cała alina - polacy jako naród nie zdali egzaminu

CAŁA ALINA - POLACY JAKO NARÓD NIE ZDALI EGZAMINU
Autor: Aleksander Szumanski
27.01.2017.
MEDAL ZA WSPÓŁPRACĘ Z NIEMCAMI W MORDOWANIU ŻYDÓW
CAŁA ALINA "POLACY JAKO NARÓD NIE ZDALI EGZAMINU"
26 września 2011 prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył Alinę Całą Krzyżem Kawalerskim Orderu
Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność
na rzecz przemian demokratycznych w kraju, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej”.
Alina Cała urodzona w 1953 roku narodowości polskiej, sygnatura teczki IPN BU 001134/3443 historyk,
pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego zajmująca się historią stosunków polskożydowskich w XIX i XX w., w tym dziejami antysemityzmu, stereotypami narodowościowymi, ruchami
ideologicznymi wśród Żydów i historią Żydów po 1945 roku. Córka Krystyny Kulpińskiej-Całej.
Alina Cała „zasłynęla” oszczerczym wobec Polski i Polaków wywiadem opublikowanym na
łamach dziennika „Rzeczpospolita”, który koszer-media rozdmuchały na cały świat. My
Polacy, według Całej, jesteśmy współodpowiedzialni za Holokaust, jako mordercy trzech milionów
Żydów.
Alina Cała jest pracownikiem Żydowskiego Instytutu Historycznego, który z polskiego, czyli naszego
budżetu, dostaje 4 miliony złotych.
26 września 2011 prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył Alinę Całą Krzyżem Kawalerskim Orderu
Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność
na rzecz przemian demokratycznych w kraju, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej”.
Mnie w publikacji, nadrzędnie interesuje jednak to, jakim sposobem Cała obroniła pracę doktorską, skoro
kilkanaście miesięcy wcześniej decyzją Rady Naukowej Instytutu Historii PAN została skreślona z listy
słuchaczy studium doktoranckiego za brak postępów w pracy naukowej, co w istocie wynika z akt IPN-u.
A skoro jednak tytuł doktora otrzymała, to musiał to być wielki szwindel. Będziemy ( Lustratorzy) więc
sprawę nadal drążyć, a póki co publikujemy zawartość jej IPN-owskiej teczki.
Warszawa, dnia 7.04.1978 r.
Tajne spec. znaczenia
WNIOSEK
o opracowanie kandydata na tajnego współpracownika http://lustracja.net/index.php/pozostali/84-alinacala
1. Po przeanalizowaniu materiałów operacyjnych postanowiłem opracować kandydata na t. w. ob. CAŁA
Alina c. Czesława i Krystyny Kulpińskiej ur. 19.05.1953 r. Warszawa, zam. Warszawa ul. Krasińskiego 18
m 81.
2. Uzasadnienie wytypowania kandydata na t. w.
W/wymieniona posiada bezpośrednie dotarcie do szeregu osób związanych ze środowiskiem
„Graczy” a m.in. do figuranta prowadzonej sprawy W. Onyszkiewicza. Jest też doktorantką
w ochranianym operacyjnie obiekcie – Instytucie Historii PAN. Posiada szerokie możliwości operacyjne i w wypadku pozyskania może być cennym źródłem informacji.
3. Sposób opracowania
Rozpoznanie osoby kandydatki realizowane będzie przez osobowe źródło informacyjne posiadające do
niej bezpośrednie dotarcie. Przy opracowaniu zostaną zastosowane też środki techniki operacyjnej.
Zostaną wykorzystane też przy opracowaniu kandydatki źródła informacji w jej miejscu pracy.
Wszechstronnemu rozpoznaniu także zostanie poddana rodzina kandydatki.
Bolesta
nazwisko i podopis pracownika operacyjnego
4. Uwagi i opis zatwierdzającego. Zgadzam się na opracowanie. Proszę opracować plan.
http://aleksanderszumanski.pl
Kreator PDF
Utworzono 3 March, 2017, 11:15
Warszawa, dn. 30.03.1979 Tajne. Egz. poj.
