ST BHL szpital Starogard tynki i glazura 6

OPRACOWANIE
SPECYFIKACJI
"BHL"BIURO USŁUG BUDOWLANYCH INś. HALINA LUTY GDAŃSK
UL.KOCURKI 2 LOK.9
TEMAT
Przebudowa pawilonu nr 9 Oddziału psychiatrycznego ogólnego w Szpitalu
dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Starogardzie Gdańskim
INWESTOR
SZPITL dla NERWOWO i PSYCHICZNIE CHORYCH im. Stanisława
Kryzana ul.Skarszewska 7 Starogard Gdański
SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE
WYKONANIA I OBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH
Nr B0.06
Kod 45410000 – TYNKOWANIE
Oznaczenie kodu według Wspólnego Słownika Zamówień (CPV)
UKŁADANIE PŁYTEK
NA ŚCIANACH
(Kod CPV 45431000-7)
Kod 45411000
WYKONANIE TYNKÓW ZWYKŁYCH
WEWNĘTRZNYCH
GDAŃSK 2010
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
1
1.
WSTĘP
1.1. Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej (SST) są wymagania dotyczące wykonania i
odbioru tynków zwykłych wewnętrznych oraz okładzin ściennych w remontowanym budynku -pawilonu nr 9
-Oddziału psychiatrycznego ogólnego w Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Starogardzie
Gdańskim ul. Skarszewska 7
1.2. Zakres stosowania ST
Szczegółowa specyfikacja techniczna (SST) stosowana jest jako dokument przetargowy i kontraktowy przy
zlecaniu i realizacji robót wymienionych w pkt. 1.1.
1.3. Zakres robót objętych ST
–
Tynki zwykłe, których dotyczy specyfikacja, stanowią warstwę ochronną, wyrównawczą lub kształtującą
formę architektoniczną tynkowanego elementu, nanoszoną ręcznie lub mechanicznie, do której
wykonania zostały uŜyte zaprawy odpowiadające wymaganiom norm lub aprobat technicznych.
–
Tynki zwykłe ze względu na miejsce stosowania, rodzaj podłoŜa, rodzaj zaprawy, liczbę warstw i
technikę wykonania powinny odpowiadać normie PN-70/B-10100 p. 3. „Roboty tynkowe. Tynki zwykłe.
Wymagania i badania przy odbiorze”.
–
Przy wykonaniu tynków zwykłych naleŜy przestrzegać zasad podanych w normie PN-70/B-10100 p.
3.1.1.
–
PodłoŜa w zaleŜności od ich rodzaju powinny być przygotowane zgodnie z wymaganiami normy
PN-70/B-10100 p. 3.3.2.
–
spoinowanie ścian
–
oczyszczenie ścian
– pokrycie ścian płytkami (okładziny), które stanowią warstwę ochronną i kształtującą formę
architektoniczną okładanych elementów.
1.4. Określenia podstawowe
Określenia podane w niniejszej ST są zgodne z obowiązującymi normami oraz przepisami i oznaczają:
–
roboty budowlane – wszystkie prace budowlane związane z wykonaniem tynków zgodnie z ustaleniami
dokumentacji projektowej,
–
Wykonawca – osoba lub organizacja wykonująca roboty budowlane,
–
wykonanie – wszystkie działania przeprowadzane w celu wykonania robót,
–
procedura – dokument zapewniający jakość; definiujący, jak, kiedy, gdzie i kto wykonuje i kontroluje
poszczególne operacje robocze; procedura moŜe być zastąpiona normami, aprobatami technicznymi i
instrukcjami,
–
ustalenia projektowe – ustalenia podane w dokumentacji projektowej zawierające dane opisujące
przedmiot i wymagania dla określonego obiektu lub roboty oraz niezbędne do jego wykonania.
1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za ich zgodność z dokumentacją
projektową, ST i poleceniami Inspektora nadzoru. Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST Kod
CPV 45000000-7 „Wymagania ogólne” pkt 1.5.
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
2
2.
MATERIAŁY
2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w ST Kod CPV
45000000-7 „Wymagania ogólne” pkt 2.
2.2. Zaprawy do wykonania tynków zwykłych powinny odpowiadać wymaganiom normy PN-90/B-14501
„Zaprawy budowlane zwykłe” lub aprobatom technicznym.
2.3. Woda
Do przygotowania zapraw i skrapiania podłoŜa stosować moŜna wodę odpowiadającą wymaganiom normy
PN-88/B-32250 „Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw”. Bez badań laboratoryjnych moŜna
stosować wodociągową wodę pitną.
Niedozwolone jest uŜycie wód ściekowych, kanalizacyjnych, bagiennych oraz wód zawierających
tłuszcze organiczne, oleje i muł.
2.4. Piasek
Piasek powinien spełniać wymagania normy PN-79/B-06711 „Kru-szywa mineralne. Piaski do
zapraw budowlanych”, a w szczególności:
2.4.1.
–
–
nie zawierać domieszek organicznych,
mieć frakcje róŜnych wymiarów, a mianowicie: piasek drobnoziarnisty 0,25-0,5 mm, piasek
średnioziarnisty 0,5-1,0 mm, piasek gruboziarnisty 1,0-2,0 mm.
2.4.2.
Do spodnich warstw tynku naleŜy stosować piasek gruboziarnisty odmiany 1, do warstw
wierzchnich – średnioziarnisty odmiany 2.
2.4.3.
Do gładzi piasek powinien być drobnoziarnisty i przechodzić całkowicie przez sito o prześwicie 0,5
mm.
2.5. Zaprawy budowlane cementowo-wapienne
•
Marka i skład zaprawy powinny być zgodne z wymaganiami normy PN-90/B-14501 „Zaprawy
budowlane zwykłe”.
•
Przygotowanie zapraw do robót tynkarskich powinno być wykonywane mechanicznie.
•
Zaprawę naleŜy przygotować w takiej ilości, aby mogła być wbudowana moŜliwie szybko po jej
przygotowaniu, tj. w okresie ok. 3 godzin.
•
Do zaprawy tynkarskiej naleŜy stosować piasek rzeczny lub kopalniany.
•
Do zaprawy cementowo-wapiennej naleŜy stosować cement portlandzki według normy
PN-B-19701;1997 „Cementy powszechnego uŜytku” PN-EN 197-1:2002. Za zgodą Inspektora
nadzoru moŜna stosować cement z dodatkiem ŜuŜla lub popiołów lotnych 25 i 35 oraz cement
hutniczy 25 pod warunkiem, Ŝe temperatura otoczenia w ciągu 7 dni od chwili wbudowania zaprawy
nie będzie niŜsza niŜ +5°C.
