9maj 2015

II OKN
Księga
Abstraktów
II Ogólnopolska Konferencja
Naukowa Studenckiego Towarzystwa
Diagnostów Laboratoryjnych
w Bydgoszczy
–9maj 2015 –
SPIS TREŚCI
SESJA I ........................................................................................................................................... 4
Temat: „Optymalizacja ekstrakcji bosentanu z osocza ludzkiego metodą CPE (ekstrakcja w
punkcie zmętnienia)” .................................................................................................................... 5
Temat: „Ocena częstości występowania wybranych serotypów Streptococcus agalactiae oraz
ich zdolności do tworzenia biofilmu.” .......................................................................................... 6
Temat: „Wpływ chlorpyrifosu na aktywność fosfatazy alkalicznej w surowicy i tkance kostnejbadania w modelu doświadczalnym na szczurach.” ..................................................................... 7
Temat: „Ocena wpływu bakterii kwasu mlekowego Lactobacillus rhamnosus na odpowiedź
immunologiczną indukowaną przez Helicobacter pylori cagA+ in vitro” ................................... 8
Temat: „Zastosowanie spektroskopii autofluorescencyjnej w diagnostyce różnicowej
dermatofitów .” ............................................................................................................................. 9
Temat: „Siarczany dermatanu i ich rola w progresji nowotworu ” ............................................ 10
Temat: „Wpływ chlorpyrifosu na stężenie fosforu nieorganicznego w tkance kostnej - badania
w modelu doświadczalnym na szczurach ” ................................................................................ 11
Temat: „Analiza ekspresji genów BIRC2 oraz BIRC3 u pacjentów z miażdżycą.” .................. 12
Temat: „Ocena wybranych właściwości laktozo-ujemnych szczepów Escherichia coli
izolowanych od kobiet ciężarnych ” ........................................................................................... 13
Temat: „Wpływ wieku komórek w hodowlach in vitro na powtarzalność badań
toksykologicznych.” ................................................................................................................... 14
Temat: „Ocena czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych u studentów Warszawskiego
Uniwersytetu Medycznego w ramach Narodowego Alertu Cholesterolowego ” ....................... 15
Temat: „Wzrost ekspresji receptora WSX-1 na limfocytach pęcherzykowych. Nowy marker
niedrobnokomórkowego raka płuca?” ........................................................................................ 16
Temat: „Wykorzystanie stacjonarnej oraz czasowo-rozdzielczej spektroskopii
autofluoroscencyjnej w różnicowaniu guzów mózgu.” .............................................................. 17
Temat: „Analiza wybranego polimorfizmu w promotorze genu ABCB1 u pacjentów z chorobą
wrzodową żołądka” .................................................................................................................... 18
Temat: „Analiza proteomiczna wysięków opłucnowych towarzyszących nowotworom płuc.” 19
Temat: „Badania genetyczne w diagnostyce nowotworów mieloproliferacyjnych Phujemnych.” .................................................................................................................................. 20
SESJA II ........................................................................................................................................ 21
2
Temat: „Metagenomika - nowe narzędzie analizy zróżnicowania biologicznego i jej poencjalne
zastosowanie w naukach medycznych.” ..................................................................................... 22
Temat: „Oznaczanie histaminy w rybach i produktach pochodzenia morskiego w latach 20132014 z wykorzystaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej RP-HPLC. ” ................... 23
Temat: „Zachowania suicydalne osób w podeszłym wieku. ” ................................................... 24
Temat: „Fizjoterapia w ZZSK- kiedyś i dziś.” ........................................................................... 25
Temat: „Ocena skojarzonego działania bortezomibu i doksorubicyny na linię komórkową
czerniaka.” .................................................................................................................................. 26
Temat: „Aptamery w chorobach wirusowych – realna alternatywa dla przeciwciał
monoklonalnych?” ...................................................................................................................... 27
Temat: „Spektroskopia fluorescencyjna – nowoczesna technika w analizie biochemicznej
żywności?”.................................................................................................................................. 28
Temat: „Macierz korelacji wyników testów Całościowej Oceny Geriatrycznej u pacjentów z
MCI.” .......................................................................................................................................... 30
3
SESJA I
4
Temat: „Optymalizacja ekstrakcji bosentanu z osocza ludzkiego
metodą CPE (ekstrakcja w punkcie zmętnienia)”
Autorzy: Aleksandra Cios
Uczelnia: Warszawski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Treść abstraktu:
Wstęp
Bosentan jest nieselektywnym blokerem receptorów dla endoteliny i działa hipotensyjnie. Stosuje
się go w terapii tętniczego nadciśnienia płucnego III klasy. Jako iż jest to stosunkowo nowy lek
istnieje zaledwie kilka metod jego oznaczania w materiale biologicznym. Metody te najczęściej
poprzedzone są ekstrakcją typu ciecz-ciecz (Liquid-Liquid Extraction – LLE), która jest szybka i
tania. Ze względu na duże zużycie rozpuszczalników organicznych jest to metoda szkodliwa dla
środowiska naturalnego. Alternatywą dla LLE jest metoda ekstrakcji w punkcie zmętnienia –
Cloud Point Extraction (CPE). Posiada ona wszystkie zalety metody LLE, natomiast w
odróżnieniu od niej jest przyjazna dla środowiska. Metoda CPE oparta jest na zdolności do
rozdziału faz w wodnych roztworach surfaktantów. Związki te mogą ulegać agregacji i tworzyć
wielocząsteczkowe agregaty tzw. micele. W konsekwencji analit rozpuszczony wewnątrz lub
związany z agregatami surfaktantu, może być oddzielony od składników matrycy znajdujących
się w fazie ubogiej w surfaktant.
Cel badań
Optymalizacja metody CPE ekstrakcji bosentanu z osocza ludzkiego.
Materiały oraz metody
Surfaktant użyty w doświadczeniu dobrano na podstawie piśmiennictwa i był to Triton X-114.
Metodę optymalizowano używając NaOH w stężeniach 0,02-0,2 mol/l, Triton X-114 w
stężeniach 1,5-6% oraz temperaturę ekstrakcji: 40oC - 55oC. Stężenie wyekstrahowanego analitu
zostało oznaczone metodą LC-MS/MS z użyciem półproduktu w syntezie bosentanu, jako
standardu wewnętrznego.
Wyniki
Optymalne warunki ekstrakcji CPE to środowisko 0,2 mol/l NaOH, dodatek Tritonu X-114 w
stężeniu 4,5% oraz temperatura ekstrakcji 55oC.
Wnioski
CPE jest nową, szybką oraz przyjazną dla środowiska metodą ekstrakcji bosentanu z osocza. Ze
względu na to iż metoda ta posiada praktyczne zalety (koszt, czas wykonania), należy rozważyć
jej szersze rozpowszechnienie w laboratoriach analitycznych.
5
Temat:
„Ocena częstości występowania wybranych serotypów
Streptococcus agalactiae oraz ich zdolności do tworzenia
biofilmu.”
Autorzy: Aleksandra Szemień, Dorota Kamińska, Anna Szumała-Kąkol, Dorota M. Nowak.
Uczelnia: Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Treść abstraktu:
Streptococcus agalactiae (GBS) jest drobnoustrojem komensalnym przewodu pokarmowego i
środowiska pochwy. Stanowi czynnik etiologiczny zakażeń okołoporodowych noworodków,
najczęściej pod postacią infekcji opon mózgowo-rdzeniowych, płuc czy sepsy. Szczepy GBS
posiadają otoczkę zbudowana z wielocukru oraz kwasu sjalowego, wykazującego wysokie
zróżnicowanie strukturalne. Na podstawie tych unikalnych różnic odbywa się serotypowanie
szczepów – każdy serotyp posiada unikatowy zbiór wielocukrów. Do dnia dzisiejszego opisano
10 serotypów otoczkowych GBS: Ia, Ib, II-IX. Częstość występowania poszczególnych
serotypów różni się w zależności od regionu geograficznego świata. W krajach Europy
środkowej i zachodniej najczęściej występują serotypy Ia, II, III i V.
Większość znanych gatunków bakterii jest w stanie żyć pod postacią osiadłej struktury, zwanej
biofilmem, który jest związany z licznymi przewlekłymi i nawracającymi chorobami u ludzi.
