SZPITAL NA PLACU KASZUBSKIM Biuletyn Szpitala Św

SZPITAL NA PLACU KASZUBSKIM Biuletyn Szpitala Św

SZPITAL NA PLACU KASZUBSKIM
Biulet yn Szpit ala Św. Wincentego a Paulo Sp. z o.o.
nr 20/2012
Wstępniak
Szanowni Państwo,
Zbliża się czas zadumy i refleksji
związany z nadchodzącymi Świętami Bożego Narodzenia i Nowym
Rokiem. Obecny numer Biuletynu
rozpoczyna się od artykułu „Jakie
świętowanie,...” przygotowanego
przez Ojca Mariusza Więckiewicza,
Kapelana Szpitalnego. O. Mariusz
porusza na łamach artykułu kwestie zmuszające nas do refleksji nad
tym jacy naprawdę jesteśmy, w jaki
sposób odczuwamy bliskość Boga,
porusza struny naszych najgłębszych uczuć, wydobywając z nas wszystko co najlepsze. Kontynuujemy cykl artykułów związanych z edukacją
zdrowotną. W tym numerze poruszone zostały najważniejsze problemy
związane z cukrzycą. Mam nadzieję, że artykuł napisany przez Panią
Marię Witkowską, Pielęgniarkę Oddziałową Oddziału Chorób Wewnętrznych, która posiada ogromne doświadczenie i wiedzę merytoryczną zdobytą m.in. w trakcie specjalizacji z zakresu pielęgniarstwa
zachowawczego, pomoże osobom żyjącym z tą chorobą lepiej radzić
sobie z nią każdego dnia. Kolejny materiał został przygotowany przez
szpitalny zespół psychologów, Panią Ilonę Poćwierz-Marciniak i Panią Ilonę Bidzan. Artykuł dotyczy takiego zagadnienia jak stres, któ-
ry potrafi objawić się pod różnymi postaciami w życiu każdego z nas.
W materiale znajdą Państwo praktyczne i często bardzo proste do zastosowania wskazówki jak radzić sobie ze stresem każdego dnia. Kolejny
artykuł został napisany przez Panią Katarzynę Littwin Pełnomocnika ds.
Jakości, w którym ukazana została historia naszego Szpitala. Artykuł
opowiada o tym, jak Szpital poprzez swoją działalność wpisał się w najnowszą historię miasta Gdyni stojąc na straży zdrowia jej mieszkańców.
Pragnę Wszystkim serdecznie podziękować za współpracę przy tworzeniu kolejnych numerów Biuletynu Szpitalnego i zachęcam do dalszych
działań na rzecz jeszcze lepszej komunikacji, za jego pośrednictwem,
z naszymi pacjentami, ich bliskimi i otoczeniem zewnętrznym.
Mam nadzieję, że bieżący numer Biuletynu zostanie przez Państwa
przyjęty z dużym zainteresowaniem, i że znajdą Państwo na jego łamach
ciekawe informacje.
Lidia Anna Kodłubańska
Prezes Zarządu
Dyrektor
Szpitala św. Wincentego a Paulo sp. z o.o.
W numerze:
Wstępniak
Okiem Kapelana Szpitala
Edukacja zdrowotna - Cukrzyca Stres Z kart historii Szpitala Szpitale Przyjazne Kombatantom Krzyżówka Kadry Ogłoszenia Co nowego w Porcie Gdynia s. 1
s. 2-4
s. 5-7
s. 8-9
s. 10-12
s. 13
s. 14
s. 15
s. 16
s. 17-18
Nadchodzące Święta Bożego Narodzenia
niosą ze sobą wiele radości oraz refleksji dotyczących
minionego okresu i planów na nadchodzący Nowy Rok 2013.
W tych wyjątkowych dniach chcemy Państwu życzyć
wiele zadowolenia i sukcesów z podjętych wyzwań.
Zarząd i Pracownicy
Szpitala Św. Wincentego a Paulo Sp. z o.o.
1
Biuletyn nr 20/2012
Okiem Kapelana Szpitala
Jakie świętowanie, takie…
O. Mariusz Więckiewicz
„Jakiś we Wigilię, takiś cały rok” – tak wróży ludowe
przysłowie. Świętowanie bowiem powinno mieć wielkie znaczenie
dla codzienności. I coś w tym jest, bo Święta są po to, aby opromieniać potem zwykłe dni i tygodnie swoim blaskiem. Ale czy naszym
Świętom i nam samym wystarczy tego blasku, żeby potem wspominać
je z rozjaśnionym wzrokiem? Narzuca się teraz świętowanie z coraz
pełniejszym brzuchem czy z bezruchem przed telewizorem. Jak tu
świętować z rozpromienionym duchem? Tego ostatniego nie nakarmi
się jadłem i nie zaspokoi prezentami. Jak odnaleźć coś pomiędzy tymi
świątecznymi „składnikami”, a przede wszystkim Kogoś pomiędzy
świętującymi sercami, by radość świąt Bożego Narodzenia rodziła
się w naszych duszach, udzielała się innym i tam pozostawała?
ŚWIĘTA są po to, by SŁOWO-BÓG między nami zamieszkało
W tym domu właściwie nikt z nikim nie rozmawiał. Bo i nie
bardzo było jak, przy nieustannie włączonym telewizorze. Najważniejsze sprawy przekazywano sobie przy pomocy niewielu słów, zazwyczaj przekrzykując głośniki. Ojciec odgradzał się od wszystkich gazetą,
transmisją meczu lub drzwiami od garażu. Matka krążyła pośpiewując coś pod nosem, a czasem dodawała do tego hałasu dźwięk robota
kuchennego, odkurzacza czy suszarki. Wszyscy przywykli do tego,
bo i u sąsiadów za ścianą nie było inaczej. Tylko czasem mała Ania
bez żadnego powodu zaczynała krzyczeć, jakby chciała przypomnieć
o swoim istnieniu. Matka myślała: może tak jest lepiej, bo przynajmniej
się tak nie kłócimy.
W Wigilię Bożego Narodzenia nie było inaczej. No trochę
inaczej! Telewizja nadawała kolędy. Matka, jak spocona mrówka, uwijała się w kuchni. Ojciec coś robił przy choince. Najbardziej przejęta
była Ania, wierząca jeszcze w świętego Mikołaja, który miał ponoć
przyjść, więc nasłuchiwała dźwięku dzwoneczków. Bartek nie znosił
świąt. Dla niego był to wielki kicz. W jego komputerowym świecie nie
było miejsca na takie kolorowe sentymenty. Nawet choinka, którą mama
wniosła do jego pokoju, nie pasowała do plakatów z potwornymi pejzażami. Siedział w kącie ze słuchawkami na uszach i pogardliwą miną
dawał znać, jak to wszystko go nie interesuje. Przed chwilą wyrzucił
z pokoju Anię, która dopytywała się, jaki głos mają dzwoneczki
św. Mikołaja.
Dostrzeżono pierwszą gwiazdę i mama poprosiła wszystkich
do stołu. Telewizor grał nadal, tylko trochę ciszej. Wszyscy, prócz Ani,
byli jakoś zakłopotani i nikt nie wiedział, kto ma zacząć. I wtedy...
wyłączono prąd. Ta niespodziewana cisza spadła na nich jak potrzask.
Ojciec zapalił jakąś świecę i nikt nie potrafił wykrztusić z siebie ani
słowa. Nikt nie wyciągał ręki po opłatek. I wtedy nagle matka rozpłakała się. Bartek nigdy nie słyszał jak płakała, więc tym bardziej było
mu głupio. Ojciec chrząknął kilka razy, Ania patrzyła na wszystkich
okrągłymi od zdziwienia oczami.
Ta chwila była nie do zniesienia, ktoś musiał to przerwać.
Bartek chciał sięgnąć po komórkę, ale napotkał dłoń mamy, która nagle ukryła twarz w jego swetrze. I wtedy jakby wbrew sobie pogłaskał
ją po włosach i szepnął: „Mamo, czemu płaczesz?” I ona wtedy zaczęła
opowiadać, jak to kiedyś była taka sama cisza podczas Wigilii, kiedy
Biuletyn nr 20/2012
2
Okiem Kapelana Szpitala
przyszedł do nich jakiś żebrak niemowa i bardzo chciał im coś powiedzieć... Matka opowiadała, uspokajając się szybko. Potem ojciec zaczął
coś wspominać z dzieciństwa Bartka. Za chwilę i Bartek zaczął coś
z siebie wyrzucać, nie zauważając, że wciąż jeszcze trzyma dłoń matki.
Rozmawiali ze sobą jakby każdy wrócił do domu po długiej
samotnej podróży. I wtedy Ania zapytała: „Czy to prawda, że zwierzęta
w wieczór wigilijny mogą przemówić ludzkim głosem?” Znów zapadła
cisza, ktoś się zaśmiał… A Ania dodała: „U nas dziś przemówiły, więc
dzielmy ten opłatek, bo słychać już Aniołów i dzwoneczki św. Mikołaja.”