•
Do zapraw cementowo-wapiennych naleŜy stosować wapno suchogaszone lub gaszo-ne w postaci
ciasta wapiennego otrzymanego z wapna niegaszonego, które powinno tworzyć jednolitą i
jednobarwną masę, bez grudek niegaszonego wapna i zanieczyszczeń obcych. Skład
objętościowych składników zapraw naleŜy dobierać doświadczalnie, w zaleŜności od wymaganej
marki zaprawy oraz rodzaju cementu i wapna.
2.6 gips wg PN-B-30041:1997
2.7. Płyty i płytki
Płytki powinny odpowiadać następującej normie:
– PN-EN 14411:2005 – Płytki i płyty ceramiczne – Definicja, klasyfikacja, charakterystyki i znakowanie.
Płytki glazurowane na ścianę o wymiarach 20x25
Płytki terakotowe na podłogę o wym 30x30 antypoślizgowe kl R 11-13 klasa ścieralności IV AC 3-5
Płytki gresowe satynowe antypoślizgowe min.R10
2.8. Kompozycje klejące i zaprawy
Kompozycje
klejące
do
mocowania
płytek
muszą
spełniać
wymagania
normy
PN-EN 12004:2002 lub odpowiednich aprobat technicznych.
Zaprawy do spoinowania muszą spełniać wymagania odpowiednich aprobat technicznych lub norm.
2.9. Materiały pomocnicze
Materiały pomocnicze do wykonywania posadzek i okładzin z płytek to:
– listwy dylatacyjne i wykończeniowe,
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
3
– środki ochrony płytek i spoin,
– środki do usuwania zanieczyszczeń,
– środki do konserwacji posadzek i okładzin.
Wszystkie ww. materiały muszą mieć własności techniczne określone przez producenta lub odpowiednie
aprobaty techniczne.
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
4
3.
SPRZĘT
3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podane w ST Kod CPV 45000000-7 „Wymagania ogólne” pkt 3.
3.2. Sprzęt do wykonywania tynków zwykłych
Wykonawca przystępujący do wykonania tynków zwykłych powinien wykazać się moŜliwością korzystania z
następującego sprzętu:
–
mieszarki do zapraw,
–
agregatu tynkarskiego,
–
betoniarki wolnospadowej,
–
pompy do zapraw,
–
przenośnych zbiorników na wodę.
4.
TRANSPORT
4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w ST Kod CPV 45000000-7 „Wymagania ogólne” pkt
4.
4.2. Transport materiałów
–
Transport cementu i wapna suchogaszonego powinien odbywać się zgodnie z normą BN-88/6731-08.
Cement i wapno suchogaszone luzem naleŜy przewozić cementowozem, natomiast cement i wapno
suchogaszone workowane moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu i w odpowiedni sposób
zabezpieczone przed zawilgoceniem.
–
Wapno gaszone w postaci ciasta wapiennego moŜna przewozić w skrzyniach lub pojemnikach
stalowych.
–
Kruszywa moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu w warunkach zabezpieczających je przed
zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi asortymentami kruszywa lub jego frakcjami i nadmiernym
zawilgoceniem.
5.
WYKONANIE ROBÓT
5.1. Ogólne zasady wykonania robót podano w ST Kod CPV 45000000-7 „Wymagania ogólne” pkt 5.
5.2. Warunki przystąpienia do robót
–
Przed przystąpieniem do wykonywania robót tynkowych powinny być zakończone wszystkie roboty
stanu surowego, roboty instalacyjne podtynkowe, zamurowane przebicia i bruzdy, osadzone ościeŜnice
drzwiowe i okienne.
–
Zaleca się przystąpienie do wykonywania tynków po okresie osiadania i skurczów murów tj. po upływie
4-6 miesięcy po zakończeniu stanu surowego.
–
Tynki naleŜy wykonywać w temperaturze nie niŜszej niŜ +5°C pod warunkiem, Ŝe w ciągu doby nie
nastąpi spadek poniŜej 0°C.
–
W niŜszych temperaturach moŜna wykonywać tynki jedynie przy zastosowaniu odpowiednich środków
zabezpieczających, zgodnie z „Wytycznymi wykonywania robót budowlano-montaŜowych w okresie
obniŜonych temperatur”.
–
Zaleca się chronić świeŜo wykonane tynki zewnętrzne w ciągu pierwszych dwóch dni przed
nasłonecznieniem dłuŜszym niŜ dwie godziny dziennie.
–
W okresie wysokich temperatur świeŜo wykonane tynki powinny być w czasie wiązania i twardnienia, tj.
w ciągu 1 tygodnia, zwilŜane wodą.
5.2.1. Przed przystąpieniem do wykonywania posadzek i okładzin z płytek powinny być zakończone:
– wszystkie roboty stanu surowego łącznie z wykonaniem podłoŜy, warstw konstrukcyjnych i izolacji
podłóg,
– roboty instalacji sanitarnych, centralnego ogrzewania, elektrycznych i innych np. technologicznych
(szczególnie dotyczy to instalacji podpodłogowych),
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
5
– wszystkie bruzdy, kanały i przebicia naprawione i wykończone tynkiem lub masami naprawczymi.
5.2.2. Przystąpienie do tych robót powinno nastąpić po okresie osiadania i skurczu elementów konstrukcji
budynku, tj. po upływie 4 miesięcy po zakończeniu budowy stanu surowego.
5.2.3. Roboty posadzkowe i okładzinowe naleŜy wykonywać w temperaturach nie niŜszych niŜ +5 st.C i
temperatura ta powinna utrzymywać się w ciągu całej doby.
5.2.4. Wykonane posadzki i okładziny naleŜy w ciągu pierwszych dwóch dni po ułoŜeniu chronić przed
nasłonecznieniem i przewiewem.
5.3. Przygotowanie podłoŜa
5.3.1.
PodłoŜa tynków zwykłych powinny odpowiadać wymaganiom normy PN-70/B-10100 p. 3.3.2.
5.3.2.
Spoiny w murach ceglanych
–
W ścianach przewidzianych do tynkowania nie naleŜy wypełniać zaprawą spoin przy zewnętrznych
licach na głębokości 5-10 mm.
