Pielęgniarska opieka długoterminowa (domowa)

Możliwości uzyskania świadczeń opieki zdrowotnej w trakcie pobytu pacjenta w domu.
Mając na uwadze powyższe, przekazujemy podstawowe informacje w tym zakresie.
I. PODSTAWOWA OPIEKA ZDROWOTNA
Świadczenia w POZ udzielane są świadczeniobiorcom, którzy dokonali wyboru lekarza poz,
pielęgniarki poz, położnej poz poprzez złożenie odpowiedniej deklaracji wyboru a także
osobom uprawnionym do świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji.
Świadczenia w podstawowej opiece zdrowotnej udzielane są świadczeniobiorcom
(pacjentom) w warunkach ambulatoryjnych, a w przypadkach uzasadnionych medycznie – w
warunkach domowych.
A) Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, zwany dalej "lekarzem POZ", planuje i
realizuje opiekę lekarską nad świadczeniobiorcą w zakresie udzielanych przez niego
świadczeń opieki zdrowotnej, z uwzględnieniem miejsca udzielania świadczenia (w
warunkach ambulatoryjnych i domowych). Lekarz POZ koordynuje udzielanie świadczeń
podstawowej opieki zdrowotnej.
W ramach udzielania świadczeń opieki zdrowotnej lekarz POZ współpracuje z:
pielęgniarką podstawowej opieki zdrowotnej i położną podstawowej opieki zdrowotnej,
innymi
świadczeniodawcami,
zgodnie
z
potrzebami
swoich
podopiecznych;
przedstawicielami organizacji i instytucji działających na rzecz zdrowia.
W zakresie działań mających na celu rozpoznanie chorób lekarz POZ:
– planuje i koordynuje postępowanie diagnostyczne, stosownie do stanu zdrowia
świadczeniobiorcy;
informuje
świadczeniobiorcę
o
możliwościach
postępowania
diagnostycznego w odniesieniu do jego stanu zdrowia oraz wskazuje podmioty właściwe do
jego
przeprowadzenia;
przeprowadza
badanie
podmiotowe
oraz
przedmiotowe
z
wykorzystaniem technik dostępnych w warunkach podstawowej opieki zdrowotnej, wykonuje
testy lub zleca wykonanie badań dodatkowych, kieruje świadczeniobiorcę na konsultacje
specjalistyczne w celu dalszej diagnostyki i leczenia, w przypadku gdy uzna to za konieczne;
kieruje świadczeniobiorcę do jednostek lecznictwa zamkniętego w przypadku gdy uzna to za
konieczne; orzeka o stanie zdrowia świadczeniobiorcy w oparciu o osobiste badanie i
dokumentację medyczną.
W zakresie działań mających na celu leczenie chorób lekarz POZ m.in :
– zleca i monitoruje leczenie farmakologiczne; wykonuje zabiegi i procedury medyczne;
kieruje świadczeniobiorcę do wykonania zabiegów i procedur medycznych do innych
świadczeniodawców; kieruje do oddziałów lecznictwa stacjonarnego, a także do zakładów
pielęgnacyjno-opiekuńczych i opiekuńczo-leczniczych oraz do oddziałów paliatywnohospicyjnych; kieruje do pielęgniarskiej długoterminowej opieki domowej; integruje,
koordynuje lub kontynuuje działania lecznicze podejmowane w odniesieniu do jego
podopiecznego
przez
innych
świadczeniodawców
w
ramach
swoich
kompetencji
zawodowych.
W zakresie działań mających na celu usprawnianie świadczeniobiorcy lekarz POZ
m.in.: zleca wykonywanie zabiegów rehabilitacyjnych przez świadczeniodawców; zleca
wydanie podopiecznemu przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych zgodnie z
odrębnymi przepisami.
B) Pielęgniarka podstawowej opieki zdrowotnej, zwana dalej "pielęgniarką POZ"
planuje i realizuje kompleksową opiekę pielęgniarską i pielęgnacyjną nad świadczeniobiorcą
w miejscu zamieszkania.