USŁYSZEĆ SŁOWO I PRZYJĄĆ CHRYSTUSA
Ile to trzeba się czasem nagadać, żeby nic nie powiedzieć. Ileż
to razy mówi się o różnych bzdurach po to, by nie powiedzieć rzeczy
najbardziej koniecznej. Jak łatwo mówić o innych, a jak trudno powiedzieć coś do siebie w ciszy – oczami do oczu, twarzą do twarzy, sercem do serca. Choćby kilka słów wyrwanych z głębi siebie, najbardziej
własnych, najprawdziwszych. Może dlatego tak lubimy hałas, jałową
gadaninę, wciąż grające radia i telewizory? A ponoć tym właśnie różnimy się od zwierząt – mową serc, dusz, sumień – ludzkim głosem. Najważniejsze słowa muszą rodzić się i wybrzmieć w ciszy, jak SŁOWO,
KTÓRE SIĘ STAŁO CIAŁEM.
Czyż nie jest trafnym spostrzeżenie: „poruszamy się coraz
prędzej, spieszymy się coraz szybciej i krążymy dookoła, lecz nie ma
środka?” Nawet nasz potoczny język wyraża to w słowach: „całkiem
skołowany”, „jestem skołowaciała” lub „dostał kręćka”. Jesteśmy coraz
bardziej zabiegani wokół wielu spraw, nerwowo ruchliwi, kręcący się
tak jak urwane koło od samochodu, które jeszcze pędzi, ale już bez osi.
Co jest więc osią, centrum, istotą naszego życia? Wokół czego
nasze życie tak naprawdę się skupia? A może wokół ODWIECZNEGO
SŁOWA, które STAŁO SIĘ CIAŁEM I ZAMIESZKAŁO MIĘDZY
NAMI.
3
Biuletyn nr 20/2012
Wokół SŁOWA, które zechciało być blisko człowieka, by
człowiek nie był zdany tylko na własne siły. Wokół SŁOWA, które
ze względu na człowieka, stało się CHLEBEM ŻYCIA, POKARMEM
DUSZY, KOMUNIĄ.
Bóg chce zamieszkać między nami. Bóg chce na nowo rodzić się w naszych sercach. Dlatego w Szpitalu podczas codziennego
obchodu przez księdza kapelana jest roznoszona do sal i udzielana KOMUNIA ŚWIĘTA, aby nakarmić zgłodniałe i utrudzone serca CIAŁEM
CHRYSTUSA. Aby człowiek mógł się na nowo począć, narodzić, rozwijać i stawać człowiekiem.
Wielu chorych chętnie przyjmuje Komunię świętą, bo pragną
przeżywać swoje życie w łączności z Bogiem, bo wiedzą, że tylko Pan
Bóg uzdalnia ich, aby przeżywane cierpienie nie było bezowocne. Cierpienie ma wartość tylko wtedy, gdy jest przeżywane z miłością do Boga
i drugiego człowieka. To miłość nadaje wartość życiu a nie cierpienie.
Cierpienie samo w sobie jest bez sensu, jest czymś złym, może niszczyć
człowieka. Miłość do Boga sprawia, że człowiek będzie upodabniał się
do Chrystusa i trwał będzie w jedności z Nim podczas dźwigania krzyża
choroby.
Czasem zdarza się, że pacjenci szpitala na pytanie księdza:
„czy ktoś w przyjmie Komunię świętą”, odpowiadają „proszę księdza,
ja jestem grzesznikiem”, a więc nie jestem w stanie przyjąć Ciała Chrystusa. Przypomina się wydarzenie z Ewangelii, kiedy Maryja z Józefem w Betlejem szukali schronienia. Ludzie zapewne otwierali drzwi,
może powiedzieli jakieś słowo, coś nawet dali, ale tylko uchylili drzwi
na szparkę. Stajenka betlejemska miała drzwi szeroko otwarte, dlatego
stała się miejscem narodzin Jezusa Chrystusa. Dokonał się w niej CUD
NARODZIN BOGA. Bóg przychodzi tam gdzie zastaje drzwi otwarte,
To wydarzenie przypomina, że nie ma takiego miejsca, w którym nie
mógłby narodzić się SŁOWO-BÓG. Zatrzaśnięte, niegościnne domy
w Betlejem na zawsze pozostaną symbolami skurczonych i zamkniętych
serc.
Święta Bożego Narodzenia są zatem okazją, szansą, by ujrzeć
siebie wzajemnie od innej, piękniejszej i odświętnej strony. I do tego
jest potrzebne przełamanie się przebaczeniem, czyli zaproszenie Boga
w to wszystko, co w nas złe, brzydkie i raniące, by dostrzec lepiej to,
co dobre, piękne i warte kochania. Tak jak łamie się przysłowiowe lody,
jak łamie się chleb z pokojem „ludzi dobrej woli”. Bez dobrej woli
bowiem niczego się nie zbuduje, nikogo się nie zrozumie, nikomu się
nie przebaczy ani nikogo nie poprosi się o przebaczenie. Bez dobrej
woli będzie się wciąż przeciw sobie, obok siebie, poza sobą, zamiast
ze sobą, dla siebie i dla wspólnego dobra. „W imię czego mam wciąż
przebaczać? W imię czego mam wciąż służyć, pomagać, pracować?
W imię czego mam wciąż poświęcać swój czas, zdrowie, uwagę, życie?!” – to słowa z pewnej rodzinnej sprzeczki. A może lepiej byłoby
zadać pytanie: W imię kogo mamy wciąż się starać, przełamywać się,
sprawiać radość?!” „W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” – to wezwanie może przemieniać, uzasadniać, czynić znośniejszym wiele spraw,
dla których brakuje sił i wyrozumiałości.
ODWIEDZIĆ KAPLICĘ SZPITALNĄ
Bóg wciąż chce zamieszkać między nami, ludźmi dobrej woli.
Trzeba tylko większego pokoju serca i ciszy, żeby Jego głos w sobie
i pomiędzy sobą usłyszeć. Można korzystać z Kaplicy Szpitalnej, gdzie
jest obecny Najświętszy Sakrament. To szczególe miejsce w Szpitalu
jest przestrzenią odnajdywania obecności Pana Boga w ciszy, w nabożeństwach i sakramentach. Przybywają tu chorzy oraz pracownicy Szpitala na modlitwę i nabożeństwa. W ten sposób wyrażają swoją mądrą
pobożność i swoje życiowe sprawy łączą z łaską Bożą. Kaplica znajduje
się w najstarszej części Szpitala na II piętrze w sąsiedztwie Oddziału
Chirurgii urazowo-ortopedycznej. Msze święte odbywają się w niedziele
i w uroczystości o godz. 10.30 oraz z uwzględnieniem personelu medycznego o godz. 19.10 tak, aby umożliwić dyżurującym w niedzielę
udział we Mszy św.
Piękny jest czas Świąt Bożego Narodzenia. Tajemnica obecności Boga, który stał się człowiekiem przeżywana jest w bogatej liturgii Kościoła. Ten sam Bóg przychodzi na ołtarz i nadal ofiaruje się
dla człowieka. Wspaniałe dekoracje świąteczne, choinki, szopka, kolędy, podkreślają doniosłość wydarzeń, które przeżywamy w Kościele.
A czego miałbym Wam i sobie życzyć? Tego, co sobie od nas
Pan Bóg życzy, by Jego OBECNOŚĆ W KOMUNII ŚWIĘTEJ, by Jego
SŁOWA zbawienne i bezdomne, stawały się w nas ciałem i wydawały
owoce miłości. Tak jak doświadczył tego P. Bogdan, którego świadectwo znajduje się poniżej.
O. Mariusz Więckiewicz
KOMUNIA ŚWIĘTA MOJĄ MOCĄ I RADOŚCIĄ
Los tak chciał, że w Szpitalu Miejskim w Gdyni przebywałem
na przestrzeni ostatnich trzech lat aż cztery razy, po około dwa tygodnie
za każdym razem. Przeszedłem jedną operację na oddziale chirurgicznym, kolejną na oddziale urologicznym, znalazłem się także na oddziale
kardiologii i otolaryngologii.
Podczas tych pobytów za każdym razem przyjmowałem Komunię św.,
którą przynosił ksiądz kapelan. Jaka była moja ogromna radość, kiedy
wchodził do sali ksiądz, a ja wiedziałem, że mogę przyjąć Jezusa Chrystusa. Wtedy to z radości aż ściskało mnie w gardle, a oczy zachodziły
łzami. Czasem rozmawiałem z księdzem na różne tematy, otrzymując
pocieszenie i błogosławieństwo. Byłem po prostu szczęśliwy, mimo
choroby, jakiej doświadczałem. Ubolewałem, że nie każdy z pacjentów przyjmował Komunię św., wtedy to modliłem się za nich. Myślę,
że skutki były pozytywne, bo niektórzy pacjenci z sali po pewnym czasie sami prosili o spowiedź,
a następnie o Komunię św.
Smutno mi było, że po operacjach nie mogłem przyjmować Komunii św. Ksiądz
pocieszał mnie wtedy i zapewniał, że będzie modlił się
za mnie. Jego słowa wlewały we mnie nadzieję i światło. Tak było przed operacjami i po operacjach. Wszystkie te zabiegi,
jakie przebyłem, poleciłem też Matce Bożej w swoich modlitwach, aby
złożyła je dobremu Bogu. O dziwo, a jestem porywczy, typem choleryka, zawsze byłem spokojny przed operacjami i głęboko wierzyłem, że
wszystko odbędzie się dobrze i bez komplikacji. I naprawdę tak było.
