36 37 Uważaj więc na niebo, linia frontu jest często widoczna jako

powietrze zwrotnikowe
A-A
Ns
As
As
Cs
Ci
powietrze polarne
powietrze polarne
powietrze polarne
1000
995
A
A
990
niż
kierunek
przesuwania się
niżu
990
kierunki wiatru
B
995
B
Rys. 30. Zawirowania wiatru przy wysokim brzegu.
1000
front chłodny
B-B
Cb
Cu
powietrze
chłodne
przelotny
opad
powietrze
zwrotnikowe
powietrze
ciepłe Ns
mżawka
front ciepły
As
Cs
Ci
powietrze
chłodne
10 000 m
mgła
frontowa
Jeszcze słowo o sympatycznym wiaterku zwanym bryzą. Przy ładnej
pogodzie z dużą ilością słońca ziemia na brzegu ogrzewa się szybciej niż
woda na jeziorze czy w morzu. Ciepłe powietrze unosi się w górę, zmniejszając w tym miejscu ciśnienie. Tworzy się ruch powietrza w kierunku od
wyższego ciśnienia nad wodą do niższego ciśnienia nad lądem i zaczyna wiać wiatr zwany bryzą dzienną, morską lub jeziorową albo po prostu
morką.
Podobne zjawisko powstaje nocą, gdy ziemia szybko się wychładza,
a woda ciągle pozostaje ciepła. Powstaje wtedy bryza nocna, czyli lądowa.
Rys. 29. Przekroje przez niż pokazują, jak na granicy powietrza ciepłego i zimnego
tworzą się chmury frontu atmosferycznego.
Uważaj więc na niebo, linia frontu jest często widoczna jako pasmo
ciemnych i niskich chmur, czasem jest to równomierna linia przez cały nieboskłon. Przejście takiej linii nad głową oznacza rychłą zmianę na dole.
Na wodach śródlądowych duży wpływ na zachowanie wiatru ma
ukształtowanie terenu: przy wysokich brzegach, ścianach lasu czy zakrętach jeziora następują odbicia, zawirowania i zmiany kierunku. Bądź na to
przygotowany. Wiatru wprawdzie nie widać, ale o jego kierunku można
sądzić obserwując na wodzie zmarszczki, falki i fale.
36
Rys. 31. Mechanizm bryzy – bryza dzienna i nocna.
37