Zapominani Bogowie Południa

Zapominani Bogowie Południa
Południe posiada własnych Bogów Ciemności, choć kulty znane na Kontynencie Środka
i tutaj sporadycznie pojawiają się. Wszakże nie budzą one aż tak wielkiego przerażenia,
jak rodzime bóstwa, które pozostają zagadkowe nawet dla ich wyznawców. Mówi się o
nich, iż są pozostałością z pradawnych czasów, zanim Holis ukazał swą twarz a MechitUrita rozpostarła swą gwieździstą suknię. Niektórzy szeptają, iż czczeni byli oni przez
Najstarszych. Współcześnie, wiele z tych bóstw uległo już zapomnieniu. Ich świątynie
niszczeją zasypane piaskami pustyni, lub zarośnięte mackami mrocznych lasów
tropikalnych. Jedynie niewielu jest na tyle szalonych lub zdeterminowanych, aby szukać
ich pomocy. A jednak, gdy zostają wezwane pradawne bóstwa budzą się i odpowiadają
swym wyznawcom… Niektórzy wierzą, iż są one w stanie obdarzyć wybrańców
pradawną wiedzą i nieludzką mocą. Wciąż jednak cena jest wysoka, a ich kult wypacza
zwykle duszę i skazuje ją na wieczną męczarnię. Powiada się, iż rytuały ku ich czci
bywają tak przerażające, iż wielu oszalało jedynie słuchając opowieści o nich.
W poniższym rozdziale znaleźć można kilka przykładów Zapomnianych Bogów, M.G.
powinien jednak pamiętać, iż wiedza o większości z nich przepadła w mroku czasu.
Stare bóstwa powinny zawsze być spowite tajemnicą a ich manifestacja powinna budzić
grozę. Zwykle bowiem to co obce jest bardziej przerażające niż to, co poznane.
Bóstwa tutaj przedstawione znane są zwykle śmiertelnikom pod nazwami zastępczymi,
stanowiącymi ich przydomki. Rzadko kto bowiem ośmiela się wzywać ich po imieniu.
Jedynie trudny test Religii lub Demonologii może pozwolić odkryć postaci ich właściwe
miano.
Domena: Wojna;
Element: Elektra;
Zdolności Magiczne: Władanie Energią;
Broń: Sierp;
Niszczyciel, Pan Wichrów i Burz Pustynnych, Siewca Erozji. Jedyny z Zapomnianych
Bogów, którego kult został oficjalnie włączony do panteonu, co nastąpiło w 67 roku Ery
Redon, po zabiciu jego awatara Nebpehtysati. Jest patronem odludzi i bezbrzeżnych
piasków. Jego wpływ sprowadza choroby i gorączkę. Przedstawiany jest z głową sępa i
jego skrzydłami. Poświęcone mu są także skorpiony. Nie jest patronem żadnego z miast,
zamiast tego uważa się go często za wroga ludzi i burzyciela pokoju. Miejscowa ludność
czasami buduje niewielkie kaplice na skraju pustyń, aby przebłagać go i oddalić jego
gniew.
Jego właściwy kult wciąż jednak kwitnie wewnątrz zapomnianych piramid, wśród
dawnych ruin i miejsc dotkniętych klęską. Czcicielami zostają najczęściej grupy dzikich
nomadów, pragnące otrzymać od niego moc niszczenia swych wrogów. Ofiary składane
mu są zwykle z jeńców wojennych, zmuszanych do śmierci z pragnienia. Kapłanów
posiada niewielu, lecz są oni nieustraszonymi wojownikami. Ubierają się w szaty o
barwie rudych piasków pustyni, powiadając iż ich barwa przypomina im rozlaną krew
wrogów. W czasie walki noszą często przerażające maski pustynnych demonów.
Kult tego bóstwa nie jest rozpowszechniony na Lejni, pełni ono tam marginalną rolę.
