PR_2012_Golden Copper Cladding_PL

v
Okładzina elewacyjna ze złotego stopu miedzi urzeka
obserwatora
Nieustannie rośnie popularność złotych stopów miedzi w
architekturze
Bruksela, 15 listopada 2012 r. Niezwykle efektowny wygląd zewnętrzny oraz unikalna długowieczność czynią z
miedzi coraz bardziej popularny materiał na okładziny elewacyjne.
Wykorzystanie miedzi daje wyjątkowe efekty wizualne, które cenią sobie wszyscy ci, którzy pragną uczynić
swoje realizacje znakami rozpoznawczymi miejskiego krajobrazu. Miedź jako materiał na pokrycia lub
okładziny najczęściej stosowana jest w swej pierwotnej, czerwonawej lub w wstępnie patynowanej zielonkawej
postaci, oferując znakomitą ciągliwość, łatwość montażu i plastyczność umożliwiającą nadawanie jej dowolnie
wybranych kształtów.
Jednakże, ostatnimi czasy złota wersja pierwotnie czerwonawego materiału odnosi sukcesy jako kluczowy
element wielkich projektów budowlanych realizowanych w całej Europie.
Muzeum Svena Harry’ego
Karlssona w Sztokholmie (Szwecja)
Kościół Chiesa di san Giacomo w
Laives (Włochy)
Budynek biurowy firmy Serafino
Consoli w Grumello del Monte
(Włochy)
Biblioteka w Luckenwalde (Niemcy)
Okładziny elewacyjne z miedzi: wizualne zauroczenie
Miedziane okładziny elewacyjne z łatwością wtapiają się w krajobraz dzięki swym zielonkawym czy brązowawym
odcieniom, miedź daje także potencjał tworzenia budowli wizualnie uderzających i wybitnie charakterystycznych. Dzięki
wytwarzaniu stopów, materiał jest dostępny również w barwie złotej która stała się już niemal klasycznym elementem
zdobień architektonicznych. Gdy jednak złoty materiał w sposób dominujący pojawia się na całej powierzchni
zewnętrznej budynku, staje się innowacyjnym i oryginalnym rozwiązaniem o jasnym przesłaniu: zrobić wrażenie!
Ściany kurtynowe, ażurowe elewacje i złote okładziny miedziane przeróżnych rodzajów wyraźnie zaznaczają swoją
obecność w krajobrazach miejskich. W architekturze wnętrz złote opierzenia, metalowe ściany działowe czy
perforowane przepierzenia coraz śmielej wprowadzane są do holów wejściowych czy przestrzeni publicznych w całej
Europie.
Producenci opracowali dwa rodzaje złotych stopów miedzi: jedne zachowują swój kolor, drugie zmieniają barwę wraz z
upływem czasu. Tym samym oferują możliwość wyboru pomiędzy połyskującą złotą powierzchnią, która z biegiem lat
ulega nieznacznym zmianom, a barwą złota, która po pewnym czasie osiąga kolor ciemnobrązowy,
Przykłady zastosowania złotego stopu miedzi w architekturze wnętrz
Patyna złotego stopu miedzi cztery miesiące po zakończeniu montażu
Łatwość montażu i długowieczność –główne zalety okładziny z miedzi
Miedź i jej stopy słyną z wyjątkowej ciągliwości, dlatego z łatwością są poddawane obróbce i oferują szeroką gamę
faktur i wzorów powierzchni, a także umożliwiają wprowadzanie wszelkich innowacji architektom starającym się
wykraczać koncepcyjnie poza swoje czasy. Ta charakterystyczna cecha dodatkowo ułatwia montaż okładzin
dostępnych w formie taśm, arkuszy, a nawet łusek.
Ze względu na to, iż miedź nie poddaje się w znacznym stopniu zjawisku rozszerzalności, materiał ten /gwarantuje
bardzo wysoką wytrzymałość mechaniczną, która jest bezcenna w kontekście oporu względem uderzeń czy naporu
wiatru. Aby jeszcze bardziej podnieść trwałość pokryć dachowych, złote stopy miedzi poddawane są dodatkowym
procesom obróbki, dzięki którym zyskują odporność na utlenianie i zapewniają niezmienność barwy przez długie lata,
bez konieczności konserwacji czy malowania.
Poza wyżej wymienionym zaletami, miedź jest materiałem w 100% nadającym się do recyklingu, a zatem wybór
architektów pada na nią również z uwagi na jej zgodność z ideą zrównoważenia, szczególnie z kontekście realizacji
projektów budowlanych o niskiej energochłonności.
Prace przy realizacji projektu Stad & Sanba, konstrukcji dupleksowej w antwerpskim porcie w Belgii. Autorzy projektu: Hub / Fotografie:
© Hub / Platteau Bvba.
Poniżej przedstawiono analizę trzech inowacyjnych projektów z wykorzystaniem złotych stopów zrealizowanych we Francji:
Analiza projektu nr 1:
Kino-multipleks ze złotą okładziną elewacyjną zgodną z normą HQE to
wizytówka miejscowości Saint Raphaël w departamencie Var (Francja)
2
Ukończone w roku 2010 centrum Victora Hugo o powierzchni użytkowej 9.615 m powstało w centrum miejscowości
Saint Raphaël. Motywacją do realizacji projektu było dążenie władz miejskich do zrewitalizowania poprzemysłowych
terenów kolejowych, a czas pokazał, że opłacało się podjąć to ryzyko. Centrum składające się z multipleksu z
siedmioma salami kinowymi przeznaczonymi w sumie dla 1.350 widzów, dworca autobusowego oraz
dwupoziomowego parkingu stało się kluczowym elementem rewitalizacji przemysłowej okolicy.
