Program zajec teatralnych dla uczniow

1
PROGRAM POZALEKCYJNYCH ZAJĘĆ TEATRALNYCH
EWA DUBIŃSKA
2
WSTĘP
Przygotowany przez Ministerstwo Edukacji Narodowej projekt reformy
edukacji za istotne zadania nowego ustroju szkolnego uznaje wskazanie drogi
zaspokojenia potrzeb edukacyjnych uczniów szczególnie zdolnych. Ma to
doprowadzić do stworzenia takich form organizacyjnych pracy z uczniami
szczególnie zdolnymi i uzdolnionymi, które nie pozwolą na zmarnowanie ich
talentów.1
W każdej nawet najmniejszej polskiej szkole znajdują się dzieci zdolne i
uzdolnione, ale najczęściej pozostawione są same sobie. Istnieje zatem potrzeba
szukania metod i podejmowania badań diagnostycznych nastawionych na
rozpoznawanie zdolności dzieci, jak i działań służących optymalizacji pracy
szkoły w zakresie ich rozwijania.
Mówiąc o uczniach uzdolnionych należy pamiętać, że są to nie tylko ci,
którzy mają same piątki, nie tylko laureaci konkursów i olimpiad
przedmiotowych. Są to również utalentowani sportowcy i artyści, którzy już w
wieku szkolnym dochodzą do wysokiego poziomu w swej dziedzinie. Trzeba też
pamiętać o niezwykle ważnych talentach organizatorskich i przywódczych,
którymi współczesna szkoła nie stwarza zbyt wielu możliwości ujawniania się.
Przedstawiony poniżej program wychodzi naprzeciw zapotrzebowaniom
dzieci uzdolnionych artystycznie.
1
Ministerstwo Edukacji Narodowej; Biblioteczka reformy
„O uczniu zdolnym”; Warszawa, lipiec 1999 r.
3
Uczeń zdolny w świetle literatury
Osiągnięcia ludzi warunkowane są przez określone właściwości psychiczne.
Właściwość która decyduje o różnicach między osiągnięciami w rozmaitych
działaniach, nazwano zdolnością.
Ponieważ zdolności mogą przejawiać się w rozmaitych działaniach
człowieka, przyjęty został podział na zdolności ogólne i specjalne. Zdolności
ogólne przejawiają się w każdym działaniu i wpływają na wszelkie poczynania.
Często mówiąc o zdolnościach ogólnych określa się je mianem inteligencji
ogólnej, która definiowana jest jako ogólna zdolność do uczenia się, ogólna
zdolność rozwiązywania nowych zadań i problemów, zdolność przystosowania
się do nowych zadań i warunków.1
Natomiast zdolności specjalne związane są z określonymi rodzajami,
dziedzinami bądź formami działalności. Zdolności specjalne nazywane są też
zdolnościami kierunkowymi, jako że występują w ramach określonych
kierunków działalności ludzkiej.2
W literaturze pedagogicznej używane są często pojęcia „zdolności” i
„uzdolnienia”. Określenie „zdolności” odnosi się do zdolności ogólnych,
natomiast „uzdolnienia” są nazwą odpowiadającą zdolnościom specjalnym (czy
inaczej kierunkowym).3
Irena Borzym 4, autorka, która od wielu lat prowadzi w Polsce badania
dotyczące dzieci uzdolnionych przyjmuje punkt widzenia na zdolności taki,
który jest najczęściej wykorzystywany przy tworzeniu narzędzi pomiaru.
Narzędzia pomiaru pozwalają wyselekcjonować osoby, które mają wyraźne
osiągnięcia w jakiejś dziedzinie lub wyodrębnić grupę osób predysponowanych
do takich osiągnięć.
O jednostkach uzdolnionych mówi Irena Borzym przede wszystkim w dwu
wypadkach:
1. gdy mamy do czynienia z wyraźnymi osiągnięciami w jakiejś dziedzinie
działania; są one w tym wypadku wskaźnikami zdolności, jest jednak miara
w pełni przydatna dopiero w odniesieniu do osób dorosłych
2. gdy w wyniku pomiarów psychologicznych, najczęściej testów, wykrywamy
zdolności do działania w określonej domenie, np. intelektualnej, artystycznej,
sportowej czy technicznej. 5
Ja przy rekrutacji dzieci oparłam się na własnych obserwacjach i punkcie
drugim koncepcji Ireny Borzym, stosując przygotowane testy do badania
uzdolnień muzycznych , plastycznych, aktorskich. Wymienione testy
załączone są w aneksie.