–
Bezpośrednio przed tynkowaniem podłoŜe naleŜy oczyścić z kurzu szczotkami oraz usunąć plamy z
rdzy i substancji tłustych. Plamy z substancji tłustych moŜna usunąć 10-proc. roztworem szarego mydła
lub wypełniając je lampą benzynową.
–
Nadmiernie suchą powierzchnię podłoŜa naleŜy zwilŜyć wodą.
5.4. Wykonywanie tynków zwykłych
5.4.1.
Przy wykonywaniu tynków zwykłych naleŜy przestrzegać zasad podanych w normie PN-70/B-10100
p. 3.3.1.
5.4.2.
Sposoby wykonania tynków zwykłych jedno- i wielowarstwowych powinny być zgodne z danymi
określonymi w tabl. 4 normy PN-70/B-10100.
5.4.3.
Grubości tynków zwykłych w zaleŜności od ich kategorii oraz od rodzaju podłoŜa lub podkładu
powinny być zgodne z normą PN-70/B-10100.
5.4.4.
Tynki zwykłe kategorii II i III naleŜą do odmian powszechnie stosowanych, wykonywanych w sposób
standardowy.
5.4.5.
Tynki zwykłe kategorii IV zalicza się do odmian doborowych.
5.4.6.
Tynk trójwarstwowy powinien się składać z obrzutki, narzutu i gładzi. Narzut tynków wewnętrznych
naleŜy wykonać według pasów i listew kierunkowych.
5.4.7.
Gładź naleŜy nanosić po związaniu warstwy narzutu, lecz przed jej stwardnieniem. Podczas
zacierania warstwa gładzi powinna być mocno dociskana do warstwy narzutu.
5.4.8.
Do wykonania tynków naleŜy stosować zaprawy cementowo-wapienne: tynków nienaraŜonych na
zawilgocenie – w proporcji 1:1:4, naraŜonych na zwilgocenie oraz w tynkach zewnętrznych – w
proporcji 1:1:2.
5.5. Tynk gipsowy
Prawidłowo wykonany tynk gipsowy powinien mieć gładką jednolitą, zamkniętą – ale nie pozbawioną
porów – powierzchnię. Nie moŜe być na niej rys, pęcherzy, zacieków i przebarwień oraz dodatków
mineralnych.
Dopuszczalne odchylenia powierzchni i krawędzi tynków gipsowych wykonywanych maszynowo oraz
ręcznie dla kategorii III zgodnie z tabelą nr 5 PN-70/B-10100 są następujące:
1. Odchylenie powierzchni tynku od płaszczyzny i odchylenie krawędzi od linii prostej nie większe niŜ 3 mm i
w liczbie nie większej niŜ 3 na całej długości łaty kontrolnej 2 m.
2. Odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku pionowego nie większe niŜ 2 mm na 1 m i ogółem nie
więcej niŜ 4 mm w pomieszczeniach do 3,5 m wysokości oraz nie więcej niŜ 6 mm w pomieszczeniach
powyŜej 3,5 m wysokości.
3. Odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku poziomego nie większe niŜ 3 mm na 1 m i ogółem nie
więcej niŜ 6 mm na całej powierzchni ograniczonej przegrodami pionowymi (ściany, belki itp.).
4. Odchylenia przecinających się płaszczyzn od kąta przewidzianego w dokumentacji dopuszcza się nie
większe niŜ 3 mm na 1 m.
5.6. Wykonanie okładzin
5.6.1. PodłoŜa pod okładzinę
PodłoŜem pod okładziny ceramiczne mocowane na kompozycjach klejowych mogą być:
– ściany betonowe,
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
6
– otynkowane mury z elementów drobno wymiarowych,
– płyty gipsowo kartonowe.
Przed przystąpieniem do robót okładzinowych naleŜy sprawdzić prawidłowość przygotowania podłoŜa.
PodłoŜa betonowe powinny być czyste, odpylone, pozbawione resztek środków antyadhezyjnych i starych
powłok, bez raków, pęknięć i ubytków.
Połączenia i spoiny między elementami prefabrykowanymi powinny być płaskie i równe. W przypadku
wystąpienia nierówności naleŜy je zeszlifować, a ubytki i uskoki wyrównać zaprawą cementową lub
specjalnymi masami naprawczymi.
W przypadku ścian z elementów drobno wymiarowych tynk powinien być dwuwarstwowy (obrzutka i
narzut) zatarty na ostro, wykonany z zaprawy cementowej lub cementowo-wapiennej marki M4-M7. W
przypadku okładzin wewnętrznych ściana z elementów drobnowymiarowych moŜe być otynkowana tynkiem
gipsowym zatartym na ostro marki M4-M7.
W przypadku podłoŜy nasiąkliwych zaleca się zagruntowanie preparatem gruntującym (zgodnie z instrukcją
producenta).
W zakresie wykonania powierzchni i krawędzi podłoŜe powinno spełniać następujące wymagania:
– powierzchnia czysta, niepyląca, bez ubytków i tłustych plam, oczyszczona ze starych powłok malarskich,
– odchylenie powierzchni tynku od płaszczyzny oraz odchylenie krawędzi od linii prostej, mierzone łatą
kontrolną o długości 2 m, nie moŜe przekraczać 3 mm przy liczbie odchyłek nie większej niŜ 3 na
długości łaty,
– odchylenie powierzchni od kierunku pionowego nie moŜe być większe niŜ 4 mm na wysokości
kondygnacji,
– odchylenie powierzchni od kierunku poziomego nie moŜe być większe niŜ 2 mm na 1 m.
Nie dopuszcza się wykonywania okładzin mocowanych na kompozycjach klejących ułoŜonych na
podłoŜach
pokrytych
starymi
powłokami
malarskimi,
tynkiem
z
zaprawy
cementowej,
cementowo-wapiennej, wapiennej i gipsowej marki niŜszej niŜ M4.
5.6.2. Układanie płytek (okładzin)
Przed przystąpieniem do zasadniczych robót okładzinowych naleŜy przygotować wszystkie niezbędne
materiały, narzędzia i sprzęt, posegregować płytki według, wymiarów, gatunku i odcieni oraz rozplanować
sposób układania płytek. PołoŜenie płytek naleŜy rozplanować uwzględniając ich wielkość i przyjętą
szerokość spoin. Na jednej ścianie płytki powinny być rozmieszczone symetrycznie a skrajne powinny mieć
jednakowa szerokość, większą niŜ połowa płytki. Szczególnie starannego rozplanowania wymaga okładzina
zawierająca określone w dokumentacji wzory lub składa się z róŜnego rodzaju i wielkości płytek.
