urządzenia do pracy w atmosferze zagrożonej wybuchem

Transkrypt

URZĄDZENIA DO PRACY
W ATMOSFERZE ZAGROŻONEJ WYBUCHEM
ATEX
Strona
Wstęp
02
Dyrektywa ATEX 94/9/EC
03
Obszary zagrożone wybuchem
04−05
Identyfikacja
06
Klasy zabezpieczenia
07
Grupy urządzeń / klasy temperaturowe
08
Klasa ochrony "d" i "m"
09
Klasa ochrony "i" i "e"
10
Organizacje standaryzacji
11
Certyfikaty
12
Atesty CENELEC
13
Atesty CENELEC − standardy międzynarodowe
14
Certyfikaty zgodności
15
Najczęściej zadawane pytania
16
V1005−PL−R5
Urządzenia do pracy w atmosferze zagrożonej wybuchem
WSTĘP
INFORMACJE OGÓLNE
Przypadkowy zapłon gazów lub par w atmosferze zagrożonej wybuchem może spowodować wybuch. Podjęto specjalne kroki na
arenie międzynarodowej w celu uniknięcia zniszczenia urządzeń lub zagrożenia życia osób obsługujących.
Powstałe normy, oznaczenia i kodyfikacje odnoszą się głównie do przemysłu chemicznego i petrochemicznego, tam gdzie takie
środowiska zagrożone wybuchem powstają w trakcie produkcji, przerobu i przechowywania palnych produktów. Odnoszą się one
również do instalacji, gdzie powstaje łatwopalny pył, na przykład w młynach i elewatorach.
B
NIEKTÓRE DEFINICJE
Co to jest atmosfera potencjalnie wybuchowa?
Do wywołania wybuchu konieczne jest zaistnienie 3 czynników:
A
Tlen w powietrzu = zawsze obecny
B
Palna substancja (gaz, pary, mgła lub pył)
C
Źródło zapłonu: Instalacja elektryczna lub dowolne źródło ciepła
Źródłem zapłonu są nie tylko iskry lub płomień. Żródłem zapłonu może być
także wysoka temperatura powierzchni urządzenia elektrycznego, jeśli ta
temperatura przekracza temperaturę zapłonu obecnego gazu.
A
C
Wyeliminowanie jednego z trzech
czynników powoduje wyeliminowanie
Co to jest gazowa atmosfera wybuchowa ?
ryzyka wybuchu
Jest to atmosfera stanowiąca mieszaninę powietrza i palnych składników, takich jak gazy, pary, włókna, w której po zapłonie następuje
spalanie w całej objętości.
Co to jest atmosfera wybuchowa ?
Jest to atmosfera, która może wybuchnąć (istnieje potencjalne niebezpieczeństwo) na skutek czynników związanych z instalacją
procesową, takich jak: nieszczelności, pęknięcia rur, zmiana temperatury, itp.
Jaka jest podstawowa różnica między atmosferą gazową a atmosferą pyłową?
Podstawową różnicą jest gęstość. Gęstość gazów i par jest około 1000 razy mniejsza niż pyłów. Gazy rozprzestrzeniają się w powietrzu
wskutek zjawiska konwekcji i dyfuzji tworząc jednorodną mieszaninę. Ponieważ pyły są cięższe od powietrza, to mają tendencję
do osadzania się.
Jakie są podstawowe cechy atmosfery wybuchowej spowodowanej przez pyły?
Aby atmosfera pyłowa stała się wybuchowa, to spełnione muszą być następujące warunki:
− Pył musi być palny (cząsteczki mniejsze od < 0.3 mm).
− Atmosfera musi zawierać utleniacz (zazwyczaj tlen, nawet w niewielkiej ilości).
− Pył musi tworzyć zawiesinę. (Wybuch powstaje wskutek wyjątkowo szybkiego spalania pyłu w tlenie zawartym w powietrzu.)
− Koncentracja pyłu musi być z zakresu wybuchowego. (Dolna wartość graniczna zagrożenia wybuchem wynosi 50 g/m3.)
Wszystkie karty katalogowe dostępne na stronie: www.ascojoucomatic.com
V1005−2
DYREKTYWA ATEX 94/9/EC
CELE DYREKTYWY ATEX 94/9/EC (“ATmospheres EXplosibles”)
Zapewnienie wolnego obrotu urządzeń na całym terytorium Unii Europejskiej.
Usunięcie barier w handlu dzięki Nowemu Podejściu (New Approch) wymagającego definicji najważniejszych wymagań
dotyczących bezpieczeństwa i zdrowia, które zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa (Aneks II Dyrektywy 94/9/EC).
Objęcie jedną dyrektywą zarówno urządzeń działających w kopalniach, jak i w instalacjach naziemnych.
Zwiększenie zakresu podmiotowego w porównaniu do norm narodowych, poprzez objęcie po raz pierwszy najważniejszych
wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy dla:
− urządzeń nieelektrycznych przeznaczonych do pracy w obszarach zagrożonych wybuchem [EN 13463−1 (2001)];
− urządzeń do pracy w środowislach zapylonych, jak i systemów zabezpieczeń;
− urządzeń do pracy poza obszarem zagrożonym, które wpływają na bezpieczne działanie innych urządzeń lub systemów
zabezpieczających.
DO CZEGO OBLIGUJE PRODUCENTÓW NOWA DYREKTYWA?
Producent bierze pełną odpowiedzialność za zgodność swojego produktu z właściwymi dyrektywami. Producent bierze
odpowiedzialność za:
− zapewnienie zgodności produktu z Dyrektywą (dostarczając świadectwo zgodności);
− projekt i konstrukcję swoich produktów zgodnie z wymaganiami norm bezpieczeństwa i higieny pracy;
− zgodne z normami procedury wytwarzaniu produktu.
DATA WEJŚCIA W ŻYCIE
Od 1 lipca 2003, wszystkie produkty na rynku Unii Europejskiej muszą spełniać wymagania dyrektywy 94/9/EC.
Już zainstalowane urządzenia, nie muszą być wymienione na inne, spełniające wymagania dyrektywy ATEX .
CO Z URZĄDZENIAMI W OKRESIE PRZEJŚCIOWYM?
Wszystkie produkty posiadające oznaczenie zgodności z dyrektywą ATEX mogą znaleźć się w obrocie natychmiast.
Do 30 czerwca 2003 może być stosowane Stare Podejście (Old Approach). Stare podejście:
− nie obejmuje obszarów zagrożonych wybuchem (zdefiniowanych w specyfikacjach IEC);
− nie wymaga oznaczenia CE;
− nie uwzględnia środowisk zapylonych;
− może być stosowane tylko do urządzeń elektrycznych opisanych w normach EN 50014 do 50039.
