patologie społeczne i psychologia sądowo – penitencjarna

Transkrypt

ROK AKADEMICKI 2016/2017
PATOLOGIE SPOŁECZNE I PSYCHOLOGIA SĄDOWO – PENITENCJARNA
OPIEKUN: PROF. DR HAB. BEATA PASTWA-WOJCIECHOWSKA
WPROWADZENIE
Zagadnienia realizowane w ramach ścieżki programowej Patologie społeczne i Psychologia Sądowo-Penitencjarna
zakwalifikowano do 6 bloków tematycznych:
1. Psychologia sądowa
2. Psychologia penitencjarna
3. Patologie społeczne
4. Psychopatologia
5. Seksuologia kliniczna i sądowa
6. Terapia i pomoc psychologiczna
Absolwent ścieżki posiada wiedzę oraz umiejętności praktyczne z zakresu: psychologii klinicznej, rozwojowej i
społecznej wykorzystywane w zakresie psychologii sądowej, penitencjarnej i seksuologii, które potrafi odnieść
zarówno do cyklu rozwoju człowieka, jak i specyfiki związanej z wykorzystaniem posiadanej wiedzy dla potrzeb
wymiaru sprawiedliwości. Absolwent posiada także podstawowe kompetencje diagnostyczno - terapeutyczne
odnoszące się zarówno do normy, jak i patologii według obowiązujących medycznych systemów klasyfikacyjnych ICD10 i DSM-IV-TR, psychologicznych modeli etiologii i rozwoju różnego rodzaju zaburzeń, mechanizmów ich
powstawania, standardów formalnych i merytorycznych sporządzania opinii psychologicznych dla organów wymiaru
sprawiedliwości, placówek medycznych i pomocowych, posiada orientację, co do obowiązujących uregulowań
prawnych oraz etycznych związanych z pracą z osobami naruszającymi normy prawne i poszkodowanymi oraz ich
rodzinami.
Realizacja tej ścieżki ma na celu przygotowanie studentów do pracy psychologa zarówno z osobami naruszającymi
normy prawne, jak i osobami poszkodowanymi działaniami przestępczymi i ich rodzinami. Ścieżka stawia sobie również
za cel zapoznanie słuchaczy ze specyfiką pracy placówek wymiaru sprawiedliwości i wynikającymi z tej pracy
psychospołecznymi konsekwencjami dla profesjonalistów, których aktywność zawodowa polega na pracy z osobami
mającymi dotkniętymi traumatycznymi wydarzeniami.
Miejscem pracy dla absolwenta ścieżki Patologie Społeczne i Psychologia sądowo-penitencjarna są wszystkie placówki
resocjalizacyjne dla młodzieży (ośrodki szkolno-wychowawcze,) i osób dorosłych (areszty śledcze i zakłady karne),
ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne, kliniki oraz instytucje medyczne, zajmujące się diagnostyką i leczeniem zaburzeń
psychicznych ( m.in. oddziały psychiatrii sądowej), terapią, pomoc i edukację pacjentów z różnymi problemami
psychicznymi i zdrowotnymi a także ośrodki terapeutyczne i wsparcia kryzysowego, poradnie zdrowia psychicznego,
rodzinne i małżeńskie, domy pomocy społecznej, warsztaty terapii zajęciowej oraz szkoły specjalne i integracyjne,
organizacje pozarządowe, firmy świadczące usługi psychoedukacyjne, rozwojowe, wsparcia. Innymi słowy, miejscem
pracy dla absolwentów ścieżki są zarówno placówki resocjalizacyjne i medyczne powołane do pracy z osobami
mającymi problemy prawne, jak i placówkach przeznaczonych do pracy dla absolwentów ścieżki Psychologia kliniczna.
SEMESTR ZIMOWY
PROWADZĄCY
NAZWA WYKŁADU
PROF. DR HAB. BEATA
PASTWA-WOJCIECHOWSKA
B – IZOLACJA WIĘZIENNA JAKO ZŁOŻONA SYTUACJA TRUDNA
30
DR BOJARSKA KATARZYNA
B – SEKSUOLOGIA KLINICZNA
30
GOŹDZIEWICZ-ROSTANKOWSKA
B – PSYCHOLOGIA ZACHOWAŃ AGRESYWNYCH W UJĘCIU
KLINICZNYM I ROZWOJOWYM
30
DR ŁUKASZEWSKA BEATA
B – ZABURZENIA AFEKTYWNE I ZABURZENIA ZACHOWANIA W
PRZEBIEGU CHORÓB NEURODEGENERACYJNYCH
15
DR SZULC MARCIN
B – UZALEŻNIENIE OD SUBSTANCJI PSYCHOAKTYWNYCH
30
DR SZULC MARCIN
B – PODSTAWY RESOCJALIZACJI NIELETNICH SPRAWCÓW
PRZESTĘPSTW
30
MGR ADW. KARCZMARZYK MAREK
B - WPROWADZENIE DO PRAWA KARNEGO
30
B - PRZEBIEG PROCESU KARNEGO
30
B - PRAWNA OCHRONA RODZINY
30
DR BESTA TOMASZ
C – PSYCHOLOGIA KONFLIKTÓW MIĘDZYGRUPOWYCH
30
C – WSPÓŁCZESNE STANDARDY PRACY POMOCOWEJ Z OSOBAMI
LGB I ICH BLISKIMI
30
DR DAGMARA BUDNIK-PRZYBYLSKA
C – PSYCHOLOGIA AGRESJI
30
DR CHRZAN – DĘTKOŚ MAGDALENA
C – MENTALIZACJA W PRAKTYCE KLINICZNEJ
15
DR CHRZAN – DĘTKOŚ MAGDALENA
C
–PSYCHOTERAPIA
OSOBOWOŚCI
DR JASTRZĘBSKA MARTA
C – WYBRANE ZAGADNIENIA PSYCHOLOGII PENITENCJARNEJ W
ODNIESIENIU DO SPRAWCÓW PRZESTĘPSTW ODBYWAJĄCYCH
KARĘ W ZAKŁADACH KARNYCH I ARESZTACH ŚLEDCZYCH
30
DR MICHAŁ JAŚKIEWICZ
C - MIASTO JAKO PRZESTRZEŃ ZAGROŻEŃ SPOŁECZNYCH
15
DR BEATA ŁUKASZEWSKA
C – PODSTAWY PSYCHOFARMAKOTERAPII
30
DR EWA SZCZEŚNIAK
C - PSYCHOLOGIA ZEZNAŃ ŚWIADKÓW
30
C – PSYCHOLOGICZNE, EKONOMICZNE I KULTUROWE ASPEKTY
NIERÓWNOŚCI SPOŁECZNYCH
15
DR AGATA
DR MAGDALENA
ŻEMOJTEL – PIOTROWSKA
LICZBA GODZIN
PSYCHODYNAMICZNA
ZABURZEŃ
15
SEMESTR LETNI
PROF. BEATA
PASTWA-WOJCIECHOWSKA
B – PSYCHOLOGIA ZABURZEŃ OSOBOWOŚCI
30
PROF. SENYSZYN JOANNA
B – PRAWA CZŁOWIEKA
30
PROF. SENYSZYN JOANNA
B – WYBRANE TECHNIKI KREOWANIA WIZERUNKU OSOBY
PUBLICZNEJ
15
DR DOROTA GODLEWSKA-WERNER
B - PATOLOGIE W ORGANIZACJI
DR ZDZISŁAW NIECKARZ
30
DR KACZOROWSKA ELŻBIETA
B – BIOLOGIA SĄDOWA Z ELEMENTAMI ENTOMOLOGII SĄDOWEJ
15
DR RYSZARD MAKAROWSKI
B - PSYCHOLOGIA STRESU
15
DR ALEKSANDRA PEPLIŃSKA
B - PSYCHOLOGIA BEZROBOCIA I BEZDOMNOŚCI
15
DR ANDRZEJ PIOTROWSKI
B – PSYCHOLOGIA PENITENCJARNA-TEORIA I BADANIA
30
DR PIOTROWSKI ANDRZEJ
B – PATOLOGICZNY WPŁYW SPOŁECZNY
DR PIOTROWSKI ANDRZEJ
B – PSYCHOLOGIA GRUP MUNDUROWYCH
30
DR MARCIN SZULC
B – PSYCHOPATOLOGIA ZJAWISK SPOŁECZNYCH
30
DR SZULC MARCIN
B – PSYCHOTERAPIA W ZARYSIE
15
C – PORADNICTWO PSYCHOLOGICZNO-SEKSUOLOGICZNE
30
DR KAŹMIERCZAK MARIA
C – ROLA EMPATII W RADZENIU SOBIE Z KRYZYSEM RODZINNYM
30
DR SZULC MARCIN
C – PRACA PSYCHOLOGA PRAKTYKA Z MŁODZIEŻĄ
30
ŻEMOJTEL-PIOTROWSKA
C – PSYCHOLOGIA ROSZCZENIOWOŚCI I NARCYZMU
15
MGR WENTA ANNA
C – UZALEŻNIENIE OD SEKSU- DIAGNOZA I TERAPIA
15
MJR MGR ROBERT WITKOWSKI
C – PENITENCJARNE ASPEKTY WYKONYWANIA KARY POZBAWIENIA
WOLNOŚCI
30
30
DR MAGDALENA
OPIS KURSÓW Z POZIOMU B
(1) Nazwa przedmiotu
(2) Kod ECTS
Seksuologia kliniczna
(3) Nazwa jednostki prowadzącej kierunek
Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii
(4) Studia
Kierunek
Poziom
Studia pierwszego stopnia
(licencjackie)
lub
Studia drugiego stopnia
(magisterskie)
lub
Jednolite magisterskie
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
Moduł specjalnościowy
lub
specjalizacja (specjalizacja dotyczy wyłącznie
specjalizacji nauczycielskiej)
Psychologia
stacjonarne/niestacjonarne
PSiPSP, PK, PR
(5) Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
dr Katarzyna Bojarska
(6) Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin
4
2 pkt ECTS (50 - 60 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem
prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne
studiowanie literatury i materia-łów oraz przygotowanie do
poszczególnych zajęć;
2 pkt ECTS (50-60 godz) – samodzielna praca studenta –
przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych; realizacja pracy
zaliczeniowej, projektu, prezentacji
. Formy zajęć, zgodne z zarządzeniem Rektora UG
konwersatorium
. Sposób realizacji zajęć
.
(7) Liczba punktów ECTS
zajęcia w sali dydaktycznej
Liczba godzin
30
(8) Cykl dydaktyczny
IV –V rok, semestr zimowy
(9) Status przedmiotu
(10) Język wykładowy
fakultatywny
polski
(11) Metody dydaktyczne
(12) Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania
egzaminacyjne

