Prezentacja - Dom Kultury "Zacisze"
Transkrypt
Prezentacja - Dom Kultury "Zacisze"
Karol Podsiadło kl. 1a Tel.: 608-581-596 e-mail:[email protected] Gimnazjum nr 38 im. Marii Skłodowskiej-Curie Ul. Świętokrzyska 18a 00-052 Warszawa Opiekun: Marta Woś Tel.: 603-775-365 e-mail:[email protected] Każdy z nas ma na myśli swojego Bonaparte, który zagrzewał do walki, dawał siłę i nadzieję na „lepsze jutro”. Inni bohaterowie nie walczyli orężem, lecz wspierali naród ciężką pracą lub piórem. Wystarczy rozejrzeć się w koło, wychodząc z domu, ze szkoły, czy pracy i... wspomnieć zasługi tych, których nazwiska dostrzeżemy na tabliczkach z nazwami ulic, pomnikach, kamieniach lub płytach upamiętniających kogoś lub ważne wydarzenie. Zastanówmy się kim oni byli i co zrobili dla nas, abyśmy byli wolni i szczęśliwi. Pomóżmy tym, którzy kontynuują ich idee i zróbmy wszystko, żeby pamięć o zasłużonych przetrwała. A oto historie ludzi, którzy mieli wpływ na życie naszego narodu. W poszukiwaniu śladów z przeszłości… Zdjęcia własne Jeden z najwybitniejszych wodzów i polityków w historii. Przeprowadzał reformy, stworzył konstytucję, zreformował administrację, finanse i prawo. Podpisał w Tylży pokój z carem Aleksandrem I w 1807 r. na mocy którego Rosja uznała Księstwo Warszawskie. Dawało to nadzieję Polakom na odrodzenie państwa. Zdjęcie własne Powstanie Warszawskie rozpoczęło się 1 sierpnia 1944r. o godzinie 1700 i trwało do 3 października tego roku to wystąpienie zbrojne przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji „Burza”. http://warszawa.wikia.com/wiki /Powstanie_warszawskie Zdjęcia własne Żył w latach 1819-1872. Był twórcą narodowej opery polskiej oraz pieśni artystycznej. Stał się najwybitniejszym obok Fryderyka Chopina kompozytorem polskiej muzyki epoki romantyzmu. Swoją twórczością Moniuszko dodawał otuchy, krzepił tych, co załamywali się sytuacją polityczną kraju, podtrzymywał patriotycznego ducha zniewolonych rodaków w czasach - pomiędzy powstaniem listopadowym (1830 r.) a styczniowym (1863 r.). Zdjęcie własne Żył w latach 1846-1916. Jeden z największych twórców prozy polskiej, autor powieści historycznych pisanych „ku pokrzepieniu serc”. Był również publicystą. W swoich utworach ukazywał niedolę chłopów, smutny los wygnańców i nostalgię patriotyczną. Występował przeciw antypolskiej polityce rządu niemieckiego. Po wybuchu I wojny światowej działał w Szwajcarii na rzecz ofiar wojny w Polsce. W 1905 r. otrzymał nagrodę Nobla za całokształt twórczości. Zdjęcie własne, wykonane w Muzeum Ludowych Instrumentów Muzycznych w Szydłowcu, gdzie mieściła się tymczasowa wystawa pamiątek po H. Sienkiewiczu. Zdjęcia własne Żył w latach 1689-1768. Francuski ksiądz, misjonarz ze Zgromadzenia św. Wincentego á Paulo, profesor filozofii i teologii, działacz charytatywny. Zamieszkał przy kościele św. Krzyża w okolicy którego założył swój pierwszy zakład wychowawczy. Był opiekunem nędzarzy, chorych, a przede wszystkim dzieci. Ok. 1732 r. za uzbierane pieniądze (ze składek społeczeństwa) kupił w Warszawie kamienicę i zorganizował Dom Podrzutków. Do swego domu zbierał osierocone dzieci i porzucone niemowlęta. Zdjęcie własne Żył w latach 1921-1944. Był podchorążym, żołnierzem Armii Krajowej. Poległ w pierwszych dniach powstania warszawskiego przy placu Teatralnym. Uznany powszechnie za jednego z najwybitniejszych poetów czasów okupacji. Ukazywał wojnę jako siłę niszczycielską dla dotychczasowych systemów wartości i norm moralnych. Niebo złote ci otworzę, w którym ciszy biała nić jak ogromny dźwięków