W ramach udzielania świadczeń opieki zdrowotnej pielęgniarka POZ współpracuje z m.in.:
– z lekarzem POZ i w porozumieniu z lekarzem wykonuje świadczenia lecznicze;
pielęgniarką opieki długoterminowej domowej; innymi świadczeniodawcami zgodnie z
potrzebami podopiecznych; przedstawicielami organizacji i instytucji działających na rzecz
zdrowia; rodziną (opiekunami) pacjenta.
Świadczenia pielęgnacyjne, realizowane przez pielęgniarkę poz obejmują m.in.:
– realizację opieki pielęgnacyjnej u pacjentów w różnych stanach zdrowia i choroby zgodnie
z aktualną wiedzą medyczną i współczesnymi standardami opieki pielęgniarskiej;
wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych zgodnie z odrębnymi przepisami; przygotowywanie
i aktywizowanie do samoopieki i samopielęgnacji w chorobie i niepełnosprawności.
Świadczenia diagnostyczne obejmują m.in.:
– wykonywanie badania fizykalnego; wykonywanie podstawowych pomiarów życiowych i
ich ocenę oraz interpretację; ocenę stanu ogólnego chorego oraz procesu jego zdrowienia;
ocenę jakości życia i wydolności psychofizycznej pacjenta;
wykonywanie testów
diagnostycznych poza laboratorium w oparciu o zestawy i aparaturę przeznaczoną do
wykonywania oznaczeń w miejscu zamieszkania podopiecznego; ocenę i monitorowanie
bólu; ocenę wydolności pielęgnacyjno-opiekuńczej rodziny; pobieranie materiału do badań
diagnostycznych zgodnie z odrębnymi przepisami.
Świadczenia lecznicze pielęgniarki poz obejmują m.in.:
– udzielanie pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia i w nagłych zachorowaniach, w
tym prowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowej; podawanie leków różnymi drogami i
technikami zleconymi przez lekarza oraz zgodnie z odrębnymi przepisami, w tym
wykonywanie iniekcji dożylnych, podskórnych, śródskórnych oraz wykonywanie wlewów
dożylnych; zakładanie opatrunków na rany, odleżyny, oparzenia; cewnikowanie pęcherza u
kobiet; płukanie pęcherza; wykonywanie wlewów/wlewek doodbytniczych; wykonywanie
zabiegów pielęgnacyjno-leczniczych w stomiach, przetokach i ranach trudno gojących się w
porozumieniu z lekarzem; wykonywanie inhalacji; stawianie baniek; dobór technik karmienia
w zależności od stanu chorego;
Świadczenia rehabilitacyjne, realizowane przez pielęgniarkę poz obejmują zaś:
– rehabilitację przyłóżkową w celu zapobiegania powikłaniom wynikającym z procesu
chorobowego i długotrwałego unieruchomienia; usprawnianie ruchowe; drenaż ułożeniowy,
prowadzenie
gimnastyki
oddechowej;
ćwiczenia
ogólnousprawniające;
ułożenie
i
przemieszczanie chorego w łóżku.
C) Położna podstawowej opieki zdrowotnej zwana położną „POZ”.
Położna POZ realizuje kompleksową pielęgnacyjną opiekę położniczo-neonatologicznoginekologiczną.
W realizacji świadczeń opieki zdrowotnej położna POZ współpracuje z:
lekarzem ginekologiem (położnikiem) udzielającym świadczeń specjalistycznych w zakresie
jej zadań; lekarzem POZ i w porozumieniu z lekarzem wykonuje świadczenia lecznicze;
pielęgniarką POZ; pielęgniarką POZ środowiska nauczania i wychowania; pielęgniarką opieki
długoterminowej domowej; położną zatrudnioną w specjalistycznej poradni położniczoginekologicznej; innymi świadczeniodawcami zgodnie z potrzebami świadczeniobiorców;
przedstawicielami organizacji i instytucji działających na rzecz zdrowia.
