SIEDEM ZNAKÓW BLISKOŚCI BOGA

Ks. Dariusz Kielar CSMA
SIEDEM ZNAKÓW BLISKOŚCI BOGA - SAKRAMENTY
KOŚCIOŁA
KATECHEZA WSTĘPNA
W dzisiejszą niedzielę rozpoczynamy kolejne kazania katechizmowe. Będziemy je
kontynuować w każdą drugą niedzielę miesiąca. W ubiegłych latach omawiany był Dekalog
- Dziesięć Przykazań Bożych. Tym razem podejmujemy rozważania zatytułowane: Siedem
znaków bliskości Boga - sakramenty Kościoła.
Większość
chrześcijan
uważa
za swoje prawo i obowiązek brać udział w obrzędach
Kościoła, chociaż nie wszyscy mają pełną świadomość wielkiego znaczenia i duchowej
siły sakramentów. Niektórzy widzą w sakramentalnych znakach świętą pieczęć, którą
Kościół naznacza człowieka w przełomowych momentach życia. Są i tacy, którzy przyjmują
sakramenty lub w nich uczestniczą ze względu na tradycję rodzinną i skupiają uwagę na
stronie zewnętrznej znaków religijnych. Dla tych ludzi przyjęcie sakramentu może stanowić
początek i zachętę do pogłębienia życia religijnego i zrozumienia istoty poszczególnych
sakramentów. Niekiedy należy im w tym pomóc. Taka pomoc jest jednym z zadań naszych
katechez. Dzisiejsza katecheza ma charakter
ogólny,
wprowadzający nas w dalsze,
szczegółowe rozważania na temat poszczególnych sakramentów.
Wyjdźmy od stwierdzenia poniekąd oczywistego: jesteśmy istotami cielesno - duchowymi
i ze swej natury potrzebujemy znaków. Zauważamy to na przykład przy wyrażaniu miłości.
To prawda, że znaki zewnętrzne nie mają wartości samej w sobie, ale są konieczne, by
wyrazić i podkreślić siłę naszych wewnętrznych przeżyć i uczuć.
Potrzebujemy
zewnętrznych znaków, słów, przedmiotów. Całe nasze życie wypełnione jest pewnymi
znakami i obrzędami, niekoniecznie religijnymi: wiązanka kwiatów na imieniny, podanie
ręki, świeczki na torcie, opłatek wigilijny, stół wielkanocny, oznaki żałoby, muzyka i taniec.
Bez używania symboli, nie mamy właściwie możliwości nawiązania kontaktu z drugim
człowiekiem, by przekazać mu swoje myśli i uczucia.
1
Wiedział o tym Chrystus, który postanowił być blisko nas nie tylko przez swoje słowa, lecz
także przez odczuwalne gesty Kościoła; przez postawę i słuchanie spowiednika lub pod
osłoną Chleba eucharystycznego. Św. Jan Chryzostom mówi: Gdybyś nie posiadał ciała,
Chrystus przekazywałby ci tylko dary czysto duchowe;
ale
ponieważ
dusza
jest
wewnętrznie złączona z ciałem, przekazuje ci dobra duchowe pod osłoną rzeczywistości
zmysłowych.
Dlatego, gdy przychodzimy do kościoła, to ciągle spotykamy się ze znakami, symbolami
i ceremoniami. Często sami w nich uczestniczymy. Siedem znaków, obecnych w życiu
Kościoła, znaków bliskości Boga, przyjmowanych
przez
katolików, określono mianem
sakramentów. Ich nazwa zaczerpnięta z języka łacińskiego oznaczała początkowo kaucję,
przysięgę wierności, uroczyste zobowiązanie. Chrześcijanie określili tą nazwą
znaki dane
Kościołowi przez samego Chrystusa jako źródła łaski, z których człowiek może czerpać
duchową siłę pielgrzymując do wieczności.