wykład konwersatoryjny / wykład z prezentacją
multimedialną
A. Sposób zaliczenia, zgodny z Regulaminem Studiów UG
egzamin
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
egzamin pisemny z pytaniami (zadaniami) otwartymi
ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych w
trakcie trwania semestru
C. Podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne
ocena z kolokwium/kolokwiów, odzwierciedlająca stopień przyswojenia materiału i
umiejętność samodzielnego, krytycznego wykorzystywania zdobytej wiedzy
obecność
przygotowanie do zajęć
wykonanie ewentualnych zadań dodatkowych przeznaczonych dla osób chętnych
D. Sposób weryfikacji założonych efektów kształcenia w ramach danego
przedmiotu
arkusz pracy zaliczeniowej/egzaminu
(13) Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
A. Wymagania formalne
Wcześniejsze lub równoległe zaliczenie wprowadzającego kursu z seksuologii, czyli (w zależności od roku uzyskania zaliczenia):
- do roku akademickiego 2010/2011 – kursu pt. „Wstęp do seksuologii”
- w roku akademickim 2011/2012 – kursu pt. „Seksuologia kliniczna”
- w roku akademickim 2012/2013 – kursu pt. „Psychofizjologia seksualna i seksuologia społeczno-kulturowa”
Aby móc wziąć udział w zajęciach, należy móc udokumentować ukończenie kursu wprowadzającego.
B. Wymagania wstępne
Wymagana jest znajomość języka angielskiego na poziomie umożliwiającym czytanie, ponieważ część literatury przedmiotu, na której
opierają się zajęcia, dostępna jest wyłącznie w języku angielskim
(14) Cele kształcenia
Celem zajęć jest teoretyczne zaznajomienie osób uczestniczących z podstawowymi metodami diagnozy i pomocy psychologicznoseksuologicznej, a także z kryteriami diagnostycznymi podstawowych dysfunkcji, zaburzeń i problemów seksualnych, z którymi można
spotkać się w gabinecie seksuologicznym lub psychologicznym, z najczęstszym podłożem poszczególnych dysfunkcji i problemów oraz z
adekwatnymi metodami interwencji pomocowej. Kurs ma również na celu zaznajomienie uczestników z podstawowymi zasadami etycznymi
obowiązującymi psychologów-seksuologów oraz z różnicami pod względem zakresu kompetencji zawodowych pomiędzy psychologamiseksuologami a lekarzami-seksuologami. Nabyta wiedza przyda się zarówno tym osobom, które wiążą swoją przyszłość zawodową z
seksuologią, jak również tym, które będą zajmować się pozaseksuologiczną pracą pomocową, terapeutyczną lub psychoedukacyjną z
dorosłymi lub dziećmi (w gabinetach psychologicznych, szkołach i innych instytucjach).
(15) Treści programowe
Seksuologia kliniczna jako dyscyplina teoretyczna i praktyczna
Rodzaje problemów seksualnych a wskazania do interwencji seksuologicznej i jej typy
Metody diagnostyczne i terapeutyczne w seksuologii
Zasady zbierania wywiadu seksuologicznego – warunki etycznej i efektywnej praktyki seksuologicznej
Seksuologiczne kategorie diagnostyczne w klasyfikacjach ICD-10 i DSM-IV-TR
Dysfunkcje seksualne u kobiet i mężczyzn – uwarunkowania, diagnoza, pomoc, stan aktualnej debaty akademickiej, aspekty etyczne
Seksualność dziecięca – przejawy zdrowej seksualności, pojęcie normy w seksualności dziecięcej, kryteria rozpoznawania zaburzeń
seksualności, diagnoza, pomoc, stan aktualnej debaty akademickiej, aspekty etyczne
Parafilie a nietypowe ukierunkowanie potrzeb seksualnych – uwarunkowania, diagnoza, pomoc, stan aktualnej debaty akademickiej,
przemiany w zakresie myśli seksuologicznej i kryteriów interwencji seksuologicznej, aspekty etyczne (podstawy)
Seksualność osób niepełnosprawnych intelektualnie – najczęstsze problemy i ich uwarunkowania, warunki skutecznej interwencji, aspekty
etyczne (podstawy)
Transseksualność i inne przejawy transpłciowości – diagnoza, pomoc, prawna, chirurgiczna i hormonalna korekta płci, stan aktualnej debaty
akademickiej, aspekty etyczne (podstawy)
Infekcje przenoszone drogą płciową i ich profilaktyka
1. Metody regulacji płodności i ich skuteczność
(16) Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
A.1. wykorzystywana do przygotowania zajęć przez prowadzącą
American Psychiatric Association. (2000). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: DSM-IV-TR (4th wyd.). Washington, DC:
American Psychiatric Association.
Bruck, M., Ceci, S. J., Francouer, E., & Renick, A. (1995). Anatomically detailed dolls do not facilitate preschoolers’ reports of a pediatric
examination involving genital touching. Journal of Experimental Psychology: Applied, 1(2), 95-109.
de Carufel, F., & Trudel, G. (2006). Effects of a new functional-sexological treatment for premature ejaculation. Journal of Sex & Marital
Therapy, 32(2), 97-114.
DeLoache, J. S., & Marzolf, D. P. (1995). The use of dolls to interview young children: Issues of symbolic representation. Journal of
Experimental Child Psychology, 60(1), 155-73.
Goodman, G. S., & Aman, C. (1990a). Children’s use of anatomically detailed dolls to recount an event. Child Development, 61(6), 1859.
Goodman, G. S., & Aman, C. (1990b). Children’s use of anatomically detailed dolls to recount an event. Child Development, 61(6), 1859-1871.
Haeberle, E. J. (2003). Sexual dysfunctions and their treatment. An open access course. Magnus Hirschfeld Archive for Sexology. HumboldtUniversität zu Berlin. Pobrano listopad 15, 2010, z http://www2.hu-berlin.de/sexology/ECE5/index.htm
Imieliński, K. (1990). Seksiatria: Patologia seksualna (T. 2). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health, Center for Communication Programs, & World Health Organization. (2011). Family
planning: a global handbook for providers. 2011 Update. Baltimore and Geneva: CCP and WHO.
Lev, A. I. (2004). Transgender emergence: Therapeutic guidelines for working with gender-variant people and their families. New York:
Haworth Clinical Practice Press.
Realmuto, G. M., Jensen, J. B., & Wescoe, S. (1990). Specificity and sensitivity of sexually anatomically correct dolls in substantiating abuse: A
pilot study. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 29(5), 743-746.
Sharlip, I. D. (2006). Guidelines for the diagnosis and management of premature ejaculation. Journal of Sexual Medicine, 3(s4), 309-317.
Thanasiu, P. L. (2004). Childhood sexuality: Discerning healthy from abnormal sexual behaviors. Journal of Mental Health Counseling, 26(4),
309-319.
Walsh, A. (2000). IMPROVE and CARE: Responding to Inappropriate Masturbation in People with Severe Intellectual Disabilities. Sexuality &
Disability, 18(1), 27.
World Health Organization. (1992). ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders: Clinical Descriptions and Diagnostic Guidelines.
Albany, NY, USA: World Health Organization. Pobrano z http://site.ebrary.com/lib/ugdansk/docDetail.action?docID=10227094
World Health Organization. (1993). ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders: Diagnostic Criteria for Research. Albany, NY,
USA: World Health Organization. Pobrano z http://site.ebrary.com/lib/ugdansk/docDetail.action?docID=10227086
Wciórka, J. (Red.). (2008). Kryteria diagnostyczne według DSM-IV-TR. Wrocław: Elsevier Urban & Partner.
World Health Organization. (2007). International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems 10th Revision. Version for
2007. World Health Organization. Pobrano listopad 15, 2010, z http://apps.who.int/classifications/apps/icd/icd10online/
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta
Thanasiu, P. L. (2004). Childhood sexuality: Discerning healthy from abnormal sexual behaviors. Journal of Mental Health Counseling, 26(4),
309-319.
B. Literatura uzupełniająca
Leiblum, S. R., & Rosen, R. (Red.). (2005). Terapia zaburzeń seksualnych. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
(17) Efekty kształcenia
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Osoba, która pomyślnie zaliczy kurs:
kierunkowe)
 Zna podstawowe metody diagnostyczne i terapeutyczne w seksuologii
 Zna zasady zbierania wywiadu seksuologicznego
Wiedza
 Rozumie warunki etycznej pomocy seksuologicznej
(K_W05, K_W07,)
 Zna dysfunkcje seksualne u kobiet i mężczyzn, rozumie ich uwarunkowania, zna kryteria diagnostyczne oraz
Umiejętności
wie, jakie są podstawowe metody interwencji pomocowej
(K_U09, K_U10, K_U11)
 Rozumie uwarunkowania seksualności dziecięcej, rozróżnia jej przejawy, wie, które z nich wchodzą w zakres
Kompetencje społeczne
normy i zna kryteria rozpoznawania, kiedy te przejawy poza nią wykraczają, zna teoretyczne podstawy
(postawy)
diagnozy seksualności dziecięcej
(K_K01, K_K03)
 Rozumie rozróżnienie pomiędzy parafilią a nietypowym ukierunkowaniem potrzeb seksualnych, rozróżnia
podstawowe parafilie, zna podstawowe zasady i etyczne aspekty pracy pomocowej z klientami o
nietypowym kierunku potrzeb seksualnych (w tym z parafiliami)
 Rozumie uwarunkowania i zna podstawowe przejawy najczęstszych problemów seksualności osób
niepełnosprawnych intelektualnie
 Posiada podstawowe informacje na temat pracy diagnostycznej i pomocowej z osobami transpłciowymi oraz
roli psychologa w procesie przygotowania transseksualnych klientów do tzw. korekty płci
 Posiada podstawowe informacje na temat infekcji przenoszonych drogą płciową i ich profilaktyki
Posiada podstawowe informacje na temat metod regulacji płodności i ich skuteczności
(17 B) Umiejętności
 potrafi samodzielnie łączyć ze sobą rożne aspekty zdobytej wiedzy i wyciągać na tej podstawie własne
wnioski
 potrafi odróżnić między sobą poszczególne rodzaje dysfunkcji seksualnych na podstawie istotnych
symptomów
 potrafi poddać krytycznej analizie doniesienia potoczne i badawcze z dziedziny seksuologii klinicznej
potrafi zidentyfikować problemy seksualne wymagające różnych rodzajów i stopni zaawansowania interwencji
seksuologicznej
(17 C) Kompetencje społeczne (postawy)
 wykazuje się elastycznością myślenia i własnych postaw wobec seksualności, wynikającą z poszerzenia
wiedzy na temat uwarunkowań występujących wśród ludzi problemów i trudności związanych z płcią lub
seksualnością
 czuje się przygotowana do swobodnego porozumiewania się z osobami z wykształceniem seksuologicznym
 czuje się przygotowana do podjęcia merytorycznej dyskusji na tematy związane z treściami programowymi z
osobami niekształconymi w zakresie seksuologicznym
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Psychologia zachowań agresywnych w ujęciu
rozwojowym i klinicznym
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP, PDiM, PK, NBP
dr Agata Goździewicz-Rostankowska
A. Formy zajęć, zgodne z zarządzeniem Rektora UG
Wykład
B.
4
(godziny zajęć: 30; czytanie i samodzielne analizowanie tekstów: 30;
nauka do egzaminu: 60 ; konsultacje: 5)
Sposób realizacji zajęć
C.
Liczba godzin
30
fakultatywny
Polski
egzaminacyjne
egzamin
wykład
B. Formy zaliczenia
egzamin pisemny (pytania testowe)
C. Podstawowe kryteria
 sprawdzenie wiedzy dotyczącej terminologii oraz sprawdzenie świadomości
znaczenia nauk psychologicznych w wyjaśnianiu zachowań agresywnych w
kontekście rozwoju jednostki i w odniesieniu do zaburzeń klinicznych: egzamin
 sprawdzenie umiejętności analizowania motywów i wzorów agresywnych
zachowań: egzamin
D. Sposób weryfikacji założonych efektów kształcenia w ramach danego przedmiotu
arkusz pracy egzaminacyjnej
A. Wymagania formalne:
psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wstęp do psychologii klinicznej dorosłego, wstęp do psychologii klinicznej dzieci i
młodzieży
B. Wymagania wstępne:
Celem wykładu jest nabycie wiedzy psychologicznej dotyczącej uwarunkowań agresji oraz zapoznanie studentów ze związkiem zmian
rozwojowych w ciągu życia z zachowaniami agresywnymi oraz zależnościami pomiędzy wybranymi zaburzeniami psychicznymi a
zachowaniami agresywnymi, jak też technikami pomiaru agresji oraz możliwościami jej profilaktyki i terapii.
A. Problematyka wykładu
 Pojęcie agresji oraz uwarunkowania agresji
 Techniki badania agresywnego zachowania
 Zmiany rozwojowe a zachowania agresywne
 Różnice indywidualne, rozwój psychiczny człowieka a zachowania agresywne
 Socjalizacja a zachowania agresywne
 Agresja w rodzinie
 Agresja w różnych obszarach życia społecznego
 Osobowość a agresja u ludzi dorosłych
 Agresja a wybrane zaburzenia psychiczne dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych
 Agresja a wybrane aspekty przestępczości dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych
A.1. wykorzystywana podczas zajęć
1) Binczycka-Anholzer, M. (red.) (2001) Agresja i przemoc a zdrowie psychiczne. Warszawa-Poznań: Polskie Towarzystwo Higieny
Psychicznej.
2) Brzezińska, A. I. i Hornowska, E. (red.) (2007). Dzieci i młodzież wobec agresji i przemocy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
3) Frączek, A. i Zumkley, H. (red.) (1993). Socjalizacja a agresja. Warszawa: IPs PAN WSPS.
4) Kubacka-Jasiecka, D. (2006). Agresja i autoagresja z perspektywy obronno-adaptacyjnych dążeń Ja. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu
Jagiellońskiego.
5) Obuchowska, I. (1989). Przemoc w wychowaniu, Kwartalnik Pedagogiczny, 4, 134, 27-41
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta:
1) Brzezińska, A. I. i Hornowska, E. (red.) (2007). Dzieci i młodzież wobec agresji i przemocy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
Krahé, B. (2005). Agresja. Gdańsk: GWP
1) Czub, M. (1992). Zachowania agresywne – agresja – osiąganie. Analiza zjawiska agresji jako istotnego czynnika w procesie socjalizacji,
Kwartalnik Pedagogiczny, 1, 141, 123-132.
2) Grochulska, J. (1993). Agresja u dzieci. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
3) Loeber, R. i Hay, D. (1997). Key issues in the development of aggression and violence from childhood to early adulthood, Annual Review
of Psychology, 48, 371-410.
4) Majchrzyk, Z. (2004). Nieletni, młodociani, dorośli zabójcy i mordercy. Gdzie kończy się norma a zaczyna patologia. Warszawa: Instytut
Psychiatrii i Neurologii.
5) Pastwa-Wojciechowska, B. (2004). Naruszanie norm prawnych w psychopatii. Analiza kryminologiczno-psychologiczna. Gdańsk:
Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
6) Ranschburg, J. (1993). Lęk, gniew, agresja. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
7) Wolińska, J. M. (2010). Agresywność młodzieży. Problem indywidualny i społeczny. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
(obszarowe i
kierunkowe)
(K_W08)
(K_W09)
(K_U01)
(K_U02)
(K_K03)
(K_K08)
(17 A) Wiedza
- Student ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat psychologicznych podstaw zachowań agresywnych
przejawianych przez człowieka w kontekście zmian rozwojowych oraz zaburzeń psychicznych
- Student ma uporządkowaną wiedzę dotyczącą technik pomiaru zachowań agresywnych oraz możliwości ich
profilaktyki i terapii
- Student posiada pogłębione umiejętności obserwowania, wyszukiwania i przetwarzania informacji na temat
zachowań agresywnych, przy użyciu różnych źródeł oraz interpretowania ich z punktu widzenia psychologii
zaburzeń i psychologii rozwoju człowieka
- Student potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii zachowań agresywnych w
celu analizy złożonych problemów psychologicznych
- Student docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w
społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu psychologii zachowań agresywnych
- Student jest świadomy istnienia etycznego wymiaru w badaniach naukowych dotyczących zachowań
agresywnych człowieka
(18) Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Kod ECTS
Izolacja więzienna jako złożona sytuacja trudna
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych, Instytut Psychologii
Studia
Kierunek
Psychologia
Stopień
Tryb
Specjalność
Jednolite studia
Stacjonarne/niestacjonarne Bez specjalności,
magisterskie
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
prof. dr hab. Beata Pastwa-Wojciechowska
dr Andrzej Piotrowski
Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin
Liczba punktów ECTS - 4
A. Formy zajęć
 Wykład,
B. Sposób realizacji
 Zajęcia w sali dydaktycznej
C. Liczba godzin
Wykład 30 godzin
Specjalizacja
PSiPSP
2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – zajęcia dydaktyczne z udziałem
prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia;
samodzielne studiowanie literatury i materiałów do zajęć;
czas trwania egzaminu
przygotowanie do egzaminu
Cykl dydaktyczny
IV – V rok, semestr zimowy
Status przedmiotu
 Obowiązkowy dla specjalizacji Patologie społeczne i
psychologia sądowo - penitencjarna
Język wykładowy
Język polski
Metody dydaktyczne
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania
egzaminacyjne
 Wykład problemowy z prezentacją multimedialną
A. Sposób zaliczenia:
 Egzamin
B. Formy zaliczenia:
 Egzamin pisemny: z pytaniami otwartymi (dłuższa wypowiedź pisemna)
D. Podstawowe kryteria
Egzamin pisemny – zdany pomyślnie
E.Sposób weryfikacji założonych efektów kształcenia w ramach danego
przedmiotu
arkusz prac zaliczeniowych
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
brak
Cele przedmiotu
Celem kursu jest zapoznanie studentów czwartego i piątego roku psychologii z przedmiotem i metodami psychologii penitencjarnej jako
psychologicznej subdyscypliny akademickiej oraz zainteresowanie studentów psychologii tym wyjątkowym obszarem rzeczywistości
społecznej i przygotowanie ich do ewentualnego podjęcia pracy w tym szczególnym miejscu.
Studenci uzyskają podstawowy zasób wiedzy uwzględniający: podstawowe pojęcia i metody psychologii penitencjarnej oraz obraz instytucji
więziennej jako organizacji totalnej oraz charakterystykę izolacji więziennej jako złożonej sytuacji stresowej nie tylko dla skazanych ale także
dla personelu zakładu.
Słuchacze zapoznają się także z przebiegiem fundamentalnych dla psychologii penitencjarnej i sądowej badań empirycznych oraz z
najważniejszymi i spornymi zagadnieniami, którymi zajmują się te dyscypliny psychologiczne. W konsekwencji ma to doprowadzić do
zrozumienia przez studentów znaczenia koncepcji teoretycznych zarówno dla rozwoju psychologii jako nauki, jak i praktyki psychologicznej w
tym także penitencjarnej.
Prezentowane podczas zajęć opisy eksperymentów oraz fragmenty dokumentalnych filmów dotyczących kary uwięzienia mają także
pobudzić studentów do dyskusji nad etycznymi problemami pracy psychologa więziennego.
Treści programowe
A. Problematyka wykładów
1.Przedmiot psychologii penitencjarnej i jej związki z innymi dyscyplinami psychologicznymi szczególnie zaś z psychologią sądową.
2.Metody psychologii penitencjarnej
3.Przestępstwo i kara kryminalna; teorie przestępczości i teorie kary kryminalnej
4.Przestępstwo jako defekt procesu socjalizacji
5.Geneza i rozwój instytucji penitencjarnych
6.Kara pozbawienia wolności ;funkcje i dolegliwości
7.Resocjalizacja jako główny cel uwięzienia
8.Stres więzienny; przyczyny, rodzaje sytuacji trudnych, adaptacja i negatywne reakcje na uwięzienie
9.Podkultura jako forma obrony przed dolegliwościami uwięzienia
10.Personel więzienny; funkcje, sposób organizacji i warunki pracy
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do zdania egzaminu:
A.1. Obowiązkowa
1.Machel H. /2008/ Sens i bezsens resocjalizacji penitencjarnej-casus polski
2.Stanik M.J, Urban B.,/2007/ Resocjalizacja t.1 i 2
3.Wysocka E.,/2008/ Diagnoza w resocjalizacji
4.Ciosek M.,/2003/ Psychologia sądowa i penitencjarna
A.2. Literatura uzupełniająca
1.ChojnackaM.,Karczewski T.,/2003/ Samouszkodzenia
2.Konopczyński M.,/2006/ Metody twórczej resocjalizacji
3.Kuć M.,/2008/ Kryminologiczne i penitencjarne aspekty wykonywania kary pozbawienia wolności
Efekty uczenia się
Wiedza
Zakłada się, że student pozna podstawową terminologię używaną w psychologii penitencjarnej i sądowej oraz
będzie potrafił ją w sposób adekwatny zastosować. Posiądzie ponadto wiedzę na temat:
- źródeł i miejsca psychologii penitencjarnej w systemie nauk behawioralnych,
- współczesnych kierunków rozwoju tej psychologii i jej historyczno-kulturowych uwarunkowań,
- psychologicznych podstaw funkcjonowania człowieka w warunkach izolacji przymusowej i dobrowolnej,
- orz etycznych problemów związanych z pracą zawodową psychologa i prowadzonych przez niego badań.
Umiejętności
Student potrafi:
- zaprezentować badania empiryczne w postaci pracy pisemnej oraz wystąpienia ustnego wspartego prezentacją
multimedialną, zwięzłą, uporządkowaną i zrozumiałą dla odbiorcy,
- jasno i logicznie komunikować przyswojoną sobie wiedzę psychologiczną,
- prezentować własne pomysły, wątpliwości oraz sugestie, argumentować na poziomie podstawowym i
uczestniczyć w dyskusji.
Kompetencje społeczne (postawy)
Potrafi samodzielnie pracować nad tekstem psychologicznym.
Jest zorientowany na dążenie do zdobywania wiedzy z zakresu psychologii klinicznej i psychopatologii,
Jest wrażliwy na problemy etyczne pracy psychologa zarówno, jako badacza jak i praktyka – zwłaszcza w
obszarze specyficznej pracy psychologa sądowego i penitencjarnego
Potrafi różnicować psychologię naukową / wiedzę „zdolną” do replikacji/ od zdroworozsądkowej.
Przejawia szacunek do swego przyszłego zawodu i postawę gotowości do zawodowej odpowiedzialności.
Kontakt
(1) Nazwa przedmiotu :
(2) Kod ECTS
Przebieg procesu karnego
(3) Nazwa jednostki prowadzącej kierunek : Wydział Nauk Społecznych, Instytut Psychologii
(4) Studia
Kierunek
Psychologia
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
specjalizacja (specjalizacja
dotyczy wyłącznie specjalizacji
nauczycielskiej)
(5) Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących): adw. Marek Karczmarzyk
B. Sposób realizacji zajęć wykład
C. Liczba godzin 30
4
semestr zimowy
polski
(12) Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub
wymagania egzaminacyjne
- wykład
- studium przypadku
B. Formy zaliczenia obecność na zajęciach; zaliczenie ustne
uczestnictwo i aktywność na zajęciach
przedmiotu : zaliczenie ustne
A. Wymagania formalne :brak
B. Wymagania wstępne: brak
(14) Cele kształcenia: zapoznanie z przebiegiem polskiego procesu karnego; zdobycie umiejętności występowania przed organami wymiaru
sprawiedliwości podczas pełnienia roli biegłego, świadka lub ławnika
(15) Treści programowe: system sądownictwa w Polsce i jego miejsce w systemie władzy; organy procesu karnego; zasady procesu karnego;
postępowanie przygotowawcze; postępowanie jurysdykcyjne: rozpoznawcze i odwoławcze; postępowanie zainicjowane nadzwyczajnymi
środkami zaskarżenia; postępowanie ułaskawieniowe; postępowanie wykonawcze; zachowanie się przed organami wymiaru sprawiedliwości
A.1. wykorzystywana podczas zajęć: ustawy : kodeks karny ; kodeks postępowania karnego; kodeks karny wykonawczy
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta ustawy :kodeks karny; kodeks postępowania karnego; kodeks karny wykonawczy
B. Literatura uzupełniająca -
(17) Efekty kształcenia (obszarowe (17 A) Wiedza: Student zna przebieg procesu karnego i zna rolę i kompetencje świadka i biegłego
i kierunkowe)
psychologa w procesie karnym
(17 B) Umiejętności: Student potrafi w sposób odpowiedzialny i świadomy znaczenia swojej roli
wypełnić rolę świadka, biegłego lub ławnika w procesie karnym
(17 C) Kompetencje społeczne (postawy) szacunek i zrozumienie dla wartości demokratycznych;
odpowiedzialna postawa obywatelska podczas pełnienia roli świadka, biegłego lub ławnika
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Prawna ochrona rodziny
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP, PR
adw. mgr Marek Karczmarzyk
wykład
B.
C.
Liczba godzin
30
4
fakultatywny
polski
egzaminacyjne
zaliczenie z oceną
wykład / wykład problemowy / wykład
konwersatoryjny / wykład z prezentacją
multimedialną
B. Formy zaliczenia
zaliczenie ustne / kolokwium
umiejętność wyjaśnienia podstawowych instytucji prawa rodzinnego
arkusz pracy zaliczeniowej
brak
umiejętność treściowej analizy tekstów
Celem przedmiotu jest przedstawienie podstawowych instytucji polskiego prawa rodzinnego .
1. Małżeństwo
2. Prawa i obowiązki małżonków
3. Małżeńskie ustroje majątkowe
4. Ustanie małżeństwa
5. Rodzice i dzieci
6. Przysposobienie
7. Obowiązek alimentacyjny
8. Opieka i kuratela
A.1. wykorzystywana podczas zajęć :
Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy , Kodeks Postępowania Cywilnego.
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta:
Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy, Kodeks Postępowania Cywilnego.
Bieżące orzecznictwo Sądu Najwyższego, Sądów Apelacyjnych, Trybunału Konstytucyjnego, wskazywane przez prowadzącego zajęcia .
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Student rozumie i wyjaśnia podstawowe instytucje z zakresu prawa rodzinnego . Student wyjaśnia prawa i
kierunkowe)
obowiązki członków rodziny wynikające z prawa rodzinnego .
Rozumienie tekstu
prawnego
Interpretacja tekstu
prawnego
Interpretacja stanu
faktycznego w
kontekście uprawnień i
obowiązków
wynikających z
przepisów prawa
rodzinnego
Student potrafi samodzielnie wyjaśnić prawa i obowiązki członków rodziny w odniesieniu do konkretnej sytuacji .
Potrafi wskazać drogę prawną rozwiązania sytuacji kryzysowej w rodzinie .
Student potrafi w sposób pogłębiony , poprzez znajomość podstawowych pojęć z zakresu prawa rodzinnego
rozumieć osobę znajdującą się w sytuacji kryzysu w rodzinie .
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Zaburzenia afektywne i zaburzenia zachowania w
chorobach neurodegeneracyjnych
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP, PK
dr Beata Łukaszewska
2
wykład
B.
C.
Liczba godzin
15
fakultatywny
wykład z prezentacja multimedialną
polski
egzaminacyjne
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
kolokwium
obecność na zajęciach, aktywność i zaliczenie pisemne
przedmiotu
arkusz zaliczenia/kolokwium
brak
brak
Celem wykładu jest zapoznanie studentów z najnowszą wiedzą na temat otępień z szczególnym uwzględnieniem choroby Alzheimera,
otępienia czołowo skroniowego, i otępień o innej etiologii. Psycholog kliniczny posiadający wiedzę na temat chorób neurodegeneracyjnych
może wykorzystać ją w swojej praktyce zawodowej jak również w sposób przystepny ją przekazać - psychoedukacja rodziny, opiekunów, co
może wnieść wiele korzyści dla podniesienia jakości życia chorego i lepszego zrozumienia jego zachowania i odczuć.
1. Starzenie się układu nerwowego: zmiany funkcjonalne i czynnościowe mózgu
2. Etiopatogeneza i omówienie zmian neuropatologicznych w przebiegu choroby Alzheimera, FTD.
3. Zjawisko neuroplastyczności mózgu i nadzieje płynące z aktywizacji funkcjonalnej struktur mózgowych
4. Zaburzenia emocjonalne w przebiegu otępienia o różnej etiologii
5. Zaburzenia zachowania i obserwowane zmiany osobowościowe w przebiegu otępienia o różnej etiologii
1.Cummings Jeffrey, Mega S.Michael, Neuropsychiatry, Oxford 2003
2.Pąchalska Maria, Neuropsychologia kliniczna, Warszawa 2007
3.Szczudlik A.,Liberski P., Barcikowska (red.), Otępienie, Kraków 2004
4.Górska T.,Grabowska A.,Zagrodzka J., Mózg a zachowanie, Warszawa 2006
5.Gershenfeld Howard, Philibert Robert, Boehm Gary,Looking Forward in Geriatric Anxiety and Depression, American Journal of Geriatric
Psychiatry, 13:1027-1040, 2005
1. Pąchalska Maria, Neuropsychologia kliniczna, Warszawa 2007
1.Szczudlik A.,Liberski P., Barcikowska (red.), Otępienie, Kraków 2004
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Zna na poziomie rozszerzonym terminologię z zakresu psychologii klinicznej i nauk o zdrowiu.
kierunkowe)
Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę o jednostkach chorób otępiennych . Potrafi odpowiedzieć na kluczowe
pytania dotyczących przyczyn postepujacych zmian w funkcjonowaniu osób z choroba neurodegeneracyjną.
K_W02,
Ma uporządkowaną wiedzę na temat zasad i norm etycznych oraz etyki zawodowej; zna prawne, organizacyjne i
K_W05,
etyczne uwarunkowania wykonywanej działalności zawodowej
K_W11
Posiada umiejętność interpretowania, analizowania przyczyn i przebiegu procesów i zjawisk związanych z
K_U11,
psychologicznym funkcjonowaniem człowieka istotnych dla psychologii klinicznej, merytorycznego
K_U10,
argumentowania z wykorzystaniem własnych poglądów oraz poglądów innych autorów, formułowania wniosków
oraz tworzenia syntetycznych podsumowań w omawianym temacie.
K_K07,
Potrafi ściśle współpracować, włączając w to umiejętność posługiwania się terminologią specjalistyczną, z
K_K08
przedstawicielami różnych nauk: lekarzami, psychologami, pedagogami, nauczycielami, w celu zapewnienia
holistycznej opieki i terapii swoim pacjentom.
Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne, gotowy do komunikowania się i współpracy z otoczeniem,
w tym z osobami nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie oraz do aktywnego uczestnictwa w grupach i
organizacjach realizujących działania psychologiczne
Potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać wiedzę i umiejętności, rozszerzone o wymiar interdyscyplinarny.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Uzależnienia od substancji psychoaktywnych – teorie,
środki, pomoc
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP, PK, NBP
dr Marcin Szulc
Wykład
B.
C.
4
studiowanie literatury i materiałów do zajęć; czas trwania egzaminu
2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – samodzielna praca studenta –
Liczba godzin
30
IV - V rok, semestr zimowy

fakultatywny
wykład z prezentacją multimedialną
Polski
egzaminacyjne
egzamin
B. Formy zaliczenia
egzamin pisemny: testowy
Zadana literatura plus wiedza z wykładów. Egzamin testowy 20 pytaniowy, pytania
zamknięte, 4 możliwe odpowiedzi, jedna prawidłowa.
wprowadzenie do psychologii, psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wstęp do psychologii klinicznej dorosłego
Celem przedmiotu jest przedstawienie studentom koncepcji teoretycznych wchodzenia i trwania w nałogu a także typu środków i sposobu
ich działania na organizm wraz z konsekwencjami zdrowotnymi oraz leczenia i przeciwdziałania narkomanii.
1.
Specyfika rynku narkotykowego
narkobiznes
funkcjonowanie dilerów i odbiorców
prawo wobec narkotyków
promocja narkotyków w Internecie
skala osób hospitalizowanych w wyniku używania substancji psychoaktywnych
2.
Definicja pojęć i diagnozowanie
substancje psychoaktywne, opiaty, opioidy, substancje uzależniające, zależność psychiczna, zależność fizyczna, narkomania jako
choroba, narkomania jako objaw choroby
Diagnoza zagrożenia uzależnieniem wg DSM - IV R
Diagnoza uzależnienia według DSM - IV R
Diagnozowanie uzależnienia wg ICD - 10
3.
Teorie uzależnień od substancji psychoaktywnych
teorie biologiczne (genetyczne, neurologiczne, biochemiczne, bioelektryczne)
teorie psychologiczne (psychoanalityczne, behawioralne, afektywno – poznawcze, teorie charakterystyk indywidualnych, teorie
więzi interpersonalnych, systemowe)
teorie społeczne uzależnień
nastawienia społeczne wobec uzależnień
rozwój narkomanii na Świecie od lat 60
subkultura narkomańska
interaktywny model uzależnienia według van Dijka
4.
Profilaktyka uzależnień
5.
Leczenie uzależnień
substytucyjna kuracja metadonowa
społeczność terapeutyczna
6.
Prowadzenie pojazdów pod wpływem alkoholu
psychologia transportu
działanie alkoholu na organizm
kodeks drogowy wobec prowadzenia po użyciu i w stanie nietrzeźwości
pomiar trzeźwości (działanie alkomatu i poglądy policji w kwestii popularyzacji alkomatów wśród obywateli)
poczucie winy, kompetencje, obraz świata wartości kierowców zatrzymanych za nietrzeźwość (badania własne)
Rogala – Obłękowska J. (1999) Przyczyny narkomanii. Uniwersytet Warszawski. Instytut Stosowanych nauk Społecznych. Warszawa.
Rogala – Obłękowska J., (2000) Młodzież i narkotyki. Rodzinne czynniki ryzyka nałogu. Biblioteka Ossolineum. Warszawa.
Rogala – Obłękowska J., (2002) Narkoman w rodzinie. Uniwersytet Warszawski. Drukarnia Wydawnictw Normalizacyjnych Alfa – Wero.
Rogala – Obłękowska J. (1999) Przyczyny narkomanii. Uniwersytet Warszawski. Instytut Stosowanych nauk Społecznych. Warszawa.
Rogala – Obłękowska J., (2000) Młodzież i narkotyki. Rodzinne czynniki ryzyka nałogu. Biblioteka Ossolineum. Warszawa.
De Leon G. (2003) Społeczność terapeutyczna. Warszawa. Krajowe Biuro ds. Narkomanii.
Gossop M. „Narkomania – mity i rzeczywistość”, PWN Warszawa 1993
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Absolwent potrafi zidentyfikować i opisać specyfikę rynku narkotykowego i prawo wobec narkotyków. Rozumie
kierunkowe)
pojęcia psychologiczne oraz rozróżnia podstawowe biologiczno - psychologiczno – społeczne mechanizmy
uzależnień. Wymienia kryteria diagnozy zagrożenia uzależnienieniem i uzależnienia w oparciu o kodyfikacje DSMStudent nazywa
IV R oraz ICD-10.
podstawowe pojęcia z
zakresu psychologii
Student potrafi porównywać podstawowe teorie uzależnień, zna mechanizmy i szacuje ryzyko postawania
uzależnień. Rozróżnia i
uzależnienia. Zna motywy indywidualne i społeczne powstawania uzależnień. Poddaje krytyce koncepcje
potrafi opisać wybrane
uzależnień. Dyskutuje na temat wartości eksplanacyjnej teorii uzależnień w odniesieniu do współczesnych
teorie uzależnień, potrafi
dokonać klasyfikacji środków problemów.
psychoaktywnych, zna
Absolwent dyskutuje na temat przyczyn uzależnień. Wykazuje krytycyzm analizując uwarunkowania uzależnień.
parametry diagnozy
uzależnienia i zagrożenia
Chętnie podejmuje się gromadzenia i analizy informacji na temat współczesnych systemów profilaktyki
uzależnieniem, potrafi podać uzależnień.
ogólne formy terapii osób
uzależnionych i profilaktyki
uzależnień.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Psychologia penitencjarna- teoria i badania
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
konwersatorium
B.
C.
Liczba godzin
30
4
studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do
III –V rok, semestr letni

Polski
obligatoryjny dla specjalizacji: Patologie
społeczne i psychologia sądowo-penitencjarna

