Spis treści

Spis treści
Tworzenie postaci
Przebudzenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Etapy tworzenia postaci . . . . . . . . . . . . . .
Retusz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Pochodzenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Kord . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Cynazja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ragada . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Agaria . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Kara . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Matra . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Bardania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Nordia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Gord . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Doria . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Profesje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Oficer . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Żołnierz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Zwiadowca . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ksiądz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Mnich . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Inkwizytor . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Emisariusz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Artysta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Szpieg . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Pamiętnik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Współczynniki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Współczynniki pomocnicze . . . . . . . . . . . . . .
Umiejętności . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Szkoły szermiercze . . . . . . . . . . . . . . . . .
Biegłości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Tajemnica . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Majętności . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Posiadłości . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Dochody . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Tytuły i laury . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Sojusznicy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ekwipunek podróżny . . . . . . . . . . . . . . . .
Patroni . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Człowiek młody . . . . . . . . . . . . . . . .
Reguły
12
14
14
16
16
17
17
18
19
19
20
21
22
23
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
56
59
61
68
70
73
79
81
84
85
86
89
90
93
Prowadzenie Monastyru . . . . . . . . . . . . . . . 96
Mechanika szczegółowa . . . . . . . . . . . . . . 98
Testowanie poszczególnych sytuacji . . . . . . . . . 102
Przykładowe księgi Dominium . . . . . . . . . . . . . . . 111
Sojusznicy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112
Rozwój postaci . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 115
Reguły walki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118
Walka Treningowa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 120
Prawdziwe Starcie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122
Akcje szermiercze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 126
Strzelanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 128
Obrażenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130
Wyposażenie bojowe oraz osobiste . . . . . . . . . 131
Ciemność
Magia w Dominium .
Wymogi . . . . . . . .
Przykłady magii . . .
Mechanika magii . .
Valdor . . . . . . . . . . .
.
.
.
.
.
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
134
138
140
147
157
Dominium
Historia Dominium . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 162
Półwysep Pazura . . . . . . . . . . . . . . . . 167
Cynazja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 168
Ragada . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 176
Nordia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 181
Bardania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 186
Inne kraje Półwyspu Pazura . . . . . . . . . . . 189
Front Agaryjski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 194
Agaria . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 195
Kara . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 200
Inne kraje Frontu Agaryjskiego . . . . . . . . . 205
Terytoria Centralne . . . . . . . . . . . . . . . . . 210
Matra . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 210
Inne kraje Terenów Centralnych . . . . . . . . 215
Południowe Rubieże . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 222
Gord . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 223
Inne kraje Południowych Rubieży . . . . . . . 228
Stary Dor . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 230
Doria . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231
Inne kraje Starego Doru . . . . . . . . . . . . . . . 235
Kord . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 239
Wyspy Eskryjskie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 249
Dodatki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 250
3
Świat ogarnięty jest wojną. Zarówno tu, w państwach leżących na ziemiach Dominium,
jak i w dalekim Valdorze pełnym pogańskich księstw i królestw władcy toczą nieustanne
zmagania. Walczą o każdą piędź ziemi, o każdy trakt, pole, o każdy metr wybrzeża. Nie
ma zimy, by w którejś części świata nie umierali ludzie, nie ma wiosny, by któryś z władców
nie zbierał wojsk do kolejnego starcia, podobnie jest latem, jesienią... Przez cały rok niesie się
huk armat, tętent kawalerii, zgiełk bitwy.
I krakanie wron, późnym wieczorem...
Przeszłość
Księża mówią, iż świat nie został stworzony dla ludzi. Nim
wzięli go we władanie, należał do Rodian, wspaniałych istot,
obdarzonych przez Stwórcę boskimi mocami. Dał im życie i
wspaniały świat. Niestety, z czasem pojawiło się w tym świecie zło. Nowemu światu przyglądały się bóstwa Ciemności,
które od zawsze towarzyszyły Jedynemu. One także zapragnęły tworzyć. I tak pod ziemią, w głębokich i przerażających
lochach zrodziły się potężne demony i niezbadane siły. Pozbawione duszy stwory te znane są dziś jako deviria. Ukryte
przed światłem słońca, kryjąc się w wiecznym mroku i chłodzie, deviria wychodzili na powierzchnię rzadko, tylko po to,
by psuć i niszczyć, a nade wszystko, by nakłaniać Rodian do
odwrócenia się od Stwórcy. Opierając się kusicielom Rodianie mogli stać się istotami lepszymi. Przezwyciężając swą słabość i lęk, występując przeciw złu mogli jeszcze bardziej przybliżyć się do Stwórcy i dostąpić jego łaski.