Świadczenia diagnostyczne, realizowane przez położną POZ obejmują:
przeprowadzanie wywiadu środowiskowego/rodzinnego; monitorowanie rozwoju ciąży
fizjologicznej; wykonywanie badania położniczego u kobiet; ocenę relacji rodziny z
noworodkiem; monitorowanie przebiegu połogu i rozwoju noworodka i niemowlęcia do
drugiego miesiąca życia; obserwację i ocenę rozwoju psychoruchowego noworodka i
niemowlęcia oraz adaptacji do środowiska zewnętrznego; wykonywanie pomiarów u kobiety i
noworodka oraz ocenę tych pomiarów; ocenę poziomu bilirubiny w oparciu o topografię
zażółcenia oraz pobieranie materiałów do testów na fenyloketonurię i hypotyreozę u
noworodków; wykonywanie testów diagnostycznych poza laboratorium w oparciu o zestawy i
aparaturę
przeznaczoną
do
wykonywania
oznaczeń
w
miejscu
zamieszkania
świadczeniobiorcy; pobieranie materiału do badań diagnostycznych zgodnie z odrębnymi
przepisami.
Świadczenia pielęgnacyjne realizowane przez położną POZ obejmują:
planowanie, realizację i ocenę opieki pielęgnacyjnej nad:
a) kobietą w okresie ciąży, porodu, połogu,
b) noworodkiem i niemowlęciem do drugiego miesiąca życia,
c) kobietą ze schorzeniami ginekologicznymi;
przygotowanie i wspieranie rodziny w opiece świadczonej na rzecz noworodka, niemowlęcia
i kobiety; przygotowanie kobiety do samoopieki i samopielęgnacji.
Świadczenia lecznicze położnej POZ to m.in.:
udzielanie pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia i w nagłych zachorowaniach, w tym
prowadzenie
resuscytacji
krążeniowo-oddechowej; udzielanie
pomocy
położniczej
i
neonatologicznej w stanach nagłych do czasu przybycia lekarza; przyjmowanie porodu
nagłego w warunkach domowych;
zabezpieczenie naciętego lub pękniętego krocza;
udzielanie pomocy w okresie laktacji; wykonywanie zabiegów leczniczych zgodnie z
odrębnymi przepisami, w tym: podawanie leków różnymi drogami i technikami zleconymi
przez lekarza zgodnie z odrębnymi przepisami, w tym wykonywanie iniekcji domięśniowych,
dożylnych,
śródskórnych
oraz
wykonywanie
wlewów
dożylnych, zdejmowanie
szwów, cewnikowanie pęcherza moczowego u kobiet, usuwanie cewnika, płukanie
pęcherza, wykonywanie wlewów/wlewek doodbytniczych, płukanie pochwy, leczenie i
opatrywanie oparzeń, ran, odleżyn we współpracy z pielęgniarką POZ, wykonywanie
zabiegów z zastosowaniem ciepła i zimna,
Świadczenia rehabilitacyjne realizowane przez położną POZ obejmują:
ćwiczenia usprawniające w ciąży, połogu i schorzeniach ginekologicznych; wykonywanie
drenażu ułożeniowego u kobiety; prowadzenie gimnastyki oddechowej, relaksacyjnej,
przygotowującej do porodu oraz połogu.
D) Nocna i świąteczna wyjazdowa opieka lekarska i/lub pielęgniarska
Niezależnie od świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej realizowanych od
poniedziałku do piątku w godzinach od 8.00 do 18.00 świadczeniobiorca może skorzystać ze
świadczeń w ramach tzw. nocnej i świątecznej wyjazdowej opieki lekarskiej i/lub
pielęgniarskiej w POZ.
Świadczeniami nocnej i świątecznej wyjazdowej opieki lekarskiej i/lub pielęgniarskiej
w POZ są świadczenia opieki zdrowotnej udzielane w domu świadczeniobiorcy, odpowiednio
przez lekarza lub pielęgniarkę w przypadku nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia
stanu zdrowia świadczeniobiorcy, a także świadczenia udzielane w związku z potrzebą
zachowania ciągłości leczenia, pozostające w zakresie zadań świadczeniodawcy POZ.
Świadczenia są udzielane od poniedziałku do piątku w godzinach od 18.00 do 8.00
dnia następnego oraz w soboty, niedziele i inne dni ustawowo wolne od pracy od 8.00 do 8.00
dnia następnego.