1
Patrz: T.Lewonicki: Kształcenie uczniów zdolnych. Warszawa 1980. s. 30
Tamże, s. 30
4,5
Patrz: I.Borzym: Uczniowie zdolni. Warszawa 1979, s. 17
2,3
4
CHARAKTERYSTYKA PROGRAMU i uwagi o realizacji
Program jest przeznaczony do pracy pozalekcyjnej z dziećmi klas 1 –3. Został
opracowany na okres trzech lat. Na jego realizację przewidziano spotkania
teatralne w ilości dwóch godzin tygodniowo.
Cele i treści programu wyprowadzone zostały z dokumentów MEN: Ustawy o
systemie Oświaty, Podstawy programowej kształcenia ogólnego sześcioletnich
szkół podstawowych i gimnazjów. Program wynika także z zapotrzebowania
Środowiska szkolnego: rodziców, uczniów i nauczycieli, sprzyja ich
oczekiwaniom. Realizacja programu spełnia kierunki rozwoju szkoły,
przedstawione w misji, wizji oraz w planie pracy dydaktyczno-wychowawczej i
opiekuńczej placówki. W tych dokumentach szkolnych duży nacisk kładzie się,
bowiem na rozwijanie uzdolnień i zainteresowań uczniów, a także na
przygotowanie ich do twórczego uczestnictwa w życiu kulturalnym.
W programie ustalono działy, które odzwierciedlają wszystkie rodzaje
działalności teatralnej. Są one następujące: organizacja teatru, formy teatralne,
środki ekspresji, utwory sceniczne, muzyka w teatrze, scenografia oraz dział
teatr bez tajemnic, zakładający zdobywanie podstawowej wiedzy o teatrze i
ludziach z nim związanych
W ramach tych działań dzieci poznają pojęcia związane z teatrem, muzyką
plastyką, a także przyswajają sobie treści dostosowane do ich wieku i
możliwości psychofizycznych. Program podaje propozycje sposobów realizacji
poszczególnych tematów. Dominują w nich metody aktywizujące: drama,
„burza mózgów”, ćwiczenia improwizacyjne, a także ciekawe dla dziecka formy
pracy: wycieczka do teatru, muzeum, spotkania z ludźmi teatru i innymi
twórcami kultury, lekcje teatralne.
Treści nie muszą być realizowane wg kolejności założonej w programie.
Można je wybierać, przesuwać, modyfikować w zależności od potrzeb i
zainteresowań dzieci. Realizację niektórych treści ułatwi wideoteka edukacyjna,
która jest zamieszczona w aneksie..
5
Psychologiczne i pedagogiczne podstawy działalności teatralnej
Teatr to forma działalności, która kształci i rozwija u dzieci wyobraźnię
plastyczną, zdolności konstrukcyjne, muzyczno-taneczne, mowę, pamięć oraz
pobudza twórczą aktywność i wzbogaca ich sferę przeżyć intelektualnych,
emocjonalnych i estetycznych.
Dziecko w młodszym wieku szkolnym ma potrzebę wyrażania siebie w
sposób dramatyczny, teatralny, czego przejawem są chętnie podejmowane
zabawy naśladowcze, tematyczne. „Teatralność” jest środkiem wypowiadania
się dziecka za pomocą ruchu, gestu, słowa- czyli podstawowych elementów jego
rozwoju.
Działalność teatralna spełnia doniosłą rolę w wychowaniu estetycznym
zwanym obecnie wychowaniem przez sztukę, którym zajmowali się wybitni
pedagodzy i psycholodzy:
O. Decroly, J.Dewey, I. War, St. Szuman i inni. Uwzględnia ona, bowiem dwa
kierunki lub metody, o jakich mówi St. S w tym wychowaniu. Pierwsza z nich
„polega na wychowaniu i kształceniu odbiorców sztuki, którzy umieliby w
sposób wnikliwy i pogłębiony percypować, rozumieć i przeżywać utwory
wielkich artystów(malarzy, muzyków, powieściopisarzy, poetów itp.). Tą
metodą wprowadzamy wychowanków w świat kultury artystycznej i dajemy im
możliwość korzystania z wartości i dóbr tej kultury”1
Druga z metod polega na „pobudzaniu, pielęgnowaniu i rozwijaniu twórczej
aktywności wychowanków, bądź samorodnej i swobodnej bądź też przez nas
inicjowanej, kierowanej i rozwijanej. Jak wiadomo małe dzieci lubią śpiewać,
tańczyć, odgrywać jakąś rolę- a szczególnie lubią rysować i malować. W tym
wszystkim znajdują wszelką przyjemność i satysfakcję...”2
Teatr jest zatem płaszczyzną, działań, na której można rozwijać i doskonalić
uzdolnienia dzieci, zapewniając im jednocześnie wszechstronny rozwój w
wymiarze intelektualnym, psychicznym, społecznym, estetycznym, moralnym i
duchowym.