Po 30 czerwca 2003, zgodność z dyrektywą ATEX jest obligatoryjna w wolnym obrocie produktów na terenie
Unii Europejskiej. Zastosowanie ma tylko Nowe podejście. Uwzględnia ono:
− Obszary zagrożone wybuchem (patrz strony 4 i 5);
− Oznaczenie CE (patrz strona 6);
− Środowiska zapylone;
− Spójną trzecią edycję norm CENELEC EN 50014 (patrz strona 13).
V1005−3
OBSZARY ZAGROŻONE WYBUCHEM
TROCHĘ HISTORII
Klasyfikacja obszarów zagrożonych wybuchem określa poziom zabezpieczenia wymagany dla urządzeń elektrycznych
zainstalowanych w środowiskach, które są potencjalnie wybuchowe wskutek obecności gazów lub par palnych [EN60079−10, IEC
60079−10 (1995)].
Sposób określenia okazał się prawidłowy, tak więc znalazł również zastosowanie do pyłów.
Normy EN 1127−1 i IEC 61241−3 z roku 1997 dzielą obszary zagrożone na trzy strefy.
DEFINICJA MIEJSC, W KTÓRYCH MOŻE POJAWIĆ SIĘ ATMOSFERA ZAGROŻONA WYBUCHEM
Klasyfikacja instalacji w konkretnej strefie posiada dwa główne cele (zgodnie z dyrektywą ATEX 1999/92/EC):
− Zdefiniowanie kategorii urządzeń stosowanych we wskazanych strefach, gwarantujących ich możliwość stosowania przy obsłudze
gazów, par i mgieł i/lub pyłów.
− Sklasyfikowanie obszarów zagrożonych wybuchem na strefy dla uniknięcia powstania źródeł zapłonu i umożliwienia właściwego
doboru urządzeń elektrycznych i nieelektrycznych. Strefy zdefiniowane są na podstawie częstotliwości występowania gazów
wybuchowych lub atmosfery zapylonej.
Grupa I : Urządzenia elektryczne do stosowania w kopalniach zagrożonych wybuchem.
Grupa II : Urządzenia elektryczne do stosowania w obszarach zagrożonych wybuchem innych niż kopalnie.
Strefa
Kategoria
Obecność atmosfery wybuchowej
Grupa II urządzeń: (definicja grup patrz strona 8)
Strefa 0
Strefa 20
Kategoria 1 G (G dla gazu)
Kategoria 1 D (D dla pyłu)
Ciągła, częsta
lub w długich okresach
Strefa 1
Strefa 21
Kategoria 2 G (lub kategoria 1 G, jeśli to konieczne)
Kategoria 2 D (lub kategoria 1 D, jeśli to konieczne)
Przypadkowa
w trakcie normalnej pracy (możliwa)
Strefa 2
Kategoria 3 G (lub kategoria 1 G lub 2 G, jeśli to konieczne)
Sporadyczna na krótki czas
Strefa 22
Kategoria 3 D (lub kategoria 1 D lub 2 D, jeśli to konieczne)
(nigdy podczas normalnej pracy)
Grupa I urządzeń: (kopalnie)
Kategoria M1
Obecna (metan, pył)
Kategoria M2
Ryzyko wystąpienia (metan, pył)
Klasyfikacja instalacji należy do użytkownika. Użytkownik na własną odpowiedzialność określa stopień zagrożenia.
Konieczne jest oddzielne rozpatrzenie warunków powstania potencjalnie wybuchowej atmosfery powodowanej przez gazy,
jak i przez pyły.
V1005−4
OBSZARY ZAGROŻONE WYBUCHEM
A
Strefa 0
Strefa 1
Strefa 2
Strefa 22
B
Strefa 21
Filtr pyłu
Strefa 20
Separator pyłu
PRZYKŁADY KLASYFIKACJI STREF
Schemat A atmosfery wybuchowej spowodowanej przez gaz:
Strefa 0
Strefa 1
Strefa 2
Schemat B atmosfery wybuchowej spowodowanej przez pył:
Strefa 20
Strefa 21
Strefa 22
Powyższe ilustracje A i
B stanowią tylko przykład i nie mogą być uważane za model fabryki, za konstrukcje którego jest
odpowiedzialny główny projektant.
V1005−5
IDENTYFIKACJA
0081
Konkretny symbol przeciwwybuchowości
urządzeń elektrycznych (EN 50014)
odpowiadający typowy zabezpieczenia
zgodnie z normami europejskimi EN 50015
do EN 50028 (patrz strony 9 i 10).
Oznaczenie Epsilon x urządzeń
elektrycznych i nieelektrycznych do
stosowania w atmosferze wybuchowej.
Numer identyfikacyjny organu
wydającego certyfikat EC.
(Na przykład: 0081 = LCIE)
Zgodność z Dyrektywami Europejskimi,
Oznaczenie CE.
SPOSÓB OZNACZANIA URZĄDZEŃ DO PRACY W ATMOSFERZE ZAGROŻONEJ WYBUCHEM ZGODNIE Z ATEX
II 2 G
II 2 D
I: Kopalnie
II: Przemysł naziemny
(patrz strona 8)
Kategoria urządzeń
(G = gaz...; D = pył)
M1
M2
1 G lub 1 D
2 G lub 2 D
3 G lub 3 D
"d"
"e"
"i"
"m"
"n"
"o"
"p"
"q"
:
:
:
:
:
:
:
:
Obudowa ognioszczelna
(EN 50018)
Zwiększone bezpieczeństwo (EN 50019)
Iskrobezpieczeństwo "ia""ib" (EN 50020)
Hermetyzacja
(EN 50028)
Niepalność
(EN 50021)
Możliwość zanurzenia w oleju (EN 50015)
Wypełnienie gazem obojętnym(EN 50016)
Wypełnienie proszkiem
(EN 50017)
TYP
ZABEZPIECZENIA
GRUPY
URZĄDZEŃ
KLASY
TEMPERATUROWE
(patrz strona 7)
(patrz strona 8)
(patrz strona 8)
EEx d
T4
IP 65
T 135˚C
Klasa ochrony obudowy
(EN 60529) w określonej
klasie temperaturowej.
Maksymalna temperatura
powierzchni (ograniczenie
wskutek obecności pyłów)
Oznaczenie zgodne z ATEX 94/9/CE
Dodatkowe oznaczenie urządzeń elektrycznych zgodne z normą EN 50014
PRZYKŁAD OZNACZENIA
V1005−6
IIC
Atmosfery zapylone
TYP ZABEZPIECZENIA
JAKIE SĄ TYPY ZABEZPIECZENIA ?
