Opracował: Piotr Szefer Konsultant merytoryczny: Jacek Kiecana

Energia mechaniczna.
O układzie ciał który jest zdolny do wykonania pracy mówimy, że posiada energię
mechaniczną.
Przyrost energii mechanicznej układu ∆E jest równy pracy sił zewnętrznych wykonanej nad
tym układem:
∆E = W
Jednostką energii jest dżul (1J)
Kosztem wykonanej pracy może wzrosnąć energia ciała nad którym praca jest wykonana.
Ciało, które wykonuje pracę traci energię, a ciało, nad którym praca jest wykonywana zyskuje
energię.
Energię mechaniczną dzielimy na:
•
energię potencjalną – energię taką posiada ciało, które oddziałuje z innym ciałem
siłami grawitacji lub siłami sprężystości.
Energię potencjalną grawitacji obliczamy za pomocą wzoru:
Ep = m ⋅ g ⋅ h
m – masa ciała
g – przyspieszenie ziemskie
h – wysokość nad tzw. poziomem zerowym
Jednostką energii potencjalnej jest dżul:
[E ] = [m]⋅ [g]⋅ [h ] = 1kg ⋅1 sm ⋅1m = 1N ⋅1m = 1J
p
•
2
energię kinetyczną – związaną z ruchem. Każde ciało, które względem danego układu
odniesienia jest w ruchu, posiada w tym układzie energię kinetyczną.
Energię kinetyczną obliczamy za pomocą wzoru:
Ek =
1
m ⋅ v2
2
m – masa ciała
v – szybkość ciała
Jednostką energii kinetycznej również jest dżul:
[E k ] = 1kg ⋅ 1 m 
 s
2
= 1kg ⋅1
m2
m
= 1kg ⋅1 2 ⋅1m = 1N ⋅1m = 1J
2
s
s
Opracował: Piotr Szefer
Konsultant merytoryczny: Jacek Kiecana