W ramach nocnej i świątecznej wyjazdowej opieki lekarskiej i/lub pielęgniarskiej w
POZ, świadczeniodawca jest zobowiązany do:
– zapewnienia
świadczeniobiorcy
świadczeniobiorcy ciągłości leczenia
niezbędnej
pomocy
medycznej,
zapewnienia
poprzez wskazanie ośrodków i miejsc,
w
których proces przywracania zdrowia może być kontynuowany; orzekania i opiniowania o
stanie zdrowia w uzasadnionych przypadkach;
zapewnienia świadczeniobiorcy ciągłości
pielęgnacji i pielęgniarskich zabiegów leczniczych.
II. RATOWNICTWO MEDYCZNE
W stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego tj. stanie polegającym na nagłym lub
przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogorszenia zdrowia, którego
bezpośrednim następstwem
lub
uszkodzenie
ciała
może być
poważne
uszkodzenie
lub utrata życia, wymagający
funkcji organizmu
podjęcia natychmiastowych
medycznych czynności ratunkowych i leczenia świadczenia udzielane są przez jednostki
systemu ratownictwa medycznego tj. np. zespoły ratownictwa medycznego Wojewódzkich
Stacji Pogotowia Ratunkowego.
III. AMBULATORYJNE ŚWIADCZENIA SPECJALISTYCZNE
Świadczeniodawcy realizujący umowy w rodzaju: ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne
zobowiązani są do udzielania świadczeń w poradniach specjalistycznych lub – w przypadkach
uzasadnionych klinicznie – w domu chorego.
IV. REHABILITACJA LECZNICZA
Każdy świadczeniodawca realizujący świadczenia w warunkach ambulatoryjnych ma
obowiązek udzielania świadczeń również w warunkach domowych.
Przez określenie „Rehabilitacja w warunkach ambulatoryjnych” należy rozumieć
świadczenia udzielane przez lekarza – specjalistę rehabilitacji medycznej/balneologii i
medycyny fizykalnej lub zespół osób uprawnionych do udzielania ww. świadczeń.
Świadczenia z zakresu „Rehabilitacji w warunkach ambulatoryjnych” mogą być udzielane
w formie:
1. porady lekarskiej w warunkach ambulatoryjnych oraz porady lekarskiej
rehabilitacji leczniczej dla noworodków i niemowląt,
2. porady
fizjoterapeutycznej,
przez
co
należy
rozumieć
świadczenie
rehabilitacyjne realizowane przez specjalistę fizjoterapii, wykonywane w
warunkach
ambulatoryjnych
czynnościowym
narządu
i
domowych,
ruchu
i
polegające
zaplanowaniu
na:
badaniu
postępowania
fizjoterapeutycznego.
3. zabiegu fizjoterapeutycznego.
Szczególnym zakresem świadczeń rehabilitacyjnych realizowanych w trybie
ambulatoryjnym jest tzw.: „Rehabilitacja w warunkach domowych”, przez co należy
rozumieć udzielanie świadczeń w miejscu zamieszkania/przebywania pacjenta, zawierających
fizjoterapię i edukację zdrowotną pacjenta i jego rodziny.
Rehabilitacją w warunkach domowych powinny być objęte osoby rokujące poprawę
(lokomocja, samoobsługa), które ze względu na brak możliwości samodzielnego
przemieszczania się nie mogą dotrzeć do placówek udzielających świadczeń w warunkach
ambulatoryjnych, a wymagają rehabilitacji/fizjoterapii.
Rehabilitacja domowa powinna być realizowana u pacjentów z zaburzeniami funkcji narządu
ruchu spowodowanymi m.in:
– ogniskowymi uszkodzeniami mózgu (stany po zatorach mózgowych, udarach krwotocznych
mózgu, urazach) do 12 miesięcy od ostrego incydentu mózgowego,
– uszkodzeniem rdzenia kręgowego do 12 miesięcy od powstania uszkodzenia,
– chorobami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych lub kolanowych po zabiegach
endoprotezoplastyki stawu (do 6 miesięcy po operacji),
– urazami kończyn dolnych (do 6 miesięcy po urazie),
– ciężkimi uszkodzeniami centralnego i obwodowego układu nerwowego,
– chorobami przewlekle postępującymi (np. miopatie, choroba Parkinsona, rdzeniowy zanik
mięśni),
– osobom w stanie wegetatywnym (z wyjątkiem osób objętych świadczeniami w rodzaju
opieka długoterminowa oraz objętych opieką przez pielęgniarkę podstawowej opieki
zdrowotnej w ramach pielęgniarskiej opieki środowiskowej).