Przed układaniem płytek na ścianie naleŜy zamocować prostą, gładką łatę drewnianą lub aluminiową.
Do usytuowania łaty naleŜy uŜyć poziomnicy. Łatę mocuje się na wysokości cokołu lub drugiego rzędu
płytek.
Następnie przygotowuje się (zgodnie z instrukcją producenta) kompozycję klejącą. Wybór kompozycji
zaleŜy od rodzaju płytek i podłoŜa oraz wymagań stawianych okładzinie.
Kompozycję klejącą nakłada się na podłoŜe gładką krawędzią pacy a następnie „przeczesuje” się
powierzchnię zębatą krawędzią ustawioną pod kątem około 50°. Kompozycja klej ąca powinna być
rozłoŜona równomiernie i pokrywać całą powierzchnię podłoŜa. Wielość zębów pacy zaleŜy od wielkości
płytek. Prawidłowo dobrane wielkość zębów i konsystencja kompozycji sprawiają, Ŝe kompozycja nie
wypływa z pod płytek i pokrywa minimum 65% powierzchni płytki.
Zalecane wielkości zębów pacy w zaleŜności od wymiarów płytek podano w pkt. 5.3.2.
2
Powierzchnia z nałoŜoną warstwą kompozycji klejącej powinna wynosić około 1 m lub pozwolić na
wykonanie okładziny w ciągu około 10-15 minut.
Grubość warstwy kompozycji klejącej w zaleŜności od rodzaju i równości podłoŜa oraz rodzaju i wielkości
płytek wynosi około 4-6 mm.
Układanie płytek rozpoczyna się od dołu w dowolnym naroŜniku, jeŜeli wynika z rozplanowania, Ŝe
powinna znaleźć się tam cała płytka. Jeśli pierwsza płytka ma być docinana, układanie naleŜy zacząć od
przyklejenia drugiej całej płytki w odpowiednim dla niej miejscu.
Układanie płytek polega na ułoŜeniu płytki na ścianie, dociśnięciu i „mikroruchami” ustawieniu na
właściwym miejscu przy zachowaniu wymaganej wielkości spoiny. Dzięki duŜej przyczepności świeŜej
zaprawy klejowej po dociśnięciu płytki uzyskuje się efekt „przyssania”. Płytki o duŜych wymiarach zaleca się
dobijać młotkiem gumowym.
Pierwszy rząd płytek, tzw. cokołowy, układa się zazwyczaj po ułoŜeniu wykładziny podłogowej. Płytki tego
pasa zazwyczaj trzeba przycinać na odpowiednią wysokość.
Dla uzyskania jednakowej wielkości spoin stosuje się wkładki (krzyŜyki) dystansowe.
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
7
Zalecane szerokości spoin w zaleŜności od wymiarów płytek podano w pkt. 5.3.2.
Przed całkowitym stwardnieniem kleju ze spoin naleŜy usunąć jego nadmiar, moŜna teŜ usunąć wkładki
dystansowe.
W trakcie układania płytek naleŜy takŜe mocować listwy wykończeniowe oraz inne elementy jak np.
drzwiczki rewizyjne szachtów instalacyjnych.
Drobne płytki (tzw. mozaikowe) są powierzchnią licową naklejane na papier przez co moŜliwe jest
klejenie nie pojedynczej płytki lecz większej ilości. W trakcie klejenia płytki te dociska się do ściany
deszczułką do uzyskania wymaganej powierzchni lica. W przypadku okładania powierzchni krzywych (np.
słupów) naleŜy uŜywać odpowiednich szablonów dociskowych. Po związaniu kompozycji klejącej papier
usuwa się po uprzednim namoczeniu wodą.
Do spoinowania moŜna przystąpić nie wcześniej niŜ po 24 godzinach od ułoŜenia płytek. Dokładny czas
powinien być określony przez producenta w instrukcji stosowania zaprawy klejowej.
W przypadku gdy krawędzie płytek są nasiąkliwe przed spoinowaniem naleŜy zwilŜyć je mokrym pędzlem
(wodą).
Spoinowanie wykonuje się rozprowadzając zaprawę do spoinowania (zaprawę fugową) po powierzchni
okładziny pacą gumową. Zaprawę naleŜy dokładnie wcisnąć w przestrzenie między płytkami ruchami
prostopadłymi i ukośnymi do krawędzi płytek. Nadmiar zaprawy zbiera się z powierzchni płytek wilgotną
gąbką. ŚwieŜą zaprawę moŜna dodatkowo wygładzić zaokrąglonym narzędziem i uzyskać wklęsły kształt
spoiny. Płaskie spoiny otrzymuje się poprzez przetarcie zaprawy pacą z naklejoną gładką gąbką.
JeŜeli w pomieszczeniach występuje wysoka temperatura i niska wilgotność powietrza naleŜy zapobiec zbyt
szybkiemu wysychaniu spoin poprzez lekkie zwilŜenie ich wilgotną gąbką.
Przed przystąpieniem do spoinowania zaleca się sprawdzić czy pigment spoiny nie brudzi trwale
powierzchni płytek. Szczególnie dotyczy to płytek nieszkliwionych i innych o powierzchni porowatej.
Dla podniesienia jakości okładziny i zwiększenia odporności na czynniki zewnętrzne po stwardnieniu
spoiny mogą być powleczone specjalnymi preparatami impregnującymi.
Dobór preparatów powinien być uzaleŜniony od rodzaju pomieszczeń w których znajdują się okładziny i
stawianych im wymaganiom.
Impregnowane mogą być takŜe płytki.
6.
KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT
6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w ST Kod CPV 45000000-7 „Wymagania ogólne” pkt 6.
6.2. Badania przed przystąpieniem do robót tynkowych
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien wykonać badania cementu, wapna oraz kruszyw
przeznaczonych do wykonania robót i przedstawić wyniki tych badań Inspektorowi nadzoru do akceptacji.
Badania te powinny obejmować wszystkie właściwości cementu, wapna, wody oraz kruszywa określone
w pkt. 2 niniejszej specyfikacji.
Przed przystąpieniem do robót związanych z wykonaniem okładzin z płytek badaniom powinny podlegać
materiały, które będą wykorzystane do wykonania tych robót.
Wszystkie materiały – płytki, kompozycje klejące, jak równieŜ materiały pomocnicze muszą spełniać
wymagania odpowiednich norm lub aprobat technicznych oraz odpowiadać parametrom określonym w
dokumentacji projektowej.
