prezentacja

Inż. Zygmunt Kupniewski – autor albumu „
Warszawskie Nowe Bródno 1940…wydobyte z mgły
zapomnienia”
 Zygmunt Kupniewski
urodził się 27 XI 1929 r. w Warszawie na Nowym Bródnie,
przy ul. Poborzańskiej, jako trzecie z kolei dziecko (miał
starszego brata i siostrę). Ojciec prowadził piekarnię.
Ukończył Szkołę Powszechną nr 65, a następnie rozpoczął
naukę w tajnym Gimnazjum im. Władysława IV. W tym
okresie wstąpił do Zawiszaków, najmłodszej grupy harcerzy
Szarych Szeregów, zrzeszającej chłopców wieku od 12 do14
lat. Był jednym z najmłodszych uczestników ruchu oporu w
ośmioosobowym patrolu, zajmował się akcjami
rozpoznawczo-sabotażowymi. Po Powstaniu Warszawskim
jego rodzina przeniosła się do Mińska Mazowieckiego. W
1955 roku ukończył studia wyższe na Wydziale
Architektury Politechniki Warszawskiej. Mieszka w
Warszawie.
 Osiedle BRÓDNO kojarzone jest przez warszawiaków
na ogół z ogromnym blokowiskiem. Słusznie zresztą,
bo bloki całkowicie zdominowały krajobraz okolicy, ale
i pewne relikty zabudowy historycznej można na
BRÓDNIE spotkać.
 O dawce historii lokalnej,
gdzie dzisiejsi
mieszkańcy BRÓDNA
łączą się z życiem i
losami minionych
pokoleń mówi nam
album….
 Zygmunt Kupniewski wraca
do lat w istocie
nieodległych, a jednak jakże
dalekich, zachęca do
odbycia wyprawy „w głąb
czasu”.
•Dowiadujemy się, że nasze bródnowskie blokowisko
powstało na polach, między podmiejskimi, biednymi
drewnianymi domami
 Dziś już dawnego BRÓDNA nie ma, ale dzięki próbie
odtworzenia obrazu historycznego możemy wyruszyć
w przeszłość, do okresu II wojny światowej.
 Inż. Kupniewski
wykonał z
fotograficzną
dokładnością
plansze ulic i
drewnianych
domów z tamtych
lat. Korzystał przy
tym ze starych
map, zdjęć
lotniczych oraz
różnych
przedwojennych
materiałów.
 Przy każdym rysunku
znajduje się opis
charakterystycznych
obiektów oznaczonych
numerem
identyfikacyjnym.
 Artysta ten ma wielki sentyment do tamtych czasów, do lat
dzieciństwa, do środowiska ówczesnej jakże głębokiej
peryferii miejskiej. Jest dumny z bródnowskiego rodowodu.
Pisze…
 Urodziłem się na Nowym Bródnie w 1929 r. w „drewniaku"
przy ul. Poborzańskiej 17 i przeżyłem w mojej dzielnicy
nieprzerwanie swoje dzieciństwo i okres chłopięcy,
zamieszkując także na ulicach Majowej, Krakusa i w końcu
na Kurpiowskiej - aż do powstania w 1944 r., kiedy spłonęło
nasze domostwo i los wygnał mnie poza Warszawę. Nigdy
już na Nowe Bródno nie powróciłem, ale obrazy miejsc i
znaczące doznania, które mnie ukształtowały, trwale
zapadły w najgłębsze pokłady mej świadomości, a
wspomnienia tego okresu mojego życia wracały uparcie i
coroz częściej, wraz z upływem lat.
 „Warszawskie Nowe
Bródno 1940…wydobyte
z mgły zapomnienia” to
kopalnia wiedzy o
powstaniu BRÓDNA, o
kolejarskim Nowym
Bródnie, o życiu
mieszkańców, o różnych
wydarzeniach. To
album o zapomnianym
drewnianym Nowym
Bródnie, które kiedyś
było, a dziś go już nie
ma.
 Ten album stanowi dla przyszłych pokoleń, zasób
bezcennej wiedzy o przeszłości naszej „małej
ojczyzny”. To utrwalenie historycznej przeszłości
BRÓDNA.
 W imieniu młodzieży
składam panu inż.
Zygmuntowi
Kupniewskiemu wielkie
podziękowania. Dzięki
Panu, my młodzi
otrzymujemy pokaźną
dawkę lokalnej historii.
Jesteśmy dumni, że
urodziliśmy się na
BRÓDNIE, mieszkamy na
BRÓDNIE i uczymy się na
BRÓDNIE.
 DZIĘKUJEMY!
 Zapraszam do odbycia wycieczki rowerowej „Śladami
Starego Bródna”
Opracowanie: Karolina Przybysz Gim. 144