Krwawienie z żołądka przemieszczonego do worka olbrzymiej

POLSKI PRZEGLĄD CHIRURGICZNY
XXXVI, 1964, 10,1213-1215
ANNA PANECKA, MIECZYSŁAW JESIPOWICZ
KRWAWIENIE Z śOŁĄDKA PRZEMIESZCZONEGO DO WORKA OLBRZYMIEJ PRZEPUKLINY MOSZNOWEJ PRAWOSTRONNEJ
Z I Kliniki Chirurgicznej AM w Lublinie
Kierownik : prof. dr T. Jacyna - Onyszkiewicz
Prawie kaŜdy narząd jamy brzusznej moŜe znaleźć się w worku przepukliny pachwinowej. Czasem moŜe w nim być równocześnie
kilka narządów. W większości przypadków worek przepuklinowy zawiera tylko płyn wydzielany przez powierzchnię surowiczą worka. W
drugiej kolejności spotyka się w worku sieć, a następnie jelito cienkie. Jelito grube rzadziej stanowi zawartość worka przepuklinowego, z
wyjątkiem przepukliny ześlizgowej, albo olbrzymiej przepukliny pachwinowej skośnej(1,4,5). Wyjątkowo spotykano kątnicę wraz z
wyrostkiem robaczkowym w worku przepukliny pachwinowej lewostronnej (3), oraz jajowód i jajnik (2,5).
Chory K.M., lat 70 (hist. chor. 1097a/62), zgłosił się z gwałtownym krwotokiem z przewodu pokarmowego w postaci krwawych
wymiotów. Wymioty zjawiały się okresowo, od 1959r. i były, jak zauwaŜył chory, związane z większymi wysiłkami fizycznymi, np.
dźwiganiem. W 1955r. chory spostrzegł niewielkie wypuklenie w okolicy pachwiny prawej, które stopniowo się powiększało. Chory
przytomny, skóra i spojówki bardzo blade. Jama brzuszna wysklepiona na poziomie klatki piersiowej. Badaniem dotykiem nie
stwierdzono bolesności ani oporów. Poprzez pierścień pachwinowy powierzchowny prawy, szerokości 4 palców poprzecznych, wypukla
się worek przepuklinowy wielkich rozmiarów, schodzący prawie do kolan w ułoŜeniu pionowym chorego. Zawartość worka daje się łatwo
odprowadzić w ułoŜeniu Trendeleburga. Badania pracowniane: Hb 35%, erytrocyty 1800000, index 0,97. Kał na krew utajoną (+++).
Chorego leczono zachowawczo, a po ustąpieniu krwawienia wykonano badanie radiologiczne Ŝołądka, które wykazało: Ŝołądek na
czczo pusty, wybitnie wydłuŜony i przemieszczony w prawo, najniŜszym odcinkiem schodzi do spojenia łonowego, a następnie
krzywizną większą do worka przepuklinowego. Innych zmian w Ŝołądku nie stwierdzono. Gdy obraz krwi chorego znacznie się poprawił
(Hb 58%, erytrocyty 3300000) wykonano zabieg operacyjny. W znieczuleniu ogólnym dotarto do prawego kanału pachwinowego,
otworzono worek przepuklinowy i stwierdzono w nim 2 pętle jelita biodrowego, kątnicę z częścią wstępnicy oraz część krzywizny
większej Ŝołądka z okolicy przedodźwiernikowej. Badano naocznie i dotykiem Ŝołądek oraz dwunastnicę (znaczną część Ŝołądka udało
się bez trudu ściągnąć w dół) i nie stwierdzono Ŝadnych zmian chorobowych. Odprowadzono zawartość worka do jamy brzusznej,
zeszyto otrzewną. Wyłuszczono worek przepuklinowy wielkości głowy dorosłego człowieka. Worek mosznowy sączkowano, kanał
pachwinowy zaopatrzono metodą Girarda. W 11 dni po zabiegu wypisano chorego w stanie ogólnym bardzo dobrym.
Badanie w 7 miesięcy po operacji wykazało: stan ogólny chorego bardzo dobry. Worek mosznowy wielkości prawidłowej. Badanie
krwi: Hb 80%, erytrocyty 4010000, index 1,0. Badanie radiologiczne Ŝołądka: Ŝołądek ortotoniczny, na czczo pusty, połoŜony
prawidłowo. Błona śluzowa wykazuje fałdy przeciętnej szerokości, regularne. Obrysy Ŝołądka gładkie. Czynność ruchowa i odźwiernik w
normie. Opuszka dwunastnicy i dalsza część dwunastnicy bez zmian.
Do wyjątkowej rzadkości naleŜy fakt, aby część Ŝołądka stanowiła zawartość worka przepukliny mosznowej.
Wydaje się nam, Ŝe krwotoki, które doprowadziły chorego do znacznej niedokrwistości, wywoływane były okresowymi uwięznięciami
Ŝołądka w worku przepuklinowym. Przy uwięznięciu i związanym z nim nagłym przekrwieniu, dochodziło prawdopodobnie do pękania
licznych, miaŜdŜycowo zmienionych, naczyń Ŝołądkowych. Wskazują na to dane z wywiadów, to jest okresowe krwawienie związane z
większymi wysiłkami, a więc wzmoŜeniem działania tłoczni brzusznej. Jedynie bardzo szerokim wrotom przepuklinowym zawdzięcza
chory fakt samoistnego odprowadzania się przepukliny.
Mimo podeszłego wieku chorego i związanej z tym utraty elastyczności tkanek, zdolności obkurczania się worka były bardzo duŜe.
Nasuwa się jeszcze pytanie, czy zawsze celowe jest częściowe wycięcie worka mosznowego w przypadkach przepuklin olbrzymich, co
bardziej naraŜa chorego na powikłania oraz przedłuŜa okres leczenia.
A.Panecka, M.Jesipowicz
HEMORRHAGES FROM THE STOMACH, DISPLACED INTO THE SAC OF GIANT RIGHT SCROTAL HERNIA
Summary
The authors report on a case of patient, aged 70, with gastric hemorrhages. The presence of a giant right scrotla hernia, containing a
part of the stomach was confirmed. The stomach was unchanged. The hernia was treated operatively with Girard`s method and
reposition of the stomach into abdominal cavity was performed. After lapse of follow-up time of 7 months the result is excellent,
hemorrhages disappeared. The authors suppose, that the hemorrhages were caused by periodical incarcerations of the stomach and by
rupture of atherosclerotically changed gastric vessels and bethink themselves on the suitableness of partial excision of the scrotum in
the operative treatment of giant scrotal hernia.
PIŚMIENNICTWO
1.
2.
3.
4.
5.
Bordin M., Singler G.: Clinical study of hernia containing the appendix. Consejo Gen. Med. Esp. Bol., 11/51,25,1951
Cruvineal Pereira A.: Hernia inguinal com conteudo de anexos. Anais paulistas de med. e chirurgia, 84, 2, 123, 1962
De Gaetano A.: Su due casi di appendicocecocele in ernie inguinali sinistre. Giorn. Ital. di Chir., 4/6, 391, 1948
Iason A.H.: Hernia. The Blakiston Company. Philadelphia 1941
Rutkowski J.: Chirurgia, t.II, PZWL, Warszawa 1955
Praca wpłynęła : 19. IV. 63r.
Adres autora: Lublin, ul. Biernackiego 5, I Kl. Chirurg. AM