Błogosławieństwo: zmienia jeden wybrany cios w trafienie krytyczne.
Klątwa: Ofiara zapada na magiczną chorobę zwaną Rudą Gorączką. Można ją uzdrowić
jedynie za pomocą boskiej magii. Jeśli nie zostanie to uczynione ofiara umiera po
upływie 7 dni.
Domena: Magia;
Element: Woda;
Zdolności Magiczne: Zaklinanie Duchów, Zdolności Astralne;
Broń: Drzewcowe (trójząb);
Bóg Bez Twarzy, Pan Zatrutej Ciemności, Bezimienny: to tylko niektóre przydomki
jakie nadali mu śmiertelnicy. Jest on władcą mrocznych głębin oceanu, do których nie
dociera żadne światło. Wierzy się, iż powstał jeszcze przed czasem i oczekuje w
ciemnościach na jego kres, kiedy to pożre słońce i księżyc. Nie istnieje żadne
wyobrażenie tego boga, choć Ci, którzy mieli pecha go oglądać bełkocą zwykle coś o
tysiącach czarnych macek wyrastających spomiędzy masy galaretowatego mięsa i
wyjących w udręce, oślepionych twarzy. Zwykle sam widok tej istoty wystarczy, aby
doprowadzić wiele istot do szaleństwa.
Świątynie tego Boga znajdują się zwykle w głębinach morskich i wśród niedostępnych
skał nad brzegami oceanu. Nie dociera do nich żadne światło. Podobno jest w nich
ukryta pradawna wiedza o magii, która może zapewnić wyznawcy moc przyzywania z
głębin oceanu demonów ciemności i potężnych duchów Najstarszych. Mimo to niewielu
Adeptów decyduje się na podjęcie ryzyka i poszukiwania w tych przeklętych miejscach.
Ci nieliczni, którzy czczą tą ohydną istotę, zwykle są totalnie obłąkani. Trudno jednak
stwierdzić jakie są ich cele. Wydaje się, że to bóstwo jest zbyt obce temu światu, aby
jego intencje mogły zostać zrozumiane.
Błogosławieństwo: Wierni mogą za pomocą Zaklinania Duchów zawezwać Demony
Ciemności, mogą także rozkazywać duchom Najstarszych.
Klątwa: Pech w teście S.W. związanym z opieraniem się mrocznej magii.
Domena: Wojna;
Element: Ziemia;
Zdolności Magiczne: Zaklinanie Duchów;
Broń: Krótkie;
Nazywany jest także Łowcą Z Nożami Na Twarzy. Przedstawienia tego boga budzą
zwykle zgrozę, wyobrażając istotę o cechach gadzich, ptasich i demonicznych,
uzbrojoną w potężny dziób i szpony. Jest to pradawne bóstwo dżungli i żyjących w niej
bestii. Powiada się, iż potrafi zsyłać na ziemię dziwaczne szponiaste demony, które
umieją wyrwać Utra serce z piersi jednym ciosem. Ci, którzy doświadczają spotkania z
nimi z reguły nie żyją na tyle długo, by o tym opowiadać. Włada drapieżnikami z lasów
tropikalnych. Wielkie bestie słuchają jego woli. Ma również moc wprowadzania ludzi
w krwawy szał i czynienia z nich budzących grozę kanibali.
Kult jego rozkwita w mrocznych dżunglach Lenji i AjArd, pośród najbardziej
prymitywnych ludów. Chodzą słuchy o przeklętych, zapomnianych świątyniach,
skrytych wśród lasów, w których jego słudzy odprawiają swe ohydne uczty. Czteroręcy
z Lenji także oddają mu cześć, starając się złożyć mu w ofierze wiele ludzkich serc,
podczas każdego nowiu księżyca.
Niektórzy nomadowie składają mu w ofierze serca zabitych zwierząt, mając nadzieję,
że w ten sposób oddalą jego gniew.