orzech, który pęknie, aby żyć zielonymi listeczkami, śpiewem jezior, zmierzchu graniem, aż ukaże jądro mleczne ptasi świst. Jeno wyjmij mi z twych oczu szkło bolesne - obraz dni, które czaszki białe toczy przez płonące łąki krwi. Jeno odmień czas kaleki, zakryj groby płaszczem rzeki, zetrzyj z włosów pył bitewny, tych lat gniewnych czarny pył. Kto mi odda moje zapatrzenie i ten cień, co za tobą odszedł? Ach, te dni jak zwierzęta mrucząc, jak rośliny są - coraz młodsze. I niedługo już - tacy maleńcy, na łupinie orzecha stojąc, popłyniemy porom na opak jak na przekór wodnym słojom. i tak w wodę się chyląc na przemian popłyniemy nieostrożnie w zapomnienie, tylko płakać będą na ziemi zostawione przez nas nasze cienie Ziemię twardą ci przemienię w mleczów miękkich płynny lot, Wyprowadzę z rzeczy cienie, które prężą się jak kot, Futrem iskrząc zwiną wszystko W barwy burz, w serduszka listków, w deszczu siwy splot. Jeno wyjmij mi z twych oczu szkło bolesne - obraz dni, które czaszki białe toczy przez płonące łąki krwi. Jeno odmień czas kaleki, zakryj groby płaszczem rzeki, zetrzyj z włosów pył bitewny, tych lat gniewnych czarny pył - czuję, że skrzypce grają w nim cicho, więc idzie ostrożnie powoli, jakby po nici światła, przez morze szumiące zmroku i coraz bliższa jest miękkość podobna do białych obłoków, aż się dopełnia przestrzeń i czuje głos miękki stojący w ciszy olbrzymiej na wyciągniecie ręki. "Kochany" - szumi piosenka, więc wtedy obejmą ramiona Las nocą rośnie. Otchłań otwiera usta ogromne, chłonie i ssie. Przeszli, przepadli; dym tylko dusi i krzyk wysoki we mgle, we mgle. Jeno wyjmij mi z twych oczu Długą wijącą się wstęgą głos ciepły w szkło bolesne - obraz dni, powietrzu stygnie, które czaszki białe toczy aż jego dosięgnie w zmroku i szept przez płonące łąki krwi. przy ustach usłyszy. Jeno odmień czas kaleki, "Kochany" - szumi piosenka i głowę zakryj groby płaszczem rzeki, owija mu, dzwoni zetrzyj z włosów pył bitewny, jak włosów miękkich smuga, lilie z tych lat gniewnych niej pachną tak mocno, czarny pył że on, pochylony nad śmiercią, zaciska palce na broni, i wstaje i jeszcze czarny od pyłu bitwy Wiersz napisany przez moich rodziców Agnieszkę i Andrzeja Podsiadło na konkurs „Ocalić od zapomnienia” - ŚLADAMI POWSTANIA WARSZAWSKIEGO Mamusiu, Dlaczego nie jesteśmy w naszym domu na Woli? Dlaczego mówisz, że musimy uciekać? Dlaczego teraz mamy mieszkać w piwnicy? Kolejny ranek budzę się w strachu. W nocy coś się stało. Zawalił się dom, w którym się zatrzymaliśmy. Nie możemy przecisnąć się przez małe okienko. Obok panowie kują ścianę. Straszny hałas, Ale jest też inny, jeszcze gorszy To wybuchy i walące się domy. Dlaczego dorośli mówią, że to przez „szafy” i „krowy”? Udało się wykuć większy otwór. Wychodzimy z piwnicy pochyleni, Jakby miało zaraz spaść nam coś na głowę. Dlaczego znów uciekamy? Z Woli na Śródmieście, Ze Śródmieścia na Powiśle. Dlaczego ciągle chowamy się w piwnicach? Dlaczego nie ma z nami taty? Gdzie teraz jest babcia i dziadek? Dlaczego ciągle strzelają? Kiedy to się skończy? Dlaczego musimy znów stąd uciekać? Mamusiu, Dlaczego w parku kopią doły i stawiają krzyże? Dlaczego zakopują tam tych zabitych? Obok nas przeszli jacyś brudni ludzie. Dlaczego oni tak brzydko pachną? Dlaczego nie mogę zjeść jabłka? Dlaczego tak trudno zdobyć jedzenie? Dlaczego nie mamy co pić? Tak bardzo boję się, Gdy idziesz mamusiu po wodę. Mówisz mamusiu, Udało się, jesteśmy bezpieczni. Ale dlaczego nie w naszym domu, Tylko u cioci na Powiślu? Musimy wszyscy wychodzić z