Notatka służbowa - Sporządzona na podstawie akt paszportowych nr EAWA 257413 dot.
CAŁA Alina Magdalena c. Czesława i Krystyny Kulpińskiej, ur. 19.05.1953 r. w Warszawie, narodowość i
obywatelstwo polskie, panna, wykształcenie wyższe, historyk-etnograf, bezpartyjna, doktorantka w
Instytucie Historii PAN, zam. Warszawa ul. Krasińskiego 18 m. 81. nr dow. os. SI 7212118 KSMO
Warszawa
Rysopis
Wzrost – 158 cm, oczy – niebieskie, włosy – blond
Wyjazdy zagraniczne
Włochy 1967 r., 1968 r., 1978 r., Bułgaria 1973 r.
Obecny wyjazd na zaproszenie CAMPITELLI Giowanna Alberta ur. 15.03.1951 r. zam. Pizzo, s. Giovanni
Laterano 40, 00 184 Roma, zatrudniona jako nauczycielka w Rzymie
Rodzina
Ojciec – Cała Czesław ur. 14.09.1920 r. zam. Warszawa ul. Krasińskiego 18 m. 81 zatr. W
MNSWiT jako v-ce dyrektor departamentu.
Matka – Krystyna Cała zd. Kulpińska. Ur. 11.06.1923 r.
Powyższe dane z dn. 28.03.1978 r.
Grzegorz Bolesta Tajne spec. znaczenia
UW
Ja sama nie brałam nigdy udziału w pracy przy drukowaniu z tego też względu moja osoba nie zawsze
chętnie była widziana w w/w opisywanym okresie. Nie znam przyczyn dlaczego przerwano drukowanie w
mieszkaniu Regulskiej. Przypuszczam, że było zaniepokojenie zbyt długim drukowaniem
„Robotnika” w jednym punkcie. Sądzę też, że było to sterowane odgórnie, jako że
równolegle /jak słyszałam od Witolda Łuczywo/ zaczęto drukowanie materiałów w innym mieszkaniu.
Słyszałam, że prace te wykonują dziewczyny. Postaram się dyskretnie dowiedzieć gdzie się to odbywa.
Do Dyrektora Biblioteki Narodowej W Warszawie
Zwracam się z uprzejmą prośbą o poparcie mojego (nieczytelne) na IX Światowy Kongres Studiów
Judaistycznych w Jerozolimie w sierpniu br. Zostałam zaproszona na ten Kongres przez Uniwersytet
Hebrajski by wygłosić na nim referaty swój napisany przez prof. dr Z. Sokolewicz, która z powodów
osobistych na Kongres nie może pojechać.
Zaznaczam, że mój wyjazd nie łączy się z żadnymi kosztownymi obciążeniami instytucji, w której
pracuję. Zamierzam wyjechać w ramach urlopu wypoczynkowego, na własny koszt. Zwrócenie się
Biblioteki do Ministerstwa Kultury w tej sprawie jest niezbędną formalnością umożliwiającą uzyskanie
(nieczytelne).
Uniwersytet Warszawski jest bardzo zainteresowany wizytą w Kongresie – a byłabym jedną z
nielicznych reprezentantką naszego kraju i jedyną, która wygłosić ma referat.
Alina Kusińska
BIBLIOTEKA NARODOWA
Warszawa, dn. 10.VI.1985 r.
00-979 Warszawa
Ul. Hankiewicza 1
Departament Bibliotek,Domów Kultury i Działalności Społeczno-Kulturalnej
Ministerstwo Kultury i Sztuki
Krakowskie Przedmieście 15/17
Biblioteka Narodowa przesyła dokumentację dotyczącą starań dr Aliny Całej-Kusińskiej, pracownika
Zakładu Czasopism Biblioteki Narodowej, o wyjazd do Izraela na koszt własny.