Błogosławieństwo: Bestie z dżungli nie atakują wyznawcy tego bóstwa.
Klątwa: Krytyczny pech w walce z dzikimi zwierzętami;
Domena: Opieka;
Element: Wiatr;
Zdolności Magiczne: Zdolności Astralne;
Umiejętność: Krycie się;
Broń: Bez broni (kły);
Bóstwo to nawiedza niedostępne szczyty gór Lenji: Apatat i Xiquti. Pojawia się w
bezksiężycowe noce, spadając na niczego nie spodziewających się śmiertelników i
wysysając ich krew i dusze. Wierzy się, iż nie posiada ono żadnej postaci, jest jedynie
strzępem żywej ciemności i koszmarnych snów. Czasami, gdy księżyc jest na nowiu,
ponad szczytami gór słychać jego upiorne, ponure zawodzenie. Słabszych duchem
przyprawia ono o szaleństwo.
Wysoko, na zboczach gór odnaleźć można jeszcze pradawne ołtarze, zbudowane przez
Najstarszych, którzy czcili tego mrocznego boga. Mają one na sobie wyobrażenia
Czarnego Słońca, nietoperza i sowy. Skryte są w cieniu nawet w najbardziej pogodne
dni. Niektórzy śmiałkowie pielgrzymują do nich, aby poznać dawno zapomniane
sekrety. Wierzy się bowiem, że bóg ten może nauczać wyznawców pradawnej magii
krwi. Nikt nie wie tego na pewno, lecz wielu szepce o dziwacznych ceremoniach i
ofiarach z niewinnej krwi składanych w czasie zaćmienia księżyca.
Lenja’kare winą za jego przebudzenie obarczają Ixari, uważając, iż to ich przeklęte
eksperymenty z krwią sprowadziły go ponownie na świat. Sami Ixari nie przyznają się
do tego, faktem jest jednak iż wielu z nich obawia się tego bóstwa, wierząc, że może
ono mieć na nich jakiś szczególny wpływ, w związku z ich sposobem życia.
Błogosławieństwo: Pijąc krew innych istot, wierny może wysysać z nich punkty
Energii.
Klątwa: Krytyczny pech w teście Odp lub S.W przy próbie odpierania mocy
wampirycznych.
Domena: Magia;
Element: Duch;
Zdolności Magiczne: Zdolności Astralne, Zaklinanie Duchów;
Broń: Krótkie (sztylet);
Zwana jest także Tą, Która Pożera Umarłych, Królową Cmentarzy i Matką Szakali. Nikt
nigdy nie wymienia jej imienia po zmroku. Ukazuje się zwykle jako potężna kobieta, o
upiornie białej skórze, czerwonych oczach, długich kłach i czarnym języku. Ma
splątane, długie włosy, przyozdobione jelitami umarłych. Zwykle jest naga, ukazując
długie i obwisłe piersi. Ragadaa ma władzę nad wszystkimi padlinożernymi
zwierzętami. Zwykle towarzyszą jej szakale, hieny a także lejaki.
Ragaada pożera dusze zmarłych, które w efekcie nie mogą trafić do Nawii. Dlatego
wszyscy śmiertelnicy obawiają się jej i starają się zabezpieczyć przed nią cmentarze i
nekropolie, wykonując odpowiednie ceremonie ochronne i stawiając na nich kaplice
bóstw, które opiekują się umarłymi. Ci, którzy wzywają tą przerażającą boginię, czynią
tak zwykle wierząc, iż da im ona moc czarnoksięską. Podobno na Lenji istnieją całe
tajemne stowarzyszenia, oddające jej cześć w bezksiężycowe noce. Ich członkowie mają
w zwyczaju wykopywać z grobów świeżo pochowanych zmarłych i zjadać ich ciała,
podczas gdy ich Patronka pożera duszę. Wierni tańczą wtedy na grobach wpadając w
trans, i ciskają klątwy na swych wrogów. Do kultu tego, jeśli wierzyć plotkom, należą
głownie Sivja. W AjArd nie jest on tak popularny, choć istnieją podobne grupy wśród
Nomadów, których członkowie regularnie plądrują i bezczeszczą AjArdzkie grobowce.
