Vaya_marzec_2013

2013, M AR ZE C
STR.
2
Spis Treści:

3 Uderz w struny a gitara się odezwie

5 Deszczowy pokój, w którym nie zmokniesz

6 Anoreksja sposobem na zaistnienie?

7 Przepis na Churros

8 SEIS PUNTOS SOBRE EMMA

9 Sensacyjny finał w Planicy
Redakcja:
Przemek Mańkowski
Julia Trepkowska
Agnieszka Ponichtera
Paulina Staryk
Monika Maziarz
Agata Podbielkowska
Monika Bałanda
Aleksandra Przytuła
Ania Witwicka
KONTAKT:
[email protected]
Uderz w struny a gitara
STR.
się odezwie
Instrument pełni w życiu muzyka wiele funkcji. Oprócz narzędzia pracy, często
pełni rolę najlepszego przyjaciela, pocieszyciela. Typów instrumentów jest prawie
tak dużo, jak ludzi na świecie. Fortepian, skrzypce, perkusja… Jednym z najpopularniejszych instrumentów jest gitara.
Gitary: klasyczna, akustyczna,
elektryczna,
elektro-akustyczna,
co
kto lubi. Im instrument
ten stawał się popularniejszy, tym więcej marek produkujących sześciostrunowca powstawało. Obecnie czołową
firmą jest Gibson. Założył
ją w 1902 roku Amerykanin
Orville Gibson.
Swoją karierę lutniczą
zaczął od budowy mandolin w Kalamazoo w Michigan, wprowadzając w
ich budowie kilka innowacji, które sam opatentował. Na początku firma
nazywała się "Gibson
Mandolin-Guitar Mfg. Co,
Ltd." i zajmowała się tylko produkcją mandolin.
Z czasem rozwinęła swoją działalność i rozpoczęła produkowanie gitar.
W latach 20 XX w. dzięki
modelowi Gibson L5,
Gibson stał się jednym z
liderów Arch Top czyli
typ budowy gitar akustycznych oraz elektryczno-akustycznych charakteryzujący się występo-
waniem grubego pudła rezonansowego oraz otworami
rezonansowymi w kształcie
stylizowanej litery f. za to w
1936
wprowadził
swój
pierwszy model gitary typu
hiszpańskiego, czyli Gibson
ES-150. Uznaje się ją za
pierwszy sukces komercyjny
Gibsona. w 1950 roku Gibson
zaczął budowę gitary o korpusie z litego drewna. W powstanie tej gitary bardzo zaangażował się popularny
wówczas gitarzysta jazzowy
Les Paul. Ze względu na jego
znaczący udział w produkcji, gitara otrzymała jego
imię. Jest to obecnie najsłynniejsza gitara firmy Gibson,
żeby nie powiedzieć na
świecie. Do sprzedaży została wprowadzona w roku
1952. W kolejnych latach
Les Paul zyskiwał coraz więcej wersji: Special, Custom,
Standard, Junior, a w 1961
roku wprowadzono Double
Cut, który nie za bardzo
spodobał się Lesowi, toteż
nazywano go Gibson SG.
Prócz mnożących się modeli
3
STR.
4
Les Paula, powstawały też
inne gitary takie jak Gibson
Explorer, Gibson Flying V i
semi-akustyczny Gibson ES335. Powstawał też zalążek
przetwornika typu humbucker.
W latach 1974-1984 produkcję gitar Gibsona przeniesiono z Kalamazoo w Michigan do Nashville w Tennessee. Miało to na celu
zmniejszenie kosztów opłat
za pracowników. Cała akcja
odbiła się niekorzystnie na
jakości gitar. W 1988 roku
Gibson Guitar Corp. zostało
wykupione przez Davida H.
Berrymana , Henry E. Juszkiewicza i Gary’ego A. Zebrowskiego. Firma nadal
rozwija swoją działalność i
odnosi sukcesy.
Swoją popularność Gibson Guitar Corp. zawdzięcza wielu wirtuozom gitary, którzy postanowili nabyć jego produkty. Należą do nich
m.in.:
Eric
Clapton
(dzięki któremu Gibson
Les Paul powrócił do katalogu z 1968 roku), George Harrison, Jimmy Hendrix (Gibson jest sponsorem "Experience Hendrix
Tribute Tour", czyli tournée poświęconemu Hendrixowi), Jimmy Page
(słynny podpalany Gibson Les Paul, czy Gibson
EDS-1275 Double Neck z
podwójnym gryfem), Ritchie Blackmore, David
Gilmour, Randy Rhoads i
wielu wielu innych.
