2015.05.25 - III MK SKN - STRESZCZENIA i laureaci

Transkrypt

III Międzyuczelniana Konferencja
Studenckich Kół Naukowych
PMWSZ w Opolu
25 maja 2015, Opole
Patronat Honorowy:
Prezydent Miasta Opola
Arkadiusz Wiśniewski
Patronat Medialny:
„Puls Uczelni”
Kwartalnik Naukowy PMWSZ
III Międzyuczelniana Konferencja Studenckich Kół Naukowych, PMWSZ w Opolu, 25 maja 2015
KOMITET ORGANIZACYJNY:
Przewodniczący:
dr Magdalena Golachowska-Poleszczuk
Wiceprzewodniczący:
mgr Katarzyna Rajfur
Członkowie:
mgr Mariola Wojtal
mgr Małgorzata Zimnowoda
mgr Bożena Ratajczak-Olszewska
inż. Piotr Lisoń
mgr Ewelina Lepsy
Kalina Hellwig
Aleksandra Kaczmarek
KOMITET NAUKOWY:
Przewodniczący:
dr Tomasz Halski, Rektor PMWSZ
Członkowie:
Aula A1 – Panel fizjoterapeutyczny:
dr hab. Jakub Taradaj – moderator 1 sesji w A1
dr Anna Kołcz-Trzęsicka – moderator 2 sesji w A1
mgr Małgorzata Pasternok
mgr Joanna Rajfur
dr Lucyna Sochocka
dr Maksym Zhuk
dr Grzegorz Biliński
mgr Katarzyna Rajfur
mgr Beata Fras-Łabanc
Aula A2 – Panele: kosmetologiczny, dietetyczny, pielęgniarski, położniczy:
dr Magdalena Golachowska-Poleszczuk – moderator 1 sesji w A2
dr Edyta Kędra – moderator 2 sesji w A2
mgr Lidia Wesołowska – moderator 2 sesji w A2
prof. dr hab. Jerzy Jabłecki
dr Wojciech Guzikowski
mgr Mariola Wojtal
mgr Marta Gawlik
mgr Jolanta Żurakowska
mgr Anna Klimczyk
mgr Maria Gramberg
2
PROGRAM
8.30-9.00 – Hall – rejestracja uczestników
9.00-9.15 – Aula A1 – Uroczyste otwarcie konferencji
JM Rektor PMWSZ w Opolu dr n. o k. f. Tomasz Halski,
Prorektor ds. nauki i rozwoju dr n. med. Magdalena Golachowska-Poleszczuk
9.15-11.15 – Aula A1 - sesja fizjoterapeutyczna 1
9.15-11.15 – Aula A2 – sesja kosmetologiczna, dietetyczna, pielęgniarstwa
11.15-11.45 – przerwa kawowa (Hall)
11.45-13.30 – Aula A1 – sesja fizjoterapeutyczna 2
11.45-13.30 – Aula A2 – sesja pielęgniarstwa, położnictwa, tematy różne
13.30-14.00 – przerwa na lunch (Hall)
obrady Komisji Naukowej (Sala Senatu)
14.00 – Aula A1 – ogłoszenie wyników, rozdanie nagród, zakończenie konferencji
Nagrodzone prace uzyskają możliwość publikacji w kwartalniku naukowym "Puls
Uczelni” PMWSZ w Opolu.
Streszczenia wszystkich prac będą opracowane w formie elektronicznej.
3
Aula1 (9.15-11.15) Panel fizjoterapeutyczny
Moderator – dr hab. n. med. Jakub Taradaj
1. 9.15-9.30 Gabriela Bidzińska, Kamil Zwierzchowski, Tomasz Matusz, Piotr Tkocz,
Małgorzata Pasternok, Joanna Rajfur, Grzegorz Biliński
(SKN Fizjoterapii Klinicznej, SKN Fizjomedyk, PMWSZ w Opolu)
Analiza porównawcza skuteczności aplikacji kinesiology taping u kobiet po porodzie
siłami natury i w wyniku cesarskiego cięcia - przedstawienie badań własnych.
2. 9.30-9.45 Piotr Tkocz, Tomasz Matusz, Gabriela Bidzińska, Kamil Zwierzchowski,
Grzegorz Biliński, Małgorzata Pasternok
(SKN Fizjoterapii Klinicznej, PMWSZ w Opolu)
Ocena zachodzących zmian pod wpływem zastosowanych aplikacji kinesiology taping
– doniesienie wstępne z grupą placebo.
3. 9.45-10.00 Tomasz Matusz, Piotr Tkocz, Gabriela Bidzińska, Kamil Zwierzchowski,
Katarzyna Rajfur, Grzegorz Biliński
(SKN Fizjomedyk, PMWSZ w Opolu)
Analiza porównawcza interakcji aplikacji kinesiology tapingu oraz maty do
stymulacji taktylnej na asymetrię obciążenia kończyn dolnych - doniesienie wstępne.
4. 10.00-10.15 Anna Dzienniak, Ilona Jatczak, Izabela Kołodziej, Magdalena Płaszczyca,
Monika Supierz
(SKN przy Katedrze i Oddziale Klinicznym Chorób Wewnętrznych, Angiologii i
Medycyny Fizykalnej w Bytomiu, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach)
Analiza etiopatogenezy i efektów kompleksowego leczenia fizykalnego owrzodzeń
kończyn dolnych z użyciem urządzenia OXYBARIA-S.
5. 10.15-10.30 Sylwia Stiler, Anna Kotyś, Damian Senecki, Mariusz Mazgaj
(SKN Inżynierii Biomedycznej – InBio, Uniwersytet Śląski w Katowicach)
Występowanie wad stóp, a zakres ruchomości stawów kończyn dolnych u kobiet w
wieku 17-25 lat – badania wstępne.
6. 10.30-10.45 Sylwia Stiler, Anna Kotyś, Damian Senecki, Mariusz Mazgaj
Wady stóp, a wyniki wybranych testów funkcjonalnych u kobiet w wieku 44-48 lat –
doniesienie wstępne.
7. 10.45-11.00 Anna Kotyś, Damian Senecki, Sylwia Stiler, Mariusz Mazgaj
Kompresja stawów jako technika poprawiająca czucie głębokie – doniesienie
wstępne.
8. 11.00-11.15 Anna Dzienniak, Ilona Jatczak, Izabela Kołodziej, Marta Turska
(SKN przy Katedrze i Oddziale Klinicznym Pediatrii w Bytomiu, Śląski Uniwersytet
Medyczny w Katowicach)
Powikłania w przebiegu ospy wietrznej w materiale kliniki pediatrii w Bytomiu.
Wręczenie certyfikatów.
PRZERWA KAWOWA 11.15-11.45
4
Aula1 (11.45-13.30) Panel fizjoterapeutyczny
Moderator – dr Anna Kołcz-Trzęsicka
9. 11.45-12.00 Tomasz Matusz, Piotr Tkocz, Gabriela Bidzińska, Anna Kumala, Joanna
Rajfur, Małgorzata Pasternok
Stosowanie efektu placebo w badaniach klinicznych.
10. 12.00-12.15 Mariusz Mazgaj, Wojciech Pabian, Anna Kotyś, Damian Senecki, Sylwia
Stiler
Pomiar ogólnego środka ciężkości ciała człowieka na fotografii cyfrowej w
opracowanym interfejsie użytkownika
11. 12.15-12.30 Damian Senecki, Anna Kotyś, Sylwia Stiler, Mariusz Mazgaj
Komenda „wyprostuj się!” i jej wpływ na przebieg pionowej osi ciała – doniesienie
wstępne.
12. 12.30-12.45 Zwierzchowski Kamil, Bidzińska Gabriela, Tkocz Piotr, Matusz Tomasz,
Biliński Grzegorz
Próba oceny wpływu przemijającego ataku niedokrwiennego na stabilność postawy
ciała: opis przypadku.
13. 12.45-13.00 Gabriela Bidzińska, Tomasz Matusz, Piotr Tkocz, Anna Kołcz-Trzęsicka
Elektromiograficzna analiza zmian aktywności bioelektrycznej mięśni prostych
brzucha i prostowników grzbietu w trakcie ćwiczeń z zastosowaniem Stabilizeratm
Pressure Bio-Feedback.
14. 13.00-13.15 Piotr Tkocz, Tomasz Matusz, Gabriela Bidzińska, Katarzyna Rajfur, Joanna
Rajfur
Ocena funkcjonalna za pomocą testu FMS zawodników grupy Eagle Force
uprawiająca streetworkout.
15. 13.15-13.30 Patrycja Adugalska, Ewelina Lepsy, Anna Kołcz-Trzęsicka
(SKN Kinezyterapii, PMWSZ w Opolu)
Wykorzystanie kamertonu w terapii pacjenta z zespołem Guillaina-Barrégo –
studium przypadku.
PRZERWA NA LUNCH 13.30-14.00
14.00 – Aula A1
Ogłoszenie wyników konkursu, wręczenie nagród i certyfikatów dla zwycięzców.
Zakończenie Konferencji.
5
Aula2 (9.15-11.15) Panel dietetyczny, kosmetologiczny, położniczy, pielęgniarski
Moderator – dr n.med. Magdalena Golachowska-Poleszczuk
1. 9.15-9.30 Paulina Brewczyńska-Wasiak, Aneta Bac
(Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie)
Wskaźnik BMI oraz nawyki żywieniowe u uczniów szkół podstawowych i
ponadpodstawowych.
2. 9.30-9.45 Nicola Szeja, Anna Kołdon, Karolina Janion, Anna Szymkiewicz, Izabela
Dudzik, Biruta Lenard
(SKN Młodych Edukatorów, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach)
Edukacja żywieniowa młodych sportowców – konieczność czy zbyteczne działanie?
3. 9.45-10.00 Małgorzata Ligęza, Dominika Wyglądacz, Kamila Jaworecka, Aleksandra
Tobiasz
(SKN Dermatologii Eksperymentalnej przy Katedrze i Klinice Dermatologii, Wenerologii
i Alergologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu)
Ocena składu i czystości mikrobiologicznej olejów zimnotłoczonych firmy Oleowita.
4. 10.00-10.15 Dominika Wyglądacz, Małgorzata Ligęza, Kamila Jaworecka, Aleksandra
Tobiasz
(SKN Dermatologii Eksperymentalnej przy Katedrze i Klinice Dermatologii, Wenerologii
i Alergologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu)
Ocena właściwości kosmetycznych olejów zimnotłoczonych firmy Oleowita.
5. 10.15-10.30 Katarzyna Thomas , Sandra Świtalska, Joanna Szczygieł, Karolina Chilicka,
Lidia Wesołowska
(SKN Kosmetologii upiększającej, pielęgnacyjnej i specjalistycznej, PMWSZ w Opolu)
Wpływ sonoforezy z użyciem żelu z mikrokolagenem na nawilżenie skóry u kobiet.
6. 10.30-10.45 Łukasz Dziendzielski
(SKN Emergency Medical Students Society, PMWSZ w Opolu)
Funkcjonowanie numeru 112 na terenie województwa opolskiego.
7. 10.45-11.00 Sabina Czapla, Joanna Śliwińska
(SKN Klub Honorowych Dawców Krwi, PMWSZ w Opolu)
Postawy i wiedza studentów PMWSZ w Opolu dotyczące honorowego krwiodawstwa
– analiza badań własnych.