1
St. Szuman”O sztuce i wychowaniu estetycznym”
Warszawa 1969 PWN s.97
2
St. Szuman”O sztuce i wychowaniu estetycznym”
Warszawa 1969 PWN s.97
6
Cele programu
Proponowany program ma na celu:
1.Rozwijanie zainteresowań i uzdolnień artystycznych: aktorskich, muzycznych,
tanecznych plastycznych w zakresie:
• Doskonalenie wymowy pod względem wyrazistości, barwy i siły głosu
• Ćwiczenie pamięci
• Wzbogacanie sposobów własnej ekspresji
• Rozwoju muzykalności: poczucia rytmu, wrażliwości na wyraz
muzyczny, umiejętności tanecznych
• Ożywianie wyobraźni i fantazji w poszukiwaniu rozwiązań plastycznotechnicznych
1.Wyposażenie dzieci w zasób wiedzy o teatrze i ludziach z nim związanych
2.Zdobywanie praktycznych umiejętności w zakresie planowania i
organizowania imprez teatralno-artystycznych.
3.Przygotowanie do animowania działalności artystycznej w szkole.
4.Wzbudzanie zainteresowań różnorodnymi tekstami kultury wpływającymi
na wzbogacanie wiedzy o człowieku, życiu, i świecie z perspektywy tradycji
i współczesności oraz w kontekście kultury regionalnej.
5.Rozwój osobowości ucznia wrażliwego na otaczającą go kulturową
rzeczywistość.
6.Poznanie technik wytwarzania i konstruowania form-tworów kultury
duchowej.
7.Doskonalenie
umiejętności
kluczowych:
myślenia
twórczego,
komunikowania się, współpracy, doskonalenia się.
8.Rozwijanie umiejętności samooceny w zakresie wypełniania powierzonych
zadań i ról.
7
PROGRAM POZALEKCYJNYCH ZAJĘĆ TEATRALNYCH DLA
DZIECI W MŁODSZYM WIEKU SZKOLNYM
MATERIAŁY I STRATEGIA DZIAŁAŃ
8
POJĘCIA
ZAGADNIENIA I SPOSÓB REALIZACJI
TREŚCI
-Rozmowa na temat
zainteresowań dzieci
Kasting
Nabór
dzieci
do
klasowego teatrzyku
-Wywiady z rodzicami
-Przygotowanie i
przeprowadzenie testów
badających uzdolnienia
aktorskie, plastyczne i
muzyczne
Zespół
teatralny
ORGANIZACJA TEATRU
Działamy wspólnie i
w grupach
zadaniowych.
Tworzymy swój
kodeks. Nazwa i logo
zespołu
-Ogłoszenie
listy
uczniów
przyjętych
do
zespołu
teatralnego. Podział na sekcje:
aktorską, scenograficzną oraz
wokalno-taneczną
wg.
z
ujawnionych
uzdolnień
możliwością
wypełniania
innych ról w teatrze.
-Wspólne
ustalenie
zasad
obowiązujących w zespole;
uczestnictwa
w
zajęciach,
terminów spotkań, zachowania
wobec kolegów.
-
-
Repertuar
Ustalenie planu pracy
Prezentacja dorobku w
szkole i na zewnątrz
Konkurs plastyczny na logo
- Zbadanie zainteresowań dzieci
utworami
scenicznymirozmowy, prace plastyczne.
-
Zaproszenie na próby i
wspólne imprezy dyrekcję
szkoły, rodziców, nauczycieli
uczniów, ludzi kultury i sztuki
-
Organizowanie spektakli w
szkole i poza szkołą.