Niestety, nie zdołali przeciwstawić się ponętnej magii. Ich
rasa przegrała, poddała się złu, zakłamaniu, lękom i słabości.
Odwróciła się od Jedynego.
Choć Rodianie postawili Stwórcy setki Katedr, mimo że
wznosili ku niemu modlitwy i błagania, prosząc go o przebaczenie - nie zdołali spełnić jego nadziei. Zawiedli.
Dziś po Rodianach pozostały tylko Katedry i trochę bajań. Gdziekolwiek, panie, ruszysz, napotkasz ślady tragicznej
historii, usłyszysz legendy i mity, zobaczysz budowle, jakich
żaden człowiek nie potrafiłby wznieść.
Kościół uczy, iż ludzie są właśnie pozostałością Rodian,
choć można czasem usłyszeć bluźnierców i heretyków, którzy sądzą, iż ludzie wywodzą się od deviria. Patrząc dziś na
świat, nie sposób choć przez chwilę nie pomyśleć, iż ludzkość ma w sobie ułamek każdej z tych sił. Pełni jesteśmy
deviryjskiego zła i zakłamania, pełni także rodyjskiej słabości.
Oto ludzkość. Jak mawiał mój przyjaciel, marny odprysk
boskiego planu...
Dla nas i dla Dominium wszystko zaczęło się górach, gdzie
narodził się Prorok. Wraz z nim i jego naukami nadeszło zrozumienie świata i rządzących nim praw. Pojęliśmy, czym w
istocie jest magia i jakie zło ze sobą niesie. Odkryliśmy prawdziwą naturę demonicznych elfów zamieszkujących ziemie
Valdoru, poznaliśmy też, kogo sługami są orkowie i wszelkie
inne stwory zamieszkujące świat na zachodzie.
Kolejne wieki wojen i rozwoju naszej kultury pozwoliły w
końcu zawiązać Pakt i zjednoczyć państwa pod przywódz-
4
twem Papieża i Cesarza. Dziś wszystkich ludzi w Dominium
łączy religia i wspólny wróg, który nieustannie napiera na
nasze ziemie.
Dominium
Sojusz podpisało siedmiu władców. W kolejnych latach
historii Dominium kolejne kraje dołączały się do tego postanowienia. Dziś wiemy, iż pozwoliło to zebrać ludzkość pod
jednym sztandarem i stanąć naprzeciw wroga. Wiara w Jedynego nieustannie cementuje pakt i daje ludziom siłę, której potrzebują w walce z poganami, których ziemie rozciągają
się wokół Dominium, zarówno na zachód od nas, jak i po
drugiej stronie oceanu i na dalekiej północy, czy pośród dzikich ziem na zachód i na południe. Wszystko to ziemie pełne
zła. Te po drugiej stronie oceanu zwą się Valdorem. Żyją tam
elfy, inteligentne i przebiegłe. To najlepsi chyba słudzy Ciemmności. Tam też chowają się krasnoludowie, drążący podziemne tunele i przywołujący żyjące tam istoty Ciemmności.
W Valdorze żyją też orkowie i dziesiątki innych stworów. Co
najsmutniejsze, są tam i krainy zamieszkałe przez ludzi, niestety opętanych Ciemnością i niewolniczo oddanych siłom
magii. O ich dusze walczą rycerze Dominium wyruszający
tam w kolejnych krucjatach.
Powoli, rok po roku ziemie Valdoru są zajmowane przez
Dominium, nie sposób więc nie dać wiary, iż Dominium ostatecznie ogarnie cały świat dając ludziom wiarę w Jedynego
oraz cywilizację, którą ze sobą niesie...
Tu w Dominium postępuje nauka, tu rodzi się postęp. Nie
kuszeni przez magię, korzystając z talentów i umysłów rozwijamy naszą kulturę. W Valdorze nie znajdziesz, panie, muszkietów, nie napotkasz armat czy wspaniałych katedr. Tu zaś
nie zaznasz magii, kościół ochroni cię przed stworami i demonami, przed wszystkim, co kryje się po drugiej stronie
morza.
Agaria
Tu właśnie, w Agarii toczy się najokrutniejsza wojna. Tu
nie walczy się dla chwały, zaszczytów czy choćby pieniędzy.