Celem naszych badań było określenie zdolności do tworzenia biofilmu oraz częstości
występowania wybranych serotypów szczepów GBS wyizolowanych z przedsionka pochwy
kobiet ciężarnych. Poszczególne szczepy GBS zostały zidentyfikowane 1) metodami
mikrobiologii klasycznej poprzez posiew na podłoże krwawe i aglutynacyjny test lateksowy oraz
2) technikami molekularnymi - reakcja PCR z zastosowaniem specyficznych par starterów dla
poszczególnych serotypów. Szczepy GBS zostały sklasyfikowane w 4 grupy producentów
biofilmu w zależności od wartości średniej absorbancji porównywanej do punktu odcięcia kontroli negatywnej.
Większość badanych szczepów jest słabymi producentami biofilmu. Częstość występowania
poszczególnych serotypów była zgodna z aktualnymi danymi literaturowymi. Można, więc
wyciągnąć wniosek, że Streptococcus agalactiae nie jest drobnoustrojem o silnych zdolnościach
tworzenia biofilmu, a częstość występowania poszczególnych serotypów na terenie Polski jest
zgodna z innymi krajami Europy Zachodniej i Środkowej.
6
Temat: „Wpływ chlorpyrifosu na aktywność fosfatazy alkalicznej w
surowicy
i
tkance
kostnejbadania
w
modelu
doświadczalnym na szczurach.”
Autorzy: Barbara Maria Piskór
Uczelnia: Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
Treść abstraktu:
Fosfataza alkaliczna (ALP) jest enzymem z klasy hydrolaz obecnym we wszystkich komórkach,
a głównie w kościach, wątrobie i jelitach. Izoenzym kostny ALP odgrywa istotną rolę w
metabolizmie kości i jest markerem aktywności osteoblastów. Bierze on udział w tworzeniu i
mineralizacji osteoidu. Aktywność ALP ulega zmianie w wielu stanach chorobowych oraz na
skutek narażenia na różne czynniki chemiczne. Oznaczenie aktywności tego enzymu
przeprowadza się głównie do celu diagnostyki chorób wątroby i kości.
Cel pracy
Celem pracy była ocena wpływu chlorpyrifosu, będącego szeroko stosowanym pestycydem
fosforoorganicznym, na aktywność fosfatazy alkalicznej w surowicy krwi i tkance kostnej
szczurów
Materiał i metody
W surowicy i homogenatach tkanki kostnej z odcinka dystalnego kości udowej szczurów
narażanych (dożołądkowo) na chlorpyrifos w dawkach 0.2, 2 i 5 mg/kg m.c. (0.21, 2.1 i 5.2%
medialnej dawki śmiertelnej - LD50) przez 14 i 28 dni oraz zwierząt kontrolnych oznaczono
aktywność ALP. Aktywność enzymu zmierzono zestawem diagnostycznym firmy Human
Diagnostics Worldwide (Niemcy) i wyrażono w jednostkach aktywności (U) w przeliczeniu na
litr surowicy lub gram tkanki kostnej.
Wyniki
U zwierząt, którym podawano chlorpyrifos w dawce 2 i 5 mg/kg m.c. przez 14 dni odnotowano
zahamowanie aktywności ALP w stosunku do grupy kontrolnej. Zmiany tej nie stwierdzono
jednak przy dłuższym narażeniu. Ekspozycja na chlorpyrifos w najniższej dawce nie wpływała na
aktywność ALP w surowicy. Aktywność ALP w tkance kostnej szczurów narażanych na
chlorpyrifos nie różniła się w porównaniu do grupy kontrolnej. U zwierząt eksponowanych na
chlorpyrifos stwierdzono brak korelacji pomiędzy aktywnością ALP w surowicy i tkance kostnej.
Wnioski
Narażenie szczurów na chlorpyrifos w dawkach stanowiących 0.21, 2.1 i 5.2% LD50 nie wpływa
na aktywność procesów kościotworzenia. Zahamowanie aktywności ALP w surowicy pod
wpływem chlorpyrifosu nie wynikało ze zmiany aktywności frakcji kostnej tego enzymu.
7
Temat: „Ocena wpływu bakterii kwasu mlekowego Lactobacillus
rhamnosus na odpowiedź immunologiczną indukowaną
przez Helicobacter pylori cagA+ in vitro”
Autorzy: Agnieszka Wiśniewska, Magdalena Szewczuk, Małgorzata Wiese, Katarzyna
Gorzkiewicz, Jacek Michałkiewicz
Uczelnia: Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, Uniwersytet Mikołaja
Kopernika w Toruniu
Treść abstraktu:
Wstęp
Szacuje się, że ponad połowa populacji ludzkiej jest zainfekowana H. pylori. Częstość
objawowych zakażeń waha się od 10%-20%. Terapia skojarzona polegająca na podaniu pałeczek
kwasu mlekowego (LAB) wraz z antybiotykami znacznie zwiększa skuteczność eradykacji. Jest
więc prawdopodobne, że typ zapalenia indukowanego przez H. pylori może zależeć od
osobniczego skład mikroflory jelitowej. Ważną rolę w regulacji odpowiedzi immunologicznej
wywołanej H. pylori w GALT pełnią komórki dendrytyczne (DC). LAB mogą aktywować DC
oraz wpływać immunomodulacyjnie na profil produkcji cytokin. Istotne jest więc zbadanie
wpływu LAB na DC indukowane H. pylori.
Cel
Celem pracy była ocena wpływu L. rhamnosus 900 na aktywność DC indukowanych H. pylori
cagA+ (ocena stężenia IL- 27, HMGB1 i TNF-α ).
Materiały i metody
Materiał badany stanowiły jednojądrzaste komórki krwi obwodowej uzyskane z masy
leukocytarno-płytkowej. Izolację monocytów przeprowadzono metodą sortowania
magnetycznego, następnie poddano je 6-dniowej hodowli w obecności IL-4 i GM-CSF.
Pozyskane niedojrzałe DC (iDC) były indukowane przez dobę z: H. pylori cagA+, L. rhamnosus
900, L. rhamnosus 900 + H. pylori cagA+. Oznaczono stężenie IL- 27, HMGB1 i TNF-α metodą
- ELISA.
Wyniki
Potencjalnie patogenna bakteria H. pylori indukowała wyższy poziom IL- 27 i HMGB1 niż LAB.
DC stymulowane LAB i LAB + H. pylori nie wpływały istotnie statystycznie na wzrost poziomu
tych czynników. Wszystkie użyte stymulatory bakteryjne i ich mieszaniny indukowały sekrecją
TNF- α na podobnym poziomie.
Wnioski
Badane szczepy bakteryjne i ich mieszaniny wpływają na wyższy stopień dojrzałości DC, o czym
świadczy wysoki poziom TNF-α. Zakażenie H. pylori może być przyczyną odpowiedzi
supresyjnej (wzrost stężenia IL-27) oraz nekrozy (wzrost stężenia HMGB1). Hamujące działanie
LAB na sekrecję IL-27 wskazuje na immunomodulacyjne oddziaływanie tej bakterii, co dowodzi
potencjalnemu zastosowaniu tej bakterii w terapii skojarzonej w zakażeniu H. pylori..
8
Temat:
„Zastosowanie spektroskopii autofluorescencyjnej
diagnostyce różnicowej dermatofitów .”
w
Autor: Magdalena Szewczuk, Agnieszka Wiśniewska , Magdalena Sowa2, Justyna Szymańska ,
Jacek Fisz
Uczelnia: Collegium Medicum w Bydgoszczy, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Treść abstraktu:
Wstęp
Grzybica jest chorobą dotykającą 10 – 30% ludzi na całym świecie. Diagnostyka mikologiczna w
dermatologii opiera się głównie na badaniu mikroskopowym i makroskopowym hodowli. Jest to
proces długotrwały, pracochłonny i wymaga dużego doświadczenia, szczególnie ze względu na
wysokie podobieństwo niektórych gatunków grzybów. Techniki opierające się na spektroskopii
autofluorescencyjnej są szybkie, selektywne, wiarygodne i umożliwiają identyfikację i
charakterystykę mikroorganizmów, takich jak grzyby. Jest to możliwe ze względu na obecność w
ich strukturach endogennych fluoroforów, których budowa, ilość, konformacja czy stężenie
znacząco wpływa na wyniki pomiarów, jakimi są widma emisji, wzbudzenia oraz czasów
zaników fluorescencji.
Cel
Demonstracja zastosowanie spektroskopii autofluorescencyjnej (stacjonarnej oraz czasoworozdzielczej) w diagnostyce różnicowej dermatofitów, jako potencjalnego narzędzia
diagnostycznego.