ruin. Dlaczego mama nie wraca? Dlaczego?! Ucichło Patrzę przez okno w piwnicy Wokół pełno ludzi Idą inaczej, spokojniej Dlaczego już nie biegną? Żył w latach 1894-1953. Jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Był autorem tekstów politycznych, kabaretowych, rewiowych oraz wierszy dla dzieci . Współautorem i redaktorem pism literackich i satyrycznych. Rok 2013 ogłoszony został rokiem Juliana Tuwima. Zdjęcia własne http://www.studiop2.pl/starawarszawa/indexHTML.php?xml=plac_zielony.xml http://eela1.blox.pl/2006/01/Plac-Dabrowskiego.html Zdjęcia własne Zdjęcie własne; wykonane w Muzeum Narodowym w Warszawie Żył w latach 1755-1818. Był generałem i twórcą Legionów polskich we Włoszech w 1797r. oddziałów wojska polskiego utworzonych, jako część włoskich sprzymierzeńców Francji. Dąbrowski w czasie powstania kościuszkowskiego w 1794 roku uczestniczył w obronie Warszawy. W 1806r. zorganizował powstanie w Wielkopolsce. Brał udział w kampaniach napoleońskich do 1812 r. Poświęcono mu pieśń Legionów polskich – „Mazurek Dąbrowskiego”. http://www.studiop2.pl/starawarszawa/ indexHTML.php?xml=plac_zielony.xml http://autobusczerwony.blox.pl/2011/02/Dziwna-petla-Zacheta.html Portret Stanisława Małachowskiego (obraz Józefa Peszki, 1790) Konstytucja 3 Maja 1791 roku (obraz Jana Matejki, 1891) http://pl.wikipedia.o rg/wiki/Plik:Stanisła w_Małachowski_by_ Peszka.PNG http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Konstytucja_3_Maja.jpg Żył w latach 1736-1809. Był polskim politykiem, posłem, marszałkiem Sejmu Czteroletniego. W 1782 roku odznaczony został Orderem Orła Białego. Był jednym z głównych twórców Konstytucji 3 maja w 1791 r. wraz z Ignacym Potockim i Hugonem Kołłątajem. http://polish-architecture.com/zacheta/ http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Narutowicz_Piłsudski_1922.jpg Gabriel Narutowicz urodził się w 1865 r. Był inżynierem, profesorem Politechniki w Zurychu, ministrem robót publicznych, ministrem spraw zagranicznych, oraz pierwszym prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej. 11 grudnia 1922 r. został zaprzysiężony na prezydenta 14 grudnia 1922 r. otrzymał akt przekazania władzy z rąk Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego 16 grudnia 1922 r. Narutowicz został zastrzelony w galerii „Zachęta”. Plac Saski. W głębi http://www.obiektyw.info/index.php/article/Aktualno%B6ci/all/full/2956 obelisk przez Żył wystawiony w latach 1867-1935– polski działacz socjalistyczny i Rosjan dla upamiętnienia niepodległościowy, polityk, Naczelnik Państwa w latach 1918–1922 i siedmiu polskich naczelny wódz Armii Polskiej od 11 listopada 1918, pierwszy marszałek oficerów służbie Polskiwod 19 marca 1920; dwukrotny premier Polski (1926–1928 i 1930), carskiej, poległych w Noc twórca tzw. rządów sanacyjnych w II Rzeczypospolitej wprowadzonych w Listopadową 1830 roku. 1926złowrogi po przewrocie majowym. Pomnik, symbol Genialnym politykiem i strategiem obcej władzy, zniknął z pejzażu Warszawyzawdzięczamy przede wszystkim odrodzenie Polski w latach Piłsudskiemu dopiero w 1917 roku. i obronę kraju przed bolszewikami. międzywojennych Warszawa, 1861 Piłsudski widział fotografia: Karol Beyerwielką szansę dla Polski w I wojnie światowej. Jako wybitny polityk i strateg, przewidział prawie wszystkie koleje tej wojny. I Widok na plac Marszałka Józefa Piłsudskiego z placu Małachowskiego z wieży kościoła w 1918 roku stanął czele niepodległego państwa. Św. Trójcy, fotografia: Karolna Beyer http://www.foto-kurier.pl/co-gdzie-kiedy/pokaz-1847-karol-beyer-8211-pierwszehttp://www.flickr.com/photos/polandmfa/3584629751/ http://www.dsh.waw.pl/pl/4_1200 fotografie-krakowskiego-przedmiescia.html http://www.fotoblog.gorgolewski.pl/fotografie_warszawy.html http://kronikikulturalne.blogspot.com/2012/04/ogrod-saski-w-1869-roku.html Krzysztof Kamil Baczyński poległ na posterunku w Pałacu Blanka, przy pl. Teatralnym 4 sierpnia 1944 , śmiertelnie raniony przez strzelca wyborowego. Historyk literatury Stanisław Pigoń dowiedziawszy się o śmierci Baczyńskiego wypowiedział słynne zdanie : "Losem naszego narodu jest strzelać do wroga z brylantów". Pałac Blanka http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Warszaw a_pałac_Blanka.jpg Tablica pamiątkowa znajdująca się na ścianie pałacu Blanka. http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Krzysztof _Baczynski-miejsce_smierci.jpg Od 1994 oficjalna siedziba Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Zdjęcie własne Pomnik przedstawia księcia Józefa Poniatowskiego dosiadającego konia i trzymającego w prawym ręku miecz, a sama postać wzorowana jest na pomniku Marka Aureliusza z rzymskiego Kapitolu. Zdjęcie własne Napoleon i Poniatowski w bitwie pod Lipskiem, mal. January Suchodolski http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Napoleon_i _Poniatowski_Lipsk.jpg http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Prince_Jo seph_Poniatowski_1.PNG Żył w latach 1763-1813. Naczelny Wódz Wojsk Polskich Księstwa Warszawskiego, Minister Wojny, bratanek króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Dowodził siłami polskimi w wojnie z Rosją w 1792 r., uczestniczył w powstaniu kościuszkowskim w 1794r., a także w kampaniach napoleońskich (1809,1812). Odznaczany licznymi orderami m.in. Orderem Orła Białego (1787), Orderem Virtuti Militari (1792 i w czasie Księstwa Warszawskiego). Utonął w czasie przeprawy przez rzekę Elster. http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Order_of _White_Eagle_Poland-Order_Star.jpg http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Virtuti_ Militari_Grand_Cross_Order_Star.jpg Portret pisarza z pierwszego wydania „Lalki”. http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Prus_na_f rontopisie_pierwszego_wydania_Lalki.jpg Pomnik Bolesława Prusa na skwerze przy Krakowskim Przedmieściu. http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Pomnik_ Boleslawa_Prusa_w_Warszawie.JPG Żył w latach 1847-1912 – polski pisarz, prozaik, nowelista i publicysta okresu pozytywizmu. Demaskował krzywdę społeczną prostych ludzi, podkreślał obojętność arystokracji na los narodu. Był kronikarzem Warszawy i działaczem społecznym. W wieku 16 lat uczestniczył w powstaniu styczniowym w 1863r., za co był aresztowany. http://iutm.pl/ulica/5272/Skwer-ks-Jana-Tward Żył w latach 1915-2006– ksiądz rzymskokatolicki, poeta, przedstawiciel współczesnej liryki religijnej. W czasie okupacji żołnierz AK, brał udział w powstaniu warszawskim. W swojej poezji ukazywał podziw dla natury i miłość do wszystkich stworzeń bożych. To z jego wiersza pochodzi zdanie: „Śpieszmy się kochać ludzi – tak szybko odchodzą” http://fotopolska.eu/Warszawa/b26277, Pomnik_Prymasa_Wyszynskiego.html http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Wyszynski _pomnik.jpg Żył w latach 1901-1981. Biskup rzymskokatolicki, arcybiskup metropolita gnieźnieński i warszawski oraz prymas Polski w latach 1948–1981. Zwany Prymasem Tysiąclecia. 