Nawet po operacjach nie odczuwałem bólu, a jeśli był to niewielki.
Pan Bóg umacniał mnie i uzdrawiał dzięki przyjmowanej Komunii św.
Za to jestem wdzięczny
Bogu.
Bogdan
Biuletyn nr 20/2012
4
Edukacja zdrowotna - Cukrzyca
Edukacja zdrowotna – CUKRZYCA
Kontynuując cykl artykułów związanych z edukacją zdrowotną przedstawiamy Państwu kolejny materiał, tym razem poświęcony cukrzycy,
która dotyka bardzo wielu osób. Informacje zawarte w artykule mają na
celu pomóc Państwu w oswojeniu tej choroby i nauczeniu się z nią żyć.
BMI = twoja masa ciała (w kg): wzrost (w m2).
Interpretacja wyniku BMI:
18,5-24,9kg/m2 - prawidłowa masa ciała
25-29,9kg/m2 - nadwaga
powyżej 30kg/m2 - otyłość.
ŻYJ Z CUKRZYCĄ
Nasz organizm potrzebuje do życia następujących składników:
- węglowodany - 45-50% dziennej diety;
- białka - 15-20% dziennej diety;
- tłuszcze - 30-35% dziennej diety.
Cukrzyca jest to grupa chorób metabolicznych charakteryzująca się hiperglikemią wynikającą z defektu wydzielania i/lub działania insuliny.
Przewlekła hiperglikemia wiąże się z zaburzeniem czynności i niewydolnością różnych narządów, szczególnie: oczu, nerek, nerwów i naczyń krwionośnych.
Podział cukrzycy:
1. Cukrzyca typu 1 - polega na destrukcji komórek beta, zwykle prowadzącej do bezwzględnego niedoboru insuliny;
2. Cukrzyca typu 2 - rozwija się od dominującej insulinooporności
ze względnym niedoborem insuliny do dominującego defektu wydzielania z insulino opornością;
3. Cukrzyca ciężarnych;
4. Inne (np. defekty genetyczne czynności komórek beta, endokrynopatie, cukrzyca wywołana przez leki, inne zespoły genetyczne czasem
związane z cukrzycą).
Rozpoznanie cukrzycy:
Diagnozę cukrzycy można postawić, posługując się trzema równorzędnymi kryteriami:
- glikemia przygodna oznaczona o dowolnej porze, niezależnie od posiłku, wynosząca co najmniej 200 mg %, przy równoczesnej obecności
typowych objawów cukrzycy, takich jak wzmożone pragnienie, wielomocz, osłabienie lub zmniejszenie masy ciała;
- glikemia na czczo oznaczana w próbce krwi pobranej po upływie
8-14 h po posiłku - dwukrotne stwierdzenie wartości wynoszącej co
najmniej 126 mg % upoważnia do rozpoznania cukrzycy;
- glikemia w 120 minucie doustnego testu tolerancji glukozy - stwierdzenie wartości równej lub przekraczającej 200 mg % upoważnia do
rozpoznania cukrzycy.
Leczenie cukrzycy - jest procesem kompleksowym składającym się
z wielu elementów na różnych etapach choroby: diety, stosowania
leków doustnych, insulinoterapii, wysiłku fizycznego, samokontroli
i edukacji.
Dieta cukrzycowa jest jednym z najważniejszych elementów leczenia
cukrzycy. Powinna być urozmaicona i zawierać wszystkie niezbędne
składniki pokarmowe, będące elementem zdrowej diety. Twoim celem
powinna być również prawidłowa masa ciała. Służy do tego prosty wzór
na wskaźnik masy ciała BMI (ang. body mass index).
5
Biuletyn nr 20/2012
W cukrzycy szczególnie ważne jest zrozumienie i wykorzystywanie
wiedzy o węglowodanach. Węglowodany to cukry. Jest to najlepsze
źródło energii dla naszego organizmu, ponieważ nasze komórki potrzebują do życia glukozy, czyli cukru. Węglowodany dzielimy na: proste
- są słodkie w smaku (glukoza, cukier, słodycze, ciastka, ciasta, owoce również w postaci soku, słodzone napoje gazowane, miód, dżem, powidła, konfitura); złożone -nie są słodkie w smaku (chleb, bułki, krakersy,
paluszki, herbatniki, ciasta i inne wypieki z mąki, ziemniaki, makarony
wszystkie kasze, ryż). W skład mleka i produktów mlecznych wchodzi
również cukier, tzw. cukier mleczny (laktoza). Zatem spożywanie tych
produktów powinieneś pozostawić na szczególne okazje.
Węglowodany są niezbędne w żywieniu, ale musisz wiedzieć ile ich możesz zjeść. Żeby ułatwić życie choremu na cukrzycę wymyślono pojęcie
wymiennika węglowodanowego. Jeden wymiennik węglowodanowy
(1WW) to ilość produktu spożywczego, która zawiera 10 g węglowodanów. Zjedzenie 1WW podnosi cukier we krwi o 40 mg %. 1WW
to na przykład: 1 kwadratowa kromka chleba 10x10 cm; 10 paluszków;
3 krakersy; 1 ziemniak wielkości jajka; 3 łyżki ugotowanego makaronu;
1 szklanka mleka; 1 małe jabłko; 1/2 banana.
Oprócz znajomości węglowodanów niezbędna jest wiedza o kcal potocznie zwanych kaloriami. Zapotrzebowanie na energię, to taka ilość
energii, jakiej twój organizm potrzebuje do prawidłowego funkcjonowania. Wyrażane jest ono w kcal. Źródłem energii dla naszego organizmu
jest to, co zjadamy. Zjedzenie: 1 g węglowodanów dostarcza 4 kcal;
1 g białka dostarcza 4 kcal; 1 g tłuszczu dostarcza 9 kcal.
Utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy we krwi zależy również
od spożycia białka i tłuszczu. Ich źródłem jest mięso, produkty nabiałowe (sery, masło, jogurty, jajka), tłuszcze widoczne (margaryny, smalec, oleje). Dlatego też wprowadzono system wyliczania wymienników
białkowych i tłuszczowych. Przyjęto zasadę, że każde 100 kcal pochodzące z białka lub tłuszczu nazywa się wymiennikiem białkowym lub
tłuszczowym (WBT). Zapytaj pielęgniarkę o tabele z wymiennikami.
Dzienne zapotrzebowanie na energię to zazwyczaj: 1500 kcal dla osoby która nie pracuje fizycznie, maksymalnie 1200 kcal jeżeli chcesz
schudnąć. Dorosła osoba chodząca, nieobciążona wysiłkiem fizycznym
potrzebuje na dobę 30-35 kcal na 1 kg należnej, prawidłowej masy ciała;
osoba średnio obciążona wysiłkiem ok.40 kcal na 1 kg należnej masy
ciała.
Najważniejsze zasady żywienia w cukrzycy:
• podziel dzienną rację pokarmową na 3-5 posiłków;
• posiłki spożywaj o stałych porach, w jednakowych ilościach i w równych odstępach w ciągu dnia;
• nie przejadaj się;
• urozmaicaj posiłki stosując wymienniki;
• zrezygnuj z alkoholu a jeśli pijesz pij z umiarem (0,5 litra piwa zawiera poza alkoholem tyle kalorii co kotlet schabowy).
Leczenie farmakologiczne.
Rodzaj leczenia - leki doustne, insulinoterapia zależy od typu cukrzycy
i zdolności trzustki do wydzielania insuliny. W cukrzycy typu 2 - oprócz
diety - najczęściej jest to terapia lekami doustnymi, terapia mieszana
(leki doustne + insulina). W cukrzycy typu 1 - insulina.
Insulinę podajemy, w zależności od rodzaju:
- insulina ludzka - jej opóźniony czas działania wymaga podania
30-45 min przed posiłkiem;
- analogi insuliny - można podawać przed posiłkiem, w jego trakcie lub
nawet po posiłku.
Dawkę insuliny ustali ci lekarz.
Miejsce wkłucia:
- analog szybko działający oraz insulina krótko działająca – podskórnie - okolice brzucha, bowiem z tego miejsca wchłania się najszybciej;
- analog długo działający oraz insulinę o przedłużonym czasie działania – podskórnie - okolice uda lub pośladka, skąd wchłania się wolno
i równomiernie;
- mieszanki analogowe oraz mieszanki insuliny klasycznej – podskórnie
- okolice brzucha, ramienia i uda.
Aby prawidłowo wykonać iniekcję zwróć uwagę na technikę oraz
długość igły np. dorosły, normalna budowa ciała: długość igły 6 mm
wkłucie kąt prosty, igła 8 mm wkłucie kąt 45st; osoba otyła igła 8 mm
ujęcie skóry w fałd kąt 90 st. Dokładnego instruktażu podawania insuliny udzieli pielęgniarka.
Pamiętaj! igła jest jednorazowego użytku. Zużyte igły gromadź w pojemniku o twardych ściankach uniemożliwiających przebicie, przed usunięciem pojemnika do odpadów dokładnie opisz co zawiera!
Pomiary poziomu cukru przy pomocy glukometru.
Samokontrola ma na celu: 1) uzyskanie prawidłowych wartości glikemii; 2) zmniejszenie ryzyka powikłań cukrzycy; 3) zapewnia bezpieczeństwo poprzez eliminację hypo- i hiperglikemii; 4) pomoc lekarzowi w doborze leku i jego dawki 5) umożliwi Ci modyfikację leczenia
(w granicach wyznaczonych przez lekarza).