W zależności do wskazań lekarskich program usprawniania pacjenta realizowany jest
przez fizjoterapeutę 3 razy w tygodniu lub częściej w zależności od potrzeb zdrowotnych
pacjenta, nie mniej niż jedną godziną dziennie.
W trakcie prowadzonej rehabilitacji domowej, fizjoterapeuta współpracuje z pielęgniarką
środowiskową/ pielęgniarką opieki długoterminowej, która po zakończeniu procesu
usprawniania przejmuje opiekę nad pacjentem.
Cykle rehabilitacji trwające do 4 tygodni mogą być powtarzane co 12 tygodni w zależności
od stanu pacjenta. W uzasadnionych medycznie przypadkach rehabilitacja w warunkach
domowych może być realizowana powyżej 4 tygodni.
Skierowanie do poradni rehabilitacyjnej lub bezpośrednio na zabiegi
fizjoterapetyczne wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego. W przypadku skierowania na
zabiegi fizjoterapeutyczne przez lekarza innego niż lekarz ze specjalizacją z rehabilitacji
medycznej, balneoklimatologii i medycyny fizykalnej (a więc np. lekarz specjalista medycyny
rodzinnej), magister rehabilitacji/fizjoterapii ustala szczegółowy program rehabilitacji zgodny
ze stanem zdrowotnym pacjenta.
V. OPIEKA DŁUGOTERMINOWA
1.
Świadczenia
pielęgnacyjne
i opiekuńcze
udzielane
w warunkach
domowych
realizowane są w zakresach świadczeń:
1) świadczenia zespołu długoterminowej opieki domowej dla pacjentów wentylowanych
mechanicznie;
2) świadczenia zespołu długoterminowej opieki domowej dla dzieci wentylowanych
mechanicznie;
3) świadczenia w pielęgniarskiej opiece długoterminowej.
2. Świadczenia opieki paliatywno – hospicyjnej udzielane w warunkach domowych
realizowane są w zakresach świadczeń:
1) świadczenia w hospicjum domowym;
2) świadczenia w hospicjum domowym dla dzieci.
3.
Świadczenia
opieki
paliatywno – hospicyjnej
udzielane
w warunkach
ambulatoryjnych realizowane są w zakresie świadczeń:
1) porada w poradni medycyny paliatywnej.
Ad. 1. Świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze:
Tryb kierowania do świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w warunkach domowych:
a) Podstawą do objęcia opieką pacjentów wentylowanych mechanicznie przez zespół
długoterminowej opieki domowej jest skierowanie lekarza oddziału szpitalnego. Do
skierowania należy dołączyć:
– kartę informacyjną leczenia szpitalnego;
– wyniki badań będących w posiadaniu pacjenta lub jego rodziny/ opiekunów;
– kwalifikację
do leczenia
wydaną
przez
lekarza
specjalistę
anestezjologii
i intensywnej terapii.
b) Dokumentacją wymaganą do objęcia chorego pielęgniarską opieką długoterminową jest:
– skierowanie, według określonego wzoru, wystawione przez lekarza ubezpieczenia
zdrowotnego oraz
– kwalifikacja pielęgniarki opieki długoterminowej, według określonego wzoru.
Okres objęcia chorego pielęgniarską opieką długoterminową jest uzależniony od stanu
zdrowia pacjenta. Ocena jego stanu samoobsługi odbywa się co 6 miesięcy. W przypadku gdy
pacjent uzyskał więcej niż 40 pkt wg zmodyfikowanej skali Bartel, Narodowy Fundusz
Zdrowia nie finansuje dalszego objęcia pielęgniarską opieką długoterminową.