Dzieła firmy:
Gitary
elektryczne:
Firebird, Les Paul, Melody Maker, SG, Vegas,
Explorer, Flying V, ES335, EDS-1275
Gitary basowe: Les Paul
Money Bass, SG Reissue,
Thunderbird IV, Thunderbird Studio
Obok Fendera i Epione’a Gibson jest jedną z
najlepszych firm produkujących gitary, niektórzy twierdzą, że najlepszą. Z jej usług korzystają zarówno profesjonaliści jak i amatorzy, a recenzje z obu stron są
zawsze pozytywne.
Agata Podbielkowska
STR.
5
Deszczowy pokój, w którym
nie zmokniesz
Interaktywna ekspozycja mieszcząca się w Londynie daje gościom możliwość spacerowania w deszczu bez zmoczenia się choćby jedną kroplą.
Od 4.10.12 do 3.03.13
w londyńskiej galerii „Curve
Gallery” można było podziwiać nietypową instalację
stworzą przez artystów ze
studia „Random Internacional”. Nazwano ją Deszczowy
pokój. Na ekspozycję poświęcono niedużą salę, w której
umieszczono specjalne kamery 3D rejestrujące każdy
ruch osób znajdujących się
wewnątrz. Dzięki nim opad
deszczu był w pełni kontrolowany.
Sensory cały czas wykrywały, gdzie znajdują się
odwiedzający i woda padała
wszędzie tam, gdzie ich nie
było. Widzowie mogli więc
podziwiać dookoła siebie
spadające krople, nie mocząc
się przy tym. Woda płynęła w
obiegu zamkniętym. W całej
wystawie było jej 2500 litrów.
Stuart Wood, współtwórca tej
instalacji, w wywiadzie dla
Vernissage TV wyjaśnił, że cała ekspozycja powstała, by
móc obserwować ludzkie reakcje i zachowania
wewnątrz
niej.
Wood podkreśla, że postępowania gości wewnątrz
Deszczowego Pokoju
były niezwykle
fascynujące i zadziwiające.
Jako przykład podaje grupy ludzi, którzy próbowali
wszystkiego, aby zmoknąć.
Artyści z „Random Internacional” nie spodziewali się
takich reakcji. Sądzili, że
ekspozycja zostanie odebrana o wiele gorzej, a ludzie będą bali się do niej
wejść.
Obiekt jest już niestety nieczynny, ale można
mieć nadzieję, że natchnie
on innych artystów do
tworzenia podobnych, niezwykłych ekspozycji.
Monika Maziarz 0H
STR.
6
Anoreksja sposobem na
zaistnienie?
Modeling staje
się coraz bardziej popularny. Jednak nie
każdy dostaje
przepustkę do
jego
świata.
Przed
potencjalną modelką
stoi wiele wymagań.
Musi
być wysoka, fotogeniczna, ładna, ale przede
wszystkim musi
być
szczupła.
Niestety w dzisiejszych czasach „szczupła”
oznacza czasami wychudzoną. Czy tylko
wychudzone
dziewczyny mają szanse na karierę?
Anorektyczny
wygląd opanował świat mody.
Za promotorkę
nienaturalnie szczupłej
sylwetki uważa się Kate
Moss. Jest ona pierwszą
osobą publiczną otwarcie
mówiącą o poparciu dla
szczupłych sylwetek. Jej
ciało jest wzorem dla początkujących modelek. Młode dziewczyny, które mają
szansę (to znaczy: spełniają
większość wymagań) zaist-
nieć w świecie modelek
chcą wszelkimi sposobami
dojść do „ideału”, czyli sylwetki anorektycznie chudej, bez naturalnych krą-
STR.
głości. Aby to osiągnąć stosują rygorystyczne diety, które
wyniszczają
organizm. Doprowadzają
swoje ciała na skraj
zrujnowania.
Najsław niejszą ofiarą anoreksji
była Isabelle Caro,
francuska fotomodelka. Jej historia obiegła cały świat. Zachorowała na anoreksję
w wieku 13 lat, kiedy
powiedziano jej, że
żeby zaistnieć jako
model musi schudnąć przynajmniej 10
kilogramów. Później
nikt nie powiedział,
że już wystarczy.