Dr Alina Cała-Kusińska została zaproszona przez Uniwersytet Hebraistyki do udziału oraz wygłoszenia
referatu na IX Światowym Kongresie Studiów Judaistycznych w Jerozolimie.
Wyjazd popierany jest przez Prorektora Uniwersytetu Warszawskiego prof. dr hab. Jerzego Skowronka.
http://aleksanderszumanski.pl
Kreator PDF
Utworzono 3 March, 2017, 11:15
Poparcie przez Ministerstwo kultury i Sztuki tej sprawy ma ułatwić dr A. Całej-Kusińskiej uzyskanie
paszportu prywatnego.
Zastępca Dyrektora Biblioteki Narodowej
mgr Wanda Piusińska Warszawa 1985.07.25
Tajne Specjalnego Znaczenia
Egz. Nr 1
WYCIĄG z informacji „Górskiego” z dnia 23 lipca 1985 roku
… dr Alina CAŁA czyni usilne starania o wyjazd na IX Światowy Kongres Nauk Judaistycznych w
Jerozolimie, który odbędzie się w dniach 4-12 sierpnia br. Składa dokumenty na wyjazd prywatny, lecz
otrzymała odmowę z Biura Paszportów MSW. W czerwcu złożyła podanie do Ministerstwa Kultury i Sztuki
prosząc o poparcie i wydanie paszportu służbowego na wyjazd do Izraela. Na kongresie w/w zamierza
wygłosić referat pt. „Kwestia asymilacji Żydów w Królestwie Polskim 1864-1897″. Bardzo
jej na tym zależy, aby referat był wygłoszony na forum międzynarodowym. Wyjazd swój do Izraela
uzasadnia tym, że specjalizuje się w problematyce mniejszości żydowskiej w Polsce. Wiąże z tym
tematem dalszy rozwój kariery naukowej.
Wyjazd A. Cała do Izraela popiera dyrektor Zespołu w Urzędzie ds. Wyznań mgr Tadeusz DUSIK.
Organizatorzy Konferencji pokrywają jej wszystkie koszty pobytu oraz zrefundują wydatki za bilet lotniczy
Warszawa-Bukareszt-Tel Awiw i z powrotem.
Za zgodność z oryginałem ppłk Wł. Lucypera
Wykonano w 2 egz. Egz. Nr 1 SUSW Egz. Nr 2 a/a
Oprac. i Wyk.; Wł. K.
Warszawa, 16 czerwca 1987 r.Tajne Spec. Znaczenia Egz. Nr 1
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
NACZELNIK WYDZIAŁU III-2 SUSW w Warszawie
Z posiadanych sprawdzonych informacji wynika, że dr Alina CAŁA w 1985 roku brała udział w
Międzynarodowym Kongresie Nauk Judaistycznych w Izraelu. Podczas pobytu kontaktowała się z prof.
Jakubem GOLDBERGIEM z Uniwersytetu w Jerozolimie. Przy jego pomocy otrzymała 6 miesięczne
stypendium naukowo-badawcze i przebywała w Instytucie Żydowskim IVO w Nowym Jorku u dr. Lucjana
Dobroszyckiego, emigranta z Łodzi. Z L. Dobroszyckim kontaktowała się w 1986 r. w Warszawie.
W dniach 20-21.05.br. odbyła się sesja naukowa na temat „Stosunki Polsko-Żydowskie”
zorganizowana przez Uniwersytet Jagielloński i Żydowski Instytut Historyczny w Warszawie. W sesji brał
udział m.in. prof. Jakub Goldberg. W dyskusji dr A. Cała oskarżyła naród polski o antysemityzm.
Wystąpienie to spotkało się z krytyką niektórych uczestników sesji.