Zasady udzielania świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w warunkach domowych:
1. Świadczenia zespołu długoterminowej opieki domowej dla pacjentów wentylowanych
mechanicznie;
świadczenia
zespołu
długoterminowej
opieki
domowej
dla
dzieci
wentylowanych mechanicznie:
1) zespół długoterminowej opieki domowej realizuje opiekę nad obłożnie chorymi
z niewydolnością oddechową, wymagającymi stosowania inwazyjnej, prowadzonej przy
pomocy respiratora (przez rurkę tracheostomijną), bądź nieinwazyjnej (prowadzonej przez
różnorodne ustniki, maski czy kaski), ciągłej lub okresowej terapii oddechowej,
niewymagającej hospitalizacji w oddziałach intensywnej terapii lub pobytu w zakładach
opieki całodobowej, wymagającymi jednak stałego specjalistycznego nadzoru lekarza,
profesjonalnej pielęgnacji i rehabilitacji. Chorzy powinni wyrazić świadomą zgodę na ten typ
leczenia, a w przypadku dzieci zgodę powinien wyrazić opiekun prawny. Zgoda ta jest
elementem dokumentacji medycznej.
2) świadczeniami zespołu długoterminowej opieki domowej mogą być objęci chorzy, którzy
mają zapewnione odpowiednie warunki domowe i przeszkoloną rodzinę (opiekunów
prawnych) w zakresie obsługi aparatury medycznej i udzielania pierwszej pomocy, tak aby
podczas stosowania terapii mogło być zapewnione bezpieczeństwo pacjenta.
3) do obowiązków zespołu długoterminowej opieki domowej należy:
a) wyposażenie chorych w niezbędny sprzęt medyczny,
b) stworzenie chorym i ich najbliższym poczucia bezpieczeństwa poprzez zabezpieczenie
dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej przez 24 h na dobę we wszystkie dni w tygodniu.
4) pakiet świadczeń dla pacjentów wentylowanych mechanicznie obejmuje:
a) świadczenia lekarskie, pielęgniarskie i rehabilitacyjne;
b) zapewnienie realizacji badań diagnostycznych umożliwiających właściwą terapię
oddechową w warunkach domowych, w tym:
pełny zakres badań obrazowych w tym: RTG, USG;
badanie potencjałów wywołanych;
badania równowagi kwasowo – zasadowej krwi w pełnym zakresie.
5) świadczeniami zespołu długoterminowej opieki domowej mogą być objęci pacjenci:
a) z udokumentowanym zakończonym leczeniem przyczynowym oraz
b) w pełni zdiagnozowani (wykonano wszelkie niezbędne badania diagnostyczne,
uzasadniające rozpoznanie i potwierdzające niemożność stosowania innej formy terapii niż
ciągła wentylacja).
2. Świadczenia w pielęgniarskiej opiece długoterminowej:
1) pielęgniarska opieka długoterminowa jest to opieka nad obłożnie i przewlekle chorymi
przebywającymi w domu. Pacjenci objęci pielęgniarską opieką długoterminową nie
wymagają hospitalizacji w oddziałach lecznictwa stacjonarnego, a ze względu na istniejące
problemy zdrowotne wymagają systematycznej i intensywnej opieki pielęgniarskiej
udzielanej w warunkach domowych i realizowanej we współpracy z lekarzem podstawowej
opieki zdrowotnej do którego złożona jest deklaracja wyboru.
2) celem pielęgniarskiej opieki długoterminowej jest:
a) zapewnienie pacjentom obłożnie chorym świadczeń pielęgniarskich w warunkach
domowych;
b) przygotowanie chorego (i jego rodziny) do samoopieki i samopielęgnacji, w tym
kształtowanie umiejętności w zakresie radzenia sobie z niepełnosprawnością.
3) do zadań pielęgniarskiej opieki długoterminowej należy:
a) realizacja świadczeń pielęgnacyjnych zgodnie z procesem pielęgnowania;
b)
pomoc
w rozwiązywaniu
problemów
zdrowotnych
związanych
z samodzielnym
funkcjonowaniem w środowisku domowym;
c) edukacja zdrowotna osób objętych opieką oraz członków ich rodzin;
d) pomoc w pozyskiwaniu sprzętu medycznego i rehabilitacyjnego, niezbędnego do właściwej
pielęgnacji i rehabilitacji chorego w domu.