Nikt jej nie powstrzymał. Caro chudła i
chudła niszcząc swój organizm. W 2006 roku zapadła
w śpiączkę. Ważyła wtedy
26 kg przy wzroście 165 cm.
Udało się ją uratować. 4 lata
poźniej zachorowała na
przeziębienie. Jej wyniszczone ciało nie pokonało
choroby. Modelka zmarła
ważąc 31 kg. W 2007 roku
Isabelle Caro postanowiła
przestrzec innych przed takim losem. Razem z jedną z
gazet stworzyła nagą sesję
zdjęciową prezentującą jej
zniszczone ciało. Wywołała
tym burzę w medialnym
świecie. Badająca chorobę
Fabiola De Clerq sprzeciwiła
się publikacji tych zdjęć
uważając je za szkodliwe i
bezsensowne. Jednak sama
Isabelle mówiła o nich jako o
przestrodze dla innych modelek.
Inna ofiara anoreksji
to Luisel Ramos. Urugwajska
modelka, która zmarła w 2006 roku ważąc 43 kg przy
wzroście 174 cm. Jej 18letnia siostra Eliane zmarła
rok później z tego samego
powodu. Ana Carolina Reston , brazylijska modelka. W
2006 roku zagłodziła się na
śmierć. Mimo tego, że tak
wiele modelek zmarło z powodu anoreksji ten „trend”
nie mija. Wręcz przeciwnie.
Świat mody wymaga coraz
chudszych modelek. Niewiele
osób otwarcie krytykuje ich
wymagania.
Sprzeciw anorektyczny modelkom wyraziła pu-
blicznie
Alexandra
Schulman, wydawca
brytyjskiego Vogue’a.
Napisała ona list do
najsłynniejszych projektantów, m.in.: Karla
Lagerfelda , Versace i
Prady. Apelowała o to,
żeby nie zatrudniali
modelek, które są za
chude. Przyznała, że
coraz trudniej jej znaleźć modelki o wymaganych
wymiarach.
Wszystkie
ubrania
projektantów, są przeznaczone dla niebotycznie chudych modelek. Schulam twierdzi, że żeby rzeczy pasowały musi zatrudniać modelki bez biustu, bez bioder… Inne
są „za duże”. Dla wydawcy są to modelki o figurze
dzieci, a nie prawdziwej
pięknej kobiety. Na list
nie było odpowiedzi.
Szał na szczupłość
nie mija. Projektanci nie
przejmują się tym jak
modelki się poświęcają
żeby sprostać wymaganiom wybiegu. Pytanie
tylko, ile dziewczyn musi
umrzeć z tego powodu,
żeby świat mody zauważył, że pora na zmiany.
Zdrowe, nie anorektyczne zmiany.
Paulina Staryk OH
7
STR.
8
SEIS PUNTOS
SOBRE EMMA
The mostly advertised movie
and as well the opening title
of the 13th Week of Spanish
Cinema in Warsaw was ‘Six
points on Emma’. Surprisingly, unlike ‘After Lucía’,
which opened the 8th World
Film Festival in Warsaw, this
movie was absolutely worth
all the attention it got. Awarded with the screenwriting
debut prize at the famous
film festival in Malaga in
2012, ‘Six points on Emma’ is
as far placed in the top three
of the Spanish movies at this
year’s Festival.
Although the plot may
appear known to some, I
can assure you – it is not.
There is a recent trend in
the Spanish cinema to talk
about blindness and eyes
in general (‘El secreto de
sus ojos’, ‘Los ojos de Julilia’). However, ‘Six points
on Emma’ is as novatory
as you can imagine. The
best way to explain it is by
describing the main character. So there you go:
Emma is a 29 years old
blind girl, who desperately wants to have a baby.
Having discovered that
her boyfriend can’t give
her what she needs, she
decides to leave him in search for a man who could
turn her into a mother. It
appears odd, but although
still very young, Emma is a
really embittered person.
She claims herself uncapable of loving and the only
person who knows about
her inside sensitivity is a
mysterious Marcos, to
whom she has been talking on the phone for two
years, but they never met
STR.
in person.
I don’t want to spoil the plot
too much, so I’ll just leave you
with this complicated blurb.
Instead, I want to say something about the movie itself. It
consists of six chapters, each
of them being a significant
moment in Emma’s life. What
I find really interesting, is that
letters in Braille alphabet are
the combination of six convex
points and that each chapter
symbolizes one of those points. Also, speaking of the
movie itself I must say that I
was almost totally convinced
that the actress who played
Emma was blind. To my huge
surprise, she is perfectly fine.