Zezwolenie na kopiowanie treści tylko i wyłącznie z podaniem źródła
http://www.lustracja.net
Wywiad w „Rzeczpospolitej” przeprowadzony przez Piotra Zychowicza z Aliną Całą:
„POLACY JAKO NARÓD NIE ZDALI EGZAMINU”
W pewnym sensie Polacy są odpowiedzialni za śmierć wszystkich 3 milionów Żydów – obywateli II
RP – mówi historyk z Żydowskiego Instytutu Historycznego Alina Cała.
Rz: Czy Polacy są współodpowiedzialni za Holokaust?
Alina Cała: W pewnym stopniu tak. Przyczyną tego był przedwojenny antysemityzm, który nie
przygotował ich moralnie do tego, co miało się dziać podczas Zagłady. Nośnikiem tego antysemityzmu
były dwie instytucje. Ugrupowania tworzące obóz narodowy oraz Kościół katolicki. Ten ostatni mniej
więcej od 1935 roku zaczął sprzyjać endecji. W efekcie wysokonakładowe pisma konfesyjne zaczęły głosić
propagandę antysemicką. Choćby „Mały Dziennik” Kolbego(o. Maksymiliana Kolbe).
Rz: Od endeckiego ekonomicznego antysemityzmu czy kościelnego antyjudaizmu do ludobójczego
rasizmu Adolfa Hitlera chyba jest daleka droga.
http://aleksanderszumanski.pl
Kreator PDF
Utworzono 3 March, 2017, 11:15
AC: Wcale nie taka daleka. Wszystkie rodzaje antysemickiego dyskursu w latach 30. zaczęły się zlewać.
Antysemityzm ekonomiczny był uzasadniany rasizmem, a antyjudaizm katolicki stał się rasistowski,
pochwalający politykę Hitlera. W programie Obozu Wielkiej Polski już w 1932 roku zawarto postulaty
podobne do tych, które później się znalazły w ustawach norymberskich. Obóz Narodowo-Radykalny
wysunął projekty masowych deportacji, połączonych z żądaniem, żeby to Żydzi sfinansowali swoje
wygnanie. Właśnie to zrobili hitlerowcy.
Zagłada została sfinansowana z majątków zrabowanych Żydom. Oenerowcy i klerykalni antysemici
domagali się tworzenia otoczonych murem gett. Ich życzenie spełnili okupanci.
Rz: Endecy nie postulowali zabijania ludzi.
AC: Ale inicjowali niektóre antyżydowskie rozruchy, zarówno w latach 1918 – 1920, jak i podczas
fali ponad 100 pogromów w latach 1935 – 1937. W pogromach tych ginęli ludzie. Po rozpoczęciu
okupacji doszło w Polsce do spontanicznych pogromów, takich jak wielkanocne rozruchy w Warszawie w
1940 roku, przygotowany przez organizację związaną z ONR Falanga Bolesława Piaseckiego.
Rz: A nie przez Niemców?
AC: Nie. Wydarzenie to jest związane z próbą kolaboracji podjętą wówczas przez grupę działaczy Falangi.
Piasecki pozostał w cieniu, a jego rola nie jest do końca wyjaśniona.
Rz: Ci działacze Falangi zostali rozstrzelani w Palmirach.
AC: Zostali wykorzystani do mokrej roboty i usunięci. Chwalimy się, że byliśmy państwem bez Quislinga.
Ale chętni byli, to Niemcy nie chcieli współpracy z Polakami.
Rz: Ale mówi pani, że to Niemcy wykorzystali Polaków do mokrej roboty.
AC: Ten pogrom odbył się oczywiście ze wsparciem logistycznym Niemców. Bojówkarze byli podwożeni
ciężarówkami Wehrmachtu. Ale bez przedwojennego antysemityzmu do tego wydarzenia by nie doszło.
Rz: Jego skala była jednak niewielka. Kilka pobić czy nawet zabójstw to chyba za mało, żeby mówić o
współudziale w Holokauście.
AC: Z moralnego punktu widzenia przemoc to przemoc. Ale przecież ta fala pogromów to nie wszystko.
