Ministerstwo Gospodarki Departament Energii Odnawialnej

Ministerstwo Gospodarki
Departament Energii
Odnawialnej
Konsultacje Społeczne projektu ustawy
o odnawialnych źródłach energii
ZGŁOSZENIE
Zainteresowania pracami nad projektem ustawy o odnawialnych źródłach energii - Zmiany
danych*
A. Oznaczenie podmiotu zainteresowanego pracami nad projektem
1. Nazwa / imię i nazwisko**
2. Siedziba / miejsce zamieszkania**
3. Adres do korespondencji
4. Adres e-mail
B. Wskazanie osób uprawnionych do reprezentowania podmiotu wymienionego w części A
w pracach nad projektem
Lp.
Imię i nazwisko
Adres
1
2
3
4
5
C. Opis postulowanego rozwiązania prawnego, ze wskazaniem interesu będącego przedmiotem
ochrony
D. Załączone dokumenty
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
E. Niniejsze zgłoszenie dotyczy Uzupełnienia braków formalnych / Zmiany danych **
zgłoszenia dokonanego dnia ……………………………………………………………
(proszę podać z części F poprzedniego zgłoszenia)
F. Osoba składająca zgłoszenie
Imię i nazwisko:
Data
Podpis
G. Klauzula odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań
Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia
……………………………
(podpis)
* Jeżeli zgłoszenie nie jest składane w trybie art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności
lobbingowej w procesie stanowienia prawa, treść: „— Zgłoszenie zmiany danych” skreśla się.
** Niepotrzebne skreślić.
Pouczenie:
1. Jeżeli zgłoszenie ma na celu uwzględnienie zmian zaistniałych po dacie wniesienia urzędowego
formularza zgłoszenia (art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa) lub uzupełnienie braków formalnych poprzedniego zgłoszenia (§ 3 rozporządzenia
Rady Ministrów z dnia 22 sierpnia 2011 r. w sprawie zgłaszania zainteresowania pracami nad
projektami aktów normatywnych oraz projektami założeń projektów ustaw (Dz. U. Nr 181, poz. 1080)),
w nowym urzędowym formularzu zgłoszenia należy wypełnić wszystkie rubryki, powtarzając również
dane, które zachowały swoją aktualność.
2. Część B formularza wypełnia się w przypadku zgłoszenia dotyczącego jednostki organizacyjnej
oraz w sytuacji, gdy osoba fizyczna, która zgłasza zainteresowanie pracami nad projektem założeń
projektu ustawy lub projektem aktu normatywnego, nie będzie uczestniczyła osobiście w tych pracach.
3. W części D formularza, stosownie do okoliczności, uwzględnia się dokumenty, o których mowa w
art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa, a
także pełnomocnictwa do wniesienia zgłoszenia lub do reprezentowania podmiotu w pracach nad
projektem aktu normatywnego lub projektu założeń projektu ustawy.
4. Część E formularza wypełnia się w przypadku uzupełnienia braków formalnych lub zmiany danych
dotyczących wniesionego zgłoszenia.
Uwagi szczegółowe do projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii
Rozdział 1
Art. 1-2
Art. 2 punkt 12)
Należy zmienić definicję hydroenergii w sposób następujący:
„12) hydroenergia - energia mechaniczna wód z wyłączeniem energii
potencjalnej uzyskanej w wyniku pompowania wody w elektrowniach
pompowych;”
Zaproponowana powyżej definicja hydroenergii jest bardziej adekwatna niż
definicja w projekcie ustawy i nie niesie ryzyka wyłączenia jakichkolwiek
instalacji wykorzystujących do produkcji energii siłę wody (z wyjątkiem
elektrowni pompowych wykorzystujących energię potencjalną uzyskaną w
wyniku pompowania wody). Taki zapis jest zgodny z Dyrektywą Parlamentu
Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie
promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. W dyrektywie
wymienia się hydroenergię jako jedno z odnawialnych źródeł bez szczegółowej
definicji pojęcia hydroenergia. Można zatem przyjąć, że twórcy dyrektywy
uznali, iż hydroenergia (inaczej mówiąc energia wody) jest pojęciem
powszechnie znanym i rozumianym i jako pojęcie pierwotne, podobnie jak np.
energia wiatru czy energia promieniowania słonecznego nie wymaga
definiowania. Jeśli jednak polski ustawodawca decyduje się na objaśnianie
oczywistych pojęć i wprowadza definicję hydroenergii, powinna być ona taka,
by odpowiadała rzeczywistemu zakresowi pojęcia i aby, zgodnie z ww.
dyrektywą, obejmowała siłę wody wykorzystywaną do produkcji energii
elektrycznej we wszelkich typach instalacji, z wyjątkiem, podobnie jak w
zapisach dyrektywy, siły uprzednio wpompowanej wody w elektrowniach
szczytowo-pompowych.
