10th Asia Pacific Congress on Deafness (APCD)" w Bangkoku

SPRAWOZDANIA, RECENZJE / REPORTS, BOOK REVIEW
457
Sprawozdanie z Kongresu „10th Asia Pacific Congress
on Deafness (APCD)” w Bangkoku
Report of the 10th Asia Pacific Congress on Deafness (APCD) in Bangkok
Henryk Skarżyński
©by Polskie Towarzystwo Otorynolaryngologów – Chirurgów Głowy i Szyi
Otrzymano/Received: 31.08.2009
Klinika Oto-ryno-laryngochirurgii Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu, Warszawa
Konflikt interesu/Conflicts of interest: Autor pracy nie zgłasza konfliktu interesów.
Adres do korespondencji/Address for correspondence:
imię i nazwisko: Henryk Skarzyński
adres pocztowy: ul. Zgrupowania AK „Kampinos” 1
01-943 Warszawa
tel. 0 22 835 66 70
fax 0-22 835 52 14
e-mail [email protected]
W dniach od 4 do 7 sierpnia 2009 r. odbyła się
w Bangkoku niezwykle ważna nie tylko dla tego regionu
Azji, ale i dla całego naukowego świata konferencja
– 10th Asia Pacific Congress on Deafness (APCD). Wzięli
w niej udział delegaci reprezentujący ponad czteromiliardową populację współczesnego świata. Dość liczna
reprezentacja uczestników przybyła ze Stanów Zjednoczonych, a na tym tle dość skromnie prezentowała
się kilkunastoosobowa reprezentacja Europy, w której
znalazły się 3 osoby z Polski (z Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu oraz Instytutu Narządów Zmysłów).
Wyjątkowe znaczenie tego spotkania naukowego było podkreślone również poprzez fakt, że po raz
pierwszy było ono zorganizowane równolegle z innymi koferencjami – 10th Hearing International Annual
Meeting (HI) oraz 2nd ASEAN Academy of Nauro-OtoAudiology (AANOA). Hasłem przewodnim tego wydarzenia naukowego było „Hearing for All ... from Birth
to Advanced Age... We Share – We Care”. Zasadniczy
program naukowy Kongresu był uzupełniony kilkoma
sympozjami towarzyszącymi, które odbyły się przed
zasadniczymi obradami oraz w ich trakcie.
Główne tematy Kongresu obejmowały programy
badań przesiewowych związanych z wczesnym wykrywaniem wad słuchu u noworodków i niemowląt oraz
dalszą wczesną interwencją terapeutyczną; wczesnym
protezowaniem uszkodzeń słuchu oraz leczeniem chirurgicznym z zastosowaniem różnego rodzaju i typu
urządzeń wszczepialnych – implantów słuchowych:
ślimakowych, pnia mózgu i ucha środkowego; leczeniem
zachowawczym i operacyjnym schorzeń wrodzonych
i nabytych ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego; szumów usznych i zawrotów głowy.
Szczególny nacisk podczas konferencji położono
na różne sposoby rehabilitacji, której celem jest zapewnienie optymalnego sposobu komunikowania się
osoby z wadą słuchu z otoczeniem. Na podkreślenie
zasługuje niezwykle rzetelne podejście do tego problemu instytucji odpowiedzialnych za zdrowie i edukację
O tolar yngologia Polska tom 63, nr 5, wr zesień – pa ździernik 20 0 9
w tym niezwykle mocno zaludnionym regionie świata.
Prezentowane przez przedstawicieli poszczególnych
krajów, regionów i kolejne centra naukowo-badawcze
rozwiązania organizacyjne zasługują na wielki szacunek. Podziw budzi m.in. konsekwencja w poszukiwaniu
optymalnych, powszechnych rozwiązań, które są tanie
i możliwe do wdrożenia na szeroką skalę – należy to
podkreślić – w większości biedniejszych regionach
świata niż Europa czy USA. Zwracam na to uwagę,
gdyż na naszym kontynencie i w naszym kraju w dalszym ciągu bardzo wnikliwe analizy ekonomiczne,
wypływające z prowadzenia badań przesiewowych
na szeroką skalę są bardzo rzadkie i nie pozwalają
na dopracowanie standardów powszechnych mimo
zawarcia kilku konsensusów.