8. 11.00-11.15 Patryk Kołodyński, Paulina Drab
(SKN Prawa Internetu i Nowych Technologii "IusNet", Uniwersytet Opolski)
Prawne regulacje pobierania i przeszczepiania narządów oraz tkanek do
transplantacji w ujęciu europejskiej konwencji bioetycznej.
PRZERWA KAWOWA 11.15-11.45
6
Aula2 (11.45-13.30) Panel dietetyczny, kosmetologiczny, położniczy, pielęgniarski
Moderator – dr n. med. Edyta Kędra, mgr Lidia Wesołowska
9. 11.45-12.00 Łukasz Dziendzielski
Ocena wiedzy personelu pielęgniarskiego z zakresu zaawansowanych zabiegów
resuscytacyjnych u osób dorosłych.
10. 12.00-12.15 Anna Dzienniak, Izabela Kołodziej, Mateusz Sitarski, Milena Sławek, Oskar
Saulicz
(SKN przy Katedrze i Klinice Intensywnej Terapii i Patologii Noworodka w Zabrzu,
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach)
Ocena obrazu klinicznego i radiologicznego martwiczego zapalenia jelit u
noworodków.
11. 12.15-12.30. Sylwia Nowakowska
Stres i wypalenie zawodowe wśród pracowników szpitalnych
ratunkowych.
oddziałów
12. 12.30-12.45 Marek Czajkowski, Michał Stępkowski
(SKN przy Samodzielnej Pracowni Badań Układu Krążenia, Katedra Chorób Serca
Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu)
Przekonania dotyczące stresu warunkują reakcję fizjologiczną na stresory
akustyczne u młodych, zdrowych mężczyzn.
13. 12.45-13.00 Paulina Dusińska
(Koło Epidemiologii i Badań Populacyjnych, Uniwersytet Jagielloński Collegium
Medicum)
Depresja a wybrane czynniki ryzyka wśród populacji Krakowa w wieku 45-69 lat.
14. 13.00-13.15 Paulina Grot, Małgorzata Jurochnik
(SKN przy Instytucie Położnictwa, PMWSZ w Opolu)
Prokreacja wśród młodzieży – badania własne.
15. 13.15-13.30 Joanna Glik
(SKNPW Uniwersytet Opolski)
Sześciolatek nie taki straszny jak go malują! Nauczyciel – zawód czy powołanie?
PRZERWA NA LUNCH 13.30-14.00
14.00 – Aula A1
Ogłoszenie wyników konkursu, wręczenie nagród i certyfikatów dla zwycięzców.
Zakończenie Konferencji.
7
LISTA LAUREATÓW
III MIĘDZYUCZELNIANEJ KONFERENCJI SKN PMWSZ W OPOLU
I miejsce
Mariusz Mazgaj, Wojciech Pabian, Anna Kotyś, Damian Senecki, Sylwia Stiler
Pomiar ogólnego środka ciężkości ciała człowieka na fotografii cyfrowej w opracowanym
interfejsie użytkownika
II miejsce
Kamil Zwierzchowski, Gabriela Bidzińska, Piotr Tkocz, Tomasz Matusz, Grzegorz Biliński
Próba oceny wpływu przemijającego ataku niedokrwiennego na stabilność postawy ciała:
opis przypadku.
III miejsce
Marek Czajkowski, Michał Stępkowski
(SKN przy Samodzielnej Pracowni Badań Układu Krążenia, Katedra Chorób Serca
Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu)
Przekonania dotyczące stresu warunkują reakcję fizjologiczną na stresory akustyczne u
młodych, zdrowych mężczyzn.
WYRÓŻNIENIA:
Nicola Szeja, Anna Kołdon, Karolina Janion, Anna Szymkiewicz, Izabela Dudzik, Biruta
Lenard
(SKN Młodych Edukatorów, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach)
Edukacja żywieniowa młodych sportowców – konieczność czy zbyteczne działanie?
Sabina Czapla, Joanna Śliwińska
(SKN Klub Honorowych Dawców Krwi, PMWSZ w Opolu)
Postawy i wiedza studentów PMWSZ w Opolu dotyczące honorowego krwiodawstwa –
analiza badań własnych.
Gabriela Bidzińska, Tomasz Matusz, Piotr Tkocz, Anna Kołcz-Trzęsicka
Elektromiograficzna analiza zmian aktywności bioelektrycznej mięśni prostych brzucha
i prostowników grzbietu w trakcie ćwiczeń z zastosowaniem Stabilizeratm Pressure BioFeedback.
Piotr Tkocz, Tomasz Matusz, Gabriela Bidzińska, Kamil Zwierzchowski, Grzegorz Biliński,
Małgorzata Pasternok
Ocena zachodzących zmian pod wpływem zastosowanych aplikacji kinesiology taping –
doniesienie wstępne z grupą placebo.
8
STRESZCZENIA
SEKCJA FIZJOTERAPEUTYCZNA
(wg kolejności wystąpień)
9
SKN Fizjoterapii Klinicznej, SKN Fizjomedyk
Państwowa Medyczna Wyższa Szkoła Zawodowa w Opolu
Opiekun naukowy: mgr Joanna Rajfur, mgr Małgorzata Pasternok, dr Grzegorz Biliński
Autorzy:
Gabriela Bidzińska, Kamil Zwierzchowski, Tomasz Matusz, Piotr Tkocz, Małgorzata Pasternok, Joanna Rajfur,
Grzegorz Biliński
ANALIZA PORÓWNAWCZA SKUTECZNOŚCI APLIKACJI KINESIOLOGY TAPING
U KOBIET PO PORODZIE SIŁAMI NATURY I W WYNIKU CESARSKIEGO CIĘCIA –
PRZEDSTAWIENIE BADAŃ WŁASNYCH
Streszczenie
Cel Celem pracy była próba określenia wpływu aplikacji Kinesiology Taping na zmiany poziomu
nasilenia dolegliwości bólowych u kobiet po porodzie siłami natury i w wyniku cesarskiego
cięcia. Podjęto także próbę oceny zmian aktywności bioelektrycznej mięśni prostowników
grzbietu.
Materiał i metoda Do badań zakwalifikowano 27 kobiet, które były w pierwszej dobie po
porodzie. Pacjentki zakwalifikowano do dwóch grup porównawczych A i B. Do grupy A
przydzielono kobiety, które ukończyły ciążę cesarskim cięciem (n= 15). Z kolei grupę B stanowiły
pacjentki, które urodziły siłami natury (n=12). Pacjentkom z obu grup zaaplikowano plaster
Kinesiology Taping. U pacjentek dokonano oceny stopnia nasilenia dolegliwości bólowych za
pomocą wizualnej skali analogowej (VAS) oraz rejestracji zmian spoczynkowej aktywności
bioelektrycznej. Pomiary wykonano bezpośrednio przed oraz po usunięciu aplikacji.
Wyniki Po usunięciu aplikacji u pacjentek z obu grup zaobserwowano zmniejszenie nasilenia
dolegliwości bólowych. W grupie A zmiana ta miała charakter istotny statystycznie (p= 0,0022).
W obu grupach zaobserwowaną istotną statystycznie redukcję potencjału spoczynkowego mięśni z
prawej (p = 0,0063 oraz p = 0,0069) jak i z lewej strony (p = 0,0064 oraz p = 0,0022).
Wnioski Aplikacja plastrów Kinesiology Taping przyczynia się do redukcji potencjału
spoczynkowego mięśni oraz zmniejszania nasilenia dolegliwości bólowych zarówno u kobiet po
porodzie siłami natury jaki i w wyniku cesarskiego cięcia.
10
SKN Fizjomedyk
Opiekun naukowy: dr Grzegorz Biliński
Autorzy:
Piotr Tkocz, Tomasz Matusz, Gabriela Bidzińska, Kamil Zwierzchowski, Grzegorz Biliński,
OCENA ZACHODZĄCYCH ZMIAN POD WPŁYWEM
ZASTOSOWANYCH APLIKACJI KINESIOLOGY TAPING
– DONIESIENIE WSTĘPNE Z GRUPĄ PLACEBO
Streszczenie
Cel: Celem pracy była ocena zachodzących zmian zakresu ruchu, dolegliwości bólowych a także
aktywności bioelektrycznej części zstępującej mięśnia czworobocznego grzbietu pod wpływem
zastosowanych aplikacji Kinesiology Taping – mięśniowa i placebo.
Materiały i metody: W badaniach uczestniczyło 45 osób, które droga randomizacji przydzielono
do dwóch grup porównawczych. W grupie I (n=24) zastosowano aplikację mięśniową, zaś w
grupie II (n=21) aplikację placebo. W obu grupach zbadano takie parametry jak: stopień
dolegliwości bólowych za pomocą skali VAS, rejestracja spoczynkowej aktywności
bioelektrycznej elektromiografem powierzchniowym, ruchomość w odcinku szyjnym kręgosłupa
taśmą metryczną. Ocenę zastosowanych aplikacji przeprowadzono przed, po i po 24godzinach po
usunięciu aplikacji.
Wyniki: Zaobserwowano istotnie statystycznie zwiększenie zakresu ruchu w odcinku szyjnym
kręgosłupa w grupie I (p=0,0019), w grupie II (p=0029) oraz redukcję dolegliwości bólowych
odpowiednio (p=0001, p=0001).
Wnioski:
1. Należy zastanowić się nad słusznością stosowania badanej aplikacji.
2. Wyniki stanowią bazę dla przeprowadzenia badań na liczniejszej grupie badanych.
11
SKN Fizjomedyk, Państwowa Medyczna Wyższa Szkoła Zawodowa w Opolu
Tomasz Matusz, Piotr Tkocz, Gabriela Bidzińska, Kamil Zwierzchowski, Katarzyna Rajfur,
Grzegorz Biliński
ANALIZA PORÓWNAWCZA INTERAKCJI APLIKACJI KINESIOLOGY TAPINGU
ORAZ MATY DO STYMULACJI TAKTYLNEJ NA ASYMETRIĘ OBCIĄŻENIA
KOŃCZYN DOLNYCH - DONIESIENIE WSTĘPNE
Cel: Celem pracy była analiza interakcji aplikacji Kinesiology Tapingu oraz treningu na macie
taktylnej na asymetrie obciążenia kończyn dolnych.
Materiały i metody: Do badań zakwalifikowano 35 osób (28 kobiety, 7 mężczyzn), które
randomizowano do dwóch grup porównawczych. Grupa A liczyła n=18, a grupa B n=17. W
grupie A uczestnikom badań wykonano plastrowanie dynamiczne podeszwowej części stopy,
natomiast badanym z grupy B polecono wykonywać trening na macie taktylnej. Przed i po
wykonaniu interwencji u badanych dokonano pomiarów na platformie posturograficznej CQSTAB. Czas pozostawienia aplikacji na skórze badanych w grupie A wynosił 24 godziny. Trening
w grupie B obejmował dwie sesje, z których każda trwała po 5 minut. W grupach badanych
dokonano 4 pomiarów na platformie posturograficznej: pomiar I (PI) - przed zastosowaniem
interwencji, PII - tuż po jej zastosowaniu, PIII - 3 godziny, PIV - 24 godziny od momentu
ściągnięcia aplikacji lub wykonania treningu po ściągnięciu
Wyniki: Pomiędzy PI a PIV, w grupie A średnia: wartość wychylenia CoP przy oczach otwartych
zmniejszyła się o 24%, przy zamkniętych zmniejszyła się o 16%. Wielkość pola powierzchni
zakreślanego przez CoP przy oczach otwartych zmniejszyła się o 29% przy zamkniętych
natomiast uległa zmniejszeniu o 5%. Częstotliwość CoP przy oczach otwartych również
zmniejszyła się o 23% , przy oczach uległa zwiększeniu o 9%. W grupie B średnia: wartość
wychylenia CoP przy oczach otwartych zmniejszyła się o 23%, przy zamkniętych zmniejszyła się
o 11%. Wielkość pola powierzchni zakreślanego przez CoP przy oczach otwartych zmniejszyła
się o 37% przy oczach zamkniętych uległa zmniejszeniu o 11% Częstotliwość CoP przy oczach
otwartych również zmniejszyła się o 14%, przy zamkniętych uległa zwiększeniu o 25%.