Zasady prawidłowego badania poziomu stężenia glukozy we krwi
- przygotuj zestaw do pomiaru glukozy: glukometr, nakłuwacz;
- sprawdź identyczność kodu z opakowania z kodem wyświetlanym
na glukometrze, jeżeli wymaga tego typ glukometru;
- dokładnie umyj ręce ciepłą wodą z mydłem;
- rozmasuj miejsce nakłucia;
- nakłuj boczną część opuszki palca - nie wyciskaj krwi z nakłutego
miejsca
- podaj uzyskaną kroplę krwi do paska testowego-niektóre paski zasysają samodzielnie
- zdezynfekuj miejsce nakłucia
- usuń lancet z nakłuwacza-zachowaj zasady jak przy usuwaniu igieł
- zapisz poziom glukozy w zeszycie samokontroli.
Ilość pomiarów poziomu glukozy we krwi w ciągu doby zależy od typu
cukrzycy i rodzaju zastosowanej terapii -wyznaczy Ci ją lekarz.
Powikłania cukrzycy.
Powikłania ostre.
Hipoglikemia - zbyt niski poziom glukozy we krwi.
Objawy:
- poty;
- niepokój, pobudzenie;
- głód;
- drżenie rąk, drętwienie ust;
- szybkie bicie serca;
- zaburzenia widzenia, bełkotliwa mowa.
Co zrobić?
- zjedz lub wypij coś słodkiego odpowiednik 10-20 g glukozy (1/2 szkl.
Coca-coli lub soku lub 4 kostki cukru), a następnie zjedz kilka herbatników lub kromkę chleba;
- usiądź i czekaj aż poziom cukru wzrośnie, nigdy nie liczna to, że zdążysz dojść do domu lub sklepu!
- jeżeli chory nie jest w stanie przyjąć glukozy doustnie, można podać
domięśniowo Glukagon - osoby chore na cukrzycę powinny mieć podręczny zestaw z Glukagonem.
Pamiętaj! aby zawsze mieć przy sobie coś słodkiego.
Biuletyn nr 20/2012
6
Edukacja zdrowotna - Cukrzyca
• chodź w wygodnych butach i dopasowanych skarpetkach;
• spaceruj regularnie;
• codziennie oglądaj dokładnie stopy, użyj lusterka by obejrzeć podeszwy;
• piłuj paznokcie ,,na prosto” nie ,,na okrągło” nie używaj obcinacza
ani nożyczek;
• nie używaj termoforu do ogrzewania stóp;
• nigdy nie usuwaj samodzielnie odcisków lub zgrubień, w tym celu
udaj się do podologa;
• wszelkie zranienia konsultuj z lekarzem, stosuj się ściśle do jego zaleceń.
Hyperglikemia - zbyt wysoki poziom glukozy we krwi.
Objawy:
- większe pragnienie;
- częste oddawanie moczu-również w nocy;
- sucha i swędząca skóra;
- osłabienie, zawroty głowy;
- uczucie senności;
- nudności, wymioty, bóle brzucha.
Co zrobić?
- mniej jedz;
- więcej ruchu;
- skoryguj dawkę insuliny;
- jeśli problem wysokiego cukru się powtarza i nie potrafisz sobie sam
pomóc, zgłoś się do lekarza.
Powikłania późne.
Powikłania powstają gdy przez długi czas twoje cukry są wysokie, czyli
twoja cukrzyca jest źle wyrównana. Dlatego tak ważna jest stała kontrola stężenia glukozy we krwi i właściwe leczenie.
- Choroby układu krążenia-uszkodzenie dużych naczyń krwionośnych,
które prowadzi do miażdżycy tętnic i wielu schorzeń sercowo-naczyniowych (w tym zawałów serca i udarów mózgu).
- Nefropatia cukrzycowa - uszkodzenie małych naczyń krwionośnych
w nerkach które prowadzi do trwałego uszkodzenia nerek.
- Retinopatia cukrzycowa-uszkodzenie małych naczyń krwionośnych
w oku co w rezultacie może doprowadzić do utraty wzroku.
- Neuropatia cukrzycowa - uszkodzenie nerwów które prowadzi do zaburzeń czuciowo ruchowych.
Szczególny rodzaj powikłania to zespół stopy cukrzycowej - zmiany na stopie (kończyna poniżej kostki) u osoby z cukrzycą wynikające
z uszkodzeń nerwów i/lub naczyń obwodowych.
Jak zadbać o swoje stopy:
• zawsze dbaj o to by stopy były suche i czyste;
• nie kąp się w zbyt gorącej wodzie;
• używaj balsamu ale nigdy nie wcieraj go między palce;
• nie chodź boso;
7
Biuletyn nr 20/2012
Pamiętaj: cukrzyca nie boli, bolą powikłania.
Kryteria wyrównania cukrzycy.
- cukier na czczo: 70-110 mg %, HbA1c <6,5%
- cukier 2 h po posiłku: do 146 mg % max. do 160 mg %
- cholesterol całkowity: poniżej 175 mg/dl
- cholesterol LDL: poniżej 100 mg/dl gdy masz chorobę wieńcową poniżej 70 mg/dl
- cholesterol HDL: powyżej 40 mg/dl mężczyźni i powyżej 50 mg/dl
kobiety
- Trójglicerydy (TG): poniżej 150 mg/dl
- HbA1c poniżej 7 %
- albuminy w moczu: poniżej 30mg/24 h.
Aby śledzić rozwój choroby i jak najwcześniej leczyć powstające powikłania choroby oprócz stałej kontroli glikemii zaleca
się dodatkowe badania diagnostyczne:
- ciała ketonowe w moczu
- HbA1c-2-4x w roku
- lipidogram-1x w roku
- kreatynina w surowicy krwi-1x w roku
- albuminy w moczu-1x w roku
- badanie dna oka-1x w roku
- badanie EKG-1x w roku
- badanie EKG wysiłkowe 1x/2 lata
- badanie kończyn dolnych metodą dopplerowską-1x/ 2 lata
- badanie neurologiczne-przynajmniej 1x w roku
- stała kontrola w Poradni Diabetologicznej.
Pamiętaj, nie jesteś sam - w Polsce na cukrzycę choruje ok 2 mln ludzi. Postęp w medycynie pozwala na coraz lepsze leczenie cukrzycy.
Dobrze leczona cukrzyca nie skróci twojego życia oraz nie musi doprowadzić do kalectwa lub powikłań. Jednak bardzo wiele zależy od ciebie
- im więcej dowiesz się o swojej chorobie i będziesz umiał/umiała ją zastosować w praktyce, jakość twojego życia z cukrzycą będzie wyższa.
Maria Witkowska,
Specjalizacja z pielęgniarstwa zachowawczego
Pielęgniarka Oddziałowa
Oddziału Chorób Wewnętrznych
Stres
„O stresie wszechobecnym,
czyli jak mu się nie poddać”
Jak powszechnie wiadomo, stres stanowi nieodłączną część
życia. Jest reakcją organizmu na stawiane mu wymagania, a pojawia się
najczęściej w obliczu rozbieżności między zamierzeniami a osiągniętymi wynikami. O jego negatywnych skutkach mógł się chyba przekonać każdy - ciągłe napięcie, gonitwa myśli, kłopoty ze snem i wiele
innych, a w dalszej konsekwencji kłopoty ze zdrowiem. Warto mieć
świadomość, że Światowa Organizacja Zdrowia zalicza właśnie stres
do największych zagrożeń XXI wieku. W tym kontekście niemałe znaczenie posiada stres przeżywany w związku z pracą – w ocenie częstotliwości występowania problemów zdrowotnych Unii Europejskiej stres
zawodowy znajduje się na drugim miejscu (po takich dolegliwościach
jak bóle pleców), a Polska zajmuje prowadzenie na tle innych krajów
europejskich pod względem jego niekorzystnych następstw. Doświadczanie stresu zawodowego uwarunkowane jest nie tylko czynnikami
sytuacyjnymi związanymi z samą pracą (takimi jak np. praca niedoceniana, brak informacji zwrotnych, hałas, ocenianie przez innych), ale
także czynnikami osobowościowymi (wcześniejszymi doświadczeniami i przeżyciami, właściwościami układu nerwowego, np. związanymi
z temperamentem, poczuciem własnej wartości, nieufnością, lękliwością czy pesymizmem).
Któż z nas nie próbował walczyć ze stresem… Ponieważ jednak nie da się go z życia zupełnie wykluczyć, najlepiej byłoby nauczyć
się dobrze z nim radzić. Oto kilka użytecznych strategii, które warto
wypróbować:
•
Gospodarowanie czasem
Wiele stresujących sytuacji wiąże się z nadmiarem podejmowanych
obowiązków i wynikającym z tego ciągłym pośpiechem. Dobrze jest
przeanalizować, czy wszystkie obowiązki trzeba wykonywać samemu,
czy może uda się zaangażować do nich także inne osoby. Ponadto warto
świadomie ustalić priorytety – co na ten moment jest najważniejsze,
a co może poczekać. Dzięki temu realizujemy zadania według dobrze
zaplanowanej kolejności, a nie wszystkie naraz. Praktyczne doświadczenia wykazały także, że wiele osób prezentuje skłonność do poświęcania dużej ilości czasu na zadania mało ważne, by potem nie nadążać
z wykonaniem tych najistotniejszych. W celu bardziej efektywnego zarządzania swoim czasem spróbuj na codziennej liście spraw do zrobienia ustalić te najważniejsze oraz określ czas potrzebny na zrealizowanie
danego zadania.