Zaproponowana w projekcie ustawy definicja może prowadzić do wykluczenia z
systemu wsparcia OZE instalacji pracujących w ramach tzw. projektów
wielofunkcyjnych (ang. multipurpose schemes), w których do produkcji energii
wykorzystuje się wodę z istniejących sieci i istniejącej infrastruktury służącej w
pierwszej kolejności innym celom, np. dostarczaniu wody pitnej, oczyszczaniu
wody, nawadnianiu, chłodzeniu wodą itp. Powstają wątpliwości czy np. woda
płynąca rurociągiem z oczyszczalni ścieków do rzeki lub woda pitna płynąca
wodociągiem będzie mogła być zaliczona do kategorii śródlądowe wody
powierzchniowe? Więcej informacji o tego typu instalacjach zawiera publikacja
Europejskiego Stowarzyszenia Małej Energetyki Wodnej (ESHA) pt. Energy
recovery in existing infrastructures with small hydropower plants. Multipurpose
schemes – Overview and examples
Rozdział 2
Art. 3-20
(http://dev02.semaforce.eu/fileadmin/esha_files/documents/SHAPES/Multipurpo
se%20schemes%20brochure%20SHAPES.pdf)
Ponadto definicja może wykluczać elektrownie wodne wykorzystujące do
produkcji energii nurt wody, czyli jedynie energię kinetyczną, bez konieczności
jej spiętrzenia. Choć wymienione wyżej typy instalacji nie są obecnie
powszechnie stosowane, to jednak stanowią potencjał rozwojowy. Definicja
zawarta w akcie prawnym, którego celem jest doprowadzenie do wzrostu energii
produkowanej w OZE nie powinna w żaden sposób ograniczać rozwoju nowych
technologii ani możliwości zastosowania znanych technologii w nowatorski
sposób. Pokreślić należy, że oprócz faktu, iż wymienione wyżej technologie
wykorzystują siłę wody do produkcji energii, a zatem powinny być zaliczane do
OZE, to jeszcze należą one do grupy elektrowni wodnych, które w najmniejszym
stopniu oddziałują na środowisko, gdyż nie mają żadnego wpływu na ciągłość
morfologiczną naturalnych cieków wodnych. Tym bardziej zatem technologie
tego typu powinny być wspierane i promowane.
Podsumowując można zatem powiedzieć, że zapisana w projekcie ustawy
definicja stanowi nie tylko bezzasadne ograniczenie w stosunku do definicji z
dyrektywy 2009/28/WE, ale także tworzy dyskryminującą nową przeszkodę w
dostępie do rynku dla opisanych wyżej technologii poprzez wykluczenie ich z
mechanizmów systemu wsparcia.
Art. 9 ust. 1 punkt 6
Proponuje się zmienić częstotliwość przekazywania sprawozdań na roczne.
Zgodnie z artykułem 13 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady
2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania
energii ze źródeł odnawialnych, państwa członkowskie powinny prowadzić
działania polegające na usprawnieniu procedur administracyjnych oraz
usuwaniu barier regulacyjnych i innych w rozwoju wykorzystania energii ze
źródeł odnawialnych.
Rozdział 2
Art. 3-18
Obowiązek przekazywania Prezesowi URE sprawozdań półrocznych przez
wytwórcę wykonującego działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji
jest niepotrzebnym utrudnieniem procedur administracyjnych i dodatkowym
obciążeniem w stosunku do aktualnie istniejących obowiązków.
Art. 14 w powiązaniu z art. 15 ust. 2
Decyzja o zakazie wykonywania działalności w zakresie małych instalacji oraz
wykreślenie z rejestru wytwórców oraz trzyletni okres zakazu ponownego wpisu
do rejestru jest zbyt restrykcyjny, szczególnie jeśli zostałby wydany w
przypadku naruszenia polegającego na braku przekazania Prezesowi URE
sprawozdania dotyczącego wytworzonej i sprzedanej ilości energii elektrycznej.
Ponowny wpis do rejestru powinien być możliwy niezwłocznie po usunięciu
przez wytwórcę uchybienia.
Rozdział 3
Art. 19-39
Rozdział 4
Art. 40-118
Art. 41 ust. 2
Pomiędzy ustępem 6 i 7 dodać ustęp o następującej treści: „7. W przypadku
modernizacji mikroinstalacji wykorzystującej do wytworzenia energii
elektrycznej hydroenergię energia elektryczna wytworzona w zmodernizowanej
instalacji odnawialnego źródła energii może zostać zakupiona po spełnieniu
warunków, o których mowa w ust. 6 pkt. 2 i 3.”
Zmodernizowanie mikroinstalacji wykorzystującej do wytworzenia energii
elektrycznej hydroenergię z uwzględnieniem konieczności przyrostu mocy jest w
przypadku małych elektrowni wodnych warunkiem niemożliwym do spełnienia
ze względu na brak możliwości zwiększenia spadu roboczego i przepływu wody,
które wynikają z warunków naturalnych. Ponadto z uwagi na fakt, iż Ustawa
Prawo wodne w art. 31 ust. 2 zakazuje m.in. marnotrawstwa energii wody oraz w
art. 126 ust. 2 nakazuje wykorzystanie potencjału hydroenergetycznego w
sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony – nie jest możliwe uzyskanie
pozwolenia wodnoprawnego zezwalającego na budowę i eksploatację obiektu
elektrowni wodnej, która nie spełnia tych warunków. Oznacza to jednocześnie,
że istniejące instalacje hydroenergetyczne, spełniające wymogi Ustawy Prawo
wodne wykorzystują już maksymalny potencjał, a tym samym nie mają
możliwości zwiększenia mocy instalowanej.