W poniższej tabeli przedstawiono rodzaje zabezpieczeń urządzeń elektrycznych uniemożliwiających powstanie zapłonu
w atmosferze zagrożonej wybuchem.
Strefa
Oznaczenie
0
"d"
●
●
●
●
Rodzaj zabezpieczenia, oznaczający urządzenie elektryczne
o dużym poziomie bezpieczeństwa. Tego typu urządzenie nie
nagrzewa się do wysokich temperatur i w normalnych warunkach
działania nie jest żródłem iskier elektrycznych ani do wewnątrz, ani
na zewnątrz.
●
●
●
●
"i"
"ib"
"m"
Opis
2
Oznacza urządzenia elektryczne, w których części mogące
spowodować wybuch zamknięte są w obudowie
przeciwwybuchowej. Obudowa wytrzymuje ciśnienie powstałe na
skutek wybuchu części wewnętrznych i zapobiega wydostaniu się
ognia na zewnątrz, do atmosfery zagrożonej wybuchem.
●
"e"
"ia"
1
●
"n"
●
●
"o"
●
●
"p"
●
●
"q"
●
●
Typ zabezpieczenia, w którym ani iskra, ani temperatura nie mogą
spowodować zapłonu atmosfery wybuchowej w warunkach
określonych przez standardowe regulacje (zarówno przy normalnym
działaniu, jak i przy uszkodzeniu).
Symbol graficzny
R
U
L
C
Oznacza specjalny rodzaj obudowy urządzenia elektrycznego
mogącego spowodować zapłon atmosfery wybuchowej przez iskrę
lub temperaturę. Układ elektryczny jest zahermetyzowany (zalany)
specjalną substancją uniemożliwiającą zapłon wybuchowej
atmosfery.
Metoda zabezpieczenia urządzeń elektrycznych, w której nie nastąpi
zapłon atmosfery wybuchowej w trakcie normalnej pracy,
jak i w przypadku awarii określonych w normie. Wyróżnia się pięć
kategorii urządzeń: nA (nieiskrzące), nC (hermetycznie
uszczelnione), nR (ograniczona przepuszczalność gazowa), nL
(ograniczony pobór energii) i nP (wypełnienie gazem pod ciśnieniem).
Rodzaj zabezpieczenia dla urządzeń elektrycznych zanurzanych
w oleju.
Zabezpieczenie polegające na wypełnieniu urządzenia
elektrycznego gazem obojętnym pod ciśnieniem wyższym niż
ciśnienie otoczenia.
Zabezpieczenie polgające na wypełnienu obudowy sproszkowanym
materiałem.
ASCO/JOUCOMATIC oferuje szeroką gamę zaworów elektromagnetycznych o klasie zabezpieczenia "d", "m", "em" lub "i".
Patrz opisy urządzeń na stronie: www.ascojoucomatic.com
V1005−7
GRUPY URZĄDZEŃ / KLASY TEMPERATUROWE
PODZIAŁ GAZÓW NA GRUPY ZE WZGLĘDU NA WŁASNOŚCI WYBUCHOWE
Grupa I : Urządzenia elektryczne przeznaczone do pracy w części podziemnej kopalni i w instalacjach naziemnych kopalni
zagrożone przez gaz kopalniany (metan) i/lub palne pyły
Grupa II : Urządzenia elektryczne do stosowania w innych lokalizacjach zagrożonych wybuchem (aplikacje naziemne).
Dla typów zabezpieczenia "d" i "i", grupa II dzieli się na podgrupy IIA, IIB, IIC.
Klasy zabezpieczenia "d" i "i" są podzielone na podgrupy zgodnie odpowiednio z normami Maximum Experimental Safe Gap (MESG)
i Minimum Igniting Current (MIC).
Urządzenia elektryczne z atestem IIB mogą być certyfikowane do obsługi gazów z grupy IIC. W tym przypadku oznaczenie zawiera
dodatkowo chemiczny symbol gazu (na przykład: EEx d IIB + H2).
Tabela poniżej wskazuje grupy, do których należą niektóre mieszaniny gazów:
Gaz
Grupy
I
Temperatura zapłonu
(1)
(˚C)
T1
Klasa temperaturowa
T2 T3 T4 T5 T6
metan (gaz kopalniany)
A
II
aceton
kwas octowy
amoniak
etan
chlorek metylenu
metan (CH4)
tlenek węgla
propan
540
485
630
515
556
595
605
470
n−butan
n−butyl
365
370
siarkowodór
n−heksan
270
240
aldehyd octowy
eter etylowy
140
170
azotyn etylu
90
B
etylen
tlenek etylenu
C
acetylen (C2H2)
dwusiarczek węgla (CS2)
wodór (H2)
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
425
429−440
●
●
305
102
560
●
●
●
(1) Temperatura gorącej powierzchni, która powoduje zapłon mieszaniny gazów.
Temperatura zapłonu mieszaniny gazowej musi być wyższa niż maksymalna temperatura powierzchni. W praktyce należy zachować margines
bezpieczeństwa od 10 do 20 % między temperaturą zapłonu a temperaturą powierzchni.
Temperatura zapłonu chmury pyłów zawiera się zazwyczaj między 300 i 700˚C. W zakresie od 150 do 350˚C, temperatura warstwy kurzu jest dużo
niższa niż chmury pyłowej.
Paląca się warstwa kurzu może spowodować wybuch, jeśli nastąpi kontakt z chmurą pyłów palnych, tak więc wielkości te należy uwzględnić, aby
zminimalizować ryzyko.
KLASA TEMPERATUROWA
Klasyfikacja temperaturowa opiera się o maksymalną temperaturę powierzchni urządzeń. Jest to największa temperatura dowolnej
części powierzchni urządzenia, która może zostać osiągnięta w najbardziej niekorzystnych warunkach pracy prowadząca do zapłonu
atmosfery wybuchowej.
Grupa I : Temperatura ≤ 150˚C lub ≤ 450˚C w zależności od osadzania się węgla na powierzchni urządzenia
Grupa II : Urządzenie musi być sklasyfikowane i oznaczone:
− zalecana klasa temperaturowa (klasyfikacja T)
− określenie temperatury powierzchni lub,
− ograniczenia dla określonych gazów palnych lub pyłu, dla których urządzenie jest atestowane, jeśli to konieczne (z właściwym
oznaczoniem).