Wnioski: Nie zaobserwowano odziaływania aplikacji Kinesiology Tapingu jak i treningu na
macie taktylnej na asymetrie obciążenia kończyn dolnych. Należy prowadzić dalsze badania, które
mogą przyczynić się do obiektywnej oceny oddziaływania badanych metod.
12
SKN przy Katedrze i Oddziale Klinicznym Chorób Wewnętrznych, Angiologii i Medycyny
Fizykalnej w Bytomiu
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Opiekun naukowy: prof. dr hab. n. med. Grzegorz Cieślar
Autorzy: Anna Dzienniak, Ilona Jatczak, Izabela Kołodziej, Magdalena Płaszczyca, Monika
Supierz
ANALIZA ETIOPATOGENEZY I EFEKTÓW KOMPLEKSOWEGO LECZENIA
FIZYKALNEGO OWRZODZEŃ KOŃCZYN DOLNYCH Z UŻYCIEM URZĄDZENIA
OXYBARIA S
Streszczenie
Cel: Celem pracy była analiza czynników etiopatogenetycznych oraz ocena efektywności
kompleksowego leczenia fizykalnego z użyciem urządzenia OXYBARIA S u pacjentów z
owrzodzeniami kończyn dolnych.
Materiały i metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę dokumentacji medycznej 28
pacjentów (średni wiek 69 lat) z owrzodzeniami kończyn dolnych poddanych leczeniu
fizykalnemu z użyciem urządzenia OXYBARIA S, obejmującemu dodatkowo u 50% chorych
opatrunki z nanosrebrem, u 32% zabiegi magnetoterapii i magnetostymulacji, a u 36% pacjentów
kompresjoterapię.
Analizowano
czynniki
etiopatogenetyczne,
w
tym
wyniki
badań
laboratoryjnych (parametry stanu zapalnego i układu krzepnięcia, morfologia, glikemia, profil
lipidowy, posiewy z rany z antybiogramem) oraz efekty leczenia.
Wyniki: Przyczyną owrzodzenia u 22% badanych była stopa cukrzycowa, u 56% żylna choroba
zakrzepowo-zatorowa, u 11% niedokrwienie tętnicze u 7% zapalenie naczyń, a u 4% oparzenia. U
68% badanych stwierdzono zakażenia owrzodzenia. U wszystkich pacjentów uzyskano poprawę,
w tym u 14% zagojenie owrzodzeń, a u pozostałych znaczne zmniejszenie ich powierzchni. Z
parametrów laboratoryjnych, z efektami leczenia ujemnie korelowały: podwyższony poziom
trombocytów, trójglicerydów oraz glikemii..
Wnioski: Leczenie fizykalne z użyciem miejscowej hiperbarii tlenowej jest skuteczną metodą
terapii owrzodzeń kończyn dolnych o różnej etiologii, także u pacjentów z przeciwwskazaniami
do terapii w komorze hiperbarycznej, a na efekt tego leczenia negatywnie wpływają m.in.: poziom
glikemii, liczba trombocytów oraz zaburzenia gospodarki lipidowej.
13
SKN Inżynierii Biomedycznej - InBio
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Opiekun naukowy: dr Sebastian Stach
Autorzy:
Sylwia Stiler, Anna Kotyś, Damian Senecki, Mariusz Mazgaj
WYSTĘPOWANIE WAD STÓP, A ZAKRES RUCHOMOŚCI STAWÓW KOŃCZYN
DOLNYCH U KOBIET W WIEKU 17-25 LAT – BADANIA WSTĘPNE
Streszczenie
Cel: Celem pracy było sprawdzenie zależności pomiędzy występowaniem wad stóp, a zakresem
ruchomości stawów kończyn dolnych u kobiet w wieku 17-25 lat.
Materiały i metody: Badaniom poddano 10 kobiet w wieku 17-25 lat. W pierwszym etapie badań
wykonana została odbitka stopy podczas obciążania jej ciężarem własnym, dodatkowo wykonano
jednocześnie jej obrys, dzięki czemu uzyskano plantokonturogram. W drugim etapie badań
wykonane zostały pomiary zakresu ruchomości kończyn dolnych. Uzyskane wyniki umieszczono
w bazie danych i uporządkowano w zależności od norm dla zakresów ruchomości kończyn
dolnych. Wykonane zostały statystyki opisowe dla uzyskanych wyników.
Wyniki: Sprawdzona została zależność pomiędzy występowaniem wad stóp, a ruchomością
kończyn dolnych. Zauważona została zależność pomiędzy nadruchomością zgięcia stawu
biodrowego, a występowaniem stopy płaskiej i obniżonej w przypadku wskaźnika kątowego
Clarke’a. Dodatkowo zaobserwowano zależność pomiędzy nadruchomością zgięcia stawu
biodrowego, a występowaniem stopy obniżonej I˚ i obniżonej II˚ w przypadku wskaźnika
Sztritera-Godunowa. Kolejną zależnością, którą zaobserwowano jest zbyt duży kąt przywiedzenia
kończyny dolnej, a występowanie stopy płaskiej i obniżonej w przypadku wskaźnika kątowego
Clarke’a. Zauważono także zależność pomiędzy zbyt dużym zgięciem podeszwowym stopy, a
występowaniem zbyt wysokiego kąta piętowego, kąta koślawości palucha oraz kąta szpotawości
V palca.
Wnioski:
1. Występowanie stopy płaskiej i obniżonej w przypadku wskaźnika kątowego Clarke’a
może być uzależnione od nadruchomości zgięcia stawu biodrowego, jak i zbyt dużego kąta
przywodzenia kończyny górnej.
2. Zbyt duży kąt zgięcia podeszwowego stopy może wpływać na wstępowanie zbyt
wysokiego kąta piętowego, kąta koślawości palucha, jak i kąta szpotawości palca.
14
SKN Inżynierii Biomedycznej - InBio
Autorzy:
Sylwia Stiler, Anna Kotyś, Damian Senecki, Mariusz Mazgaj,
WADY STÓP, A WYNIKI WYBRANYCH TESTÓW FUNKCJONALNYCH U KOBIET
W WIEKU 44-48 LAT – DONIESIENIE WSTĘPNE
Streszczenie
Cel: Celem pracy było sprawdzenie zależności pomiędzy występowaniem wad stóp, a wynikami
uzyskanymi w przebiegu wybranych testów funkcjonalnych u kobiet w wieku 44-48 lat.
Materiały i metody: Badaniom poddano 10 kobiet w wieku 44-48 lat. Początkowo wykonana
została odbitka stopy, podczas obciążania stopy ciężarem własnym. Dodatkowo wykonano obrys
stopy podczas jej obciążania, dzięki czemu uzyskano plantokonturogram. W kolejnym etapie
badań wykonano testy funkcjonalne takie jak: test palce-podłoga, test sit and reach, test flekcji
palców oraz ich rozstawienia. Uzyskane wyniki umieszczono w bazie danych i uporządkowano w
zależności od wyników uzyskanych w wyżej wymienionych testach funkcjonalnych. Wykonane
zostały statystyki opisowe dla uzyskanych wyników.
Wyniki: Sprawdzona została zależność pomiędzy występowaniem wad stóp, wynikami testów
funkcjonalnych. W przypadku testów palce-podłoga oraz sit and reach pięć kobiet nie potrafiło
dotknąć palcami podłoża, zaobserwowano u nich gorsze wyniki jeśli chodzi o kąt Clarke’a, kąt
piętowy, kąt koślawości palucha, czy też kąt szpotawości V palca. U kobiet, które uzyskały
dodatni wynik w testach fleksji palców oraz ich rozstawienia można zaobserwować występowanie
stopy obniżonej I˚ oraz obniżonej II˚ w przypadku wskaźnika Ky. Dodatkowo tak jak poprzednio
można zauważyć zbyt wysokie wskaźniki kątowe w przypadku kąta piętowego, kąta koślawości
palucha czy też kąta szpotawości V palca.
Wnioski:
1. Występowanie ograniczeń w ruchomości kręgosłupa i stawów biodrowych może wpływać
na wartości kąta Clarke’a, kąta piętowego, kąta koślawości palucha oraz kąta szpotawości
V palca.
2. Dodatni wynik w testach fleksji palców oraz ich rozstawienia może wpływać na
występowanie stopy obniżonej I˚ oraz obniżonej II˚ w przypadku wskaźnika Ky.
3. Wskazanym jest przeprowadzenia badań na większej grupie osób.
15
SKN Inżynierii Biomedycznej – InBio przy Wydziale Informatyki i Nauki o Materiałach
Autorzy:
Anna Kotyś, Damian Senecki, Sylwia Stiler, Mariusz Mazgaj
KOMPRESJA STAWÓW JAKO TECHNIKA POPRAWIAJĄCA CZUCIE GŁĘBOKIE –
DONIESIENIE WSTĘPNE.
Streszczenie
Cel: Celem pracy była analiza wpływu techniki kompresji na poprawę czucia głębokiego
mierzonego za pomocą kątomierza elektronicznego.
Materiały i metody: Badanie przeprowadzono na 15-os. grupie studentów w przedziale
wiekowym 18-25 lat. Badanie polegało na analizie wpływu kompresji powierzchni stawowych na
poprawę czucia głębokiego w stawach kolanowych kończyn dolnych, mierzonego za pomocą
kątomierza elektronicznego.
Badanie wykonano w pozycji leżącej na brzuchu. Rozpoczęto od dokonania oceny czucia
głębokiego w czterech pozycjach wyjściowych – 30o, 60o, 90o i 120o. Po ustaleniu pozycji
wyjściowej dla każdego kąta badany był proszony trzykrotnie o odtworzenie pozycji. Po
wykonaniu wszystkich pomiarów badany został poddany technice aproksymacji w różnych
pozycjach kątowych, a następnie powtórzono pomiary. Analizę statystyczną wykonano dla
średniej pomiarów. Do analizy statystycznej wykorzystano test T-Studenta w programie Statistica
(p≤0.05).
Wyniki: Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono poprawę czucia głębokiego dla kąta
30o. Różnica jest znamienna statystycznie. Dla pozostałych kątów nie odnotowano zmian po
zastosowaniu techniki kompresji stawów. W przypadku kończyny prawej dla kątów 30o, 60o oraz
120o zauważono poprawę prioprocepcji. Dla kąta 120o różnica jest istotna statystycznie. Dla kąta
90o nie odnotowano zmian czucia głębokiego.