Rozdział 4
Art. 40-118
W dalszej części projektu ustawy, w stosunku do instalacji odnawialnych źródeł
nie będących mikroinstalacjami wprowadzono zapisy uwzględniające specyfikę
elektrowni wodnych. W przypadku mikroinstalacji zapis powinien być podobny,
aby nie dyskryminować tych wytwórców w dostępie do instrumentów wsparcia.
Art. 42 ust. 2
W przypadku hydroenergetyki usunąć fragment: „nie więcej jednak niż 50 %
wartości początkowej modernizowanej instalacji odnawialnego źródła energii
innej niż mikroinstalacja”.
Wprowadzenie limitu poniesionych nakładów na modernizację, w proporcji do
których ustanowiony zostaje obowiązek zakupu po cenie Prezesa URE jest
dyskryminujący dla hydroenergetyki. W przypadku modernizacji innych
instalacji, gdzie obowiązuje zasada proporcjonalności do przyrostu mocy, nie
wprowadzono żadnych ograniczeń jeśli chodzi o przyrost mocy i obowiązek
zakupu. Dlatego w przypadku hydroenergetyki, poprzez analogię należy usunąć
zapis mówiący o ograniczeniu wsparcia do poziomu 50% wartości początkowej
po modernizacji.
Pozostawienie w/w zapisu narusza równość podmiotów względem prawa.
W przypadku zakupu tylko części energii elektrycznej ze wsparciem należy
rozważyć metodę sprzedaży pozostałej jej części na rynku całkowicie
konkurencyjnym.
Rozdział 4
Art. 40-118
Art. 42 ust. 6, art. 44 ust. 9 i art. 72 ust. 2 punkt 2
Całkowite wyłączenie elektrowni wodnych o mocy zainstalowanej powyżej 1
MW z obecnego systemu wsparcia dla istniejących instalacji odnawialnych
źródeł energii jest nieuzasadnione. Zarówno w przedstawionym przez
Ministerstwo Gospodarki w dniu 17 września 2013 roku „Schemacie
zoptymalizowanych mechanizmów wsparcia dla wytwórców energii elektrycznej
z odnawialnych źródeł energii lub biogazu rolniczego”, jak i w przekazanym
wraz z projektem ustawy uzasadnieniu podkreśla się przyświecającą
ustawodawcy zasadę utrzymania obecnego systemu wsparcia dla istniejących
instalacji odnawialnych źródeł energii, co zagwarantuje poszanowanie praw
nabytych dla wszystkich, którzy byli wytwórcami energii elektrycznej z OZE
przed wejściem w życie nowej regulacji ustawowej. Zupełnie niezrozumiałe jest
również wyłączenie elektrowni wodnych powyżej 1 MW z możliwości
otrzymywania wsparcia w zmodernizowanych instalacjach.
Rozdział 4
Art. 40-118
Nagła likwidacja wszelkiego rodzaju wsparcia dla elektrowni wodnych o mocy
powyżej 1 MW jest niezgodna z wytycznymi opublikowanymi w dokumencie
Komisji Europejskiej z dnia 5 listopada 2013 roku (ang. Guidance for state
intervention in electricity, European Commission - IP/13/1021 05/11/2013).W
myśl wytycznych rządy powinny unikać niezapowiedzianych i nagłych zmian i
uszanować uzasadnione prawo inwestorów do zysku z istniejących inwestycji.
Art. 43 ust 3, art. 45 ust 6, art. 93 ust 6
Powinien pozostać jeden zapis jak w art. 45 ust. 6, czyli:
„Licznik
zdalnego
odczytu
operator
systemu
elektroenergetycznego
albo
operator
systemu
elektroenergetycznego instaluje na koszt własny.”
Rozdział 4
Art. 40-118
dystrybucyjnego
przesyłowego
Istnieje niespójność pomiędzy wymienionymi artykułami, która dotyczy tego kto
ponosi koszty instalacji licznika zdalnego odczytu. Artykuł 43 ust. 3 i artykuł 93
ust. 6 mówią, że koszt ten ponosi wytwórca, a art. 45 ust. 6 mówi, że licznik
zdalnego odczytu instaluje na własny koszt operator systemu dystrybucyjnego
elektroenergetycznego
albo
operator
systemu
przesyłowego
elektroenergetycznego.
Art. 44 ust 2
Zmienić zapis na następujący:
„Świadectwo pochodzenia dla energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii
i energii elektrycznej z biogazu rolniczego wytworzonej w mikroinstalacji albo
w instalacji odnawialnego źródła energii innej niż mikroinstalacja, przysługuje
maksymalnie przez okres kolejnych 15 lat, licząc od dnia wytworzenia po raz
pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii lub energii
elektrycznej z biogazu rolniczego w instalacji odnawialnego źródła energii, dla
której przysługuje świadectwo pochodzenia.”