3 maja 1994 został pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego Działacz na rzecz krzewienia myśli chrześcijańskiej w czasach komunizmu. W latach 1953-56 więziony i pozbawiony władzy kościelnej. Działał na rzecz obrony praw człowieka i swobody wyznania. Zdjęcie własne Żył w latach 1755-1826. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego oświecenia. Działacz na rzecz reform, postępu i utrzymania niezawisłości narodowej. Rzecznik interesów mieszczaństwa, oraz polepszenia sytuacji wsi. Prezes Towarzystwa Przyjaciół Nauk dla którego ufundował siedzibę tzw. Pałac Staszica. Współorganizator uniwersytetu w Warszawie. Przyczynił się do rozwoju przemysłu na terenie Królestwa Polskiego. Fundator pomnika Mikołaja Kopernika. Pomnik Mikołaja Kopernika na tle pałacu Karasia (dziś nie istniejącego). Warszawa, 1858 fotografia: Karol Beyer http://www.dsh.waw.pl/pl/4_1200 Zdjęcie własne Karol Beyer na przełomie lat 50. i 60. XIX wieku był najlepszym fotografem nie tylko w stolicy, ale także w całym Królestwie Polskim. Otworzył w 1845 roku w Warszawie pierwsze stałe atelier i uprawiał nowy zawód, który traktował jako kulturową i społeczną misję. Portretował Polaków, utrwalał rozbudowującą się Warszawę. Należał do założycieli „Tygodnika Ilustrowanego”. Beyera można uznać za pierwszego dziennikarza, który dostarczał prasie własne teksty wraz ze zdjęciami do ich zilustrowania. http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Beyer-Portretcropped.jpg&filetimestamp=20070622115205 Zdjęcie własne Krakowskie Przedmieście z kościołem św. Krzyża. Warszawa, 1858 fotografia: Karol Beyer http://www.dsh.waw.pl/pl/4_1200 Epitafium serca Władysława Reymonta Epitafium z sercem Chopina http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:6_ Warszawa_213.jpg http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Epitaph_f or_heart_of_W%C5%82adys%C5%82aw_R eymont.PNG I mamy „nowy świat”… Zdjęcia własne Zdjęcie własne W latach 1959–1969 był prezydentem Francji Od kwietnia 1919 do stycznia 1921 r. był wykładowcą taktyki wojskowej w Kutnie i Rembertowie. W szeregach armii polskiej brał udział w wojnie z bolszewikami. Za swoją postawę w operacjach wojskowych 29 lipca oraz 13 i 16 sierpnia 1920 r. został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:De_Gaulle-OWI.jpg http://www.twojapraga.pl/praga/pomniki/152 9.html http://martasz.w.staszic.waw.pl/skaryszewski.html Żył w latach 1860- 1941. Był jedną z najwybitniejszych i najważniejszych postaci w historii Polski. Kompozytor, pianista, polityk, mąż stanu. http://www.culture.pl/baza-muzyka-pelna-tresc//eo_event_asset_publisher/eAN5/content/ignacyjan-paderewski http://warszawamoimoczkiem.blogspot.com/2012_04_01_archive.html Obraz namalowany przez Marcello Bacciarellego po 1780r. Zdjęcie własne; wykonane w Muzeum Narodowym w Warszawie Żył w latach 1732-1798. Został królem Polski w latach 1764–1795 jako Stanisław II August. Ostatni władca Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wskazany przez carycę Katarzynę II jako kandydat na tron polski Wspierał i inicjował unowocześnienie i umocnienie kraju: Szkoła Rycerska, Komisja Edukacji Narodowej (1773), współtworzył Konstytucję 3 maja (1791). Był mecenasem kultury, literatury, sztuki i oświaty. W 1792r. przyłączył się do konfederacji targowickiej, nie wziął udziału w powstaniu kościuszkowskim przeciw Rosji i Prusom w 1794r. Po III rozbiorze w 1795r. abdykował. Jest jedynym ocalałym dawnym cmentarzem przykościelnym, jakie funkcjonowały w Warszawie od czasów średniowiecza. Cmentarz powstał na przełomie XIII i XIV wieku przy nieistniejącym już dziś kościele św. http://warszawa.wikia.com/wiki/ Cmentarz_Kamionkowski Stanisława Biskupa w ówczesnej wsi Kamion. Spoczywają tu uczestnicy bitwy ze Szwedami w roku 1656, powstańcy kościuszkowscy, w tym między innymi generałowie: Tadeusz Korsak i Jakub Jasiński, uczestnicy Bitwy pod Grochowem w roku 1831 oraz żołnierze obu wojen światowych. Mogiły z okresu powstania kościuszkowskiego po 1831 zostały zniszczone bez śladu i dopiero później zostały odtworzone. Był posłem wileńskim. W czasie powstania kościuszkowskiego stał na czele pospolitego ruszenia ziemi wileńskiej. Zginął podczas Rzezi Pragi. http://www.twojapraga.pl/praga/ludzie/1383.html http://www.twojapraga.pl/praga/ludzie/1088.html Żył w latach 1761-1794. Jeden z bohaterów osiemnastowiecznej Rzeczpospolitej, działacz społeczny, polityczny, wojskowy, zagorzały patriota, gotowy walczyć za swoją ojczyznę. Za wielokrotne słuszne decyzje militarne, a zwłaszcza za obronę Brześcia został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Virtuti Militari. Dzięki jego zasługom w obronie Wilna został awansowany do stopnia generała. Podczas obrony Pragi w 1794 r. powierzono mu północny odcinek tj. od Wisły naprzeciw Żerania do pasma wydm między Białołęką a Targówkiem. 4 listopada wojska Suworowa przypuściły zmasowany atak na Pragę nie oszczędzając jeńców i bezbronnej ludności. Pierwszy szturm został odparty, ale przy następnym obrona załamała się. Gen. Jasiński nie chciał się wycofać i nadal bronił pozycji Zwierzyńca. Swym uporem i męstwem podtrzymując wolę walki swoich oddziałów. Jego bastion padł ostatni. Oznaczało to koniec Powstania Kościuszkowskiego. Obok niego zginęli najbliżsi jego towarzysze, cały pułk żydowski, oraz tłumny zastęp litewskiej młodzieży. Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej został zbudowany w miejscu gdzie do XVIII wieku stał najstarszy kościół na Pradze, a później kaplica cmentarna, od 1917 pełniąca rolę kościoła parafialnego. Świątynię wzniesiono jako wotum za zwycięstwo w Bitwie Warszawskiej 1920r. Przed kościołem na Kamionku znajduje się pomnik upamiętniający ofiary zbrodni katyńskiej zamordowane wiosną 1940 roku przez radziecką policję polityczną NKWD. 8 grudnia 1981 roku przed kościołem odsłonięty i pobłogosławiony został obelisk upamiętniający wszystkich spoczywających na historycznym cmentarzu kamionkowskim oraz osobę bohaterskiego ks. Ignacego Skorupki. http://www.twojapraga.pl/praga/koscioly/1027.html Karol Wedel żył w latach 1813-1902. Był niemieckim cukiernikiem, który ok. 1845 r. otworzył sklep, kawiarnię i fabrykę czekolady w Warszawie. W 1927 r. rozpoczął wznoszenie na Pradze nowoczesnej fabryki, do której przeniesiono produkcję z ul. Szpitalnej. Z czasem zarządzaniem firmą zajmowali się kolejni członkowie rodu dbając o jej rozwój, a także o pracowników, którzy mieli bardzo dobre warunki pracy i wypoczynku. Zapewniali np. klub sportowy "Rywal", żłobek, przedszkole, chór, ośrodek zdrowia czy stołówkę. Podczas okupacji hitlerowskiej wnuk założyciela - dr Jan Wedel, wspierał działalność konspiracyjną, zatrudniał osoby w trudnej sytuacji finansowej, a także wysyłał paczki do więźniów i obozów. Wspomagał Szpital Ujazdowski, gdzie byli leczeni polscy żołnierze. Po wojnie majątek rodziny został upaństwowiony, a zakłady nosiły nazwę Zakłady Przemysłu Spożywczego im. 22 Lipca Zdjęcie własne W 1648 roku podwarszawska Praga otrzymała od króla Władysława IV prawa miejskie oraz prawo organizowania jarmarków. Dało to początek szybkiego rozwoju handlu w tym miejscu. Pod koniec XIX wieku, na obszarze wcześniejszych targowisk, pomiędzy