KaŜda partia materiałów dostarczona na budowę musi posiadać certyfikat lub deklarację zgodności
stwierdzająca zgodność własności technicznych z określonymi w normach i aprobatach.
Badanie podkładu powinno być wykonane bezpośrednio przed przystąpieniem do wykonywania robót
posadzkowych i okładzinowych. Zakres czynności kontrolnych powinien obejmować:
– sprawdzenie wizualne wyglądu powierzchni podkładu pod względem wymaganej szorstkości,
występowania ubytków i porowatości, czystości i zawilgocenia,
– sprawdzenie równości podkładu, które przeprowadza się przykładając w dowolnych miejscach i
kierunkach 2-metrową łatę,
– sprawdzenie spadków podkładu pod posadzki za pomocą 2-metrowej łaty i poziomnicy; pomiary
równości i spadków naleŜy wykonać z dokładnością do 1 mm,
– sprawdzenie prawidłowości wykonania w podkładzie szczelin dylatacyjnych i przeciwskurczowych
dokonując pomiarów szerokości i prostoliniowości,
– sprawdzenie wytrzymałości podkładu metodami nieniszczącymi.
6.3. Badania w czasie robót
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
8
6.3.1.
Częstotliwość oraz zakres badań zaprawy wytwarzanej na placu budowy, a w szczególności jej
marki i konsystencji, powinny wynikać z normy PN-90/B-14501 „Zaprawy budowlane zwykłe”.
6.3.2.
Wyniki badań materiałów i zaprawy powinny być wpisywane do dziennika budowy i akceptowane
przez Inspektora nadzoru.
Badania w czasie robót polegają na sprawdzeniu zgodności wykonywania posadzek i okładzin z
dokumentacją projektową i ST w zakresie kolejnych faz procesu roboczego. Prawidłowość ich
wykonania ma wpływ na prawidłowość dalszych prac. Badania te szczególnie powinny dotyczyć
sprawdzenie technologii wykonywanych robót, rodzaju i grubości kompozycji klejącej oraz innych
robót „zanikających”.
6.3.3.
6.4. Badania w czasie odbioru robót
6.4.1.
Badania tynków zwykłych powinny być przeprowadzane w sposób podany w normie
PN-70/B-10100 p. 4.3. i powinny umoŜliwić ocenę wszystkich wymagań, a w szczególności:
–
zgodności z dokumentacją projektową i zmianami w dokumentacji powykonawczej,
–
jakości zastosowanych materiałów i wyrobów,
–
prawidłowości przygotowania podłoŜy,
–
mrozoodporności tynków zewnętrznych,
–
przyczepności tynków do podłoŜa,
–
grubości tynku,
–
wyglądu powierzchni tynku,
–
prawidłowości wykonania powierzchni i krawędzi tynku,
–
wykończenie tynku na naroŜach, stykach i szczelinach dylatacyjnych.
Badania w czasie odbioru robót przeprowadza się celem oceny spełnienia wszystkich wymagań
dotyczących wykonanych posadzek i okładzin a w szczególności:
– zgodności z dokumentacją projektową i wprowadzonymi zmianami, które naniesiono w dokumentacji
powykonawczej,
– jakości zastosowanych materiałów i wyrobów,
– prawidłowości przygotowania podłoŜy,
– jakości (wyglądu) powierzchni posadzek i okładzin,
– prawidłowości wykonania krawędzi, naroŜy, styków z innymi materiałami oraz dylatacji.
Przy badaniach w czasie odbioru robót pomocne mogą być wyniki badań dokonanych przed przystąpieniem
robót i w trakcie ich wykonywania.
Zakres czynności kontrolnych dotyczący podłóg i okładzin ścian z płytek powinien obejmować:
– sprawdzenie prawidłowości ułoŜenia płytek; ułoŜenie płytek oraz ich barwę i odcień naleŜy sprawdzać
wizualnie i porównać z wymaganiami projektu technicznego oraz wzorcem płytek,
– sprawdzenie odchylenia powierzchni od płaszczyzny za pomocą łaty kontrolnej długości 2 m
przykładanej w róŜnych kierunkach, w dowolnym miejscu; prześwit pomiędzy łatą a badaną
powierzchnia naleŜy mierzyć z dokładności do 1 mm,
– sprawdzenie prostoliniowości spoin za pomocą cienkiego drutu naciągniętego wzdłuŜ spoin na całej ich
długości (dla spoin podłogowych i poziomych okładzin ścian) oraz pionu (dla spoin pionowych okładzin
ścian) i dokonanie pomiaru odchyleń z dokładnością do 1 mm,
– sprawdzenie związania płytek z podkładem przez lekkie ich opukiwanie drewnianym młotkiem (lub
innym podobnym narzędziem); charakterystyczny głuchy dźwięk jest dowodem nie związania płytek z
podkładem,
– sprawdzenie szerokości spoin i ich wypełnienia za pomocą oględzin zewnętrznych i pomiaru; na
2
dowolnie wybranej powierzchni wielkości 1 m naleŜy zmierzyć szerokość spoin suwmiarką z
dokładnością do 0,5 mm,
– grubość warstwy kompozycji klejącej pod płytkami (pomiar dokonany w trakcie realizacji robót lub
grubość określona na podstawie zuŜycia kompozycji klejącej).
Wyniki kontroli powinny być porównane z wymaganiami podanymi w pkt. 6.5.2. niniejszego opracowania
i opisane w dzienniku budowy lub protokóle podpisanym przez przedstawicieli inwestora (zamawiającego) i
wykonawcy.
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
9
6.5. Wymagania i tolerancje wymiarowe dotyczące posadzek i okładzin z płytek
6.5.1. Prawidłowo wykonana posadzka powinna spełniać następujące wymagania:
– cała powierzchnia powinna mieć jednakową barwę zgodną z wzorcem (nie dotyczy posadzek dla których
róŜnorodność barw jest zamierzona),
– cała powierzchnia pod płytkami powinna być wypełniona klejem (warunek właściwej przyczepność) tj.
przy lekkim opukiwaniu płytki nie powinny wydawać głuchego odgłosu,
– grubość warstwy klejącej powinna być zgodna z dokumentacją lub instrukcją producenta,
– dopuszczalne odchylenie powierzchni posadzki od płaszczyzny poziomej (mierzone łatą długości 2 m)
nie powinno być większe niŜ 3 mm na długości łaty i nie większe niŜ 5 mm na całej długości lub
szerokości posadzki,
– spoiny na całej długości i szerokości muszą być wypełnione zaprawą do spoinowania,
– dopuszczalne odchylenie spoin od linii prostej nie powinno wynosić więcej niŜ 2 mm na długości 1 m i 3
mm na całej długości lub szerokości posadzki dla płytek gatunku pierwszego i odpowiednio 3 mm i 5
mm dla płytek gatunku drugiego i trzeciego,
– szczeliny dylatacyjne powinny być wypełnione całkowicie materiałem wskazanym w projekcie,
– listwy dylatacyjne powinny być osadzone zgodnie z dokumentacją i instrukcją producenta.