Zarówno w przedstawionym przez Ministerstwo Gospodarki w dniu 17 września
2013 roku „Schemacie zoptymalizowanych mechanizmów wsparcia dla
wytwórców energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii lub biogazu
rolniczego”, jak i w przekazanym wraz z Projektem Ustawy Uzasadnieniu
podkreśla się wprowadzenie zasady utrzymania obecnego systemu wsparcia dla
istniejących instalacji odnawialnych źródeł energii, co zagwarantuje
poszanowanie praw nabytych dla wszystkich, którzy byli wytwórcami energii
elektrycznej z OZE przed wejściem w życie nowej regulacji ustawowej. W
szczególności w Schemacie z dnia 17 września mowa jest o tym, iż „łączny
okres wsparcia dla wytwórców energii elektrycznej z OZE będzie wynosił
maksymalnie 15 lat od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej za
którą przysługiwało świadectwo pochodzenia, nie dłużej niż do dnia 31.12.2021
r.”, a w uzasadnieniu Projektu Ustawy na stronie 26 wyjaśnia się: „W przypadku
istniejących instalacji maksymalny zagwarantowany okres systemu wsparcia
wyniesie 15 lat i będzie liczony od momentu wytworzenia po raz pierwszy
energii elektrycznej, za którą przysługiwało świadectwo pochodzenia.”
Zasadę poszanowania praw nabytych dla wszystkich, którzy byli wytwórcami
energii elektrycznej z OZE przed wejściem w życie ustawy i utrzymania
obecnego systemu wsparcia dla istniejących instalacji przez okres 15 lat od
momentu wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej, za którą
przysługiwało świadectwo pochodzenia potwierdzają również inne zapisy
uzasadnienia do projektu ustawy:
(str. 39) „Co do zasady, obowiązek zakupu energii elektrycznej z odnawialnych
źródeł energii i energii elektrycznej z biogazu rolniczego, powstaje od
pierwszego dnia wprowadzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł
energii lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego do sieci dystrybucyjnej lub
przesyłowej i trwa przez kolejnych 15 lat, nie dłużej jednak niż do dnia 31
grudnia 2035 roku, przy czym okres ten jest liczony od dnia wytworzenia po raz
pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii lub energii
elektrycznej z biogazu rolniczego. Instalacje istniejące przed dniem wejścia w
życie ustawy definiuje się jako instalacje, które wytworzyły po raz pierwszy
energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii lub energię elektryczną z
biogazu rolniczego, dla której przysługiwało świadectwo pochodzenia.”
(str. 42) „Wraz z obowiązkiem zakupu energii elektrycznej z odnawialnych
źródeł energii, z wyłączeniem wytwórcy energii w mikroinstalacji
nieprowadzącego działalności gospodarczej, przysługuje świadectwo
pochodzenia energii (świadectwo pochodzenia). Świadectwo pochodzenia
przysługuje maksymalnie przez okres kolejnych 15 lat, licząc od dnia
wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii,
a w przypadku zmodernizowanej mikroinstalacji albo zmodernizowanej
instalacji odnawialnego źródła energii, nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2015
roku.”
W projekcie ustawy zasada poszanowania praw nabytych dla wszystkich, którzy
byli wytwórcami energii elektrycznej z OZE przed wejściem w życie ustawy i
utrzymania obecnego systemu wsparcia dla istniejących instalacji przez okres 15
lat od momentu wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej, za którą
przysługiwało świadectwo pochodzenia jest wdrożona w zakresie obowiązku
zakupu energii po cenie wyznaczonej przez Prezesa URE (art. 42 ust. 3) oraz w
zakresie obowiązku zakupu energii po cenie ustalonej w aukcji (art. 93 ust. 1 i
ust. 4), natomiast w zakresie przysługiwania świadectw została pominięta.
Nagła likwidacja wsparcia w postaci świadectw oznacza zagrożenie dla
istniejących obiektów małej energetyki wodnej, które rozpoczęły
funkcjonowanie przed 1 października 2005 roku, czyli przed wprowadzeniem
wsparcia w postaci świadectw pochodzenia. Według raportu sporządzonego
przez firmę AVANTA Audit (w załączeniu) w wyniku wprowadzenia regulacji
w zaproponowanym kształcie około 450-480 z 645 małych elektrowni wodnych
o mocy zainstalowanej do 500 kW zagrożonych jest ryzykiem bankructwa. Ze
względu na długie i wymagające procedury wydawania zezwoleń, nowe
inwestycje nie wypełnią powstałej w ten sposób luki. W konsekwencji,
przygotowywane przepisy o promocji odnawialnych źródeł energii zamiast do
wzrostu doprowadzą do spadku produkcji energii w elektrowniach wodnych.