fakultatywny
wykład konwersatoryjny z prezentacją
multimedialną
dyskusja / rozwiązywanie zadań
egzaminacyjne
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
zaliczenie pisemne: test / z pytaniami (zadaniami) zamkniętymi / dłuższa wypowiedź
pisemna (rozwiązywanie problemu)
obecność na zajęciach, aktywne uczestnictwo, zdanie testu końcowego.
Arkusz testu zaliczeniowego/rozwiązanie problemu
brak
brak
Celem zajęć jest przekazanie podstawowych informacji o funkcjonowaniu instytucji penitencjarnych, metodach oddziaływań
psychologicznych oraz wpływie izolacji więziennej na funkcjonowanie człowieka.
Wprowadzenie w problematykę psychologii penitencjarnej.
Krótki zarys organizacji więziennictwa na świecie i w Polsce.
Cele i zasady wykonania tymczasowego aresztowania.
Cele i zasady wykonania kary pozbawienia wolności.
Wiezienie jako instytucja totalna.
Wpływ izolacji więziennej na funkcjonowanie człowieka.
Charakterystyka społeczności osadzonych.
Zadania psychologa więziennego.
Środki oddziaływania na skazanych.
Rola i zadanie oddziałów terapeutycznych.
Podkultura więzienna.
Podstawy funkcjonowania Służby Więziennej.
Przygotowanie skazanych do opuszczenia zakładu karnego. Pomoc postpenitencjarna.
Ciosek, M. (2000). Psychologia sądowa i penitencjarna. Warszawa, Wydawnictwo Prawnicze PWN.
Machel, H. (2003). Wiezienie jako instytucja karna i resocjalizacyjna. Gdańsk, ARCHE.
Kosewski, M. (1985). Ludzie w sytuacjach pokusy i upokorzenia. Warszawa, Wiedza Powszechna.
Niewiadomska, I. (2007). Osobowościowe uwarunkowania skuteczności kary pozbawienia wolności. Lublin, Wydawnictwo KUL.
Piotrowski, A. (2010). Stres i wypalenie zawodowe funkcjonariuszy Służby Więziennej. Warszawa, Difin.
Przybyliński, S. (2006). Podkultura więzienna. Wielowymiarowość rzeczywistości penitencjarnej. Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Po ukończeniu przedmiotu student potrafi:
kierunkowe)
Streścić historię więziennictwa na świecie i w Polsce,
Opisać zasady funkcjonowania instytucji penitencjarnych,
Wytłumaczyć procesy i zachowania charakterystyczne dla sytuacji uwięzienia,
Rozróżnić typy osadzonych,
Opisać rodzaje instytucji penitencjarnych oraz systemy wykonywania kary pozbawienia wolności,
Scharakteryzować metody oddziaływań penitencjarnych.
Porównać klasyczne i współczesne systemy penitencjarne,
Zaprojektować program oddziaływań korekcyjnych,
Przewidywać motywy i konsekwencje zachowania osadzonych,
Wykrywać procesy zachodzące w grupie,
Oceniać postępy resocjalizacyjne,
Prognozować zachowanie osadzonych.
Pracować samodzielnie z osadzonymi,
Wykazywać kreatywność przy konstruowaniu programów korekcyjnych i terapeutycznych,
Troszczyć się o prawidłowy proces diagnozy, oddziaływania i oceny zachowania osadzonych,
Angażować się w pracę oddziałów penitencjarnych,
Wykazywać odpowiedzialność za efekty resocjalizacji.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Psychologia bezrobocia i bezdomności
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
POZiM
dr Aleksandra Peplińska
2
1 pkt ECTS (25-30 godz) – zajęcia dydaktyczne z
udziałem prowadzącego; konsultacje z
prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie
literatury i materiałów do zajęć; czas trwania
egzaminu
1 pkt ECTS (25 - 30 godz) – samodzielna praca
studenta – przygotowanie do egzaminu
.
.
wykład
Liczba godzin
15
fakultatywny
polski
egzaminacyjne
Egzamin
B. Formy zaliczenia
egzamin pisemny z pytaniami (zadaniami) otwartymi
Minimum 51% poprawnych odpowiedzi na teście zaliczeniowym
Egzamin pisemny z pytaniami otwartymi
arkusz egzaminu pisemnego
zaliczony Wstęp do psychologii organizacji, zarządzania i marketingu
brak
Prezentacja podstawowych zagadnień związanych ze zjawiskiem bezrobocia i bezdomności, dynamiki zmian w sytuacji bezrobotnego i
bezdomnego, kosztów psychologiczno – społecznych zjawiska, analiza kondycji i funkcjonowania bezrobotnego i bezdomnego w ujęciu
systemowym
oraz sposobów przeciwdziałania bezrobociu i bezdomności oraz metod oddziaływania.
•Definicje zjawiska bezrobocia i osoby bezrobotnej; regulacje prawne statusu osoby bezrobotnej; rodzaje bezrobocie•Społeczno –
demograficzna charakterystyka bezrobotnych w Polsce
•Psychologiczne teorie bezrobocia
•Społeczne oraz społeczno – ekonomiczne skutki bezrobocia
•Fazy bezrobocia
•Psychologiczne konsekwencje bezrobocie
•Czynniki ryzyka – właściwości psychologiczne zwiększające prawdopodobieństwo bycia
bezrobotnym
•Psychologiczne skutki bezrobocie w świetle badań empirycznych
•Psychologiczne reakcje na sytuację utraty pracy oraz ich
zróżnicowanie
•Społeczne postrzeganie bezrobocia – zjawisko stereotypizacji
•Bezdomność – źródła bezrobocia i pozostawania bez pracy osób
bezdomnych
•Przyczyny, rozmiary i konsekwencje bezdomności
•Fazy bezdomności
•Psychospołeczny profil osób bezdomnych w świetle badań
empirycznych
•Pomoc osobom bezrobotnym i bezdomnym– pomaganie jako problem psychologiczny, modele udzielania pomocy
•(red) Bańka A. (1992) Bezrobocie. Podręcznik pomocy psychologicznej; Poznań: Wydawnictwo PRINT-B
•Terelak J.F. (1993) Psychologia pracy i bezrobocia; Warszawa: Wydawnictwo Akademii Teologii Katolickiej
•Podgórny M. (2000) Strategie zachowań bezrobotnych; Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego
•(red)Ratajczak Z. (1995) Bezrobocie: psychologiczne i społeczne koszty transformacji systemowej; Katowice: Wydawnictwo
Uniwersytetu
•Błażej E., (1995) O doświadczaniu bezdomności, Warszawa
•Duracz-Walczak A., (1996) Bezdomni, Warszawa
•Duracz-Walczak A., (2002) W kręgu problematyki bezdomności polskiej, Warszawa •Oliwa-Ciesielska M., (2004) Piętno
nieprzypisania. Studium o wyizolowaniu społecznym bezdomnych, Poznań
•Przymeński A. (2001), Bezdomność jako kwestia społeczna w Polsce, Poznań
•Dębski M,n Stachura K., (2008) Oblicza bezdomności, Gdańsk
•Retowski S. (2011) Bezrobocie i odpowiedzialność, Wydawnictwo Naukowe Scholar
•Dębski M., Retowski S. (2008) Psychospołeczny profil osób bezdomnych w Trójmieście, Gdańsk
•Pawlik – Popielarska B. (2009) Kobiecość, która uwiera?, Gdańsk
•Klonowicz T. (2001) Stres bezrobocia; Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN: Szkoła Wyższa Psychologii Społecznejo
•Chudziaka – Czupała A. (2004) Bezrobocie: różne oblicza wsparcia; Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu
•ŚląskiegooStankiewicz L., (2002) Zrozumieć bezdomność (aspekty polityki społecznej), Olsztyn
(obszarowe i
kierunkowe)
K_W01; K_W07K_U07;
K_U08; K_U05K_K01;
K_K02
(17 A) Wiedza
Wiedza z zakresu etapów i czynników determinujących zjawisko wykluczenia z
rynku pracy i wykluczenia społecznego– student nazywa, opisuje i wyjaśnia procesy
składające się na etapy bezrobocia i bezdomności, rozpoznaje bariery
odnajdywania się na rynku pracy, wyciąga wnioski dotyczące możliwości pomocy
psychologicznej osobom bezrobotnym i bezdomnym
Posiada umiejętności wyznaczania i planowania procesu pomocy psychologicznej
osobom wykluczonym z rynku p[racy, wyciągania wniosków na podstawie
prezentowanych faktów i przekształceń, ustala kryteria wykluczenia zawodowego
Posiada pogłębione umiejętności prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i
sugestii, po-pierania ich rozbudowaną argumentacją w kontekście problematyki
psychologii bezrobocia i bezdomności i poglądów różnych autorów poruszających
wspomnianą tematykę
Student jest świadomy wpływu czynników natury środowiskowej i psychologicznej
sprzyjających wykluczeniu z rynku pracy, jej dynamiki i wpływu na inne obszary
funkcjonowania jednostkiDąży do wykorzystania opanowanej wiedzy do
wyznaczania własnych celów zawodowych Student wykazuje gotowość do
podejmowania wyzwań zawodowych i osobistych
(18) Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Kod ECTS
Psychologia stresu
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych/ Instytut Psychologii
Studia
kierunek
psychologia
stopień
I, II lub jednolite mgr
tryb
specjalność
specjalizacja
PK
PSiPSP
POZiM
Dr Ryszard Makarowski
Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin
A. Formy zajęć
 wykład
B. Sposób realizacji
 zajęcia w sali dydaktycznej
C. Liczba godzin
15
Liczba punktów ECTS - 2
Cykl dydaktyczny
III – V rok, semestr letni
Status przedmiotu
 fakultatywny
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania
egzaminacyjne
wykład
A. Sposób zaliczenia
 egzamin
B. Formy zaliczenia
 egzamin pisemny: testowy
D. Podstawowe kryteria
E.Sposób weryfikacji założonych efektów kształcenia w ramach danego
przedmiotu
arkusz prac zaliczeniowych
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
brak
Cele przedmiotu
Zapoznanie studentów ze współczesnymi teoriami i badaniami obejmującymi stres fizjologiczny, biologiczny, psychologiczny,
oksydacyjny.
Treści programowe
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Koncepcje teoretyczne stresu:
a) sytuacja trudna,
b) fizjologiczne i biologiczne koncepcje stresu,
c) stres jako transakcja i kognitywno-emocjonalny proces,
d) stres a zachowanie zasobów.
Skutki stresu i koszty radzenia sobie.
a) zespół ostrego stresu,
b) stres bojowy,
c) zespół stresu pourazowego (PTSD).
Proces stresu i radzenie sobie. Style i strategie radzenia sobie ze stresem.
Odporność na stres i zasoby radzenia sobie ze stresem: wsparcie społeczne, poczucie kontroli, poczucie samoskuteczności, optymizm,
poczucie humoru, rola temperamentu w stresie, asertywność, umiejętności samokontroli i siła woli, twardość, poczucie koherencji,
zjawisko „przepływu” i in. (metody diagnozy).
Podatność na stres i udział procesów stresu i radzenia sobie w kształtowaniu zdrowia i rozwoju człowieka (m.in. wzór zachowania A, C i D
- negatywna emocjonalność, temperamentalne czynniki ryzyka, stres a zachowania nałogowe).
Metody badania stresu i zespołu stresu pourazowego.
Podsumowanie teorii i badań dotyczących stresu.
Wykaz literatury
Sapolsky R.M., (2010). Dlaczego zebry nie mają wrzodów? Psychofizjologia stresu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Hobfoll, S.E. (2006). Stres, kultura i społeczność. Psychologia i filozofia stresu. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Terelak J.F. (2008). Stres psychologiczny. Warszawa, Oficyna Wydawnicza Branta.
L.Turlejska (199). Traumatyczny stres. Koncepcje i badania. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN,
J.Strelau (2004). Osobowość a ekstremalny stres. Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Sęk H., Ciślak R. (2006). Wsparcie społeczne, stres i zdrowie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Efekty uczenia się
Przygotowanie studentów do
samodzielnego kwalifikowania
spotykanych w ramach praktyki
psychologa rodzajów stresu do
odpowiednich teorii. Posługiwania
się odpowiednimi narzędziami
badawczymi pozwalającymi
stwierdzić poziom stresu oraz
zaproponować wstępne metody
radzenia sobie.
Wiedza
Student (studentka) ma opanowaną teorię, badania i terminologię powiązaną z szeroko rozumianym
stresem fizjologicznym, psychologicznym i oksydacyjnym, w tym z zespołem ostrego i pourazowego
stresu. Student (studentka) zna współczesne teorie i badania dotyczące radzenia sobie ze stresem w
tym zespołem ostrego stresu. Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat psychologii
stresu. Student (studentka) ma pogłębioną wiedzę z zakresu czynników psychicznych determinujących
zachowanie się człowieka w sytuacji stresu.
Umiejętności
Student (studentka) opanował metody badania stresu oraz stresu pourazowego. Student (studentka)
jest w stanie przyporządkować właściwą teorii psychologiczną dotyczącą stresu podczas analizy
przypadku. Student w sytuacji kryzysowej posiada umiejętność właściwego skierowania osoby, u której
występuje wysoki poziom stresu do właściwego specjalisty poprzez posiadanie rozszerzonych
umiejętności obserwowania,
Kompetencje społeczne (postawy)
Student (studentka) posiada umiejętność wyrażaniu opinii w gronie specjalistów na temat różnego
rodzaju sytuacji trudnych i stresu. Student posiada umiejętność współpracy i dyskusji z pedagogami,
innymi psychologami, lekarzami rodzinnymi i psychiatrami, na tematy dotyczące sytuacji trudnej, i
stresu innych osób. Student (studentka) ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i
umiejętności, która pozwala na udzielanie pomocy osobom pokrzywdzonym, lub skierowania ich do
właściwego specjalisty.
Kontakt
[email protected];
(2) Kod ECTS
Prawa człowieka
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
prof. dr hab. Joanna Senyszyn
Formy zajęć, zgodne z zarządzeniem Rektora UG
wykład
4
2 pkt ECTS (50 – 60h) – zajęcia dydaktyczne w bezpośrednim
kontakcie ze studentami, konsultacje,
czas trwania egzaminu końcowego
2 pkt ECTS (50 – 60 h) – samodzielne studiowanie
Liczba godzin
literatury, przygotowanie się do egzaminu pisemnego
30
fakultatywny
Polski
egzaminacyjne
egzamin
B. Formy zaliczenia
egzamin
brak
brak
brak
Nabycie przez studenta wiedzy o współczesnych regulacjach dotyczących praw człowieka w Polsce i na świecie na tle hi-storycznej ewolucji
ich
pojmowania i kodyfikowania. Zapoznanie studentów ze stanowiskami i argumentacją zwolenni-ków i przeciwników traktowania, jako praw
człowieka,
praw osób LGBT, praw do aborcji, eutanazji i zapłodnienia in vitro.
Prawa człowieka i ich ewolucja od czasów prehistorycznych do współczesnych.
Systemy religijne a prawa człowieka
Pierwsze idee i ich odzwierciedlenie w prawie (Magna Charta Libertatum, Neminem captivabimus, Deklaracja Niepodległości, Deklaracja
Praw
Człowieka i Obywatela)
Generacje i rodzaje praw człowieka
Analiza wybranych dokumentów (Powszechna Deklaracja Praw Człowieka i inne dokumenty ONZ
Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności i inne dokumenty Rady Europy, Karta Praw Podstawowych UE,
Konstytucja RP)
Dyskryminacja kobiet jako forma powszechnego łamania praw człowieka
Prawa mniejszości jako prawa człowieka
Eutanazja, aborcja in vitro, związki partnerskie jako prawa człowieka
Prawa osób skazanych na pozbawienie wolności
Kontrowersje wokół kary śmierci
Balcerzak M.,Sykuna S., Leksykon ochrony praw człowieka: 100 podstawowych pojeć,Warszawa, 2010 Powszechna Deklara-cja Praw
Człowieka Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności
(obszarowe i
kierunkowe)
(17 A) Wiedza
Student posiada wiedzę o istocie, genezie, rozwoju i rodzajach praw człowieka. Zna
podstawowe dokumenty prawne regulujące prawa człowieka w Polsce i na świecie.
Zna argumenty zwolenni-ków i przeciwników kary śmierci, prawnego uznania
związków partnerskich, prawa do aborcji, eutanazji i zapłodnienia in vitro.
Student potrafi przedstawić rozwój praw człowieka i odzwierciedlające go zmiany w
prawie. Po-siada umiejętność oceny wpływu religii na regulacje prawne w zakresie
praw człowieka. Potrafi dyskutować o regulacjach prawnych budzących
kontrowersje i krytycznie oceniać argumenty adwersarzy.
Student przestrzega praw człowieka, właściwie reaguje na przypadki ich łamania i
potrafi wskazać ofiarom sposób dochodzenia ich praw.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Psychologia zaburzeń osobowości
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP, PK, NBP
prof. dr hab. Beata Pastwa-Wojciechowska
D. Formy zajęć, zgodne z zarządzeniem Rektora UG
wykład
E.
F.
4
Liczba godzin
30

Polski
obligatoryjny dla specjalizacji: Patologie
społeczne i Psychologia sądowo-penitencjarna
oraz Psychologia kliniczna

fakultatywny
egzaminacyjne
egzamin
B. Formy zaliczenia
Końcowa ocena – egzamin
Arkusz egzaminu testowego
Psychologia osobowości, Psychologia różnic indywidualnych, Psychologia rozwojowa, Psychologia społeczna
zakres wiadomości – student ma podstawowy zakres wiedzy dotyczący rozwoju osobowości, prawidłowości i nieprawidłowości wpływających
na rozwój i funkcjonowanie społeczne człowieka
umiejętności - student potrafi określić i wykorzystać wiedzę dotyczącą mechanizmów rozwoju osobowości
kompetencji – student potrafi analizować omawiany zakres wiedzy w oparciu o zdobytą wiedzę z zakresu psychologii osobowości,
rozwojowej społecznej oraz różnic indywidualnych, student potrafi określić własne kompetencje do udzielania profesjonalnej pomocy
pacjentom z zaburzeniami osobowości
Celem przedmiotu jest nabycie wiedzy na temat koncepcji zaburzeń osobowości poprzez ukazanie etiopatogenezy znaczenia czynników
biologicznych, psychologicznych, i społeczno-kulturowych, poznanie mechanizmów dynamiki funkcjonowania osobowości oraz regulatorów
zachowania, student nabywa również wiedzę w zakresie możliwości pomocy osobom z zaburzeniami osobowości
- Modele i koncepcje zaburzeń osobowości
- Diagnoza osobowości
- Psychoterapia zaburzeń osobowości
-Zaburzenia osobowości – omówienie poszczególnych zaburzeń
a) wiązka A – schizoidalne, schizotypowe, paranoidalna
b) wiązka B – narcystyczne, antyspołeczne, histrioniczne, borderline
c) wiązka C - zależne, unikające, obsesyjno-kompulsywne
- Osobowość masochistyczna
-Osobowość sadystyczna
-Zaburzenia współwystępujące, podwójna diagnoza
Cierpiałkowska, L. (2004). Psychologia zaburzeń osobowości. Poznań, Wydawnictwo UAM
Jakubik, A. (2003). Zaburzenia osobowości. Warszawa, PZWL
Millon, T., Davis, R. (2005). Zaburzenia osobowości. Warszawa, Instytut Psychologii Zdrowia
Garson, R.C., Butcher, J.N., Mineczka, S. (2003). Psychologia zaburzeń. T.1> Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne
McGrath, H., Edwards, H. (2010). Trudne osobowości. Jak radzić sobie ze szkodliwymi zachowaniami innych oraz własnymi. Poznań, Dom
Wydawniczy Rebis
Trzebińska, E. (2009). Szaleństwo bez utraty rozumu. Z badań nad mechanizmami osobowości. Warszawa, Wydawnictwo Academica
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Student:
kierunkowe)
Posiada wiedzę dotyczącą funkcjonowania człowieka i czynników wpływających na jego
prawidłowe/nieprawidłowe zachowanie, posiada pogłębioną i rozszerzoną wiedzę dotyczącą zagadnień diagnozy,
K_W01
terapii i pomocy osobom z zaburzeniami osobowości
K_W03
K_W06
Student:
K_W10
Posiada pogłębione umiejętności obserwowania zachowań człowieka i umie opisywać mechanizmy
K_U01
psychologiczne leżące u podstaw tych zachowań. Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną do
K_U02
analizowania funkcjonowania konkretnych jednostek
K_K01
K_K07
Student:
potrafi zastosować zdobytą wiedzę do pracy z pacjentem z zaburzeniami osobowości. Wykazuje wrażliwość na
problemy psychologiczne i społeczne oraz zna ich rolę i znaczenie dla funkcjonowania człowieka. Rozumie
potrzebę rozwoju własnego w celu prawidłowego rozwiązywania problemów diagnostycznych.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Wybrane techniki kreowania wizerunku osoby
publicznej
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
prof. zw. dr hab. Joanna Senyszyn
2
przygotowywanie prezentacji zaliczeniowej
wykład/ analiza tekstów z dyskusją
Liczba godzin
15

Polski
fakultatywny
wykład/ analiza tekstów z dyskusją
egzaminacyjne
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
przygotowanie prezentacji
wykonana prezentacja
brak
brak
Nabycie przez studenta wiedzy o kształtowaniu i zarządzaniu wizerunkiem osoby publicznej, w tym za pomocą bloga. Zapoznanie studentów
z najpopularniejszymi blogami polityków (Czarnecki, Korwin-Mikke, Palikot, Senyszyn).
Kreowanie wizerunku osoby publicznej jako element PR.
Przepływ informacji – ujęcie historyczne.
Informacyjna rola Internetu.
Blog jako element autokreacji.
Język blogów.
Analiza wybranych wpisów najpopularniejszych blogerów politycznych.
Warunki popularności bloga.
Trzeciak S., Marketing polityczny w Internecie. Warszawa 2010.
Mider D., Partycypacja polityczna w Internecie. Warszawa 2008.
Blogi wybranych polityków.
(obszarowe i
kierunkowe)
(17 A) Wiedza
Student posiada wiedzę o narzędziach kreowaniu wizerunku polityków, w tym za pomocą bloga. Wie, że
wizerunek osób publicznych różni się w zależności od żródła informacji. Zna najpopularniejsze blogi polityków.
K_W01
K_W05
K_U02
K_K01
K_K07
Student rozumie istotę kształtowania wizerunku i autokreacji. Umie przedstawić wybrany problem polityczny w
rożnej konwencji językowej. Posiada umiejętność napisania blogowego tekstu na zadany temat.
Student potrafi krytycznie oceniać informacje związane z wizerunkiem polityków. Umie kreować swój wizerunek
poprzez Internet.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Psychoterapia w zarysie
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP, PK
dr Marcin Szulc
2
wykład
Liczba godzin
15

Polski
fakultatywny

egzaminacyjne
egzamin
B. Formy zaliczenia
Zadana literatura plus wiedza z wykładów. Egzamin testowy 20 pytaniowy, twierdzenia
złożone, 2 możliwe odpowiedzi(prawda / fałsz),
Arkusz egzaminu pisemnego/testowego
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z historią psychoterapii oraz historią leczenia i podejścia do zaburzeń psychicznych na
przestrzeni dziejów a także ukazanie współczesnych nurtów teoretycznych w terapii w kontekście ewolucji psychoterapii. Poruszona zastanie
także specyfika terapii osób uzależnionych ze szczególnym wskazaniem na walory oddziaływania społeczności terapeutycznej jako złożonej
metody terapii osób uzależnionych wykorzystującej formy psychoterapii grupowej.
1.
Rozróżnienie psychoterapii od innych form pomocy psychologicznej
poradnictwo indywidualne
treningi wspomagające rozwój
interwencje kryzysowe
rehabilitacja
resocjalizacja
leczenie chorych somatycznie
2.
Zaburzenia psychiczne w perspektywie historycznej
podejście animistyczne, somatyczne i psychogenne
mesmeryzm, magnetyzm, hipnotyzm
początki leczenia psychiatrycznego
-
animalizm jako źródło okrucieństwa wobec pacjentów na przykładzie Jana III Hanowerskiego
początki humanitarnych sposobów leczenia chorych psychicznie (Vincenzo, Chiarugi, Joseph Daquin, Filip Pinel,
Schronisko Samuela Tuke’a w Anglii)
3.
Zakres działań psychoterapeuty (co może psychoterapeuta)
4.
Etyka terapeuty
podejście do pacjenta
praktyki zakazane
błędy jatroogenne
kształtowanie relacji z pacjentem (klientem)
5.
Czynniki leczące w psychoterapi
według Yaloma
według Czabały
specyficzne i niespecyficzne czynniki leczące w psychoterapii
6.
Metateoretyczne formy integracji psychoterapii
transteoretyczny model według Prochaski i Di Clemente
czynniki prowadzące do zmiany według Prochaski
7.
Szkoły i nurty w psychoterapii
terapia psychodynamiczna
terapia behawioralna
terapia poznawczo behawioralna
terapia egzystencjalno humanistyczna
terapia systemowo – interakcyjna
8.
Psychoterapia grupowa
Warunki i organizacja grup psychoterapeutycznych
Zastosowanie psychoterapii grupowej w leczeniu osób uzależnionych
Specyfika pracy z pacjentem uzależnionym
Zdrowienie z alkoholizmu w grupach AA
Terapia uzależnienia chemicznego według modelu Minnesota
Strategiczno - strukturalna psychoterapia uzależnienia
Terapie substytucyjne
Leczenie blokerami
Społeczność terapeutyczna na przykładzie ośrodka MONAR w Gdańsku
Etapy kariery terapeutycznej w MONARZE
Wymiary i domeny zmian w społeczności terapeutycznej wg de Leone
Czabała C. (1997) Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa. Wydawnictwo Naukowe PWN
De Leon G. (2003) Społeczność terapeutyczna. Warszawa. Krajowe Biuro ds. Narkomanii
Grzesiuk L. (2005). Psychoterapia - teoria. Podręcznik akademicki. Warszawa: Eneteia.
De Leon G. (2003) Społeczność terapeutyczna. Warszawa. Krajowe Biuro ds. Narkomanii
Grzesiuk L. (2006). Psychoterapia - badania i szkolenie. Podręcznik akademicki. Warszawa: Eneteia.
Grzesiuk L. (2006). Psychoterapia - praktyka. Podręcznik akademicki. Warszawa: Eneteia.
Dies R.R. (2003) Rola terapeuty w leczeniu grupowym. W: Bernard H.S., MacKenzie K.R (red), Podstawy terapii grupowej. Gdańsk. Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne
Drat-Ruszczak K., Drążkowska-Zielińska E. (2005). Podręcznik pomagania. Podstawy pomocy psychologicznej. Szkoły i kierunki psychoterapii.
Warszawa: Wydawnictwo Academica SWPS
Brzeziński J., Chyrowicz B., Toeplitz-Winiewska M., Poznaniak W. (2008) Etyka zawodu psychologa. Wydawnictwo Naukowe PWN
Szulc M. (2008) Procesy planowania w uwalnianiu się młodzieży z nałogu. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Absolwent definiuje pojęcie psychoterapii. Zna szkoły psychoterapii. Zna historie psychoterapii. Potrafi wymienić
kierunkowe)
czynniki leczące w psychoterapii. Zna zasady podejścia do pacjenta (klienta). Zna metody leczenia uzależnień z
zastosowaniem społeczności terapeutycznej, zna zasady stosowania terapii substytucyjnej.
Student rozróżnia szkoły
psychoterapii. Zna historie
Student potrafi porównywać poszczególne podejścia terapeutyczne. Analizuje i wyjaśnia podejście do pacjenta
psychoterapii. Potrafi
na przestrzeni dziejów. Analizuje wpływ czynników leczących w psychoterapii. Szacuje i uzasadnia powody
wymienić czynniki leczące w
stosowania metod leczenia uzależnień. Zna przyczyny i dyskutuje na temat stosowania terapii substytucyjnej.
psychoterapii. Zna zasady
podejścia do pacjenta
(klienta). Zna metody
leczenia uzależnień.
Absolwent zachowuje ostrożność w formułowaniu diagnoz i wykazuje dystans wobec bezkrytycznego stosowania
podejść w psychoterapii. Wykazuje odpowiedzialność za pacjenta mając na uwadze delikatną materię z którą się
styka oraz motywacje pacjenta jako główne źródło postępów w terapii. Docenia rolę czynników niespecyficznych
w psychoterapii a więc aspektu relacyjnego z pacjentem.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Patologiczny wpływ społeczny
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
4
wykład
Liczba godzin
30

