Scenariusz zajęc 2

SCENARIUSZ NR II
Scenariusz zajęć biblioterapeutycznych z programu „Ja i moja grupa” autorstwa
Bożeny Igras
Temat: Potrafię podzielić się z innymi.
Cele:
- kształtowanie umiejętności dzielenia się z innymi,
- zrozumienie, że należy dzielić się dobrami materialnymi i niematerialnymi
- dostrzeganie radości z dzielenia się z innymi,
- uświadomienie jak wiele zależy od nas samych
Metody: zabawy integracyjne, zabawy aktywizujące, praca tekstem literackim, rozmowa
kierowana, praca plastyczna (rysunek), pantomima
Formy: indywidualna, grupowa, zbiorowa
Materiały: nagranie muzyki relaksacyjnej, „Bajka o Ciepłym i Puchatym”
(N. Claude, P. Steiner – modyfikacja A. Dodziuk), kłębek nici, mandarynka, czekolada,
arkusze szarego papieru, kartony, kredki
Przebieg zajęć:
1. Zabawa „Powitanie”
Wychowankowie poruszają się w rytm muzyki, gdy muzyka cichnie dzieci witają się z jak
największą liczbą kolegów podając sobie ręce.
2. Zabawa „Pola uczuć”
Na podłodze leżą cztery arkusze szarego papieru. Na każdym z nich jest napisana nazwa
innego uczucia: złość, radość, strach, smutek. Dzieci po kolei przechodzą po polach i
wyrażają mimiką i gestem odpowiednie uczucie. Gdy wszyscy przejdą po polach uczuć
siadają w kręgu i odpowiadają na pytania: Jakie uczucie było najłatwiej pokazać, a które
najtrudniej?
3. „Chętnie się z tobą podzielę”.
Wychowawca wybiera dwoje dzieci. Jednemu daje mandarynkę, a drugiemu czekoladę. Prosi
dzieci, aby podzieliły się z innymi. Po zakończeniu zadania dzieci odpowiadają na pytania:
Co czułeś, gdy musiałeś podzielić się z innymi? Co czułeś, kiedy otrzymałeś poczęstunek od
kolegi? Co czułeś, gdy nikt cię nie poczęstował? Jak myślicie, czym jeszcze możemy
podzielić się z innymi? Czy można podzielić się z innymi uśmiechem, dobrym słowem, radą
czy przyjaźnią?
4. Wszyscy siedzą w kręgu. Wychowawca w prawej ręce trzyma kłębek wełny, nawija
nitkę
na palec wskazujący lewej ręki i rzuca prawą ręką do wybranego dziecka wymieniając
jakąś pozytywną cechę, np.: „Rzucam do Basi, bo się ładnie uśmiecha”… Basia nawija nitkę
na swój palec wskazujący lewej ręki i rzuca kłębek do Adama mówiąc: „Rzucam do Adama,
który ładnie rysuje”, itd… Po rzuceniu kłębka do wszystkich dzieci powstaje sieć. Następnie
dzieci odrzucają kłębek do koleżanek i kolegów, od których wcześniej go otrzymały, mówiąc
coś miłego.
Po zakończeniu zabawy dzieci odpowiadają napytania:
- Czy łatwo było znaleźć cechę pozytywną wybranej osoby?
- Jak czułeś się, gdy ktoś mówił ci miłe rzeczy?
- Jak czułeś się mówiąc innym coś miłego?
- Czy często słyszysz od innych miłe rzeczy na swój temat?
- Od kogo zależy sposób odnoszenia się do innych?
5. Głośne czytanie bajki pt. „Bajka o Ciepłym i Puchatym”
W pewnym mieście wszyscy byli zdrowi i szczęśliwi. Każdy z jego mieszkańców, kiedy
się urodził, dostawał woreczek z Ciepłym i Puchatym, które miało to do siebie, że im więcej
rozdawało się go innym, tym więcej przybywało. Dlatego wszyscy swobodnie obdarowywali
się nawzajem Ciepłym i Puchatym wiedząc, że nigdy go nie zabraknie.
Matki dawały Ciepłe i Puchate dzieciom, kiedy wracały do domu; żony i mężowie
wręczali je sobie na powitanie, po powrocie z pracy, przed snem; nauczyciele rozdawali w
szkole, sąsiedzi na ulicy i w sklepie, znajomi przy każdym spotkaniu, nawet groźny szef w
pracy nierzadko sięgał do swojego woreczka z Ciepłym i Puchatym. Jak już mówiłam, nikt
tam nie chorował i nie umierał, a szczęście i radość mieszkały we wszystkich rodzinach.
Pewnego dnia do miasta sprowadziła się zła czarownica, która żyła ze sprzedawania
ludziom leków i zaklęć przeciw różnym chorobom i nieszczęściom. Szybko zrozumiała, że
nic tu nie zarobi, więc postanowiła działać. Poszła do jednej młodej kobiety i w najgłębszej
tajemnicy powiedziała jej, żeby nie szafowała zbytnio swoim Ciepłym i Puchatym, bo się
skończy, i żeby uprzedziła o tym swoich bliskich.
Kobieta schowała swój woreczek głęboko na dno szuflady i do tego samego namówiła
męża i dzieci. Stopniowo wiadomość rozeszła się po całym mieście, ludzie poukrywali Ciepłe
i Puchate, gdzie kto mógł. Wkrótce zaczęły się tam szerzyć choroby i nieszczęścia, coraz
więcej ludzi zaczęło umierać.
Czarownica z początku cieszyła się bardzo: drzwi jej domu na dalekim przedmieściu nie
zamykały się, lecz wkrótce wyszło na jaw, że jej specyfiki nie pomagają i ludzie przychodzili
coraz rzadziej. Zaczęła więc sprzedawać Zimne i Kolczaste, co trochę pomagało, bo przecież
był to – wprawdzie nie najlepszy- ale zawsze jakiś kontakt. Już nie umierali tak szybko,
jednak ich życie toczyło się wśród chorób i nieszczęść.
I byłoby tak może do dziś, gdyby do miasta nie przyjechała pewna kobieta, która nie znała
argumentów czarownicy. Zgodnie ze swoimi zwyczajami zaczęła całymi garściami obdzielać
Ciepłym i Puchatym dzieci i sąsiadów. Z początku ludzie dziwili się i nawet nie bardzo
chcieli przyjmować – bali się, że będą musieli oddać. Ale kto by tam upilnował dzieci! Brały,
cieszyły się i kiedyś jedno z drugim powyciągały ze schowków swoje woreczki i znów jak
dawniej zaczęły rozdawać.
Jeszcze nie wiemy, czym się skończy ta bajka. Jak będzie zależy od ciebie. Napisz w kilku
zdaniach zakończenie bajki.
6. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat wysłuchanej bajki.
7. Rozmowa kierowana o bohaterach bajki
- Dlaczego mieszkańcy pewnego miasta nie chorowali, byli szczęśliwi i radośni?
- Co się stało, gdy do miasta sprowadziła się zła czarownica?
- Kto pomógł mieszkańcom miasta?
- Jak myślicie, co było tym Ciepłym i Puchatym?
- Czego możemy się nauczyć z tej bajki?
- Jak może zakończyć się ta bajka?
8. Dzieci rysują zakończenie bajki słuchając muzyki relaksacyjnej. Po zakończeniu pracy,
każdy opowiada w kilku zdaniach zakończenie bajki.
9. Za pomocą pantomimy dzieci obdarowują się Ciepłym i Puchatym.