Klasa temperaturowa
Maksymalna temperatura powierzchni (2) (˚C)
T1
T2
T3
T4
T5
T6
450
300
200
135
100
85
Temperatura zapłonu (1) (˚C)
>
>
>
>
>
>
450
300
200
135
100
85
(2) Maksymalna temperatura powierzchni musi być określona w obecności pyłu (urządzenia przeznaczone do pracy w strefie 21).
Aby zpobiec zapłonowi w atmosferze zapylonej, maksymalna temperatura powierzchni musi być ograniczona i nie może przekraczać:
− 2/3 temperatury samozapłonu określonej chmury pyłów,
− temperatury samozapłonu 5 mm warstwy pyłu minus 75˚C.
V1005−8
KLASY OCHRONY
JAKIEGO RODZAJU ZABEZPIECZENIA ZGODNE Z NORMĄ EN 50 014 STOSUJE ASCO / JOUCOMATIC ?
ASCO / JOUCOMATIC stosuje nastepujące 4 typy zabezpieczeń:
Opis
Opis
OBUDOWA OGNIOSZCZELNA
Jest to najczęściej stosowana obudowa.
Standardowe urządzenia są umieszczane
w trwałej obudowie specjalnie przeznaczonej do
stosowania w obszarze zagrożonym wybuchem.
KONSTRUKCJA
Obudowa zgodna z normą EN 50018 uniemożliwia wydostaniu się ognia z obudowy do
atmosfery. W przypadku obudowy "d" dokładnie definiuje dwa wymiary:
− długość "L" (w mm) uszczelki ognioszczelnej;
− maksymalną szerokość przerwy (MESG) "i" (w mm).
uszczelnienie
płaskie
uszczelnienie
cylindryczne
1
2
uszczelnienie
wpuszczane
3
c
i
d
L=c+d
L
Charakterystyka
"d"
− utrzymuje ognisko zapalne wewnętrz
obudowy o stałych wymiarach;
− zapobiega wydostaniu się ognia
na zewnątrz do atmosfery wybuchowej;
− utrzymuje temperaturę powierzchni
zewnętrznej obudowy poniżej temperatury
zapłonu gazu otoczenia lub par
Podane wymiary zależą od uszczelki, objętości obudowy i grupy gazów. Na przykład:
przy długości uszczelnienia L = 12.5 mm i objętości obudowy ≤ 100 cm3, MESG "i"
wynosi:
2
1
1
2
I
: 0.5 mm uszczelki dla
IIB : 0.2 mm uszczelki dla
2
3
1
IIA : 0.3 mm uszczelki dla
IIC : 0.15 mm uszczelki dla
OKABLOWANIE (przy użyciu dławika kablowego z atestem EEx d)
4
4
5
6
HERMETYZACJA
Ten typ zabezpieczenia został niedawno
zatwierdzony przez CENELEC. Łatwość
instalacji powoduje, że obudowa ta może być
zastosowana do wielu urządzeń elektrycznych.
"m"
L
korpus
dławik
wkładka
6
5
7
8
7
8
pokrywa
obejma kablowa (na życzenie)
KONSTRUKCJA
Norma EN 50028 zaleca stosowanie tego typu zabezpieczenia nawet w przypadkach
możliwości powstanie za dużego napięcia lub w przypadku nadmiernego poboru prądu
w wyniku:
− zwarcia wewnętrznego;
− zablokowanie trzpienia w zaworze przy otwartym obwodzie.
Przy zasilaniu prądem zmiennym wymagane jest zastosowanie bezpiecznika.
Maksymalna temperatura powierzchni nie może przekroczyć temperatury wynikającej z
klasy temperaturowej.
Cewki i urządzenia elektryczne muszą być zalane na przykład w żywicy epoksydowej.
Charakterystyka
− szczelnie zamyka części elektryczne, które
mogłyby spowodować zapłon otaczającej
atmosfery wybuchowej;
− zapobiega zapłonowi otaczającej
atmosfery wybuchowej.
OKABLOWANIE
Przewód z trzema ocynowanymi końcówkami zalany jest w żywicy. Tego typu hermetyczna
obudowa zabezpiecza przed dostaniem się do środka atmosfery wybuchowej.
V1005−9
KLASY OCHRONY
Opis
Charakterystyka
ISKROBEZPIECZEŃSTWO
Ten typ zabezpieczenia bierze pod uwagę
minimalną ilość energii potrzebną do powstania
zapłonu w atmosferze wybuchowej.
Cały obwód jest zaprojektowany w ten sposób,
by ta energia nigdy nie została osiągnięta, ani w
warunkach prawidłowej pracy, jak i w przypadku
uszkodzenia urządzenia.
NA CZYM OPIERA SIĘ NORMA EN 50 020 ?
Grupach wybuchowości:
identyczne do typu wybuchowości "d", IIA−IIB−IIC.
Gromadzeniu energii:
Podczas zamykania/otwierania obwodu, elementy indukcyjne lub pojemnościowe
mogą częściowo uwalniać zgromadzoną energię zwiększając istniejącą już energię
wymaganą do zapłonu. Należy zastosować wówczas współczynnik bezpieczeństwa.
Co z urządzeniami elektrycznymi ?
Mogą być one całkowicie lub częściowo iskrobezpieczne.
Jaki sposób zabezpieczenia ?
− Przez ograniczenie maksymalnej wartości
prądu i napięcia w otwartym obwodzie;
− Przez ograniczenie możliwości gromadzenia
energii elektrycznej i cieplnej.
W odróżnieniu do wszystkich innych typów
zabezpieczeń, które odnoszą się do
pojedynczego urządzenia elektrycznego to
zabezpieczenie odnosi się do całego obwodu.
ZABEZPIECZENIA ZASILACZY ELEKTRYCZNYCH :
Bariery bezpieczeństwa
Ograniczają one dostępną ilość energii elektrycznej. Napięcie ograniczane jest przez
diody Zenera, a prąd przez rezystancję (bariery standardowe) lub układy elektroniczne
(bariery specjalne).
Tego typu bariery izolują obwód iskrobezpieczny bez bariery galwanicznej. By taka
bariera działała poprawnie musi zostać podłączona do potencjału odniesienia = 0
(potencjał ziemi). Tego typu rozwiązanie stosuje się w przypadku, gdy izolowane
obwody wymagają wspólnego uziemienia
Przykład obwodu iskrobezpiecznego :
1
"i"
Strefa nie zagrożona wybuchem
2
1
Strefa zagrożona
2
Wzmac−
niacz
Rv
D1
D2
EEx i
Odbiornik
lub
czujnik
U1
+
-
3
bezpiecznik
diody Zenera
zero potencjału (potencjał ziemi
lub wspólne uziemienie)
3
Bariera galwaniczna (interfejs)
Co ze strefami ?
