma na celu zmuszenie swojej duszy
do niezbędnej pokory oraz wyrażenie swojej decyzji w ramach żalu doskonałego, aby więcej nigdy nie grzeszyć. Akt
taki powinien wypływać z głębi waszego serca.
Jeżeli wola wasza nie wyrazi prawdziwej chęci zerwania z grzechem i woli nie popełniania go nigdy więcej, to
spowiedź taka nie ma sensu, a wasz upór trwania w złu grzechu, czyni waszą spowiedź świętokradzką.
Najczęściej ze wszystkich w tym czasie popełniany jest grzech nieczysty, a także grzech zabójstwa nienarodzonych. Do grzechu zabójstwa nienarodzonych zaliczamy także antykoncepcję. Współżycie przed ślubem kościelnym
jest grzechem. Jeżeli grzesznik nie ma zamiaru zakończyć tego procederu, to do chwili trwania w takim postanowieniu
nie powinien się spowiadać. Spowiadanie się i świadome czynienie zła ponownie, czyni taką spowiedź świętokradzką.
Używanie antykoncepcji za każdym razem jest grzechem, bo wielokrotnie podczas jego stosowania doprowadza do
zabójstwa dziecka poczętego.
Kto bawi się współżyciem, a przy tym współżyje nienaturalnie (analnie, oralnie, sadomasochistycznie, itp.) ten (ta)
grzeszy nawet będąc w małżeństwie. Dążenia takie i ciągotki podsuwa wam demon. Złem jest współżycie ponadnormatywne ( po kilkanaście razy w jednym dniu) niechaj taka osoba ma świadomość, że „potrzeby” te sztucznie
rozbudzają demony. Jeżeli człowiek nie pracuje nad sobą i nad zwalczaniem takich pokus to z czasem zwykłe
współżycie zaczyna nudzić, a osoby opętane duchem nieczystym zaczynają eksperymentować, a przy czym grzechy
które popełniają, są takimi, które wołają o pomstę do Nieba (pedofilia, zoofilia, nekrofilia, fekalofilia, urynofilia, itp.)
Grzechy takie doprowadzają duszę do ciężkiego opętania. Antykoncepcja przeważnie działa wczesno poronnie, a
wówczas staje się grzechem zabójstwa. Nie zawsze jest to grzech w pełni świadomy, ale nie zmienia to faktu, że obciąża on duszę osoby grzeszącej. Za morderstwo dziecka nienarodzonego nie odpowiada jedynie kobieta, choć to
ona ma największą winę, lecz taka odpowiedzialność spada również na mężczyzn biorących udział w tym grzechu.
Rzadko, który mężczyzna bierze ten fakt pod uwagę, a grzech współudziału znacznie obciąża jego sumienie.
Innym źródłem grzechów jest chciwość. Z tych pobudek człowiek kradnie, a taki czyn obciąża człowieka. Jeżeli
ktoś nie zamierza przestać kraść, a idzie do spowiedzi, spowiedź taka jest spowiedzią świętokradzką. Chcąc oczyścić
się zupełnie, to, co było skradzione powinno być zwrócone właścicielowi, albo zrównoważone.
Grzech języka to kwestia przez was mało zauważalna. Oczernianie, kłamanie, obgadywanie, szkalowanie, itp.,
to kolejna sfera grzechów znacznie obciążająca duszę. Sama spowiedź to za mało, ale grzechy języka również
powinny być naprawione, wynagrodzone. Gdy ktoś spowiada się wiedząc, że będzie to czynić nadal, popełnia świętokradztwo. Nakreśliłem wam najważniejsze problemy waszej duszy, z którymi boryka się najwięcej osób, bo są one
ważne, a grzechy te zamykają grzeszącym drogę do zbawienia.
Proszę teraz trwających wiernie, by dobrowolnie oddawali się do dyspozycji Trójcy Świętej poprzez Niepokalaną.
Wszystkie modlitwy całego swojego życia i wieczności, wszystkie posty, wynagrodzenia, jałmużny, itp., oddawajcie
do Bożej dyspozycji, abym mógł posłużyć się nimi dla tych, co sami sobie pomóc już nie są w stanie, a którym zagraża
wieczne potępienie. Zasługi waszych ofiar napełniają naczynia grzeszników, dając tym samym możliwość odzyskania
ich dusz. Niestety, jest zbyt mało ofiarników, a nazbyt wiele grzeszących, a sprawia to, że wielką liczbą idą codziennie
na wieczne potępienie.
Chcąc zmienić ten fakt, po raz kolejny musi wkroczyć na arenę dziejów ludzkich Boża Sprawiedliwość. W tym
obecnym czasie już działa Boża Sprawiedliwość. Kościół i świat oczyści się w oceanie cierpienia. Wypełnia się wszystko to, co było zapowiadane przez proroków wszystkich czasów.
Demon czyni coraz więcej zamętu i chaosu w duszach i zmysłach ludzi. Większość ludzi nie wie gdzie jest
prawda, a gdzie oszustwo czarta. Zamęt w duszach powstaje na skutek wielu nieprawdziwych objawień. Objawienia
te podają znaczną część prawdy, aby tym uwiarygodnić się. Boże Słowo zawsze przynosi dobre owoce. Słowo podstępne proroka złego ducha, przynosi owoc niewyraźny, zamazany, zły. Owoc złego będzie stwarzał jedynie pozory
dobrego owocu.
Chcę, abyście zawsze darowali winy wszelkim waszym winowajcom, bo pamiętliwość jest grzechem. Brak
waszego przebaczenia to także grzech i przekleństwo. Spowiedź w jednoczesnym trwaniu w uporze i braku przebaczenia, to spowiedź świętokradzka, a tym samym powiększanie swojej winy. Kocham was o Moje miłe stworzenia,
a w dniu dzisiejszym umacniam was Mocą Mojego Błogosławieństwa.
Wszystkim czytającym i słuchającym błogosławię w Imię Ojca † i Syna † i Ducha Świętego. † Amen. †††
Ufajcie! Nie lękajcie się! Kocham was niezmiernie mocno! Trwajcie pełni dobra i Bożej Miłości. Kocham was!!!
Bóg Ojciec.