Komunikacja z psem - Szkoleniapsow

Komunikacja z psem
Opubliokowano przez TalkingDogs w Pies
Na skuteczną komunikację składa się kilka czynników. Po pierwsze, zanim będziemy chcieli coś psu
zakomunikować, powinniśmy potrafić rozpoznać jego formy komunikacji. Pies komunikuje się za
pomocą śladów zapachowych, dźwięków oraz mowy ciała. Człowiek nie jest w stanie odczytywać
informacji pozostawionych w śladach zapachowych, ale pozostałe formy komunikacji, szczególnie
mowy ciała, możemy się nauczyć. Dobra komunikacja pomiędzy psem a właścicielem powoduje
nawiązanie głębokich relacji, i odwrotnie, mocna więź wzmacnia komunikację. Jeśli chcemy
skutecznie porozumiewać się z czworonogiem powinniśmy go dokładnie obserwować i nauczyć się
rozumieć jego język ciała. Bardzo ważne jest też rozpoznawanie emocji psa, ponieważ wpływają one
na zachowanie czworonoga. Dopiero gdy nauczymy się rozpoznawać emocje, możemy zacząć się
komunikować.
Do odpowiedniej komunikacji z psem niezbędna jest również świadomość niewerbalnej komunikacji
jaką przekazujemy psu za pomocą naszego ciała. Ludzie nieustannie używają sygnałów
niewerbalnych, chociaż świadomie wiedzą o nich bardzo niewiele. Używamy ich nawet o tym nie
wiedząc i nie mamy pojęcia jak używać ich poprawnie w stosunku do psów, czasem nawet w stosunku
do innych ludzi. Ale możemy nauczyć się kontrolować naszą mowę ciała i wykorzystywać ją
świadomie w celu komunikowania się z psami. Najważniejsza jest tu świadomość. Czy zdajemy sobie
sprawę z tego, co mówimy psom naszą postawą ciała? W jaki sposób ją odczytują? Musimy zdać
sobie sprawę z tego, że psy obserwują nas nieustannie i nawet kiedy nie mamy intencji komunikować
się z psem, przekazujemy mu pewne informacje na nasz temat naszą mową ciała. Informacje o stanie
emocjonalnym, intencjach i motywacji. Dla psów takie drobne rzeczy jak odwrócony wzrok, ciało
przechylone do tyłu lub w przód mają olbrzymie znaczenie. Nawet jeśli popełniamy błędy, to
najważniejsze, byśmy byli ich świadomi. Wtedy będziemy mogli je zmienić, bo pies polega na
informacjach, jakie mu przekazujemy, a jeśli my popełniamy błędy, których nie jesteśmy świadomi, nie
jesteśmy w stanie pomóc psu, który popełnia dalsze błędy na podstawie nieodpowiednich informacji
przekazanych przez nas.
Zachowania psów są bardzo skomplikowane i bogate i nie da się ich opisać w jednej książce, tym
bardziej, że jest ich bardzo wiele. Dlatego czytanie dostępnych na rynku książek nie wystarczy, by
rozpoznawać komunikację psów i móc się z nimi porozumiewać. Pies może prezentować to samo
zachowanie w różnych sytuacjach. Na przykład może obniżyć głowę i obwąchiwać ziemię, bo
zaintrygował go jakiś zapach, albo może opuścić głowę i udawać, że wącha, bo jest zestresowany.
Kategoryzowanie zachowań może wręcz szkodzić ich rozumieniu. Na przykład ruchy kopulacyjne są
przez wielu naukowców przypisywane zachowaniom seksualnym. Ale co, jeśli pojawiają się w innym
kontekście niż prokreacja? Wtedy mogą być oznaką stresu, jaki przeżywa pies. Dlatego nie
powinniśmy się koncentrować na pojedynczym zachowaniu, ale starać się zrozumieć, jakie emocje
pies wyraża poprzez to zachowanie. Powinniśmy wziąć też pod uwagę całą interakcję, ponieważ
jedyny sposób, w jaki można zrozumieć komunikację to poprzez emocje i osobowość psa, które
prezentuje w danej sytuacji. Komunikacja to znacznie więcej niż tylko dane zachowanie. Jeśli
skoncentrujemy się wyłącznie na zachowaniach prezentowanych przez psy, nie zobaczymy wielu
innych subtelnych rzeczy. Ludzie zbyt łatwo interpretują zamiast obserwować, np. widząc psa, który
wysoko podniósł głowę i ogon od razu mówią, że pies jest dominujący albo pewny siebie, czyli
przypinają psu łatkę zamiast zastanowić się nad jego emocjami. Może to być bardzo niebezpieczne.
Najlepiej z rezerwą przyjmować wszystko to, co słyszymy lub czytamy, a najbardziej zaufać psu.