Czasami urządzenia ulegają awariom (trwałość).
Urządzenia iskrobezpieczne są zaliczane do
grup "ia" i "ib" w zależności od liczby awarii i ich
lokalizacji w obszarze zagrożonym wybuchem:
"ia" (strefy 0, 1 i 2) :
2 awarie =
iskrobezpieczeństwo
"ib" (strefy 1 i 2)
1 awaria =
iskrobezpieczeństwo
:
ZWIĘKSZONE BEZPIECZEŃSTWO
Zabezpiecza
przed
wystąpieniem
przypadkowych źródeł zapłonu: łuków
elektrycznych lub iskier.
Jak?
“e”
− Zastosowanie najwyższej jakości materiałów
izolacyjnych;
− Klasa ochrony obudowy co najmniej IP54;
− Specjalne obudowy z przyłączami, które nie
mogą się obluzować;
− Uwzględnienie klas temperaturowych;
− Zgodność
przepustów
kablowych
i oznaczeń.
Urządzenia elektryczne iskrobezpieczne z barierą galwaniczną są stosowane w:
− Przetwornikach prądowych dwuprzewodowych;
− Przetwornikach;
− Konwerterach : temperatury, elektropneumatycznych I/P lub P/I ;
− Wzmacniaczach przekaźnikowych;
− Zasilaczach mocy z barierą galwaniczną.
Napięcie U2 na wejściu interfejsu musi być mniejsze niż napięcie za barierą
U1 (U2 < U1).
1 wzmacniacz
1
2
4
5
3
+ 2 filtr
U2
- 3 sterownik logiczny
6
4 zabezpieczenie galwaniczne (transformator)
5 regulator napięcia wyjściowego
6 izolacja galwaniczna (optoizolator)
NA CZYM OPIERA SIĘ NORMA EN 50019 ?
Grupy wybuchowości:
I lub II; grupa II obejmuje podgrupy IIA−IIB−IIC.
Klasa temperaturowa:
Temperatura, którą należy wziąć pod uwagę jest temperaturą najgorętszego punktu
urządzenia jako całości i nie jest tą temperaturą zewnętrzną, jak w przypadku z obudową
ognioszczelną
Klasyfikacja temperaturowa jest identyczna jak dla klasy ochrony typu “d”.
POŁĄCZENIA
wykonane przy zastosowaniu
atestowanych dławików kablowych
zawsze dostarczanych w postaci
zamontowanej na urządzeniu.
V1005−10
ORGANIZACJE STANDARYZACYJNE
WSPÓŁPRACA IEC / CENELEC
Główna norma wydana przez CENELEC − EN 50014 (Zasady ogólne), dotycząca
urządzeń elektrycznych przeznaczonych do pracy w obszarach zagrożonych wybuchem
została wydana w roku 1977. Wzorowana była ona na normie IEC Publications 79.
Od tego momentu obie organizacje pogłębiają wzajemną współpracę. Z tego powodu
ostatnie dwustronne porozumienie podpisane w listopadzie 1991 przyspieszyło proces
standaryzacji, a wydawane normy stały się efektem wymiany doświadczeń i wspólnych
badań podstawowych.
CO TO SĄ ZA ORGANIZACJE?
IEC
IEC
Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna ("International Electrotechnical
Commission" − IEC), założona w roku 1906, posiada siedzibę w Genewie. W jej sklad
wchodzą 43 komitety narodowe. Celem działania IEC jest "rozwijanie współpracy
międzynarodowej we wszystkich polach związanych ze standaryzacją i pokrewnymi
dziedzinami, takimi jak certyfikaty w dziedzinie elektryczności i elektroniki, a dzięki temu
wspieranie wymiany międzynarodowej".
Od 1976 IEC współpracuje z wieloma organizacjami, między innymi z Międzynarodową
Organizacją Normalizacyjną (International Standard Organization − ISO).
Komisja
Wspólnot
Europejskich
CENELEC
Europejski Komitet Standaryzacji Elektrotechnicznej ("European Committee for
Electrotechnical Standardization" − CENELEC) jest organizacją techniczną z siedzibą
w Brukseli. Składa się ona z 18 narodowych Komitetów Elektrochemicznych z Europy
Zachodniej. Głównym celem działania CENELEC jest unifikacja standardów narodowych
w jedną Normę Europejską (European Standard − "EN").
Proces standaryzacji rozpoczął się w roku 1958, a nazwę CENELEC organizacja
przyjęła w 1973 w momencie rozszerzenia Wspólnego Rynku.
Wewnątrz CENELEC sprawami standaryzacji urządzeń przeznaczonych do pracy w
obszarach zagrożonych zajmuje się Komitet Techniczny 31.
Europejskie
Stowarzyszenie
Wolnego Handlu
CENELEC
Komitety
narodowe
Pełny udział
wszystkich
zainteresowanych
stowarzyszeń
NORMY
ELEKTRCHEMICZNE
dla EUROPY
CO TO JEST CEN?
CEN (European Committee for Standardisation) współpracuje z CENELEC. CEN jest “forum europejskim” standaryzacji, z wyjątkiem
elektrotechnologii, które buduje współpracę między rządami, organizacjami rządowymi, producentami, użytkownikami, konsumentami,
organizacjami handlowymi, itd.. Realizowane to jest między innymi przez:
−harmonizację wydawanych norm narowowych i promocję norm ISO;
−opracowywanie nowych standardów EN, rozwój procedur opisu wyników badań testowych.
JAKIE SĄ POSTĘPY W STANDARYZACJI ATMOSFER ZAGROŻONYCH WYBUCHEM?
CENELEC i CEN połączyły wysiłki w rozwoju nowych dyrektyw stanowiących pomoc w ujednoliceniu praw krajów członkowskich Unii
Europejsiej.
Podstawowe daty:
− 23 marca 1994: Dyrektywa 94/9/EC (nazywana ATEX lub ATEX 100A) zastępująca dyrektywy 76/117/EEC, 79/196/EEC, 82/130/EEC.
Dyrektywa ta stanowi bazę aktualnych regulacji prawnych związanych z urządzeniami elektrycznymi i nieelektrycznymi
przeznaczonymi do pracy w atmosferach zagrożonych wybuchem.
− Od 1996, implementacja dyrektywy w krajach członkowskich Unii Europejskiej. Rozpoczęcie okresu przejściowego pozwalającego
na progresywną adaptację wytwórców produktów do wymagań dyretywy.