ulicami Targową i Brzeską założony został bazar. Właścicielem jego był Julian Józef Różycki - farmaceuta i przedsiębiorca. Bazar Różyckiego stał się centralnym targowiskiem Warszawy. W pierwszych tygodniach II wojny światowej 1939 roku, kupcy z Bazaru Różyckiego przekazali swoje towary na potrzeby Szpitala Ujazdowskiego, w którym leczono rannych polskich żołnierzy oraz dla osób więzionych na Pawiaku. z 1791r. http://warszawa.wikia.com/wiki/Warszawa_w_XVIII_wieku?file=Targ_na_Pradze.jpg Żył w latach 1834-1919. Był fundatorem i współzałożycielem Gimnazjum i Liceum im. Władysława IV. Finansował budowę Szpitala Praskiego, teatru dla dzieci „Baj” i dziecięcego Ogródka Jordanowskiego. W 1895 r. założył Towarzystwo Budowy i Eksploatacji Dróg Żelaznych Podjazdowych dzięki któremu wybudowano kolejkę dojazdową WarszawaMarki-Radzymin Gmach wybudowany w 1905r. Pierwsza praska szkoła średnia powstała jako Gimnazjum Praskie Udział uczniów szkoły w wojnie polskobolszewickiej upamiętnia pamiątkowa tablica: Tu na terenie Gimnazjum im. Władysława IV od czerwca do sierpnia 1920 roku formował się I Batalion 236 Ochotniczego Pułku Piechoty i stąd pod dowództwem ppor. Stanisława Matarewicza z kapelanem ks. Ignacym Skorupką wyruszył do zwycięskiego boju pod Ossowem. Zdjęcia własne Zdjęcie własne W latach 1890-7 uczęszczał do ośmioklasowego VII Rządowego Gimnazjum Męskiego na warszawskiej Pradze (obecnie VIII Liceum Ogólnokształcące im. Władysława IV). Był jednym z najwybitniejszych uczniów – późniejszy lekarz, pedagog, pisarz, publicysta, działacz społeczny. Autor m.in. „Króla Maciusia Pierwszego”, „Jak kochać dziecko”, „Prawa dziecka do szacunku” W 1919 roku w wieku 26 lat, ks. Ignacy zostaje notariuszem i archiwistą Kurii Metropolitalnej Warszawskiej, prefektem dwóch szkół warszawskich i kapelanem „ogniska” prowadzonego dla 200 sierot przez Siostry Franciszkanki Rodziny Maryi. W chwili zagrożenia stolicy przed nadciągającą armią bolszewicką pragnął wstąpić do wojska. Po wielu staraniach otrzymuje nominację na lotnego kapelana praskiego garnizonu. Na dworcach, w szpitalach i w koszarach spowiada, udziela sakramentów, dodaje otuchy, umacnia wiarę i krzewi ufność w Opatrzność Bożą. Zginął 14 sierpnia 1920 podczas bitwy warszawskiej pod Ossowem koło Radzymina dodając otuchy młodym żołnierzom z 1 batalionu 236 Pułku Piechoty Armii Ochotniczej. Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Zdjęcie własne Podczas wojen napoleońskich zabudowania przedmieść Pragi zostały zniszczone lub zniwelowano je pod fortyfikacje. Rozebrano około 200 budynków, a wśród nich były kościoły, klasztory i ratusz. Na miejscu dawnych fortyfikacji Napoleona Bonapartego w latach 1865-1871powstał Park Praski. Zdjęcia własne Warszawska Praga w tamtym okresie (powstania kościuszkowskiego1794 roku) stanowiła strategiczny punkt obronny miasta. Właśnie dlatego zdecydowano się w tamtym miejscu zorganizować główne linie obronne. Nie pomogła heroiczna obrona miasta i po przegranej bitwie zaczęła się okrutna rzeź. Mordowano wszystkich, dobijano rannych. Na brzegu rzeki piętrzyły się stosy ciał żołnierzy, cywilów, Żydów, księży, zakonników, kobiet i dzieci. Cała Praga płonęła, a rozjuszone żołdactwo Suworowa wszystko niszczyło i rabowało. Żył w latach 1727-1801. Był żydowskim kupcem, bankierem, dostawcą i faktorem (pośrednikiem handlowym) króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Podczas rzezi Pragi w 1794 r. Zbytkower ukrył wielu mieszczan praskich, ratując ich od śmierci. Wykupywał także dzieci z rąk Kozaków. Po