Wczytywanie i drukowanie tablic znakowych cz.4 Długość

Transkrypt

Katedra Elektrotechniki Teoretycznej i
Informatyki
wykład 9 - sem.III
Dr inż. M. Czyżak
Język ANSI C – tablice znaków
Tablice znaków (łańcuchy)
Tablice znaków stanowią specjalny rodzaj tablic o budowie
ułatwiającej przetwarzanie tekstów. Przetwarzanie obejmuje szereg
operacji takich jak tworzenie, modyfikację i przeszukiwanie.
Tablice znakowe mogą być definiowane w sposób następujący:
char s1[5];
char s2[5]="ABCD";
char s3[ ]="abcd";
Definicje tablic s2 i s3 zawierają też inicjalizację.
Tablice znaków zakończone są znakiem ‘\0’. Znak ten umożliwia
wykrycie końca tablicy, a tym samym umożliwia traktowanie tablic
znaków w nieco inny sposób niż zwykłych tablic.
Język ANSI C – łańcuchy
Budowa tablicy znaków
Przykładowo, tablica s2 ma następującą budowę:
'A'
'B'
'C'
'D'
'\0'
Tak więc definiując tablicę znakową należy przewidzieć jedną
komórkę na znak końcowy ‘\0’.
Stałe łańcuchowe i wskaźniki do znaków cz. 1
Stałe łańcuchowe ( stałe typu tablica znaków), np. "Tekst" , są
przechowywane w pamięci jako tablice znaków z ostatnim elementem
równym ‘\0’.
Stała
"Tekst" jest typu char *, czyli wskaźnik do znaku. Wskaźnik
do znaku może więc zostać zainicjowany stałą łańcuchową
char *ps="Tekst";
// sposób 1
Inicjalizacja taka jest równoważna parze instrukcji
char *ps;// sposób 2
ps="Tekst";
W przypadku sposobu 1 do wskaźnika ps jest przypisywany
wskaźnik do tablicy znaków, a nie do *ps ( czyli nie do miejsca
wskazywanego przez ps).
Stałe łańcuchowe i wskaźniki do znaków cz. 2
Warto też zauważyć, że przy definicji tablicy znakowej
char s2[5];
nie jest możliwa realizacja przypisania w programie
s2="ABCD" ;// przypisanie błędne
Wynika to z faktu, że s2 jako nazwa tablicy jest typu stały wskaźnik do
znaku, który to wskaźnik nie może być zmieniony poprzez przypisanie.
Wczytywanie i drukowanie tablic znakowych cz.1
W języku C istnieje specjalny deskryptor formatu %s umożliwiający
wczytywanie i drukowanie tablic znakowych przy użyciu funkcji scanf
i printf, istnieją też inne funkcje biblioteczne realizujące te operacje.
Jeśli zdefiniowano tablicę znakową
char s1[5];
można ją wczytać i wydrukować w poniższy sposób:
printf("\n Podaj lancuch :");
scanf("%s",s1); // nie stosuje się znaku & przed
//
s1, gdyż s1 jest
wskaźnikiem.
printf("\n Wczytany lancuch to :%s ", s1);
Jednak wczytywanie łańcuchów przy użyciu funkcji scanf nie
pozwala na wczytanie łańcuchów zawierających spacje, gdyż
wczytywanie łańcucha jest przerywane po napotkaniu spacji.
Dla takich łańcuchów należy zastosować funkcję gets lub też funkcję
fgets. Funkcja gets ma następujący prototyp:
char*
gets(char *s);
Opis działania funkcji gets:
Funkcja wczytuje znaki ze standardowego wejścia ( stdin) aż do
momentu napotkania znaku nowej linii (Enter). Wczytywane znaki są
wyświetlane na ekranie i zapamiętywane począwszy od miejsca
wskazywanego przez argument funkcji, s. Znak nowej linii jest
zastępowany w łańcuchu znakiem końca łańcucha '\0'. Ciąg wejściowy
może zawierać pewne białe znaki (np. spacje lub znaki tabulacji
poziomej). Funkcja zwraca s, gdy operacja się powiodła lub NULL w
przypadku wystąpienia błędu.
Długość wczytywanego ciągu znaków nie jest ograniczana, co przy
ciągach dłuższych niż to wynika z argumentu funkcji gets, może
powodować uszkodzenie sąsiednich obszarów pamięci.
Przykład.
char lan [20];
printf ("\n Podaj lancuch:");