Inwestycja, która powstała na bazie partnerstwa prywatno-publicznego, w którym administracja lokalna zaangażowała
się bezpośrednio w prace budowlane, posiada wykonaną w całości ze złotego stopu miedzi okładzinę elewacyjną,
dzięki której architekci tworzący koncepcję projektu zdołali zrealizować swoją wizję stworzenia modelowej budowli
stanowiącej spoiwo krajobrazu miejskiego. „Aby podnieść innowacyjność centrum, zdecydowaliśmy się wykorzystać
ten unikatowy i piękny zarazem materiał” – wyjaśnia autor projektu.
Poszanowanie środowiska naturalnego stało się myślą przewodnią projektu , który w pełni zasłużenie otrzymał
rozpoznawalne we Francji oznaczenie HQE. Recykling złomu miedzianego, wybór wysokiej jakości naturalnych
materiałów zgodnych z koncepcją zrównoważonego rozwoju oraz zastosowanie paneli fotowoltaicznych o łącznej
2
powierzchni 1.000 m na płaszczyźnie dachu to wybrane z czynników, które przyczyniły się do zapewnienia zgodności
z francuską normą środowiskową Haute Qualité Environnementale (HQE) . Dzięki podjętej przez władze miejskie
inicjatywie, mieszkańcy odzyskali niejako istotną część przestrzeni miejskiej , a szacowana liczba odwiedzających
centrum sięgnęła 350.000 osób rocznie.
Autorzy projektu: Jean Pascal Clément Architect, Saint Raphaël (Francja) / Administrator obiektu: Miasto Saint Raphaël / Fotografie: © Jean-Pascal Clément
/ KME
Analiza –projektu nr 2:
Centrum usług studenckich w Saint Etienne: Loire (Francja)
W tym projekcie wykorzystano elementy wykonane z miedzi klasycznej oraz ze złotych stopów. Wytłoczona, lita i
perforowana, w taśmach i w kształtkach diamentowych – miedź w różnorodnych formach jest tutaj niemal
wszechobecna. Tym samym daje wyraźny i perfekcyjnie zaaranżowany kontrast szarości i czerwieni konstrukcji, którą
pokrywa.
Oto, jak projekt skomentował jego autor, Christian Schouvey: „Gra brył i pustych przestrzeni, kolorów i refleksów
nadała budynkowi życia, którym tętni w miarę, jak jego zewnętrzny wygląd zmienia się wraz z wędrówką słońca na
nieboskłonie”.
Zadaniem twórców projektu było zapewnienie budynkowi możliwości realizowania dwóch funkcji, nie powodując
zaistnienia mini konfliktu. W tym celu odseparowano biura od otwartej przestrzeni dla osób korzystających z centrum,
przestrzeń biurową umieszczono na wyrazistym estetycznie moście pokrytym miedzianymi ekranami
przeciwsłonecznymi. Centrum usług studenckich jest miejscem z łatwością rozpoznawalnym dzięki elewacji wykonanej
z zastosowaniem okładziny z tłoczonych elementów miedzianych.
Okładzina elewacyjna z
tłoczonych płyt miedzianych
Przykład naprzemiennego
zastosowania elementów z
miedzi klasycznej i złotego
stopu
Klatka schodowa (22 m)
pokryta miedzianymi
łuskami
Autor projektu: Christian Schouvey (Dole) / Administrator obiektu: Miasto Saint Etienne / Fotografie: © Christian Schouvey / KME
Analiza projektu nr 3:
Les Herbiers: centrum kształcenia artystycznego w niebanalnej formie
Realizację projektu Tour des Arts des Herbiers w miejscowości Vendée ukończono w roku 2010, a cechą wyróżniającą
budynek stała się wykonana w całości z miedzi okładzina elewacyjna. W budynku, zaprojektowanym przez pracownię
Forma 6 z siedzibą w Nantes, oprócz zajęć w ramach centrum kształcenia artystycznego odbywają się koncerty,
konferencje i warsztaty dotyczące historii sztuki, a centrum odwiedza około 2.000 gości rocznie.
„Specyfikacja bazowała na założeniu, iż budynek ma posiadać formę
wertykalną, jednocześnie nie będąc wieżą” – wyjaśnia autorka projektu
architektonicznego, Catherine Malleret. Urzeczona perspektywą sprostania
2
temu wyzwaniu, zaprojektowała konstrukcję o powierzchni niemal 2.278 m
stanowiącą pomost pomiędzy materiałami, bazującą na betonie i złotej
miedzi. Budowla stanowiąca nowoczesną interpretację charakterystycznego
dla miejscowości motywu dwóch wież dzwonniczych, prezentuje się jako
fasada, przystanek lub typowy budynek w zależności od kąta, pod jakim
patrzy na niego obserwator.
Ten niebanalny projekt z definicji musiał być charakterystyczny a dzięki
połyskującej powierzchni zlotej miedzi , niemal niemożliwym jest go nie
zauważyć! Dodatkowo miedź, będąca materiałem ciągliwym i łatwym w
montażu, pozwoliła realizatorom zmieścić się w budżecie nakreślonym przez
władze miejskie.
Autorzy projektu: Forma 6, Nantes (Francja) / Administrator obiektu: Ville des Herbiers / Fotografie: © Patrick Miara / KME
Więcej informacji znajdziesz na stronie internetowej www.copperconcept.org