Wprowadzenie zapisu o zagwarantowaniu świadectw pochodzenia przez okres
15 lat od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej za którą
przysługiwało świadectwo pochodzenia umożliwi zachowanie odpowiedniego
okresu przejściowego oraz będzie stanowić gwarancję równego dla wszystkich
wytwórców energii z OZE 15-letniego okresu wsparcia (w przypadku
wprowadzenia zapisu w proponowanym w projekcie ustawy kształcie podmioty,
które zostały uruchomione przed 2005 rokiem korzystałyby bowiem ze wsparcia
w postaci świadectw krócej niż 15 lat).
Należy również podkreślić fakt nierównego traktowania wytwórców energii
elektrycznej w instalacjach OZE i biogazu w instalacjach OZE. W przypadku
wytwórców energii elektrycznej z OZE w projekcie ustawy zaproponowano
zapis mówiący o przysługiwaniu świadectwa pochodzenia maksymalnie przez
okres kolejnych 15 lat, licząc od dnia wytworzenia po raz pierwszy tej energii
(art. 44 ust 2), a w przypadku wytwórców biogazu świadectwo pochodzenia
przysługuje przez okres 15 lat, licząc od dnia wytworzenia po raz pierwszy
biogazu rolniczego dla którego przysługuje świadectwo pochodzenia biogazu
rolniczego (art. 48 ust. 3).
Rozdział 4
Art. 40-118
Nagła likwidacja wsparcia w postaci świadectw dotykająca część wytwórców
energii, głównie w małych elektrowniach wodnych, jest niezgodna z
wytycznymi opublikowanymi w dokumencie Komisji Europejskiej z dnia 5
listopada 2013 roku (Guidance for state intervention in electricity, European
Commission - IP/13/1021 05/11/2013).W myśl wytycznych rządy powinny
unikać niezapowiedzianych i nagłych zmian i uszanować uzasadnione prawo
inwestorów do zysku z istniejących inwestycji.
Art. 44 ust. 4 – uwaga jak dla art. 42 ust. 2
W przypadku hydroenergetyki usunąć fragment: „nie więcej jednak niż 50 %
wartości początkowej modernizowanej instalacji odnawialnego źródła energii
innej niż mikroinstalacja”.
Wprowadzenie limitu poniesionych nakładów na modernizację, w proporcji do
których przysługuje świadectwo pochodzenia jest dyskryminujący dla
hydroenergetyki. W przypadku modernizacji innych instalacji, gdzie obowiązuje
zasada proporcjonalności do przyrostu mocy, nie wprowadzono żadnych
ograniczeń jeśli chodzi o przyrost mocy i obowiązek zakupu. Dlatego w
przypadku hydroenergetyki, poprzez analogię należy usunąć zapis mówiący o
ograniczeniu wsparcia do poziomu 50% wartości początkowej po modernizacji.
Rozdział 4
Art. 40-118
Rozdział 4
Art. 40-118
Rozdział 4
Art. 40-118
1.
Rozdział 4
Art. 40-118
Art. 44 ust. 5
Wg założeń Ministerstwa Gospodarki – OZE powinny stać się rynkowe w
możliwie szybkim terminie. Wprowadzenie takiego ograniczenia spowoduje, że
wytwórcy zamiast poszukiwać nowych rozwiązań, wykorzystywać charakter
produkcji (np. stabilność, możliwą pracę szczytową, itp.) będą zbywać energię
do sprzedawcy zobowiązanego. To z kolei spowoduje ograniczenie rozwoju
źródeł rozproszonych, które ze względu na swój lokalny charakter powinny w
miarę możliwości zbywać energię również lokalnie. Wytwórca energii
sprzedając energię po cenie wyższej niż gwarantowana w systemie wsparcia jest
elastyczny i reaguje na sygnały rynkowe. Takie zachowania wytwórców są
promowane przez Komisję Europejską (Guidance for state intervention in
electricity, European Commission - IP/13/1021 05/11/2013), a polski
ustawodawca przeciwdziała konkurencyjności OZE.
Art.44 ust.6
Nie jest jasne, czy ust. 6 dotyczy wszystkich odnawialnych źródeł energii, czy
tylko wytwórców wykorzystujących do wytwarzania energii elektrycznej
biomasę, biopłyny, biogaz lub biogaz rolniczy w instalacji spalania
wielopaliwowego, w tym w dedykowanych instalacji spalania wielopaliwowego.
Art. 57
Należy wprowadzić roczną indeksację ceny opłaty zastępczej. Brak indeksacji
spowoduje realny spadek wartości systemu wsparcia.
Art. 75 ust. 5 – uwaga jak dla art. 42 ust. 2 oraz art. 44 ust. 4
W przypadku hydroenergetyki usunąć fragment: „nie więcej jednak niż 50 %
wartości początkowej modernizowanej instalacji odnawialnego źródła energii
innej niż mikroinstalacja”.
