Pytania, jakie zadaliśmy Ministerstwu Zdrowia 1. Jak Ministerstwo i

Pytania, jakie zadaliśmy Ministerstwu Zdrowia
1. Jak Ministerstwo i Rząd zamierzają renacjonalizować służbę zdrowia i w jakim celu? Jakie
wg Państwa wynikną z tego korzyści dla organizacji opieki zdrowotnej w Polsce i pacjentów?
2. System finansowania państwowego pokrywa się z obecnym, realizowanym przez NFZ,
więc na czym ma polegać zmiana?
3. Jakie będą koszty nowej reformy?
4. Podział środków między profilaktykę, ambulatorium, szpital - jak będzie wyglądać?
5. Kiedy nastąpi informatyzacja służby zdrowia z prawdziwego zdarzenia? Czy jest szansa na
wdrożenie systemu, dzięki któremu będzie możliwa weryfikacja skuteczności leczenia
pacjentów i kontrola wydatków na leki – racjonalizacja i monitoring wydatków w odniesieniu
do efektów terapii (jak jest np. w Niemczech i Szwecji)
6. Bezpłatne leki powyżej 75. roku życia - dlaczego nie określono kryterium dochodowego?
(czy to sprawiedliwe oraz ekonomiczne z punktu widzenia wydatków na leki, że senior mający np. 4000 zł
emerytury będzie zwolniony z opat za leki tak samo jak emeryt otrzymujący od ZUSu 1200 zł miesięcznie?)
7. Czy doczekamy się (i kiedy) rozsądnej polityki zdrowotnej w zakresie profilaktyki i
leczenia cukrzycy? (Jak wiadomo cukrzyca rzadko występuje jako jedyna choroba, najczęściej towarzyszą
jej choroby układu sercowo-naczyniowego, retinopatia, nefropatia, neuropatia i szereg innych schorzeń, a
wszystkie wymagające dużych nakładów na leczenie powikłań.
Czy nie lepiej zawczasu wdrożyć procedury i działania zwiększające efektywność leczenia i
profilaktyki, niż skazywać duży odsetek społeczeństwa na kalectwo (utrata wzroku, amputacja
kończyn dolnych, udary mózgu, zawały serca)?
8. Dlaczego Ministerstwo nie wprowadza na listę leków refundowanych nowoczesnych
leków, które od wielu lat sprawdzają się w leczeniu w krajach UE i Stanach Zjednoczonych, a
ich skuteczność jest potwierdzona przez wszystkie znaczące instytucje (m.in. EMA, FDA)?
Wprowadzana 1 stycznia 2012 r. ustawa refundacyjna najbardziej uderzyła w budżet osób z cukrzycą, skazanych
na leczenie do końca życia, i na których Ministerstwu udało się zaoszczędzić najwięcej pieniędzy.
Na co zostały one przeznaczone? Dlaczego chorzy z cukrzycą nie odczuli pozytywnych
zmian ani w leczeniu, ani w swoim budżecie, mocno obciążonym wydatkami na leki?
9. Edukacja pacjentów dotycząca prowadzenia choroby jest w przypadku cukrzycy – jak w
żadnej innej chorobie – wiodącym elementem leczenia (jego efektywności) i uniknięcia
powikłań (bardzo kosztownych dla budżetu państwa). Tutaj pacjent jest jednocześnie swoim terapeutą i tylko
dzięki jego wiedzy można uzyskać zadowalający efekt.
Dlaczego w tak wymagającej chorobie nie wprowadzono nadal edukatorów do przychodni?
(zawód edukatora diabetologicznego <dla pielęgniarek> został wprawdzie usankcjonowany i istnieje w spisie
zawodów medycznych, ale nie ma tych specjalistów ze względu na brak kontraktów)
Dlaczego nie czerpiemy z doświadczenia krajów, które mają znacznie lepsze efekty w
leczeniu cukrzycy i praktyce edukatorów ds. diabetologii?