Nawiązywanie współpracy z
instytucjami kultury oraz
innymi placówkami
oświatowymi
Widownia i Klub Sympatyków
publiczność Teatru
Premiera
Wybór nazwy zespołu
„burza mózgów”
-
9
DZIAŁ
POJĘCIA
ZAGADNIENIA I SPOSÓB REALIZACJI
TREŚCI
-
Teatr
TEATR BEZ
TAJEMNIC
Scena,
kurtyna, tło
sceniczne
(kotary)
kulisy,
garderoba,
loża
Gromadzimy wiedzę o
teatrze:
-od kiedy istnieje, jak
się zmieniał?
-Teatry dziecięce w
najbliższej okolicy
-Jak funkcjonuje teatr?
-
- Udział w lekcjach o teatrze w
MCK prowadzonych przez
Franciszka Palkę
-
Aktor,
- Sławni aktorzy,
reżyser,
reżyserzy, twórcy
twórca sztuki sztuki
Oglądanie kasety wideo
„Teatr”. albumów, ilustracji,
książek o dziejach teatru
wzbogacone komentarzem
opiekuna.
Wycieczki na spektakl do
teatru „Groteska”, „Bagatela”’
w Krakowie. Do teatru
„Barbackiego” w Nowym
Sączu.
-
Stałe poznawanie wybitnych
aktorów i ich kreacji z
wykorzystaniem książki
„Twarze Teatru” oraz
oglądanie fragmentów
przedstawień.
Oglądanie kasety „Teatr,
reżyser, aktor” oraz kasety
„Spotkanie z literaturą”.
Opowiadanie opiekuna o
twórczości scenicznej np.
W. Chotomskiej
M. Kownackiej,
A. Fredry,
St. Wyspiańskiego.
10
DZIAŁ
POJĘCIA
ZAGADNIENIA I SPOSÓB REALIZACJI
TREŚCI
-
Techniki gry
aktorskiej.
-czoło, brwi, oczy,
nos, usta, wyrażające
Mimika, gest emocje, uczucia,
stany.
-ręce, głowa ,nogiorganami gestu
-
ŚRODKI
EKSPRESJI
-
Materiały do
Charakteryza charakteryzacji.
-cja,
Praca
charakteryza charakteryzatora.
-tor
-
-
-
Słowo
Powinności aktora
- Aktor musi:
mówić tak, aby go
słyszano, rozumiano,
słuchano
-
-
Oglądanie filmu „Mimika,
gest i język”.
Naśladowanie różnych uczuć i
emocji z pomocą plansz.
Gry i zabawy dramowe np.
„Przewodnik” -prowadzenie
dotykiem lub głosem
„Lustro”- naśladowanie
ruchów partnera
„Rzeźby zbiorowe” np.
„Współczucie”, „Złość”
Tworzenie pomników
Naśladowanie chodu rycerza
w zbroi, dziecka stawiającego
pierwsze kroki, chodzenie po
piasku, w czasie deszczu,
zawiei śnieżnej itp.
Etiudy mimiczne: czytanie
listu o tematyce przyjemnej,
złośliwej, smutnej.
Zgromadzenie materiałów
potrzebnych do
charakteryzacji postaci z
realizowanego widowiska.
Oglądanie fotosów, rycin,
karykatur przedstawiających
ucharakteryzowane postacie.
Projektowanie i wykonanie
charakteryzacji wybranych
postaci.
Oglądanie fragmentów
przedstawień ukierunkowane
na słuchanie i obserwowanie
wyrazistej wymowy.
Ćwiczenia artykulacji na
samogłoskach, sylabach,
wyrazach.
Gimnastyka ust i języka,
zabawy z wykorzystaniem
czynności dmuchania,
oblizywania, mlaskania
naśladowania różnych
odgłosów.
11
DZIAŁ
POJĘCIA
ZAGADNIENIA I SPOSÓB REALIZACJI
TREŚCI
-
-
Przedstawienie
okolicznościowe
Przygotowujemy
szkolne akademie
-
-
UTWORY
SCENICZNE
Widowiska
obrzędowe:
szopka,
pastorałka,
gaik
Przenosimy na
szkolną scenę obrzędy
regionalne i
ogólnopolskie
-
-Obrzędy
bożonarodzeniowe.
-Obrzędy związane z
powitaniem wiosny.
-
-
-
Konkursy
Szkolny konkurs
„Kolęd i pastorałek”
„Pisanki i kraszanki”
-
Zapoznanie z kalendarzem
imprez szkolnych, wspólny
wybór imprezy do
przygotowania.