Wnioski: Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, iż kompresja stawów ma wpływ na
poprawę czucia głębokiego w kończynie dominującej. Wskazanym jest przeprowadzenie dalszych
badań na większej liczbie pacjentów.
16
SKN przy Katedrze i Oddziale Klinicznym Pediatrii w Bytomiu
Opiekun naukowy: dr n. med. Jolanta Pietrzak
Autorzy: Anna Dzienniak, Ilona Jatczak, Izabela Kołodziej, Marta Turska
POWIKŁANIA W PRZEBIEGU OSPY WIETRZNEJ W MATERIALE KLINIKI
PEDIATRII W BYTOMIU
Streszczenie
Cel: Celem pracy była analiza powikłań występujących u pacjentów chorujących na ospę wietrzną
leczonych w Klinice Pediatrii w Bytomiu..
Materiały i metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę dokumentacji medycznej
pacjentów hospitalizowanych w Klinice Pediatrii w Bytomiu w latach 2008-2014. Wśród nich
było 32 pacjentów (w wieku od 3 miesięcy do 6 lat, 14 dziewczynek i 18 chłopców) leczonych z
powodu ospy wietrznej z powikłaniami.
Wyniki: W badanej grupie 44% (14) pacjentów demonstrowało dolegliwości związane z
przewodem pokarmowym. U 13% (4) pacjentów wystąpiły powikłania ze strony układu
nerwowego. U 44% (14) rozwinęło się zakażenie układu oddechowego, u 2 zakażenie
paciorkowcowe skóry. U 3 pacjentów zdiagnozowano ciężką niedokrwistość, u 1 zaburzenia
rytmu serca, u 1 zaburzenia elektrolitowe, u 1 plamicę alergiczną, u 1 zaostrzenie astmy. W
historii Kliniki zanotowano 2 ciężkie powikłania ospy wietrznej – posocznicę oraz zgon pacjenta,
u którego w materiale sekcyjnym stwierdzono martwiczo-zapalne zmiany w wątrobie, płucach i
mięśniu sercowym.
Wnioski: Obowiązkiem personelu medycznego powinno być informowanie rodziców o
możliwości zaszczepienia dziecka, co chroni przed powikłaniami. Błędem jest narażanie osób
zdrowych na kontakt z osobą chorą na ospę wietrzną ze względu na nieprzewidywalny przebieg
zakażenia. Należy uwrażliwiać lekarzy na możliwość szybkiego rozwinięcia się powikłań w tej
chorobie i rozpoczęcia wdrożenia leczenia acyklovirem, który sprzyja łagodzeniu przebiegu ospy
wietrznej.
17
Studenckie Koło Naukowe Fizjoterapii Klinicznej, Państwowa Medyczna Wyższa Szkoła
Zawodowa w Opolu
Opiekunowie naukowi: mgr Joanna Rajfur, mgr Małgorzata Pasternok
Tomasz Matusz, Piotr Tkocz, Gabriela Bidzińska, Anna Kumala, Joanna Rajfur,
STOSOWANIE EFEKTU PLACEBO W BADANIACH KLINICZNYCH.
Cel: Celem pracy była analiza stosowanych aplikacji oraz technik plastrów Kinesiology Tape.
Projekcie A analizowaliśmy efekt działania aplikacji Kinesiology Tape oraz Cross Tape z grupą
Placebo, zaś w projekcie B była próba określenia wykonanej techniki na poziom rozluźnienia i
dolegliwości bólowej również z grupą Placebo.
Materiały i metody: Projekt A obejmował grupę 60 osób, których randomizowano do trzech
grup. W pierwszej zastosowano cross Tape w drugiej użyto plaster Kinesiology Tape zaś trzecia
grupa była kontrolną której zaaplikowano włókninowy plaster chirurgiczny. Projekt B obejmował
grupę 45 osób których randomizowano do dwóch grup. W pierwszej grupie zastosowano plaster
Kinesiology Tape w drugiej zaś aplikacje Placebo. W obu projektach dokonano stopnia nasilenia
dolegliwości bólowych za pomocą skali VAS, rejestracji zmian aktywności bioelektrycznej za
pomocą elektromiografu oraz pomiaru ruchomości kręgosłupa w odcinku szyjnym.
Wyniki: W projekcie A w grupie pierwszej i drugiej po usunięciu aplikacji zaobserwowano
zmniejszenie dolegliwości bólowych (p=0,0002 oraz p=0,0004) zaś w grupie placebo nie
zaobserwowano zmian statystycznych (p=0,0553). W projekcie B : Po usunięciu aplikacji
mięśniowej jak i placebo zanotowano istotne statystycznie zwiększenie zakresu ruchu w odcinku
szyjnym kręgosłupa (p=0,0019, p=0,0029) oraz redukcję dolegliwości bólowych (p=0,0001,
p=0,0001).
Wnioski: Stosowanie efektu placebo powinno być ważną częścią terapii z pacjentem, można
zatem stwierdzić pochodzenie danego schorzenia jak i określić skuteczność metody. Kluczowe
znaczenie w kształtowaniu efektu placebo jest przypisywane zmiennym poznawczym postrzeganiu, przekonaniom i oczekiwaniom. Można jednak bez wielkiego błędu ocenić udział
placebo w działaniu stosowanej metody. Współpraca z psychologiem może uskutecznić działania
terapii, jak również przyczynić się do obiektywnej oceny oddziaływania badanych metod.
18
SKN Inżynierii Biomedycznej – InBio
Autorzy:
Mariusz Mazgaj, Wojciech Pabian, Anna Kotyś, Damian Senecki, Sylwia Stiler
POMIAR OGÓLNEGO ŚRODKA CIĘŻKOŚCI CIAŁA CZŁOWIEKA
NA FOTOGRAFII CYFROWEJ W OPRACOWANYM INTERFEJSIE UŻYTKOWNIKA
Streszczenie
Cel: Za cel przyjęto stworzenie przyjaznego i użytecznego interfejsu użytkownika
do programu wykonanego w Matlabie służącego do wyznaczania ogólnego środka ciężkości ciała
człowieka na zdjęciu cyfrowym, na którym widoczne są miejsca początku i końca przyjętych
czternastu segmentów ciała.
Materiały i metody: Za pomocą programu użytkownik może wczytać plik graficzny,
odpowiednio go przeskalować oraz zaznaczyć początkowe i końcowe punkty odcinków
segmentów ciała człowieka. Dodatkowo może on wprowadzić wartości ciężarów poszczególnych
części ciała w kilogramach po uprzednim ich obliczeniu zgodnie z podanym schematem obliczeń.
Błędnie wprowadzone wartości liczbowe bądź źle naniesione punkty można z łatwością usunąć.
Program przy użyciu markerów określa położenie środków ciężkości części ciała oraz położenie
ogólnego środka ciężkości ciała człowieka. Oprócz krótkich wskazówek informujących
użytkownika o tym, jak prawidłowo korzystać z dostępnych funkcji, interfejs programu
wyposażono w przycisk Pomoc. Pod tym elementem kryje się szczegółowy opis zasady działania
programu. Powstanie i odpowiednie funkcjonowanie programu wraz z interfejsem użytkownika
dało możliwość przeprowadzenia konkretnej analizy zdjęcia ciała człowieka.
Wyniki: Przy użyciu programu otrzymano oczekiwany wynik, tj. finalne położenie ogólnego
środka ciężkości ciała człowieka przedstawionego na fotografii.
Wnioski: Program pozwala użytkownikowi określić położenie ogólnego środka ciężkości.
Z uwagi na prosty i czytelny interfejs programu praca z fotografią nie przysparza trudności.
Wszystkie przyciski czy też pola tekstowe są odpowiednio oznaczone i objaśnione. Głównymi
zaletami są intuicyjna obsługa, przejrzystość oraz dostępność informacji niezbędnych do
korzystania z powstałego programu.
19
Studenckie Koło Naukowe Inżynierii Biomedycznej In-Bio
Autorzy:
Damian Senecki, Anna Kotyś, Sylwia Stiler, Mariusz Mazgaj
KOMENDA „WYPROSTUJ SIĘ!” I JEJ WPŁYW NA PRZEBIEG PIONOWEJ OSI CIAŁA –
DONIESIENIE WSTĘPNE
Streszczenie
Cel: Analiza wpływu komendy „Wyprostuj się” na przebieg pionowej osi ciała u mężczyzn na
podstawie fotografii.
Materiały i metody: W badaniu wzięło udział 10 mężczyzn w przedziale wiekowym od 20 do 24
lat. Na wstępie dokładnie wyznaczono punkty antropometryczne na ciele każdego badanego:
wyrostek sutkowaty kości skroniowej, wyrostek barkowy łopatki, krętarz większy kości udowej,
głowę strzałki oraz kostkę boczną. Pierwszą fotografię wykonano w pozycji stojącej swobodnej,
następnie po usłyszeniu komendy „wyprostuj się” badany miał przyjąć postawę skorygowaną, po
czym wykonano kolejną fotografię. Każde zdjęcie było wykonane w ściśle określonych
warunkach. Do analizy statystycznej wykorzystano test T dla prób zależnych w programie
Statistica (p<0,05).
Wyniki: Na podstawie otrzymanych wyników zauważono nieznaczną poprawę w przebiegu
pionowej osi po lewej stronie ciała pomiędzy wyrostkiem barkowym łopatki a kostką boczną,
jednak różnica nie jest znamienna statystycznie. Po prawej stronie ciała nie stwierdzono poprawy
w przebiegu osi ciała po wykonaniu komendy.
Wnioski: Komenda „Wyprostuj się” nie ma znaczącego wpływu na przebieg osi zarówno po
prawej jak i lewej stronie ciała. Wskazane jest rozszerzenie grupy badanych.
20
SKN Fizjomedyk
Autorzy:
Zwierzchowski Kamil, Bidzińska Gabriela, Tkocz Piotr, Matusz Tomasz, Biliński Grzegorz
PRÓBA OCENY WPŁYWU PRZEMIJAJĄCEGO ATAKU NIEDOKRWIENNEGO NA
STABILNOŚĆ POSTAWY CIAŁA: OPIS PRZYPADKU
Streszczenie
Cel: Celem pracy była ocena stabilności postawy ciała u pacjenta po przebytym udarze TIA, na
podstawie wybranych parametrów stabilograficznych.
Materiał i metoda: Pacjenta poddano badaniu stabilograficznemu dzień przed atakiem
niedokrwiennym, dzień po, a także po upływie 6 tygodni od wystąpienia udaru. Parametry, które
zostały poddane analizie to: długość całkowita ścieżki statokinezjogramu (SP), średnie
wychylenie środka ciężkości w płaszczyźnie strzałkowej oraz czołowej (MAAP; MAML), pole
powierzchni stabilogramu (SA), oraz średnia częstotliwość (MF). Badanie wykonano zarówno z
oczami otwartymi (EO) jak i zamkniętymi (EC). W badaniu użyto platformy posturograficznej
CQ-Stab2p.
Wyniki: Po przeprowadzonej analizie zauważyć można poprawę następujących parametrów: SPEO; MAAP-EO; MAAP-EC; MAML-EC. Parametry takie jak: MA-EO; MAML-EO; SA-EO;
SA-EC; SP-EC uległy poprawie lecz były znacznie gorsze od wyjściowych.