Polski
fakultatywny

egzaminacyjne
egzamin
B. Formy zaliczenia
obecność na zajęciach, aktywne uczestnictwo, zdanie egzaminu końcowego.
Arkusz testu zaliczeniowego oraz pisemny raport z analizy przypadku
brak
brak
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z technikami wpływu społecznego, metodami oddziaływań psychologicznych oraz sposobami
rozpoznawania i przeciwdziałania im.
Psychologia kłamstwa,
Manipulacje w marketingu i reklamie,
Manipulacje w mediach,
Wykorzystanie sztuki w propagandzie,
Manipulacje w negocjacjach,
Analiza zachowań manipulacyjnych – film,
Manipulacje w sektach,
Manipulowanie sondażami społecznymi,
Osobowość a manipulacje.
Cialdini, R., (1996). Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka. Gdańsk: GWP
Doliński, D., (2000). Psychologia wpływu społecznego. Wrocław: Wrocławska Drukarnia Naukowa PAN.
Ekman, P. (2003). Kłamstwo i jego wykrywanie w biznesie, polityce i małżeństwie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Doliński, D., (2003). Psychologiczne mechanizmy reklamy. Gdańsk: GWP.
Karwat, M., (2001). Sztuka manipulacji politycznej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Mitnick, K., Simon, W. (2003). Sztuka podstępu. Gliwice: Wydawnictwo HELION.
Pratkanis, A., Aronson, E., (2003). Wiek propagandy. Używanie i nadużywanie perswazji na co dzień. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe
PWN.
Tokarz, M., (2006). Argumentacja perswazja manipulacja. Gdańsk: GWP.
Witkowski, T., (2000). Psychomanipulacje. Jak je rozpoznawać i jak sobie z nimi radzić. Oficyna wydawnicza UNUS.
Witkowski, T., (2002). Psychologia kłamstwa. Motywy – strategie – narzędzia. Oficyna wydawnicza UNUS.
Walters, S. B., (2003). Kłamstwo cała prawda o … Jak wykryć kłamstwo i nie dać się oszukać. Gdańsk: GWP.
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
kierunkowe)
Wymienić metody wpływu społecznego i manipulacji,
Opisać zasady działania technik sekwencyjnych,
Student zna zasady wpływu Wytłumaczyć zasady ulegania wpływowi społecznemu,
społecznego i potrafi trafnie Zilustrować na przykładach podstawowe techniki wpływu społecznego.
zidentyfikować rozpoznane
techniki
Porównać techniki i metody wpływu społecznego,
Przewidywać konsekwencje zastosowanych metod manipulacji,
Analizować przyczyny uległości,
Wykrywać metody wywieranego wpływu,
Oceniać skuteczność zastosowanych technik.
Dyskutować o metodach wpływu społecznego,
Troszczyć się o przestrzeganie zasad etycznych,
Wykazywać odpowiedzialność za edukowanie otoczenie w przypadku zauważenia stosowanych technik i
manipulacji,
Podejmować działania w celu przeciwdziałania stosowaniu manipulacji,
Pełnić funkcje edukacyjne w informowaniu otoczenia o zagrożeniach wynikających z uwikłania w oddziaływanie
manipulacyjne
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Psychologia grup mundurowych
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
dr Andrzej Piotrowski, komandor podporucznik mgr Katarzyna Filimoniuk, sz. SW mgr Adam Kamiński, komisarz mgr Magdalena
Orzechowska-Bączyk
4
konwersatorium
Liczba godzin
30

Polski
fakultatywny
wykład konwersatoryjny / wykład z prezentacją
multimedialną
praca w grupach / analiza zdarzeń krytycznych
(przypadków) / dyskusja / rozwiązywanie zadań
egzaminacyjne
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
zaliczenie pisemne: test / z pytaniami (zadaniami) zamkniętymi / dłuższa wypowiedź
pisemna (rozwiązywanie problemu)
obecność na zajęciach, aktywne uczestnictwo, zdanie testu końcowego
Arkusz egzaminu testowego
brak
brak
Przybliżenie funkcjonowania psychospołecznego osób pełniących służbę w grupach mundurowych, takich jak: Policja, Wojsko Polskie, Służba
Więzienna, Państwowa Straż Pożarna, Straż Graniczna, SUFO.
Zapoznanie studentów ze specyfiką pracy psychologów zatrudnionych w wybranych służbach mundurowych.
komandor podporucznik mgr Katarzyna Filimoniuk (8 h):
1. Osłona psychologiczna uczestników misji.
2. Udział psychologa w opiniowaniu służbowym żołnierza.
3. Psychologia pola walki.
sz. SW mgr Adam Kamiński
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Podstawy prawne funkcjonowania Służby Więziennej.
Miejsce służby medycyny pracy SW w strukturze Służby Więziennej.
Główne zadania Służby Więziennej oraz związane z nimi zagrożenia, uciążliwości i ograniczenia o charakterze psychospołecznym.
Rola psychologa medycyny pracy SW w celu zapobiegania zmianom w funkcjonowaniu psychologicznym w związku z pracą w SW.
Obraz osób zatrudnionych w Służbie Więziennej.
Zastosowanie elementów psychologii kryzysu i psychologii pozytywnej w pracy z funkcjonariuszami i pracownikami SW po
zdarzeniach stanowiących źródło silnego stresu oraz innymi trudnościami.
Rola psychoedukacji w profilaktyce zdrowia psychicznego i fizycznego funkcjonariuszy i pracowników SW.
komisarz mgr Magdalena Orzechowska-Bączyk (8 h):
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Psychologia policyjna: terminologia, zadania, problemy, perspektywy.
Organizacja i zdania służby psychologicznej w Policji.
Wybrane obszary współpracy psychologa z pionem prewencji: psycholog-konsultant negocjacji policyjnych.
Wybrane obszary współpracy psychologa z pionem kryminalnym: profilowanie psychologiczne.
Wybrane formy opieki psychologicznej i psychoedukacji: psycholog-interwent w sytuacji kryzysowej.
Metody i system doboru kadr w Policji.
dr Andrzej Piotrowski (6 h):
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Rekrutacja do grup mundurowych.
Szkolenie i adaptacja w grupach mundurowych.
Psychospołeczne funkcjonowanie w służbach mundurowych.
Kobiety w służbach mundurowych.
Rodzina a praca zawodowa.
Psychospołeczne koszty pełnienia służby.
Maciejewski, J. (red.) (2006). Grupy dyspozycyjne społeczeństwa polskiego. Wrocław, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego
Maciejewski, J., Krasowska-Marut, A., Rusak. A. (red.) (2009). Szeregowcy grup dyspozycyjnych. Socjologiczna analiza zawodu i jego roli w
społeczeństwie. Wrocław, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Maciejewski, J., Kołodziejczyk, T., Kozerawski, D.S (red.) (2008). Oficerowie grup dyspozycyjnych. Socjologiczna analiza procesu
bezpieczeństwa narodowego. Wrocław, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Maciejewski, J., Haduch, T., Iwanek, T., Pieczywok, A., Wełyczko, L., Dojwa, K. (red.) (2008). Podoficerowie zawodowi Wojska Polskiego.
Studium Socjologiczne. Wrocław, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Babińska, B. (2005). Wpływ stresu pracy mundurowych na funkcjonowanie ich rodzin. [W]: B. Hołyst (red.). Ochrona dziecka. Teoria i
praktyka. Legionowo: Centrum Szkolenia Policji.
Darmetko, J. (2008). Stres pola walki, „Zeszyty Naukowe WSOWL”, s. 143-155.Wrocław.
Fiegly, Ch. R., (2010). Stresory wojny, [w:] Stres bojowy. Teoria, badania, profilaktyka i terapia, s. 15 - 38. Ch. R. Fiegly, W. P. Nasch (red.),
Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Wojskowy Instytut Medyczny.
Kalina, R. M., Łapiński, P. (red.) (2008). Kobieta jako funkcjonariusz bezpieczeństwa publicznego, Kalisz, Centralny Ośrodek Szkolenia Służby
Więziennej.
Kloczkowski, M., Kiciński, Ł., (2010). Zdrowotne i psychospołeczne skutki udziału żołnierzy WP w misjach poza granicami kraju. Warszawa.
Wojskowe Biuro Badań Społecznych.
Koniarek, J., Dudek, B. (2001). Zespół zaburzeń po stresie urazowym a stosunek do pracy strażaków. „Medycyna Pracy” 52 (3), 177-183
Maciejewski, W. Nowosielski, W. (red.) (2009). Tożsamość społeczna grup dyspozycyjnych. Wrocław, Wydawnictwo Uniwersytetu
Wrocławskiego.
Ogińska-Bulik, N., Kaflik-Pieróg, M. (2006). Stres zawodowy w służbach ratowniczych. Łódź WSH-E.
Ogińska-Bulik, N. (2009). Stres zawodowy u policjantów. Źródła - konsekwencje – zapobieganie. Łódz, WSHE.
Piotrowski, A. (2010). Stres i wypalenie zawodowe funkcjonariuszy Służby Więziennej. Warszawa, Difin.
Skrabacz, A. (red.) (2008). Służba kobiet w formacjach mundurowych w XXI wieku. Warszawa, MON, CBW im. Marszałka Józefa Piłsudskiego
Truszczyński, O., Konopka, L., Sikora, K., Rakowski, A., Kosiorek, L. (red.) (2004). Służba żołnierzy i funkcjonariuszy służb państwowych
wykonujących zadania w warunkach ekstremalnych. Warszawa, Warszawa: Departament Wychowania i Promocji Obronności MON, PTN
KTSKF w Wojsku.
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
kierunkowe)
opisać zasady funkcjonowania grup mundurowych,
scharakteryzować pracę psychologów w grupach mundurowych,
K_W01
przedstawić i wyjaśnić najważniejsze zasady funkcjonowania osób zatrudnionych w formacjach mundurowych,
K_W05
trafnie nazywać i interpretować zachodzące procesy i zjawiska.
K_U02
K_K01
K_K07
klasyfikować sytuacje i procesy zachodzące w grupach mundurowych,
organizować pracę psychologa w środowisku grup dyspozycyjnych,
przewidywać konsekwencje zdarzeń krytycznych,
rozpoznawać motywy zachowania,
weryfikować przydatność do służby
samodzielnie przeprowadzić wywiad,
pracować w zespole psychologów,
troszczyć się o zdrowie psychiczne żołnierzy i funkcjonariuszy,
inicjować i prowadzić programy profilaktyczne,
współpracować z innymi komórkami organizacyjnymi w ramach formacji mundurowej.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Biologia sądowa z elementami entomologii sądowej
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP, NBP, PK
dr Elżbieta Kaczorowska
2
1 pkt ECTS (25-30 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem
przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych;
wykład
Liczba godzin
15

Polski
fakultatywny

egzaminacyjne
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
kolokwium
Warunkiem zaliczenia jest:
- obecność na zajęciach (25%),
- zaliczenie kolokwium - testu (75%) (sprawdzenie założonych efektów kształcenia)
Arkusz kolokwium
podstawy biologii
student posiada podstawowe wiadomości z biologii
Zapoznanie się z biologią sądową jako nauką, jej gałęziami oraz jej historycznym rozwojem. Poznanie metod biologicznych stosowanych w
sądownictwie. Zrozumienie przydatności analiz biologicznych w kryminalistyce.
Zaznajomienie się z możliwościami wykorzystania wiedzy entomologicznej w badaniach kryminalistycznych
i prawnych.
Biologia sądowa jako nauka. Gałęzie biologii sądowej: botanika sądowa i farmaceutyczna, mikrobiologia sądowa, genetyka sądowa,
akarologia sądowa i entomologia sądowa. Wykorzystanie nauk biologicznych w identyfikacji śladów pochodzenia zwierzęcego. Zastosowanie
metod i analiz biologicznych do określenia charakteru miejsca zdarzenia i powiązania podejrzanego z miejscem przestępstwa. Wykorzystanie
właściwości ekologicznych roślin i zwierząt w określeniu czasu zdarzenia. Przegląd gatunków roślin będących źródłem narkotyków i używek.
Objawy zatruć toksynami roślinnymi i grzybowymi. Zastosowanie palinologii do ustalenia miejsca pochodzenia i dróg przemieszczania się
narkotyków i innych nielegalnie sprowadzanych towarów. Metody molekularne umożliwiające precyzyjne ustalenie tożsamości. Teoretyczne i
praktyczne metody identyfikacji i indywidualizacji materiału biologicznego, głównie śladów pochodzących od człowieka.
Entomologia sądowa jako nauka. Rys historyczny rozwoju entomologii sądowej. Stawonogi (Arthropoda) występujące na zwłokach. Czynniki
wpływające na faunę zwłok. Metody entomologiczne wykorzystywane do odtwarzania czasu zgonu zwłok ”świeżych” i „starych”. Inne
aspekty entomologii sądowej – Insecta notowane na Cannabis spp. oraz Insecta jako przyczyna zgonu. Choroby zawodowe i podstawowe
zoonozy. Entomotoksykologia. Wykorzystywanie analizy DNA w entomologii sądowej. Wpływ owadów (Insecta) na wyniki analizy śladów
krwi. Entomologia miejska i produktów przechowywanych.
Amendt J., et al. 2009. Current conceptions in Forensic Entomology. Springer.
Kaczorowska E., Draber-Mońko A. 2009. Wprowadzenie do entomologii sądowej. Wydawnictwo UG.
Coyle H.M. 2005. Forensic botany. Principles and applications to criminal casework. CRC Press LLC, Boca Raton, London, New York,
Washington D.C.
Pawłowski R. 1997. Medyczno-sądowe badanie śladów biologicznych. Kraków Zakamycze.
Byrd J.H., Castner J.L. 2009. Forensic entomology. The utility of arthropods in legal investigations. Second edition. CRC Press, Boca Raton,
London, New York, Washington D.C.
Connor J., Ferguson-Smith M. Podstawy genetyki medycznej. Warszawa, PZWL.
Smith K.G.V. 1986. A manual of forensic entomology. British Museum of Natural History, Cornell University Press, London.
Hołyst B. 2007. Kryminalistyka. Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa.
Preben B., Preben D. 1990. Collins Guide to animal tracks and signs. Collins Sons & Co. London
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
B2_W01, B2_W04, B2_W05
kierunkowe)
Uczestnik:
B2_W0l, B2_W04,
zna cele biologii sądowej; rozumie, charakteryzuje i zna zastosowanie metod biologicznych (analizy pyłkowej,
B2_W05,
szczątków makroskopowych, palinologii, metod odtwarzania daty śmierci, metod ujawniania śladów
B2_U01, B2_U02, B2_U03,
biologicznych) wykorzystywanych
B2_U07,
w badaniach kryminalistycznych; zna rośliny narkotyczne, halucynogenne i trujące oraz owady kolonizujące
B2_K01, B2_K05,
zwłoki; (B2_W01, B2_W04)
B2_K07
dostrzega dynamiczny rozwój biologii sądowej jako nauki, powstawanie nowych kierunków oraz jej zastosowanie
w badaniach kryminalistycznych (B2_W05).
B2_U01, B2_U02, B2_U03, B2_U07
Uczestnik:
wybiera metody biologiczne w trakcie prób odtwarzania czasu i okoliczności przestępstwa (B2_U01);
biegle wykorzystuje literaturę naukową (przede wszystkim obcojęzyczną) z dziedziny biologia sądowa (B2_U02);
wykazuje umiejętność krytycznej analizy i selekcji informacji i danych związanych
z biologią sądową, zwłaszcza ze źródeł elektronicznych (internetowych) (B2_U03);
konfrontuje krytycznie informacje dotyczące biologii sądowej i praktycznych aspektów tej nauki pochodzące z
różnych źródeł i na tej podstawie wyciąga uzasadnione wnioski (B2_U07).
B2_K01, B2_K05, B2_K08
Uczestnik:
wykazuje samodzielność w działaniach nad zdobyciem informacji o rozwoju biologii sądowej jako nauki oraz
powstawaniu kolejnych subdziedzin w obrębie tej nauki (B2_K01);
ma nawyk korzystania z uznanych źródeł informacji naukowej, tj. polecanych podręczników oraz artykułów, a
przy rozstrzyganiu problemów praktycznych posługuje się zdobytą wiedzą oraz zasadami krytycznego
wnioskowania (B2_K05);
systematycznie aktualizuje wiedzę z biologii sądowej oraz jej nowo powstałych subdziedzin; zbiera informacje o
jej praktycznych zastosowaniach w sprawach kryminalnych i prawnych (B2_K08).
(18) Kontakt
[email protected]
Postępowanie w sprawach nieletnich
(2) Kod ECTS
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
2
wykład
Liczba godzin
15

Polski
fakultatywny
multimedialną
egzaminacyjne
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
umiejętność wyjaśnienia podstawowych pojęć i instytucji Ustawy o postępowaniu w
sprawach nieletnich
Arkusz kolokwium
brak
Celem przedmiotu jest przedstawienie podstawowych instytucji związanych z postępowaniem w sprawach nieletnich
1. Pojęcie demoralizacji i czynu karalnego a pojęcie przestępstwa
2. Zasady odpowiedzialności karnej nieletniego
3. Środki opiekuńczo – wychowawcze
4. Środki poprawcze
5. Postępowanie opiekuńczo - wychowawcze
6. Postępowanie poprawcze
Ustawa z dnia 20 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich – Dziennik Ustaw z 2002 r., Nr 11, poz . 109 – tekst jednolity ,
Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy , Kodeks Postępowania Karnego
Ustawa z dnia 20 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich – Dziennik Ustaw z 2002 r., Nr 11, poz . 109 – tekst jednolity ,
Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy , Kodeks Postępowania Karnego
Bieżące orzecznictwo Sądu Najwyższego, Sądów Apelacyjnych, Trybunału Konstytucyjnego, wskazywane przez prowadzącego zajęcia
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Student rozumie i wyjaśnia podstawowe instytucje wynikające z Ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich
kierunkowe)
Rozumienie tekstu prawnego Student potrafi samodzielnie wskazać prawne możliwości zapobiegania i zwalczania demoralizacji nieletniego i
prawne konsekwencje czynu karalnego popełnionego przez nieletniego.
prawnego
Interpretacja stanu
faktycznego w kontekście
Ustawy o postępowaniu w
sprawach nieletnich
Student potrafi w sposób pogłębiony , poprzez znajomość podstawowych pojęć z zakresu odpowiedzialności
prawnej nieletnich nieść pomoc dziecku w sytuacji kryzysowej
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Wprowadzenie do prawa karnego
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
4
wykład
Liczba godzin
30

Polski
fakultatywny
multimedialną
egzaminacyjne
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
umiejętność wyjaśnienia podstawowych pojęć prawa karnego materialnego i
procesowego , jak również umiejętność analizy tekstu prawnego
Arkusz kolokwium
brak
Celem przedmiotu jest przedstawienie podstawowych instytucji polskiego prawa karnego i procedury karnej, jak również nabycie
umiejętności analizy tekstu prawnego.
1. Pojęcie prawa
2. Norma prawna
3. Wykładnia prawa
4. Pojęcie przestępstwa
5. Formy stadialne i zjawiskowe przestępstwa
6. Pojęcie i rodzaj kar oraz środków karnych
7. Zasady wymiaru kary
8. Wybrane typy przestępstw
9. Przebieg procesu karnego
Kodeks Karny, Kodeks Postępowania Karnego, Kodeks Karny Wykonawczy
Kodeks Karny, Kodeks Postępowania Karnego, Kodeks Karny Wykonawczy
Bieżące orzecznictwo Sądu Najwyższego, Sądów Apelacyjnych, Trybunału Konstytucyjnego, wskazywane przez prowadzącego zajęcia
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Student rozumie i wyjaśnia podstawowe pojęcia z zakresu prawa karnego materialnego i procedury karnej
kierunkowe)
Student potrafi samodzielnie ocenić dany stan faktyczny na gruncie przepisów prawa
Rozumienie tekstu prawnego (17 C) Kompetencje społeczne (postawy)
Student potrafi zachować bezstronność w sytuacji pracy z uczestnikami procesu karnego.
prawnego
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Psychopatologia zjawisk społecznych
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PR, PK, PSiPSP
dr Marcin Szulc
4
wykład
Liczba godzin
30
III - V rok, semestr letni

obowiązkowy dla specjalizacji Patologie
polski
Społeczne i Psychologia SądowoPenitencjarna

fakultatywny
egzaminacyjne
egzamin
B. Formy zaliczenia
Zadana literatura plus wiedza z wykładów. Egzamin testowy 20 pytaniowy, pytania
zamknięte, 4 możliwe odpowiedzi, jedna prawidłowa,
Wprowadzenie do psychologii; Psychologia społeczna; Psychologia rozwoju człowieka; Wstęp do psychologii klinicznej dorosłego
Wprowadzenie do psychologii; Psychologia społeczna; Psychologia rozwoju człowieka; Wstęp do psychologii klinicznej dorosłego
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z teoriami dewiacji społecznych oraz wybranymi obszarami patologii społecznych ze
szczególnym uwzględnieniem normy i psychopatologii okresu adolescencji
1. Wybrane teorie dewiacji społecznych
- teoria anomii
- teoria neutralizacji
- teoria stygmatyzacji
- teoria asocjacji dyferencyjnej
- teoria kontroli Hirscha
- teoria dewiacji jako aktu wyboru
2. Zachowania suicydalne
- epidemiologia zjawiska
- rys kulturowy
- uwarunkowania samobójstw
- syndrom presuicydalny Ringela
- specyfika samobójstw młodzieży
- czynniki ryzyka
- profilaktyka samobójstw
3. Agresja i przemoc wśród dzieci i młodzieży
- skala zjawiska
- uwarunkowania zachowań agresywnych młodzieży
- charakterystyka sprawców, ofiar i świadków przemocy
- formy przemocy szkolnej
- objawy fizyczne i psychiczne przemocy
- profilaktyka przemocy w szkole (programy przeciwdziałania przemocy)
4. Znaczenie mediów w kreowaniu agresji
- badania nad wpływem przemocy w mediach
- znaczenie desensytyzacji i torowania poznawczego
- school shooting – skala zjawiska i uwarunkowania (psychologia sprawców)
- wpływ brutalnych sportów
- przemoc w grach komputerowych
- krytyka wpływu mediów na kształtowanie agresji i przemocy u widzów
- unikanie nieprzyjemnych stanów (frustracje), efekt broni, przesunięcie pobudzenia, testosteron, zniewagi, kultura honoru
5. Problem uzależnień od substancji psychoaktywnych i uzależnień behawioralnych
- uzależnienie od alkoholu (skala zjawiska, typologia alkoholizmu, rozwój uzależnienia, uwarunkowania choroby alkoholowej)
- uzależnienie od narkotyków (skala zjawiska, podział i specyfika środków psychoaktywnych, rozwój i uwarun-kowania uzależnienia,
profilaktyka środowiskowa)
- uzależnienie od elektronicznych środków przekazu (skala zjawiska, kryteria diagnostyczne, fazy rozwoju, uwa-runkowania)
- uzależnienie od hazardu(skala zjawiska, kryteria diagnostyczne, fazy rozwoju, uwarunkowania)
- profilaktyka i leczenie uzależnień
6. Patologie seksualne
- prostytucja (prawne regulacje w Polsce, Europie i na Świecie, typologia prostytutek, prostytucja dzieci i mło-dzieży- sponsoring,
galerianki)
- pedofilia (skala zjawiska, uwarunkowania, sprawcy pedofilii, skutki wykorzystywania dzieci)
- pornografia dziecięca (regulacje prawne)
- kazirodztwo (skala zjawiska, typologia zachowań kazirodczych, uwarunkowania)
- procedura pomocy dziecku krzywdzonemu
7. Niebezpieczne grupy werbujące
- skala rozpowszechniania się sekt
- typologia sekt
- atrybuty sekt
- techniki zniewalania
- podstawy psychomanipulacji w sektach wg L. Festingera
8. Subkultury młodzieżowe
- specyfika okresu adolescencji
- zaburzenia opozycyjno - buntownicze
- bunt emocjonalny i behawioralny (norma czy patologia?)
- typologia i specyfika funkcjonowania podkultur młodzieżowych
- przykładowe subkultury młodzieżowe (portret psychologiczny metalowców i hip - hopowców)
9. Zjawisko ekskluzji społecznej
- uwarunkowania mobbingu w szkole i w zakładzie pracy
- bezdomność (rys historyczny, skala zjawiska, fazy rozwoju, wyjście z bezdomności)
- dzieci ulicy (uwarunkowania w Polsce i za granicą: emisja dokumentu „Dzieci z Dworca Leningradzkiego”, fazy rozwoju, pomoc i
profilaktyka)
Gierowski K.G, Lew – Starowicz Z., Mellibruda J. (2008) Psychopatologia zjawisk społecznych. Psychologia tom 3, wyd. J Strelau
(red) Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk
Pospiszyl I.,(2008) Patologie społeczne. Wydawnictwo Naukowe PWN Warsawa
Pospiszyl I.,(2008) Patologie społeczne. Wydawnictwo Naukowe PWN Warsawa
Hassan S. (1999) Psychomanipulacja w sektach, Łódź, Wydawnictwo „Ravi”
Hołyst B., (2002), Suicydologia, LEXISNEXIS
Szulc M. (1998) Struktura i nasilenie syndromu agresji u zwolenników muzyki heavy – metalowej. Kultura i Eduka-cja nr 3,
Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń
Szulc M., Kalka D. (2004) Obraz subkultury hip – hopowej widziany oczami jej uczestników. Oficyna Wydawnicza Impuls Kraków,
2004 pod red. E. Martynowicz
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Absolwent potrafi zidentyfikować i opisać obszary zagrożeń społecznych. Rozumie pojęcia psychologiczne oraz
kierunkowe)
rozróżnia podstawowe psychologiczno – społeczne mechanizmy dewiacji indywidualnej i społecznej. Potrafi
charakteryzować specyfikę poszczególnych wybranych dewiacji społecznych
Student nazywa
podstawowe pojęcia z
zakresu psychologii zagrożeń Student potrafi porządkować podstawowe zagrożenia społeczne, zna mechanizmy i szacuje ryzyko powstawania
społecznych. Rozróżnia i
zachowań niebezpiecznych. Zna motywy indywidualne i społeczne powstawania dewiacji.
potrafi opisać wybrane
koncepcje dewiacji
ZAbsolwent potrafi określić rodzaj niebezpieczeństwa społecznego. Wykazuje krytycyzm w analizie sytuacji
społecznych. Potrafi
dewiacyjnej. Jest zorientowany w obszarach zagrożeń i chętnie podejmuje inicjatywę w działaniach
charakteryzować specyfikę
profilaktycznych.
poszczególnych wybranych
dewiacji społecznych
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Patologie w organizacji
(4) Studia
Kierunek
Poziom
Forma
Stacjonarne
lub
Psychologia
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
lub
Niestacjonarne
PSiPSP, POZiM
dr Dorota Godlewska – Werner
dr Zdzisław Nieckarz
E.
4
ćwiczenia: warsztatowe
F.
G. Liczba godzin
30
IV –V rok, semestr letni
fakultatywny
polski
egzaminacyjne
praca w grupach
analiza zdarzeń krytycznych (przypadków)
dyskusja
metoda projektów praktycznych
zaliczenie bez oceny
B. Formy zaliczenia
wykonanie pracy zaliczeniowej: zaprojektowanie procedury antymobbingowej
aktywna obecność
H. Podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne
poprawność merytoryczna
skuteczność i adekwatność zaproponowanych rozwiązań
oryginalność i atrakcyjność zaproponowanych rozwiązań
I. Sposób weryfikacji założonych efektów kształcenia w ramach danego
przedmiotu

brak
brak
 poprawność merytoryczna
 skuteczność i adekwatność zaproponowanych rozwiązań
 oryginalność i atrakcyjność zaproponowanych rozwiązań
A. Problematyka ćwiczeń
1. Osobowościowe i organizacyjne przyczyny patologii
2. Metody diagnozy patologii w środowisku pracy
3. Mobbing
 Przyczyny mobbingu
 Formy mobbingu
 Skutki mobbingu
 Formy pracy z osobami mobbingowanymi
 Przeciwdziałanie mobbingowi
4. Sabotaż
 Przyczyny sabotażu
 Systemy ochrony
5. Patologie organizacyjne w grupie