We wszystkich sakramentach jest obecny Chrystus, który działa. W tym stwierdzeniu
zawiera się odpowiedź na pytania i zastrzeżenia osób mających wątpliwości: Czy nie
wystarczy mocno wierzyć, dobrze czynić i kochać, aby się zbawić? Ja wierzę w Boga, ale
nie wierzę w Kościół. Po co te wszystkie obrzędy i ceremonie? Moja wiara to prywatna
sprawa pomiędzy mną a Panem Bogiem. Postawa takiego człowieka jest podobna do
zachowania małżonków, którzy twierdzą, że są małżeństwem i kochają się, dochowują sobie
wierności, solidnie pracują, ale każde z nich pozostaje w swoim mieszkaniu; nie spotykają
się, by przekazać sobie znaki miłości, być razem i działać w jedności osób. Taki styl życia
zaprzeczałby naturze samego małżeństwa. W Starym Testamencie i w Ewangelii często
spotykamy się z obrazem Boga i Chrystusa jako Oblubieńca. Także Królestwo Niebieskie
Jezus porównywał do uczty weselnej. Teksty te pomagają zrozumieć, że prawdziwa miłość
musi wyrażać się w gestach bardzo konkretnych, czytelnych i widocznych. Nie wystarczy
mówić: kocham - miłość trzeba wyrazić
w
konkretnych znakach.
Nie można też
powiedzieć: wierzę i swojej wiary nie potwierdzić znakami.
W Kościele katolickim mamy siedem znaków zbawienia. W Katechizmie Kościoła
Katolickiego czytamy: Sakramenty dzielą się na:
2
sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego (chrzest, bierzmowanie i Eucharystia);
sakramenty uzdrowienia (pokuta i namaszczenie chorych);
sakramenty służące komunii i posłaniu wiernych (sakrament święceń i małżeństwo).
Obejmują one najważniejsze momenty życia chrześcijanina (KKK, 1210-1211).
Każdy z nich jest widocznym, bardzo szczególnym znakiem, przez który działa sam
Chrystus.
On
objawiał swoją misję przez różne znaki: przebaczał grzechy, uzdrawiał
chorych, wypędzał złe duchy, sprawował uroczyście Paschę żydowską, czyniąc z chleba i
wina wielkie znaki. Chrystus wiele razy podkreślał, że sam Bóg Ojciec jest w Nim obecny i że
działa w Nim oraz w czynionych przez Niego znakach.
To samo ma miejsce dzisiaj w Kościele. Przez wiele symbolicznych i wymownych znaków,
Kościół ukazuje i wyraża obecność oraz działa- nie Chrystusa Zmartwychwstałego. Poprzez
każdy z sakramentów Chrystus daje nam do zrozumienia, jak bardzo jesteśmy kochani.
Czyni to przypominając nam słowa Ewangelii, jak również dołączając do słowa gest.
Przez sakrament chrztu ukazuje nam, że przychodzi dać nam życie, zaspokoić nasze
pragnienie i obmyć nasze grzechy.
Przez sakrament bierzmowania pozwala nam zrozumieć, że zawsze będzie blisko nas,
kiedy przyjdzie konieczność odważnego głoszenia wiary w samym sercu świata; wówczas
potrafimy to zrobić z odwagą, jakiej udziela Duch Święty.
Przez sakrament Eucharystii daje nam odczuć, że kocha nas na sposób Ukochanego
oddającego
się
swojej Ukochanej w słowach: Oto moje ciało za ciebie wydane.
Jednocześnie pokazuje nam, że staje się pokarmem dla naszej duszy i że chce ciągle żyć w
głębi naszej istoty.
Przez sakrament pokuty i pojednania pozwala nam doświadczyć ogromu swego
miłosierdzia.
Przez sakrament namaszczenia chorych pozwala nam doświadczyć swojej obecności i
swojego wsparcia w chorobie i słabości.
Przez sakrament kapłaństwa pozwala nam zrozumieć, że oddaje się swojemu Kościołowi bez
ograniczeń, niezależnie od gorliwości swoich kapłanów.
3
Przez sakrament małżeństwa posługuje się wzajemną czułością i miłością małżonków po
to, by im, a pośrednio również nam dać doświadczyć swojej miłości.
A zatem sakramenty nie są zwykłymi
nabożeństwami; stanowią gesty Chrystusa
działającego z mocą. Musimy mu tylko pozwolić na to działanie!
W kolejnych katechezach przyjrzymy się bliżej poszczególnym sakramentom. Rozpoczniemy
od Eucharystii, gdyż to ona stanowi centrum życia sakramentalnego - wszystkie inne
sakramenty wiążą się z nią i do niej zmierzają.
4