Samodzielne poszukiwanie
wierszy, piosenek i innych
utworów związanych
tematycznie z
przedstawieniem , imprezą.
Konstruowanie scenariusza
imprezy
Nawiązanie współpracy z
dyrekcją szkoły w celu
ustalenia spraw
organizacyjnych związanych z
występem.
Samodzielne przeprowadzenie
rozmów, wywiadów z
dziadkami, rodzicami na
temat obrzędów
bożonarodzeniowych i
związanych z powitaniem
wiosny.
Udział w wystawie
proponowanej przez Muzeum
Okręgowe w Nowym Sączu
Udział w konkursie na
pisankę
Spotkanie z etnografem,
wysłuchanie prelekcji o
tradycjach świątecznych.
Spotkanie z członkami
zespołu folklorystycznego
„Sądeczoki”, wspólne
wykonanie gaika i nauka
przyśpiewek.
Przygotowanie repertuaru na
konkurs „Kolęd i pastorałek”prowadzenie konkursu
Przygotowanie pisanek i
kraszanek
Konkurs recytatorski.
12
DZIAŁ
POJĘCIA
ZAGADNIENIA I SPOSÓB REALIZACJI
TREŚCI
-
Skecze,
etiudy
Śmieszne scenki z
życia szkolnego.
Humor w
przedstawieniach.
-
UTWORY
SCENICZNE
-
Baśń
sceniczna
Jak wędruje baśń na
scenę?
-scenariusze
popularnych baśni.
-
-
Prezentowanie w grupach
znanych skeczy.
Próby tworzenia skeczy,
opowiadań ruchowych
związanych z życiem
szkolnym.
Występ z okazji Dnia
Nauczyciela.
Zabawy w rozpoznawanie
bohaterów baśni z
wykorzystaniem prac
plastycznych, zagadek,
rekwizytów, piosenek.
-Porównanie oryginalnego
tekstu baśni ze scenariuszem
-Doświadczenia
samodzielnego
modyfikowania tekstu baśni
przez gry dramowe.
-Oglądanie fragmentów
przedstawień baśni
Udział w prezentacjach
artystycznych „Wiosna
Sądecka” i przeglądzie
teatralnym „Bajdurek”
13
DZIAŁ
POJĘCIA
ZAGADNIENIA I SPOSÓB REALIZACJI
TREŚCI
-
Czy lalki służą tylko
do zabawy?
Teatr lalek
Rodzaje lalek:
pacynki, kukiełki,
marionetki.
Sposoby animacji
lalek.
-
-
Oglądanie spektakli
teatralnych z lalkami,
kukiełkami w teatrze
”Groteska” w Krakowie w
teatrze objazdowym
goszczącym w naszej szkole
Wykonanie kukiełek do
przedstawienia „O smoku
wawelskim”, „Pani wiosna”
Ćwiczenia ruchu kukiełkami.
Zajęcia gościnne w MCKnauka animacji lalek pod
kierunkiem F. Palki.
.
Jak zaprosić cień na
scenę?
FORMY
TEATRALNE
Teatr cieni
-
Niezbędne elementy
do wywołania
zjawiska: ekran,
światło, lalki, aktorzy.
-
Rodzaje teatru cieni:
Teatr chińskich i
hiszpańskich cieni.
-
-
Wykonanie ekranu.
Eksperymentowanie i
sprawdzanie efektu z różnymi
źródłami światła: dziennym,
ze świecy, z reflektora
elektrycznego.
-Wykonanie płaskich
witrażowych lalek i dekoracji.
Tworzenie teatru chińskich
cieni.
Przedstawienie scenek z
żywym aktorem- teatr cieni
hiszpańskich.
Przygotowanie wieczoru
„andrzejkowego”
odczytywanie wróżb z cieni
rzucanych przez wosk
14
Teatr snów i
wyobraźniPantomima
Gest i ruch ciała,
mimika twarzysłowem, dialogiem
-
-
Czarny teatr
-
Wyjazd do teatru „Groteska”
na spektakl pt. Pan
Twardowski
-
Udział w warsztatach
teatralnych- „Jak funkcjonuje
czarny teatr?”
-
Oglądanie różnego rodzaju
masek w książkach i kolekcji
zgromadzonej w MCK przez
F. Palkę i w teatrze
Barbackiego w Nowym Sączu
Rozmowa „Co wyraża
maska?”