Bugdol M. (2007) Gry i zachowania nieetyczne w organizacji. Warszawa: Difin
Hirigoyen M.F. (2003) Molestowanie w pracy. Poznań: W drodze
Stocki R. (2005) Patologie organizacyjne – diagnoza i interwencja. Kraków: Oficyna Ekonomiczna
 Bańka A. (2001). Psychopatologia pracy. Poznań: Gemini
 Gestmann M. (2001) Sabotaż w miejscu pracy. Kraków: Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Student definiuje przejawy patologii w organizacji, wymienia i opisuje przyczyny i skutki wystąpienia
kierunkowe)
poszczególnych patologii, opisuje sposoby radzenia sobie z patologiami, identyfikuje/rozpoznaje symptomy
mobbingu, wyciąga proste wnioski.
Student powinien po
zakończeniu zajęć wiedzieć,
jakie są przejawy patologii w
organizacjach, rozumieć,
jakie są przyczyny, skutki i
sposoby radzenia sobie z
występującymi patologiami
oraz być zdolny
zaprojektować procedurę
anty-mobbingową.
Student klasyfikuje zachowania mobbingowe, proponuje i wybiera sposób na poradzenie sobie z sytuacją
patologiczną w organizacji, projektuje procedurę antymobbingową, analizuje sytuacje patologiczne, wykrywa
nieprawidłowości w funkcjonowaniu organizacji, wybiera i stosuje metody diagnozy patologii
Student zachowuje ostrożność w wyrażaniu opinii na temat wystąpienia mobbingu, zachowuje otwartość na
sposoby radzenia sobie z patologiami, pracuje samodzielnie i w zespole, wykazuje odpowiedzialność za wybór
efektywnych metod radzenia sobie z patologią, angażuje się w pracę grupową, przestrzega poczynionych ustaleń.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Psychologia agresji
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PK, PSiPSP
dr Dagmara Budnik- Przybylska
ćwiczenia: audytoryjne
B.
C.
Liczba godzin
4
30
fakultatywny
polski
egzaminacyjne
ćwiczenia audytoryjne oraz warsztatowe: analiza
tekstów z dyskusją i praca w grupach, metoda
projektów
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie prezentacji oraz projektu pracy z grupą
sportowców, test z pytaniami otwartymi
- obecność na zajęciach
- aktywność na zajęciach
- sprawdzenie przygotowania do zajęć oraz znajomości tekstów analizowanych
samodzielnie przez studentów, dyskusje na zajęciach, analizy przypadków
- zaliczenie testu
- przygotowanie prezentacji oraz projektu
- sprawdzenie umiejętności pracy w zespole
brak
brak
 Zaznajomienie studentów z szeroko rozumianą tematyką agresji, agresywności i przemocy w różnych aspektach życia człowieka.
Ćwiczenia praktyczne w konstruowaniu programów profilaktycznych
Problematyka ćwiczeń:
1.
2.
3.
Definicja agresji i agresywności, wstęp do teorii agresji, biologia agresji, lęk a agresja
Metody i narzędzia do mierzenia agresji i agresywności jako cechy
Agresja w kontekście rozwojowym, rola postaw rodzicielskich
a) Młodzież i agresja – rozwój agresji, agresja w szkole
4. Agresja a płeć
5. Agresja w ujęciu międzykulturowym
6. Agresja w mediach
7. Agresja w sporcie
8. Agresja zwierząt
9. Agresja i autoagresja osób niepełnosprawnych
10. Ćwiczenia profilaktyki agresji, rozwiązywanie konfliktów, radzenie sobie z negatywnymi emocjami
1. Wojciszke B., (2002) Kobiety i mężczyźni: odmienne spojrzenia na różnice, GWP, Gdańsk
2. Niehoff D. (2004) Biologia przemocy. Jak zrozumienie mózgu, zachowania i środowiska może przerwać błędne koło agresji, Media
Rodzina
3. Brannon L.,(2002) Psychologia rodzaju. Kobiety i mężczyźni: podobni czy różni., GWP Gdańsk
4. Kosewski M., (1977), Agresywni przestępcy, Wiedza Powszechna, Warszawa
5. Heitzman J. (2002), Stres w etiologii przestępstw agresywnych, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków
6. Dudała J., (2004): Fani chuligani. Rzecz o polskich kibolach, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa
7. Wolińska J.M. (2004) Agresywność młodzieży. Problem indywidualny i społeczny, Wydawnictwo UMCS Lublin, Lublin
8. Ghiglieri M. P.(2001), Ciemna strona człowieka, CiS, WAB, Warszawa
9. Krahe B., (2005), Agresja, GWP, Gdańsk
10. Buss D.M. (2001) Psychologia ewolucyjna. Jak wytłumaczyć społeczne zachowania człowieka? Najnowsze koncepcje., GWP, Gdańsk
11. Kopeć D (1999) Zachowanie autoagresywne osób z niepełnosprawnością intelektualną, Poznań
12. Mikrut A(2005) Agresja młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną, Wyd. Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków
13. Kmiecik-Baran (1994), Młodzież i przemoc. Warszawa
14. Sankowski T.(2001) Wybrane psychologiczne aspekty aktywności sportowej, AWF, Poznań
15. Siek S (1993), Wybrane metody badania osobowości, Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa :
16. Supiński J. (red.), (2004) Agresja w kulturze fizycznej, AWF, Wrocław
17. Wojciszke B., (2002), Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa
1. Klaus W. Vopel (2003) Kreatywne rozwiązywanie konfliktów, Jedność, Kielce
2. Rosemarie Portmann (1999)Gry i zabawy przeciwko agresji, Jedność, Kielce
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
-Student zna terminologię używaną w psychologii agresji
kierunkowe)
- Student ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o współczesnych koncepcjach i badaniach prowadzonych w
obszarze psychologii agresji, rozumie ich historyczne i kulturowe uwarunkowania
(K_W01)
-ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat specjalizacji psychologii, obejmującą terminologię, teorię i
(K_W03)
metodykę
(K_W05)
-Ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki relacji społecznych, zjawisk społecznych oraz rządzących nimi
(K_W07)
prawidłowości z punktu widzenia psychologii
-Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z nią dyscyplin w
K_U02
celu analizy złożonych problemów psychologicznych, wychowawczych, pomocowych, a także diagnozowania i
K_U05
projektowania działań praktycznych
K_U06
-Posiada pogłębione umiejętności prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierania ich
K_U11
rozbudowaną argumentacją w kontekście wybranych perspektyw teoretycznych, poglądów różnych autorów,
K_U10
kierując się przy tym zasadami etycznymi
-Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania oraz analizowania wzorów ludzkich zachowań
- Potrafi pracować w zespole; umie przyjmować i wyznaczać zadania, ma elementarne umiejętności
organizacyjne pozwalające na realizację celów związanych z treściami prezentowanymi podczas zajęć
Potrafi wybrać i zastosować właściwy dla danej działalności psychologicznej sposób postępowania, potrafi
dobierać środki i metody pracy w celu efektywnego wykonania pojawiających się zadań zawodowych
-Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju
osobistego i zawodowego
-Jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych i osobistych; wykazuje aktywność, podejmuje trud i
odznacza się wytrwałością w podejmowaniu indywidualnych i zespołowych działań profesjonalnych w zakresie
psychologii; angażuje się we współpracę
- Student docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w
społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu psychologii
- Jest przekonany o konieczności i doniosłości zachowania się w sposób profesjonalny i przestrzega zasad etyki
zawodowej
- Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy i prowadzone działania oraz prezentację
ich efektów
(K_K01)
(K_K02)
(K_K03)
(K_K05)
(K_K06)
(18) Kontakt
[email protected]
OPIS KURSÓW Z POZIOMU C
(2) Kod ECTS
Psychologia konfliktów międzygrupowych
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP, PMiPR
dr Tomasz Besta
Ćw. audytoryjne
. Sposób realizacji zajęć
.
Liczba godzin
30
4
(godziny zajęć: 30; czytanie i analizowanie tekstów,
w tym anglojęzycznych, i przygotowanie się do zajęć:
45; studia przypadków analizowane jako zadania
domowe i przygotowanie do dyskusji na zajęciach:
20; praca w zespole i przygotowanie projektu i
prezentacji: 20; konsultacje: 10)
fakultatywny
polski
egzaminacyjne
ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją /
praca w grupach / analiza zdarzeń krytycznych
(przypadków)
J. Sposób zaliczenia, zgodny z Regulaminem Studiów UG
zaliczenie na ocenę
K. Formy zaliczenia
-ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych
otrzymywanych w trakcie trwania semestru
-wykonanie pracy zaliczeniowej - projekt lub prezentacja
- kolokwium
L. Podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne
- obecność na zajęciach
- sprawdzenie przygotowania do zajęć oraz znajomości tekstów analizowanych
samodzielnie przez studentów oraz sprawdzenie świadomości znaczenia nauk
psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie w
kontekście rozwiązywania konfliktów międzygrupowych: pytania ustne oraz dyskusje
na
zajęciach
- sprawdzenie umiejętności analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań
związanych ze stereotypizowaniem, stygmatyzacją i dehumanizowaniem członków
grup
„obcych” oraz sprawdzenie umiejętności diagnozowania i racjonalnego oceniania
złożonych sytuacji psychologicznych oraz wpływu czynników społecznych na rozwój
konfliktów międzygrupowych: studia przypadków analizowane jako zadania domowe
- sprawdzenie umiejętności pracy w zespole i umiejętności organizacyjnych
związanych z planowaniem i przeprowadzeniem projektu i prezentacji: przygotowanie
prezentacji i zaprezentowanie jej na forum grupy
M. Sposób weryfikacji założonych efektów kształcenia w ramach danego
przedmiotu
brak
umiejętność czytania tekstów w języku angielskim
Zapoznanie studentów z psychologicznymi, kulturowymi i społecznoekonomicznymi uwarunkowaniami radykalizacji po-staw i zachowań w
sytuacji
konfliktów międzygrupowych, z naciskiem na konflikty wartości i konflikty etniczne. Omówie-nie genezy i stadiów rozwoju przemocy
międzygrupowej
w świetle badań psychologii społecznej, psychologii osobowości i psychologii międzykulturowej. Rozwinięcie umiejętności analizowania i
krytycznej
oceny złożonych sytuacji międzygru-powych prowadzących do konfliktów i przemocy oraz umiejętności analizowania motywów i wzorów
ludzkich
zachowań związanych ze stereotypizacją, stygmatyzacją i dehumanizacją członków grup „obcych”.
• Stygmatyzacja i dehumanizacja
• Mechanizmy wykluczenia moralnego
• Osobowościowe wyjaśnienia ekstremizmu i radykalizacji postaw
• Wpływ sytuacji: zbrodnie zwykłych ludzi; wpływ spostrzeganego zagrożenia i deprywacja potrzeby kontroli
• Rola przekonań, wartości i ideologii w usprawiedliwianiu przemocy międzygrupowej
• Psychologiczne mechanizmy związane z obroną i zmianą systemu społecznego
• Mity społeczne i społeczne reprezentacje podtrzymujące napięcia międzygrupowe
• Mentalność oblężonej twierdzy
• Charakterystyka nierozwiązywalnych konfliktów etnicznych i procesów prowadzących do przemocy międzygrupowej
2. • Rola propagandy, stereotypów spiskowych i społecznych reprezentacji w eskalacji przemocy międzygrupowej
1) Baumeister, R. F. (2001). Evil. Inside human violence and cruelty. New York: Barnes and Noble Books.
2) Deutsch, M., Coleman. P. T. (2005). Rozwiązywanie konfliktów. Teoria i praktyka. Kraków: Wydawnictwo
Uniwersytetu Jagiellońskiego.
3) Nelson, T. D. (2003). Psychologia uprzedzeń. Gdańsk: GWP.
4) Kressel, N. (1996). Mass hate. New York: Plenum.
5) Staub, E. (1989). The roots of evil: The origins of genocide and other group violence. Cambridge: Cambridge Univer
sity Press.
1) Browning, C. R. (2000). Zwykli ludzie: 101. Policyjny Batalion Rezerwy i "ostateczne rozwiązanie"
w Polsce. Bellona.
2) Deutsch, M., Coleman. P. T. (2005). Rozwiązywanie konfliktów. Teoria i praktyka. Kraków: Wydawnictwo
Przemoc międzygrupowa i konflikty etniczne #14.0.0110 | 331f89480ee198a5f8be4e8db27a9b65 | Strona 2 z 3
Przemoc międzygrupowa i konflikty etniczne #14.0.0110
Sylabusy - Centrum Informatyczne UG
Dział Jakości Kształcenia
3) Drakulic, S. (2006). Oni nie skrzywdziliby nawet muchy. Zbrodniarze wojenni przed Trybunałem w Hadze. WAB.
4) Nelson, T. D. (2003). Psychologia uprzedzeń. Gdańsk: GWP.
5) Kressel, N. (1996). Mass hate. New York: Plenum.
6) Stephan, W. G., Stephan, C. W. (2007). Wywieranie wpływu przez grupy. Gdańsk: GWP..
1) Kaplan, R. D. (2000). Bałkańskie upiory. Podróż przez historię. Wydawnictwo Czarne.
2) Hatzfeld, J. (2009). Strategia antylop. Wydawnictwo Czarne.
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
- Student zna terminologię używaną w badaniach nad konfliktami międzygrupowymi
kierunkowe)
oraz jej zastosowanie w obszarach pokrewnych na poziomie rozszerzonym
- Student ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki relacji społecznych, zjawisk
Wiedza
społecznych oraz rządzących nimi prawidłowości z punktu widzenia psychologii
(K_W01)
konfliktów
(K_W07)
Umiejętności
- Student ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego
(K_U07)
oceniania złożonych sytuacji psychologicznych oraz analizowania motywów i
(K_U11)
wzorów ludzkich zachowań związanych ze stereotypizacją, stygmatyzacją i
dehumanizacją członków grup „obcych”
(K_K03)
- Potrafi pracować w zespole; umie przyjmować i wyznaczać zadania, ma
(K_K06)
elementarne umiejętności organizacyjne pozwalające na realizację celów
związanych z pracą w zespole
Student docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i
prawidłowych więzi w społeczeństwie w kontekście rozwiązywania konfliktów
międzygrupowych
- Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy i
prowadzone działania oraz prezentację ich efektów
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Podstawy psychofarmakoterapii
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP, PK
dr Beata Łukaszewska
ćwiczenia audytoryjne
E.
F.
Liczba godzin
4
30
fakultatywny
Polski
egzaminacyjne
zaliczenie z oceną
ćwiczenia audytoryjne
B. Formy zaliczenia
zaliczenie kolokwium
zaliczenie pisemne
arkusz pracy zaliczeniowej/kolokwium
brak
znajomość psychopatologii i rodzajów chorób psychicznych
Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z podstawami farmakoterapii stosowanej w leczeniu wybranych chorób psychicznych. Omówione
będą zagadnienia objaśniające biologiczne podłoże chorób psychicznych i przyczynami dla których stosowane są leki w tych jednostkach
chorobowych. Student powinien zapoznać się z terminologią odnoszącą się do obszaru farmakologii, umieć zrozumieć specyfikę i
indywidualne różnice obserwowane wśród osób u których stosuje się farmakoterapię.
1. Wstęp – ustawa o ochronie zdrowia psychicznego.
2. Jak powstają i działają leki. Rys historyczny farmakoterapii.
3. Zaburzenia psychiczne w przebiegu różnych chorób somatycznych.
4. Biochemiczne uwarunkowania depresji, stosowane leki. Hipoteza monoaminowa.
5. Zespoły lękowe i charakterystyka działania benzodiazepin. Anksjolityki.
6. Działanie psychotropowe leków nasennych. Narkolepsja, insomnia, hipersomnia.
7. Choroba afektywna dwubiegunowa – charakterystyka i stosowana farmakoterapia.
8. Psychofarmakoterapia psychoz. Hipoteza dopaminowa.
9. ADHD – etiopatogeneza choroby i stosowana farmakoterapia.
10. Choroby neurodegeneracyjne Alzheimer, Parkinson i stosowana farmakoterapia.
1.Psychiatria t.2, t.3, red. A.Bilikiewicz, S.Pużyński, J.Rybakowski,J.Wciórka, Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2002
2.Psychiatria, Tomb D.A., Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2003
3.Podstawy psychofarmakologii depresji i choroby afektywnej dwubiegunowej, Stahl S.M., α – MEDICA PRESS, Bielsko-Biała 2003
4.O depresji.O manii. O nawracających zaburzeniach nastroju, Koszewska I., Habrat-Pragłowska E., Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
2003
5.Choroba afektywna dwubiegunowa, Walden J., Grunze H., Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2004
1.Podstawy psychofarmakologii depresji i choroby afektywnej dwubiegunowej, Stahl S.M., α – MEDICA PRESS, Bielsko-Biała 2003
2.O depresji.O manii. O nawracających zaburzeniach nastroju, Koszewska I., Habrat-Pragłowska E., Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
2003
3.Choroba afektywna dwubiegunowa, Walden J., Grunze H., Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2004
Pharmindex, Wydawca: UBM Medica 2011
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Zna na poziomie rozszerzonym terminologię z zakresu psychopatologii i farmakologii, nauk społecznych i nauk o
kierunkowe)
zdrowiu właściwych dla kierunku psychologia kliniczna.
Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę o jednostkach chorób psychicznych, etiologii, sposobach leczenia . Potrafi
K_W05
odpowiedziec na kluczowe pytania dotyczące mechanizmów działania omówionych metod biologicznego
K_W07
leczenia chorób psychicznych.
K_W11
K_U02
Posiada umiejętność interpretowania, analizowania przyczyn i przebiegu procesów i zjawisk związanych z
K_U10
psychologicznym funkcjonowaniem człowieka istotnych dla psychologii klinicznej, merytorycznego
K_K05
argumentowania z wykorzystaniem własnych poglądów oraz poglądów innych autorów, formułowania wniosków
oraz tworzenia syntetycznych podsumowań w omawianym temacie.
Potrafi ściśle współpracować, włączając w to umiejętność posługiwania się terminologią specjalistyczną, z
przedstawicielami różnych nauk: lekarzami, psychologami, pedagogami, nauczycielami, w celu zapewnienia
holistycznej opieki i terapii swoim pacjentom.
Potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać wiedzę i umiejętności, rozszerzone o wymiar interdyscyplinarny.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Współczesne standardy pracy pomocowej z osobami
homoseksualnymi, biseksualnymi oraz ich
heteroseksualnymi bliskimi
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
N. Formy zajęć, zgodne z zarządzeniem Rektora UG
O. Sposób realizacji zajęć
P.
Liczba godzin
4
30
fakultatywny
Polski
egzaminacyjne
ćwiczenia audytoryjne, zróżnicowane formy
dydaktyczne: interaktywne ćwiczenia warsztatowe
angażujące studentów, w których aktywnie
wykorzystywana i przetwarzana jest wiedza
zaczerpnięta z obowiązującej literatury / dyskusja /
materiały audio i video / prezentacja multimedialna
/ zadania w grupach / samodzielna eksploracja przez
studentów dostępnych informacji
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
• kolokwium pisemne
• wykonanie zespołowej pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub prezentacji
• ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych w
Q. Podstawowe kryteria
• ocena z kolokwium
• ocena zespołowej pracy zaliczeniowej
• obecność
• aktywność
• regularne wykonywanie zadań domowych
• merytoryczne przygotowanie do zajęć
• wykonanie ewentualnych zadań dodatkowych przeznaczonych dla osób chętnych
R. Sposób weryfikacji założonych efektów kształcenia w ramach danego
przedmiotu
A. Wymagania formalne,
brak
Wymagana jest znajomość języka angielskiego na poziomie umożliwiającym czytanie, ponieważ znaczna część literatury przedmiotu, na
której opierają się zajęcia, dostępna jest wyłącznie w języku angielskim
Celem zajęć jest zaznajomienie osób uczestniczących z najnowszym stanem wiedzy naukowej na temat homo- i biseksualności, ze
szczególnym uwzględnieniem problematyki psychologicznych i społeczno-kulturowych czynników wpływających na psychospołeczne
funkcjonowanie osób homo- i biseksualnych oraz ich heteroseksualnych bliskich. Osoby uczestniczące w kursie będą miały możliwość
spojrzenia na tę problematykę w świetle współczesnej wiedzy naukowej, w tym rozpowszechnianej przez Amerykańskie Towarzystwo
Psychologiczne i Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. Dzięki nabyciu obszernego zakresu wiedzy uczestnicy zyskają podstawowe
merytoryczne przygotowanie do pracy z osobami LGBQF, niezależnie od tego, czy będzie to gabinet psychologiczny, szkoła, przedsiębiorstwo,
czy inna organizacja oraz czy będzie to główny, czy poboczny element ich pracy zawodowej. Zajęcia mają charakter praktyczny i interaktywny
– liczne ćwiczenia, dyskusje, zadania i zróżnicowane środki przekazu, możliwość aktywnego uczestnictwa i wymiany myśli, ułatwiają
przyswajanie wiedzy czerpanej z obowiązującej literatury w sposób umożliwiający jej bezpośrednie praktyczne wykorzystanie. W czasie zajęć
duży akcent kładziony jest na aktywność własną i zaangażowanie studentów.




Podstawowa terminologia
Popyt na „twarde dane” a współczesne rozumienie tożsamości seksualnych
Społeczny konstrukcjonizm i teoria queer a dawniejsze klasyfikacje orientacji seksualnych
Homofobia, heteroseksizm, heteronormatywność, heterocentryzm, uwewnętrzniona homofobia, stres mniejszościowy i ich
uwarunkowania psychologiczno-kulturowe
 Rozwój nieheteroseksualnych tożsamości
 Coming out i outing
 Życie codzienne osób nieheteroseksualnych
 Heteroseksualny przywilej
 Rodzina wobec coming outu lub outingu bliskiej osoby
 Związki i rodzicielstwo osób nieheteroseksualnych
 Religijne tożsamości osób LGB – konflikty tożsamości i strategie radzenia sobie z nimi
 Pomoc psychologiczna ludziom LGBTQ i ich heteroseksualnym bliskim – podejścia dawniejsze i współczesne
 Język a utrzymywanie się heteroseksizmu i heteronormatywności
 Kultura i historia queer jako kody kulturowe, których znajomość jest potrzebna w skutecznej pracy pomocowej








American Psychiatric Association. (2000). Therapies Focused on Attempts to Change Sexual Orientation (Reparative or Conversion
Therapies). Position Statement. Approved by the Board of Trustees, March 2000. Approved by the Assembly, May 2000. American
Psychiatric Association. Pobrano z
http://psych.org/Departments/EDU/Library/APAOfficialDocumentsandRelated/PositionStatements/200001.aspx
American Psychiatric Association. (2005). Support of Legal Recognition of Same-Sex Civil Marriage. Position Statement. Approved by
the Board of Trustees, July 2005. Approved by the Assembly, May 2005. American Psychiatric Association. Pobrano z
http://www.psych.org/Departments/EDU/Library/APAOfficialDocumentsandRelated/PositionStatements/200502.aspx
American Psychological Association. (2004). Resolution on Sexual Orientation and Marriage. American Psychological Association.
Pobrano z http://www.apa.org/about/governance/council/policy/gay-marriage.pdf
Bojarska K. (tekst niepublikowany) Homofobia.
Bojarska, K. (2008a). Słownik terminów LGBT. Gejdar. Kraków: Ha!art.
Bojarska, K. (2008b). Słowniczek terminów queerowych. W A. Długołęcka & A. Engel-Bernatowicz (Red), Kiedy kobieta kocha
kobietę...: Album relacji. Warszawa: Anka Zet Studio.
Bojarska-Nowaczyk, K. (2005). Psychospołeczne korelaty homofobii (PhD thesis). Uniwersytet Gdański, Gdańsk.
Beckstead, L., & Israel, T. (2007). Affirmative counseling and psychotherapy focused on issues related to sexual orientation conflicts.
W K. J. Bieschke, R. M. Perez, & K. A. DeBord (Red), Handbook of counseling and psychotherapy with lesbian, gay, bisexual, and
transgender clients (s 221-244). Washington, DC: American Psychological Association.

























