Języki świata. Według biblijnego mitu o wieży Babel niegdyś ludzie

Języki świata.
Według biblijnego mitu o wieży Babel niegdyś ludzie na całym świecie władali jednym językiem,
lecz pycha i chęć dosięgnięcia Nieba , do którego zaczęli wznosić gigantyczną wieżę, pokarana została
pomieszaniem języków.
Trudności we wzajemnym porozumiewaniu się położyły kres zgodnej współpracy i niedokończone
dzieło rozsypało się w gruzy.
Pouczająca historia z morałem, jakie skutki może mieć brak wspólnego języka , co i dzisiaj stwarza
dotkliwe odczuwalne problemy.
Ciekawą obserwacją jest to , co sygnalizują współcześni lingwiści – mianowicie zjawisko odwrotne
do biblijnego pomieszania. Z danych statystycznych wynika , że średnio co dwa tygodnie świat
ubożeje o jeden język , a prognozuje się , że proces ten będzie ulegał przyśpieszeniu . Przyczynie się
do tego coraz bardziej ożywiona współpraca międzynarodowa w wielu dziedzinach , rozwój handlu, a
także turystyka.
Jak wygląda aktualna sytuacja , jeśli chodzi o języki znajdujące się w powszechnym użyciu?
W 1997 roku doliczono się ich 6528, nie uwzględniając regionalnych gwar i narzeczy. Przewiduje
się, że zapewne połowa z nich przejdzie do historii w ciągu tego stulecia.
Interesujący jest przy tym udział języków przypadający na poszczególne kontynenty. Jest on
następujący.
EUROPA
209
języków
3,2 %
OBIE AMERYKI
949 języków
14,5%
PACYFIK (AUSTRALIA I WYSPY)
1341 języków
20, 5%
AFRYKA
995
języków
30,6%
AZJA
2034 języków
31,2%
Języki , których najczęściej się używa:
1. Chiński
726 milionów ludzi
2. Angielski
427 milionów ludzi
3. Hiszpański 266 milionów
4. Hindi
182 mil
5. Arabski
181 mil
6. Portugalski 165 mil
7. Bengali
162 mil
8. Japoński
124 mil
9. Niemiecki
121 mil
Dane zaczerpnięte z EKO świat nr 6/2000
Z powyższych danych jasno wynika , że trzeba , wręcz należy uczyć się języków obcych. Nasza
szkoła zapewnia naukę dwóch języków, które wiodą prym na powyższych listach.
Musimy jednak pamiętać, że najpierw musimy pięknie nauczyć się mówić i pisać w języku
ojczystym abyśmy mogli w pełni pojąć i pokochać język obcy.
Człowiek ze swoją mową zrośnięty jest ciaśniej
Niż drzewo z ziemią. Jakże więc nie słuchać baśni
Twego dzieciństwa, mowo, nad której kołyską
Szumiały wieki księgą lasów świętokrzyską.
Gdzie słowa formowały się, dźwięczały głoski,
rdzeń wyrazów odrastał w zielone odrostki,
I ten język szlachecki, mieszczański i chłopski
Twardą korą okrywał się, oblekał w dzieje –
I długo pracowali prości kołodzieje
I stroiciele luteń w gwarze gospodarstwa
Słowotwórczego, zanim dźwięk, sztuka drukarska
Przełożyła na znaki odciśniętych liter.
Tak rósł potoczny język Rzeczpospolitej,
Tak ustalał akcenty, znaczeniami błyskał,
W aktach grodzkich, duchownych, w sądowych zapiskach.
Bił się o swoje prawo z kościelną łaciną,
Pod jej marmurowymi płytami nie zginął...
Jastrun Mieczysław: Poemat o mowie polskiej. Fragment