6.5.2. Prawidłowo wykonana okładzina powinna spełniać następujące wymagania:
– cała powierzchnia okładziny powinna mieć jednakową barwę zgodną z wzorcem (nie dotyczy okładzin
dla których róŜnorodność barw jest zamierzona),
– cała powierzchnia pod płytkami powinna być wypełniona klejem (warunek właściwej przyczepności) tj.
przy lekkim opukiwaniu płytki nie powinny wydawać głuchego odgłosu,
– grubość warstwy klejącej powinna być zgodna z dokumentacją lub instrukcją producenta,
– dopuszczalne odchylenie krawędzi od kierunku poziomego i pionowego nie powinno przekraczać 2 mm
na długości 2 m,
– odchylenie powierzchni od płaszczyzny pionowej nie powinno przekraczać 2 mm na długości 2 m,
– spoiny na całej długości i szerokości powinny być wypełnione masą do spoinowania
– dopuszczalne odchylenie spoin od linii prostej nie powinno wynosić więcej niŜ 2 mm na długości 1 m i 3
mm na długości całej okładziny,
– elementy wykończeniowe okładzin powinny być osadzone zgodnie z dokumentacją i instrukcją
producenta.
7.
OBMIAR ROBÓT
7.1. Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST Kod CPV 45000000-7 „Wymagania ogólne” pkt 7.
7.2. Jednostka i zasady obmiarowania
Powierzchnię tynków oblicza się w metrach kwadratowych jako iloczyn długości ścian w stanie surowym i
wysokości mierzonej od podłoŜa lub warstwy wyrównawczej na stropie do spodu stropu. Powierzchnię
pilastrów i słupów oblicza się w rozwinięciu tych elementów w stanie surowym.
Powierzchnię tynków stropów płaskich oblicza się w metrach kwadratowych ich rzutu w świetle ścian
surowych na płaszczyznę poziomą.
Powierzchnię stropów Ŝebrowych i kasetonowych oblicza się w rozwinięciu według wymiarów w stanie
surowym. Z powierzchni tynków nie potrąca się powierzchni nieotynkowanych, ciągnionych, obróbek
kamiennych, kratek, drzwiczek i innych, jeŜeli kaŜda z nich jest mniejsza od 0,5 m2.
7.3. Ilość tynków w m2 określa się na podstawie projektu z uwzględnieniem zmian zaakceptowanych przez
Inspektora nadzoru i sprawdzonych w naturze.
2
7.4. Powierzchnie i okładzin z płytek oblicza się w m na podstawie dokumentacji projektowej przyjmując
wymiary w świetle ścian w stanie surowym. Z obliczonej powierzchni odlicza się powierzchnię słupów,
2
pilastrów, fundamentów i innych elementów większe od 0,25 m .
W przypadku rozbieŜności pomiędzy dokumentacją a stanem faktycznym powierzchnie oblicza się według
stanu faktycznego.
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
10
8.
ODBIÓR ROBÓT
8.1. Ogólne zasady odbioru robót podano w ST Kod CPV 45000000-7 „Wymagania ogólne” pkt. 8.
8.2. Odbiór podłoŜa naleŜy przeprowadzić bezpośrednio przed przystąpieniem do robót tynkowych. JeŜeli
odbiór podłoŜa odbywa się po dłuŜszym czasie od jego wykonania, naleŜy podłoŜe oczyścić i umyć
wodą.
8.3. Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, SST i wymaganiami Inspektora nadzoru,
jeŜeli wszystkie pomiary i badania omówione w pkt. 6, dały pozytywne wyniki.
JeŜeli chociaŜ jeden wynik badania daje wynik negatywny, tynk nie powinien być odebrany.
W takim przypadku naleŜy przyjąć jedno z następujących rozwiązań:
–
tynk poprawić i przedstawić do ponownego odbioru,
–
jeŜeli odchylenia od wymagań nie zagraŜają bezpieczeństwu uŜytkowania i trwałości tynku, zaliczyć tynk
do niŜszej kategorii,
–
w przypadku, gdy nie są moŜliwe podane wyŜej rozwiązania, usunąć tynk i ponownie wykonać roboty
tynkowe.
8.4. Odbiór tynków
8.4.1.
Ukształtowanie powierzchni, krawędzie, przecięcia powierzchni oraz kąty dwuścienne powinny być
zgodne z dokumentacją projektową.
8.4.2.
Dopuszczalne odchylenia powierzchni tynku od płaszczyzny i odchylenie krawędzi od linii prostej
nie mogą być większe niŜ 3 mm i w liczbie nie większej niŜ 3 na całej długości kontrolnej
dwumetrowej łaty.
Odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku:
–
pionowego – nie mogą być większe niŜ 2 mm na 1 mb i ogółem nie więcej niŜ 4 mm w pomieszczeniu,
–
poziomego – nie mogą być większe niŜ 3 mm na 1 mb i ogółem nie więcej niŜ 6 mm na całej
powierzchni między przegrodami pionowymi (ścianami, belkami itp.).
8.4.3.
Niedopuszczalne są następujące wady:
–
wykwity w postaci nalotów roztworów soli wykrystalizowanych na powierzchni tynków przenikających z
podłoŜa, pilśni itp.,
–
trwałe ślady zacieków na powierzchni, odstawanie, odparzenia i pęcherze wskutek niedostatecznej
przyczepności tynku do podłoŜa.
8.4.4.
Odbiór gotowych tynków powinien być potwierdzony protokołem, który powinien zawierać:
–
ocenę wyników badań,
–
wykaz wad i usterek ze wskazaniem moŜliwości ich usunięcia,
–
stwierdzenia zgodności lub niezgodności wykonania z zamówieniem.