Wnioski: Na podstawie uzyskanych wyników można przypuszczać, iż przemijający atak
niedokrwienny może skutkować pogorszeniem stabilności postawy ciała.
21
SKN Fizjoterapii Klinicznej
Opiekun naukowy: mgr Joanna Rajfur, mgr Małgorzata Pasternok
Autorzy:
Gabriela Bidzińska, Tomasz Matusz, Piotr Tkocz, Anna Kołcz-Trzęsicka
ELEKTROMIOGRAFICZNA ANALIZA ZMIAN AKTYWNOŚCI BIOELEKTRYCZNEJ
MIĘŚNI PROSTYCH BRZUCHA I PROSTOWNIKÓW GRZBIETU W TRAKCIE
ĆWICZEŃ Z ZASTOSOWANIEM STABILIZERATM PRESSURE BIO-FEEDBACK
Streszczenie
Cel Celem pracy była próba oceny aktywności bioelektrycznej mięśni prostych brzucha oraz
prostowników grzbietu w trakcie wykonywania wybranych ćwiczeń treningu stabilizacji z
zastosowaniem StabilizeraTM Pressure Bio-Feedback.
Materiał i metoda Do badań przewidziano 40 osób, które wykonywały wybrane ćwiczenia
treningu stabilizacyjnego z zastosowaniem StabilizeraTM Pressure Bio-Feedback. U wszystkich
badanych dokonano rejestracji zmian spoczynkowej aktywności bioelektrycznej mięśni prostych
brzucha oraz prostowników grzbietu przy pomocy elektromiografu powierzchniowego Neuro Trac
ETS. Pomiarów dokonano zarówno przed jak i w trakcie treningu
Wyniki Podczas aktywacji odpowiednich mięśni w trakcie wykonywania wybranych ćwiczeń
treningu stabilizacji u badanych odnotowano spadek aktywności bioelektrycznej mięśnia prostego
brzucha (p = 0,0887 oraz p = 0,3391). U uczestników badań zaobserwowano wzrost aktywności
bioelektrycznej mięśni prostowników grzbietu (p = 0,4024 oraz p = 0,0721).
Wnioski Podejmowanie treningu stabilizacji mięśni systemu lokalnego, powoduje zmianę
aktywności bioelektrycznej mięśni prostych brzucha, co może znaleźć zastosowania u osób z
dysfunkcją tej grupy mięśniowej. Zaobserwowane zwiększenie potencjału spoczynkowego mięśni
prostowników grzbietu, co może zostać wykorzystane u osób z osłabieniem tych mięśni.
22
SKN Fizjoterapii Klinicznej
Opiekun naukowy: mgr Joanna Rajfur
Autorzy:
Piotr Tkocz, Tomasz Matusz, Gabriela Bidzińska, Katarzyna Rajfur, Joanna Rajfur
OCENA FUNKCJONALNA ZA POMOCĄ TESTU FMS ZAWODNIKÓW GRUPY
EAGLE FORCE UPRAWIAJĄCA STREETWORKOUT
Streszczenie
Cel: Celem pracy była ocena funkcjonalna zawodników grupy Eagle Force uprawiająca
streetworkout za pomocą testu FMS.
Materiały i metody: W badaniach uczestniczyło 18 osób, które miały za zadanie wykonać
poprawnie 7 testów ruchowych i 2 testy wykluczające. Wyniki były oceniane w skali od 0 do 3.
Każdy badany miał 3 próby, a następnie wybierano najlepszą. Maksymalna ilość punktów do
zdobycia wynosiła 21. Wynik poniżej 14 punktów daję informację, iż prawdopodobieństwo
odniesienia kontuzji wzrasta o 15%.
Wyniki: Średnio największe zaburzenia wykazał test głębokiego przysiadu (2,8 pkt na 3pkt), zaś
najmniejsze zaburzenia wykazał test ugięcia ramion w podporze (3pkt na 3 pkt). Żaden z
badanych nie zgłosił bólu w trakcie wykonywania testu.
Wnioski: Ćwiczenia wykonywane przez zawodników korzystnie wpływają na równowagę,
koordynację jak i siłę.
23
SKN Kinezyterapii
Opiekun naukowy: dr Anna Kołcz-Trzęsicka, mgr Ewelina Lepsy
Autorzy:
Patrycja Adugalska, Ewelina Lepsy, Anna Kołcz- Trzęsicka
WYKORZYSTANIE KAMERTONU W TERAPII PACJENTA Z ZESPOŁEM
GUILLAINA-BARRÉGO - STUDIUM PRZYPADKU
Streszczenie
Cel: Ocena skuteczności terapii wspomagającej propriocepcję u pacjenta z zespołem GullianaBarrégo prowadzonej z wykorzystaniem kamertonu – opis przypadku.
Materiały i metody: Pacjent- chłopiec, w wieku16 lat, ze zdiagnozowanym zespołem GullianaBarrégo czyli idiopatyczną polineuropatią, został skierowany do terapii, której jednym z głównych
celów była poprawa czucia głębokiego w obrębie kończyn dolnych. Przed rozpoczęciem działań
fizykoterapeutycznych pacjent chodził samodzielnie na usztywnionych nogach, występowało
osłabione czucie powierzchowne kończyn dolnych i obniżone odruchy ścięgniste. W terapii
zastosowano ćwiczenia indywidualne kończyn dolnych, elektrostymulację mięśni trójgłowych
łydki oraz kamerton - przyrząd wytwarzający drgania o częstotliwości 172,06 Hz. Terapia
kamertonem polegała na inicjowaniu zjawiska przeniesienia drgań wywołanych przez urządzenie
na tkanki pacjenta. Zgodnie z założeniami prowadzonej terapii, do szesnastu punktów na ciele
przykładano kamerton. Różnicę odczuć badano przy użyciu skali od 0 do 10, gdzie 0 oznaczało
brak odczuć a 10 bardzo silne i wyraźne odczucia. Badanie przeprowadzono dwa razy, przed
rozpoczęciem terapii i po jej zakończeniu.
Wyniki: Przed rozpoczęciem działań fizjoterapeutycznych pacjent ocenił czucie w ośmiu
punktach pomiarowych na 0, w jednym na 8, w jednym na 9 i w sześciu na 10. Po zakończeniu
terapii badany określił czucie w dwóch punktach pomiarowych na 5, w czterech na 7, w jednym
na 8, w trzech na 9, w sześciu na 10.
Podsumowanie: Na podstawie wyników obserwacji można stwierdzić, że zastosowanie
kamertonu spowodowało stymulację układu proprioceptywnego u pacjenta z zespołem GuillainaBarrégo, w wyniku czego pacjent wyraźnie różnicował zmiany odczuć, co może wskazywać na
poprawę czucia głębokiego.
24
STRESZCZENIA
SEKCJA DIETETYCZNA,
KOSMETOLOGICZNA,
PIELĘGNIARSKA,
POŁOŻNICZA
(wg kolejności wystąpień)
SEKCJA DIETETYCZNA, KOSMETOLOGICZNA, PIELĘGNIARSKA, POŁOŻNICZA
Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie
Opiekun naukowy: dr hab. Aneta Bac
Autor:
Paulina Brewczyńska-Wasiak, Aneta Bac
WSKAŹNIK BMI ORAZ NAWYKI ŻYWIENIOWE U UCZNIÓW SZKÓŁ
PODSTAWOWYCH I PONADPODSTAWOWYCH
Streszczenie
Cel: Celem niniejszej pracy było określenie problemu nadwagi i otyłości oraz ocena nawyków
żywieniowych wśród uczniów wybranych klas szkół podstawowych i ponadpodstawowych.
Materiały i metody: Grupę badawczą stanowiło 129 uczniów, których podzielono na trzy
podgrupy: uczniów szkoły podstawowej (33 osoby), uczniów gimnazjum (43 osoby) oraz uczniów
liceum (53 osoby). W grupie wszystkich badanych znalazło się łącznie 87 dziewcząt i 42
chłopców w przedziałach wiekowych 9-11, 14-16 i 17-19 lat. W badaniach wykorzystano autorską
ankietę, a także przeprowadzono pomiary: wzrostu przy użyciu antropometru oraz masy ciała przy
użyciu wagi „Tanity”. Ankieta zawierała pytania dotyczące takich nawyków żywieniowych, które
uznawane są za jedne z głównych przyczyn wzrostu nadwagi i otyłości wśród dzieci i młodzieży.
Wyniki: W oparciu o wskaźnik BMI u 46,51% badanych stwierdzono prawidłową masę ciała.
Nadwagę i tendencję do nadwagi zaobserwowano u 13,95% i 19,38% wszystkich uczniów,
natomiast u 6,98% stwierdzono otyłość. Najczęściej obserwowanymi błędami żywieniowymi było
podjadanie między posiłkami i spożywanie słodyczy z dużą częstotliwością.
Wnioski: Uzyskane wyniki świadczą o zwiększającym się problemie występowania
nieprawidłowości w obrębie masy ciała, nadwagi, zwłaszcza u uczniów gimnazjum i otyłości
szczególnie wśród uczniów szkoły podstawowej. W badanych szkołach nadwaga występowała
częściej u dziewcząt, natomiast otyłość u chłopców. Wśród badanych dzieci i młodzieży
zaobserwowano również liczne błędy dietetyczne.
26
SKN Młodych Edukatorów
Opiekun naukowy: dr n. med. Elżbieta Szczepańska
Autorzy:
Nicola Szeja, Anna Kołdon, Karolina Janion, Anna Szymkiewicz, Izabela Dudzik, Biruta Lenard
EDUKACJA ŻYWIENIOWA MŁODYCH SPORTOWCÓW – KONIECZNOŚĆ CZY
ZBYTECZNE DZIAŁANIE?
Streszczenie
Cel: Analiza źródeł wiedzy uczniów klas o profilu sportowym na temat racjonalnego odżywiania
oraz odpowiedź na pytanie, czy konieczne jest prowadzenie edukacji żywieniowej wśród tej grupy
osób.
Materiały i metody: Badanie zostało przeprowadzone wśród 460 uczniów uczęszczających do
klas o profilu sportowym, w tym 328 w wieku 13-15 lat oraz 132 w wieku 16-18 lat. Narzędziem
badawczym był autorski kwestionariusz ankiety, który składał się z metryczki oraz pytań
właściwych. Uzyskane dane zebrano w programie Microsoft Office Excel 2010, analizę
statystyczną przeprowadzono z wykorzystaniem programu StatSoft, Inc. Statistica version 10.0.
Wyniki: Pomimo sportowego profilu szkół, aż 77,74% uczniów w wieku 13-15 lat i 82,58% w
wieku 16-18 lat stwierdziło, że w szkole nie są prowadzone zajęcia dotyczące zasad racjonalnego
odżywiania. Młodzi sportowcy przyznawali, iż wiedzę na temat żywienia najczęściej czerpią z
mediów, takiej odpowiedzi udzieliło 35,06% osób w grupie młodszej oraz 43,18% w grupie
starszej, odpowiednio 26,83% i 15,15% uczniów korzysta z rad trenera,
a jedynie 12,50% i
9,10% konsultowało się z dietetykiem. 79,88% osób w wieku 13-15 lat i 76,52% w wieku 16-18
lat uważa, iż sposób żywienia ma istotny wpływ na osiąganie wyników sportowych.