Projektowanie i wykonanie
masek do spektaklu „Kubuś
Puchatek”
Ćwiczenia ruchowe
ilustrujące sposób poruszania
danej postaci.
Jak czarne walczy z
białym?
Niewidoczny aktor.
FORMY
TEATRALNE
Różne oblicza aktora.
Teatr masek
Rola maski w
dawnym i
współczesnym teatrze.
Ćwiczenia ruchowe,
naśladownicze- ruch wiatru,
rozkwitającego kwiatu,
paniki, zmęczenia itp.
Przedstawienie za pomocą
gestu, ruchu, mimiki zadań do
wykonania.
Tworzenie opowiadania
ruchowego do muzyki
Oglądanie fragmentów
spektaklu pantomimicznego.
-
15
DZIAŁ
POJĘCIA
ZAGADNIENIA I SPOSÓB REALIZACJI
TREŚCI
-
Tło
muzyczne
Muzyka elementem
ubarwiającym i
ożywiającym
widowiska teatralne:
-wywołuje nastrój i
uczucia
- opowiada o
wydarzeniach
- -tworzy portret
bohatera
- odtwarza świat
przeszłości
- naśladuje glosy
natury
-
-
-
MUZYKA W
TEATRZE
Piosenka,
pieśń
Słuchanie muzyki
instrumentalne z kaset
dźwiękowych i „na żywo”audycje muzyczne
prowadzone przez nauczyciela
Państwowej Szkoły
Muzycznej- Olgę Bolanowską
Rozmowy –„Oczym
opowiada muzyka?”
Dobieranie muzyki do
utworów literackich i
układanie słów do melodii.
Spotkanie z wokalistami ze
Szkoły Muzycznej
Śpiew – nieodłączny
- - Nauka ze słuch pieśni i
towarzysz człowieka
piosenek:
przy pracy, zabawie,
• ćwiczenia emisyjnow walce, w smutku i
oddechowe
radości.
• recytowanie rytmiczne
- śpiew chóralny i
tekstu
solowy
• ćwiczenie śpiewu łatwych
- śpiew w kanonie i na
kanonów
głosy
• ćwiczenie śpiewu na dwa
głosy
Układanie słów do muzyki
instrumentalnej i muzyki do słów.
16
MUZYKA W
TEATRZE
Taniec,
choreograf,
balet
Jak taniec trafił na
scenę?
Od tańców
plemiennych do
baletu
Tańce ludowe,
obrazowe, dworskie,
współczesne
-
-
-
-
Efekty
dźwiękowe
Jak wywołać burzę
na scenie?
-
-
Oglądanie tańców z różnych
epok- nagrania na kasecie
wideo.
Zabawy i ćwiczenia
improwizacji ruchu np. taniec
plemienny, taniec kwiatów.
Ćwiczenia inhibicyjnoincytacyjne.
Nauka wybranych tańców
integracyjnych.
Nauka figur i kroków
wybranych tańców
wykorzystywanych w
przedstawieniach
Ćwiczenia układów
tanecznych
Próby wywołania dźwięków
za pomocą różnych
przedmiotów.
Dobieranie ich do
potrzebnych w spektaklach
zjawisk.
Nagrywanie na magnetofon.
17
DZIAŁ
POJĘCIA
ZAGADNIENIA I SPOSÓB REALIZACJI
TREŚCI
Reklamujemy
klasowy teatr
Reklama
-
Reklama- sposób
komunikowania się
między ludźmi
- Medialne, plastyczne
i pisemne formy
reklamy.
- „Prezentacje reklamowe”zabawa np. „Wygodny i
modny strój szkolny
-
- Zastosowanie techniki
„burzy mózgów” do
wyłonienia pomysłów.
-
Projektowanie i wykonanie
plakatów dotyczących
wystawianych widowisk.
-
Zorganizowanie stałej
gablotki klasowego teatru.
-
Projektowanie i wykonanie
programu
teatralnego.(zastosowanie
technik komputerowych)
-
Rozprowadzanie zaproszeń.
-
Założenie kroniki teatrzyku.
REKLAMA
Afisz
(plakat)
teatralny
Sposoby i możliwości
reklamowania
teatrzyku
Oglądanie plakatów filmów,
sztuk, ulotek reklamowych,
reklam zamieszczanych w
gazetach, reklam
telewizyjnych.