Rozdział 4
Art. 40-118
Wprowadzenie limitu poniesionych nakładów na modernizację, w proporcji do
których ustanowiony zostaje obowiązek zakupu po cenie ustalonej w aukcji jest
dyskryminujący dla hydroenergetyki. W przypadku modernizacji innych
instalacji, gdzie obowiązuje zasada proporcjonalności do przyrostu mocy, nie
wprowadzono żadnych ograniczeń jeśli chodzi o przyrost mocy i obowiązek
zakupu. Dlatego w przypadku hydroenergetyki, poprzez analogię należy usunąć
zapis mówiący o ograniczeniu wsparcia do poziomu 50% wartości początkowej
po modernizacji.
Art. 85 ust. 3
Ustawa powinna precyzować szczegółowe wytyczne dot. wyboru jednostek
doradczych i naukowo-badawczych.
Rozdział 4
Art. 40-118
Art. 85 ust. 4
Postuluje się wprowadzenie podziału mocy instalowanej zgodnie z propozycją
przedstawioną w opracowaniu Instytutu Energetyki Odnawialnej, tj. do 75kW,
75kW do 1MW, 1MW do 5MW, powyżej 5MW.
Koszt budowy i eksploatacji obiektów małej energetyki wodnej różnią się
znacząco w zależności od mocy instalowanej. Cena referencyjna powinna to
uwzględniać.
Rozdział 4
Art. 40-118
Art. 86 ust. 4 oraz art. 91 ust. 1 pkt 3
Aukcja powinna zostać przeprowadzona niezależnie od liczby ofert.
Rozdział 4
Art. 40-118
Rozdział 4
Art. 40-118
Brak przeprowadzenia aukcji w przypadku liczby ofert mniejszej niż 3 może
powodować wstrzymanie możliwości realizacji inwestycji. Nie jest poza tym
jasne czy minimum 3 oferty muszą być złożone w ramach jednej kategorii
instalacji (np. minimum 3 oferty dla instalacji OZE powyżej 1 MW
wykorzystujących do wytwarzania energii elektrycznej hydroenergię) czy dla
wszystkich instalacji OZE łącznie. W tym pierwszym przypadku może wystąpić
sytuacja, w której w krótkim okresie nie przygotowywano do realizacji minimum
3 inwestycji tego samego typu jednocześnie. Konsekwencją tego będzie
przypadek, w którym po kilku latach przygotowań inwestycji do realizacji,
poniesieniu wysokich kosztów związanych z uzyskaniem niezbędnych pozwoleń
wytwórca nie będzie mógł przystąpić do aukcji i inwestycja zostanie
wstrzymana lub nawet nigdy nie dojdzie do skutku, ze względu na brak
realizowania przez inne podmioty inwestycji z tej samej kategorii. Jest to bardzo
realne zagrożenie np. w przypadku realizacji obiektów hydroenergetycznych,
których powstaje stosunkowo niewiele.
Art. 92 ust. 3
3-letni zakaz udziału w aukcji w przypadku niespełnienia wymogów określonych
w art. 87 ust. 2 pkt 6 jest zbyt rygorystyczny. Znane są przypadki zatrzymania
inwestycji w trakcie jej realizacji z przyczyn niezależnych od inwestora.
Proponuje się zatem możliwość wydłużenia terminu określonego w art. 87 ust. 2
pkt 6 po przedłożeniu stosownego uzasadnienia Prezesowi URE.
Art. 93 ust. 4
Zakup energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii lub energii
elektrycznej z biogazu rolniczego w instalacji odnawialnego źródła energii
powinien następować po stałej cenie ustalonej w aukcji oraz w ilości
wprowadzonej do sieci elektroenergetycznej.
Nie jest możliwy dokładny szacunek planowanej produkcji energii elektrycznej
w obiektach małej energetyki wodnej. Ilość realnie wytworzonej energii jest
zależna wprost od warunków naturalnych takich jak m.in. przepływ
dyspozycyjny, opady atmosferyczne, susze, powodzie, aktualny spad roboczy
oraz przyczyn niezależnych od wytwórcy jak np. awarie sieci
elektroenergetycznej, awarii jednostek wytwórczych itp.
Rozdział 4
Art. 40-118
Art. 118
Zmienić zapis na następujący:
„1. Mechanizmów i instrumentów wspierających wytwarzanie energii
elektrycznej z odnawialnych źródeł energii oraz energii elektrycznej z biogazu
rolniczego, w instalacjach odnawialnego źródła energii, nie stosuje się do
energii elektrycznej wytworzonej przez wytwórców, którzy po dniu 30 czerwca
2014 r. podpisali umowę o udzielenie pomocy inwestycyjnej ze środków
publicznych w postaci dotacji bezzwrotnej na realizację tej instalacji
odnawialnego źródła energii z podmiotem udzielającym tej pomocy.
2. Wyłączenie o którym mowa w ust. 1 stosuje się proporcjonalnie do wysokości
udzielonej dotacji”
Wyłączenie instalacji z mechanizmów wspierających w przypadku podpisania
umowy o udzielenie pomocy inwestycyjnej ze środków publicznych w postaci
dotacji bezzwrotnej powinno być stosowane proporcjonalnie do wysokości
udzielonej dotacji. Np. w przypadku dotacji w wysokości 60% kosztów,
wsparcie powinno być wyłączone w takiej samej proporcji.