Wnioski: Większość uczniów wie, jak ważna jest wiedza żywieniowa i zastosowanie jej
w codziennym żywieniu,
jednak szkoły nie zapewniają należytego dostępu do tego rodzaju
wiedzy, a uczniowie często czerpią ją z nieodpowiednich źródeł. Koniecznym zatem wydaje się
zwrócenie uwagi na potrzebę wprowadzenia edukacji żywieniowej do planu zajęć młodych
sportowców.
27
SKN Dermatologii Eksperymentalnej przy Katedrze i Klinice Dermatologii, Wenerologii
i Alergologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu
Opiekun naukowy: dr hab. Adam Reich, prof. nadzw.
Autorzy:
Małgorzata Ligęza, Dominika Wyglądacz, Kamila Jaworecka, Aleksandra Tobiasz
OCENA SKŁADU I CZYSTOŚCI MIKROBIOLOGICZNEJ OLEJÓW
ZIMNOTŁOCZONYCH FIRMY OLEOWITA
Streszczenie
Cel badania: Celem badania była analiza i ocena składu lipidów oraz czystości mikrobiologicznej
tłoczonych na zimno olejów przeznaczonych do użytku jako produkty kosmetyczne.
Materiały i metody: Ocenie poddano tłoczone na zimno oleje firmy OleoWita otrzymane z
pestek aronii, czarnej porzeczki, czarnego bzu, malin, moreli, pomidora, truskawek, nasion
brokułów, czarnuszki siewnej, konopi, krokosza barwierskiego, ostropestu oraz z kokosa. W
oparciu o spektrometrię masową dokonano analizy zawartości procentowej poszczególnych
kwasów tłuszczowych. Ponadto wszystkie testowane oleje poddano ocenie czystości
mikrobiologicznej zgodnie z ustawowymi wymogami dotyczącymi kosmetyków.
Wyniki: Największą zawartością kwasów omega-3 charakteryzowały się olej z pestek czarnego
bzu (34,9%), truskawek (29,0%) i malin (22,3%); natomiast najwięcej kwasów omega-6 zawierały
olej z krokosza barwierskiego (75,1%), olej z pestek aronii (61,5%) oraz czarnej porzeczki
(61,5%). Badane oleje zawierały również nienasycone kwasy tłuszczowe omega-9, w tym
najwięcej olej z nasion brokułów (69,5%), z pestek moreli (68,2%), z nasion pomidora (29,7%).
Kwasy tłuszczowe omega-7 stanowiły niewielki odsetek procentowy w składzie badanych olejów;
największą zawartością cechował się olej z nasion pomidora (4,1%), z pestek czarnej porzeczki
(1,4%) i z nasion brokułów (1,1%). W przeprowadzonym badaniu mikrobiologicznym z
wykorzystaniem próbek gotowych do zastosowania stwierdzono, że 12 produktów spełniało
mikrobiologiczne kryteria kosmetyku klasy I, natomiast 1 produkt (olej kokosowy) został
zakwalifikowany jako kosmetyk klasy II.
Wnioski: Testowane oleje naturalne mogą być wykorzystane jako produkty kosmetyczne. Wysoka
zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych może przyczyniać się do poprawy właściwości
kosmetycznych tych produktów.
28
SKN Dermatologii Eksperymentalnej przy Katedrze i Klinice Dermatologii, Wenerologii i
Alergologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu
Opiekun naukowy: dr hab. Adam Reich, prof. nadzw.
Autorzy:
Dominika Wyglądacz, Małgorzata Ligęza, Kamila Jaworecka, Aleksandra Tobiasz
OCENA WŁAŚCIWOŚCI KOSMETYCZNYCH OLEJÓW ZIMNOTŁOCZONYCH
FIRMY OLEOWITA
Streszczenie
Cel: Celem badania było wykazanie, czy oleje zimnotłoczone pochodzenia naturalnego mogą być
stosowane jako produkty kosmetyczne.
Materiały i metody: W badaniu wykorzystano oleje tłoczone na zimno firmy OleoWita (Milicz),
otrzymane z wyselekcjonowanych nasion w tradycyjny sposób. Badano właściwości olejów z
pestek aronii, czarnej porzeczki, czarnego bzu, malin, moreli, pomidora, truskawek, nasion
brokułów, czarnuszki siewnej, konopi, krokosza barwierskiego, ostropestu, oraz z kokosa. W
badaniu wzięło udział 80 ochotników obu płci, w przedziale wiekowym 18-65 lat. Każdy z nich
testował od 2 do 4 różnych olejów aplikując je na skórę przez okres co najmniej 3 dni. Po tym
czasie wszyscy badani wypełniali anonimową ankietę dotyczącą własności kosmetycznych
testowanego produktu. Dodatkowo u 23 chętnych ochotników wykonano klasyczne testy płatkowe
z użyciem wszystkich rodzajów olejów.
Wyniki: Zdecydowana większość badanych preparatów została pozytywnie oceniona przez
testerów. Ankietowani zwracali uwagę na poprawę kondycji skóry, która stawała się w ich opinii
bardziej gładka i lepiej nawilżona. Nie odnotowano żadnych odczynów z podrażnienia. Za
pomocą testów płatkowych stwierdzono 1 odczyn alergiczny na olej z pestek moreli.
Wnioski: Na podstawie wstępnych badań można stwierdzić, że oleje zimnotłoczone mogą być
stosowane na skórę, nie wykazują przy tym właściwości drażniących i jedynie sporadycznie mogą
dawać odczyny alergiczne.
29
SKN Kosmetologii upiększającej, pielęgnacyjnej i specjalistycznej
Opiekun naukowy: mgr Karolina Chilicka, mgr Lidia Wesołowska
Autorzy:
Katarzyna Thomas , Sandra Świtalska, Joanna Szczygieł, Karolina Chilicka, Lidia Wesołowska
WPŁYW SONOFOREZY Z UŻYCIEM ŻELU Z MIKROKOLAGENEM NA
NAWILŻENIE SKÓRY U KOBIET.
Streszczenie
Cel: Celem pracy była ocena wpływu sonoforezy z użyciem żelu z mikrokolagenem
na
nawilżenie skóry u studentek kosmetologii Państwowej Medycznej Wyższej Szkoły Zawodowej w
Opolu.
Materiały i metody: Grupa poddana badaniu liczyła 28 osób płci żeńskiej. Wiek badanych
mieścił się w przedziale 20-24 lat. Każda z badanych osób została poddana serii 8 zabiegów
(wykonywanych co tydzień) sonoforezy z użyciem żelu z mikrokolagenu. Aby sprawdzić wpływ
wyżej wymienionego zabiegu dokonano pomiaru nawilżenia skóry. Został on wykonany rano, a
twarz osoby badanej nie była myta żadnym preparatem myjącym od wieczora dnia poprzedniego,
celem uzyskania jak najbardziej wiarygodnych pomiarów. Pomiarów dokonano przy pomocy
urządzenia Nati Analizer firmy Beauty of Science. Po ośmiu tygodniach wykonano raz jeszcze
pomiar nawilżania skóry celem porównania wyników przed i po zabiegu.
Wyniki: Jeśli chodzi o pomiar nawilżenia uzyskany w „strefie T” po wykonanej serii zabiegów to
wzrosło ono o około 3-4%, natomiast nawilżenie w „strefie U” wzrosło po zabiegach o około 45%.
Wnioski: Wyniki badań jednoznacznie ukazują, iż zabiegi sonoforezy wykonane w serii przy
użyciu żelu z mikrokolagenem, powodują wzrost nawilżenia skóry badanych zarówno w „strefie
T” jak i w „strefie U”.
30
SKN Emergency Medical Students Society
Opiekun naukowy: mgr Jakub Zalewski
Autor:
Łukasz Dziendzielski
FUNKCJONOWANIE NUMERU 112
NA TERENIE WOJEWÓDZTWA OPOLSKIEGO
Streszczenie
Cel: Celem badania była ocena funkcjonowania numeru 112 działającego w ramach Centrum
Powiadamiania Ratunkowego w Opolu.
Założeniem było pozyskanie informacji dotyczącej: ilości CPR w Polsce, liczby zatrudnionych
pracowników CPR w Opolu, ilości operatorów na jednej zmianie, przekierowywania połączeń do
innych CPR (gdy wszyscy operatorzy CPR są zajęci i obsługują inne zgłoszenia), funkcjonowania
alarmowego numeru SMS dla głuchoniemych, zasięgu opolskiego CPR, czasu upływającego od
momentu przyjęcia zgłoszenia do jego odebrania przez podmioty ratownicze, ilości zgłoszeń
obsługiwanych przez operatorów CPR w ciągu roku i ich rodzajów oraz przekierowań do
podmiotów ratowniczych.
Materiały i metody: W 2015 r. przeprowadzono badania jakościowe z wykorzystaniem metody
dialogowej realizowanej techniką rozmowy opartą na słuchaniu czynnym upoważnionego
pracownika CPR w Opolu w celu pozyskania wiedzy na temat funkcjonowania opolskiego CPR.
Do określenia ilości przyjmowanych połączeń alarmowych z uwzględnieniem ich rodzaju użyto
metody analizy dokumentów.
Wyniki: W ciągu 2014 r. operatorzy numeru alarmowego (ONA) w Opolu odebrali blisko
300 tyś. połączeń, z czego 74 % stanowiły zgłoszenia nieuzasadnione. ONA w Opolu obsługuje
również powiadomienia SMS, a także interwencje zgłaszane z zagranicy. Najwięcej zdarzeń
przekierowywanych było do Policji. Średni czas przekazania połączenia do innych podmiotów
wynosił 45 sekund.
W ramach projektu badawczego stworzono kampanię społeczną promującą numer alarmowy 112
na terenie miasta Opola.
Wnioski: Istnieje problem związany z wykonywaniem przez społeczność zgłoszeń
nieuzasadnionych, które przyczyniają się zarówno do blokowania linii alarmowej, ale również do
nieuprawnionego dysponowania zasobami ratunkowymi.
Zbyt duża liczba zgłoszeń głuchych może sugerować wadliwość centrali telefonicznej.
Długi czas utracony od chwili przekazania zgłoszenia przez ONA do momentu odebrania go przez
dyspozytora odpowiedniego podmiotu może powodować znaczące opóźnienie w udzieleniu
pomocy poszkodowanym.
31
SKN Klub Honorowych Dawców Krwi
Opiekun naukowy: mgr Teresa Niechwiadowicz-Czapka
Autorzy: Sabina Czapla, Joanna Śliwińska
HONOROWEGO KRWIODAWSTWA – ANALIZA BADAŃ WŁASNYCH
Streszczenie
Cel: Poznanie wiedzy
i krwiolecznictwa.
studentów
PMWSZ
w
Opolu
na
temat
krwiodawstwa
Materiały i metody: Badanie przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego. Wykorzystano
autorski kwestionariusz ankiety. Ankieta była anonimowa i dobrowolna. Analizy wykonano w
środowisku statystycznym „R” oraz programie PSPP przyjmując poziom istotności p < 0,05.
Materiał analizowano biorąc pod uwagę: rok studiów, zdobyte wykształcenie medyczne, czynne
dawstwo krwi oraz kontakty z honorowymi dawcami.