Priorytet Zadanie Czas potrzebny na realizację danego zadania
1.
2.
3.
etc.
Być może prowadzenie terminarza w taki sposób pozwoli zagospodarować czas tak, by działać efektywniej oraz zminimalizować nadmiar
obowiązków.
•
Poszukiwanie wsparcia od innych
Z badań naukowych wynika, że osoby, które w trudnej sytuacji potrafią się otworzyć i zwierzyć ze swoich kłopotów innym, uzyskują dużo
wsparcia, co zmniejsza poziom doświadczanego stresu. Jeśli jednak
w ich otoczeniu nie ma bliskich ludzi, którym można zaufać, warto rozważyć udanie się po pomoc do psychologa.
•
Pozytywne nastawienie
O sile pozytywnego myślenia słyszymy niemal codziennie. Czy jeśli
nie jest się urodzonym optymistą, można się go nauczyć? Jak to zrobić?
Biuletyn nr 20/2012
8
Stres
wanie nią karku. Często podczas stosowania relaksacji wykorzystuje się
tło muzyczne, potęgujące odczucie wyciszenia i odpoczynku.
•
Zdrowe nawyki żywieniowe
Zbilansowana zdrowa dieta, zapewniająca równowagę poszczególnych
składników odżywczych oraz dostarczająca odpowiedni poziom witamin, szczególnie z grupy antyoksydantów (C, A, E), stanowi skuteczny
sposób na to, by organizm lepiej radził sobie z doświadczanym stresem.
•
Przede wszystkim trzeba chcieć nabyć tę umiejętność, a potem wystarczy skupić się na swoich myślach i przekonaniach pojawiających się
w trudnej sytuacji. Kiedy dostrzeże się myśl „negatywną”, podwyższającą poziom stresu (np. „na pewno mi się nie uda”, „jestem do niczego”,
„nie zdążę” itp.), należy ją świadomie zastąpić inną, bardziej pozytywną
(np. „wiele razy mi się udało, więc dlaczego miałoby teraz być inaczej”,
„staram się być w porządku”, „jeśli skupię się na najważniejszym, zdążę” itp.).
•
Relaks
W radzeniu sobie ze stresem ogromną rolę pełni przeznaczenie odpowiedniej ilości czasu na odpoczynek i na własne przyjemności. Dla jednych będzie to rozwiązywanie krzyżówek czy lektura ulubionej książki,
dla innych dobry film, słuchanie muzyki lub relaksująca kąpiel, a jeszcze innym miłych wrażeń dostarczy spotkanie z przyjaciółmi. Warto
stworzyć swoją indywidualną listę relaksujących aktywności i regularnie z niej korzystać.
•
Techniki relaksacyjne
Relaksacja to stan, w którym dominuje odpoczynek, odprężenie, wyciszenie i zwolnienie psychofizyczne w przeciwieństwie do odczucia
stresu, w którym występuje silne napięcie, lęk i przyspieszenie aktywności układu krążenia. Relaksacja wpływa kojąco na układ nerwowy
i mięśniowy, zmniejsza podwyższone ciśnienie tętnicze, wzmacnia także odporność organizmu. Podstawową techniką relaksacyjną jest praca
z oddechem – trening oddechu spokojnego, z długą fazą wydechową.
Już trzy oddechy w bardzo wolnym tempie mają działanie uspokajające
(co warto od razu wypróbować!). Inny rodzaj technik relaksacyjnych
to techniki wizualizacyjne, polegające na wyobrażaniu sobie określonych miejsc, widoków, krajobrazów, skojarzonych ze spokojem i odprężeniem. Kolejne to techniki świadomego napinania i rozluźniania
mięśni poszczególnych części ciała. Przykładowe ćwiczenia, możliwe
do wykonania także w miejscu pracy, to np. kilkakrotne powtarzanie
kolejno samogłosek A E I O U w celu rozluźnienia mięśni twarzy lub,
by odprężyć okolice karku, skierowanie rąk do tyłu, tak, by znajdowały
się równolegle do podłogi, następnie przechylenie głowy do tyłu i maso-
9
Biuletyn nr 20/2012
Aktywność fizyczna
Ruch fizyczny ma niebagatelne znaczenie w radzeniu sobie ze stresem,
a to dzięki temu, że podczas aktywności dochodzi do napinania i rozluźniania mięśni, co wpływa na redukcję nieuświadamianego w czasie
stresu spięcia. Ponadto ruch wyzwala produkcję endorfin, odpowiadających m.in. za dobry nastrój. Byłoby dobrze znaleźć taką aktywność,
która będzie sprawiać sporą przyjemność (np. taniec, nordic walking
czy sztuki walki). Wszakże nie od dziś wiadomo, że „w zdrowym ciele
zdrowy duch”.
•
Dbałość o sen
Częstym objawem silnego stresu jest bezsenność, wzmacniająca jeszcze odczucie zmęczenia czy rozdrażnienia. Koniecznym staje się więc
zadbanie o dobry sen zapewniający odpoczynek. Zaleca się więc zminimalizowanie w porze wieczornej niepotrzebnych bodźców. Warto też
przed udaniem się na wieczorny spoczynek podjąć próby relaksacyjne
w postaci słuchania spokojnej muzyki w wolnym tempie, świadomego
powolnego oddychania czy rozluźniania mięśni. Nawet jeśli nie od razu
uda się zasnąć, to przynajmniej nie będzie rozwijało się coraz większe
napięcie psychofizyczne wynikające z usilnej chęci zaśnięcia, a w konsekwencji nie dojdzie do zwiększenia objawów stresu.
Jako że zbliża się okres świąteczny - niewątpliwie piękny,
lecz obfitujący także w stresujące chwile, warto wprowadzić w życie
choć część zaprezentowanych strategii. Być może uda się wówczas osiągnąć tak upragniony stan wewnętrznego spokoju, harmonii i życiowej
równowagi, by w pełni zaczerpnąć radości ze Świąt Bożego Narodzenia,
czego serdecznie życzy Państwu
Zespół psychologów Szpitala Św. Wincentego a Paulo
Ilona Bidzan
Ilona Poćwierz-Marciniak
Bibliografia:
Klimowicz A., Poćwierz-Marciniak I. „Jak żyć po udarze mózgu? Jak żyć, by nie
zachorować na udar?” Program edukacyjny realizowany z Szpitalu Św. Wincentego a Paulo na Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej, Gdynia 2011.
Podstawy teoretyczne programu „Trzymaj formę” opracowane przez Głów ny
Inspektorat Sanitarny i Stowarzyszenie „Polska Federacja Producentów Żywności”, Warszawa 2007.
Roik J. „Choroby cywilizacyjne”, Warszawa 2007.
Z kart historii Szpitala
Z kart historii Szpitala
Katarzyna Littwin
Pełnomocnik ds. Systemu Zarządzania Jakością
Szpital Św. Wincentego a Paulo Sp. z o.o. (do dnia 16.09.2012
r. Szpital Miejski im. J. Brudzińskiego, przez mieszkańców miasta Gdyni zwany również Szpitalem przy Placu Kaszubskim) rozpoczął swoją
działalność jesienią roku 1928 jako wybudowany przez Zgromadzenie
Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, niosąc imię swojego Patrona do lat 50 XX wieku. Największą inspiracją do budowy Szpitala,
stał się dynamiczny rozwój portu i miasta Gdyni, który to przyczynił się
do znacznego napływu ludności z całej Polski. Prowadzonym z rozmachem i w szybkim tempie pracom budowlanym, towarzyszył nieuchronny wzrost wypadków i urazów stwarzających naturalną konieczność
utworzenia lecznicy.
Siostry Miłosierdzia zwane Szarytkami na czele ze swoją
przełożona Siostrą Franciszką Berek, inwestując środki własne oraz
zaciągając kredyt w Banku Gospodarstwa Krajowego, wybudowały
Szpital, który następnie rozbudowały w latach 30. XX wieku. Kolejno
oddawano oddziały Szpitala, którego profil od samego swojego początku był profilem wielospecjalistycznym. W nowym, nowoczesnym, znakomicie jak na tamte lata wyposażonym budynku szpitalnym, oddanym
do użytku jesienią 1938 roku znalazły się takie oddziały jak: chirurgiczny, wewnętrzny, położniczo-ginekologiczny, ortopedyczny, dziecięcy,
laryngologiczny i okulistyczny.
Prawdziwy rozkwit Szpitala przerwany został przez wybuch
II Wojny Światowej,
a następnie lata hitlerowskiej okupacji. Po wojnie Szpital upaństwowiono nadając mu przejściowo nazwę „Powszechny Szpital w Gdyni”,
a później Szpital im. J. Brudzińskiego, pod którą placówka funkcjonowała do dnia przekształcenia w spółkę prawa handlowego. Patron
Szpitala prof. dr med. Józef Brudziński był jednym z najwybitniejszych
polskich lekarzy pediatrów, a zarazem pierwszym rektorem wskrzeszonego w 1915 roku Uniwersytetu Warszawskiego.