− 30 czerwca 2003, koniec okresu przejściowego: Wszystkie produkty na rynku Unii Europejskiej od 1 lipca 2003 muszą spełniać normy
bezpieczeństwa i higieny pracy określone przez Dyrektywę 94/9/EC (patrz strona 3).
V1005−11
CERTYFIKATY
KTO WYDAJE CERTYFIKATY ZGODNOŚCI?
Poniżej podano niektóre z organizacji upoważnionych do testowania i wydawania certyfikatów zgodnych z normą EN 45001.
Certyfikaty Zgodności wydawane przez te organizacje są uznawane we wszystkich krajach wspólnoty europejskiej.
Kraj
Organizacja
Logo certyfikatu
BVS
Bergbau−Versuchsstrecke
PTB
Physikalisch−Technische Bundesanstalt
TÜV
Technischer Überwachungs−Verein Hannover
TÜV−A
Technischer Überwachungs−Verein Österreich
BVFA
Bunderversuchs−und Forschungsanstalt Arsenal
Niemcy
Austria
ETI
Belgia
ISSEP
Elektrotechnisches Institut
Institut Scientifique de Service Public
(anciennement INIEX)
Dania
DEMKO
Hiszpania
LOM
Laboratorio Oficial José Maria Madariaga
Finlandia
VTT
Technical Research Centre of Finland
INERIS
Francja
Hiszpania
Institut National de l'Environnement industriel et
des Risques (anciennement CERCHAR)
Laboratoire central des industries électriques
CESI
Centro elettrotecnico sperimentale italiano
Service de l'énergie de l'état
Norwegia
NEMKO
Holandia
KEMA
EECS
Wielka Brytania
SCS
i
Irlandia Północna
Szwecja
Danmarks Elektriske Materielkontrol
LCIE
Luksemburg
Nemko A/s
Koningklijk instituut voor het testen van
Elektrische Materialen
Electrical Equipment Certification Service
(BASEEFA)
Sira Certification Service
Industrial Science Centre Department of
Economic Development
SP
Swedish National Testing and Research Institute
Co oznacza to dla producentów ?
Zgodnie z normą EN 50014 "Zasady ogólne", Certyfikat Zgodności:
− stanowi dowód zgodności urządzenia elektrycznego z normami
opisanymi w Certyfikacie;
− upoważnia producenta do wydania kopii Certyfikatu;
− upoważnia pracowników ośrodków wydawania Certyfikatów do dostępu
do fabryk producentów.
Oznaczenie atestowanego urządzenia musi zawierać:
− nazwę producenta lub jego zastrzeżony znak towarowy;
− opis produktu;
− kod identyfikacyjny np: EEx d IIC T4;
− nazwę lub logo organizacji wydającej certyfikat;
− numer Certyfikatu.
Jakie są obowiązki osoby instalującej urządzenia?
(wyjątki z CENELEC 1997)
− Osoba instalująca musi zainstalować urządzenie odpowiednio do
strefy określonej przez Użytkownika.
Jakie są obowiązki Użytkownika?
− Użytkownik jest odpowiedzialny za wykorzystanie atestowanego
urządzenia w strefie zagrożonej wybuchem.
− Użytkownik musi przeprowadzać regularnie prace konserwacyjne
i zapewnić bezpieczeństwo osób obsługi i instalacji.
Czy istnieją inne narodowe typy zabezpieczenia
niezatwierdzone przez CENELEC?
− zabezpieczenie hermetyczne “H” w Holandii;
− ograniczona przepuszczalność “R” w Holandii;
− specjalne zabezpieczenie “S” w Holandii i Niemczech;
− Standard ICS−6 ANSI/NEMA 7, 9 (USA).
− Osoba instalująca musi wybrać urządzenie dopuszczone do użytku
w obszarze zagrożonym wybuchem.
V1005−12
Institut Scientifique de Service Public
NORMY CENELEC
NORMY EUROPEJSKIE
Stara norma dla urządzeń elektrycznych (seria EN 50014) została opublikowana w 1997. Druga rewizja została opublikowana w 1993.
Aby umożliwić wykorzystanie tych standardów, Komisja Europejska opracował Dyrektywę 97/53/EC, która umożliwia wydawanie
certyfikatów zgodności związanych z Dyrektywą 94/9/EC.
Druga edycja tych standardów stała się podstawą trzeciej edycji. Nie ma konieczności wykonywania dużych zman technicznych dla
zapewnienia zgodności z normami zawartymi w dyrektywie.
Przykłądy trzeciej edycji norm z serii EN 50014 opublikowanych lub w trakcie wydawania:
− EN 50014 “Wymagania ogólne” (1997) + uzupełnienia (1999)
− EN 50018 (2000)
− EN 50019 (2000)
− EN 50020 (2002)
− EN 50021 (2000)
− EN 50281−1−1/2 i EN 50281−2−1 (1998) (kurz)
TABELA ZALEŻNOŚCI MIĘDZY NORMAMI NARODOWYMI A NORMĄ CENELEC
EN 50014 (wymagania ogólne) (1)
Państwo członkowskie
Austria
Belgia
Czechy
Dania
Finlandia
Francja
Grecja
Hiszpania
Holandia
Islandia
Irlandia
Luksemburg
Malta
Niemcy
Norwegia
Portugalia
Szwajcaria
Szwecja
Wielka Brytania
Włochy
Norma narodowa
Kraje afiliowane (2)
ÖVE EN 50014 : 1996
NBN−EN 50014 (E2) : 1997 / A2 : 1999
CSN EN 50014 : 1998
DS/EN 50014 : 1997 / A2 : 1999
SFS−EN 50014 : 1997 / A2 : 1999
NF EN 50014 : 1999
ELOT EN 50014 1999
UNE EN 50014 : 1995
NEN−EN 50 014 : 1997 / A2 : 1999
IST EN 50014 : 1997
I.S. EN 50014 : 1998 / A2 : 1999
EN 50014 : 1997
MSA EN 50014 : 2001
DIN EN 50014 (VDE 0170/0171) : 2000
NEK EN 50 014 : 1997 / A2 : 1999
EN 50014 : 1997 / A2 : 1999
SN EN 50014 : 1997 / A2 : 1999
SS EN 50014 : 1997
BS EN 50014 : 1998
IEC EN 50014 : 1998
Chorwacja
Litwa
Węgry
Norma narodowa
HRN EN 50014 : 1997
LST EN 50014+A1+A2+AC : 2000
MSZ EN 50014 : 2001
(1) : Nie dotyczy urządzeń elektrycznych do zastosowań medycznych,
zapalarek ładunków wybuchowych, urządzeń testowych
i obwodów zapłonowych materiałów wybuchowych.