Spójrzmy na problem ratowania Żydów podczas Zagłady. Polak, który przed wojną był bombardowany
kościelną i endecką agitacją antysemicką, musiał mieć rozterki, czy ratowanie Żydów jest moralne.
Rz: A może rozterki te brały się nie z czyjejś agitacji, tylko z powodu terroru okupanta. Kara śmierci dla
całej rodziny za ukrywanie Żyda… Proszę się postawić w sytuacji matki, która ryzykuje życie dzieci
dla obcego człowieka.
AC: Za ukrywanie polskiego patrioty, członka ruchu oporu, też groziła śmierć. A jednak łatwiej to było
zorganizować i więcej ludzi się na to zdobywało. Bo tu nie było już żadnych moralnych rozterek. Poza tym
niektórzy Polacy brali aktywny udział w Zagładzie. Choćby sprawa buntu w Sobiborze. Więźniowie,
którym udało się przedrzeć do lasu, zostali wyłapani przez chłopów. W ogóle sołtysi w okupowanej Polsce
mieli obowiązek denuncjowania wszystkich ukrywających się Żydów i partyzantów. Tych ostatnich jednak
na ogół nie denuncjowano, a Żydów często. Jest bardzo niewiele przypadków, żeby cała wieś wzięła na
siebie odpowiedzialność za ukrywającego się Żyda.
Rz: Być może ludzie po prostu obawiali się donosu.
AC: No, ale o czym świadczy ten lęk przed donosem sąsiada?
Rz: O tym, że niegodziwcy są w każdej społeczności.
26 września 2011 prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył Alinę Całą Krzyżem Kawalerskim Orderu
Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność
na rzecz przemian demokratycznych w kraju, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej”
Więc stawiam pytanie – ilu Żydów zabili Polacy, czy 3 miliony według Żydowskiego Instytutu
Historycznego ( dr Alina Cała) czy 120 tysięcy według jego dyrektora (prof. Paweł Śpiewak), czy też
http://aleksanderszumanski.pl
Kreator PDF
Utworzono 3 March, 2017, 11:15
„zaledwie” 600 ( Jan Tomasz Gross – „Sasiedzi”). Stawiam więc panu
profesorowi Pawłowi Śpiewakowi publiczne pytanie?
Ilu Żydów w czasie okupacji niemieckiej w gettach w Polsce zabili Żydzi „Ordnerzy”
obnoszący się w czapach hitlerowskich z żółtym otokiem „ułańskim” i pałami w brudnych
grabach. Aby uchronić Polaków przed następnym profesorskim łgarstwem przytoczę fragment kim byli
„odmani”:
Jüdischer Ordnungsdienst (dosł. Żydowska Służba Porządkowa, potocznie policja żydowska albo tzw.
odmani) to w okresie II wojny światowej podległe częściowo Judenratom, kolaborujące z nazistowskimi
Niemcami, żydowskie jednostki policyjne wewnątrz gett, obozów pracy oraz obozów koncentracyjnych.
Wykorzystywano je do rekwizycji, łapanek, eskortowania przesiedleńców oraz akcji deportacyjnych.
Od grudnia 1940 pierwszym nadkomisarzem Żydowskiej Służby Porządkowej (SP) getta warszawskiego
był Żyd Józef Andrzej Szeryński, który przeszedł na chrześcijaństwo i zmienił nazwisko z Szenkman,
Szynkman bądź Szeinkman. Szeryński był znany ze swojego antysemityzmu i jest podawany w
literaturze jako przykład „nienawidzącego siebie Żyda” (ang. Self-hating Jew).
Według historyka Raula Hilberga w getcie warszawskim służbę pełniło ok. 2500 żydowskich policjantów
(komisarzem był Józef Andrzej Szeryński, a przejściowo Jakub Lejkin), w getcie łódzkim było 1200 osób,
a w getcie lwowskim – 500 policjantów z Ordnungsdienstu. Jednostki te, pozbawione prawa
posiadania i używania broni palnej, uzbrojone jedynie w pałki, były umundurowane oraz oznaczone
odpowiednimi opaskami.