4) do pielęgniarskiej opieki długoterminowej mogą być zakwalifikowani pacjenci przewlekle
chorzy, niezdolni do samoopieki, którzy w ocenie wg zmodyfikowanej skali Barthel uzyskali
od 0 do 40 pkt i wymagają bezwzględnie realizacji przynajmniej jednego z wymienionych
świadczeń pielęgniarskich przez okres powyżej 2 tygodni:
a) kroplowego wlewu dożylnego wynikającego ze stałego zlecenia lekarskiego
związanego z prowadzonym procesem leczenia;
b) wykonywania zabiegów pielęgnacyjno – leczniczych w stomiach, przetokach,
odleżynach, troficznych owrzodzeniach podudzi i trudno gojących się ranach;
c) karmienia przez zgłębnik i przez przetokę;
d) płukania pęcherza moczowego;
e) pielęgnacji w związku z założoną rurką tracheotomijną;
f) zakładania i usuwania cewnika (stałe zlecenie lekarskie).
5) pielęgniarska opieka długoterminowa realizuje świadczenia na obszarze o promieniu do 30
km od siedziby świadczeniodawcy określonej w umowie lub komórki organizacyjnej
określonej w rejestrze.
6) pielęgniarska opieka długoterminowa nie może być realizowana dla chorych:
a) objętych opieką przez hospicjum domowe;
b) objętych opieką przez inne stacjonarne zakłady opieki długoterminowej;
c)
objętych
opieką
przez
zespół
długoterminowej
opieki
domowej
dla
pacjentów/dzieci wentylowanych mechanicznie;
d) w ostrej fazie choroby psychicznej;
e) objętych opieką przez pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej w ramach
pielęgniarskiej opieki środowiskowej.
7) pielęgniarka opieki długoterminowej zobowiązana jest do współpracy i informowania
lekarza podstawowej opieki zdrowotnej i pielęgniarki środowiskowej / rodzinnej, do których
pacjent złożył deklaracje wyboru, o rozpoczęciu i zakończeniu udzielania świadczeń oraz
o istotnych zmianach w stanie zdrowia świadczeniobiorcy, w tym takich, które skutkują
ustaniem przyczyn kwalifikujących pacjenta do pielęgniarskiej opieki długoterminowej.
Ad 2 Świadczenia opieki paliatywno – hospicyjnej realizowane w warunkach
domowych:
Świadczenia opieki paliatywno – hospicyjnej to wszechstronna, całościowa opieka nad
pacjentami chorującymi na nieuleczalne, niepoddające się leczeniu przyczynowemu,
postępujące choroby. Opieka ta sprawowana jest nad pacjentem w schyłkowym okresie życia
i ma na celu zapobieganie i uśmierzanie bólu i innych objawów somatycznych, łagodzenie
cierpień psychicznych, duchowych i socjalnych. Świadczenia opieki paliatywno – hospicyjnej
obejmują również wspomaganie rodziny chorych w czasie trwania choroby jak i w okresie
osierocenia, po śmierci chorego.
W celu objęcia pacjenta opieką paliatywną konieczne jest:
– skierowanie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego;
– zgoda pacjenta lub jego rodziny na objęcie opieką paliatywno – hospicyjną wyrażona
na piśmie; w przypadku dzieci, przez rodziców/opiekunów prawnych, a po 16 roku życia
także przez chore dziecko.
– wskazanie medyczne, które określa lekarz ubezpieczenia zdrowotnego.
Ad 3. Świadczenia opieki paliatywno – hospicyjnej realizowane w warunkach
ambulatoryjnych:
1) W ramach poradni medycyny paliatywnej udzielane są:
a) porady lekarskie, psychologiczne;
b) porady lekarskie, wizyty pielęgniarskie w domu chorego;
c) wsparcie rodzinie chorego z uwzględnieniem zespołowego podejścia do chorego
i jego rodziny.
2) porada w poradni medycyny paliatywnej jest to świadczenie lekarza specjalisty
obejmujące:
a) badanie podmiotowe;
b) badanie przedmiotowe;
c) ordynację leków (w tym leków przeciwbólowych);
d) zapewnienie niezbędnych badań diagnostycznych;
e) zlecanie zabiegów pielęgnacyjnych;
f) kierowanie do szpitala, do zakładów opieki zdrowotnej udzielających świadczeń
opieki paliatywno – hospicyjnej w warunkach stacjonarnych;
g) wydawanie niezbędnych w procesie leczenia orzeczeń i opinii o stanie zdrowia
pacjenta;
h) wizytę domową.