Nadal dynamicznie rozwijające się miasto Gdynia i dalszy
wzrost liczby mieszkańców i napływających osób, stwarzały konieczność rozbudowy Szpitala, której to dokonano wznosząc tzw. „narożnik”
- 8 piętrowy, oddany do użytku w 1975 r. Niemałą rolę w dobudowie
i wyposażeniu tej części miały tragiczne wydarzenia „Grudnia 70”.
Biuletyn nr 20/2012
10
Z kart historii Szpitala
Od dnia 6 lutego 2004 roku Dyrektorem Szpitala jest lek. med.
Lidia Anna Kodłubańska, która podjęła intensywne działania na rzecz
restrukturyzacji i reorganizacji placówki. W wyniku podjętych działań
Szpital ustabilizował pozycję finansową oraz stał się liderem w regionie w zakresie zabezpieczenia w specjalistyczne świadczenia medyczne
mieszkańców miasta Gdyni i okolic, gdzie populacja wynosi około 260
tys. Szczególnie duży nacisk położono na organizację Szpitalnego Oddziału Ratunkowego i kompleksowość świadczeń medycznych.
W tych dniach Szpital wpisał się pięknie w karty najnowszej historii
niosąc pomoc ofiarom, rannym i poszkodowanym w pamiętnym „Grudniu”. Dzięki staraniom społecznego komitetu budowy pomników ofiar
„Grudnia 1970” oraz całej społeczności lokalnej, ogromnym zaangażowaniu pracowników i osób życzliwych Szpitalowi oddano do użytku
w maju 1997 roku Odział Intensywnej Opieki Medycznej oraz aparat
do tomografii komputerowej mający jak brzmi napis na tablicy pamiątkowej: „Służyć ludziom, niosąc im pomoc i nadzieję, dając zwycięstwo
dobra nad złem”.
W roku 1973 na skutek reorganizacji służby zdrowia powstały
w Gdyni 2 Zespoły Opieki Zdrowotnej podporządkowane administracji
szpitalnej: ZOZ nr 1 – utworzony przez Szpital Miejski im. J. Brudzińskiego oraz Odział Chorób Płuc na Grabówku,
12 przychodni rejonowych, Apteka Darów, Laboratorium Diagnostyki
Mikrobiologicznej, Dział Pomocy Doraźnej przy ul. Białowieskiej oraz
Gminny Ośrodek Zdrowia w Kosakowie
a także ZOZ nr 2 pod kierownictwem Szpitala Morskiego im. PCK
w Gdyni. Tenże układ organizacyjny przetrwał do roku 1993, w którym
to nastąpiło rozwiązanie ZOZ-ów.
W latach 90. XX wieku Szpital wzbogacił się w jedyną w Polsce Północnej pracownię izotopową, dzięki podarowanej przez siostrzane miasto Plymouth w Anglii gammakamerze.
W listopadzie 1993 roku miało miejsce ważne i znaczące
wydarzenie przywracające Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo Prowincji Chełmińsko – Poznańskiej własności nieruchomości zabudowanej obiektami szpitalnymi, położonymi w Gdyni
przy Placu Kaszubskim. Jednocześnie Zgromadzenie Sióstr oddało
tę nieruchomość w bezpłatne użytkowanie Szpitalowi Miejskiemu
na 30. lat tj. do dnia
4 listopada 2023 roku, przyczyniając się jednocześnie tą decyzją
do wsparcia systemu ochrony zdrowia w mieście Gdyni.
Za swoją działalność Szpital został wyróżniony w 1994 roku
Medalem im. Eugeniusza Kwiatkowskiego (z numerem 2) jako wyraz
szczególnego uznania dla wkładu
w rozwój miasta Gdyni oraz Portu, jak również za rozsławianie imienia
miasta.
11
Biuletyn nr 20/2012
Szpital, dbając o zachowanie jak najwyższych standardów
leczenia oraz o stworzenie atmosfery przyjaznej pacjentowi hospitalizowanemu, poddaje się ocenie zewnętrznych, niezależnych ośrodków
działających na rzecz poprawy jakości i bezpieczeństwa pacjentów
w jednostkach ochrony zdrowia, w tym przede wszystkim w szpitalach. Jedną z takich ocen zewnętrznych jest ocena dokonywana przez
wizytatorów Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia w
Krakowie. Ocena Szpitala dokonywana jest na podstawie 212 standardów akredytacyjnych podzielonych na 15 obszarów związanych z
ciągłością leczenia, diagnostyką, farmakoterapią czy funkcjonowaniem
szpitala pod względem organizacyjno-technicznym. Ocena ma na celu
doskonalenie szeroko rozumianej opieki szpitalnej.
Szpital otrzymał, już po raz drugi, w wyniku przeglądu
akredytacyjnego, który miał miejsce we wrześniu 2011 r. Certyfikat
Akredytacyjny potwierdzający dostosowanie funkcjonowania Szpitala
w obszarze działalności medycznej (leczenia szpitalnego), jak i organizacyjno-technicznej do wymogów standardów akredytacyjnych. Certyfikat Akredytacyjny obecnie przyznawany jest przez Ministra Zdrowia
w oparciu
o pozytywną rekomendację wynikającą z Raportu z wizyty akredytacyjnej przedkładaną przez Radę Akredytacyjną.
Obecnie w Polsce jest 117 szpitali (stan na dzień 30.11.2012
r., źródło: oficjalna strona internetowa CMJ), które uzyskały status szpitala akredytowanego.
Rozbudowa Szpitala
Dyrektor Szpitala wraz z Zarządem i kadrą kierowniczą
w związku z przeprowadzonym badaniem potencjału społeczności
lokalnej oraz badaniem zapotrzebowania na świadczenia zdrowotne
w kontekście danych demograficznych postanowił jako jeden z celów
strategicznych wyznaczyć sobie rozbudowę Szpitala.
Głównymi przesłankami powstania Koncepcji rozbudowy Szpitala były:
1/ Konieczność zwiększenia bazy łóżkowej o ok. 80 łóżek szpitalnych
spowodowana:
• obowiązkiem spełnienia wymogów ustawowych i sanitarno-epidemiologiczych,
w tym rozgęszczenia sal chorych, zapewnienia odpowiedniej ilości sanitariatów i zaplecza medycznego,
• permanentnym brakiem wolnych łóżek w takich Oddziałach jak: kardiologiczny, neurologiczny i udarowy, chorób wewnętrznych oraz intensywnego nadzoru medycznego.
2/ Konieczność modernizacji i zwiększenia powierzchni Bloku Operacyjnego.
3/ Brak możliwości dalszego rozwoju Szpitala i rozszerzenia w przy-
szłości zakresu świadczeń o procedury neurochirurgiczne, chirurgii naczyniowej oraz chirurgii dziecięcej.
4/ Budowa nowego Szpitalnego Oddziału Ratunkowego bez krzyżujących się dróg z traktami komunikacyjnymi oraz wyposażenie
go w lądowisko dla śmigłowców pogotowia lotniczego i morskiego.
5/ Poprawa warunków ciągów komunikacyjnych w Szpitalu. Obecna
ilość i wielkość dźwigów osobowych jest stanowczo zbyt mała i stanowi
ogromne utrudnienie zarówno dla pacjentów, personelu medycznego,
jak i osób odwiedzających chorych.
Z najnowszej historii - krótkie
kalendarium przekształcenia
Dynamika zmian zachodzących w Szpitalu, jak i w otoczeniu zewnętrznym, możliwości jakie dała ustawa o działalności leczniczej przyczyniły się do podjęcia decyzji o przekształceniu Szpitala w spółkę prawa
handlowego.
Uchwałą nr 425/XXI/12 Sejmiku Województwa Pomorskiego z dnia 30
lipca 2012 r. podjął decyzję w sprawie przekształcenia w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością Szpitala Miejskiego im. J. Brudzińskiego.
Następnie była Uchwała nr 1080/178/12 Zarządu Województwa Pomorskiego z dnia 11 września 2012 r. w sprawie przyjęcia treści aktu
przekształcenia Szpitala Miejskiego im. J. Brudzińskiego w spółkę
z ograniczona odpowiedzialnością.
17 września 2012 r. nastąpiła rejestracja w Krajowym Rejestrze Sądowym w Sądzie Rejonowym Gdańsk – Północ w Gdańsku firmy: Szpital
Św. Wincentego a Paulo Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.
Katarzyna Littwin
Pełnomocnik ds. Systemu Zarządzania Jakością
Biuletyn nr 20/2012
12
Szpitale Przyjazne Kombatantom
Program „Szpitale Przyjazne Kombatantom”
Szpital Św. Wincentego a Paulo Sp. z o.o. (do dnia 16.09.2012 r. Szpital
Miejski im. J. Brudzińskiego) swoimi działaniami i podpisanym porozumieniem w dniu 29 czerwca 2010 r. w Gdańsku pomiędzy Szpitalami, dla których organem założycielskim jest Samorząd Województwa
Pomorskiego a Radą Kombatantów i Osób Represjonowanych Województwa Pomorskiego wpisał się w Program „Szpitale Przyjazne Kombatantom”.
Dokumenty uprawniające do udziału w programie przez osoby zgłaszające się do Szpitala:
1. LEGITYMACJA lub ZAŚWIADCZENIE o przyznaniu uprawnień
kombatanckich wydane przez Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych.
