List pasterski Biskupa Kaliskiego na Dzień Życia Konsekrowanego

List pasterski Biskupa Kaliskiego na Dzień Życia Konsekrowanego
(do odczytania w niedzielę, 1 lutego 2015 roku)
Drodzy Diecezjanie,
Dzień Życia Konsekrowanego, który obchodzimy w każde święto Ofiarowania
Pańskiego w dniu 2 lutego, w tym roku ma charakter szczególny. Wpisuje się on bowiem
w ogłoszony przez Papieża Franciszka Rok Życia Konsekrowanego, przeżywany pod hasłem:
„Ewangelia, proroctwo, nadzieja – życie konsekrowane w Kościele dzisiaj”. Rok ten
rozpoczął się w pierwszą niedzielę Adwentu 2014 roku, a zakończy się 2 lutego 2016 roku.
Mamy obecnie ok. 35 tys. Polaków i Polek, którzy wybrali życie konsekrowane,
pracujących nie tylko w kraju, ale także na misjach w wielu państwach świata. Trudno jest
wyobrazić sobie życie Kościoła bez sióstr zakonnych i zakonników, członków instytutów
świeckich, konsekrowanych dziewic i wdów. Bogactwo Kościoła tworzone jest przez ich
modlitwy, ofiary, prowadzone dzieła apostolskie, różnorodne duszpasterstwo w sanktuariach,
szkołach, za pomocą mediów, przez posługę rekolekcyjną, służbę chorym i ubogim.
Co to jest życie konsekrowane? Po raz pierwszy termin ten został użyty w dokumencie
Soboru Watykańskiego II pt. Perfectae caritatis (Doskonała miłość), zastępując wcześniej
stosowane określenie - życie zakonne. Jan Paweł II w Adhortacji Apostolskiej pt. Vita
consecrata (Życie konsekrowane) pisze: „Życie konsekrowane, głęboko zakorzenione
w przykładzie życia i nauczania Chrystusa Pana, jest darem Boga Ojca udzielonym Jego
Kościołowi za sprawą Ducha Świętego. Dzięki profesji rad ewangelicznych,
charakterystyczne przymioty Jezusa – dziewictwo, ubóstwo i posłuszeństwo stają się
w pewien swoisty i trwały sposób widzialne w świecie” (Vita consecrata 1). W Kościele
istnieją różne formy życia konsekrowanego: zakony klauzurowe oddane całkowicie
kontemplacji, instytuty zakonne oddane dziełom apostolskim, instytuty świeckie,
stowarzyszenia życia apostolskiego oraz stan dziewic, pustelników i wdów poświęconych
Bogu.
Usłyszaną w pierwszym czytaniu obietnicę Boga „Wzbudzę im proroka spośród ich
braci” możemy również odnieść do osób konsekrowanych. Ojciec Święty Franciszek w Liście
wydanym z okazji Roku Życia Konsekrowanego napisał: „cechą charakteryzującą życie
konsekrowane jest proroctwo… Prorok otrzymuje od Boga zdolność zgłębiania historii,
w której żyje, i interpretowania zdarzeń: jest jak strażnik, który czuwa w nocy i wie, kiedy
nadejdzie jutrzenka. Zna Boga oraz zna mężczyzn i kobiety, swoich braci i siostry. Potrafi
rozeznać, a także jasno wskazać zło grzechu i niesprawiedliwości, bo jest wolny, nie musi
odpowiadać przed innymi panami, jak tylko przed Bogiem, nie ma żadnych innych interesów
niż sprawy Boże. Prorok staje zazwyczaj po stronie biednych i bezradnych, bo wie, że Bóg
jest po ich stronie” (List z okazji Roku Życia Konsekrowanego, II,2).
Święty Paweł Apostoł w drugim czytaniu dzisiejszej niedzieli zwrócił naszą uwagę na
wartość dziewictwa, które dobrowolnie przyjęte wyraża troskę wyłącznie o sprawy Pana.
Charyzmat życia konsekrowanego ukierunkowany jest na służbę tajemnicy Królestwa
Bożego, które realizuje się teraz, ale w pełni urzeczywistni się w przyszłości. Królestwo Boże
to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. Jego istota nie leży w rzeczywistości
materialnej, która z natury swej jest nietrwała i przemijająca. Ta świadomość kresu
i przemijania wszystkiego, otwiera człowieka wiary na nowy sens życia. W kulturze
1
współczesnej dominujący jest lęk jako motyw ucieczki, a gdzie jest lęk tam nie ma miłości.
Słowo Boże poucza nas, że w Chrystusie nie mamy nic do stracenia, ostatecznie dla
człowieka ochrzczonego śmierć nie jest kresem, ale narodzeniem dla nieba. Zdolność do
ofiary jest czymś nieodzownym w każdym powołaniu, jest świadectwem autentycznego
zaangażowania w wybraną drogę życiową jako odpowiedź na Bożą miłość, jak też rodzi
zaufanie ze strony innych osób. Zgromadzenia zakonne poprzez życie wspólne oraz składane
śluby, są „znakiem sprzeciwu wobec mentalności tego świata”, która poprzez egoizm
i nadmierny indywidualizm niszczy miłość budującą wspólnotę, tak bardzo potrzebną
każdemu z nas.
Siostry i Bracia!