Funkcjonariuszami byli zwykle młodzi ochotnicy, zajmujący się utrzymaniem porządku w getcie, choć
uczestniczący także w patrolach po getcie prowadzonych przez niemieckich żołnierzy oraz wartach przy
wejściach do dzielnicy żydowskiej. Szczególnie negatywnie wśród mieszkańców gett odbierano udział
funkcjonariuszy w pacyfikacji dzielnicy oraz ich pomoc w organizacji wywozu ludzi do obozów zagłady.
„Odmani” pałami (bez pomocy schutzpolizei) też mordowali swoich ziomków Żydów.
Ilu Żydów „odmani” zapałowali w getcie lwowskim?
Getto lwowskie (niem. Ghetto Lemberg; Lemberger geto) – getto dla ludności żydowskiej we
Lwowie zorganizowane przez okupacyjne władze hitlerowskie w czasach II wojny światowej.
W chwili wkroczenia wojsk niemieckich do miasta w czerwcu 1941 we Lwowie mieszkało ok. 160 tys.
Żydów. 14 lipca komendant wojskowy miasta wydał nakaz noszenia przez ludność żydowską białej opaski
z błękitną gwiazdą Dawida. 22 lipca tego roku starosta miejski Hans Kujath ogłosił decyzję o powołaniu
Judenratu – początkowo Niemcy chcieli powołać na to stanowisko profesora prawa Uniwersytetu
Jana Kazimierza Maurycego Allerhanda, jednak po jego odmowie funkcję tę objął Józef Parnas. W skład Rady Żydowskiej weszli oprócz Parnasa również adwokat Adolf Rotfeld (wiceprzewodniczący),
Henryk Landsberg, Edmund Szercer i lekarz Izydor Ginsberg (stan na jesień 1941).
Właściwa historia getta lwowskiego zaczyna się 18 września 1941, gdy gubernator galicyjski Karl Lasch
wydał decyzję o utworzeniu dzielnicy żydowskiej w północnej części miasta – na Zniesieniu (w
innych źródłach pisze się o 7 września, 8 października lub 8 listopada). Do 15 grudnia 1941 ludność
żydowska miała się przenieść do specjalnej dzielnicy – łącznie w jej granicach zgromadzono 136
tys. osób narodowości żydowskiej (wcześniej na terenie dzielnicy mieszkało 20-30 tys. lwowian). Podczas
akcji przesiedleńczej zabito ok. 5 tys. Żydów.
W październiku 1941 władze niemieckie zamordowały przewodniczącego Judenratu Józefa Parnasa za
odmowę współpracy w dostarczaniu ludności żydowskiej do obozów pracy. Na stanowisko
przewodniczącego powołano dr. Awrama Rotfelda. W tym samym miesiącu przy ul. Janowskiej utworzono
obóz pracy.
W pierwszym roku władze niemieckie organizowały specjalne akcje, które miały doprowadzić do
zmniejszenia się liczby ludności żydowskiej w getcie (m.in. akcje pod mostem, futrzana, przesiedlania,
błyskawiczna).
Akcja przesiedlania nastąpiła w marcu 1942, gdy wywieziono do Bełżca 15 tys. nieprzydatnych do pracy
ludzi (tzw. element aspołeczny). Akcja błyskawiczna odbyła się 24 czerwca 1942 – w ciągu
jednego dnia zabito od 6 do 8 tys. Żydów, którzy mieszkali poza granicami getta (za pozwoleniem władz
niemieckich).
W sierpniu 1942 miała miejsce z kolei tzw. wielka akcja – ok. 50 tys. Żydów wysłano do obozu w
Bełżcu. Po tej operacji na terenie getta mieszkało już tylko 50 tys. Żydów.