Powiada się, iż szczególnie oddanych wiernych, Ragaada obdarza zdolnością przemiany
w lejaki.
Błogosławieństwo: Jedząc ciała zmarłych, wierny może regenerować własne ciało: nie
tylko rany, ale i brakujące członki.
Klątwa: Krytyczny pech w teście Odp lub S.W przy próbie odpierania dowolnego
wpływu mocy Ciemności (np. czarów, chorób, trucizn etc.).
ę
Domena: Opieka;
Element: Ogień;
Zdolności Magiczne: Zdolności Astralne;
Umiejętność: Torturowanie;
Broń: obuchowe (łańcuch);
Pan Gorączki, Żarzący się Koszmar, Pełzająca Zemsta to pradawne i zagadkowe
bóstwo, które nawiedza pustynie Lenji, a czasem także i pustkowia w AjArd. Można go
spotkać również w kraterach wygasłych wulkanów, gdzie znajdują się często
poświęcone mu ołtarze i gdzie odprawia się dlań plugawe ceremonie. Objawia się
najczęściej w szarych godzinach przed świtem, lub o zmroku, jako mackowaty, wijący
się cień, pełznący przez popielne równiny. Jego oddech niesie gorączkę, a dotyk oznacza
śmierć. Otacza go silna aura gorąca, a manifestacji tego bóstwa często towarzyszy
dziwaczny dźwięk, podobny do trzaskania ognia i zapach spalenizny. W jakiś
zagadkowy sposób wydaje się także być związany z Najstarszymi – często bowiem jego
manifestacje pojawiają się w pobliżu wzniesionych przez nich monstrualnych budowli.
Uważa się, iż Bóg ten szczególną opieką darzy tych, którzy pragną się zemścić i
wspomaga ich w tym dziele, obdarzając nadnaturalnymi mocami. Poszukują go więc
najczęściej osoby skrzywdzone: zbiegli niewolnicy, przestępcy czy ludzie
wydziedziczeni z majątku, lub wygnani ze swych ziem. Moc Pełzającej Zemsty
sprowadza plagę, która objawia się krwotokami i wysoką gorączką. Jego wyznawcy
noszą często spłowiałe czerwone szaty i wypalone, rytualne blizny. Do odzienia
przyczepiają długie, ciężkie łańcuchy, których używają także jako broni. Wielu jest
banitami wyjętymi spod prawa, lub zdziczałymi, pustynnymi Nomadami, których
obawiają się nawet ich rodacy. Kultyści wyraz często praktykują kanibalizm. Kierują
także moc swego Patrona przeciwko ludziom przemierzającym pustkowia lub
zamieszkującym w okolicy, sprowadzając na nich zarazę i podpalając domostwa lub
pola. Zwykle także obsesyjnie dążą do zniszczenia dawnych wrogów, nawet za cenę
swej duszy i życia.
Błogosławieństwo: Bóstwo obdarza wiernego dziwnym rodzajem choroby, która
objawia się gorączką (nie ma to jednak na niego żadnego negatywnego wpływu, oprócz
tego, iż zemsta staje się w jego umyśle powracającą obsesją) i w efekcie której
wyznawca staje się całkowicie odporny na efekty skwaru i przegrzania. Nie działa także
na niego efekt podpalenia. Inne osoby mogą zarazić się od niego tą chorobą, która
przyjmuje u nich formę zwykłej gorączki, a nie leczona prowadzi po upływie doby do
krwotoku i śmierci.
Klątwa: Krytyczny pech w teście Odp. przy teście choroby lub w czasie kontaktu z
ogniem.