Materiały i metody
Materiał biologiczny został pobrany od pacjentów Wojewódzkiej Przychodni Dermatologicznej
w Bydgoszczy. Materiał posiano na podłoże Sabourand a następnie przechowywano w
odpowiednich warunkach w celach wzrostowych. Następnie dokonano identyfikacji gatunkowej
na podstawie badania mikroskopowego i makroskopowego. Kolejnym etapem był transport do
laboratorium Fotoniki Biomedycznej w celu wykonania pomiarów spektrofotometrycznych.
Fragmenty hodowli pobrano za pomocą skalpela i umieszczono w kuwetkach kwarcowych
wypełnionych solą fizjologiczną. Dokonano pomiarów widm emisji i wzbudzenia oraz czasów
zaniku fluorescencji. Analiza wyników została przeprowadzona w programie OriginPro 8.
Wyniki
Uzyskano widma emisji autofluorescencji w zakresie długości fal 230 - 400 nm. Wyniki były
powtarzalne.
Wnioski
Wyniki demonstrują możliwość zastosowania spektroskopii autofluorescencyjnej w diagnostyce
dermatofitów powodujących grzybice powierzchowne. Istotne jest poszerzanie bazy
charakterystyk spektroskopowych w celu potwierdzenia powyższych założeń.
9
Temat: „Siarczany dermatanu i ich rola w progresji nowotworu ”
Autor: Adam Pudełko
Uczelnia: Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Treść abstraktu:
Niska skuteczność stosowanych współcześnie terapii przeciwnowotworowych oraz wzrastająca
liczba nowo zdiagnozowanych przypadków nowotworów złośliwych stwarzają konieczność
poszukiwania nowych rozwiązań terapeutycznych.
Coraz większą uwagę skupia się na funkcji macierzy pozakomórkowej (ECM) jako regulatora
czynności komórek. Przekonywujące dane wskazują bowiem, iż bodźce docierające do komórek
są istotnie modulowane w zależności od składu i struktury ECM. Macierz pozakomórkowa jako
wysoce dynamiczna sieć oddziałujących ze sobą cząsteczek, wpływa na proliferację, migrację,
adhezję i różnicowanie komórek. Zaburzony metabolizm składników ECM, przejawiający się
m.in. w postaci przebudowy profilu macierzowych proteoglikanów dermatanosiarczanowych jest
jedną z cech charakteryzujących mikrootoczenie rozwijającego się nowotworu. Wchodzące w
skład tych proteoglikanów łańcuchy siarczanu dermatanu (DS), dzięki wysokiej gęstości
ujemnego ładunku elektrycznego oraz wysokiej elastyczności łańcucha glikanowego wykazują
znaczną zdolność do wiązania różnych bio-ligandów, w tym czynników wzrostowych, cytokin,
różnych receptorów powierzchniowo-komórkowych oraz cząsteczek adhezyjnych. Zdolność DS
do oddziaływania z różnymi czynnikami wzrostowymi i/lub ich receptorami sugeruje, iż
polisacharydy te mogą regulować wiele zjawisk, składających się na proces nowotworzenia,
takich jak wzrost komórek nowotworowych, tworzenie nowych naczyń krwionośnych
(angiogeneza), naciekanie nowotworu na sąsiednie tkanki, czy też tworzenie przerzutów do
odległych narządów (metastaza). Te sugestie znajdują potwierdzenie w wynikach naszych
wstępnych badań, które ujawniły zależny od stężenia i struktury wpływ DS na żywotność i
proliferację komórek raka piersi. Jednakże szczegółowe mechanizmy leżące u podstaw tych
biologicznych funkcji DS są jeszcze słabo poznane.
Celem niniejszej pracy jest omówienie zagadnień dotyczących roli jaką odgrywają łańcuchy DS
w progresji nowotworu, zgodnie z najnowszymi danymi dostępnymi w literaturze światowej.
10
Temat: „Wpływ chlorpyrifosu na stężenie fosforu nieorganicznego w
tkance kostnej - badania w modelu doświadczalnym na
szczurach ”
Autor: Emilia Lubowicka
Uczelnia: Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
Treść abstraktu:
Fosfor jest jednym z głównych biopierwiastków w organizmie, gdzie wstępuje w postaci
związków organicznych i nieorganicznych, które odgrywają istotną rolę w procesach
metabolicznych lub są składnikiem budulcowym. Fosfor nieorganiczny tworzy wraz z wapniem
główny składnik budulcowy kości i zębów. Dostępne dane literaturowe wskazują, iż na
metabolizm i zawartość tego biopierwiastka w organizmie ma wpływ wiele czynników, w tym
narażenie na związki chemiczne.
Cel pracy
Celem pracy była ocena wpływu chlorpyrifosu, należącego do insektycydów
fosforoorganicznych szeroko stosowanych w rolnictwie, na stężenie fosforu nieorganicznego w
tkance kostnej.
Materiały i metody
Badania przeprowadzono na 56 samcach szczura szczepu Wistar. Zwierzętom podawano
dożołądkowo (przez sondę) roztwór olejowy chlorpyrifosu w dawce 0.2, 2 i 5 mg/kg m.c.
(0.21%,2.1% i 5.2% medialnej dawki śmiertelnej - LD50) przez 14 i 28 dni. Szczurom
kontrolnym podawano w tym samym czasie olej dożołądkowo(sondą). Stężenie fosforu
nieorganicznego w homogenatach tkanki kostnej pobranej z odcinka dystalnego (obszar kości
beleczkowej) oraz trzonu kości udowej (obszar kości korowej) oznaczono spektrofotometrycznie
przy użyciu zestawu diagnostycznego (Emapol, Gdańsk) i wyrażono w mg/g tkanki kostnej.
Wyniki
Podawanie chlorpyrifosu we wszystkich dawkach przez 14 dni prowadziło do wzrostu stężenia
fosforu w obu odcinkach kości udowej. Po 28 dniach narażenia na chlorpyrifos w najwyższej z
badanych dawek (5 mg/kg m.c.) stężenie fosforu w odcinku dystalnym kości udowej
utrzymywało się na podwyższonym poziomie, natomiast w przypadku dawek niższych nie
różniło się w porównaniu do grupy kontrolnej. Stężenie fosforu w trzonie kości udowej po 28
dniach doświadczenia było podwyższone jedynie przy najniższym poziomie narażenia.
Wnioski
Narażenie na chlorpyrifos prowadzi do zależnego od poziomu i czasu ekspozycji wzrostu
stężenia fosforu nieorganicznego w kościach. Zmiana ta jest zależna również od rodzaju tkanki
kostnej.
11
Temat: „Analiza ekspresji genów BIRC2 oraz BIRC3 u pacjentów z
miażdżycą.”
Autor: Sławomir Wiśniewski, Joanna Trybus, Kamila Szymańska, Kinga Krukowska, Paulina
Gil-Kulik, Marcin Feldo, Janusz Kocki
Uczelnia: Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Treść abstraktu:
"Miażdżyca to jedna z najczęściej występujących chorób układu sercowo-naczyniowego. W
ostatnich latach pojawia się coraz więcej doniesień wskazujących, że miażdżyca to przewlekły
proces zapalny, czego potwierdzeniem są obserwowane parametry zapalne towarzyszące
miażdżycy oraz obecność komórek zapalnych we wczesnych zmianach miażdżycowych.
Zainteresowania badaczy skupiają się również na roli apoptozy w schorzeniach układu sercowonaczyniowego.
Celem pracy jest ocena ekspresji genów BIRC2 oraz BIRC3 z I grupy rodziny inhibitorów
apoptozy (IAP) u pacjentów z miażdżycą.
Grupę badaną stanowiło 35 osób ze zdiagnozowaną miażdżycą tętnic, natomiast grupa kontrolna
to 15 zdrowych ochotników. Badania wykonano wg protokołu Komisji Bioetycznej przy UM w
Lublinie.
Materiałem do badań były limfocyty krwi obwodowej, z których następnie wyizolowano RNA
całkowite. Badanie wykonano za pomocą techniki real time PCR do której użyto cDNA
zsyntetyzowane w reakcji odwrotnej transkrypcji, na bazie wyizolowanego RNA. Poziom
ekspresji genu B2M był kontrolą endogenną.
