Teleradioterapia w przerzutach do mózgu

lekarzonkolog.pl
Teleradioterapia w przerzutach do mózgu
Większość przerzutów do mózgu pochodzi z nowotworów płuc (4050%), piersi (15-25%), czerniaka (5-20%) oraz nerek(5-10%). Przerzuty do OUN zwykle lokalizują
się w półkulach mózgowych - około 80% przypadków, w móżdżku w 15% lub w pniu mózgu u 5%
pacjentów [1]. Mediana przeżycia nie leczonych pacjentów może wynosić jedynie 1-2 miesiące
[2-4]. Po radioterapii wzrost długości życia szacuje się na około 3 do 6 miesięcy [4- 6]. Przypadki
przerzutów do mózgu są notowane coraz częściej na przestrzeni ubiegłej dekady i jest to być może
paradoksalnie efekt dobrej skuteczności terapii farmakologicznej nowotworów lekami nie
przekraczającymi bariery krew - mózg. Jako rezultat wzrostu przeżywalności pacjentów
poddawanych chemioterapii, przerzuty do OUN maja szanse stać się symptomatyczne[7-8].
Teleradioterapia mózgu jest tradycyjnym, standardowym leczeniem pacjentów wz przerzutami do
mózgu juz od lat 50 - tych XX wieku. Udowodniono, ze teleradioterapia mózgu efektywnie poprawia
stan neurologiczny pacjentów oraz ich funkcjonowanie z minimalną korelacja śmiertelności. I tak na
przykład rak piersi jest jednym ze złośliwych guzów który często przerzuca się do mózgu [9]. Kiedy
potwierdzą się podejrzenia istnienia przerzutów w mózgu, rokowanie jest zwykle niepomyślne
[10,11].
W jednym z badan kohortowych ogólny wskaźnik przeżycia jednego roku od diagnozy wynosi 33%
z medianą 6,4 miesiąca [12]. Poprzedni Ci sami badacze donosili, ze spośród 270 pacjentów
poddanych teleradioterapii z powodu przerzutów do OUN
Nowoczesnym sposobem radioterapii przerzutów do OUN jest radioterapia stereotaktyczna.
Radioterapia stereotaktyczna przerzutów do mózgu rozwinęła się po 1975 r., gdy po raz pierwszy
w Karolinska Hospital, przy użyciu urządzeń typu Gammaknife precyzyjnie zogniskowano na guz wiązki promieniowania fotonowego
[13]. Pozwoliło to na bezpieczne podanie wysokiej dawki promieniowania
w trakcie pojedynczego seansu terapeutycznego. Od tego czasu nastąpił gwałtowny rozwój technik
obrazowania, trójwymiarowego planowania leczenia,
napromieniania z wykorzystaniem mikrokolimatorów wielolistkowych oraz
złożonych systemów weryfikacji precyzji napromieniania i unieruchomienia chorego.
Dzięki zastosowaniu tych osiągnięć możliwe stało się precyzyjne modelowanie
wiązki promieniowania, a przez to napromienianie guza wysokimi
dawkami, z jednoczesnym zaoszczędzeniem zdrowych tkanek zlokalizowanych
w jego sąsiedztwie. Wysoki odsetek wyleczeń miejscowych, jaki uzyskano
przy zastosowaniu tej formy leczenia oraz dobra tolerancja sprawiły, że zaczęto
poszukiwać metod napromieniania, pozwalających na osiągnięcie podobnych
efektów w leczeniu guzów położonych pozaczaszkowo.
Powyższe przesłanki doprowadziły do prób zastosowania radioterapii stereotaktycznej
w obrębie płuc, wątroby oraz kości [14-17] Najczęściej
podawana jest dawka całkowita 20-30 Gy w 2-3 frakcjach [14, 18, 19].
The Radiation Therapy Oncology Group (RTOG) przeprowadziła ewaluacje wielu różnych
schematów napromieniania, lecz mediana przeżycia pacjentów wydaje się być niezależna od dawki
oraz schematu terapii [20-23]. W badaniu Viani et all.[12] Całkowita dawka promieniowania nie była
statystycznie istotnym czynnikiem rokowniczym całkowitej śmiertelności chorych. Postępowanie
chirurgiczne jest ważnym modulatorem dla pacjentów z pojedynczym przerzutem w OUN ,
© 2000-2017 Activeweb Medical Solutions. Wszelkie prawa zastrzeżone.
str. 1/2
lekarzonkolog.pl
szczególnie jeśli czynniki prognostyczne są dobre, a choroba jest kontrolowana w sposób
systemowy [24,25]. Badanie to wykazało, ze pacjenci poddani resekcji tkanki mózgowej
poprzedzonej teleradioterapią mieli ogólnie mniejsza śmiertelność (p
"Standardowo reżim leczenia zawiera wszystkie dawki
promieniowania sprawdzone we wcześniejszych badaniach
RTOG i jest zależny od różnorodnych czynników takich jak:
ciężkość objawów z OUN, rozległość choroby
nowotworowej oraz preferencje lekarza prowadzącego."
W niedawnej publikacji the Radiation Enhancing Allosteric Compound for Hypoxic
Brain Metastases (REACH) [26] zbadano hipotezę, że dodanie efaproxiral do teleradioterapii OUN
z suplementacją tlenu powinno poprawić przeżycie pacjentów w stosunku do tych, którzy otrzymują
jedynie teleradioterapię z suplementacją tlenu. Wyniki tego badania dowodzą, że efaproxiral może
poprawiać odpowiedz na teleradioterapię oraz wydłużać czas przeżycia pacjentów z p5rzerzutami
do mózgu, zwłaszcza przerzutami raka piersi. Ponadto, w trzeciej fazie tego badania, wynik w skali
Karnowskiego, liczba przerzutów pozaczaszkowych oraz płeć miały największą statystyczną
wartość w multiwariacyjnej analizie. W badaniu Viani et all. inne analizowane czynniki (wiek,
chemioterapia, dawki schemat ich frakcjonowania) nie były związane z żadnym korzystnym
rezultatem w przeżyciu pacjentów.
Większość pacjentów, którzy są systematycznie kontrolowani pod względem postępu terapii
lokalnej wznowy guza, umiera z powodu progresji choroby zlokalizowanej pozaczaszkowo,
podczas gdy przyczyna śmierci jest najczęściej spowodowana chorobą OUN u pacjentów z
nawracającymi przerzutami do mózgu. Nie istnieje obecnie żaden konsensus dotyczący
optymalnego schematu napromieniania dla pacjentów z przerzutami do mózgu. Standardowo reżim
leczenia zawiera wszystkie dawki promieniowania sprawdzone we wcześniejszych badaniach
RTOG i jest zależny od różnorodnych czynników takich jak: ciężkość objawów z OUN, rozległość
choroby nowotworowej oraz preferencje lekarza prowadzącego.
© 2000-2017 Activeweb Medical Solutions. Wszelkie prawa zastrzeżone.
str. 2/2