Połączone, trzy ważne konferencje naukowe w ramach jednego wielkiego Kongresu pokazały jak ważna
jest współpraca całego środowiska naukowego – lekarzy różnych specjalności, psychologów, pedagogów,
logopedów oraz inżynierów wywodzących się z różnych
obszarów i techników na rzecz poprawy efektywnego
komunikowania się współczesnego społeczeństwa
informacyjnego. Wyniki obrad doskonale ilustrowały
jak ważne jest upowszechnienie w codziennej praktyce
zdrowotnej i edukacyjnej najnowszych rozwiązań teleinformatycznych, narzędzi i programów. Jak ważne
jest nowoczesne podejście i to niezależnie od zamożności jakiegoś kraju czy regionu, jak coraz mniejsze
znaczenie ma różnorodność kulturowa czy językowa,
która wcale nie musi być przeszkodą, a niekiedy może
być sprzymierzeńcem terapeutów. Należy podkreślić,
że ogromny postęp w tej dziedzinie jest imponujący,
że widoczna jest efektywna współpraca naukowców,
którzy potrafią udowodnić w swoich krajach, że słuch
to wielki problem społeczny i ekonomiczny współczesnego świata, w każdej szerokości geograficznej.
Zwracali na to uwagę przedstawiciele Światowej Organizacji Zdrowia, która poszukuje optymalnych,
w tym tanich i możliwych do zastosowania w każdych
Otolaryngol Pol 2009;
63 (5): 457-458
458
SPRAWOZDANIA, RECENZJE / REPORTS, BOOK REVIEW
warunkach nowych rozwiązań naukowych, klinicznych i organizacyjnych.
Na kolejne podkreślenie zasługuje podejście do
problemu hałasu, który ma negatywny, zwykle nieodwracalny wpływ na słuch w każdym wieku. Udział
przedstawicieli spoza regionu Azji i Pacyfiku USA wiązał się głównie z promocją najnowszych rozwiązań technologicznych. Należy tu jednak podkreślić, że nie ma
już przepaści pomiędzy tymi kontynentami. Naukowcy
Azji niezwykle szybko wdrażają do codziennej praktyki
nowe technologie. Dodają przy tym niezwykle wielkie
zaangażowanie osobiste, które sprawia, że mają dziś
poważny dorobek naukowy w tym zakresie.
Na tym tle, udział Europy był niezwykle skromny.
Główne „nasze punkty” wiązały się z przedstawieniem
audiologicznego dorobku europejskiego przez prof.
Jose Barajasa – prezydenta ostatniego Kongresu Europejskich Towarzystw Audiologicznych (EFAS), odbytego
na Teneryfie w końcu czerwca br. oraz prof. Henryka
Skarżyńskiego – prezydenta przyszłego Kongresu
EFAS w Warszawie w 2011 r oraz zespołu Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu. Polskie doniesienia,
które spotkały się z bardzo dużym zainteresowaniem
dotyczyły upowszechnienia wyników, realizowanych
na coraz większą skalę, badań przesiewowych narządów zmysłów – słuchu, mowy i wzroku, pod kątem
wczesnego wykrywania zaburzeń w wieku wczesnoszkolnym. Przedstawienie rozwiązań programowych
i organizacyjnych, które pozwoliły zastosować różne
programy wczesnego wykrywania wad narządów zmysłów u dzieci w wieku szkolnymi, oparte na wynikach
analiz kilkunastu milionów różnych danych, zostało
odebrane, jako wyzwanie dla tamtego regionu świata. Dalsze rozmowy bilateralne powinny stanowić
początek do przeprowadzenia badań przesiewowych
i diagnostycznych na niespotykaną dotąd skalę. Drugim ważnym polskim programem, przyjętym z dużym
zainteresowaniem, były możliwości powszechnego
monitorowania hałasu opracowane przez zespół naukowców z Politechniki Gdańskiej i Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu, zwłaszcza hałasu szkolnego,
który niesie największe zagrożenie dla współczesnego
młodego pokolenia. Trzecim zagadnieniem była prezentacja kolejnych obserwacji leczenia częściowej
głuchoty u dzieci i dorosłych. Zagadnienie to jest
obecnie traktowane jako „polska szkoła” w terapii tego
typu skomplikowanych uszkodzeń słuchu.
W podsumowaniu Kongresu, Prezydent – Prof.
Suchitra Prasansuk z Tajlandii, Prof Ohnuma Naoki
z Japonii, Prof. Hendarmin Hendarto z Indonezjii,
Prof. DatoLokman Saim z Malezji i Prof. Greg Leigh
z Australii podkreślili skalę i znaczenie tego wielkiego integracyjnego spotkania naukowego. Przekazali
przesłanie do ludzi niesłyszących i niedosłyszących
tego regionu, do wielkiej, ponad czteromiliardowej
populacji Azji i Pacyfiku, oraz konkretne propozycje
do organizacji i instytucji światowych w tym WHO.
Następne kongresy naukowe organizacji reprezentowanych podczas obecnego kongresu to:
11th Hearing International – Shanghai 2010
3th ASEAN Academy of Neuro-Oto-Audiology – Jakarta 2011
O tolar yngologia Polska tom 63, nr 5, wr zesień – pa ździernik 20 0 9