Schladming – piękna stacja narciarska, ale czy przetrzyma globalne

www.ciekawe-miejsca.net
Na narty: Schladming
Schladming
– piękna stacja narciarska, ale czy
przetrzyma globalne ocieplenie?
Wielu narciarzy z Polski odwiedzających Alpy omija Schladming,
sugerując się mało alpejskim charakterem tej stacji. Jazda zaczyna się tam na wysokości 750 metrów npm., a wjeżdża się
(z jednym orczykowym wyjątkiem) na 1800 – 1900 metrów. Cóż to
więc za honor pojechać w Alpy i jeździć niżej niż Kasprowy! Narciarze, którzy jednak skuszą się na pobyt w Schladming wracają
zachwyceni jakością tras.
na powtórne odwiedziny na najlepszych
według nas trasach.
Ponieważ Schladming leży stosunkowo nisko, większość inwestycji w ostatnich latach skoncentrowano na systemach sztucznego naśnieżania. Obejmuje ono już wszystkie podstawowe trasy
narciarskie, łącznie w całej stacji 175
kilometrów nartostrad. Pomimo, że trasy prowadzone są w większości przez
tereny leśne, postarano się o to by były
szerokie. Większość tras ma kolor czerwony, niebieskich jest niewiele. Oznacza to, że stacja najbardziej odpowiada potrzebom średniozaawansowanych
narciarzy; nie jest to dobre miejsce do
nauki dla bardzo początkujących. Kilka
tras czarnych też nie przeraża i dość
wprawny narciarz poradzi sobie z nimi
bez obawy. Nasza ulubiona trasa to tra-
Miliony euro zainwestowano w nasnieżanie
Ośrodek składa się z czterech sąsiadujących ze sobą gór połączonych
wyciągami narciarskimi i kilku innych
miejsc położonych w sąsiednich dolinach i objętych tym samym karnetem.
Umożliwia to przemieszczanie się na
nartach, do każdej góry można jednak
dojechać skibusem lub samochodem.
Szybko przekonaliśmy się, że szkoda
czasu na przemieszczanie się na nartach pomiędzy górami i przyjęliśmy zasadę jeden dzień na jednej górze. Ostatnie dwa z sześciu dni poświęciliśmy
1
nr 2 (23), Luty 2009
www.ciekawe-miejsca.net
Na narty: Schladming
sa FIS w Hauser Kabling – zaczyna się
jako czerwona jedynka na samej górze
by przejść w czarną w dolnej części trasy. Łącznie trzeba pokonać ponad 1000
metrów różnicy poziomów.
warto podjechać trochę dalej do Pichl,
gdzie wsiądziemy do wygodnej kolejki
gondolowej. Alternatywą jest archaiczne krzesło startujące od strony Schladming, wolniejszy od niego jest chyba tylko nasz zabytek w Karpaczu na Kopę
pod Śnieżką. Takie przestarzałe wyciągi
są w kilku miejscach, słabe zimy zmuszały w ostatnich latach raczej do inwestycji w naśnieżanie niż w modernizację wyciągów. Najlepsze trasy (wyłącznie czerwone, w tym jedna FIS-owska)
są w górnej części góry. Obsługuje je
wygodna kanapa, nowy telemix (krzesło pomieszane z gondolą) i oryginalna
5-wagonikowa gondola.
Nowoczesne wyciągi (z wyjątkami)
Znacznie trudniejsza jest czarna trasa FIS w Planai. Trudności wynikają
w dużej mierze z wąskich odcinków
gdzie trasa jest często zlodzona. Niestety jest to obok trasy czerwonej jedyny sposób dostania się do Schladming
(kolejką w dół to przecież niehonorowo),
więc próbują zjeżdżać tamtędy osoby,
których od poziomu czarnej trasy dzieli
kilka sezonów nauki jazdy. Na Planai
większość ludzi jeździ w górnej części stacji, gdzie kilka wyciągów krzesełkowych obsługuje piękne szerokie
czerwone trasy, każda o przewyższeniu
przynajmniej 500 metrów. Jest to generalna zasada - z wyjątkiem Hauser
Kabling należy jeździć powyżej 1000
metrów n.p.m. i unikać zjazdu na sam
dół.