Ponadto należy doprecyzować zapis, wskazując, że wyłącznie dotacja na
realizację konkretnej instalacji OZE udzielona wytwórcy ogranicza wsparcie.
Rozdziały
5,6,7,8
Rozdział 9
Art. 161169
Art. 161 ust. 1 pkt 15) w powiązaniu z art. 163 ust. 6
Ze względu na specyfikę odnawialnych źródeł energii wytworzenie mniejszej
ilości energii niż zadeklarowana w aukcji nie może podlegać karze.
Proponowany system kar powodować będzie niechęć wytwórców do
przechodzenia z systemu świadectw pochodzenia do systemu aukcyjnego.
Uzasadnie
nie
Nie jest możliwy dokładny szacunek planowanej produkcji energii elektrycznej
w obiektach małej energetyki wodnej. Ilość realnie wytworzonej energii jest
zależna wprost od warunków naturalnych takich jak m.in. przepływ
dyspozycyjny, opady atmosferyczne, susze, powodzie, aktualny spad roboczy
oraz przyczyn niezależnych od wytwórcy jak np. awarie sieci
elektroenergetycznej, awarii jednostek wytwórczych itp.
W rozdziale 3.1.3. zatytułowanym „Ocena zakresu gwarancji zachowania praw
nabytych wg mechanizmów wparcia projektu ustawy” (str. 27) ustawodawca
pisze: „Dodatkowo w projekcie ustawy wyraźnie wskazano krąg podmiotów,
które uznaje się za uprawnione do pozostania w dotychczasowym systemie
wsparcia oraz określono warunki brzegowe jak i horyzont czasowy (zakres)
obowiązywania dotychczasowych regulacji wraz z uregulowaniem zasad ich
ujawnienia i rejestracji”.
W naszej opinii powyższe zdanie jest nieprawdziwe, gdyż w projekcie ustawy
bardzo niejasne są zapisy dotyczące „kręgu podmiotów, które uznaje się za
uprawnione do pozostania w dotychczasowym systemie wsparcia” oraz zapisy
dotyczące „warunków brzegowych, jak i horyzontu czasowego obowiązywania
dotychczasowych regulacji”.
Szczególnej trudności przysparza interpretacja zapisów dotyczących instalacji
OZE, które rozpoczęły produkcję energii ponad 15 lat temu. Są to przede
wszystkim małe elektrownie wodne, przy czym wątpliwości dotyczą obiektów o
mocy zainstalowanej poniżej 1 MW. Czy takie instalacje tracą wsparcie w
postaci obowiązku zakupu, świadectw lub aukcji zaraz po wejściu w życie
ustawy i jedyną opcją odzyskania wsparcia jest modernizacja, czy mają
zagwarantowane wsparcie prze okres 15 lat licząc od daty otrzymania
pierwszego świadectwa, czyli okres ich wsparcia liczony jest od października
2006 roku do września 2020 roku.
Art 42.3 mówi, że istniejącym instalacjom OZE przysługuje obowiązek zakupu
energii po cenie prezesa URE przez 15 lat od wydania pierwszych świadectw:
3. Obowiązek zakupu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii i energii
elektrycznej z biogazu rolniczego, o której mowa w ust. 1 pkt 1, powstaje od
pierwszego dnia wprowadzenia tej energii elektrycznej do sieci dystrybucyjnej
lub sieci przesyłowej i trwa maksymalnie przez okres kolejnych 15 lat, przy czym
okres ten jest liczony od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z
odnawialnych źródeł energii lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego w
instalacji odnawialnego źródła energii, dla której przysługuje świadectwo
pochodzenia.
Gdy mowa o wsparciu w postaci świadectw nie wspomina się już o tym, że okres
jest liczony od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii dla której przysługuje
świadectwo pochodzenia, tylko od dnia wytworzenia energii:
art 44. 2. Świadectwo pochodzenia dla energii elektrycznej z odnawialnych
źródeł energii i energii elektrycznej z biogazu rolniczego wytworzonej w
mikroinstalacji albo w instalacji odnawialnego źródła energii innej niż
mikroinstalacja, przysługuje maksymalnie przez okres kolejnych 15 lat, licząc od
dnia wytworzenia po raz pierwszy tej energii.
Czyli można wnioskować, że w przypadku instalacji ponadpiętnastoletnich
przewidziany jest tylko obowiązek zakupu do 2020 roku, a świadectwa nie
przysługują
od
momentu
wejścia
w
życie
ustawy.
Jednak w artykule 93, który mówi o obowiązku zakupu energii po cenie
ustalonej w aukcji mowa jest o tym, że:
Art. 93. 1. Obowiązek zakupu energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii
lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego wytworzonej w instalacji
odnawialnego źródła energii, o której mowa w art. 74 ust. 3 pkt 1 (czyli
istniejącej przed dniem wejścia w życie ustawy albo zmodernizowanej po tym
dniu), powstaje od pierwszego dnia wprowadzenia tej energii elektrycznej do
sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej i trwa przez okres 15 lat od dnia
wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej w instalacji odnawialnego
źródła energii albo zmodernizowanej instalacji odnawialnego źródła energii po
dniu wejścia w życie ustawy, nie dłużej niż do 31 grudnia 2035 r., przy czym
okres ten jest liczony od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej,
za którą przysługiwało świadectwo pochodzenia.