(2) : Kraje afiliowane (źródło: Cenelec 2002):
Albania, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Cypr, Chorwacja,
Estonia, Węgry, Łotwa, Litwa, Polska, Rumunika, Słowacja,
Słowenia, Turcja, Ukraina.
KLASA OCHRONY
Typ
"d"
"e"
"i"
"m"
Norma CENELEC
EN 50018
EN 50019
EN 50020
EN 50028
ÖVE EN 50018 : 1996
NBN−EN 50018 : 2000
CSN EN 50018 ED. 3 : 2001
DS EN 50018 : 2000
SFS−EN 50018 : 2000
NF EN 50018 : 1996
ELOT EN 50018 : 2001
UNE EN 50018 : 1996
NEN−EN 50018 : 2000
IST EN 50018 : 2000
I.S. EN 50018 : 2001
EN 50018 : 2000
MSA EN 50018 : 2001
DIN EN 50018 : 2001
NEK−EN 50018 : 1994
EN 50018 : 1994
SN EN 50018 : 2000
SS EN 50018 : 2000
BS EN 50018 : 1995
IEC EN 50018 : 1995
ÖVE EN 50019 : 2001
NBN EN 50019 : 2000
CSN EN 50019 ED. 3 : 2001
DS EN 50019 : 2000
SFS−EN 50019 : 2000
NF C 23−519
ELOT EN 50019 : 2001
UNE EN 50019 : 1997
NEN−EN 50019 : 2000
IST EN 50019 : 2000
I.S. EN 50019 : 2001
EN 50019 : 2000
MSA EN 50019 : 2001
DIN EN 50019 : 2001
NEK−EN 50019 : 2000
EN 50019 : 1994
SN EN 50019 : 2000
SS EN 50019 : 2000
BS EN 50019 : 1994
IEC EN 50019 : 1998
ÖVE EN 50020 : 1996
NBN EN 50020 (E3) : 1995
CSN EN 50020 : 1996
DS EN 50020 : 1998
SFS EN 50020 : 1995
NF EN 50020 : 1995
ELOT EN 50020 : 1995
UNE EN 50020 : 1997
NEN−EN 50020 : 1995
IST EN 50020 : 1994
I.S./ EN 50020 : 1994
EN 50020 : 1994
MSA EN 50020 : 2001
DIN EN 50020 : 1996
NEK−EN 50020 : 1994
EN 50020 : 1994
SN EN 50020 : 1994
SS EN 50020 : 1994
BS EN 50020 : 1995
IEC EN 50020 : 1998
ÖVE−EX / EN 50028 :1988
NBN C 23−108 (E1) : 1988
CSN EN 50028 : 1994
DS EN 50028 : 1995
SFS 4094 : 1990
NF C 23−528 : 1987
ELOT EN 50028 : 1991
UNE EN 50028 : 1996
NEN−EN 50028 : 1995
IST L 107 : 1991
I.S./ EN 50028 : 1989
EN 50028 : 1987
MSA EN 50028 : 2001
DIN VDE 0170/0171 Teil 9: 1988
NEK−EN 50028 : 1987
EN 50028 : 1987
SEV−AVE 1099 : 1988
SS EN 50028 : 1989
BS 5501, Part 8 : 1988
IEC 31−13: 1989
HRN EN 50020 : 1997
HRN EN 50028 : 1999
LST EN 50020 + AC : 2000
PN−EN 50020 : 2000
SIST EN 50020 : 1999
SIST EN 50028 : 1999
TS EN 50020 : 1996
TS EN 50028 : 1996
Kraje członkowskie
Austria
Belgia
Czechy
Dania
Finlandia
Francja
Grecja
Hiszpania
Holandia
Islandia
Irlandia
Luksemburg
Malta
Niemcy
Norwegia
Portugalia
Szwajcaria
Szwecja
Wielka Brytania
Włochy
Normy narodowe
Kraje afiliowane (2)
Chorwacja
Estonia
Litwa
Polska
Słowenia
Slowacja
Turcja
EVS EN 50018 : 2000
LST EN 50018 : 2001
SIST EN 50018 : 1995
STN EN 50018 : 2001
EVS EN 50019 : 2000
LST EN 50019 : 2001
PN−EN 50019 : 2000
SIST EN 50019 : 1999
STN EN 50019 : 2001
V1005−13
NORMY CENELEC − NORMY MIĘDZYNARODOWE
TABELA ZALEŻNOŚCI MIĘDZY NORMAMI NARODOWYMI A INNYMI NORMAMI CENELEC
Klasa zabezpieczenia "n"
Standardy odnoszące się do atmosfery zapylonej
EN 50021
EN 50281−1−1
norma CENELEC
Kraje członkowskie
Austria
Belgia
Czechy
Dania
Finlandia
Francja
Grecja
Hiszpania
Holandia
Islandia
Irlandia
Luksemburg
Malta
Niemcy
Norwegia
Portugalia
Szwajcaria
Szwecja
Wielka Brytania
Włochy
Standardy narodowe
ÖVE ÖNORM EN 50021
NBN−EN 50021 : 1999
CSN EN 50021 : 2000
DS / EN 50021 : 1999 / Corr. 2000
SFS−EN 50021 : 1999
NF EN 50021 : 2000
ELOT EN 50021 : 2000
UNE−EN 50021 : 2000
NEN−EN 50021 : 1999 / C1 : 2000
IST EN 50021 : 1999
I.S. EN 50021 : 2001
EN 50021 : 1999
MSA EN 50021 : 2001
DIN EN 50021 : 2000
NEK−EN 50021 : 1999
EN 50021 : 1999
SN EN 50021 : 1999
SS EN 50021 : 1999
BS EN 50021 : 1999
IEC EN 50021 : 2000
ÖVE ÖNORM EN 50281−1−1
NBN EN 50281−1−1 : 1998
CSN EN 50281−1−1 : 1998
DS / EN 50281−1−1 : 1998
SFS−EN 50281−1−1 : 1999
ELOT EN 50281−1−1 : 1999
UNE−EN 50281−1−1 : 1999
NEN−EN 50281−1−1 : 1998 / C1 : 1999
IST EN 50281−1−1 : 1998
I.S. EN 50281−1−1 : 1999
EN 50281−1−1 : 1998
MSA EN 50281−1−1 : 2001
DIN EN 50281−1−1 : 1999
NEK−EN 50281−1−1 : 1998
EN 50281−1−1 : 1998
SN EN 50281−1−1 : 1998
SS EN 50281−1−1 : 1999
BS EN 50281−1−1 : 1999
IEC EN 50281−1−1 : 1999
HRN EN 50021 : 2000
EVS− / EN 50021+Corr. : 1999
LST EN 50021+AC : 2000
−
−
−
HRN EN 50281−1−1 : 2000
EVS− / EN 50281−1−1+Corr. : 1998
LST EN 50281−1−1+AC : 2000
−