That made me wonder – how
on Earth could she play
throughout the whole movie
doing squint all the time? It
probably sounds pretty shallow now, but believe me –
watch the movie and you’ll
see. I think that Verónica
Echegui did a great job, because acting is all about
convincing people that you
are something you are not,
after all. Isn’t it?
Another thing worth mentioning is that Emma and other
disabled characters, didn’t
want to be treated as ones.
They were used to being those ‘worse’ people and couldn’t believe it when there was
somebody to treat them equally. The movie is therefore a
good picture of the many
ways in which we may be
wrong about disabled people.
But don’t let this story fool
9
you. It is not the only
meaning of this production. ‘Six points on Emma’ is a wonderful movie
about
independence,
dreams, desires, lies, hopes and solitude. It is not
a movie about disabled
people. It is a movie about perfectly normal people and their problems,
the only thing is that the
main character is blind.
I haven’t heard any bad
reviews on this movie
and I don’t think I ever
will, because it is really a
great
and
thoughtprovoking production.
And I can only hope and
believe that you will like
it.
STR.
10
Sensacyjny finał w Planicy
W niedzielę 24 marca w słoweńskiej Planicy skończył się sezon 2012/13
Pucharu Świata w skokach narciarskich. Sezon wyjątkowy pod wieloma
względami- nowych przepisów, nowych twarzy, nowych miejsc, oraz rekordowej ilości rozegranych konkursów. Prześledźmy go więc od początku.
Wielkie skakanie rozpoczęło się 23 listopada 2012 w norweskim Lillehammer. Po raz pierwszy od
11 lat inauguracja nie
miała miejsca w Kuusamo,
w Finlandii.
Oprócz tego, od tego sezonu wprowadzono nowe
przepisy dotyczące kombinezonów. Od tej pory
mają one być dokładnie o
tych samych wymiarach
co wymiary ciała zawodnika. Ma to
podobno
ukrócić podejrzenia o
oszustwa, jednak wielu
zawodnikom początkowo
zmiana przepisów przysporzyła wiele problemów-niestety wśród tego
grona byli nasi reprezentanci.
Co ciekawe, w tym roku,
po raz pierwszy w historii
Pucharu Świata rozegrano
mixta- konkurs drużynowy, w którym obok dwóch
panów wystąpiły dwie panie. Zwyciężyła wówczas
Norwegia, druga była drużyna japońska i co wielu
zaskoczyło, na najniższy
stopień podium wskoczył
team włoski.
Kolejną nowością było
TYTUŁ
BIULETYNU
pojawienie się Soczi na
wyjazdowej
mapie
skoczków, ze względu
na rozgrywane tam w
przyszłym roku Zimowe Igrzyska Olimpijskie. Krasnaja Polana
gościła dwa konkursy,
w których triumfy
święcili
Austriacypierwszego dnia zawodów, wygrał Gregor
Schlierenzauer, a drugiego-Andreas Kofler,
który dzień wcześniej
był trzeci. Tam również
formą błysnął 17 latekNiemiec, Andreas Wellinger, który w tym sezonie po raz pierwszy
startował w PŚ.
Następną ważną datą
w kalendarzu sezonu
był 30 grudnia- rozpoczęcie Turnieju Czterech Skoczni. W zasadzie już od początku
było wiadomo między
kim rozegra się walka o
zwycięstwodwoma
największymi rywalami podczas tych czterech konkursów byli
Norweg Anders Jacobsen oraz Austriak Gregor
Schlierenzauer.
Ostatecznie zwyciężył
fenomenalny Schlieri,
drugi był Jacobsen a
trzeci jego rodak- Tom
Hilde, któremu udało się
zająć tak wysokie miejsce w klasyfikacji końcowej Turnieju, mimo iż
w konkursach składających się na niego, nie
stawał ani razu na podium.
Objawieniem
Turnieju, był młodziutki
Austriak- Stefan Kraft,
który zajął tam trzecie
miejsce.
Już trzy dni później,
oglądaliśmy
konkurs
Pucharu Świata po raz
pierwszy w Polsce w
mieście innym niż Zakopane. Podium w WiśleMalince nie było jednak
polskie- pierwsze miejsce należało do Norwega Andersa Bardala,
drugie do Niemca Richarda Freitaga i trzecie
do kolejnego z Norwegów- Rune Velty.