8.4.5.Odbiór tynków wykonanych z gipsu tynkarskiego naleŜy przeprowadzić wg PN-70/B-10100 jak dla III
kategorii tynków (czasami w dokumentacjach moŜe być zapis, Ŝe tynki powinny spełniać wyŜsze
wymagania tj. według IV kategorii, która odpowiada gładziom). Sprawdzeniu podlegają:
- zgodność z dokumentacją,
- przygotowanie podłoŜy (czystość, stabilność, gruntowanie),
- rodzaj zastosowanych materiałów (deklaracja zgodności),
- grubość tynku (średnia grubość tynku 10 mm),
- przyczepność tynku do podłoŜa (nie mniej niŜ 0,3 MPa),
- występowanie wad i uszkodzeń powierzchni,
- prawidłowość wykonania powierzchni i krawędzi.
8.5.Przy robotach związanych z wykonywaniem okładzin elementem ulegającym zakryciu są podłoŜa.
Odbiór podłóŜ musi być dokonany przed rozpoczęciem robót posadzkowych i okładzinowych.
W trakcie odbioru naleŜy przeprowadzić badania wymienione w pkt. 6.2. niniejszego opracowania.
Wyniki badań naleŜy porównać z wymaganiami dotyczącymi podłoŜy i określonymi odpowiednio w pkt. 5.3.
dla posadzek i w pkt. 5.4. dla okładzin.
JeŜeli wszystkie pomiary i badania dały wynik pozytywny moŜna uznać podłoŜa za wykonane prawidłowo
tj. zgodnie z dokumentacją i ST i zezwolić do przystąpienia do robót posadzkowych i okładzinowych.
JeŜeli chociaŜ jeden wynik badania daje wynik negatywny podłoŜe nie powinno być odebrane.
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
11
Wykonawca zobowiązany jest do dokonania naprawy podłoŜa poprzez np. szlifowanie lub
szpachlowanie i ponowne zgłoszenie do odbioru. W sytuacji gdy naprawa jest niemoŜliwa (szczególnie w
przypadku zaniŜonej wytrzymałości) podłoŜe musi być skute i wykonane ponownie.
Wszystkie ustalenia związane z dokonanym odbiorem robót ulegających zakryciu (podłoŜy) oraz
materiałów naleŜy zapisać w dzienniku budowy lub protokóle podpisanym przez przedstawicieli inwestora
(inspektor nadzoru) i wykonawcy (kierownik budowy).
9.
PODSTAWA PŁATNOŚCI
9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST Kod CPV 45000000-7 „Wymagania
ogólne” pkt 9.
9.2. Płaci się za wykonaną i odebraną ilość m2 powierzchni tynku według ceny jednostkowej, która
obejmuje:
–
przygotowanie stanowiska roboczego,
–
przygotowanie zaprawy,
–
dostarczenie materiałów i sprzętu,
–
obsługę sprzętu nieposiadającego etatowej obsługi,
–
ustawienie i rozbiórkę rusztowań przenośnych umoŜliwiających wykonanie robót na wysokości do 4 m,
–
przygotowanie podłoŜa,
–
umocowanie i zdjęcie listew tynkarskich,
–
osiatkowanie bruzd,
–
obsadzenie kratek wentylacyjnych i innych drobnych elementów,
–
wykonanie tynków,
–
reperacja tynków po dziurach i hakach,
–
oczyszczenie miejsca pracy z resztek materiałów,
–
likwidację stanowiska roboczego.
Ceny jednostkowe wykonania robót posadzkowych i okładzinowych lub kwoty ryczałtowe uwzględniają:
– przygotowanie stanowiska roboczego,
– dostarczenie do stanowiska roboczego materiałów, narzędzi i sprzętu,
– obsługę sprzętu,
– ustawienie i przestawienie drabin oraz lekkich rusztowań przestawnych umoŜliwiających wykonanie
robót na wysokości do 4 m,
– ocenę i przygotowanie podłoŜa wraz z ewentualnym jego zagruntowaniem bądź zastosowaniem
odpowiednich środków zwiększających przyczepność, zgodnie z wymaganiami dokumentacji
projektowej i szczegółowej specyfikacji technicznej,
– zabezpieczenie stolarki okiennej i drzwiowej oraz innych elementów przed zanieczyszczeniem i
uszkodzeniem w trakcie wykonywania posadzek i okładzin,
– osiatkowanie bruzd i miejsc naraŜonych na pęknięcia,
– osadzenie kratek wentylacyjnych i innych drobnych elementów,
– usunięcie wad i usterek oraz naprawienie uszkodzeń powstałych w czasie robót posadzkowych i
okładzinowych,
– usunięcie zabezpieczeń stolarki i innych elementów oraz ewentualnych zanieczyszczeń na elementach
nie okładanych płytkami,
– uporządkowanie miejsca wykonywania robót,
– usunięcie pozostałości, resztek i odpadów materiałów w sposób podany w szczegółowej specyfikacji
technicznej,
– likwidację stanowiska roboczego,
– wykonanie badań i pomiarów kontrolnych standardowych,
– koszty pośrednie, zysk kalkulacyjny i ryzyko.
W kwotach ryczałtowych ujęte są równieŜ koszty montaŜu, demontaŜu i pracy rusztowań niezbędnych do
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
12
wykonania robót pokrywczych na wysokości ponad 4 m od poziomu ich ustawienia.
10. PRZEPISY ZWIĄZANE
10.1.Normy
PN-85/B-04500
Zaprawy budowlane. Badania cech fizycznych i wytrzymałościowych.
PN-70/B-10100
Roboty tynkowe. Tynki zwykłe. Wymagania i badania przy odbiorze.
PN-88/B-32250
Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw.
PN-B-30020:1999 Wapno.
PN-79/B-06711
Kruszywa mineralne. Piaski do zapraw budowlanych.
PN-90/B-14501
Zaprawy budowlane zwykłe.
PN-B-19701;1997 Cementy powszechnego uŜytku.
PN-ISO-9000
(Seria 9000, 9001, 9002, 9003 i 9004) Normy dotyczące systemów zapewnienia jakości i
zarządzanie systemami zapewnienia jakości.
PN-EN 14411:2005 Płytki i płyty ceramiczne – Definicje, klasyfikacja, charakterystyki i znakowanie.
PN-70/B-10100 Roboty tynkowe. Tynki zwykłe. Wymagania i badania przy odbiorze.
PN-EN ISO 10545-1:1999 Płytki i płyty ceramiczne – Pobieranie próbek i warunki odbioru.