Agaryjczycy walczą, bo tak trzeba, walczą, bo do tego zostali
powołani, walczą, bo na granicy stoi wróg, którego trzeba odeprzeć, pokonać, pobić. Towarzyszący im kapelani nawołują
do starcia z ziemi pogańskiego nasienia, wzywają do walki z
magią i potworami z zachodu, lecz... Cóż, skłamałbym mówiąc, iż żołnierze nie słuchają ich słów. Lecz przecież tak naprawdę nie walczą dla chwały Jedynego. Może tak było kie-
dyś, sto, może trzysta lat temu. Gdyby dotrzeć do ziem, które
wojska Agarii zajmowały kilkaset lat temu, każdego roku przesuwając granicę na zachód – można by odnaleźć wybudowane katedry, małe kapliczki, pozostałości kultury Dominium.
To jednak historia. Czy dziś ktoś buduje na froncie kościoły?
Czy walczy, by szerzyć wiarę w Jedynego? Wybaczysz panie,
lecz wątpię.
Dziś walczy się z przyzwyczajenia. Agaryjczycy idą na front,
ponieważ zginęli tam ich bliscy, ponieważ tego wymaga od
nich Agaria, wreszcie ponieważ czekają tam wojska Valdoru,
od ponad trzydziestu lat połączone w podobnym do naszego
sojuszu: elfy obok krasnoludów, ludzcy magowie obok orków, trolli i demonów. Agaria stawia im czoła każdego dnia.
I doskonale czuje się w tej roli.
Kara
Zupełnie inaczej jest na północ od Agarii, w Karze. Nie
ruszaj tam, panie, jeśli nie masz ku temu ważkich powodów,
ponieważ tam niczego nie można być pewnym. Drobny błąd,
niewłaściwe słowo, niedopatrzenie modlitwy czy choć drobna oznaka styczności z magią będzie oznaczać więzienie,
proces i wyrok. W swej walce z pogaństwem i magią Karyjczycy nie cofają się przed niczym. Czary są manifestacją sił
Ciemności. „Magia ułatwia życie, obiecuje potęgę i wygodę,
mami i oszukuje” – przestrzega Księga Proroka. „Jedynie człowiek silny wolą i szczery w wierze jest w stanie dostąpić Zbawienia”, głosił Prorok. Karyjscy księża nieustannie ostrzegają, a ich gromkie, przepełnione groźbami kazania znane są w
całym Dominium. Nie tylko zresztą kazania... Słyszałeś panie o krwawych kaźniach? O nieludzkim okrucieństwie, jakiego nie spotkasz nigdzie poza Karą? Inkwizycja tropi czarostwo, surowe mury jej siedziby wzbijają się w niebo w samym centrum stolicy, ustępując wysokością jedynie Ognistej
Katedrze, największej i najstraszniejszej budowli w całym
państwie. Spacer w cieniu tych murów przyprawia o dreszcz,
wizyta wewnątrz łamie najtwardsze serca. Rozpalone malo-
widłami przedstawiającymi kaźnie elfów i krasnoludów mury
są obrazem karyjskiej duszy.
Kara nie zna litości dla pogan i czarostwa, Kara nie wybacza i nie lituje się nad słabszym. Nocami w miastach niosą
się kroki Inkwizytorów, co dzień słychać krzyki ludzi posądzonych o czynienie czarów. Płaszcze o barwie ciemnej purpury, srebrne krzyże na piersiach i surowe oblicza to obraz,
który trwoży wrogów Kary. Nawet jeśli jesteś przyjacielem Karyjczyka, jeśli zgrzeszyłeś, będziesz musiał odpowiedzieć za
grzech. Może on cię miłować, może być twym bratem, lecz
odda cię w ręce Inkwizycji.
Nikt nie przejrzy karyjskiego serca.
Papież
Zadziwiające, jak różnie postrzegane są nauki Proroka i
słowa z jego Księgi. Gdyby wpierw przyjrzeć się Karyjczykom, a potem zwrócić spojrzenie choćby ku odległej Cynazji,
trudno byłoby uwierzyć, iż w obu państwach katedry wzniesiono ku chwale tego samego boga. Religia jest jednym z najważniejszych elementów życia mieszkańców wszystkich
państw Dominium, nie ma miasta, w którym nie wzbijała, by
się w niebo katedra ani władcy, który nie liczyłby się z opinią
Papieża. Spisane w Księgach nauki Proroka są wskazówką w
życiu większości mieszkańców, zarówno ludzi prostych i maluczkich, jak i bogatych mieszczan oraz szlachty. Nie ma człowieka, który nie znałby na pamięć choć kilku wersów ze świętej Księgi.