Obecność osób konsekrowanych ubogaca życie Diecezji Kaliskiej. Na jej terenie
znajdują się cztery żeńskie klasztory klauzurowe: Siostry Karmelitanki na Niedźwiadach
w Kaliszu, Siostry Klaryski w Kaliszu, Siostry Klaryski Kapucynki w Ostrowie
Wielkopolskim i Mniszki Kamedułki w Złoczewie. Oddają się one całkowicie kontemplacji
Boga, łącząc w sobie życie wewnętrzne z pracą, wysiłek ascezy osobistej z rozważaniem
Słowa Bożego, trwając w samotności i milczeniu. Świadectwo życia sióstr kontemplacyjnych
poucza, że w życiu chrześcijańskim nie chodzi tylko o aktywizm, działanie zewnętrzne, ale
źródłem życia płynącego z wiary jest żywa obecność Chrystusa w Eucharystii, modlitwa
liturgiczna i współpraca z łaską. Zakony te utrzymują się wyłącznie z ofiar ludzi dobrej woli,
nie posiadając żadnych innych środków do życia - z wiarą licząc na Opatrzność Bożą.
Dlatego dzisiejsze ofiary zbierane do puszek po Mszy św. przeznaczone są na utrzymanie
tych klasztorów.
Obok zakonów klauzurowych w Diecezji są 22 zgromadzenia żeńskie czynne,
w których posługuje ponad 400 sióstr oraz 10 zgromadzeń męskich, w których pracuje prawie
90 kapłanów oraz kilku braci zakonnych. Osoby żyjące w tych instytutach pełnią zgodnie
z określonym charyzmatem apostolskim służbę dla dobra Ludu Bożego. Życie sióstr oraz
ojców i braci zakonnych jest szczególnym świadectwem Boga żyjącego w świecie także
poprzez noszony habit zakonny. W naszej Diecezji istnieją również indywidualne formy życia
konsekrowanego, do których zalicza się dziewice i wdowy konsekrowane.
Wspólnoty zakonne od początku istnienia Diecezji Kaliskiej włączają się w proces
budowania i kształtowania Kościoła diecezjalnego, ubogacając go swoimi charyzmatami,
działalnością apostolską i posługą charytatywną wśród wiernych. W naszych parafiach
ofiarnie i bez rozgłosu posługują siostry jako katechetki, zakrystianki, organistki, kancelistki,
pielęgniarki oraz zaangażowane są w szereg innych dzieł. Na uwagę zasługuje również
zaangażowanie osób konsekrowanych w duszpasterstwo parafialne. Swoim poświęceniem
osoby konsekrowane stanowią nieocenioną pomoc w życiu Kościoła i społeczeństwa,
pracując wśród dzieci, młodzieży, rodzin, osób niepełnosprawnych, upośledzonych, chorych,
ubogich, cierpiących oraz ludzi w podeszłym wieku. Podkreślić należy wielką siłę modlitwy
i duchowe wsparcie płynące ze wspólnot zakonnych w intencjach Kościoła, Diecezji,
naszych parafii oraz każdego z nas. Wyrażam głęboką wdzięczność wszystkim osobom
konsekrowanym za ich gorliwą i wierną służbę w Kościele Kaliskim.
W tym kontekście proszę zwrócić uwagę na inicjatywy Roku Życia Konsekrowanego
w naszej Diecezji. Uroczyste obchody Dnia Życia Konsekrowanego odbędą się 2 lutego 2015
roku w Katedrze Kaliskiej o godz. 11.00. Comiesięcznie odbywają się spotkania i dni
2
skupienia dla osób konsekrowanych w różnych wspólnotach zakonnych naszej Diecezji.
W maju będzie miał miejsce dzień lectio divina „Dom otwartego Słowa” w Centrum św.
Alojzego Orione w Kaliszu. Na stronie internetowej Diecezji Kaliskiej jest utworzona
zakładka „Rok Życia Konsekrowanego”, gdzie można znaleźć bieżące informacje. Powstały
zespoły powołaniowe osób konsekrowanych, które będą odwiedzały nasze parafie
z konferencjami, rekolekcjami i świadectwami życia. W ramach IV edycji Konkursu
z Historii Kościoła: Poznaj przeszłość naszej diecezji, będzie podjęta tematyka: Klasztory,
zakony, osoby konsekrowane. W październiku planowane jest sympozjum naukowe na temat
życia zakonnego w Centrum Józefologicznym oraz publikacja o wspólnotach życia
konsekrowanego w Diecezji. Na łamach Opiekuna i nowego kwartalnika Okno wiary
publikowane są artykuły poświęcone tematyce życia konsekrowanego.
Rok Życia Konsekrowanego jest okazją do żywego, autentycznego i radosnego
przeżywania własnego powołania do świętości wraz z osobami konsekrowanymi, jak również
do poznania wielości charyzmatów w Kościele. Miejmy świadomość, że na drodze życia
naszego narodu począwszy od jego zarania, od czasu gdy w X wieku stanął krzyż
Chrystusowy na Piastowskiej ziemi, od męczeństwa Pierwszych Pięciu Braci Męczenników –
zakonników benedyktyńskich – aż po dzień dzisiejszy zakony wnoszą nieoceniony wkład
w rozwój duchowy, kulturowy i społeczny naszej Ojczyzny.
Dziękując wszystkim Wam za wsparcie modlitewne i materialne dla wspólnot życia
konsekrowanego zachęcam do dziękczynienia Bogu za dar tych osób, które oddają swoje
życie na służbę Bogu w Kościele polskim oraz poza granicami naszej Ojczyzny.
Zapraszam wszystkich do gorliwej modlitwy o nowe powołania do wspólnot
zakonnych męskich i żeńskich, jak również do nowych indywidualnych form życia
konsekrowanego oraz do odkrywania osobistego powołania do świętości w Kościele. Niech
Maryja, Dziewica Słuchająca, Wspomożycielka wiernych wraz ze swoim przeczystym
Oblubieńcem św. Józefem, Patronem naszej Diecezji, wypraszają wszystkim Wam,
a szczególnie osobom konsekrowanym pragnienie wiary odważnej i radosnej.
3