2. LEGITYMACJA inwalidy wojennego i wojskowego wydana przez
Zakład Ubezpieczeń Społecznych o symbolu ZUS Rw-51.
3. LEGITYMACJA osoby represjonowanej wydana przez Zakład
Ubezpieczeń o symbolu ZUS Rw-52.
4. Stosowne ZAŚWIADCZENIE wydane przez Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych dla wdów i wdowców po osobach
uprawnionych.
Uzasadnienie realizacji:
Kombatanci i Osoby Represjonowane mają ustawowo zagwarantowane
szczególne uprawnienia związane z dostępem do świadczeń zdrowotnych.
Uprawnienia te wynikają z:
1. Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej art. 19;
2. Ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych
osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego
(Dz. U. z 2002r., nr 42 poz. 371);
3. Ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 164,
poz. 1027 z późn. zm.)
Celem Porozumienia jest podjęcie przez Szpital skutecznych działań na
rzecz poprawy organizacji udzielania świadczeń zdrowotnych, chorym
posiadającym statut kombatantów i osób represjonowanych.
Poprawa organizacji udzielania świadczeń zdrowotnych polegać będzie
przede wszystkim na:
a) pierwszeństwie w dostępie do świadczeń zdrowotnych w każdej
sytuacji, z wyjątkiem takiej, gdy zagrażałoby to zdrowiu lub życiu
innych chorych,
b) swobodnym dostępie do czytelnej i łatwo dostępnej informacji
graficznej o przysługującym kombatantom i osobom represjonowanym prawie do korzystania ze świadczeń zdrowotnych poza kolejnością, umieszczonej w takich miejscach Szpitala, w których udzielone
są świadczenia zdrowotne,
c) informacja umieszczona będzie zarówno w gabinetach, pracowniach itp. pomieszczeniach, jak też w poczekalniach dla chorych.
Przedstawicielem Szpitala Św. Wincentego a Paulo Sp. z o.o. w kontaktach
z kombatantami, w zakresie realizacji ich praw ustawowych i wynikających
z Porozumienia zapisów, jest Pani KRYSTYNA MICHULEC, Dyrektor ds. Pielęgniarstwa.
13
Biuletyn nr 20/2012
Krzyżówka
2
3
1
22
7
15
17
12
5
6
13
4
9
8
10
16
19
14
21
11
20
18
1. Składamy je dzieląc się opłatkiem
2. Pod nią się całujemy
3. Wkładamy pod obrus
4. Ciasto z makiem
5. Najpopularniejsza z ozdób
6. Najczęściej z trzech śnieżnych kulek
7. Kołyska Jezusa
8. Świąteczne drzewko
9. Imię jednego z Trzech Króli
10. Dzielimy się nim w Wigilię
11. Król Jerozolimy prześladował Jezusa
12. Wigilijna zupa
13. Znajdziesz je pod choinką
14. Świąteczna msza o północy
15. Jeden z darów Trzech Króli
16. Pijemy go w Sylwestra
17. Pieśń na Boże Narodzenie
18. Widowisko bożonarodzeniowe
19. Święty przynosi prezenty
20. Ryba na Wigilię
21. W nim są 4 świece adwentowe
22. Nabożeństwo odprawiane podczas adwentu
Wszystkich Państwa zapraszamy do odwiedzania strony internetowej naszego Szpitala
www.szpitalwincentego.pl
Znajdą Państwo na stronie aktualne informacje dotyczące
organizacji pracy Szpitala oraz dotyczące procesu leczenia.
Biuletyn nr 20/2012
14
Kadry
S p r a w y
p r a c o w n i c z e
NASZE SUKCESY
Serdeczne podziękowania i gratulacje składamy:
Pani: Annie Fiedorowicz w związku z ukończeniem studiów na kierunku pielęgniarstwo i tytułem magistra; Paniom: Marioli Cegłowskiej, Klaudii
Maciejewskiej-Maltz, Renacie Wiśniewskiej, Dorocie Zarzeckiej w związku z uzyskaniem tytułu licencjata oraz Pani Ewie Szargiej w związku
z uzyskaniem tytułu specjalisty w zakresie Radiologii i Diagnostyki Obrazowej
Gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów i rozwoju osobistego.
JUBILEUSZE
długoletniej pracy zawodowej obchodzili:
20 lecia
Pani Jolanta Bubik, Ewa Budkowski, Elżbieta Polakow, Małgorzata Lesner
25 lecia
Pani Jolanta Rak, Beata Wieczorek, Krystyna Wojtaszak, Celina Prusak, Małgorzata Roda-Kohnke i Panu Roman Abramowicz
30 lecia
Pani Anna Lechniuk, Urszula Licbarska, Urszula Nelke, Wiesław Kryda, Anna Kurdelska , Maria Ostrowska,
Anna Zienkiewicz, Marianna Konopka
35 lecia
Pani Krystyna Jabłońska, Maria Kicińska, Urszula Maszota, Małgorzata Zander, Małgorzata Grzywacz-Płoska
40 lecia
Pani Jadwiga Trumińska, Krystyna Zioła
Dziękujemy za zaangażowanie oraz wkład w rozwój naszego Szpitala. Życzymy dalszych sukcesów na ścieżce
zawodowej oraz w życiu osobistym.
Witamy nowych pracowników
W ostatnim czasie w naszym Szpitalu zostali zatrudnieni:
PIELEGNIARKI i PIELĘGNIARZE – Pani Marzena Marcinkowska, Maria Trudnowska, Krystyna Maliszewska, Danuta Malek- Reikowska,
Alicja Magdzińska, Magdalena Kotlenga, Bożena Młynarczyk-Rycak i Pan Karol Lemke
Lekarze rezydenci: Pani Anna Piasecka, Pan Bartosz Jurkiewicz, Pan Artur Karpiński, Pan Marcin Pakura
oraz lekarze stażyści: Pani Paulina Bartecka, Pani Magdalena Bałdyga, Pani Joanna Kicińska, Pani Monika Kąkol, Pani Judyta Strzała, Pan Piotr
Marczykowski, Pan Radosław Piekarski, Pan Łukasz Pakuła, Pan Dariusz Rzechtalski
a także: Pani Katarzyna Sabela – Neurologopeda, Pani Helena Liwo-Surdologopeda, Pani Magdalena Kokot-Logopeda, Pan Grzegorz Koziarski
- Asystent Zarządu, Pan Maciej Matuszczyk - ratownik medyczny, Pan Krzysztof Kwestarz – Fizjoterapeuta, Pani Jolanta Janik – sekretarka
medyczna, Pani Adriana Feder - inspektor w Dziale KRiS, Pan Łukasz Czerwiński - inspektor ds. Zaopatrzenia, Pan Eugeniusz Sieńko -pracownik
socjalny, Tomasz Stankowski - archiwista
Życzymy sukcesów oraz zadowolenia z pracy w naszym zespole.
15
Biuletyn nr 20/2012
Ogłoszenia
ODDZIAŁ CHORÓB WEWNĘTRZNYCH
tel. Sekretariat: 58 666 55 70,
fax 58 666 55 78
e-mail: [email protected]
ODZIAŁ KARDIOLOGICZNY
tel. Sekretariat 58 666 55 80
e-mail: [email protected]
ODDZIAŁ CHIRURGII OGÓLNEJ
tel. Sekretariat: 58 666 55 42
e-mail: [email protected]
ODDZIAŁ UROLOGICZNY
Tel. Sekretariat 58 666 55 54,
fax: 58 620 16 97
e-mail: [email protected]
ODDZIAŁ ANESTEZJOLOGII I INTENSYWNEJ TERAPII
Tel. Sekretariat 58 666 56 63
e-mail: [email protected]
ODDZIAŁ GINEKOLOGICZNY
tel. Sekretariat 58 666 55 05
e-mail: [email protected]
SZPITALNY ODDZIAŁ RATUNKOWY
Rejestracja 58 666 56 00
email: [email protected]
ODDZIAŁ NEUROLOGICZNY
Tel. Sekretariat 58 666 55 13
e-mail: [email protected]
ODDZIAŁ REHABILITACJI NEUROLOGICZNEJ
Tel. 58 666 55 58
e-mail: [email protected]
ODDZIAŁ CHIRURGII URAZOWO– ORTOPEDYCZNEJ
Tel. Sekretariat 58 666 55 27
e-mail: [email protected]
ODDZIAŁ OTOLARYNGOLOGICZNY
Tel. Sekretariat 58 666 55 35
e-mail: [email protected]
ODDZIAŁ PEDIATRYCZNY
Tel. Sekretariat 58 666 55 49
e-mail: [email protected]
ODDZIAŁ OKULISTYCZNY
Tel. Sekretariat 58 666 55 92
e-mail: [email protected]
PRACOWNIA KARDIOLOGII INWAZYJNEJ
Tel. Sekretariat: 58 666 56 48
e-mail: [email protected]
OŚRODEK REHABILITACJI DZIENNEJ
(Gabinet Nauki Mowy)
Tel.: 58 666 55 34
PLANOWA IZBA PRZYJĘĆ
Tel.: 58 666 58 60
PORADNIE PRZYSZPITALNE:
PORADNIA OKULISTYCZNA
Tel. 58 666 55 93
PORADNIA KARDIOLOGICZNA
Tel. 58 666 56 15
PORADNIA AUDIOLOGICZNA
Tel. 58 666 56 13
PRACOWNIA DIAGNOSTYKI OBRAZOWEJ
(RTG, USG, TK)
tel. Rejestracja 58 666 56 24
e-mail: [email protected]
PORADNIA CHIRURGII PRZEWODU POKARMOWEGO
(badania endoskopowe)
Tel. 58 666 55 47
NOCNA I ŚWIĄTECZNA POMOC MEDYCZNA W RODZAJU POZ
W WOJEWÓDZTWIE POMORSKIM OD DNIA 1 MARCA 2011 R.