PN-EN ISO 10545-2:1999 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie wymiarów i sprawdzanie jakości
powierzchni.
PN-EN ISO 10545-3:1999 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie nasiąkliwości wodnej, porowatości
otwartej, gęstości względnej pozornej oraz gęstości całkowitej.
PN-EN ISO 10545-4:1999 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie wytrzymałości na zginanie i siły łamiącej.
PN-EN ISO 10545-5:1999 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie odporności na uderzenia metodą
pomiaru współczynnika odbicia.
PN-EN ISO 10545-6:1999 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie odporności na wgłębne ścieranie płytek
nieszkliwionych.
PN-EN ISO 10545-7:2000 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie odporności na ścieranie powierzchni
płytek szkliwionych.
PN-EN ISO 10545-8:1998 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie cieplnej rozszerzalności liniowej.
PN-EN ISO 10545-9:1998 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie odporności na szok termiczny.
PN-EN ISO 10545-10:1999 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie rozszerzalności wodnej.
PN-EN ISO 10545-10:1999/ Ap1:2003 jw.
PN-EN ISO 10545-11:1998 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie odporności na pęknięcia włoskowate
płytek szkliwionych.
PN-EN ISO 10545-12:1999 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie mrozoodporności.
PN-EN ISO 10545-13:1999 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie odporności chemicznej.
PN-EN ISO 10545-13:1999/Ap1:2003 jw.
PN-EN ISO 10545-14:1999 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie odporności na plamienie.
PN-EN ISO 10545-15:1999 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie uwalniania ołowiu i kadmu z płytek
szkliwionych.
PN-EN ISO 10545-16:2001 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie małych róŜnic barwy.
PN-EN 101:1994 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie twardości powierzchni wg skali Mohsa.
PN-EN 12004:2002 Kleje do płytek – Definicje i wymagania techniczne.
PN-EN 12004:2002/A1:2003 jw.
PN-EN 12002:2005 Kleje do płytek – Oznaczanie odkształcenia poprzecznego cementowych klejów i
zapraw do spoinowania.
PN-EN 12808-1:2000 Kleje i zaprawy do spoinowania płytek – Oznaczanie odporności chemicznej zapraw
na bazie Ŝywic reaktywnych.
PN-EN 1015-2:2000 Metody badań zapraw do murów – Pobieranie i przygotowanie próbek zapraw do
badań.
PN-EN 1015-2:2000/A1:2007(u) jw.
PN-EN 1015-3:2000 Metody badań zapraw do murów – Określenie konsystencji świeŜej zaprawy (za
pomocą stolika rozpływu).
PN-EN 1015-3:2000/A1:2005 jw.
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
13
PN-EN 1015-4:2000 Metody badań zapraw do murów – Określenie konsystencji świeŜej zaprawy (za
pomocą penetrometru).
PN-EN 1015-12:2002 Metody badań zapraw do murów – Część 12: Określenie przyczepności do podłoŜa
stwardniałych zapraw na obrzutkę i do tynkowania.
PN-EN 1015-19:2000 Metody badań zapraw do murów – Określenie współczynnika przenoszenia pary
wodnej w stwardniałych zaprawach na obrzutkę i do tynkowania.
PN-EN 1015-19:2000/A1:2005 jw.
PN-EN 197-1:2002 Cement – Część 1: Skład, wymagania i kryteria zgodności dotyczące cementów
powszechnego uŜytku.
PN-EN 197-1:2002/A1:2005 jw.
PN-EN 197-2:2002 Cement – Część 2: Ocena zgodności.
PN-EN 459-1:2003 Wapno budowlane – Część 1: Definicje, wymagania i kryteria zgodności.
PN-EN 459-2:2003 Wapno budowlane – Część 2: Metody badań.
PN-EN 459-3:2003 Wapno budowlane – Część 3: Ocena zgodności.
PN-EN 1008-1:2004 Woda zarobowa do betonu. Specyfikacja pobierania próbek, badanie i ocena
przydatności wody zarobowej do betonu, w tym wody odzyskanej z
procesów produkcji betonu.
PN-EN 934-6:2002 Domieszki do betonu, zaprawy i zaczynu – Część 6: Pobieranie próbek, kontrola
zgodności i ocena zgodności.
PN-EN 934-6:2002/A1:2006 jw.
PN-B-30041:1997 Spoiwa gipsowe – Gips budowlany.
PN-B-30042:1997 Spoiwa gipsowe – Gips szpachlowy, gips tynkarski i klej gipsowy.
PN-B-30042:1997/Az1:2006 jw.
PN-92/B-01302 Gips, anhydryt i wyroby gipsowe – Terminologia.
PN-EN 13139:2003 Kruszywa do zaprawy.
PN-EN 13139:2003/AC:2004 jw.
10.2.Inne dokumenty i instrukcje
Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych Część B – Roboty wykończeniowe, zeszyt 1
„Tynki”, wydanie ITB – 2003 rok.
10.3. Rozporządzenia
– Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 03.07.2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy
projektu budowlanego (Dz. U. z 2003 r. Nr 120, poz. 1133).
– Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 02.09.2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy
dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz
programu funkcjonalno-uŜytkowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 202, poz. 2072, zmiana Dz. U. z 2005 r. Nr 75,
poz. 664).
– Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26.06.2002 r. w sprawie dziennika budowy, montaŜu i
rozbiórki, tablicy informacyjnej oraz ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i
ochrony zdrowia (Dz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 953 z późniejszymi zmianami).
– Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie sposobów deklarowania
zgodności wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (Dz. U. z 2004 r.
Nr 198, poz. 2041).
– Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie informacji dotyczącej
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia oraz planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (Dz. U. z 2003 r. Nr
120, poz. 1126).
– Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych,
jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 z późn.
zmianami).
10.4. Inne dokumenty i instrukcje
– Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót budowlanych – Wymagania ogólne Kod
CPV 45000000-7, wydanie II OWEOB Promocja – 2005 rok.
– Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych, tom 1 część 4, wydanie Arkady –
1990 rok.
– Warunki techniczne wykowania i odbioru robót budowlanych, część B zeszyt 5 Okładziny i
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
14
wykładziny z płytek ceramicznych, wydanie ITB – 2004 rok.
– Instrukcja układania płytek ceramicznych, wydanie Atlas – 2001 rok.
– Atlas Budowlany, miesięcznik wydanie specjalne 1998 rok
SEKOspec
OWEOB Promocja Sp. z o.o. 2005
15