W wyniku przeprowadzonych badań wykazano, że limfocyty krwi obwodowej pacjentów z
miażdżycą wykazują zwiększoną ekspresję genów BIRC2 oraz BIRC3 w stosunku do grupy
kontrolnej. W pracy podjęto także próbę analizy związku ekspresji badanych genów z cechami
klinicznymi choroby.
Praca częściowo finansowana z projektu: ""Badanie ekspresji genów BIRC2 oraz BIRC3 z
rodziny IAP w komórkach macierzystych"" Własnego Funduszu Stypendialnego Uniwersytetu
Medycznego w Lublinie."
12
Temat: „Ocena wybranych właściwości laktozo-ujemnych szczepów
Escherichia coli izolowanych od kobiet ciężarnych ”
Autor: Katarzyna Grudlewska, Agnieszka Kaczmarek, Eugenia Gospodarek
Uczelnia: Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, Uniwersytet Mikołaja
Kopernika w Toruniu
Treść abstraktu:
Pałeczki Escherichia coli stanowią naturalny składnik saprofitycznej mikroflory układu
pokarmowego ludzi i zwierząt stałocieplnych, która jest niezbędna dla zdrowia gospodarza.
Pałeczki E. coli pochodzące z układu moczowo-płciowego oraz układu pokarmowego kobiet
ciężarnych mogą być przyczyną poważnych zakażeń okołoporodowych u noworodków.
Ważnymi czynnikami wirulencji dzięki którym pałeczki E. coli mają zdolność wywołania
zakażenia są adhezyny (m.in. fimbrie typu 1, fimbrie S, fimbrie F1C), antygen otoczkowy K1,
hemolizyny, aerobaktyna oraz białko IbeA.
Celem niniejszej pracy była charakterystyka laktozo-ujemnych szczepów E. coli izolowanych od
kobiet ciężarnych pod względem: lekowrażliwości i zdolności do wytwarzania beta-laktamaz o
rozszerzonym spektrum substratowym (ang. extended-spectrum beta-lactamases, ESBL) oraz
częstości występowania genów kodujących wybrane czynniki wirulencji.
Materiał do badań stanowiło 40 laktozo-ujemnych szczepów E. coli izolowanych z wymazów z
odbytu od kobiet ciężarnych. Identyfikację szczepów do gatunku E. coli przeprowadzono na
podstawie morfologii kolonii, zdolności do fermentowania laktozy na podłoży MacConkey Agar
oraz w oparciu o wyniki reakcji biochemicznych uzyskanych w automatycznym systemie
VITEK®2 Compact. Lekowrażliwość szczepów E. coli oceniono metodą krążkowo-dyfuzyjną na
podłożu Mueller-Hinton Agar. W celu wykrycia genów kodujących wybrane czynniki wirulencji
laktozo-ujemnych pałeczek E. coli przeprowadzono reakcje multipleks PCR.
Wszystkie badane szczepy E. coli wykazały zdolność do przeprowadzenia typowych dla tego
gatunku reakcji biochemicznych. Analiza lekowrażliwości wykazała, że 47,5% badanych
szczepów E. coli było wrażliwych na wszystkie antybiotyki i chemioterapeutyki. Żaden spośród
badanych szczepów E. coli nie wytwarzał beta-laktamaz typu ESBL. Geny fimH fimA, iutA,
sfa/foc ,ibeA ,hlyF, neuC wykryto odpowiednio u 92,5%, 87,5%, 50,0%, 17,5%, 5,0%, 2,5%,
0,0% badanych pałeczek E. coli.
.
13
Temat:
„Wpływ wieku komórek w hodowlach
powtarzalność badań toksykologicznych.”
in
vitro
na
Autor: Marta Ostrowska, Beata Nosowska, Grzegorz Adamczuk, Ewelina Humeniuk, Magdalena
Pietryka, Magdalena Iwan, Agnieszka Korga
Uczelnia: Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Treść abstraktu:
Wstęp
Starzenie się komórek prawidłowych w hodowlach wykorzystywanych do badań in vitro jest
naturalnym i stale postępującym procesem. Wraz ze zwiększającą się liczbą pasaży linii
komórkowych zauważalne są właściwości komórek, które mogą wpływać na rezultat
przeprowadzanych na nich doświadczeń. Wyznaczenie liczby pasaży,po których dana linia
komórkowa jest stabilna, a wyniki badań są powtarzalne, wydaje się być podstawą każdego
rozpoczynającego się doświadczenia. Znaczenie takiego postępowania jest niezwykle istotne w
przedklinicznych testach nowych leków. Jedną z takich linii wykorzystywanych w badaniach
nowych leków jest linia szczurzych kardiomiocytów płodowych H9C2. Jej cechy są szczególnie
przydatne w badaniach kardiotoksyczności leków, w tym leków przeciwnowotworowych. Mimo
powszechności stosowania tej linii, jak dotąd nie opublikowano wyników badań dotyczących
tempa starzenia się tych komórek.
Cel
Celem pracy była ocena wpływu liczby pasaży linii komórkowej szczurzych kardiomiocytów
płodowych H9C2 na powtarzalność wyników wybranych testów toksykologicznych.
Metodyka
Badania przeprowadzono na linii szczurzych embrionalnych kardiomiocytów H9C2, którą
przepasażowano 25 razy. Hodowle po kolejnych pasażach poddano działaniu doksorubicyny.
Następnie oceniono morfologię komórek, żywotność oraz nasilenie stresu oksydacyjnego.
Uzyskane wyniki badań poddano analizie statystycznej.
Wyniki
Morfologia kardiomiocytów w próbach kontrolnych jest porównywalnawyłącznie do 5.pasażu.
Wraz z liczbą pasaży nasila się stres oksydacyjny w komórkach a wyniki badania żywotności
komórek są powtarzalne do 5, a przy niższy stężeniach leku do 15 pasażu.
Wnioski
Linia H9C2 zapewnia wiarygodny model in vitro wyłącznie w przypadku pięciu pierwszych
pasaży. Dalsza hodowla kardiomiocytów nie zapewnia powtarzalności badań, co uwarunkowane
jest starzeniem się hodowli.
14
Temat: „Ocena czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych u
studentów Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w
ramach Narodowego Alertu Cholesterolowego ”
Autor: Katarzyna Ozdarska, Joanna Miałkos, Agata Raniszewska, Karolina Wabik, Olga Zdun,
Katarzyna Żak
Uczelnia: Warszawski Uniwersytet Medyczny
Treść abstraktu:
Wstęp
Brak odpowiednio wcześnie wprowadzonych zasad profilaktyki chorób sercowo-naczyniowych
jest przyczyną rozwoju tych chorób, co skutkuje wzrostem liczby przedwczesnych zgonów tj.
przed 60 rokiem życia. W dotychczas przeprowadzonych badaniach epidemiologicznych, odsetek
badanych osób przed 20 r.ż. wynosił tylko 0,2%, zaś osób w przedziale wiekowym 20-29 lat
około 25%
Cel
Projekt Narodowy Alert Cholesterolowy jest skierowany do młodych osób, przede wszystkim
studentów uczelni medycznych. Założeniem programu jest, aby wszyscy studenci poznali własne
czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, co w połączeniu z wiedzą, jaką otrzymują w
trakcie studiów, pozwoli im lepiej zrozumieć cele działań profilaktycznych, które będą musieli
podejmować w stosunku do swoich przyszłych pacjentów.
Wyniki
Przebadano 591 studentów w wieku 18-26 lat. Wszystkim studentom oznaczono stężenia
parametrów lipidowych, wykonano pomiary antropometryczne, ciśnienia tętniczego krwi i
przeprowadzono badanie ankietowe. Analiza danych ankietowych wskazała, iż badana grupa
studentów charakteryzuje się wysokim obciążeniem rodzinnym w kierunku nadciśnienia
tętniczego. Natomiast wyniki pomiarów ciśnienia tętniczego krwi pozwalają na stwierdzenie, iż
nadciśnienie tętnicze w badanej grupie występuje u 17% osób, wśród których dominują
mężczyźni (43%). Analiza oznaczeń parametrów lipidowych wykazała, że najczęstszym
zaburzeniem lipidowym jest hipercholesterolemia, która w równej mierze dotyczy kobiet i
mężczyzn. Natomiast najrzadziej występującym zaburzeniem jest hipertriglicerydemia,
zdecydowane częściej występująca u mężczyzn.
Wnioski
Analiza uzyskanych wyników badań pozwala na stwierdzenie, iż 25% przebadanych studentów
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego już jest obarczonych ryzykiem wystąpienia chorób
sercowo-naczyniowych.