rzezi ufundował wysokie nagrody (złote i srebrne monety) za przyniesienie rannych lub zwłok w wyznaczone miejsca, co ocaliło wielu ludzi, a miasto od epidemii. W 1796r. otrzymał od króla w dzierżawę Targówek, założył tam folwark Bojnówek oraz osadę noszącą do dzisiaj potoczną nazwę Szmulowizna. W 1780 r. został mianowany przez Sejm Czterech Ziem przedstawicielem wszystkich Żydów Rzeczypospolitej. Zakupił od królewskiego skarbu miasteczko Golędzinów i założył tam kirkut (dzisiejsze Brudno, okolice ulicy Wincentego). Zbytkower był właścicielem rzeźni, magazynów mięsnych, garbarni, tartaków i cegielni. Na Pradze wybudował też synagogę. Szymon Fedorońko w 1893, zm. 1940 w Katyniu – polski duchowny prawosławny, naczelny kapelan wyznania prawosławnego Wojska Polskiego. Miał trzech synów: Aleksandra, Wiaczesława i Oresta. Wszyscy trzej byli wychowankami Praskiego Gimnazjum im. Króla Władysława IV. Aleksander przedostał się do armii polskiej na Zachodzie i służył jako lotnik w dywizjonie bombowym nr 300 w Wielkiej Brytanii; zginął wiosną 1944 podczas bombardowania w Niemczech. Orest i Wiaczesław walczyli w Powstaniu Warszawskim: Orest (ps. „Fort") zginął w pierwszym dniu Powstania na placu Dąbrowskiego, Wiaczesław (ps. „Sławek") zginął 18 sierpnia. Zdjęcie własne http://www.twoja-praga.pl/praga/koscioly/1050.html http://www.twojapraga.pl/praga/koscioly/1255.html Jest to najstarsza świątynia na Pradze. Ojcowie Bernardyni przybyli na Pragę w 1617 roku i z fundacji króla Władysława IV rozpoczęli budowę świątyni wraz z klasztorem. Sanktuarium maryjne stanowił istniejący do dzisiaj „Domek Loretański", wzorowany na słynnym „Domie Maryi" w Loretto we Włoszech. Król Władysław IV kazał wizerunek domu umieścić w herbie Pragi. Kościół nie został spalony w pożarze Pragi, podczas tłumienia Insurekcji Kościuszkowskiej przez Suworowa. Jednak w czasie fortyfikowania Pragi w 1811 r. zburzono go wraz z klasztorem, oszczędzając ,,Domek Loretański”. Wśród epitafiów znajduje się tablica memoratywna 36 pułku piechoty Legii Akademickiej, który to pułk w okresie międzywojennym stacjonował niedaleko kościoła M.B.Loretańskiej. Okazałe ceglane budynki koszar zajmował na przełomie XIX/XX wieku - 2 Orenburski Pułk Kozaków. W pierwszych latach niepodległości w koszarach pracował Naczelnik Państwa Polskiego Marszałek Józef Piłsudski, co upamiętnia tablica z wizerunkiem Marszałka. W okresie międzywojennym koszary wykorzystywane były głównie jako siedziba 36. Pułku Piechoty Legii Akademickiej. Obecnie koszary nie służą już wojsku. http://pl.wikipedia.org/wiki/36_Pu%C5%8 2k_Piechoty_Legii_Akademickiej Dobrze, że są tacy ludzie, którzy kontynuują dzieło poprzedników na przykład: fundacje, Domy Kultury, świetlice środowiskowe, szkoły, nauczyciele, rodzice i wiele innych instytucji. W czasach pokoju nie musimy oddawać życia za ojczyznę, ale jesteśmy zobowiązani dbać o przyszłość i pamiętać o przeszłości. „Leksykon szkolny” Wydawnictwo Arti Encyklopedia Eureka” Wydawnictwo Europa Internet: Wikipedia www.psmraciborz.pl/strona/dokumenty/Moniuszko_tworczosc.pdf http://fakty.interia.pl/news/jozef-pilsudski-maz-stanu,684817 http://www.foto-kurier.pl/co-gdzie-kiedy/pokaz-1847-karol-beyer-8211pierwsze-fotografie-krakowskiego-przedmiescia.html http://www.culture.pl/baza-muzyka-pelna-tresc//eo_event_asset_publisher/eAN5/content/ignacy-jan-paderewski http://www.twoja-praga.pl/home http://www.sciezkimniejszosci.waw.pl/index.php?option=com_content&v iew=article&id=47:ka.. http://www.warszawskapraga.pl/object_route.php?object_id=181