Wyniki: Ankietę wypełniło 100 osób, w tym 36% jest honorowymi dawcami krwi. Najczęściej
podawaną przez ankietowanych przeszkodą do oddawania krwi są względy zdrowotne, a 11%
twierdzi, że nigdy nie miało takiej okazji. Większość badanych studentów (85%) ocenia swoją
wiedzę w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa jako średnią. 22% jest świadomych, że
oddawanie
krwi
nie
stwarza
ryzyka
zdrowotnego
dla
dawcy,
a
82%,
że nie uzależnia fizycznie. 65% respondentów wie, że nie istnieje ryzyko nadprodukcji krwi
w przypadku regularnego jej oddawania. Prawie połowa ankietowanych studentów (47%)
udzieliła poprawnej odpowiedzi na pytanie dotyczące wykorzystania krwi w lecznictwie, jednak
50% posiada błędne informacje o przywilejach honorowych krwiodawców.
Wnioski:
1. Największą wiedzę w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa posiadają honorowi
dawcy krwi. Nie potwierdziły się hipotezy zakładające, że studenci lat programowo
wyższych, osoby, które posiadają wykształcenie medyczne i studenci, których znajomi
są honorowymi dawcami mają większą wiedzę na temat krwiodawstwa.
2. 11% ankietowanych podało, że nigdy nie miało okazji do oddania krwi. Należy nasilić
działania propagujące akcje poboru krwi organizowane w naszej Uczelni.
3. Tylko 22% wie, że oddawanie krwi nie stwarza ryzyka dla dawcy. Należy zadbać
o poszerzenie wiedzy studentów na ten temat.
4. Wśród 50% ankietowanych istnieją błędne przekonania o przywilejach należnych
honorowym dawcom krwi.
32
Koło Naukowe Prawa Internetu i Nowych Technologii "IusNet"
Uniwersytet Opolski
Opiekun naukowy: dr hab. Dariusz Szostek, prof. UO
Autorzy:
Patryk Kołodyński, Paulina Drab
PRAWNE REGULACJE POBIERANIA I PRZESZCZEPIANIA NARZĄDÓW ORAZ
TKANEK DO TRANSPLANTACJI W UJĘCIU EUROPEJSKIEJ KONWENCJI
BIOETYCZNEJ
Streszczenie
Cel: Celem pracy była próba przedstawienia najważniejszych regulacji prawnych dotyczących
pobierania oraz przeszczepia narządów i tkanek do transplantacji. Podjęto także próbę
przedstawienia najważniejszych pojęć związanych z tematyką transplantacji.
Materiał i metoda: Transplantacje są bezpieczną, skuteczną, czasami wręcz jedyną metodą
leczenia chorych ze schyłkową niewydolnością narządów. Mimo to w Polsce wykonuje się ich
stosunkowo niewiele. Tematyka ta jest szeroko omawiania w mediach jednakże rzadko
ukazywane są jej aspekty prawne. Analizie poddano Europejską Konwencję Bioetyczną gdzie
problematyka transplantacji została uregulowana w rozdziale VI zatytułowanym ”Pobieranie
narządów i tkanek od żyjących dawców dla celów transplantacji”. Aspekt regulacji pośmiertnego
dawstwa został z kolei przedstawiony na podstawie informacji zawartych w Protokole
Dodatkowym do EKB.
Wyniki: Obydwie regulacje prawne posługują się pojęciem dawcy, które jak się okazuje nie jest
jednoznaczne. Wyróżniono dawców potencjalnych, prawdopodobnych, z przyzwoleniem na
pobranie, rzeczywistych, wreszcie dawców wykorzystanych. Kolejnym pojęciem używanym
często w terminologii medycznej jest śmierć. Definicja ta również nie jest spójna. Należy zwrócić
także uwagę na to, iż jednym z najważniejszych warunków dopuszczalności przeszczepu jest
zgoda dawcy, która musi być wyrażona w sposób konkretny oraz świadomy.
Wnioski: Europejska Konwencja Bioetyczna w sposób przejrzysty reguluje prawne aspekty
dotyczące transplantacji oraz podstawowych pojęć z nią związanych, dlatego też stanowi rzetelne
źródło informacji na temat przeszczepiania narządów oraz tkanek.
33
SKN Emergency Medical Students Society
Autor:
Łukasz Dziendzielski
OCENA WIEDZY PERSONELU PIELĘGNIARSKIEGO
Z ZAKRESU ZAAWANSOWANYCH ZABIEGÓW RESUSCYTACYJNYCH
U OSÓB DOROSŁYCH
Streszczenie
Cel: Celem i założeniami pracy badawczej było określenie poziomu wiedzy pielęgniarek
pracujących w zawodzie na różnych oddziałach szpitalnych dotyczącej zaawansowanych
zabiegów resuscytacyjnych (ALS) osób dorosłych, ocena dostępności sprzętu używanego podczas
prowadzenia ALS na poszczególnych oddziałach oraz analiza efektywności kształcenia
pielęgniarek w tematyce zaawansowanych czynności resuscytacyjnych.
Materiały i metody: W 2015 r. przeprowadzono badania ilościowe metodą sondażu
diagnostycznego z wykorzystaniem autorskiego testu składającego się z pytań metryczkowych
oraz właściwych, dotyczących poziomu wiedzy pielęgniarek z zakresu ALS. Grupę badawczą
stanowiło 110 pielęgniarek lub pielęgniarzy pracujących na różnych oddziałach Wojewódzkiego
Centrum Medycznego w Opolu.
Wyniki: Okazuje się, że 89 % respondentów prawidłowo wskazuje, iż skrót ABC oznacza ocenę
świadomości pacjenta pod kątem drożności dróg oddechowych, oddechu i krążenia. Jednocześnie
85 % wie, jakie leki należy podawać przy stwierdzeniu rytmów defibrylacyjnych i 75 %, jakie
przy rytmach niedefibrylacyjnych. Dodatkowo 69 % zaznaczyło, że pielęgniarki mogą stosować
ALS zanim przyjdzie lekarz lub zespół resuscytacyjny.
Wnioski: Uzyskane wyniki sugerują, iż wśród większości ankietowanych występuje świadomość
pielęgniarstwa jako samodzielnego zawodu, ponieważ daje on możliwość podejmowania bez
konsultacji z lekarzem decyzji dotyczących ratowania pacjenta w stanie zagrożenia życia.
Określony w badaniach poziom wiedzy większości osób badanych może potwierdzać
kompetencje pielęgniarek do udzielania pomocy w zakresie ALS. Istotnym jest nieustanne
szkolenie personelu w tej dziedzinie.
34
SKN przy Katedrze i Klinice Intensywnej Terapii i Patologii Noworodka w Zabrzu
Opiekun naukowy: dr hab. Jakub Behrendt
Autorzy: Anna Dzienniak, Izabela Kołodziej, Mateusz Sitarski, Milena Sławek, Oskar
Saulicz
OCENA OBRAZU KLINICZNEGO I RADIOLOGICZNEGO MARTWICZEGO
ZAPALENIA JELIT U NOWORODKÓW
Streszczenie
Cel: Celem pracy była analiza klinicznego i radiologicznego obrazu NEC oraz ocena wpływu
opisywanych objawów na przebieg i leczenie choroby.
Materiały i metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę dokumentacji medycznej 47
noworodków z postawionym rozpoznaniem NEC hospitalizowanych na Oddziale Intensywnej
Terapii i Patologii Noworodka w Zabrzu w latach 2012-2014. Średnia masa urodzeniowa
pacjentów wynosiła 2081 g, natomiast średni wiek ciążowy 34 tygodnie. Większość noworodków
(62%) urodziła się przez cesarskie cięcie, 30% w zamartwicy okołoporodowej. W każdym
przypadku szczegółowej ocenie poddano dokumentację medyczną i dane pochodzące z badań
obrazowych. Wszyscy pacjenci zostali oceniani i zaklasyfikowani przez studentów w oparciu o
kryteria zmodyfikowanej skali Bella’a.
Wyniki: W 78% pacjentów NEC wystąpił w pierwszym miesiącu życia, a u 81% dzieci
urodzonych przed 32. tygodniem ciąży zdiagnozowano NEC po 14 dniach życia. Najczęstsze
objawy kliniczne NEC były następujące: wzdęcie brzucha (76%), krwiste stolce (50%), zalegania
żołądkowe (50%), słabo słyszalna perystaltyka (44%), tkliwość brzucha (36%). Do najczęstszych
objawów radiologicznych należały: rozdęcie pętli jelitowej (64%), pogrubienie ściany jelita (44%)
i pneumatozę śródścienną (42%). Połowa badanych noworodków została sklasyfikowana jako I
stopień według kryteriów Bella. U większości z nich (79%) choroba miała stosunkowo lekki
przebieg, a efekty wdrożonego leczenia były zadowalające.
Wnioski: Wiek noworodka w momencie postawienia rozpoznania NEC jest odwrotnie
proporcjonalny do masy urodzeniowej i wieku ciążowego. Wynik leczenia jest związany z
ciężkością przebiegu klinicznego, jednak opracowanie możliwości zapobiegania chorobie i
optymalnych strategii terapeutycznych wymaga dalszych badań.
35
SKN EMEMESS
Autorzy:
Sylwia Nowakowska
STRES I WYPALENIE ZAWODOWE WŚRÓD PRACOWNIKÓW SZPITALNYCH
ODDZIAŁÓW RATUNKOWYCH
Streszczenie
Cel: Ocena strategii radzenia sobie ze stresem oraz oszacowanie stopnia wypalenia zawodowego
i przedstawienie najczęściej występujących objawów stresu wśród pracowników szpitalnych
oddziałów ratunkowych.
Materiały i metody: W badaniu wzięło udział 70 pracowników szpitalnych oddziałów
ratunkowych pracujących w czterech różnych szpitalach na terenie województwa opolskiego. W
pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Narzędziem badawczym był kwestionariusz
ankiety własnej konstrukcji oraz kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych – CISS
i kwestionariusz wypalenia zawodowego MBI.
Wyniki: W badanej populacji 60% pracowników odczuwa średni poziom stresu towarzyszący
pracy zawodowej. Ponad połowa ankietowanych doświadcza sytuacji stresowych co najmniej raz
w tygodniu. Największe narażenie na wypalenie zawodowe występuje wśród pielęgniarek.
Wnioski: Uzyskane wyniki wykazały, że do najczęściej występujących objawów należą objawy
fizjologiczne, a w przypadku stresu, pracownicy najczęściej wykazują tendencję
wyboru strategii skoncentrowanej na zadaniu. Wypalenie zawodowe
przejawia
do
się
we
wszystkich trzech wymiarach wśród badanych osób tj. wysoki poziom referencyjny dla
wyczerpania emocjonalnego, średni dla depersonalizacji oraz niski dla poczucia osiągnieć
osobistych.
36
Studenckie Koło Naukowe przy Samodzielnej Pracowni Badań Układu Krążenia, Katedra Chorób
Serca Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu
Opiekun naukowy: prof. dr hab. n. med. Ewa Jankowska
Autorzy: Marek Czajkowski, Michał Stępkowski
PRZEKONANIA DOTYCZĄCE STRESU WARUNKUJĄ REAKCJĘ FIZJOLOGICZNĄ
NA STRESORY AKUSTYCZNE U MŁODYCH, ZDROWYCH MĘŻCZYZN.
