Nazwa jednostki prowadzącej kierunek
Transkrypt
Nazwa jednostki prowadzącej kierunek
Nazwa przedmiotu Kod ECTS: Marikultura Nazwa jednostki prowadzącej kierunek: Nazwa kierunku: Wydział Oceanografii i Geografii UG Oceanografia Instytut Oceanografii Nazwa specjalności: Ochrona i zarządzanie zasobami morza, Ekobiotechnologia morska Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących): prof. dr hab. Maciej Wołowicz, prof. UG, dr hab. Mariusz Sapota, dr Sabina Jodłowska, dr Stella Mudrak, mgr Joanna Jaszczołt Liczba godzin zajęć 30, w tym: Liczba punktów ECTS: 3 30 ćw. lab. Rodzaj studiów: stacjonarne II stopnia Rok i semestr studiów: II, 3 Status przedmiotu : obligatoryjny Język wykładowy: polski Metody dydaktyczne: ćwiczenia laboratoryjne Formy i warunki zaliczania przedmiotu: ćwiczenia laboratoryjne – zaliczenie na ocenę Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymaganiami wstępnymi: Podstawy botaniki morskiej, Ekofizjologia roślin morskich, Oceanografia biologiczna, Podstawy biologii fauny morskiej, Warsztaty specjalistyczne w morzu i strefie brzegowej. Studenci powinni umieć zebrać próby zooplanktonu, oznaczyć gatunki i stadia rozwojowe taksonów zooplanktonu bałtyckiego. ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie metod hodowli glonów oraz moŜliwości ich przemysłowego wykorzystania, w części praktycznej studenci samodzielnie przygotowują poŜywki do hodowli glonów oraz zakładają hodowle typu „batch cultures”. Poznanie praktycznych aspektów podstaw marikultury, znaczenia i zagroŜeń wynikających z tego typu działalności człowieka. Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z moŜliwościami wykorzystania zooplanktonu w marikulturach, sposobami i technikami hodowli planktonu, po zakończeniu zajęć powinni umieć samodzielnie załoŜyć i prowadzić hodowlę wybranego taksonu zooplanktonu. Treści programowe: Hodowle organizmów wodnych prowadzone są zarówno w celach konsumpcyjnych (ryby, skorupiaki, rośliny i mięczaki), jak i dla pozyskania cennych substancji, wykorzystywanych w wielu gałęziach przemysłu. Gospodarka wykazuje olbrzymie zapotrzebowanie na naturalne i często unikalne związki znajdujące się w organizmach morskich (związki wytwarzane przez glony o właściwościach antywirusowych, antygrzybicznych i antybakteryjnych oraz farmaceutyki i preparaty bogate w szeroką gamę związków mineralnych, kosmetyki, antybiotyki, barwniki, preparaty wzmacniające i regulujące metabolizm, unikalne glonowe związki Ŝelujące jako alternatywa dla Ŝelatyny pochodzenia zwierzęcego). Hodowle organizmów wodnych mogą być takŜe narzędziem wykorzystywanym przy restytucji gatunków chronionych i zagroŜonych wyginięciem. Celem zajęć jest omówienie najwaŜniejszych grup roślin (mikro- i makroglonów) i zwierząt morskich (bezkręgowców i kręgowców) wykorzystywanych w marikulturze oraz zapoznanie się z metodami hodowli najbardziej reprezentatywnych gatunków. Omówiona zostanie takŜe specyfika hodowli zooplanktonowych, które mogą posłuŜyć jako Ŝywy pokarm dla innych hodowanych zwierząt. Przedstawiona zostanie rola, jaką odgrywa marikultura w działalności ekonomicznej człowieka, w sektorze spoŜywczym oraz przemysłowym. Na przykładzie wybranych ekosystemów wykorzystywanych do celów intensywnej marikultury, omówione zostaną niebezpieczeństwa wynikające z faktu prowadzenia tego typu działalności oraz zagroŜenia wprowadzania gatunków obcych lub chorobotwórczych. Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej: Duff, J., Getchis T., Hoagland P., 2003. A Review of Legal and Policy Constraints to Aquaculture in the U.S. Northeast. Aquaculture White Paper No. 5, NRAC Publication No. 03-005. Environmental Protection Agency (EPA). 2004. 40 CFR Part 451: Effluent limitations guidelines and new source performance standards for the concentrated aquatic animal production point source category; final rule. Federal Register 69(162):51982-51930 Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). 1986. The production of fishmeal and oil. FAO Fisheries Technical Paper 142, FAO Fisheries Department, Rome. Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). 2004. The State of World Fisheries and Aquaculture 2004. Rome. Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). 2005. Guidelines for the EcoLabeling of Fish and Fishery Products from Marine Capture Fisheries. Rome. Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). 2006. State of world aguaculture: 2006. FAO Fisheries Technical Paper 500. FAO Fisheries Department, Rome. ICES. 1996. Report of the working group on environmental interaction of mariculture. ICES C.M., Nantes. Imai T., 1980. Aquaculture In Shallow Seas: Progress In Shallow Sea Culture, A. A. Balkema/ Rotterdam. Lee C.S., O`Bryen P., Marcus N. 2005. Copepods in Aquaculture, Blackwell Richmond A., 2004. Microalgal culture – biotechnology and applied phycology, Blackwell Science Sikirski Z.E., 1992, Morskie Surowce śywnościowe, Wyd. NT, Warszawa. Stottrup J., McEvoy L., 2003. Live feeds in marine aquaculture, Blackwell Publishing Anderson R.A., 2005. Algal culturing techniques, Elsevier Academic Press Wessells C.R., Cochrane K., Deere C., Wallis P., Willmann R., 2001. Product certification and ecolabeling for fisheries sustainability. FAO Fisheries Technical Paper No. 422. FAO Fisheries Department, Rome.