Broido, E. M. (2001). Constructing identity: The nature and meaning of lesbian, gay and bisexual identities. W R. M. Perez, K. A.
Debord, & K. J. Bieschke (Red), Handbook of counseling and psychotherapy with lesbian, gay, and bisexual clients (s 13-33).
Washington, DC: American Psychological Association.
Chernin, J. N., & Johnson, M. R. (2003). Affirmative psychotherapy and counseling for lesbians and gay men. Thousand Oaks, CA:
Sage Publications, Inc.
Davidson, M. G. (2001). Religion and spirituality. W R. M. Perez, K. A. DeBord, & K. J. Bieschke (Red), Handbook of counseling and
psychotherapy with lesbian, gay, and bisexual clients (s 409-433). Washington, DC: American Psychological Association.
Davison, G. C. (1991). Constructionism and morality in therapy for homosexuality. W J. C. Gonsiorek & J. D. Weinrich (Red),
Homosexuality: Research implications for public policy (s 137-148). Newbury Park, CA: Sage Publications.
Division 44 / Committee on Lesbian, Gay, and Bisexual Concerns Joint Task Force on Guidelines for Psychotherapy with Lesbian, Gay,
and Bisexual Clients. American Psychological Association. (2000). Guidelines for psychotherapy with lesbian, gay, and bisexual
clients. American Psychologist, 55(12), 1440-1451.
Dworkin, S. H. (2001). Individual therapy with lesbian, gay, and bisexual clients. W R. M. Perez, K. A. Debord, & K. J. Bieschke (Red),
Handbook of counseling and psychotherapy with lesbian, gay, and bisexual clients (s 157-181). Washington, DC: American
Psychological Association.
Firestein, B. A. (2007). Cultural and relational contexts of bisexual women: Implications for therapy. W K. J. Bieschke, R. M. Perez, &
K. A. DeBord (Red), Handbook of counseling and psychotherapy with lesbian, gay, bisexual, and transgender clients (s 91-117).
Fox, R. E. (1988). APA Policy Statement: Use of diagnoses „Homosexuality” & „Ego-dystonic homosexuality”. Proceedings of the
American Psychological Association, Incorporated, for the year 1987: Minutes of the Annual meeting of the Council of
Representatives. American Psychologist, 43, 508-531.
Fukuyama, M. A., & Ferguson, A. D. (2001). Lesbian, gay, and bisexual people of color: Understanding cultural complexity and
managing multiple oppressions. W R. M. Perez, K. A. Debord, & K. J. Bieschke (Red), Handbook of counseling and psychotherapy
with lesbian, gay, and bisexual clients (s 81-105). Washington, DC: American Psychological Association.
Greene, B. (1994). Lesbian and gay sexual orientations: Implications for clinical training, practice, and research. W B. Greene & G. M.
Herek (Red), Lesbian and gay psychology: Theory, research, and clinical applications (s 1-24). Sage Publications.
Haldeman, D. C. (1991). Sexual orientation conversion therapy for gay men and lesbians: A scientific examination. W J. C. Gonsiorek
& J. D. Weinrich (Red), Homosexuality: Research implications for public policy (s 149-160). Newbury Park, CA: Sage Publications.
Herek, G. M., Kimmel, D. C., Amaro, H., & Melton, G. B. (1991). Avoiding heterosexist bias in psychological research. American
Psychologist, 46(9), 957-963.
Hershberger, S. L., & D’Augelli, A. R. (2001). Issues in counseling lesbian, gay and bisexual adolescents. W R. M. Perez, K. A. Debord,
& K. J. Bieschke (Red), Handbook of counseling and psychotherapy with lesbian, gay, and bisexual clients (s 225-247). Washington,
DC: American Psychological Association.
Jarymowicz, M. (2001). W poszukiwaniu przesłanek sztywności stereotypów. W M. Kofta & A. Jasińska-Kania (Red), Stereotypy i
uprzedzenia. Uwarunkowania psychologiczne i kulturowe (s 26-43). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Lewicka, M. (1991). Czy jesteśmy racjonalni? W M. Kofta & T. Szustrowa (Red), Złudzenia, które pozwalają żyć. Szkice z psychologii
społecznej (s 15-66). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Liddle, B. J. (2007). Mutual bonds: Lesbian women’s lives and communities. W K. J. Bieschke, R. M. Perez, & K. A. DeBord (Red),
Handbook of counseling and psychotherapy with lesbian, gay, bisexual, and transgender clients (s 51-69). Washington, DC: American
Matthews, C. R., & Lease, S. H. (2001). Focus on lesbian, gay and bisexual families. W R. M. Perez, K. A. Debord, & K. J. Bieschke
(Red), Handbook of counseling and psychotherapy with lesbian, gay, and bisexual clients (s 249-274). Washington, DC: American
Morrow, S. L. (2001). First do no harm: Therapist issues in psychotherapy with lesbian, gay, and bisexual clients. W R. M. Perez, K. A.
Ossana, S. M. (2001). Relationship and couples counseling. W R. M. Perez, K. A. Debord, & K. J. Bieschke (Red), Handbook of
counseling and psychotherapy with lesbian, gay, and bisexual clients (s 275-302). Washington, DC: American Psychological
Association.
Reynolds, A. L., & Hanjorgiris, W. F. (2001). Coming out: Lesbian, gay, and bisexual identity development. W R. M. Perez, K. A.
Rothblum, E. D. (2001). “Somewhere in Des Moines or San Antonio”: Historical perspecties on lesbian, gay, and bisexual mental
health. W R. M. Perez, K. A. Debord, & K. J. Bieschke (Red), Handbook of counseling and psychotherapy with lesbian, gay, and
bisexual clients (s 57-79). Washington, DC: American Psychological Association.
Savin-Williams, R. C. (2000). Mom, dad, I’m gay.: How families negotiate coming out. Washington, DC: American Psychological
Association.
Silverstein, C. (1991). Psychological and medical treatments of homosexuality. W J. C. Gonsiorek & J. D. Weinrich (Red),
Homosexuality: Research implications for public policy (s 101-114). Newbury Park, CA: Sage Publications.
Snow, J. E. (2004). How it feels to have a gay or lesbian parent: A book by kids for kids of all ages. New York: Harrington Park.
Witkowski, M. (2005). Lubiewo. Kraków: Ha!art.

Wojciszke, B. (1991). Korzystanie z danych i pseudodanych przy poznawaniu ludzi. W M. Kofta & T. Szustrowa (Red), Złudzenia, które
pozwalają żyć. Szkice z psychologii społecznej (s 67-102). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
 Bojarska, K. (2010). Analiza merytoryczna wybranych pozycji piśmiennictwa poświęconego problematyce homoseksualności,
wydanego w języku polskim w latach 1970-2008. W A. Loewe (Red), Raport o homo-, biseksualności i transpłciowości w polskich
podręcznikach akademickich (s 15-63). Warszawa: Kampania Przeciw Homofobii.
 Bojarska, K. (2008c). Krytyka pojęcia orientacji seksualnej w świetle społecznego konstrukcjonizmu i teorii queer. W A. Jodko (Red),
Tabu seksuologii: Wątpliwości, trudne tematy, dylematy w seksuologii i edukacji seksualnej (s 11-31). Warszawa: Wydawnictwo
Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej „Academica”.
 Bojarska-Nowaczyk, K., & Nowakowska, E. (2003). Raport Polityki: Homo-fobie, czyli czym jest homoseksualizm i co z tego wynika.
Polityka, (32), 3-9.
 Gonsiorek, J. C. (1991). The empirical basis for the demise of the illness model of homosexuality. W J. C. Gonsiorek & J. D. Weinrich
(Red), Homosexuality: Research implications for public policy (s 115-136). Newbury Park, CA: Sage Publications.
 Patterson, C. J. (2005). Lesbian & Gay Parenting: Theoretical & Conceptual Examinations Related to Lesbian & Gay Parenting.
American Psychologicann Association. Pobrano z http://www.apa.org/pi/lgbt/resources/parenting-full.pdf
 Pietrzyk, M. E. (1999, listopad 30). The ex files: Not your usual gays. Independent Gay Forum. Pobrano listopad 15, 2010, z
http://igfculturewatch.com/1999/11/30/the-ex-files-not-your-usual-gays/
 Sears, J. T., & Williams, W. L. (Red.). (1997). Overcoming heterosexism and homophobia: Strategies that work. New York: Columbia
University Press.
 Whitman, J. S., & Boyd, C. J. (Red.). (2003). The therapist’s notebook for lesbian, gay, and bisexual clients: Homework, handouts, and
activities for use in psychotherapy. New York: Haworth Clinical Practice Press.
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
kierunkowe)
• dysponuje ponadprzeciętną wiedzą w zakresie problematyki nieheteroseksualnych tożsamości, wykraczającą
ponad intuicyjną wiedzę nie tylko przeciętnej osoby, ale również ponad przeciętny poziom wiedzy na ten temat u
większości osób kształconych w kraju do zawodów pomocowych
• zna i rozumie wzajemne złożone powiązania społecznych, kulturowych i psychologicznych czynników
wpływających na funkcjonowanie psychologiczne i społeczne osób homoseksualnych i biseksualnych, a także
heteroseksualnych członków ich rodzin
• orientuje się w specyfice potrzeb psychologicznych wspomnianej populacji jako grupy docelowej oddziaływań
pomocowych i/lub edukacyjnych
• zna zasady świadczenia na rzecz tej populacji kompetentnej pomocy psychologicznej
• potrafi zidentyfikować popełniane przez umysł błędy poznawcze w toku kształtowania się i utrwalania
uprzedzeniowych postaw
• potrafi podjąć merytoryczną dyskusję ze specjalistami i niespecjalistami na tematy związane z problematyką
nieheteroseksualności
• potrafi samodzielnie i krytycznie kształtować i merytorycznie bronić własnego stanowiska na ww. tematy
• czuje się przygotowana do podjęcia merytorycznej rozmowy z osobą nieheteroseksualną szukająca pomocy w
gabinecie psychologicznym
• potrafi zachowywać ostrożność i krytycyzm wobec zasłyszanych potocznych opinii na temat osób
nieheteroseksualnych i wychwycić podstawowe przekłamania, mity, uprzedzenia i stereotypy w nich zawarte
• potrafi poddać krytycznej refleksji własne ukryte założenia, uprzedzenia i schematy poznawcze, które mogą
utrudniać rozumienie sytuacji, postępowania i motywacji działań innych osób (hetero- czy nieheteroseksualnych)
• rozumie rolę respektowania tożsamości, wyborów i postaw innych ludzi w kształtowaniu egalitarnych i
niekrzywdzących relacji społecznych
• jest wrażliwa na różnorodność ludzkich postaw i potrzeb
• stara się unikać kierowania się we własnym codziennym postępowaniu i w zawodowej pracy pomocowej
uprzedzeniami
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Psychologia zeznań świadków
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
dr Ewa Szcześniak
4
E.
F.
Liczba godzin
30
fakultatywny
polski
egzaminacyjne
zaliczenie z oceną
ćwiczenia audytoryjne: praca w grupach / analiza
zdarzeń krytycznych (przypadków) / dyskusja /
rozwiązywanie zadań
B. Formy zaliczenia
zaliczenie ustne
przedmiotu
brak
brak
Celem zajęć jest zapoznanie studentów z rozwijającą się dziedziną psychologią zeznań świadków i podejrzanych. Największy rozwój tej
dziedziny dotyczy badań nad spostrzeganiem wiarygodności i dokładności uczestników systemu prawnego, rzetelności i trafności materiału
dowodowego opartego na odzyskanych wspomnieniach. Główną rolę odgrywa tu wiedza o mechanizmach psychologicznych leżących u
podłoża pamięci.
Przesłuchanie jako proces komunikacji interpersonalnej.
Przesłuchiwany i osoba przesłuchująca.
Sposoby pozyskiwania zeznań; taktyka, metody i zasady prowadzenia przesłuchania.
Wywiad poznawczy.
Wiarygodność zeznań szczerych oraz źródła błędów w zeznaniach.
Podmiotowe uwarunkowania wiarygodności zeznań.
Ocenianie prawdziwości zeznania (SVA).
Problem zeznań nieszczerych.
Komunikacja niewerbalna a wiarygodność.
Wygląd twarzy a przestępczość.
Analiza parametrów fizjologicznych- poligraf.
Naoczny świadek- czynniki psychologiczne w zeznaniach.
Przyznanie się do popełnienia przestępstwa.
Uzyskiwanie informacji od dziecka występującego w charakterze świadka.
Ciosek M., Psychologia sądowa i penitencjarna, PWN, Warszawa 2000.
Hołyst B., Psychologia kryminalistyczna, Wyd. Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2004.
Memon A., Vrij A., Bull R., Prawo i psychologia, GWP, Gdańsk 2001.
Hołyst B., Psychologiczne i społeczne determinanty zeznań świadków, Warszawa 1989.
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Student zna podstawowe metody i techniki wykorzystywane przy przeprowadzaniu przesłuchania (swobodna
kierunkowe)
relacja, metoda pytań otwartych i ukierunkowanych, badanie krzyżowe, okazanie, wywiad poznawczy). Rozróżnia
etapy wywiadu poznawczego oraz potrafi wytłumaczyć zasadność poszczególnych technik pomocniczych.
 Potrafi korzystać z
Student rozróżnia ważne elementy komunikacji werbalnej i niewerbalnej stosowanej podczas sytuacji
podstawowych technik przesłuchania. Potrafi także scharakteryzować przymioty osobiste i instrumentalne osoby prowadzącej
przesłuchania
przesłuchanie. Student rozumie również potrzebę etycznego traktowania świadka oraz potrzebę stosowania
 Zna różnice pomiędzy
zgodnego z obowiązującymi zasadami przesłuchania, zbierania informacji od świadka.
przesłuchiwaniem
osoby dorosłej i dziecka
Funkcjonowanie psychologa uczestniczącego w sytuacji przesłuchania wymaga od niego nie tylko wiedzy
 Rozumie potrzebę
etycznego i zgodnego z teoretycznej dotyczącej zagadnień z zakresu prawa, ale również konkretnych umiejętności. Po ukończeniu zajęć
potrafi zastosować zdobytą wiedzę zarówno w przesłuchaniach dzieci, osób niepełnosprawnych, a także w
obowiązującymi
zasadami postępowania przypadku osób starszych i dorosłych. Wyposażony w psychologiczną wiedzę dotyczącą funkcjonowania pamięci,
podczas przesłuchania
komunikacji werbalnej i niewerbalnej, stereotypów oraz własnych ograniczeń potrafi poprowadzić sytuację
 Wie czym są źródła
przesłuchania by zyskać zaufanie i zdobyć jak największą ilość rzetelnych informacji.
błędów w zeznaniach
 Potrafi wykorzystać
Dzięki wiedzy i umiejętnościom nabytym podczas zajęć, ich uczestnik potrafi zaproponować konstruktywne i
wiedzę psychologiczną zgodne z prawem rozwiązania określonych problemów z zakresu psychologii zeznań świadków. Potrafi nawiązać
do nawiązania relacji z
relację z interlokutorem a także zastosować adekwatne sposoby zbierania informacji od osoby zeznającej.
osobą przesłuchiwaną
Wykazuje odpowiedzialność za przebieg przesłuchania, jest wrażliwy na potrzeby i reakcje osoby, od której
pozyskuje informacje. Dąży do uzyskania wiedzy na temat zaszłości, zdarzenia będącego przedmiotem
przesłuchania.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Psychologiczne, ekonomiczne i kulturowe aspekty
nierówności społecznych
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP, PMiPR, POZiM
dr Magdalena Żemojtel-Piotrowska
S.
T.
2
1 pkt ECTS (25- 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem
prowadzącego; konsultacje z prowadzą-cym zajęcia; samodzielne
1 pkt ECTS (25- 30 godz) – samodzielna praca stu-denta –
przygotowywanie do kolokwiów zalicze-niowych; realizacja pracy
U. Liczba godzin
15
fakultatywny
Polski
egzaminacyjne
 ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z
dyskusją / metoda projektów (projekt
badawczy) / praca w grupach / analiza zdarzeń
krytycznych (przypadków) / dyskusja /
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
trakcie trwania semestru: przygotowanie prezentacji, przygotowanie prostej pracy
empirycznej z prezentacją wyników badań
Przygotowanie prezentacji – ocena poziomu merytorycznego, estetyki wykonania,
sposobu przedstawienia treści
Praca empiryczna – adekwatność tematyki, doboru próby i zastosowanych metod
badawczych, terminowość oddania pracy
Zaangażowanie w trakcie zajęć w dyskusję, ćwiczenia grupowe
Obecność na zajęciach
arkusz pracy zaliczeniowej/prezentacji
Psychologia społeczna, Metodologia, Socjologia
B. Wymagania wstępne, czyli zakres wiadomości, umiejętności i kompetencji przydatnych lub traktowanych jako punkt wyjścia do realizacji
treści danego przedmiotu
Wynikająca z realizacji przedmiotów przewidzianych tokiem studiów
Przybliżenie tematyki nierówności społecznych i ich wpływ na zachowania ekonomiczne, przygotowanie teoretyczne do prowadzenia
warsztatów antydyskryminacyjnych, ukazanie psychologicznych skutków nierówności społecznych w pracy psychologa.
1. Wprowadzenie w tematykę przedmiotu. Podstawowe zagadnienia.
2. Metody pomiaru nierówności ekonomicznych. Jak mierzyć kapitał społeczny?
3. Nierówności ekonomiczne na poziomie makro i mikro a poczucie szczęścia. Teoria R. Ingleharta.
4. Nierówności ekonomiczne na poziomie makro i mikro a poczucie szczęścia: badania Diagnozy Społecznej.
5. Nierówności społeczne a percepcja świata społecznego: teorie legitymizacji systemu (autorytaryzm, SDO, teoria usprawiedliwiania
systemu Josta), percepcja i aprobata nierówności społecznych. Spostrzeganie biednych i bogatych.
6. Reguły sprawiedliwości dystrybutywnej i proceduralnej. Orientacje społeczne.
7. Wykluczenie społeczne – uwarunkowania i skutki.
8. Nierówności polityczne: rola kobiet w polityce.
9. Mniejszości etniczne w Polsce i ich prawa.
10. Niepełnosprawność fizyczna i psychiczna jako forma wykluczenia.
11. Transformacja ustrojowa a nierówności społeczne – wygrani i przegrani procesu transformacji
Zachowania ekonomiczne a miejsce w strukturze społecznej.
12. Postawy roszczeniowe – uwarunkowania i skutki.
13. Reakcja na dyskryminację – kiedy i jak ludzie protestują?
14. Pomoc rozwojowa jako metoda zmniejszania nierówności społecznych.
15. Prezentacja wyników badań własnych zespołów.
Klebaniuk, J. (2007). (red.), Fenomen nierówności społecznych. Wrocław: Eneteia.
Jakubowska, U. i Skarżyńska, K. (2005). (red.), Demokracja w Polsce. Doświadczanie zmian. Warszawa: Academica. SWPS.
Domański, H. (2007). Struktura społeczna. Warszawa: Scholar. (rozdz. 2, 3, 10, 16, 17,18).
J. Wasilewski (red.), Współczesne społeczeństwo polskie. Dynamika zmian. (s. 319-365). Warszawa: Scholar.
Palska, H. (2002). Bieda i dostatek. O nowych stylach życia w Polsce końca lat dziewięćdziesiątych. Warszawa: IFiS PAN.
Jasińska-Kania, A., Łodziński, S. (2008). Wykluczani z narodu: mniejszości narodowe, migranci uchodźcy. W: M. Jarosz Wykluczeni.
Żemojtel-Piotrowska, Piotrowski (2011).Biedny więc roszczeniowy czy roszczeniowy więc biedny? O możliwych związkach postaw
roszczeniowych ze statusem socjo-ekonomicznym i wykluczeniem społecznym. W: M. Chruściel, P. Kowzan, M. Popow, M. Prusinowska i M.
Zielińska (red.), Oblicza biedy we współczesnej Polsce. Gdańsk: Doktoranckie Koło Naukowe „Na Styku”. Publikacja internetowa. ISBN
978-83-933742-0-5.
(obszarowe i
kierunkowe)
K_W01; K_W10
(17 A) Wiedza
Zna terminologię z zakresu nauk społecznych (psychologii, socjologii) dotyczącą problematyki nierówności
społecznych
Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat społecznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka w
zakresie tematyki nierówności społecznych – wpływu miejsca w strukturze społecznej na postrzeganie świata
społecznego, aktywność własną, procesy psychiczne, dobrostan człowieka;
Zna terminologię z
zakresu przedmiotu,
rozumie mechanizmy
psychologiczne związane z
problematyką
nierówności społecznych
K_K09 potrafi
samodzielnie zaplanować
i zrealizować proste
badanie empiryczne z
zakresu tematyki
nierówności społecznych i
zaprezentować wyniki
badań własnych w
odniesieniu do ram
teoretycznych
przedmiotu,
K_K07 wykazuje
wrażliwość etyczną na
problem nierówności
społecznych i ich skutków
(stosuje fachowe
słownictwo, unika
określeń
stereotypizujących osoby
wykluczone)
Posiada pogłębione umiejętności obserwowania, wyszukiwania i przetwarzania informacji na temat zjawisk
społecznych rozmaitej natury wynikających z istnienia nierówności społecznych, przy użyciu różnych źródeł oraz
interpretowania ich z punktu widzenia problemów psychologicznych, zdrowotnych.
Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z nią dyscyplin w
celu analizy złożonych problemów psychologicznych (np. bieda), wychowawczych (stereotypy i uprzedzenia wobec
mniejszości etnicznych, kobiet w polityce, osób ubogich), pomocowych (pomoc rozwojowa krajom ubogim i
rozwijającym się z uwzględnieniem roli psychologów) czy terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania
działań praktycznych – np. strategii pomocy osobom zagrożonych wykluczeniem społecznym.
Posiada pogłębione umiejętności prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierania ich
kierując się przy tym zasadami etycznymi.
Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych sytuacji
psychologicznych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań w kontekście uwarunkowań
społecznych (nierówności społecznych).
Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, ma
pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu
pracy psychologa
Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne wynikające z istnienia nierówności społecznych, gotowy do
komunikowania się i współpracy z otoczeniem, w tym z osobami nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie
oraz do aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania psychologiczne.
Samodzielnie podejmuje i inicjuje działania badawcze związane z problematyka nierówności społecznych i
wynikających z nich skutków ekonomicznych, społecznych i psychologicznych.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Miasto jako przestrzeń zagrożeń społecznych
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
dr Michał Jaśkiewicz
V. Formy zajęć, zgodne z zarządzeniem Rektora UG
2
1 pkt ECTS (25 – 30 godz) – samodzielna praca studenta –
W. Sposób realizacji zajęć
X. Liczba godzin
15
fakultatywny
Polski
egzaminacyjne
ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją i
praca w grupach
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
kolokwium (test jednokrotonego wyboru) oraz wykonanie pracy zaliczeniowej:
przygotowanie projektu lub raporu. Ocena końcowa będzie sumą ocen cząstkowych
(65% wagi test, 35% prezentacja/raport)
Y. Podstawowe kryteria
obecność na zajęciach
aktywność na zajęciach
test sprawdzający znajomość tekstów analizowanych samodzielnie przez studentów
oraz analizowanych na zajęciach
sprawdzenie poprawności merytorycznej, wyczerpania tematu i atrakcyjności
prezentacji
Z. Sposób weryfikacji założonych efektów kształcenia w ramach danego
przedmiotu
A. Wymagania wstępne
Znajomość języka angielskiego w stopniu umożliwiajacym przeczytanie ze zrozumieniem literatury wymaganej do zaliczenia zajęć
Zapoznanie studentów ze specyfiką zagrożeń społecznych związanych z życiem w mieście.
Zapoznanie studentów z koncepcjami teoretycznymi wiążącymi strukturę miast z występowaniem negatywnych zjawisk społecznych.
Przygotowanie studentów do refleksji i analizy współczesnego miasta jako przestrzeni wpływającej na poczucie bezpieczeństwa i jakość życia.
 B. Problematyka ćwiczeń
Koncentracja ubóstwa i ekonomiczna segregacja. Strzeżone osiedla.
Przemoc i przestępczość w mieście. „Architektura lęku”.
Kontrola społeczna i miejski monitoring.
Stres, zdrowie psychiczne i przeciążenie w mieście.
Spostrzeganie naruszenia społecznego i przestrzennego porządku w mieście.
Marsella, A. J. (1998). Urbanization, mental health, and social deviancy: A review of issues and research. American Psychologist, 53,
624–634.
Black, M. M., & Krishnakumar, A. (1998). Children in low-income, urban settings: Interventions to promote mental health and wellbeing. American Psychologist, 53, 635–646.
Altheide, D. (2003). Mass media, crime and discourse of fear. The Hedgehog Review 5, 9-25.
Ellin, N. (2003). Fear and city building. The Hedgehog Review 5, 43-61.
Dixon, J., Levine, M., McAuley, R. (2006). Locating impopriety: street drinking, moral order, and the ideological dilem ma of public
space. Political Psychology, 27, 187-206.
Nawratek, K. (2008). Miasto jako idea polityczna. Kraków: Korporacja Ha!Art, s 159 – 195.
Leyden, K. (2003). Social capital and the built environment: The importance of walkable neighbourhoods. American Journal of Public
Health, 93, 1546-1551..
Wandersman, A., Nation, M. (1998). Urban neighborhood and mental health. Psychological contributions to understanding toxicity,
resilience and interventions. American Psychologist, 6, 647-656.
Billig, M., Churchman, A. (2003). Building walls of brick and breaching walls of separation. Environment and behavior. 35, 227-249.
Baum, A., Bell, P., T. Greene. (2004). Psychologia środowiskowa. Gdańsk: GWP, s. 415-461.
Fine, M.,Freudenberg, N., Payne, Y., Perkins,T., Smith, K., Wanzer, K. (2003). „Anything can happen with police around”: Urban
youth evaluate strategies of surveillance in public places. Journal of Social Issues, 59, 141-158.
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Zna terminologię używaną w psychologii miasta oraz jej zastosowanie w dyscyplinach pokrewnych na poziomie
kierunkowe)
rozszerzonym. (K_W01)
(K_W01), (K_W07)
(K_U01), (K_U02), (K_U05)
Ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki relacji społecznych i zjawisk społecznych, których przestrzenią jest
miasto ze szczególnym uwzględnieniem negatywnych zjawisk społecznych. (K_W07)
społecznych zachodzących w mieście. (K_U01)
Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii miasta oraz powiązanych z nią
dyscyplin w celu analizy złożonych problemów społecznych (K_U02)
rozbudowaną argumentacją w kontekście teorii i poglądów opisujących negatywne zjawiska społeczne w
mieście. (K_U05)
Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne mające miejsce w mieście (K_K07)
(K_K07)
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Mentalizacja w praktyce klinicznej
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP, PK
dr Magdalena Chrzan-Dętkoś
AA. Formy zajęć, zgodne z zarządzeniem Rektora UG
2
przygotowywanie pracy zaliczeniowej
BB. Sposób realizacji zajęć
CC. Liczba godzin
15
fakultatywny
Polski
egzaminacyjne
analiza tekstów z dyskusją / dyskusja /
ćwiczenia laboratoryjne: wykonywanie
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub prezentacji /
przeprowadzenie badań i prezentacja ich wyników (pisemna / ustna) / wykonanie
określonej pracy praktycznej
arkusz pracy zaliczeniowej/projektu
brak
brak
Teoria mentalizacji dostarcza modelu rozwoju psychicznego we wczesnym dzieciństwie w aspekcie rozwoju relacji przywiązania i rozwoju self
jednostki. Mentalizacja jest konstruktem używanym zarówno przez psychologów rozwoju, jak i psychoanalityków, a zasięg tego pojęcia
obejmuje liczne konstrukty bliskoznaczne takie jak funkcja refleksyjna, teoria umysłu, wgląd, wyobraźnia, inteligencja emocjonalna.
Celem przedmiotu jest zapoznanie z koncepcją mentalizacji, która, w świetle współczesnych badań, jest rdzeniem skutecznych oddziaływań
terapeutycznych zarówno psychoanalitycznych, poznawczych, interpersonalnych i systemowych, zarówno w pracy z dziećmi, osobami
dorosłymi, rodzinami, czy też parami.
1. Mentalizacja – wprowadzenie do zagadnienia
2. Neurobiologiczne podstawy mentalizacji
3. Interwencje ukierunkowane na rozwój kompetencji związanych z mentalizacją w przypadku:.
- psychoterapii dzieci,
- leczenia urazu przywiązaniowego,
- terapii pacjentów z zaburzeniami osobowości,
- pracy z rodzicami leczonych dzieci oraz z rodzinami ,
- psychoedukacji.
Allen, J., Fonagy P., Bateman A., (2014). Mentalizowanie w praktyce klinicznej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Clarkin, P., Fonagy, P.& Gabbard G. (2014). Psychoterapia psychodynamiczna zaburzeń osobowości. Kraków: Wydawnictwo
Białecka-Pikul, M. (2012). Narodziny i rozwój refleksji nad myśleniem. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Chrzan-Dętkoś, M. (2013). W poszukiwaniu znaczenia – psychodynamiczna terapia dziecka doświadczającego zaburzeń
eksternalizacyjnych. Psychoterapia, 3 (166), 61-69.
Fonagy,P., Luyten P., Strathearn, L. (2011). Borderline personality disorder, mentalization and the neurobiology of attachment. Infant
Mental Health Journal
Wallin, D. (2011). Przywiązanie w psychoterapii. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Uczestnicy kursy potrafią zdefiniować pojęcie mentalizacji, rozumieją jego znaczenie w pracy klinicznej z osobami
kierunkowe)
dorosłymi oraz dziećmi, potrafią streścić kluczowe badania badające efektywność strategii bazujących na
mentalizacji w pracy psychoterapeutycznej. Studenci potrafią opisać terminy związane z koncepcją mentalizacji,
znają jej zastosowania w odmiennych od siebie szkołach psychoterapii.
Umie wykorzystywać elementy metod psychologii klinicznej i psychoterapii:
Studenci potrafią zaprojektować interwencje mającą na celu zwiększenie kompetencji zwizanyach z mentlizacją.
Potrafią dyskutować i poddawać krytycznej ocenie swoje hipotezy odnośnie materiału klinicznego.
Potrafi krytycznie interpretować informacje z piśmiennictwa dotyczące psychologii i psychoterapii
Potrafi sprawnie posługiwać się wybranymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania
podejmowanych działań praktycznych
Student pracuje samodzielnie korzystając z dostępnych źródeł poleconych przez prowadzącego zajęcia.
Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy i postępowanie wobec osób z którymi i dla
których pracuje, wyraża taką postawę wśród innych i pośrednio modeluje to podejście wśród innych
Analizuje i potrafi zaakceptować opinie członków zespołu i innych specjalistów dotyczące psychologii i
psychoterapii
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Psychoterapia psychodynamiczna zaburzeń osobowości
Instytut Psychologii
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Psychologia
dr Magdalena Chrzan-Dętkoś
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
PSiPSP, PK
(7) Liczba punktów ECTS –
konwersatorium
2
przygotowywanie pracy zaliczeniowej
B. Sposób realizacji zajęć
C. Liczba godzin
15
fakultatywny
polski
egzaminacyjne
analiza tekstów z dyskusją / dyskusja /
 zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub prezentacji /
przeprowadzenie badań i prezentacja ich wyników (pisemna / ustna)
Podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne
C.
Sposób weryfikacji założonych efektów kształcenia w ramach danego
przedmiotu
brak
brak
Zaburzenia osobowości, w zależności od badania występują u 2,1 -18% populacji. W populacji osób leczonych w szpitalach psychiatrycznych
jest to7,4 – 50% osób hospitalizowanych (Jakubik, 2002). Zajęcia mają na celu wprowadzenie do teorii i praktyki psychodynamicznej
związanej z leczeniem zaburzeń osobowości. Podczas zajęć uczestnicy zapoznają się z modelem osobowości i patologii osobowości opartym
na teorii relacji z obiektem oraz poznają psychodynamiczne metody terapii pacjentów z zaburzeniami osobowości z wiązki A, B, C według
klasyfikacji DSM IV. Studenci zapoznają się przeglądem badań na temat psychodynamicznych terapii zaburzeń osobowości.
Materiał teoretyczny ilustrowany analizą materiału wideo oraz analizą przypadków opisanych w zalecanym piśmiennictwie.
Wprowadzenie – czym jest podejście psychodynamiczne. Podstawy teoretyczne oraz praktyczne zastosowania – metody leczenia
(psychoterapia indywidualna, grupowa, rodzinna, małżeńska, szpital oparty na zasadach dynamicznych).
Psychoanalityczne koncepcje rozwoju człowieka: koncepcje Zygmunta Freuda, Melanii Klein, Donalda Winnicotta orz Margaret Mahler.
Rozwojowe rozumienie zaburzeń osobowości.
Podstawy psychoterapii psychoanalitycznej: pojęcia settingu, przeniesienia, przeciwprzeniesienia.
Superwizja w podejściu psychodynamicznym – analiza przypadków pacjentów z diagnozą zaburzeń osobowości na podstawie materiału
filmowego.
Diagnoza psychoanalityczna na przykładzie zaburzeń osobowości. Psychodynamiczne koncepcje leczenia zaburzeń osobowości z wiązki A, B
oraz C według Klasyfikacji DSM-IV (m.in. praca z osobami z diagnozą schizoidalnych, narcystycznych, histrionicznych, antyspołecznych,
obsesyjno-kompilsyjnych i zależnych zaburzeń osobowości).
Clarkin, P., Fonagy, P.& Gabbard G. (2014). Psychoterapia psychodynamiczna zaburzeń osobowości. Kraków: Wydawnictwo
Gabbard G. (2009) Psychiatria psychodynamiczna. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
McWilliams N. (2009) Diagnoza psychoanalityczna. Gdańsk: GWP
Joseph B. (2008) Pozycja paranoidalno-schizoidalna. W: Budd S., Rusridger R. (2008) Współczesna psychoanaliza brytyjska.
Podstawowe zagadnienia. Warszwa: Oficyna Ingenium, s. 61 – 70.
McWillims N. (2012) Opracowywanie przypadku na potrzeby psychoterapii. Kraków: Wydawnictwo Uniwerstetu Jagiellońskiego.
Roth P. Pozycja depresyjna. W: Budd S., Rusridger R. (2008) Współczesna psychoanaliza brytyjska. Podstawowe zagadnienia.
Warszwa: Oficyna Ingenium, s. 71 – 84.
Wallin, D. (2011). Przywiązanie w psychoterapii. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
(obszarowe i
kierunkowe)
(17 A) Wiedza
Uczestnik zajęć zna badania dotyczące efektywności podejścia psychodynamicznego w leczeniu pacjentów z
diagnozą zaburzeń osobowości.
Potrafi scharakteryzować psychodynamiczne podejście do leczenia określonych zaburzeń osobowości. Wie, czym
podejście psychodynamiczne odróżnia się od pozostałych nurtów w psychoterapii.
Rozumie zasadność stosowania określonych strategii terapeutycznych dla przebiegu leczenia.
Potrafi sformułować diagnozę strukturalną bazującą na koncepcji O. Kernberga.
Potrafi krytycznie interpretować informacje z piśmiennictwa dotyczące psychologii i psychoterapii
Potrafi sprawnie posługiwać się ujęciami teoretycznymi w celu analizowania podejmowanych działań
praktycznych
Student pracuje samodzielnie korzystając z dostępnych źródeł poleconych przez prowadzącego zajęcia.
Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy i postępowanie wobec osób z którymi i dla
których pracuje, wyraża taką postawę wśród innych i pośrednio modeluje to podejście wśród innych
Analizuje i potrafi zaakceptować opinie członków zespołu i innych specjalistów dotyczące psychologii i
psychoterapii
rozbudowaną argumentacją w kontekście określonej perspektywy teoretycznej, poglądów różnych autorów,
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Wybrane zagadnienia psychologii penitencjarnej w
odniesieniu do sprawców przestępstw odbywających
karę w zakładach karnych i aresztach śledczych
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
dr Marta Jastrzębska
4
B. Sposób realizacji zajęć
C.
Liczba godzin
30
fakultatywny
Polski
egzaminacyjne