15
Temat:
„Wzrost ekspresji receptora WSX-1 na limfocytach
pęcherzykowych. Nowy marker niedrobnokomórkowego
raka płuca?”
Autor: Tomasz Wandtke, Joanna Golińska, Maciej Gawroński, Izabela Bielińska, Aleksandra
Stefanowicz,
Uczelnia: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum im. Ludwika
Rydygiera w Bydgoszczy
Treść abstraktu:
Wstęp
WSX-1 to receptor dla IL-27. Oś IL-27/WSX-1 jest jednym z najważniejszych szlaków
uczestniczących we wspieraniu polaryzacji immunologicznej typu Th1, a przez to jest
potencjalnie istotny w terapii niedrobnokomórkowego raka płuca (NSCLC).
Cel
Ocena ekspresji cząsteczki WSX-1 w ludzkich dolnych drogach oddechowych i wpływu
czynników zewnętrznych na jej poziom u pacjentów z NSCLC.
Metody: Poziom ekspresji WSX-1 na limfocytach pęcherzykowych określano na drodze
bezpośredniego immunofenotypowania materiału BAL (ang. Bronchoalveolar Lavage) pacjentów
z sarkoidozą (ang. Pulmonary Sacrcoidosis, PS; n=17, 7 palących (P), 10 niepalących (NP)),
NSCLC (n=12, NP=6, P=6) oraz z grupy kontrolnej (GK; n=11, NP=6; P=5).
Wyniki
NP z PS oraz NSCLC charakteryzowali się znacząco wyższym poziomem ekspresji WSX-1 na
AL w porównaniu z NP GK (PS: 6,5±2,3; NSCLC: 8,2±31; NP GK: 3,8±1,1; mediana±SEM,
p<0,05). Podobnie, wzrost ilości AL WSX-1 CD4+ oraz WSX-1 CD8+ był także statystycznie
znaczący u wszystkich NP pacjentów we wszystkich badanych grupach. Niespodziewanie, także
P GK charakteryzowała się znaczącym wzrostem ekspresji WSX-1 na AL w porównaniu do NP
GK (7,5±2,3 vs. 3,8±1,1).
Wnioski
Wszystkie subpopulacje AL charakteryzują się ekspresją WSX-1. WSX-1 wydaje się być
markerem aktywacji AL (o niespecyficznym charakterze; jego wyższa ekspresja została
stwierdzona u pacjentów z PS oraz NSCLC). Jednakże, w przeciwieństwie do PS,
cutoimmunologiczny skład popłuczyn BAL u pacjentów z NSCLC był podobny do popłuczyn
osób z GK. Poziom komórek T WSX-1+ może służyć jako czuły marker procesów
nowotworowych w obrębie płuc. Co więcej, podwyższone poziomy WSX-1 na AL CD8+ NP
pacjentów z NSCLC są odpowiedzialne za wzmocnienie odpowiedzi cytotoksycznej, która jest
kluczowa dla eliminacji nowotworu. Przeciwnie wyższy poziom WSX-1 na AL CD4+ hamuje
niepożądaną oś polaryzacyjną Th2. Uzyskane wyniki wydają się potwierdzać
przeciwnowotworową rolę IL-27.
16
Temat:
„Wykorzystanie stacjonarnej oraz czasowo-rozdzielczej
spektroskopii autofluoroscencyjnej w różnicowaniu guzów
mózgu.”
Autor: Paweł Orłowski, Kamila Woźniak
Uczelnia: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum im. Ludwika
Rydygiera w Bydgoszczy
Treść abstraktu:
Wstęp
Istnieje zapotrzebowanie na narzędzia diagnostyczne umożliwiające śródoperacyjną ocenę
jakościową guzów mózgu m.in. pod względem stopnia złośliwości. Wiele guzów mózgu jest
wysoce heterogenna, a ich klasyfikacja histologiczna jest w pewnym stopniu umowna, co
komplikuje zadanie neurochirurga. Istotnym problemem jest ocena marginesu operacyjnego i
stopnia resekcji guza. Obiecującymi narzędziami w tych kwestiach wydają się metody optyczne,
szczególnie spektroskopia autofluorescencyjna, gdzie analiza materiału opiera się na
fluorescencji endogennych fluoroforów - składowych komórek oraz macierzy tkankowej.
Cel
Ocena przydatności stacjonarnej i czasowo-rozdzielczej spektroskopii autofluorescencyjnej w
różnicowaniu trzech wycinków guzów mózgu.
Materiał i metody
Materiał pobrano od trzech pacjentów z rozpoznanymi guzami mózgu: przerzutowy guz mózgu z
raka płuc, glejak wielopostaciowy i oponiak.
Pomiary stacjonarnych widm autofluorescencji wycinków tkankowych guzów mózgu wykonano
z użyciem spektrofluorymetru dla wzbudzeń 270 i 290 nm.
Dla tych samych próbek wykonano następnie czasowo-rozdzielcze pomiary widm
autofluorescencji, z wykorzystaniem diod impulsowych generujących impulsy światła o
długościach fal 273 i 293nm.
Przeprowadzono badania histopatologiczne wszystkich analizowanych materiałów tkankowych w
celu interpretacji wyników.
Wyniki
Uzyskano widma autofluorescencji dla długości fali światła wzbudzającego 270 i 290 nm trzech
wycinków tkankowych guzów mózgu oraz parametry kinetyki zaniku widm autofluorescencji dla
wzbudzeń 273 i 293 nm. 11
Wnioski
Zauważono zasadniczą różnicę w ewolucji czasowej autofluorescencji dla wszystkich typów
guzów mózgu, w kontraście do wyników badań stacjonarnych, w których stacjonarne widma
emisji tych próbek były nierozróżnialne (nakładały się w zakresie autofluorescencji typtofanu
przy wzbudzeniu 270 i 290 nm).
17
Temat: „Analiza wybranego polimorfizmu w promotorze genu ABCB1
u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka”
Autor: Karolina Klatte, Dagmara Szmajda, Adrian Krygier
Uczelnia: Uniwersytet Medyczny w Łodzi
Treść abstraktu:
Cel pracy
Choroba wrzodowa to cykliczne pojawianie się wrzodów trawiennych w żołądku lub
dwunastnicy. W patogenezie tej choroby ważnym czynnikiem jest zakażenie bakterią
Helicobacter pylori. Gen ABCB1 koduje glikoproteinę P, która jest transporterem
odkomórkowym i odpowiada za usuwanie ksenobiotyków do przestrzeni zewnątrzkomórkowej.
Zwiększony poziom glikoproteiny P powoduje nadmierne usuwanie substancji z komórki, co w
przypadku leczenia chemioterapeutykami (w tym m.in. lekami stosowanymi w eradykacji H.
pylori) może prowadzić do zjawiska lekooporności. Zmniejszona ilość tego białka skutkuje
gromadzeniem się szkodliwych substancji wewnątrz komórki i rozwojem wielu chorób. Znanych
jest ponad 50 polimorfizmów genu ABCB1, a badany przez nas polimorfizm może wpływać na
ekspresję ABCB1 i jego mRNA i w związku z tym potencjalnie zwiększać ryzyko rozwoju
choroby wrzodowej żołądka.
Celem naszej pracy była ocena częstości występowania genotypów i alleli dla polimorfizmu genu
ABCB1 w pozycji T-129C w grupie osób zdrowych oraz w grupie osób z chorobą wrzodową
żołądka oraz porównanie częstości rozkładu poszczególnych genotypów w obu grupach.
Wyniki
Wykorzystując metodę RFLP (polimorfizmu długości fragmentów restrykcyjnych) określono
polimorfizm w pozycji 129 regionu promotorowego genu ABCB1. Przebadano 60 pacjentów ze
zdiagnozowaną chorobą wrzodową żołądka oraz 67 osób stanowiących grupę kontrolną.
Materiałem badanym wśród grupy osób chorych były bioptaty błony śluzowej żołądka, pobrane
podczas gastroskopii, natomiast w obrębie grupy kontrolnej do badań wykorzystaliśmy krew
obwodową. Obecność zakażenia H. pylori oceniano testem ureazowym. Zakażenie wykryto u 31
pacjentów.
Wnioski
Wstępna analiza nie wykazała istotnych różnic pomiędzy rozkładem częstości występowania
genotypów oraz allela C w populacji osób zdrowych oraz w populacji osób chorych. Tym samym
można przypuszczać, że badany polimorfizm nie ma związku ze zwiększoną zachorowalnością
na chorobę wrzodową żołądka.