30 sierpnia 1942 generał Fritz Katzmann wydał rozporządzenie o zmniejszeniu obszaru getta –
obejmowało ono teraz obszar ograniczony ulicami Zamarstynowską (od wschodu), wałem kolejowym
prowadzącym od mostu na Zamarstynowskiej do ul. Tetmajera (od południa), ul. Tetmajera (od zachodu)
i budynkiem na ul. Zamarstynowskiej 105 (od północy).
Na początku września 1942 Niemcy dokonali pokazowego zabójstwa przewodniczącego Judenratu
Henryka Landsberga oraz kilku innych jego członków – ciała powieszonych wystawione były przez
kilka dni na widok publiczny.
W listopadzie lub we wrześniu teren getta otoczono żelaznym ogrodzeniem. W tym samym miesiącu
Niemcy zorganizowali tzw. akcję listopadową, wywożąc do obozu janowskiego od 5 do 7 tys. Żydów. Na
http://aleksanderszumanski.pl
Kreator PDF
Utworzono 3 March, 2017, 11:15
jesieni wybuchła w getcie epidemia tyfusu (codziennie umierało ok. 50 osób).
W styczniu 1943 roku podjęto decyzję o przekształceniu dzielnicy w obóz pracy (tzw. Judische Lager,
Julag) i poddaniu jej pod zarząd SS. Dalsze 10 tys. Żydów wywieziono do obozu koncentracyjnego. W
dniach 30 stycznia – 4 lutego 1943 dokonano ostatecznej rozprawy z Judenratem zabijając jej
ostatniego przewodniczącego Edwarda Eberzona.
Ostateczna likwidacja getta dokonała się w dniach 1-16 czerwca [943, gdy pozostałych przy życiu
mieszkańców wywieziono do obozów koncentracyjnych na terenie Generalnego Gubernatorstwa. W
trakcie likwidacji getta doszło do trwającego dwa tygodnie powstania pozostałej przy życiu ludności
żydowskiej. Po wywiezieniu mieszkańców do obozu janowskiego Lwów został ogłoszony miastem wolnym
od Żydów (Judenfrei, Judenrein).
W 1992 władze miejskie Lwowa postanowiły o upamiętnieniu ofiar getta lwowskiego. Odsłonięto wówczas
pomnik dłuta J. Szmuklera i L. Szternsztajna.
Oblicza się, że ze 120 tys. Żydów przetrzymywanych w getcie tylko około 200 osób dotrwało do końca
wojny.
Pod koniec lipca władze niemieckie nałożyły na lwowskich Żydów kontrybucję w wysokości 20 mln rubli.
By skłonić ludność żydowską do uległości w spełnianiu żądań w dniach 25-28 lipca 1941 przeprowadzano
pogrom (zwany wielką akcją lub dniami Petlury ze względu na udział ludności ukraińskiej w mordzie):
zniszczono miejskie synagogi i cmentarze, a śmierć poniosło ok. 2 tys. Żydów. 28 lipca przewodniczący
Judenratu wezwał ludność do zapłacenia kontrybucji.
Ilu Żydów zostało okrutnie pomordowanych również przez ukraińskie bojówki OUN – UPA na
Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej?
26 września 2011 roku prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył Alinę Całą Krzyżem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za
działalność na rzecz przemian demokratycznych w kraju, za osiągnięcia w pracy zawodowej i
społecznej”. Za nazwanie Polaków w czasie pobytu "naukowego" w Izraelu antysemitami? Za
książkę "Żyd - wróg odwieczny? Antysemityzm w Polsce i jego źródła"?
Dokumenty, źródła, cytaty:
http://wzzw.wordpress.com/2012/07/23/cala-alina-z-calym-zydowskim-instytutem-historycznym-zchana-grybgerg-halina-grubowska-w-tle/
http://lustracja.net/index.php/pozostali/84-alina-cala
http://www.rp.pl/artykul/310528-Polacy-jako-narod--nie-zdali-egzaminu-.html
http://aleksanderszumanski.pl
Kreator PDF
Utworzono 3 March, 2017, 11:15