wykład konwersatoryjny z prezentacją
multimedialną
ćwiczenia audytoryjne: praca w grupach, dyskusja
/rozwiązywanie zadań
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
 kolokwium
D. Podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne
E.
Sposób weryfikacji założonych efektów kształcenia w ramach danego
przedmiotu
arkusz kolokwium
brak
brak
Celem przedmiotu jest przekazanie studentom psychologicznych aspektów izolacji więziennej oraz podstawowych teorii przyczyn
przestępczości, omówienie procesu diagnozowania (w tym warunkach zakładu karnego i aresztu śledczego), przedstawienie izolacji
więziennej jako sytuacji trudnej i jej wpływu na zachowanie człowieka, typologia i klasyfikacja osób pozbawionych wolności z
uwzględnieniem funkcjonowania w warunkach izolacji oraz psychologiczne następstwa izolacji więziennej.
Kodeksowe unormowania pracy psychologa w zakładzie karnym/ areszcie śledczym;
Psychologiczna charakterystyka poszczególnych kategorii osadzonych i dokonanie analizy drogi wykolejenia z uwzględnieniem czynników
zdeterminowanych biologicznie, jak i środowiskowo (wychowawczych);
Pojęcie diagnozy psychologicznej i etapy postępowania diagnostycznego, elementy diagnozy skazanego kierowanego do systemu
terapeutycznego dla uzależnionych od alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych, z niepsychotycznymi zaburzeniami
psychicznymi lub upośledzonych umysłowo;
Specyfika pracy z osobami skazanymi za przestępstwa na tle seksualnym;
Psychologiczne metody diagnostyczne wykorzystywane w pracy psychologa w jednostce penitencjarnej;
Psychologiczne aspekty samouszkodzeń, techniki ich dokonywania i postępowanie z osobami reagującymi
w sposób autoagresywny; problematyka samobójstw;
Warsztat praktycznych umiejętności sporządzania diagnozy psychologicznej dla potrzeb jednostki penitencjarnej.
Ciosek M. (2001), Psychologia sądowa i penitencjarna, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa.
Machel H. (2003), Więzienie jako instytucja karna i resocjalizacyjna, Arche, Gdańsk.
Stemplewska-Żakowicz K. (2009), Diagnoza Psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna, Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne, Gdańsk.
Wysocka E. (2009), Diagnoza w resocjalizacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 z późn. zm.).
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 marca 2000 r. w sprawie zasad organizacji i warunków przeprowadzania badań
psychologicznych i psychiatrycznych w ośrodkach diagnostycznych (Dz. U. Nr 29, poz. 369).
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobów prowadzenia oddziaływań penitencjarnych w
zakładach karnych i aresztach śledczych (Dz. U. Nr 151, poz. 1469).
Zarządzenie Nr 2/04 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia i
organizacji pracy penitencjarnej oraz zakresów czynności funkcjonariuszy i pracowników działów penitencjarnych i terapeutycznych (Dz.
Urz. CZSW Nr 1, poz. 2, z późn. zm.)
(obszarowe i
kierunkowe)
(17 A) Wiedza
Student potrafi wskazać i odnieść się do konkretnych dokumentów prawnych regulujących pracę psychologa w
jednostkach penitencjarnych. Potrafi analizować drogę wykolejenia konkretnego przypadku z uwzględnieniem
czynników zdeterminowanych biologicznie, jak i środowiskowo (wychowawczych). Zna etapy postępowania
Potrafi wykorzystać wiedzę
diagnostycznego w przypadku skazanych kierowanych do systemu terapeutycznego dla uzależnionych od
psychologiczną do
alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych i
z niepsychotycznymi zaburzeniami
nawiązania relacji z osobą
psychicznymi lub upośledzonych umysłowo (w tym dla sprawców z zaburzeniami preferencji seksualnych).
przebywającą w zakładzie
Potrafi także scharakteryzować i wytłumaczyć na czym polega charakter jednostki penitencjarnej jako instytucji
karnym lub areszcie
totalnej i deprawacyjnej.
śledczym
Potrafi dokonać diagnozy
Praca psychologa w jednostkach penitencjarnych wymaga od niego wiedzy teoretycznej dotyczącej zagadnień z
osoby wykolejonej w celu
ustalenia dalszej pracy
zakresu psychologii i prawa karnego oraz prawa karnego wykonawczego w przełożeniu na funkcjonowanie
psychologicznej i
jednostki w warunkach izolacji więziennej. Po ukończeniu zajęć student potrafi zastosować zdobytą wiedzę do
wychowawczej
procesu diagnostycznego i ustalić potrzebę specjalistycznego traktowania przypadku osób pozbawionych
Rozumie potrzebę etycznego
wolności.
i zgodnego z obowiązującymi
zasadami postępowania z
osobami przebywającymi w
zakładach karnych i
aresztach śledczych
Potrafi podać wskazówki do
dalszego postępowania z
osobą pozbawioną
Dzięki wiedzy i umiejętnościom nabytym podczas zajęć, ich uczestnik potrafi podać zalecenia do dalszej pracy
psychologicznej i wychowawczej konkretnego przypadku skazanego. Potrafi nawiązać relację z osobą pozbawioną
wolności i zastosować adekwatne sposoby zbierania informacji osadzonego (wykorzystując techniki werbalne i
niewerbalne). Jest wrażliwy na potrzeby i reakcje osoby, od której pozyskuje informacje , jak też zna techniki
manipulacji, którymi często posługują się osadzeni.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Rola empatii w procesie radzenia sobie z kryzysem
rodzinnym
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PR, PSiPSP
dr Maria Kaźmierczak
ćwiczenia: audytoryjne z elementami warsztatu
E.
F.
Liczba godzin
30
4
fakultatywny
polski
egzaminacyjne

ćwiczenia audytoryjne z elementami warsztatu: A. Sposób zaliczenia, zgodny z Regulaminem Studiów UG
analiza tekstów z dyskusją / metoda projektów zaliczenie z oceną
(projekt badawczy) / praca w grupach / analiza
B. Formy zaliczenia
zdarzeń krytycznych (przypadków) / dyskusja
kolokwium
wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub prezentacji (praca
zespołowa dotycząca tematyki zajęć)
ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych otrzymanych z
kolokwium i pracy zespołowej oraz na podstawie aktywności na zajęciach
Na ocenę końcową składają się oceny z: kolokwium, pracy zespołowej oraz aktywności
podczas zajęć
Zaliczenie pierwszych pięciu semestrów na kierunku Psychologia
zakres wiadomości – student zna mechanizmy społecznego funkcjonowania człowieka, ma wiedzę z zakresu działania mechanizmów
osobowościowych i znaczenia różnic indywidualnych, zna podstawowe pojęcia z obszaru psychologii rozwojowej i poznawczej,
umiejętności – student potrafi wykorzystać wiedzę z zakresu psychologii do analizy zjawiska empatii,
kompetencje – student wykazuje gotowość do współpracy w grupie w ramach projektu zespołowego, a także odznacza się
odpowiedzialnością za zrealizowaną pracę
 Student zdobywa wiedzę dotyczącą pojęcia empatii w psychologii oraz jego znaczenia dla jakości relacji interpersonalnych, a w
szczególności rodzinnych. Celem kursu jest zaznajomienie studentów z praktycznymi (z perspektywy psychologii stosowanej)
implikacjami empatyzowania oraz z metodami rozwoju i pomiaru empatii.
pojęcie empatii; komponenty empatii definiowanej jako cecha osobowości; empatia jako kompetencja emocjonalna; empatia jako składowa
inteligencji emocjonalnej; tzw. empatia kulturowa; różnice płciowe w zakresie empatii
pomiar empatii (metody kwestionariuszowe i eksperymentalne, laboratoryjne)
współczucie, współodczuwanie i empatia emocjonalna – znaczenie dla jakości pracy z kryzysem rodzinnym
decentracja, procesy identyfikacji społecznej, empatyczna trafność spostrzegania i przyjmowanie cudzej perspektywy – determinanty i
możliwości rozwoju kompetencji empatycznych
empatia a altruizm, agresja i poczucie winy; znaczenie dla praktyki psychologicznej
empatia jako czynnik podnoszący jakość życia małżeńskiego i rodzinnego; znaczenie dla poradnictwa rodzinnego
empatia w procesie terapeutycznym
Davis, M. H., Kraus, L. (1991). Dispositional Empathy and Social Relationships. Advances in Personal Relationships, 3, 75 - 115.
Hoffman, M. L. (2006). Empatia i rozwój moralny. Gdańsk: GWP.
Janicka, I. (1993). Rola otwartości i empatii w psychoterapii. Psychoterapia, 3, 86, 15-19.
Janicka, I., Niebrzydowski, L. (1994). Psychologia Małżeństwa. Zafascynowanie partnerem. Otwartość. Empatia. Miłość. Seks. Łódź: Wyd.
Uniwersytetu Łódzkiego.
Kaźmierczak, M, Plopa, M., Retowski, S. (2007). Skala Wrażliwości Empatycznej. Przegląd Psychologiczny, 50, 1, 9-24.
Kaźmierczak, M. (2008). Oblicza empatii w relacjach małżeńskich. Perspektywa psychologiczna. Gdańsk: Wyd. UG.
Rembowski, J. (1989). Empatia. Warszawa: Wyd. PWN.
Uchnast, Z. (2001). Empatia osobowa: metoda pomiaru. Przegląd Psychologiczny, 44, 2, 189 - 207.
Węgliński, A. (1983). Opracowanie Kwestionariusza Rozumienia Empatycznego Innych Ludzi (KRE). Zdrowie Psychiczne, 4 (XXIV), 13 - 21.
Davis, M. H. (2001). Empatia. O Umiejętności Współodczuwania. Gdańsk: GWP.
Bauer, J. (2008). Empatia. Co potrafią lustrzane neurony. Warszawa: PWN.
Mayer, J. D., Salovey, P. (1999). Czym jest inteligencja emocjonalna? [w:] P. Salovey, D. J. Sluyter (red.), Rozwój emocjonalny a inteligencja
emocjonalna. Poznań: Dom Wyd. Rebis, 23 - 69.
Rembowski, J. (1990). Empatia jako przedmiot badań w psychologii rodziny. Problemy Rodziny, 1, 17 – 23.
Rogers, C. (2002). Sposób bycia. Poznań: Dom Wyd. Rebis.
Wilczek-Rużyczka, E. (2002). Empatia i jej rozwój u osób pomagających. Kraków: Wyd. UJ.
(obszarowe i
kierunkowe)
K_W01
K_W07
K_W08
K_U02
K_U09
K_K01
K_K02
(18) Kontakt
[email protected]
(17 A) Wiedza
Student:
rozumie pojęcie empatii z perspektywy psychologicznej
rozpoznaje rodzaje empatii i ich znaczenie dla pracy z kryzysem rodzinnym
ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę z zakresu pomiaru i znaczenia empatii w praktyce psychologicznej
Student:
wybiera sposób analizy zjawiska empatii w kontekście radzenia sobie z kryzysem rodzinnym i weryfikuje jej
znaczenie
wyprowadza wnioski na temat możliwości pomiaru i rozwoju empatii jako korelatu / determinanty jakości relacji
interpersonalnych na podstawie koncepcji psychologicznych
Student:
rozumie potrzebę rozwoju własnego w celu zwiększania efektywności pracy jako psychologa
wykazuje kreatywność i pracuje w zespole nad problemem praktycznego wykorzystania wiedzy dotyczącej
empatii
(2) Kod ECTS
Poradnictwo psychologiczno-seksuologiczne
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP, PK, NBP
G. Formy zajęć, zgodne z zarządzeniem Rektora UG
H. Sposób realizacji zajęć
I.
Liczba godzin
30
4
fakultatywny
polski
egzaminacyjne