Przeważają szerokie czerwone trasy dla narciarzy o przynajmniej średnich umiejętnościach
Ostatnia góra w kierunku zachodnim
to Reiteralm. Tu też warto podjechać
dalej do kolei gondolowej, aby ominąć
powolne krzesło. Na górze kilka czerwonych tras, najładniejsza czerwona o numerze 5 jest niestety przy orczyku.
Najlepsze naszym zdaniem rejony to
Hauser Kabling i Hochwurzen – te właśnie miejsca odwiedziliśmy ponownie.
Warto jednak pojeździć na wszystkich
górach „karuzeli” i porównać trasy. Na
każdej górze jest trasa zawodnicza FIS.
Trzecią (licząc od wschodu) górą
jest Hochwurzen. Wystartować można
na nią z dwóch miejsc. Zdecydowanie
2
nr 2 (23), Luty 2009
www.ciekawe-miejsca.net
Na narty: Schladming
Oprócz tzw. karuzeli 4 gór opisanej
powyżej, w skład stacji wchodzi kilka
mniejszych ośrodków oraz trasy na lodowcu Dachstein. Miejsce to wyposażone jest w dwa orczyki i jeden wyciąg krzesełkowy i nie może konkurować z innymi austriackimi stacjami na
lodowcach.
My mieszkaliśmy w Ramsau, położonym siedem kilometrów od Schladming.
Miejscowość znana jest ze skoczni narciarskiej o dobrym naśnieżeniu przyciągającej skoczków, często trenuje tam
Adam Małysz. Miłą niespodzianką w tej
małej miejscowości był zespół basenów
i saun OASIS. Bilet wstępu do saun po
godzinie 18 kosztował jedynie 7 euro za
3 godziny.
Na koniec o jeszcze jednej zalecie –
odległość z Warszawy przez Wiedeń to
jedynie 1000 kilometrów. Umożliwia to
spokojny dojazd w jeden dzień.
Ceny karnetów są nieco niższe niż
w „topowych” ośrodkach w Tyrolu. Karnet dzienny w sezonie kosztuje 40 euro,
najbardziej popularny karnet 6-dniowy
189 euro. Znacznie tańsze są karnety
dla dzieci i młodzieży, natomiast zniżki
pozasezonowe są raczej symboliczne.
Schladming ma również ofertę dla saneczkarzy
Program na „po nartach” zależy od
miejsca zamieszkania. W zasadzie tylko samo Schladming zapewnia w miarę pełną ofertę programową – dyskoteka, basen, liczne restauracje. Pozostałe
miejscowości regionu to małe wioski.
Tekst: Paweł Jagiełło,
zdjęcia: www.schladming.at
3
nr 2 (23), Luty 2009
www.ciekawe-miejsca.net
Ośrodek
Wielkość ośrodka
Warunki rekreacyjne (10)
Warunki śniegowe (10)
Wyciągi (10)
Trasy (10)
Przygotowanie tras (10)
Gastronomia (10)
Informacja (10)
Ceny i zniżki (10)
Razem (80)
Zalety:
Wady:
Cena karnetu 1-dniowego
Cena karnetu 6-dniowego
W internecie
Na narty: Schladming
Schladming
81 wyciągów, w tym dwie koleje
linowe, 6 gondoli, 23 wyciągi
krzesełkowe
8
9
8
9
9
9
8
7
67; bardzo dobry
szerokie ciekawe trasy, dobry system
naśnieżania, niewielki tłok na niektórych
trasach, możliwość przemieszczania się
pomiędzy górami.
kilka przestarzałych wyciągów, zagrożenie
brakiem śniegu ze względu
na małą wysokość.
39–40 euro
176 – 189 euro
www.schladming.at
Internetowy Przewodnik Turystyczny
www.ciekawe-miejsca.net
4
nr 2 (23), Luty 2009