3) opieka sprawowana jest nad chorymi, którzy mogą przybyć do poradni lub, ze względu
na ograniczoną możliwość poruszania się, ale stabilny stan ogólny, wymagają wizyt
domowych;
4) porady/wizyty domowe nie powinny być realizowane częściej niż dwa razy w tygodniu.
Chorzy, którzy wymagają częstszych wizyt lub ciągłej opieki w miejscu zamieszkania
powinni być kierowani do hospicjum domowego;
VI. ŚWIADCZENIA OPIEKI PSYCHIATRYCZNEJ I LECZENIA UZALEŻNIEŃ
Świadczenia w warunkach ambulatoryjnych udzielane są:
1) w poradniach;
W przypadkach uzasadnionych klinicznie, świadczeniodawca zobowiązany jest do udzielania
(w ramach wizyty domowej) świadczeń w miejscu zamieszkania pacjenta.
2) przez zespoły leczenia środowiskowego/ domowego.
Zespół leczenia środowiskowego/ domowego (ZLŚ) wykonuje zadania poprzez:
–
porady diagnostyczne i terapeutyczne, kontrolne, psychologiczne;
–
wizyty domowe/ środowiskowe;
– sesje psychoterapii indywidualnej/ rodzinnej, grupowej, sesje wsparcia psychospołecznego.
W skład zespołu leczenia środowiskowego/domowego wchodzą:
– lekarz specjalista psychiatra;
– psychoterapeuta,
– psycholog kliniczny;
– pracownik socjalny lub inny pracownik z doświadczeniem w pracy środowiskowej.
W świadczeniach zespołu leczenia środowiskowego/ domowego udział wizyt/ porad
domowych / środowiskowych, udzielanych w miejscu stałego przebywania pacjenta lub
innym miejscu poza siedzibą zespołu / oddziału jest nie mniejszy niż 50%.
W wizytach/ poradach domowych/ środowiskowych uczestniczy zespół składający się
z: lekarza psychiatry, lekarza w trakcie specjalizacji z psychiatrii lub psychologa, pielęgniarki
lub pracownika socjalnego z doświadczeniem w pracy środowiskowej.
Do leczenia środowiskowego pacjent musi być skierowany z poradni zdrowia
psychicznego lub ze szpitala (oddziału psychiatrycznego) po uprzedniej hospitalizacji.
VII. ŚWIADCZENIA ODRĘBNIE KONTRAKTOWANE
1. Leczenie tlenem w warunkach domowych
Do przewlekłego leczenia tlenem w warunkach domowych przy pomocy koncentratora tlenu
kwalifikowani są pacjenci z przewlekłymi nienowotworowymi chorobami płuc w okresie
niewydolności oddechowej. Najczęściej są to pacjenci z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc,
rozstrzeniami oskrzeli, zwłóknieniem płuc, mukowiscydozą.
Kwalifikacji pacjentów do ww. świadczenia dokonuje lekarz specjalista z oddziału chorób
płuc w trakcie pobytu pacjenta w szpitalu.
Warunkiem kwalifikacji pacjenta do DTL ( (leczenie tlenem w warunkach domowych) jest
przestrzeganie przez niego bezwzględnego zakazu palenia tytoniu. Palenie niweluje korzystne
efekty leczenia tlenem, stwarza także zagrożenie pożarem lub wybuchem.
Oczekiwanym efektem prowadzonego leczenia tlenem w warunkach domowych jest poprawa
samowystarczalności chorych, poprawa ich jakości życia, zmniejszenie liczby hospitalizacji,
zmniejszenie częstości infekcji oddechowych oraz przedłużenie życia chorych.
Zgodnie z zasadami udzielania świadczeń źródłem tlenu jest atestowany koncentrator tlenu
wypożyczany pacjentowi. Chory zatem otrzymuje koncentrator tlenu oraz przewody tlenowe
nieodpłatnie – sam zaś opłaca koszty energii elektrycznej zużywanej przez aparat.
Rzecznik Praw Pacjenta