Chciałem rzec kilka słów o Papieżu. Od wielu lat jest on
politycznie najsilniejszym człowiekiem świata. Od jego słów
zależy przyszłość każdego z państw; obłożenie ekskomuniką
może zakończyć byt dowolnego, nawet najsilniejszego kraju,
jedno zaś słowo może zawrócić najpotężniejszą armię i zmusić ją do powrotu do domu. Papież jest opiekunem Dominium, nie szalonym władcą, rozważnie więc i z umiarem korzysta ze swej siły. Politycznie wyprzedza swych współczesnych o kilka najmniej pokoleń. Chyba tylko królowa Matry
5
oraz Cesarz Wolfgang, władca Kordu są w stanie podjąć z
Papieżem polityczną grę. Są w stanie i podejmują tę grę, co
warto dodać. De Calante od kilkudziesięciu lat poszerza granice Cesarstwa, prowadząc najbardziej konsekwentną i zdecydowaną wojnę świata. Czymże jednak jest jego okrucieństwo, jeśli prowadzi ją w imieniu Papieża...
Sam Papież swoją siedzibę ma w Kartinie, niewielkim
państwie położonym na Półwyspie Pazura. Tam zmierzają
coroczne pielgrzymki, tam też, w Kartinie skupia się życie
naukowe świata, przy wsparciu funduszy płynących prosto z
papieskiego skarbca. Oprócz wspaniałych uniwersytetów
Kartina słynie także z silnej floty, dzięki której jej wojska mogą
dotrzeć, gdzie tylko zechce Papież i spełnić jego wolę. Dziś
walczą z Eskrią, na północy, wspierając flotę Kordu, która
potrzebowała pomocy w walce z okrętami heretyków.
Kord
Kord niesie wiarę w Jedynego w głąb pogańskich krain.
Jego wojska poszerzają granicę cywilizacji i Kościoła. Poganie nie potrafią zatrzymać oddziałów muszkieterów, halabardników ani artylerii. Padają przed Kordem kolejne krainy i
granica Cesarstwa poszerza się, każdej zimy sięgając dalej na
północ. Nie ma siły, która przeciwstawi się Cesarstwu, ani
poza, ani wewnątrz granic Dominium.
Kiedy spojrzysz na Kord, zobaczysz w nim wszystko, co
dało nam Dominium: naukę, kulturę, bogactwo, medycynę,
prawo, współczesny, wysoki poziom życia. Kord jest symbolem, najjaśniejszym chyba punktem całej unii państw skupionych wokół papieża i wiary w Jedynego.
Pomyśleć, że wszystko dzięki Cesarzowi Kordu, którego
silne, mądre i zdecydowane rządy zdołały odmienić wpierw
Kord, a później i całe Dominium. Dziś Cesarstwo z dumą i
odpowiedzialnością bierze na siebie trudy prowadzenia Dominium w przyszłość i z godnością zastępuje Imperium Dor,
które upadło wieki temu. Historycy nie mają wątpliwości, że
tak, jak mówi się o epoce Imperium Dor w historii Dominium, tak w przyszłości o naszych czasach będzie się mówić,
że były to czasy Cesarza Wolfganga i jego potęgi. Silna waluta, doskonałe kontakty i stosunki na większości dworów, szacunek innych władców i pewność w działaniu to cechy, które
sprawiają, że z każdym rokiem Kord staje się bardziej realnym przywódcą Dominium. Nadchodzą wspaniałe dni, rozwój Cesarstwa pokazuje, że przed nami świetlana przyszłość,
w której poganie zostaną pokonani, a nasze ziemie umocnione kolejnymi Paktami.
Ciemność
Wspominałem już o wojnach Kordu, o ciągłych zmaganiach Agarii na froncie z Valdorem, lecz tak naprawdę mieszkańcy Valdoru czy dzicy poganie na północy nie są najstraszniejszym wrogiem Dominium. Ich siły są przecież możliwe
do pokonania, ich wojska, choć liczne i niebezpieczne, są
śmiertelne. Jest w Dominium siła, której o wiele trudniej jest
się przeciwstawić. Jest nią Ciemność.
Siły Ciemności kryją się pod ziemią, w tunelach i korytarzach, olbrzymich, niewiarygodnie przestronnych i starych.
Pod ziemią, mówi się, kryją się całe miasta, światy, budowle i
tunele, świątynie i ołtarze. Żyje tam mrowie demonów i pokracznych istot, stworów, które znamy z koszmarów i starożytnych mitów.