Program
teatralny
zaproszenie
18
DZIAŁ
POJĘCIA
Scenograf
ZAGADNIENIA I SPOSÓB REALIZACJI
TREŚCI
-
Oglądanie spektakli
teatralnych „na żywo” i
nagrań wideo- obserwacja
scenografii.
-
Przeglądanie ilustracji , rycin,
albumów historycznych i
geograficznych.
Wyjście do Teatru
Barbackiego- spotkanie w
garderobie i pracowni
plastycznej.
Zajęcia z scenografem,
plastykiem Franciszkiem
Plką.
Wyjście do muzeum w
Nowym Sączu, na wystawy,
wernisaże i do Skansenu
Zaprojektowanie przestrzeni
scenicznej do realizowanych
przedstawień teatralnych.
Jak zmienić scenę w
bajkowy ogród?
-
Dekoracja
Rekwizyt
kostium
Scenografia
odzwierciedla czas i
miejsce akcji:
-krajobraz
-sprzęt: naczynia,
narzędzia
-zabudowania
-stroje
-
-
-
SCENOGRAFIA
Oświetlenie
Gra świateł na scenie
Różne sposoby
oświetlania sceny:
Punktowe,
wielobarwne
-
-
Wykonanie dekoracji i
kostiumów z wykorzystaniem
różnorodnych materiałów i
technik.
Zajęcia praktyczne z technik
oświetleniowych w teatrze
im.Barbackiego i MCK
19
Przewidywane efekty końcowe
Przewidywania po realizacji programu :
1. W zakresie rozwoju uzdolnień aktorskich dziecko potrafi:
• Kontrolować własną wymowę i konfrontować ją z praktycznymi
przykładami poprawności np. z wymową aktorów i recytatorów.
• Słuchać brzmienia mowy własnej oraz mowy otoczenia, analizować
cechy pozytywne i błędy w celu wysuwania wniosków dla wymowy
własnej.
• Stosować właściwą technikę mówienia z uwzględnieniem oddechu,
artykulacji, dykcji, emisji
• Świadomie dobierać środki ekspresji: mimikę, gesty w zależności od
nastroju utworu , tekstu
2. W zakresie rozwoju uzdolnień muzyczno-wokalnych dziecko:
• Zna i stosuje zasady prawidłowego wybrzmiewania głosu podczas
śpiewu: prawidłową postawę, umiejętności gospodarowania
oddechem, kształtowania dźwięku
• Potrafi zaśpiewać piosenki, pieśni o zróżnicowanej linii
melodycznej
• Jest wrażliwe na bodźce dźwiękowe; potrafi słuchać i interpretować
utwory muzyczne
• Zna kroki i figury taneczne tańców ludowych, dawnych
współczesnych oraz potrafi interpretować ruchy muzyki
3. W zakresie rozwoju uzdolnień plastycznych dziecko:
• Posługuje się różnorodnymi technikami plastycznymi w celu
uzyskania form przestrzennych i płaskich scenografii
• Projektuje planuje własne działania
• Zna użytkowe formy plastyczne: zaproszenie, plakat, reklama
4. Dziecko zna i posługuje się pojęciami związanymi z teatrem: wie jak
funkcjonuje teatr, kto w nim pracuje, potrafi wymienić sławnych aktorów
i reżyserów.
5 Dziecko zna etapy pracy przy organizowaniu imprez teatralnych,
uroczystości szkolnych ( scenariusz, scenografia, efekty dźwiękowe,
reżyseria reklama)
6. Odczuwa potrzebę działania w tworzeniu i upowszechnianiu kultury.
7. Jest wrażliwe i otwarte na zjawiska kulturowe regionu i kraju.
8. Wykazuje gotowość do myślenia twórczego w poszukiwaniu nowych
rozwiązań.
9. Umie zgodnie współpracować, komunikować się w grupie.
10. Potrafi dokonywać samooceny oraz oceniać działania zespołu.
20
WIDEOTEKA
(Do wykorzystania na zajęciach)
Wideoteka edukacyjna
1.
2.
3.
4.
Teatr dla dzieci.
W teatrze muzycznym.
Spotkanie z literaturą.
Język, gesty i słowa, czyli jak się porozumiewamy.
Nauczanie zintegrowane w kl.1i 2;
1. W tatrach
2. W rożnych krainach Polski.
Wideoteka wychowania estetycznego dzieci i młodzieży:
1. Teatr, reżyser, aktor. Cz.I i II.
2. Teatr: 2x Kantor.