gets(lan);
Bardziej uniwersalną funkcją służącą do wczytywania łańcuchów jest
fgets.
.
Funkcja fgets ma nastepujący prototyp:
char *fgets(char *s, int n, FILE *stream);
Funkcja ta czyta do łańcucha s znaki ze strumienia wejściowego
(pliku) określonego przez wskaźnik stream.
Funkcja kończy wczytywanie znaków po przeczytaniu n - 1 znaków
lub też po pojawieniu się znaku nowej linii i wpisuje znak nowej linii do
do łańcucha.
Zwraca łańcuch lub NULL w przypadku pojawienia się końca pliku lub
błędu.
Przykład. Wczytywanie ze standardowego strumienia wejściowego.
char lan [20];
printf ("\n Podaj lancuch:");
fgets(lan,15,stdin);
Wczytywanie drukowanie tablic znakowych cz.6
Do drukowania tablic znakowych poza funkcją printf można
zastosować funkcje puts i fputs.
Prototyp funkcji puts ma postać
int puts (const char *s);
Funkcja wyprowadza łańcuch na wyjście standardowe (stdout) i
dołącza znak nowej linii. W przypadku pomyślnej realizacji funkcja
zwraca wartość nieujemną, w przeciwnym przypadku EOF.
int fputs(const char *s, FILE *stream);
Funkcja zapisuje łańcuch s do do strumienia wyjściowego
określonego przez wskaźnik stream. Funkcja nie zapisuje do pliku
znaku '\0'.
W przypadku powodzenia operacji funkcja zwraca wartość nieujemną,
w przypadku błędu wartość EOF.
Przykład. Zastosowanie funkcji fputs do wydruku w standardowym
strumieniu wyjściowym (stdout).
#include <stdio.h>
#include <string.h>
int main(int argc, char **argv)
{
char s1[10]="ABCDE";
char s2[10]="abcde";
fputs(s1,stdout);
fputc('\n',stdout);// dodanie znaku nowej linii
fputs(s2,stdout);
fputc('\n',stdout);// wyprowadzenie znaku nowej linii
system ("pause");
}
Standardowe funkcje łańcuchowe cz. 1
Poniżej omówione zostaną wybrane najczęściej spotykane funkcje
związane z przetwarzaniem łańcuchów (pełny zestaw w <string.h> i
<stdlib.h>, opisano je też w materiale TabliceZnakowe.pdf.
Funkcje te to:
strlen , strcpy, strcat, strcmp, strlwr, strupr, atoi,
itoa, strchr, strstr.
Funkcja strlen
size_t strlen(const char *s);
Funkcja oblicza długość łańcucha s bez końcowego znaku '\0'.
Przykład. Zastosowanie funkcji strlen do wyznaczania długości
łańcucha.
char s[10]="12345678";
int dl;
dl=strlen(s);//
dl będzie równe 8
Funkcja strcpy
char *strcpy(char *dest, const char *src);
Kopiuje łańcuch src do łańcucha dest. Kopiowanie ulega
zakończeniu po skopiowaniu znaku '\0' kończącego łańcuch
src. Funkcja zwraca wskaźnik dest .
Przykład.
#include <stdio.h>
#include <string.h>
int main(void)
{
char lan1[10="ABC";
char lan2[ ]= "12345";
strcpy(lan1, lan2);// kopiowanie łańcuchów
printf("%s", lan1);
return 0;
}
Funkcja strcat
char *strcat(char *dest, const char *src);
Dołącza łańcuch src do końca łańcucha dest.
Funkcja zwraca wskaźnik dest. Długość połączonego
łańcucha jest równa strlen(dest)+strlen(src).
Przykład.
#include <stdio.h>
#include <string.h>
int main(void)
{
char lan1[20]="abcde";
char lan2[ ]= "123456789";
strcat(lan1, lan2);
printf("%s", lan1);
return 0; }
Funkcja strcmp
int strcmp(const char *s1, const char *s2);
Porównuje łańcuch s1 z łańcuchem s2, porównując kody znaków
(np. kody ASCII) obu łańcuchów. Porównanie kończy się, gdy w
jednym z łańcuchów zostanie napotkany znak o większym kodzie lub
też zostanie osiągnięty koniec jednego z łańcuchów ( wtedy dłuższy
łańcuch uważany jest za większy).
Funkcja zwraca
- wartość <0, gdy s1<s2,
-wartość
0, gdy s1==s2,
-wartość >0, gdy s1>s2.