...
4. Zakup energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii lub energii
elektrycznej z biogazu rolniczego w instalacji odnawialnego źródła energii
następuje po stałej cenie ustalonej w aukcji oraz wyłącznie w ilości określonej
przez danego wytwórcę w złożonej przez niego ofercie, o której mowa w art. 87,
z zastrzeżeniem art. 89.
Czy to oznacza, że elektrownie pondpiętnastoletnie mają prawo udziału w
aukcjach i sprzedaży energii po cenie ustalonej w aukcji 15 lat od dnia
wytworzenia energii za którą przysługiwało świadectwo, czyli do 2020 roku?
Ponadto w uzasadnieniu napisano:
(str. 26) Należy przede wszystkim podkreślić, iż wprowadzony nowy system
aukcyjny będzie obejmował oferty wytwarzania energii elektrycznej w nowych i
zmodernizowanych instalacjach odnawialnego źródła energii. W przypadku
istniejących instalacji maksymalny zagwarantowany okres systemu wsparcia
wyniesie 15 lat i będzie liczony od momentu wytworzenia po raz pierwszy energii
elektrycznej, za którą przysługiwało świadectwo pochodzenia. Ponadto
przedstawione uregulowane mechanizmy wsparcia przewidują możliwość
przejścia na system aukcyjny dla istniejących instalacji odnawialnego źródła
energii objętych dotychczas systemem świadectw pochodzenia, czyli, które
wytworzyły po raz pierwszy energię elektryczna przed dniem wejścia w życie
projektowanej ustawy. W tym przypadku instalacja może przejść do sytemu
aukcyjnego po złożeniu deklaracji oraz zamknięciu wygranej aukcji, a łączny
okres wsparcia wyniesie 15 lat.
Czy to znaczy, że przysługują jednak również świadectwa przez 15 lat od
momentu wytworzenia energii za którą przysługiwało świadectwo? I czy to
oznacza, że można dokonać wyboru między świadectwami a aukcją?
wskazują na to również inne zapisy uzasadnienia, np. :
(str. 39) Co do zasady, obowiązek zakupu energii elektrycznej z odnawialnych
źródeł energii i energii elektrycznej z biogazu rolniczego, powstaje od
pierwszego dnia wprowadzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł
energii lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego do sieci dystrybucyjnej lub
przesyłowej i trwa przez kolejnych 15 lat, nie dłużej jednak niż do dnia 31
grudnia 2035 roku, przy czym okres ten jest liczony od dnia wytworzenia po raz
pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii lub energii
elektrycznej z biogazu rolniczego.
Instalacje istniejące przed dniem wejścia w życie ustawy definiuje się jako
instalacje, które wytworzyły po raz pierwszy energię elektryczną z odnawialnych
źródeł energii lub energię elektryczną z biogazu rolniczego, dla której
przysługiwało świadectwo pochodzenia.
Ocena
Skutków
Regulacji
(str. 42) Wraz z obowiązkiem zakupu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł
energii, z wyłączeniem wytwórcy energii w mikroinstalacji nieprowadzącego
działalności gospodarczej, przysługuje świadectwo pochodzenia energii
(świadectwo pochodzenia). Świadectwo pochodzenia przysługuje maksymalnie
przez okres kolejnych 15 lat, licząc od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii
elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, a w przypadku zmodernizowanej
mikroinstalacji albo zmodernizowanej instalacji odnawialnego źródła energii,
nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2015 roku.
Pkt 3 ust b – energetyka wodna ( str14 ) oraz dane w tabeli nr 8 – W założeniach
przyjęto całkowicie nieprawdziwe dane dotyczące zatrudnienia. Prognozowany
wzrost zainstalowanej mocy o 3,5MW realizowany w małych elektrowniach
wodnych oznacza konieczność wybudowania przeszło 50 instalacji. Każda z nich
generuje nowe miejsca pracy, stad przyjęcie wskaźnika 1.1 osoby na MW jest
całkowicie błędne. Powyższy wskaźnik może być stosowany tylko w przypadku
elektrowni wodnych o mocy zainstalowanej powyżej 5MW, które zgodnie z
danymi z OSR nie będą się rozwijać.
Pkt 4 – koszty zoptymalizowanego systemu wsparcia –tab. 54 – prognoza
przyrostu mocy zainstalowanej z OZE – wiersz przedostatni „ w tym MEW” –
Prognozowane w OSR wartości (3,5 MW/rocznie) są niezgodne z
obowiązującym Krajowym Panie Działania w zakresie energii z źródeł
odnawialnych w którym ( tab. 10b) zakłada się roczny przyrost mocy o 4 MW w
segmencie do 1 MW oraz 6 MW w segmencie 1-10 MW. W OSR jest brak
wytłumaczenia powyższych rozbieżności.