Po Wiśle, przyszła kolej
na zimową stolicę Polski. Tam nasza reprezentacja nareszcie pokazała na co ją stać- w
konkursie drużynowym
2013,MARZEC
miejsca ustąpili jedynie
Słoweńcom. Dzień później,
w konkursie indywidualnym najlepszy z Polaków,
Kamil Stoch zajął trzecie
miejsce.
Co ważniejsze, 26 stycznia
w Vikersund rozpoczął się
PŚ w lotach. Zwyciężył Gregor Schlierenzauer, w kolejnym konkursie na skoczni Vikersundbakken, był
dopiero trzeci. Wygrał
wówczas Robert Kranjec.
Następne dwa konkursy
lotów, w czeskim Harrahovie znów należały do Austriaka.
9 lutego skoczkowie pojechali do Niemiec, aby rozegrać FIS Team Tour. Jego
końcowy wynik potwierdził tendencję tego sezonuAustria po kilku latach absolutnej dominacji doczekała się groźnych konkurentów. Klasyfikacja końcowa prezentowała się następująco: FIS Team Tour
zwyciężyła Norwegia, druga była Słowenia, w której
szeregach zachwycał kolejny z młodziutkich, nie znanych wcześniej zawodników- Jaka Hvala. Drużyna
Austrii zajęła miejsce trzecie.
Między 21 lutego a 2 marca zostały rozegrane Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013, we włoskim Val di Fiemme.
Tytuł mistrza świata na
skoczni HS106 wywalczył
sobie Anders Bardal, a na
STR.
skoczni HS134 ku radości
Polaków, Kamil Stoch. W
konkursie
drużynowym
triumfowała Austria, drudzy byli Niemcy a brązowy
medal przypadł po zamieszaniu związanym z nadmiernym wykorzystywaniem przez trenerów nowego przepisu dającego
szkoleniowcom możliwości
skracania bądź wydłużania
najazdu maksymalnie o 5
belek, naszym. Złoty medal
w zawodach dla pań zdobyła Amerykanka Sarah Hendrickson. W zawodach drużyn mieszanych zatriumfowała Japonia.
Już 12 marca 2013 roku, w
fińskim Kuopio, Kryształową Kulę zapewnił sobie
Gregor Schlierenzauer.
Kolejna po Predazzo i medalu Kamila ważna dla nas
Polaków data, to pierwsze
zwycięstwo uwielbianego
przez większość kibiców
Wiewióra- Piotrka Żyły- w
Oslo, na Holmenkollbakken, mekce skoków narciarskich, ex aequo z Gregorem Schlierenzauerem.
Nasz lotnik, w piątek już w
Planicy, na Letalnicy potwierdził swoją dyspozycję
na sam koniec sezonu.
Wskoczył na trzecie miejsce, tuż za Peterem Prevcem i pierwszym Gregorem
Schlierenzauerem. Niestety
końcówka tego sezonu nie
była tak szczęśliwa dla Andersa Jacobsena- Norweg
po znakomitym skoku, bo
w drugiej serii poszybował
11
aż na 218 metr, nie ustał i
upadł na tyle niefortunnie,
że zerwał więzadła krzyżowe w kolanie, kończąc tym
samym sezon na 5 miejscu
w klasyfikacji generalnej.
Mimo tego osłabienia, w sobotę, skład Norwegii wywalczył swoje drugie miejsceza Słowenią, która znokautowała przeciwników, a
przed Austrią, która zaledwie kilkoma punktami wygrała z Polską.
Ostatni akord sezonu należał do Słoweńca. Jurij Tepeš
w niedzielę, 24 marca zwyciężył po raz pierwszy w
swojej karierze. Drugi był
norweg, Rune Velta, który
swoim miejscem na podium,
dosłownie w ostatniej chwili
wywalczył swojej drużynie
narodowej pierwsze miejsce
w Pucharze Narodów-6
punktów przed drugą Austrią. Trzeci był kolejny słoweński lotnik- Peter Prevc.
I tak, klasyfikacja końcowa
tego pięknego sezonu.
Pierwsza trójka Pucharu
Świata w lotach narciarskich:
-Gregor Schlierenzauer
-Robert Kranjec
-Andreas Stjernen
Pierwsza trójka Pucharu
Świata w skokach narciarskich:
-Gregor Schlierenzauer
-Anders Bardal (obrońca tytułu)
-Kamil Stoch
Agnieszka Ponichtera