Przykład. Zastosowanie funkcji strcmp.
#include <stdio.h>
#include <string.h>
int main(void)
{
char lan1[10]="abcde",lan2[10 ]; int p;
printf(" Podaj lancuch:");
scanf("%s", lan2);
p= strcmp(lan1,lan2);
if (p<0) printf(" lan1<lan2"); else
printf("\n lan1=lan2");
else printf("\n lan1>lan2");
getchar();
return 0;
}
if ( p==0)
Funkcja strlwr
char *strlwr(const char *s);
Zamienia w łańcuchu duże litery na małe, innych znaków nie zmienia.
Łańcuch lan1 ma postać
char lan1[ ]="String ABC";
strlwr(lan1);
Po wykonaniu instrukcji, lan1 ulega zmianie na łańcuch "string
abc".
Funkcja strlupr
char *strupr(char *s);
Zamienia w łańcuchu małe litery na duże, innych znaków nie zmienia.
Łańcuch lan2 ma postać
char lan2[ ]="lancuch abc";
strupr(lan2);
Po wykonaniu instrukcji, lan2 ulega zmianie na łańcuch
"LANCUCH ABC"
.
Funkcja atoi
int atoi(const char *s);
Funkcja atoi zamienia lańcuch będący argumentem funkcji na liczbę
całkowitą, rozpoznaje ona (w zadanym porządku)
- opcjonalny łąńcuch znaków tabulacji i spacji
- opcjonalny znak
- łąńcuch cyfr
Łańcuch musi mieć następującą postać:
[ws] [sn] [ddd] // ws - białe znaki,sn - znak liczby
Pierwszy nierozpoznany znak kończy konwersję. Nadmiar nie jest
rozpoznawany ( wynik jest wtedy nieokreślony).
Wartość zwracana
atoi zwraca liczbę całkowitą odpowiadającą łańcuchowi
wejściowemu.
Funkcja itoa
char *itoa(int value, char *string, int radix);
Funkcja zamienia liczbę będącą pierwszym argumentem
funkcji ( value) na łańcuch znaków umieszczany w tablicy znakowej
(string) będącej drugim argumentem. Konwersja odbywa się dla
podstawy systemu liczbowego podanej jako trzeci argument funkcji
(radix). Podstawa systemu musi należeć do przedziału [2,36]. Jeśli
liczba jest ujemna i podstawa systemu jest równa 10, pierwszym
znakiem łańcucha znaków jest znak '-'.
Funkcja strchr
char *strchr(const char *s, int c);
Funkcja wyszukuje w łańcuchu znaków s znak c. Funkcja
zwraca wskaźnik do pierwszego wystąpienia znaku c. Jeśli znaku nie
ma, funkcja zwraca zerowy wskaźnik null.
Funkcja strstr
char *strstr(const char *s1,const char *s2 );
Funkcja wyszukuje w łańcuchu znaków s1 łańcuch s2. Funkcja
zwraca wskaźnik do pierwszego wystąpienia łańcucha s2 (do
pierszego znaku łańcucha s2). Jeśli łańcucha s2 nie ma, funkcja
zwraca zerowy wskaźnik null.
Przykład. Wczytywanie dwuwymiarowej tablicy znaków (tablicy
łańcuchów) oraz sortowanie niemalejąco. (cz.1)
// cz. 1 programu
#include <stdio.h>
#include <conio.h>
#include <string.h>
int main(int argc, char* argv[])
{
char stab[5][10];
char spom[10];
int i,zam;
for(i=0;i<5;i++)
{
printf("\n lan%d :",i);
scanf("%s",stab[i]); // wczytywanie tablicy znaków
// będącej wierszem tablicy dwuwymiarowej
}
for(i=0;i<5;i++)
printf("\n lan %s",stab[i]);
Cz. 2 programu
do
{
zam=0;
for (i=0;i<4;i++)
if (strcmp(stab[i],stab[i+1])>0)
{ strcpy(spom, stab[i]);
strcpy(stab[i], stab[i+1]);
strcpy( stab[i+1],spom );
zam=1;
}
}
while (zam);
printf("\n\n Tablica po sortowaniu");
for(i=0;i<5;i++)
printf("\n lan %s",stab[i]);
getch();
return 0;}

Wczytywanie i drukowanie tablic znakowych cz.4 Długość

Transkrypt

Podobne dokumenty

Metodyka i Techniki Programowania

Prezentacja programu PowerPoint

Aleksander Timofiejew

Temat: Łańcuchy.

Temat: Typ strukturalny. Tablica struktur. Wskaźniki do struktur

w standardzie ASCII każdy znak jest kodowany na

format pdf - Podstawy programowania

Karta katalogowa 9301 1520 - S

znaki