18
Temat:
„Analiza
proteomiczna
wysięków
towarzyszących nowotworom płuc.”
opłucnowych
Autor: Kinga Eling, Patrycja Pietuch, Julia Majka
Uczelnia: Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Treść abstraktu:
Wstęp
Wysięk opłucnowy powstaje w wyniku gromadzenia się płynu w jamie opłucnej spowodowanego
m.in. zwiększoną przepuszczalnością naczyń. Badania wykazały, że wysięki opłucnowe
zawierają wiele białek, które mogą pochodzić z surowicy albo są obecne na skutek toczącego się
procesu zapalnego lub nowotworowego, większość z nich nie została jeszcze zidentyfikowana,
mogą one jednak okazać się charakterystyczne dla danej jednostki chorobowej.
Cel
Analiza składu białkowego w wysiękach nowotworowych i nienowotworowych. Materiały i
metody: Ocenie poddano wysięki opłucnowe pobrane drogą torakocentezy.
Stężenie białka zostało ocenione metodą Bradforda. Następnie, po wysoleniu siarczanem amonu ,
oczyszczeniu przy pomocy dializy i usunięciu albumin, została przeprowadzona elektroforeza
jednokierunkowa w żelu poliakrylamidowym (PAGE) oraz dwukierunkowa (2D) –
izoogniskowanie (IEF) i elektroforeza w denaturującym żelu poliakrylamidowym (SDS-PAGE).
Jeżeli analiza elektroforetyczna wykaże obecność białek, których obecność lub stężenie różni się
znacząco w wysiękach nowotworowych i nienowotworowych, zostaną one poddane analizie i
identyfikacji z udziałem spektrometrii masowej.
Wyniki i wnioski
Przeprowadzona elektroforeza jednokierunkowa pozwala wyciągnąć wstępne wnioski iż, skład
białkowy różni się w wysiękach nowotworowych i nienowotworowych. Stwierdzono specyficzne
obrazy elektroforetyczne dla każdego z badanych schorzeń oraz wykazano podobieństwo składu
białkowego tych samych chorób pomiędzy pacjentami.
Dalsze badania dostarczą informacji na temat patogenezy samych wysięków oraz dadzą
możliwość skatalogowania protein w poszczególnych typach wysięków, zwłaszcza
nowotworowych, co może być wykorzystane w szybkiej diagnostyce różnicowej. Korelacja
składów charakterystycznych białek ze stanem klinicznym pacjenta pozwoli wyselekcjonować
potencjalne markery diagnostyczne oraz może stać się narzędziem do diagnozy i specyficznej
terapii.
19
Temat:
„Badania
genetyczne
w
diagnostyce
mieloproliferacyjnych Ph-ujemnych.”
nowotworów
Autor: Katarzyna Osmańska
Uczelnia: Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, Uniwersytet Mikołaja
Kopernika w Toruniu
Treść abstraktu:
Nowotwory mieloproliferacyjne (MPN – myeloproliferative neoplasms) są klonalnymi
chorobami komórek macierzystych szpiku. W 2008 roku Międzynarodowa Organizacja Zdrowia
(WHO – World Health Organization) wprowadziła nową klasyfikację tej grupy nowotworów
bazując na zależności pomiędzy obecnością określonych zaburzeń cytogenetycznych i
molekularnych a wystąpieniem objawów charakterystycznych dla poszczególnych MPN.
Czerwienica prawdziwa (PV – polycythemia vera), nadpłytkowość samoistna (ET - essential
thrombocythemia) oraz pierwotna mielofibroza (PMF – primary myelofibrosis) należą do
najczęściej występujących MPN Ph-ujemnych. Materiałem stosowanym do badań genetycznych
w tej grupie chorób jest szpik kostny pobrany odpowiednio na heparynę (badania
cytogenetyczne), bądź na EDTA (badania molekularne).
Badania cytogenetyczne obejmują analizę kariotypu komórek szpiku oraz analizę techniką
fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH – fluorescent in situ hybridization). W ostatnich
latach pojawia się coraz więcej doniesień literaturowych na temat zastosowania metody
porównawczej hybrydyzacji genomowej do mikromacierzy (aCGH – array comparative genomic
hybridization) w grupie pacjentów z rozpoznaniem MPN. Badania te mają charakter jedynie
naukowy, jednak z perspektywą zastosowania ich w diagnostyce w niedalekiej przyszłości.
Z kolei badania molekularne stały się integralną częścią rozpoznania MPN, stanowiąc standard
postępowania. Analizy z zakresu biologii molekularnej polegają na wykrywaniu obecności
mutacji w obrębie genu JAK2 oraz genu MPL. Ostatnio opisany został nowy marker genetyczny
– onkogen CALR. Badania molekularne mają znaczenie zarówno diagnostyczne, jak i
rokownicze.
Dzięki zastosowaniu badań genetycznych w diagnostyce MPN Ph-ujemnych możliwe jest ich
bardziej precyzyjne różnicowanie, co pozwala z kolei na zastosowanie leków celowanych, które
znacząco mogą poprawić rokowanie.
20
SESJA II
21
Temat: „Metagenomika - nowe narzędzie analizy zróżnicowania
biologicznego i jej poencjalne zastosowanie w naukach
medycznych.”
Autor: Joanna Gerc
Uczelnia: Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
Treść abstraktu:
Metagenomika to wyłaniający się kierunek nowoczesnej mikrobiologii. Z chwilą jej
zastosowania zrewolucjonizowała pogląd i rozumienie świata mikroorganizmów. Metagenomika
znana także pod określeniem genomiki środowiskowej czy ekogenomiki jest stosunkowo młodą
dziedziną nauki. Techniki badawcze z nią związane polegają głównie na klonowaniu DNA
pozyskanego ze środowiska i sekwencjonowaniu otrzymanych bibliotek genomowych.
Najbardziej znanymi jak dotąd projektami metagenomowymi były Human Microbiome Project
oraz sekwencjonowanie DNA populacji mikroorganizmów z Morza Sargassowego. Poznanie
nowych mikroorganizmów, a zwłaszcza ich genów pozwala na rozwój wielu dziedzin nauki,
zwłaszcza biotechnologii (produkcja nowych enzymów, antybiotyków czy biosensorów).
W porównaniu z tradycyjną mikrobiologią koncentrującą się na badaniu poszczególnych
mikroorganizmów hodowanych w laboratorium – metagenomika pozwala na analizę całych
populacji mikroorganizmów występujących w danym środowisku bez potrzeby ich wcześniejszej
hodowli. Głównym zadaniem metagenomiki jest bez wątpienia możliwość odkrywania nowych
populacji drobnoustrojów o potencjalnie użytecznych funkcjach, które mogą mieć dalsze
zastosowanie w różnorodnych sektorach życia – przemyśle, terapii, a także zrównoważonym
rozwoju środowiska. Coraz częściej aspekty metagenomiki wykorzystuje się w badaniach wielu
schorzeń, głównie nowotworów, chorób autoimmunologicznych, chorób układu pokarmowego, a
także wielu innych. Daje to kolejną szansę na poznanie mechanizmów związanych z procesami
nowotworzenia i chorobotwórczości, a przez to zasięgnięcie po nowe metody leczenia.
Postępy w rozwoju metagenomiki i udoskonalaniu narzędzi bioinformatycznych pozwalają
prowadzić nowe badania i rozwijać funkcjonalność baz danych. Metagenomika dała nam zatem
potężne narzędzie, pozwalające dostrzec potencjał niedostępnego świata mikroorganizmów.
Zmieniła nasze myślenie o biologicznym świecie i pomogła w pełni wykorzystać nieznane do tej
pory zasoby i zdolności mikroorganizmów.
22
Temat: „Oznaczanie histaminy w rybach i produktach pochodzenia
morskiego w latach 2013-2014 z wykorzystaniem
wysokosprawnej chromatografii cieczowej RP-HPLC. ”
Autor: Przemysław Rybczyński
Uczelnia: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum im. Ludwika
Rydygiera w Bydgoszczy
Treść abstraktu:
W pracy zostanie zaprezentowana analiza środków spożywczych zgodnie z rozporządzeniem
Komisji Europejskiej (WE) NR 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 roku w sprawie kryteriów
mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych. Jako materiał badawczy wykorzystano
produkty rybołówstwa o podwyższonym poziomie histaminy wprowadzone do obrotu w ciągu
okresu przydatności do spożycia. Próbki przygotowano zgodnie z Procedura Badawczą
opracowaną przez laboratorium w oparciu o Wydawnictwo Metodyczne Państwowego Zakładu
Higieny. Celem badań było sprawdzenie i ewentualne wyeliminowanie produktów spożywczych,
w których stężenie histaminy przekraczało limit 200 mg/kg wyżej zacytowanego rozporządzenia
Komisji Europejskiej. Histamina powstaje z aminokwasu histydyny w wyniku dekarboksylacji.