Streszczenie
Cel: Ludzie w różny sposób przeżywają stres, co dotyczy także różnic w zakresie fizjologicznej
odpowiedzi na stresory. Przyczyny takiego zróżnicowania nie są w pełni poznane. Celem naszej
pracy było porównanie odpowiedzi hemodynamicznej, wentylacyjnej i równowagi autonomicznej
podczas emisji stresora akustycznego u młodych, zdrowych mężczyzn, o zróżnicowanych
przekonaniach na temat stresu.
Materiały i metody: Przekonania na temat stresu oceniano przy użyciu 100 mm wizualnej skali
analogowej. Badani, którzy zaznaczyli punkt na lewej połowie skali (0-50 mm od twierdzenia
przy lewym końcu: „Stres ma w pełni negatywny wpływ na zdrowie”) przydzielono do grupy
Stres (-) (28 mężczyzn, średni wiek: 23±2 lata, średni wskaźnik masy ciała (BMI): 23,8±1,7
kg/m2). Badani, którzy zaznaczyli punkt w obrębie prawej połowy (51-100 mm od lewego końca,
bliżej twierdzenia przy prawym końcu: „Stres ma w pełni pozytywny wpływ na zdrowie”)
przydzielono do grupy Stres (+) (13 mężczyzn, średni wiek: 23±2 lata, średni BMI: 23,5±1,5
kg/m2). Parametry hemodynamiczne i wentylacyjne (pomiar nieinwazyjny urządzeniem NEXFIN
i spirometrem) rejestrowano podczas odpoczynku oraz 5-minutowej emisji stresora - dźwięków
uderzeń kafara. Analizie poddano parametry czasowe (SDNN, RMSSD) i częstotliwościowe (LF,
HF) zmienności rytmu serca (HRV), jako miary równowagi autonomicznej.
Wyniki: Osoby z grup Stres (-) i (+) nie różniły się pod względem wieku, BMI oraz wszystkich
parametrów zmierzonych podczas odpoczynku (wszystkie p>0,05). Porównanie zmian
parametrów podczas emisji stresora wykazało: pojemność minutowa serca i częstość akcji serca
wzrosły w grupie Stres (-), a zmalały w grupie Stres (+) (odpowiednio +0,33±0,40 l/min vs. 0,05±0,20 l/min i +2,24±3,81/min vs. -0,29±1,49/min, wszystkie p<0,05).
W grupie Stres (-) odnotowano istotnie większy wzrost wentylacji minutowej (+1,20±2,63 l/min
vs. +0,23±0,73 l/min), oraz istotnie większy spadek SDNN (-15,27±30,52ms vs. -8,69±23,40ms)
w porównaniu do zmian w grupie Stres (+) (wszystkie p<0,05). W grupie Stres(-) udowodniono,
że im bardziej negatywne przekonanie na temat stresu, tym większy wzrost systemowego oporu
naczyniowego (R=0,47; p=0,01) i rozkurczowego ciśnienia tętniczego (R=0,44; p=0,02) i tym
większy spadek pojemności minutowej serca (R=-0,45; p=0,02) podczas emisji stresora.
Wnioski: Negatywne postrzeganie stresu jest związane ze wzmocnioną hemodynamiczną i
wentylacyjną odpowiedzią na stres. Prawdopodobnie, zmiana przekonań na temat stresu mogłaby
ograniczyć szkodliwy wpływ przeżywania stresu (szczególnie przewlekłego) na ludzkie zdrowie.
Wymaga to dalszych badań.
37
Koło Epidemiologii i Badań Populacyjnych
Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum
Opiekun naukowy: dr Roman Topór-Mądry
Autorzy:
Paulina Dusińska
DEPRESJA A WYBRANE CZYNNIKI RYZYKA WŚRÓD POPULACJI
KRAKOWA W WIEKU 45-69 LAT.
Streszczenie
Cel: Celem pracy była ocena zależności pomiędzy statusem zatrudnienia oraz poziomem
cholesterolu, a depresją u kobiet i mężczyzn w wieku 45-69 w populacji badanych w projekcie
HAPIEE w Krakowie.
Materiały i metody: Badana próba wynosiła 493 mężczyzn i 507 kobiet wylosowanych spośród
blisko 10000 osób przebadanych w ramach projektu HAPIEE w roku 2003/4 (losowa próba
populacji Krakowa w wieku 45-69 lat). W badaniu standardowym kwestionariuszem pytano o
status zatrudnienia, oraz czy kiedykolwiek stwierdzono u badanego podwyższony cholesterol we
krwi. Poziom depresji zmierzono skalą depresji CESD. Za poziom depresji łagodnej przyjęto 16
punktów lub powyżej, a za poziom depresji ciężkiej 20 punktów lub powyżej. Grupy porównano
testem chi-kwadrat. Analizy wykonano pakietem Statistica v. 10 ( poziom istotności przyjęto
p<0,05).
Wyniki: Wśród pracowników płci męskiej 14,7% miało łagodną depresję, u zatrudnionych kobiet,
odsetek ten wynosił 23,1% (p <0,05). Wśród osób z podwyższonym poziomem cholesterolu,
18,95% miało depresję, podczas gdy wśród osób, u których nie stwierdzono podwyższonego
poziomu cholesterolu, odsetek ten wynosił 13,39%. Różnice były istotne statystycznie
(p=0,01880).
Wnioski:. Wśród
kobiet zatrudnionych jest niższy odsetek
osób z depresją lekką niż u
niezatrudnionych, natomiast brak różnicy u mężczyzn. Ponadto, w analizie stwierdzono częstsze
występowanie depresji ciężkiej u osób, u których stwierdzono podwyższony poziom cholesterolu.
38
SKN przy Instytucie Położnictwa
Opiekun naukowy: mgr Danuta Żurawicka, mgr Małgorzata Zimnowoda
Autorzy: Paulina Grot, Małgorzata Jurochnik
PROKREACJA WŚRÓD MŁODZIEŻY – BADANIA WŁASNE
Streszczenie
Cel: zbadanie stanu wiedzy na temat inicjacji seksualnej, współżycia, antykoncepcji oraz chorób
przenoszonych drogą płciową wśród młodzieży ponadgimnazjalnej.
Materiał i metody: Badanie przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego, za pomocą
kwestionariusza ankiety opracowanego dla potrzeb niniejszej pracy. Badaniem objęto dwie
placówki szkolne w Opolu-Publiczne Liceum nr 3 z oddziałami dwujęzycznymi im. Marii
Skłodowskiej - Curie i Zespół Szkół Elektrycznych im. Tadeusza Kościuszki.
Wyniki: Ponad 80% badanych respondentów odpowiedziało, że podczas pierwszego stosunku
można zajść w ciążę. Dla 66% ankietowanych prezerwatywa chroni przed chorobami
przenoszonymi drogą płciową. Młodzież czerpie wiedzę dot. antykoncepcji, współżycia i chorób
przenoszonych drogą płciową z Internetu (38%), lekcji do wychowania do życia w rodzinie
(28%), znajomych i z ich doświadczenia (18%). Zgodnie z odpowiedziami ankietowanych – 81%
uważa, że za zabezpieczenie podczas współżycia odpowiedzialni są partner i partnerka.
Wnioski:
•
•
•
•
•
Wiedza dotycząca ochrony przed chorobami przenoszonymi drogą płciową jest
dostateczną, lecz uznać ją można za nieusystematyzowaną.
Podstawowym źródłem informacji dot. antykoncepcji, współżycia i chorób przenoszonych
drogą płciową jest Internet.
Wiedza na w/w temat dostarczana przez rodziców jest nie wystarczająca.
W badaniach młodzież podkreślała, że odpowiedzialność za zapewnienie antykoncepcji
leży w kwestii obojga partnerów.
Omawiane w ankiecie zagadnienia są dla osób dorosłych wciąż tematem tabu.
Potwierdzeniem tego jest brak zgody wielu szkół w badaniach.
39
SKNPW Uniwersytet Opolski
Opiekun naukowy: dr Anna Malec
Autorzy: Joanna Glik
SZEŚCIOLATEK NIE TAKI STRASZNY JAK GO MALUJĄ!
NAUCZYCIEL – ZAWÓD CZY POWOŁANIE?
Streszczenie
Cel: Celem pracy jest ukazanie korelacji między poziomem dojrzałości szkolnej dzieci
sześcioletnich, a metodami i sposobami pracy zakładającymi badanie, odkrywanie i samodzielne
dochodzenie uczniów do wiedzy.
Materiały i metody: Do zdiagnozowania poziomu dojrzałości szkolnej wykorzystano metodę
testu gotowości szkolnej opracowanego przez Wydawnictwo Nowa Era „Poznaj indywidualne
możliwości swoich uczniów”.
Wyniki: Zadania diagnozujące obejmowały następujące umiejętności:
•
•
rysowanie po śladzie i według wzoru;
dostrzeganie różnic na obrazku, uzupełnianie brakujących szczegółów oraz kolorowanie
obrazków;
• odwzorowywanie kształtów i samodzielne odtwarzanie kształtu według wzoru;
• zastosowanie na rysunku kształtów znajdujących się w określonych stosunkach
przestrzennych;
• rysowanie przedmiotów począwszy od największego do najmniejszego;
• przeliczanie i porównywanie elementów wzoru;
• wyróżnianie głosek w nagłosie;
• czytanie globalne wyrazów;
• czytanie dwóch prostych zdań ze zrozumieniem.
• w klasie I a jest 19 uczniów, wszyscy przystąpili do diagnozy. Wyniki uczniów kształtują
się następująco:
• 8 uczniów uzyskało WYSOKI poziom diagnozowania (7-9 punktów);
• 10 uczniów uzyskało ŚREDNI poziom diagnozowania (4-6 punktów);
• 1 uczeń uzyskał NISKI poziom diagnozowania, zdobywając 2,5 pkt w ogólnej klasyfikacji.
W badaniach uczestniczyło 19 uczniów, grupa badawcza jest więc jedynie małym zalążkiem
ogólnej populacji dzieci sześcioletnich i uzyskane wyniki nie mogą być porównywane z całą
populacją. Uzyskane wyniki miały jednak stać się podstawą do refleksji nad specyfiką pracy i
potrzebami dzieci sześcioletnich, które w toku pracy dydaktycznej musi spełnić i zrealizować
nauczyciel.
Wnioski: Praca nauczyciela z dziećmi sześcioletnimi powinna opierać się przede wszystkim na
samodzielności, zerwaniu z wszechobecnym werbalizmem, gwarantując dzieciom tym samym
samodzielne odkrywanie, badanie, doświadczanie otaczającej ich rzeczywistości.
40
III Międzyuczelniana Konferencja
Studenckich Kół Naukowych
PMWSZ w Opolu
25 maja 2015, Opole
41

2015.05.25 - III MK SKN - STRESZCZENIA i laureaci

Transkrypt

Podobne dokumenty

Niezwykłe zdjęcia ptaków będzie można zobaczyć w Opolu

MOP M³yński Staw - Samorząd Województwa Opolskiego

Możliwość pracy jako operator pompy do betonu dla 1 - Inter

Miejski Zakład Komunikacyjny Sp. z o.o. w Opolu ogłasza nabór

DLG.39.541.58/16 zakup i dostawa lodówki oraz wagi

Biblioteka - publiczna, miejska, moja. Wydarzenie społeczno

DLG.39.541.48/16 zakup i dostawa ręczników z włókniny

Oświadczenie woli

LIST OTWARTY Uczniów Zespołu Szkół