Ciemność napiera, lecz nie tak jednak jak Valdor, podnosząc miecz i próbując pokonać w boju. Ciemność jest zupełnie inna. Atakuje podstępem, zwodzi i mami. Nie ma dnia
bez jej podszeptów i znaków, nie ma człowieka, który nie
musiałby co dzień składać modlitwy do Jedynego, prosząc o
siłę i wytrwałość. Nie miałeś, panie, nigdy chwili słabości?
Nie czułeś lęku? Nie miałeś ochoty zdradzić bliskich czy skłamać wbrew temu, co dyktowałoby serce? Zapewne czułeś takie
pragnienie. Miałeś zatem do czynienia z Ciemnością i musisz
przyznać, że jest to siła o niezwykłej potędze. Kryje się pod
ziemią, lecz kiedy tylko napotka człowieka słabego, zaraz dopada go i pochłania. Jeśli ten nie obroni się, jest zgubiony. Co
najgorsze, zgubiony na zawsze. Dłużej niż sięga życie, dłużej
niż trwać będzie nasz świat...
Przyszłość
Tymczasem mamy rok 1575, Dominium stoi na krawędzi
największej wojny od czasów walk o Zjednoczenie. Półwysep
Pazura płonie od konfliktów pomiędzy państwami, na północy Kord jest o krok od zajęcia Dorii, która szykuje się do
kroku, który zakończyć się może tylko tragicznie. Doria zniknie z map świata, mimo iż jeszcze trzysta lat temu była imperium zdolnym skruszyć każdego przeciwnika...
Na zachodzie, w Agarii coraz częściej szepcze się o pokoju z Valdorem i rozbiciu Kary, którą wywiad papieski posądza o czyny tak okrutne i bestialskie, iż trudno je opisać. W
samym centrum Dominium martwi cisza w Matrze. Jeśli Matra
zdecydowałaby się na atak, żaden z jej sąsiadów nie zdoła
przeciwstawić się jej potędze.
Dominium spłynie krwią. Tej zimy, najdalej następnej...
Każdy bywalec portowej dzielnicy miasta Dominante zna droge do „Złocistego Brzasku”, wygodnej gospody o bielonych
ścianach, strzelistej wieżyczce i najlepszym piwie w Dominante”. Każdy zna Gabierielę Gesh jej gospodynię, uroczą rozwódkę
o wspaniałym biuście i perlistym śmiechu, która do każdego swego gościa mówi „aniele”. Każdy, kto tylko ma pełną sakiewkę,
z ochotę spędzi tam noc po trudnym rejsie. Ceny pani Gesh nie są wygórowane, kuchnia dobra, łóżka czyste, a towarzystwo
zawsze dopisuje. Ba, zdarza się nawet, że służba pani Gesh, co do jednej urocze, wysokie dziewczęta kilmeeńskie, z ochotą
odprowadzą gościa do jego pokoju, a rano zaniosą mu śniadanie.
Nikt jednakże nie wie, że prawdziwe nazwisko pani Gesh to Adelia de Manne, a gospoda to najlepsza komórka wywiadu
w Dominante. Jej ściany kryją system przemyślnych kanalików podsłuchowych, prowadzących do każdego pokoju, nie wyłączając stajni i wychodka, a w pomieszczeniach w piwnicy bez przerwy czuwają ludzie. Ich zadaniem jest zasłuchiwać, robić
notatki i porównywać z zebraną w piwnicach kartoteką szpiegów i polityków całego Dominium. Parobkowie, pracujący w
„Złocistym Brzasku”, nauczeni są dyskretnie obserwować i śledzić wskazanych im gości, a kilmeeńskie służki oprócz sztuki
sprawiania przyjemności, wspaniale też opanowały umiejętność zdobywania informacji.
Wtajemniczeni wiedzą, że w niewielkiej stajence gospody, skrytej przed okiem przygodnego przechodnia, zawsze stoi
osiodłany koń. Gdy bramy stajenki otworzą się nagle, a ze środka wypryśnie śpieszący się jeździec, znaczy to, że sztab pani
Gesh wykrył kolejną aferę lub intrygę. Co będzie dalej? Jak to co? Z kuchni dobiegnie zapach przyrządzanego śniadania i
kawy, parobkowie zabiorą się do czyszczenia koni, a sama pani Gest usiądzie nad księgami rachunkowymi.
Przecież to gospoda. Najlepsza w Dominante.
6