Histamina jako amina biogenna powoduje zwężenie oskrzeli, skurcz mięsni gładkich, krtani,
tchawicy, przyśpiesza rytm zatokowy i zwiększa kurczliwość lewej komory serca, zwalnia
również przewodnictwo przedsionkowo-komorowe. Amina ta rozszerza naczynia krwionośne i
zwiększa ich przepuszczalność co powoduje przenikanie płynów i makrocząsteczek do tkanek i
tworzenie obrzęków. Biorąc pod uwagę szkodliwe oddziaływanie na organizm ludzki niezwykle
istotna jest kontrola stężenia histaminy w produktach pochodzenia krajowego, ale również w
produktach importowanych. Analiza dotyczy produktów rybołówstwa świeżych, mrożonych oraz
przetworzonych. W pracy zostaną wykorzystane wyniki badań Oddziału Laboratoryjnego PSSE
we Włocławku. Opracowanie wyników zostanie przedstawione zgodnie z aktualnie
obowiązującym Kodeksem Etyki PSSE we Włocławku oraz Procedurą Ogólną PO-08 „Ochrona
praw własności klienta i zachowanie poufności” wydanie 3 z dnia 05.02.2007 r.
23
Temat: „Zachowania suicydalne osób w podeszłym wieku. ”
Autor: Natalia Ciesielska, Paula Dudek, Karolina Filipska, Łukasz Dembowski
Uczelnia: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum im. Ludwika
Rydygiera w Bydgoszczy
Treść abstraktu:
Wstęp
Demograficzne starzenie się ludności Polski, wyrażające się wzrostem odsetka ludzi starszych w
społeczeństwie, stanowi coraz większe wyzwanie dla współczesnej medycyny. Uwarunkowania
biologiczne, psychiczne i społeczno-socjalne powodują, że osoby w podeszłym wieku są
szczególnie podatne na zaburzenia psychiczne, mogące przyczynić się do samobójstw.
Cel
Określenie częstości występowania aktów samobójczych wśród osób po 60 r. ż. Zwrócenie uwagi
na odsetek zgonów wynikających z zachować suicydalnych w zależności od wieku i płci.
Materiał i metody:
Analiza danych prowadzona była w oparciu o statystyki Komendy Głównej Policji, dotyczące
liczby prób samobójczych po 60 r. ż. Wyodrębniono podział na zaburzenia psychiczne, cechy
predysponujące do podjęcia aktów samobójczych oraz ilość samobójstw wśród osób w
podeszłym wieku w Polsce. Uwzględniono dane z lat 2008-2013.
Wyniki
W 2013r. u osób po 60 r. ż. liczba prób samobójczych wyniosła 1598. Stanowi to ok. 22%
wszystkich zachować suicydalnych podjętych w Polsce. Kolejno: w 2012r. odnotowano 1095
prób samobójczych (977 zakończonych zgonem); w 2011r. - 855 (777); w 2010 r. – 978 (884);
2009r. - 982 (897); natomiast w 2008r. – 916 (833). Wyniki ukazują, iż wyżej wymienione
zachowanie wraz z upływem czasu ma tendencję wzrostową.
Wnioski
Przegląd materiału badawczego sugeruje, iż wzrasta częstość podejmowania aktów
samobójczych wśród osób po 60 r. ż. Zwiększanie świadomości społeczeństwa , usprawnienie
opieki medycznej oraz prowadzenie badań w celu znalezienia metod zapobiegających
samobójstwom mogłoby zminimalizować powyższe zjawisko.
24
Temat: „Fizjoterapia w ZZSK- kiedyś i dziś.”
Autor: Paula Dudek, Łukasz Dembowski. Karolina Filipska
Uczelnia: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum im. Ludwika
Rydygiera w Bydgoszczy
Treść abstraktu:
Wstęp
Choroby reumatyczne dotyczą aż 33 % populacji ogólnej . Zesztywniające zapalenie stawów
kręgosłupa (ZZSK) jest jedną z chorób reumatycznych, która występuje u 0,2-1,2 % populacji
ogólnej. Etiologia ZZSK jest nieznana, dlatego głównie prowadzone jest leczenie objawowe.
Rehabilitacja odgrywa istotną rolę w redukcji dolegliwości bólowych oraz ograniczeń
funkcjonalnych, przyczyniając się do podniesienia jakości życia pacjentów z ZZSK.
Cel
Przedstawienie klasycznego, kompleksowego modelu usprawniania pacjentów z ZZSK oraz
nowoczesnych metody, które mogą zostać wykorzystane w programie fizjoterapeutycznym.
Materiały i metody badawcze:
Dokonano przeglądu licznych prac, w tym publikacji oryginalnych i poglądowych, obejmujących
swą tematyką postępowanie fizjoterapeutyczny u pacjentów z ZZSK. Posługując się kluczowymi:
zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, fizjoterapia, choroby reumatyczne, usprawnianie,
przeszukano bazy bibliograficzne takie jak Medline, Web of Scientes, EBSCO, Polska
bibliografia lekarska.
Wnioski
Dokonany przegląd literatury wskazuje na potrzebę wdrożenia alternatywnych metod do
standardowego procesu leczenia ZZSK. Wciąż brak dowodów i badań potwierdzających
skuteczność zastosowania większości z nowoczesnych metod. Wynika to głównie z braku
narzędzi badawczych oraz problemu w ścisłym określeniu doboru grupy badawczej. W celu
stworzenia interdyscyplinarnego programu usprawniania osób z ZZSK, istniej konieczność
prowadzenia badań o odpowiedniej metodologii zgodnej z domeną Evidence Based Medicine
(EBM).
25
Temat: „Ocena skojarzonego działania bortezomibu i doksorubicyny
na linię komórkową czerniaka.”
Autor: Grzegorz Adamczuk, Ewelina Humeniuk, Magdalena Iwan, Marta Ostrowska, Magdalena
Pietryka
Uczelnia: Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Treść abstraktu:
Wstęp
Czerniak jest nowotworem złośliwym, pochodzenia melanocytarnego. Nowotwór ten
charakteryzuje się szybkim wzrostem oraz wysokim potencjałem do przerzutowania. Poza
wczesnym leczeniem chirurgicznym, nie ma skutecznych metod leczenia pacjentów z
czerniakiem. W oparciu o znajomość biologii tego nowotworu,poszukiwane są nowe strategie
leczenia. Doksorubicyna, należąca do grupy antybiotyków antracyklinowych, jest szeroko
stosowana w terapii przeciwnowotworowej. Bortezomib z kolei należy do nowej grupy leków
przeciwnowotworowych, będących inhibitorami proteasomu. Doksorubicyna, oprócz hamowania
proliferacji i działania proapoptotycznego wywołuje w komórkach stres oksydacyjny, a
zahamowanie aktywności proteasomu wzmaga procesy oksydacyjne w komórce.
Cel
Celem badań była ocena skojarzonego działania bortezomibu i doksorubicyny na linię
komórkową czerniaka pod kątem cytotoksyczności oraz ocena nasilenia stresu oksydacyjnego w
badanych komórkach.
Metodyka.
Badania zostały przeprowadzone na linii komórkowej Mel-1, którą poddano działaniu
bortezomibu i doxorubicyny w kombinacji dwóch stężeńmieszczących się w dolnym zakresie
stężeń klinicznych. Po 24 godzinach oceniono morfologię komórek oraz ich żywotności
inasilenie stresu oksydacyjnego.
Wyniki
Wykazano brak cytotoksycznego działania doksorubicyny na komórki czerniaka oraz słaby
wpływ bortezomibu. Stwierdzono natomiast 50%-owy spadek żywotności badanych komórek w
przypadku zastosowania obu związków. Obecność stresu oksydacyjnego wykazano we
wszystkich hodowlach poddanych działaniu doksorubicyny o podobnym nasileniu, niezależnie
od obecności bortezomibu.