−
−
Kraje afiliowane
Chorwacja
Estonia
Litwa
Polska
Słowenia
Turcja
MIĘDZYNARODOWA KLASYFIKACJA STREF
Standard
IEC
CENELEC
NEC 505
Obszar zagrożony wybuchem
Strefa 0 (gazy, pary
lub 20 (kurz)
stałe, częste
lub przez długi czas
lub 21 (kurz)
czasami podczas normalnej pracy
(prawdopodobne)
lub 22 (kurz) okazjonalne
przez krótki czas
(nigdy podczas normalnej pracy)
Strefa 0
Strefa 1
Strefa 2
USA
NEC 500
Strefa 1
Strefa 2
MIĘDZYNARODOWE KLASY ZABEZPIECZENIA
Strefa
Odpowiednie certyfikaty
Klasa ochrony
UL
FM
CSA
IEC
CENELEC
0
Iskrobezpieczeństwo "ia"
Klasa I, Strefa 1
UL 2279, Pt.11
ANSI/UL 913
__
FM 3610
CSA−E79−11
CSA−157
IEC 79−11
__
EN 50020
__
1
Hermetyzacja "m"
Obudowa ognioszczelna "d"
Zwiększone bezpieczeństwo "e"
Iskrobezpieczeństwo, "ib"
Zanurzenie w oleju "o"
Wypełnienie proszkiem "q"
Nadciśnienie w obudowie "p"
UL 2279, Pt.18
UL 2279, Pt.1
UL 2279, Pt.7
UL 2279, Pt.11
UL 2279, Pt.6
UL 2279, Pt.5
UL 2279, Pt.2
FM 3614
FM 3618
FM 3619
FM 3610
FM 3621
FM 3622
FM 3620
CSA−E79−18
CSA−E79−1
CSA−E79−7
CSA−E79−11
CSA−E79−6
CSA−E79−5
CSA−E79−2
IEC 79−18
IEC 79−1
IEC 79−7
IEC 79−11
IEC 79−6
IEC 79−5
IEC 79−2
EN 50028
EN 50018
EN 50019
EN 50020
EN 50015
EN 50017
EN 50016
2
Niepalność "nI"
Nieiskrzenie "nA"
Ograniczona przepuszczalność "nR"
Hermetyczne uszczelnienie "nC"
UL 2279, Pt.15
UL 2279, Pt.15
UL 2279, Pt.15
UL 2279, Pt.15
FM 3611
__
__
__
CSA−E79−15
CSA−E79−15
CSA−E79−15
CSA−E79−15
IEC 79−15
IEC 79−15
IEC 79−15
IEC 79−15
EN 50021
EN 50021
EN 50021
EN 50021
V1005−14
CERTYFIKATY ZGODNOŚCI I URZĄDZENIA
NASZE CERTYFIKATY ZGODNOŚCI DOSTĘPNE SĄ W INTERNECIE: "www.ascojoucomatic.com"
WYTWARZANE PRODUKTY DOSTĘPNE W INTERNECIE: "www.ascojoucomatic.com"
V1005−15
NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA DOTYCZĄCE ATEX 94/9/EC
CEWKI
Czy certyfikaty dotyczą tylko cewek?
Nasze certyfikaty dotyczą całych urządzeń składanych w fabryce, składających się z zaworów wyposażonych w głowice
elektromagnetyczne zgodnie z dyrektywą ATEX 94/9/EC.
CO JEST ZGODNE Z ATEX, głowica czy zawór?
Zgodny z ATEX jest zawór elektromagnetyczny jako całość.
Czy możliwa jest wymiana cewki w urządzeniu zgodnym z ATEX?
Nie, ponieważ musi być zachowana zgodność procedury składania ATEX.
Wymiana cewki oznacza jej naprawę, co nie zapewnia zgodności procedury składania.
Procedura składania dotyczy całego zaworu elektromagnetycznego.
OZNACZENIE EEx I OZNACZENIE ZGODNE Z DYREKTYWĄ ATEX
Co mam zrobić po 30 czerwca 2003 z produktami oznaczonymi EEx znajdującymi się w magazynach, które nie zostały
zainstalowane i których oznaczenie nie jest zgodne z ATEX 94/9/EC?
Tago typu urządzenia nie mogą być instalowane w obszarze zagrożonym wybuchem.
STARE ZAWORY ELEKTROMAGNETYCZNE Z OZNACZENIEM EEx
Co muszę zrobić przy wymianie zaworu elektromagnetycznego oznaczonego EEx w istniejącej instalacji?
To zależy od daty. Po 30 czerwca 2003 konieczna jest wymiana zaworu elektromagnetycznego na zawór zgodny z Dyrektywą ATEX.
Czy mogą kupić głowicę elektromagnetyczną ATEX i zastąpić nią starą głowicę oznaczoną EEx?
Nie. Po 30 czerwca 2003 musi nastąpić wymiana całego produktu zgodnego z Dyrektywą ATEX.
OBSŁUGA SERWISOWA
Czy możliwa jest naprawa starych produktów EEx? Czy muszą natychmiast spełnić wymagania ATEX?
Przed 30 czerwca 2003 możliwa jest naprawa zgodna ze starymi procedurami. Nie muszą być one zgodne z ATEX.
Po 30 czerwca 2003, musi być on zastąpiony przez produkt zgodny z ATEX.
CZY PRODUKTY ZGODNE Z ATEX MOGĄ BYĆ NAPRAWIANE? PRZEZ KOGO?
Tak, przez producenta lub zakłady naprawcze posiadające licencję ATEX.
V1005−16

urządzenia do pracy w atmosferze zagrożonej wybuchem

Transkrypt

Podobne dokumenty

Instrukcja obsługi (Część dotycząca bezpieczeństwa ATEX

PL Instrukcja obsługi (część dotycząca ochrony Ex) czujnika

Komputery panelowe do pracy w strefie zagrożonej wybuchem

1 Czujnik indukcyjny NJ4 12GK N 5M

panelowy komputer przemysłowy

rozszerzenie oferty "wireless ex" / bezprzewodowe łączniki

Oferta produktowa dla strefy EX

ATEX I (II) NF E 74-400