Większość właścicieli wie, kiedy ich pies jest szczęśliwy, dlatego powinni też wiedzieć, kiedy pies się
czegoś boi lub jest zestresowany. Dlatego komunikacja z własnym psem to kwestia nauczenia się
jego osobowości i zachowań, w różnych sytuacjach, a nie kupowanie książki o zachowaniach i na tej
podstawie próba zrozumienia, co pies chce nam przekazać.
Kiedy potrafimy rozpoznać i zrozumieć społeczne zachowania psów jesteśmy dopiero w połowie drogi
do dobrej z nimi komunikacji. Potrzeba jeszcze empatii, czyli umiejętności odczuwania uczuć psa,
wczuwanie się w jego uczucia. Odczuwanie uczuć innych jest bardzo naturalne dla istot społecznych.
Ludzie bardzo łatwo odczytują uczucia innych ludzi i mogą nauczyć się także czytać uczucia i emocje
psów. Niektórym ludziom, z bardzo rozbudowaną empatią, przychodzi to naturalnie, oni instynktownie
odczuwają to, co czuje pies, ale każdy może się tego nauczyć. W przeciwnym wypadku komunikacja
będzie mechaniczna i powierzchowna. Im bardziej wczuwamy się w psa, w jego uczucia, tym lepiej
rozumiemy przyczynę jego zachowania, dzięki czemu lepsza i głębsza jest nasza komunikacja.
Najczęściej ludzie nie komunikują się z psami, ale wydają im komendy, czyli mówią im, co mogą, a
czego nie mogą zrobić, zamiast naprawdę się komunikować. W tym wypadku kontrola uniemożliwia
komunikację. Im więcej komunikacji, tym mniej kontroli. Prawdziwa komunikacja działa w dwie strony,
czyli mówimy coś, ale słuchamy też odpowiedzi. Jeśli chcemy, żeby w rezultacie naszej komunikacji
pies zmienił swoje zachowanie, powinniśmy być gotowi zmienić własne zachowanie w wyniku
komunikacji ze strony psa. Prawdziwa komunikacja polega więc na tym, że obie strony mają takie
same prawo, by coś powiedzieć. Oczywiście, zmiana zachowania zarówno ze strony psa, jak i
właściciela nie zawsze jest konieczna, ale właściciel powinien dać psu możliwość wpływania na swoje
zachowanie, jeśli pies wykazuje taką chęć.
Do komunikacji nie używamy smakołyków. Jedzenia jako nagrody używamy wtedy, kiedy chcemy, by
pies skoncentrował się na prezentowaniu danego zachowania. Natomiast nie używamy klikera i
smakołyków, kiedy chcemy, by pies skoncentrował sie na interakcji. W komunikacji nie chodzi o to, by
pies odwrócił głowę, podniósł łapę czy dotknął czegoś nosem. W czasie interakcji powinno zależeć
nam, by pies spojrzał na nas i spróbował zrozumieć, co chcemy mu przekazać, a następnie
dopasował swoje zachowanie do naszego przekazu.
Dzięki komunikacji mamy możliwość pomóc psom problemowym. Bez komunikacji nie jesteśmy w
stanie tego zrobić. Komunikacja to niezwykle skuteczne narzędzie. Szczególnie w pracy z psem
agresywnym. Agresywne psy prawie zawsze są bardzo zdesperowane. One mówiły do wszystkich
dookoła, ale nikt ich nie słuchał, a przez agresję są wyizolowane społecznie od innych psów i ludzi.
Dzięki komunikacji możemy skłonić je do zmiany strategii, sposobu zachowania. Im więcej
komunikacji tym mniejsza potrzeba bycia agresywnym. W ten sposób buduje się zaufanie.
Ponadto, zawsze gdy bierzemy nowego psa, bez względu na to, czy jest to szczeniak czy pies ze
schroniska, zaczynamy budować z nim relacje. Jeśli chcemy, by te relacje były naprawdę dobre,
powinniśmy poznać osobowość psa, jego zachowania i emocje, i na tej podstawie prowadzić
komunikację. Każdy może to osiągnąć z własnym psem, niektórym to przychodzi łatwiej bo są bardziej
wrażliwi, innym trudniej, ale nie ma w tym nic tajemniczego. Dla niektórych właścicieli może to być
szczególnie trudne, jeśli do tej pory myśleli o psach w sposób bardzo mechaniczny: zrobię tak, to pies
zachowa się tak. Często nie przypuszczamy nawet, że komunikacja z psem może być tak głęboko
związana z tym, co pies czuje.
Komunikacji należy też używać w szkoleniu. Szkolenie powinno być oparte na komunikacji. Na
przykład w czasie kształtowania danego zachowania przy pomocy klikera nie powinno używać się
smyczy. Pies w każdej chwili powinien mieć możliwość dać nam do zrozumienia, że ma dość i odejść.
Nie wołajmy go w żaden sposób, po prostu poczekajmy, aż sam wróci i podejmie z nami współpracę.
Takie wyłączenie się psa trwa zazwyczaj tylko kilka sekund, ale jest mu potrzebne, by pozbyć się
narastającej frustracji.