Wnioski
Wykazano synergistyczne działanie bortezomibu i doksorubicyny w stosunku do linii
komórkowej czerniaka Mel-1. Obserwowane działanie cytotoksyczne nie jest związane ze
stresem oksydacyjnym.
26
Temat: „Aptamery w chorobach wirusowych – realna alternatywa dla
przeciwciał monoklonalnych?”
Autor: Maciej Gawroński, Tomasz Wandtke, Ewelina Wędrowska
Uczelnia: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum im. Ludwika
Rydygiera w Bydgoszczy
Treść abstraktu:
Wstęp
Aptamery to jednoniciowe cząsteczki DNA lub RNA, zdolne do wiązania szerokiego spektrum
cząsteczek organicznych i nieorganicznych, zarówno w skali atomów, jak i całych komórek.
Uzyskiwane są w procesie SELEX (ang. Systematic Evolution of Ligands by Exponential
Enrichment), który warunkuje ich wysoką specyficzność i swoistość względem docelowych
cząsteczek. Liczne zalety aptamerów, takie jak niski koszt i krótki czas produkcji, łatwość ich
modyfikacji, małe rozmiary, czy zdolność wiązania toksycznych molekuł sprawiają, że w
aptamerach upatruje się atrakcyjnej alternatywy dla przeciwciał monoklonalnych. Duże
zainteresowanie budzi wykorzystanie aptamerów w diagnostyce zakażeń wirusowych,
szczególnie w obliczu coraz częściej występujących epidemii i pandemii chorób wirusowych.
Cel pracy
Ocena przydatności aptamerów w diagnostyce zakażeń wirusowych
Materiały i metody
Analiza dostępnych danych literaturowych.
Wyniki
Stworzono szereg aptamerów zdolnych do odróżniania od siebie poszczególnych typów wirusa
grypy, w szczególności typów A: H1N1, H3N2, jak również wirusa grypy ptasiej: H5N1. Użycie
aptamerów skierowanych przeciwko białku Tat pozwala natomiast na wykrycie wirusa HIV. W
oparciu o cząsteczki aptamerów powstała również technika ELASA (Enzyme Linked AptoSorbent Assay), zaadoptowana na potrzeby wykrywania glikoproteiny E2 wirusa HCV. Z kolei
aptamer HBs-A22 rozpoznaje antygen HBsAg na powierzchni hepatocytów zakażonych HBV.
Aptamery znalazły także zastosowanie w wykrywaniu zakażeń wirusami HPV, Dengi czy
Gorączki Zachodniego Nilu.
27
Temat: „Spektroskopia fluorescencyjna – nowoczesna technika w
analizie biochemicznej żywności?”
Autor: Beata Wustrau, Agnieszka Wiśniewska, Paweł Orłowski
Uczelnia: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum im. Ludwika
Rydygiera w Bydgoszczy
Treść abstraktu:
Wstęp
Najczęściej wykorzystywanymi produktami do procesu smażenia jest olej rzepakowy i
słonecznikowy. Ze względu na szerokie zastosowanie obróbki kulinarnej, jaką jest smażenie oraz
fakt, iż w procesie wielokrotnego smażenia mogą powstawać substancje szkodliwe dla zdrowia,
uzasadnionym wydaje się szukanie technik analitycznych pozwalających na szybką i prostą
ocenę zużycia produktów smażalniczych. Jedną z takich metod jest spektroskopia
fluorescencyjna, która w przyszłości może stanowić element rutynowej kontroli jakości
żywności.
Cel
Celem niniejszej pracy była ocena zmian właściwości spektralnych olejów roślinnych pod
wpływem procesu smażenia frytek oraz określenie przydatności metod spektroskopowych w
analizie tej grupy żywności.
Materiał i metody
Materiał badawczy obejmował łącznie 10 próbek (rafinowanego oleju rzepakowego oraz
słonecznikowego), które zostały poddane procesom czterokrotnego smażenia mrożonych frytek.
Grupę kontrolną stanowiły próbki oleju świeżego nie poddanych obróbce cieplnej. Analizę
przeprowadzono w zakresie długości fal 270 nm - 450 nm, wykonanej na spektrofluorymetrze
Hitachi F-7000.
Wyniki
Wykazano, iż istnieją znamienne różnice w kształcie oraz intensywności widm emisji i
wzbudzenia między próbkami olejów poddanymi i nie poddanymi wielokrotnemu procesowi
smażenia frytek. Efekt ten był proporcjonalny do czasu smażenia. Znamienne różnice w widmach
emisji i wzbudzenia odnotowano po 3 krotnym smażeniu dla długości fali 270, 290, 320 nm.
Dodatkowo obserwowano różnice wartości widma spektralnego między olejem rzepakowym i
słonecznikowym.
Wnioski
Właściwości fluorescencyjne poszczególnych składników olejów roślinnych (tokoferol, związki
fenolowe, chlorofil, i.in) mogłyby zostać wykorzystane w przyszłości jako wskaźnik jakości
28
produktu, oceniany za pomocą nieniszczącej, szybkiej analizy spektroskopowej. Przedstawione
przykłady ilustrują duży potencjał tej metody.
29
Temat: „Macierz korelacji wyników testów Całościowej Oceny
Geriatrycznej u pacjentów z MCI.”
Autor: Natalia Ciesielska, Karolina Filipska, Wojciech Stemplowski, Remigiusz Sokołowski
Uczelnia: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum im. Ludwika
Rydygiera w Bydgoszczy
Treść abstraktu:
Wstęp
Spektrum zmian poznawczych uwarunkowane jest starzeniem się organizmu. Wielu badaczy
uznało łagodne zaburzenia poznawcze (MCI – Mild Cognitive Impairment) jako stan przejściowy
pomiędzy naturalnym starzeniem się, a demencją. Charakteryzuje się najczęściej osłabieniem
pamięci z prawidłowym globalnym funkcjonowaniem poznawczym bez demencji. Wpływa na
pogorszenie aktywności złożonej, a w rezultacie na obniżenie jakości życia.
Cel
Porównanie wyników testów zawartych w Całościowej Ocenie Geriatrycznej tj. testów
oceniających sprawność funkcji poznawczych, motorycznych oraz złożonych i podstawowych
czynności dnia codziennego u osób z MCI po 60 roku życia.
Materiał i metody
Badanie przeprowadzono na Katedrze i Klinice Geriatrii CM UMK w Bydgoszczy. Za kryteria
diagnostyczne MCI, uznano wytyczne Mayo ClinicGroup. Po uwzględnieniu kryteriów
włączenia i wyłączenia zakwalifikowano 27 osób. Do oceny sprawności domen poznawczych
wykorzystano CDT, MMSE i MoCA. Do oceny stanu psychicznego wykorzystano Geriatryczną
Skalę Oceny Depresji (GDS).Do oceny chodu i równowagi zastosowano skalęTinetti, natomiast
do analizy złożonych i podstawowych czynności dnia codziennego, kolejno skalę ADL i IADL.
Do oceny ryzyka pogorszenia stanu zdrowia w ciągu 2 lat wykorzystano skalę VES-13. Do oceny
ryzyka związanego ze stanem odżywienia wykorzystano skalę NRS.Wyniki końcowe
opracowano przy użyciu STATISTICA 10.0. Do obliczenia zależności wykorzystano metodę
macierzy korelacji rang Spermana.
Wyniki
Na podstawie analizy macierzy korelacji rang Spermana uzyskano następujące wyniki istotne
statystycznie (p <0,05). Dodatnią korelację umiarkowaną (r = od 0,4 do 0,6) uzyskano dla
porównania IADL:MMSE (Przypominanie) r = 0,46 oraz IADL:CDT r = 0,43. Ujemną korelację
umiarkowaną (r = od -0,4 do -0,6) uzyskano dla porównania GDS:MoCA (Wzrokowoprzestrzenne) r = -0,54.
30
Wnioski.
1. Spadek zdolności przypominania może mieć umiarkowany wpływ na obniżenie zdolności
wykonywania złożonych czynności życia codziennego.
2. Obniżenie sprawności funkcji poznawczych może mieć umiarkowany wpływ na obniżenie
zdolności wykonywania złożonych czynności życia codziennego.
3. Stany depresyjne mogą mieć umiarkowany wpływ na obniżenie zdolności wzrokowoprzestrzennych.
31
Za treść abstraktów odpowiadają osoby zgłaszające.
Zachowano dokładną treść nadesłanych abstraktów.
32