Od 1 marca pacjenci mogą zgłaszać się do dowolnie wybranej placówki udzielającej świadczeń nocnej i świątecznej pomocy
medycznej od godz. 18.00 do godz. 8.00 dnia następnego oraz w soboty,
niedziele i inne dni ustawowo wolne od pracy, w godzinach od 8.00 dnia danego do godziny 8.00 dnia następnego;
Bezpłatne udzielanie świadczeń wyłącznie na podstawie dowodu ubezpieczenia.
MIEJSCOWOŚĆ
NAZWA ŚWIADCZENIODAWCY
MIEJSCE UDZIELANIA
ŚWIADCZEŃ
Żwirki i Wigury 14
GDYNIA
Niepubliczny Zakład Opieki
Zdrowotnej Śródmieście
Białowieska 1
NR TELEFONU
58 660-22-05 58 660-22-06
58 620-00-01
58 660-22-05 58 660-22-06 58 620-00-01
SOPOT
Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnej – Miejska
Stacja Pogotowia Ratunkowego z
Przychodnią w Sopocie
Bolesława Chrobrego 10
58 551-11-56 58 555-81-13
RUMIA
Niepubliczny Zakład Opieki
Zdrowotnej Nr 1
Derdowskiego 24
58 679-69-50
Polanki 7
58 763-97-90
Świętokrzyska 4
58 763-98-90
Majewskich 11
58 763-90-90
Aksamitna 1
58 301-91-52
Jaśkowa Dolina 105
58 347-68-92
Gdańska 47
58 672-17-68
Nadmorskie Centrum Medyczne
GDAŃSK
WEJHEROWO
Niepubliczny Zakład Opieki
Zdrowotnej Przychodnia
Aksamitna
Niepubliczny Zakład Opieki
Zdrowotnej Przychodnia Morena
Niepubliczny Zakład Opieki
Zdrowotnej FALCK Medycyna
Oddział Pomorski
Szpital św. Wincentego a Paulo w Gdyni Ul. Wójta Radtkego 1 81-348 Gdynia Tel. centrala: 58 620-75-01
S ekr etar i a t : 5 8 6 2 0 8 9 4 8 F a x : 5 8 6 2 0 11 1 4
e-m ail: ga z e t a @ s z p i t a l w i n c e n t e g o . p l h t t p : / / s zp it a lwin c e n t e g o .p l
R edakcja : Ka t a r z y n a L i t t w i n
K r z yż ówk a : E m i l i a Ł o s i ń s k a
Zdjęcia: K a r o l i n a S i e m i e n i e w i c z , Ce z a r i u s z M a rk o ws k i, B o że n a Wilk o ws k a
Wydawca : E u r o c e a n S p . z o . o . u l . S t a r o w i e j s k a 4 1 - 4 3 /2 7 t e l. 5 8 6 6 1 4 2 6 1
Biuletyn nr 20/2012
16
Co nowego w Porcie Gdynia?!
fot. T. Urbaniak ZMPG-a S.A.
Port powstał i miasto powstało - współtworząc się razem.
Zarząd Portu w Gdyni realizuje swoje podstawowe
zadania - jak m.in. dbałość o stan i rozwój infrastruktury portowej
- nie zaniedbując jednocześnie innych kwestii o niebagatelnym
znaczeniu dla mieszkańców Gdyni. Ochrona środowiska
naturalnego, troska o spuściznę historyczną w postaci obiektów
zabytkowych usytuowanych w obszarze administrowanym przez
spółkę, to również tematy ważne w działalności firmy. Realizując
liczne inwestycje Zarząd Portu stara się wspierać Miasto Gdynia
w jego rozwoju, unowocześniając część swoich terenów dostępnych
do użytku publicznego oraz aktywnie uczestnicząc w życiu społeczno
- kulturowym miasta.
Potwierdzeniem korzystnego wpływu na rozwój miasta
może być chociażby otrzymywana już niejednokrotnie nagroda „Czas
Gdyni”- coroczna nagroda Przewodniczącego Rady Miasta Gdyni dla
gdyńskich inwestorów, osób fizycznych lub prawnych, które najbardziej
przyczyniły się w danym roku do rozwoju Miasta.Wyróżnienia oraz
nagrody „Czas Gdyni” ZMPG-a S.A. otrzymał za:
- w roku 2010 - dwupoziomowe stanowisko do obsługi statków ro-ro
- w roku 2009 - I etap przebudowy i modernizacji ulicy Polskiej
- w roku 2008 - budynek przy ul. Janka Wiśniewskiego (nowoczesny
biurowiec)
- w roku 2001 - terminal ro-ro
- w roku 1999 - budowę terminalu przeładunkowo-składowego
Bałtyckiej Bazy Masowej
- w roku 1997 - modernizację i rozbudowę elewatora zbożowego
Nowa ulica Polska to portowa inwestycja, która stanowiąc jeden
z najważniejszych etapów „wewnątrzportowej obwodnicy” służy
także mieszkańcom Gdyni, łącząc centrum miasta z jego północnymi
dzielnicami. Dzięki przeprowadzeniu tej inwestycji przedsiębiorstwa
działające we wschodniej części gdyńskiego portu zyskały dogodne
połączenie drogowe z Estakadą Kwiatkowskiego, Obwodnicą
Trójmiasta i autostradą A1.
fot. T. Urbaniak ZMPG-a S.A.
17
Biuletyn nr 20/2012
Przebudowa Nabrzeża Pomorskiego przy Skwerze Kościuszki,
przeprowadzona również przez Zarząd Portu, pozwoliła tej najbardziej
reprezentacyjnej części miasta uzyskać nowe oblicze. Zakończenie
przebudowy nabrzeża uroczyście obchodzono 31 maja 2010r.
Z pewnością przez wiele kolejnych dziesięcioleci nabrzeże służyć
będzie mieszkańcom miasta oraz coraz liczniej przybywającym
do Gdyni turystom.
Powstające Muzeum Emigracji w gmachu Dworca Morskiego
to efekt wspólnych działań Zarządu Portu i władz Miasta Gdyni.
24 czerwca 2010 r. w Gdyni, przy ul. Polskiej 1 (lokalizacja Dworca
Morskiego) podpisany został przez Prezesa Zarządu Morskiego Portu
Gdynia S.A. Janusza Jarosińskiego i Prezydenta Gdyni Wojciecha
Szczurka List Intencyjny w sprawie wspólnych działań na rzecz
powstania Muzeum w tym historycznym miejscu. Będzie to jedyne
miejsce w Polsce ukazujące te trudne, ale i fascynujące dzieje emigracji
z ziem polskich. To właśnie stąd, z Dworca Morskiego w Gdyni, tysiące
ludzi, w poszukiwaniu wolności, marzeń i lepszego życia, ruszało
w podróż do nowego kraju. W budynku dawnego dworca, który
od 1933 r. przez ponad pół wieku służył za centrum polskiego
wychodźstwa, powstanie nowoczesna placówka muzealna, będąca
jednocześnie ośrodkiem szeroko pojętego przemysłu kulturalnego.
Statki wycieczkowe, które co roku zawijają do gdyńskiego portu,
stanowią nie tylko jedną z letnich atrakcji turystycznych Gdyni,
ale niosą również korzyści finansowe dla miasta. Około stu tysięcy
turystów każdego roku wydaje pieniądze nie tylko na pamiątki,
ale też korzysta z licznych punktów gastronomicznych na terenie Gdyni
i szerzej - Trójmiasta.
Dzień Gdyńskich Zabytków– to akcja, do której również przyłączył
się Zarząd Morskiego Portu Gdynia S.A. Jest to impreza plenerowa,
organizowana przez Urząd Miasta Gdyni, mająca na celu promocję
dziedzictwa historycznego Gdyni, w tym szczególnie zabytków
z okresu międzywojennego. ZMPG-a S.A. udostępnił do zwiedzania,
w ramach grup prowadzonych przez przewodników, dwa obiekty
(również wewnątrz): schron przeciwlotniczy przy ul. Polskiej 5
i Dworzec Morski przy ul. Polskiej 1.
fot. T. Urbaniak ZMPG-a S.A.
Inwestycje Zarządu Morskiego Portu Gdynia S.A. - takie jak Nowa
ulica Polska czy przebudowa Nabrzeża Pomorskiego przy Skwerze
Kościuszki, niosą pożytek nie tylko samemu portowi i związanym
z nim relacjami biznesowymi firmom i instytucjom. Służą również
mieszkańcom Gdyni i przybywającym tu tłumnie w sezonie letnim
turystom. Życie miasta i portu przeplatają się od samego początku ich
istnienia, bo przecież: Gdynia to „miasto z morza i marzeń”.
Biuletyn nr 20/2012
18