ćwiczenia audytoryjne: symulacja / analiza
przypadków / dyskusja / opracowywanie
własnych projektów rozwiązań analizowanych
problemów
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
wykonanie pracy zaliczeniowej: przeprowadzenie badania diagnostycznego i pisemne
opracowanie wniosków diagnostycznych i wskazań terapeutycznych
ocena z semestralnej pracy zaliczeniowej
ocena indywidualnego nakładu pracy i postępów w rozwijaniu własnych umiejętności
w trakcie semestru
obecność
aktywność
przygotowanie do zajęć
wykonanie ewentualnych zadań dodatkowych przeznaczonych dla osób chętnych
Wcześniejsze zaliczenie dwóch wprowadzających kursów z seksuologii, czyli (w zależności od roku uzyskania zaliczenia):
Wymagany kurs I:
- do roku akademickiego 2010/2011 – kurs pt. „Wstęp do seksuologii”
- w roku akademickim 2011/2012 – kurs pt. „Seksuologia kliniczna”
- w roku akademickim 2012/2013 – kurs pt. „Psychofizjologia seksualna i seksuologia społeczno-kulturowa”
Wymagany kurs II:
- do roku akademickiego 2010/2011 – kurs pt. „Seksuologia kliniczna”
- w roku akademickim 2011/2012 – kurs pt. „Poradnictwo psychologiczno-seksuologiczne”
- w roku akademickim 2012/2013 – kurs pt. „Seksuologia kliniczna”
Aby móc wziąć udział w zajęciach, należy mieć zaliczone oba ww. kursy wstępne i móc to udokumentować.
 Celem kursu jest umożliwienie studentom, którzy w ramach dwóch wprowadzających kursów przyswoili już teoretyczną wiedzę z
zakresu psychofizjologii seksualnej i seksuologii klinicznej, nabywania i doskonalenia praktycznych umiejętności diagnostycznoterapeutycznych w zakresie pomocy psychologiczno-seksuologicznej oraz nabycia umiejętności opracowywania profesjonalnych
opinii psychologiczno-seksuologicznych. Celem zajęć jest stworzenie swego rodzaju pomostu pomiędzy ściśle teoretyczną wiedzą
seksuologiczną zaczerpniętą z literatury i zajęć teoretycznych, a rzeczywistą kliniczną praktyką pomocową poprzez zaopatrzenie
uczestniczek i uczestników w podstawową orientację praktyczną. Osoby uczestniczące w zajęciach poprzez zadania, ćwiczenia
symulacyjne i dyskusje będą miały sposobność praktycznego wykorzystania wcześniej zdobytej wiedzy teoretycznej w sposób
zbliżony do tego, w jaki jest ona wykorzystywana w rzeczywistej praktyce pomocowej. Oferowane zajęcia będą okazją do
praktycznego opanowania podstaw warsztatu seksuologicznego w „bezpiecznych”, bo symulowanych, warunkach zbierania
wywiadu, stawiania diagnozy, udzielania wskazówek pomocowych oraz pisania opinii psychologiczno-seksuologicznych. Wspólne
dyskusje oraz informacja zwrotna otrzymywana od innych będą przydatne w doskonaleniu warsztatu, przewidywaniu trudności,
które można napotkać w pracy zawodowej i wynajdywaniu sposobów ich rozwiązywania. Zajęcia prowadzone są w oparciu o
intensywne zaangażowanie i pracę własną osób uczestniczących, w tym również o regularne zadania domowe.
Stwarzanie warunków sprzyjających skutecznemu pomaganiu
Cele i zasady tworzenia sądowych (i innych) opinii psychologiczno-seksuologicznych. Podstawy seksuologii sądowej
Efektywne pomaganie – aspekty etyczne, tajemnica zawodowa, granice własnych kompetencji, interdyscyplinarna współpraca z lekarzami i
innymi specjalistami, dobre praktyki i unikanie złych praktyk
Konstruowanie własnych narzędzi diagnostycznych i terapeutycznych
Kształcenie umiejętności diagnostyczno-terapeutycznych w pomocowej pracy psychologiczno-seksuologicznej z indywidualnymi klientami
Kształcenie umiejętności diagnostyczno-terapeutycznych w pomocowej pracy psychologiczno-seksuologicznej z parami
Kształcenie umiejętności diagnostyczno-terapeutycznych w pomocowej pracy psychologiczno-seksuologicznej z dziećmi
Kształcenie umiejętności diagnostyczno-terapeutycznych w pomocowej pracy psychologiczno-seksuologicznej z rodzinami
Kształcenie umiejętności opracowywania profesjonalnych opinii psychologiczno-seksuologicznych
American Psychiatric Association. (2000). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: DSM-IV-TR (4th wyd.). Washington, DC:
American Psychiatric Association.
de Carufel, F., & Trudel, G. (2006). Effects of a new functional-sexological treatment for premature ejaculation. Journal of Sex & Marital
Therapy, 32(2), 97-114.
Haeberle, E. J. (2003). Basic human sexual anatomy & physiology. An open access course. Magnus Hirschfeld Archive for Sexology. HumboldtUniversität zu Berlin. Pobrano listopad 15, 2010, z http://www2.hu-berlin.de/sexology/ECE1/index.htm
Imieliński, K. (1990). Seksiatria: Psychofizjologia seksualna (T. 1). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Intersex Society of North America. (bez daty). What does ISNA recommend for children with intersex? Pobrano listopad 14, 2011, z
http://www.isna.org/faq/patient-centered
Leiblum, S. R., & Rosen, R. (Red.). (2005). Terapia zaburzeń seksualnych. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Lev, A. I. (2004). Transgender emergence: Therapeutic guidelines for working with gender-variant people and their families. New York:
Haworth Clinical Practice Press.
Lew-Starowicz, Z. (1997). Leczenie zaburzeń seksualnych. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
Lew-Starowicz, Z. (2000). Seksuologia sądowa. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
Wciórka, J. (Red.). (2008). Kryteria diagnostyczne według DSM-IV-TR. Wrocław: Elsevier Urban & Partner.
World Health Organization. (1992). ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders: Clinical Descriptions and Diagnostic Guidelines.
Albany, NY, USA: World Health Organization. Pobrano z http://site.ebrary.com/lib/ugdansk/docDetail.action?docID=10227094
World Health Organization. (1993). ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders: Diagnostic Criteria for Research. Albany, NY,
USA: World Health Organization. Pobrano z http://site.ebrary.com/lib/ugdansk/docDetail.action?docID=10227086
World Health Organization. (2007). International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems 10th Revision. Version for
2007. World Health Organization. Pobrano listopad 15, 2010, z http://apps.who.int/classifications/apps/icd/icd10online/
Zucker, K. J. (1999). Intersexuality and gender identity differentiation. Annual Review of Sex Research, 10, 1-69.
Zadaniem studentów na tym poziomie zaawansowania kursu jest samodzielne wyszukiwanie stosownej literatury.
Zadaniem studentów na tym poziomie zaawansowania kursu jest samodzielne wyszukiwanie stosownej literatury.
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
kierunkowe)
wie, w jakim celu opracowuje się opinie psychologiczno-seksuologiczne
rozumie zasady opracowywania profesjonalnych opinii psychologiczno-seksuologicznych, powody potrzeby
stosowania tych zasad i odpowiedzialność autorów opinii, która się z tym wiąże
ma podstawową wiedzę na temat seksuologii sądowej
rozumie ograniczenia związane z tworzeniem narzędzi diagnostycznych i terapeutycznych w seksuologii i
psychologii i z interpretowaniem wyników ich stosowania
rozumie etyczne aspekty pomocowej i orzeczniczej pracy psychologiczno-seksuologicznej
zdaje sobie sprawę z roli schematów poznawczych – własnych i klientów – w efektywności komunikacji i
skuteczności pomagania i rozumie wagę potrzeby świadomego przełamywania własnych automatycznych
schematów, założeń i interpretacji oraz świadomego krytycyzmu wobec najbardziej narzucających się rozwiązań
potrafi samodzielnie przeprowadzić wywiad seksuologiczny i uczyć się unikać powielania własnych błędów
potrafi krytycznie spojrzeć na narzędzia diagnostyczne i terapeutyczne opracowane przez innych autorów pod
kątem ich przydatności do własnych potrzeb oraz poszukiwać ewentualnych kryjących się w nich pułapek
interpretacyjnych
dąży do unikania popełniania istotnych błędów merytorycznych przy tworzeniu własnych narzędzi
diagnostycznych lub terapeutycznych
potrafi identyfikować podstawowe błędy, które można łatwo popełnić przy stawianiu diagnozy psychologicznoseksuologicznej i stara się ich unikać
potrafi rozpoznać granice własnych kompetencji i orientuje się, jak należy postępować, aby tych granic nie
przekraczać
potrafi krytycznie formułować zalecenia pomocowe dla klientów
potrafi unikać podstawowych błędów przy pisaniu opinii psychologiczno-seksuologicznych
krytycznie podchodzi do przekonania o własnych kompetencjach jako specjalisty
ma motywację do samodzielnego poszukiwania możliwości poszerzania własnej wiedzy i umiejętności, zwłaszcza
w obszarach, w których dostrzega własne ograniczenia
dąży do tworzenia profesjonalnej relacji z klientem opartej na wzajemnym respekcie i do unikania tworzenia
relacji wyższości/niższości, dominacji/podległości, podmiotowości/uprzedmiotowienia
stara się unikać stosowania podwójnych standardów w pracy diagnostycznej i pomocowej
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Praca psychologa praktyka z młodzieżą
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PDiM, PSiPSP
dr Marcin Szulc
J.
K.
L.
Liczba godzin
30
4
fakultatywny
polski
egzaminacyjne

ćwiczenia audytoryjne: gry symulacyjne / praca
w grupach / rozwiązywanie zadań
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
aktywny udział w warsztacie
przygotowanie projektu
Przygotowanie warsztatu na wylosowany temat dla uczniów i
przeprowadzenie wybranego fragmentu warsztatu podczas zajęć
dla uczestników (studentów).
Ocenie podlega:
1. bogactwo źródeł i liczba oraz adekwatność zadań (aspekt merytoryczny)
2. dynamika pracy (tempo warsztatu, płynność)
3. komunikacja z grupą (wytworzenie relacji – ten aspekt ocenia grupa)
arkusz pracy zaliczeniowej/projektu
 Celem przedmiotu jest przybliżenie studentom realiów pracy z młodzieżą w szkole, dokumentacji pracy psychologa szkolnego,
technik pracy z młodzieżą oraz stworzenie projektów warsztatów lub szkoleń adresowanych do młodzieży, które w przyszłości
zostaną wykorzystane w praktyce (np. w szkole).
1.
Dokumentacja w pracy psychologa szkolnego
sposób prowadzenia dziennika pracy psychologa
kluczowe kontakty z instytucjami w pracy psychologa szkolnego
zakres działań psychologa szkolnego
specyfika mikrospołeczności szkolnej
psycholog a pedagodzy i nauczyciele
procedura awansu zawodowy psychologa
sytuacje niespecyficzne w szkole
prowadzenie godzin wychowawczych
2.
Organizacja warsztatów psychologicznych dla młodzieży
zajęcia integracyjne
trening twórczego myślenia
zarządzanie wrażeniem i wywierania wpływu
negocjacje jako skuteczny sposób rozwiązywania problemów
techniki radzenia sobie ze stresem
trening asertywności
trening technik zapamiętywania (skutecznego uczenia się)
warsztaty na temat współczesnych zagrożeń
warsztat na temat przeciwdziałania agresji i przemocy w szkole
przeciwdziałanie depresjom i samobójstwom
trening autoprezentacji
trening podnoszący samoocenę
warsztat zwiększający zaufanie w grupie
teambuilding
Literaturę do warsztatów wybierają studenci (w zależności od przygotowywanego tematu). Inne materiały są pozyski
wane przez prowadzącego, stanowią wewnętrzną dokumentację pracy szkoły (pedagoga i psychologa) i służą jako przy
kłady ewaluacji. Zajęcia mają charakter całkowicie warsztatowy są przygotowywane przez studentów i w 1/3 oceniane
przez studentów. Prowadzący pełni jedynie rolę moderatora i superwizora
(obszarowe i
kierunkowe)
Student zna zasady
prowadzenia dokumentacji
w szkole. Zna zasady
konstruowania zajęć
warsztatowych dla
młodzieży.
(17 A) Wiedza
Absolwent potrafi określić specyfikę pracy w szkole, zna dokumentacje szkoły, wie jak uzupełniać dziennik pracy.
Zna zasady konstruowania zajęć warsztatowych dla młodzieży.
Student potrafi uzupełniać dziennik pracy w szkole. Potrafi przeprowadzić zajęcia dla młodzieży podczas godziny
wychowawczej oraz warsztaty na wybrany temat. Umie nawiązać kontakt z grupą, zna zasady tworzenia
kontraktu.
Absolwent wykazuje krytycyzm w wyrażaniu opinii na temat niewłaściwego zachowania uczniów (potrafi określić
zachowania typu acting out) wykazuje odpowiedzialność podczas prowadzenia warsztatów dla młodzieży
(delikatność i wrażliwość), sam przestrzega ustaleń kontraktu (dobry przykład), docenia wartość zajęć
warsztatowych dla młodzieży i bezpośredniego kontaktu, potrafi docenić warsztat jako metodę pogłębienia
wiedzy o drugim człowieku
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Psychologia roszczeniowości i narcyzmu
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
dr Magdalena Żemojtel-Piotrowska
2
ćwiczenia: audytoryjne z elementami warsztatu
Liczba godzin
15
fakultatywny
polski
egzaminacyjne
ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją,
elementy wykładu z prezentacją
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
kolokwium
przygotowanie prezentacji na temat wskazany przez prowadzącego (dla chętnych)
Obecność, uzyskanie ponad 50% punktów na kolokwium, dla osób chętnych –
przygotowanie prezentacji na temat wskazany przez prowadzącego
wyniki w sprawdzianie wiedzy na koniec zajęć, prezentacja wybranych zagadnień
(klarowność, atrakcyjność wizualna prezentacji)
Tak jak w przypadku wszystkich przedmiotów realizowanych na psychologii, wynikająca z toku studiów
Znajomość podstawowych pojęć z zakresu psychologii społecznej
 przybliżenie tematyki roszczeniowości – jej przejawów, głównych wyznaczników, znaczeniu w kształtowaniu relacji międzyludzkich
(reakcja na zdradę, zachowania organizacyjne), oczekiwania wobec innych ludzi i instytucji państwowych
1. Pojęcie narcyzmu i roszczeniowości w psychologii. Sposób definiowania i pomiar zjawiska narcyzmu: NPI, NPI-13, Communal Narcissism
Inventory, miary rysunkowe oraz pomiar zjawiska roszczeniowości.
2. Osobowościowo-społeczne a kliniczne podejście do narcyzmu. Narcyzm wielkościowy a narcyzm podatny na zranienie. Wspólnotowy i
sprawczy model narcyzmu.
3. Narcyzm a dobrostan psychologiczny. Znaczenie roszczeniowości i samooceny w wyjaśnianiu wpływu narcyzmu na dobrostan psychiczny.
4. Roszczeniowość w perspektywie psychologii osobowości: roszczeniowość narcystyczna a roszczeniowość psychologiczna – podobieństwa i
różnice.
5. Osobowościowe wyznaczniki roszczeniowości. Związki z temperamentem, osobowością i Ciemną Triadą (narcyzm, psychopatia,
makiawelizm).
6. Sytuacyjne wyznaczniki roszczeniowości (zagrożenie interesu własnego, sprawowanie władzy, wiara w grę o sumie zerowej).
7. Skutki roszczeniowości i narcyzmu: funkcjonowanie w związkach romantycznych i w środowisku pracy.
Czarna, A. (2008) Narcyzm z perspektywy 120 lat istnienia pojęcia. W: Winiecki, Grzybek, Problemy współczesnej psychologii.
Gebauer, J. i in. (2012). Communal narcissism. JPSP, 103, 854-878.
Miller, J., Campbell, W. K. (2008). Comparing clinical and socio-personal conceptions of narcissism. Journal of Personality, 76(3), 450-476
Żemojtel-Piotrowska, M. (2015). Psychologiczne wyznaczniki i konsekwencje roszczeniowości w perspektywie (między)kulturowej. Skrypt.
Campbell, K. W., Bonacci, A. M., Shelton, J., Exline, J. J., & Bushman, B. J. (2004). Psychological entitlement: Interpersonal consequences and
validation of self-report measure. Journal of Personality Assessment, 83, 29-45.
Lessard, J., Greenberger, E., Chen, C., Farruggia, S. (2011). Are youth feelings of entitlement always ‘bad’? Evidence for a distinction between
exploitive and non-exploitive dimensions of entitlement. Journal of Adolescence, 34, 521-529.
Tomlinson, E. C. (2013). An integrative model of entitlement beliefs. Employee Responsibility and Rights Journal, 25, 67-87.
Lewicka, M. (2002). Daj czy wypracuj? Sześcienny model aktywności. [W:] M. Lewicka, J.
Grzelak (red.), Jednostka i społeczeństwo. Podejście psychologiczne. (s. 83-102). Gdańsk: GWP
Żemojtel-Piotrowska, M. (2009). Narzekanie i roszczeniowość a postrzeganie świata społecznego. Gdańsk: Wyd. UG.
Exline, J. J., Baumeister, R. F., Bushman, B. J., Campbell, W. K., Finkel, E. J. (2004). Too
proud to let go: Entitlement as a barrier to forgiveness. Journal of Personality and Social Psychology, 87, 894-912.
Jonason, P, Lee, Czarna, A (2013). Quick and dirty: Some psychosocial costs associated to Dark Triad in three countries, Evolutionary
Psychology, 11, 172-185.
Żemojtel-Piotrowska, M., Piotrowski, J., Clinton, A. (2014). Agentic and communal narcissism and subjective well-being; Are narcissistic
individuals unhappy? Current Issues in Personality Psychology, 2, 10-16.
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki relacji społecznych, zjawisk społecznych oraz rządzących nimi
kierunkowe)
prawidłowości z punktu widzenia psychologii w odniesieniu do zjawiska narcyzmu i roszczeniowości
K_W07
K_U01; K_U07;
K_K01; K_K03
społecznych rozmaitej natury, przy użyciu różnych źródeł oraz interpretowania ich z punktu widzenia problemów
psychologicznych, zdrowotnych
Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych sytuacji
psychologicznych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań
Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju
osobistego i zawodowego;
Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, ma
pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu
pracy psychologa
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Uzależnienie od seksu – diagnoza i terapia
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
mgr Anna Maria Wenta
2
Liczba godzin
15
fakultatywny
polski
egzaminacyjne


wykład
analiza tekstów z dyskusją
zaliczenie z oceną

prezentacja materiału filmowego
B. Formy zaliczenia
wykonanie pracy zaliczeniowej
wykonanie pracy pisemnej na jeden wybrany temat
brak
Wiedza z zakresu problemu uzależnień
 Ćwiczenia zapoznają studentów z wiedzą nt. uzależnienia od czynności jakim jest uzależnienie od seksu.
 Wiedza ujęta w programie ćwiczeń ma wyposażyć studentów w potrzebne umiejętności w diagnozowaniu tego typu uzależnienia i
przeprowadzania skutecznej terapii.
Bloki tematyczne:
A – blok wykładowy
Anatomia uzależnienia:
•
Czym jest uzależnienie ?
•
Specyfika uzależnienia.
•
Czy uzależnienie od seksu jest uzależnieniem ?
•
Problemy diagnostyczne w umiejscowieniu klasyfikacyjnym w ICD 10 i DSM-IV-TR.
•
Mity i stereotypy nt. uzależnienia od seksu.
B – blok ćwiczeniowy
Diagnoza:
•
Rozwój psychoseksualny i jego zaburzenia, a psychologia ryzyka i jego zaburzeń zdrowotnych.
•
Poznanie cyklu uzależnienia.
•
5 głównych oznak uzależnienia.
•
Sposób funkcjonowania osób uzależnionych.
•
Różne oblicza uzależnienia od seksu (cyberseks, uzależnienie od pornografii, masturbacji, wizyty w agencjach towarzyskich,
'niebezpieczny' seks).
•
Skutki uzależnienia od seksu.
Terapia:
•
Program dwunastu kroków dla uzależnionych od seksu.
•
Kwestionariusze osobowe używane w terapii.
•
Fazy terapii.
•
Trudności w terapii.
•
Założenia terapii.
•
Problem współuzależnienia w związku i rodzinie.
•
Oczekiwane efekty terapii i ewaluacja.
Beisert, M. (2006). Seksualność w cyklu życia człowieka, Warszawa, Wydawnictwo PWN.
Carnes, P. (2010). Od nałogu do miłości. Jak wyzwolić się od seksu i odnaleźć prawdziwe uczucie, Poznań, Media i Rodzina .
Leiblum, S., Rosen, R. (2005). Terapia zaburzeń seksualnych, Gdańsk,Wydawnictwo GWP.
Lew- Starowicz, Z. (2010). Seksuologia sądowa, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
Niewiadomska, I., Chwaszcz, J., Kołodziej, B., Śpila, B. (2005). Seks. Uzależnienia. Fakty i mity.
Lublin, Wydawnictwo Gaudium.
Sbraga, T. P., O'Donohue, W. (2008). Jak pokonać uzależnienie od seksu, Gliwice,Wydawnictwo Sensus.
Szarzała, D. (2009). Seksoholizm – identyfikacja problemu, w: Łuszczak, E. (red.), Nowe oblicza uzależnień (s. 58-92), Olsztyn, Wyd.
Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
Carnes, P., Griffin, E., Delmonico, D. L., Moriarty, J. M.(2010). Cyberseks. Skuteczna walka z uzależnieniem, Poznań, Media i Rodzina.
Coleman, E. (2011). Impulsive/compulsive sexual behavior: Assessment and treatment, w: Grant, J. E., Potenza, M. N. (red.), The Oxford
Handbook of Impulse Control Disorders, Nowy Jork, Oxford University Press.
Collins, G. N., Adleman, A. (2011). Breaking the Cycle: Free Yourself from Sex Addiction, Porn Obsession, and Shame, Oakland, New Harbinger
Publications.
Earle, R. H., Earle, M. R. (1995). Sex Addiction: Case Studies And Management, Nowy Jork, Brunner/Mazel.
Goodman, A. (1998). Sexual Addiction: An Integrated Approach, Madison Connecticut, International Universities Press.
Gola, B. (2008). Modele zachowań seksualnych, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Gold, S. N., Hefner, Ch. L. (1998). Sexual addiction: Many concepts, minimal data, Oxford, Clinical Psychology Rewiew 18, s. 367-381.
Katehakis, A. (2010). Erotic Intelligence: Igniting Hot, Healthy Sex While in Recovery from Sex Addiction, Deerfield Beach Florida, Health
Communications.
Laaser, M. (2004). Healing the Wounds of Sexual Addiction. Michigan, Zondervan.
(17 A) Wiedza
(obszarowe i
Student definiuje uzależnienie od seksu, potrafi rozróżnić uzależnieniem od substancji od uzależnienia od
kierunkowe)
czynności.
Student wymienia formy uzależnienia od seksu i potrafi je zidentyfikować.
Student wymienia główne
Student potrafi opisać formy pomocy oferowane osobom uzaależnionym i je zalecić osobom zgłaszającym się z
czynniki warukujące
tym problemem.
uzależnienie od seksu.
Student prezentuje zdobytą
Student posiada wiedzę teoretyczną z zakresu uzależnienia od seksu i potrafi ją zastosować w praktyce.
wiedzę na ćwiczeniach i
Student weryfikuje swoje dotchczasowe poglądy na temat uzależnienia i ustala nowe kryteria zastosowania
stosuje ją w konkretnych
nowo nabytej wiedzy.
przypadkach
terapeutycznych. Student
Student analizuje dane przypadki i potrafi znaleźć najlepsze rozwiązanie w każdej sytuacji terapeutycznej.
analizuje zdobytą wiedzę i
wykorzystuje ją w praktyce.
Student angażuje się w powierzone zadania, uczestniczy w ćwiczeniach. Uczy się współdziałania w grupie i pełni
w niej różne funkcje. Student jest wrażliwy na dobro innych osób, co pomaga wprowadzenie jasnych zasad
komunikacji na początku zajęć. Student przestrzega poczynionych ustaleń i jest zorientowany na uzyskiwanie
nowej wiedzy.
(18) Kontakt
[email protected]
(2) Kod ECTS
Penitencjarne aspekty wykonywania kary pozbawienia
wolności
(4) Studia
Kierunek
Poziom
(licencjackie)
lub
(magisterskie)
lub
Forma
Stacjonarne
lub
Niestacjonarne
lub
Psychologia
PSiPSP
mjr mgr Robert Witkowski (Służba Więzienna)
4
zajęcia poza pomieszczeniami dydaktycznymi UG – wizyty studyjne w
zakładach karnych i aresztach śledczych
Liczba godzin
30
fakultatywny
polski
egzaminacyjne


ćwiczenia audytoryjne: praca w grupach /
dyskusja / rozwiązywanie zadań
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
kolokwium
obecność na zajęciach, aktywne uczestnictwo, zdanie kolokwium
arkusz kolokwium
 Celem kształcenia jest przekazanie studentom zagadnień związanych z readaptacja społeczną osób pozbawionych wolności, z
polskim systemem penitencjarnym, z zadaniami Służby Więziennej oraz ze specyfiką i różnorodnością populacji osób odbywających
karę w jednostkach penitencjarnych – z uwzględnieniem psychologicznych następstw izolacji penitencjarnej.
Prawne podstawy pracy psychologa, wychowawcy i terapeuty w zakładzie karnym i areszcie śledczym
Psychologiczna charakterystyka osób pozbawionych wolności
Warsztat praktycznych umiejętności diagnozowania uzależnień
Oddziaływania terapeutyczne wobec uzależnionych od alkoholu, narkotyków i innych substancji psychotropowych oraz wobec osób
upośledzonych umysłowo i z niepsychotycznymi zaburzeniami psychicznymi
Przedstawienie szerokiego wachlarza programów readaptacji społecznej skierowanych do skazanych, realizowanych przez specjalistyczny
personel penitencjarny i przez specjalistów spoza instytucji izolującej
Problematyka aktywizowania zawodowego i zatrudniania osób pozbawionych wolności
Zagadnienie zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonariuszom i pracownikom cywilnym oraz izolowanym w warunkach zakładu karnego i
aresztu śledczego
Alternatywne formy readaptacji społecznej – System Dozoru Elektronicznego, probacja
Readaptacja społeczna, socjalizacja, resocjalizacja – możliwości, trudności i wyzwania oraz fakty i mity
Machel H. (2003), Więzienie jako instytucja karna i resocjalizacyjna, Arche, Gdańsk
Ciosek M. (2001), Psychologia sądowa i penitencjarna, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa
Kopczyński M. (2007), Metody twórczej resocjalizacji, PWN, Warszawa
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks Karny Wykonawczy (Dz. U. z 1997 r. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.)
Ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 roku o Służbie Więziennej (Dz. U. Z 12 maja 2010 roku)
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 sierpnia 2003 roku w sprawie regulaminu organizacyjno – porządkowego wykonywania
tymczasowego aresztowania
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 sierpnia 2003 roku w sprawie regulaminu organizacyjno – porządkowego wykonywania
kary pozbawienia wolności
Zarządzenie nr 2/04 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia 24 lutego 2004 roku w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia i
organizacji pracy penitencjarnej oraz zakresów czynności funkcjonariuszy i pracowników działów penitencjarnych i terapeutycznych
Zarządzenie nr 14/09 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia 19 czerwca 2009 roku w sprawie określenia przeznaczenia zakładów
karnych i aresztów śledczych
Paczkowska A., Krakowiak P., Krzyżanowski D., Sikora B., Witkowski R., (2010) Wolontariat hospicyjny jako narzędzie reintegracji społecznej
osób pozbawionych wolności, [w:] Z. Jasiński, D. Widelak (red:) W poszukiwaniu optymalnego modelu więzienia resocjalizującego, Opole
Piotrowski A., (2010), Stres i wypalenie zawodowe Służby Więziennej, Warszawa
Piotrowski A., (2013), Klimat organizacyjny a satysfakcja z pracy w Służbie Więziennej, (w:) Przegląd Więziennictwa Polskiego, nr 78, s. 83-115
Piotrowski A., (2012), Skuteczni ale nieagresywni. Efektywność wyszkolenia Grup Interwencyjnych Służby Więziennej, (w:) A. Piotrowski
(red.), Edukacja dla bezpieczeństwa. Media a bezpieczeństwo. Edukacyjne konteksty bezpieczeństwa, Wydawnictwo Wyższej Szkoły
Bezpieczeństwa, Poznań
www.dozorelektroniczny.gov.pl
Głowik T., Matyba A. (2010), Samobójstwa osadzonych w latach 2006 – 2009, (w:) Przegląd Więziennictwa Polskiego, s. 5-23
(obszarowe i
kierunkowe)
(17 A) Wiedza
Student potrafi wskazać i odnieść się do konkretnych aktów prawnych regulujących funkcjonowanie systemu
penitencjarnego w Polsce a w szczególności dotyczące pracy psychologa, terapeuty i wychowawcy w zakładzie
karnym i areszcie śledczym. Zna ustawowe zadania Służby Więziennej, realizującej kodeks karny wykonawczy i
inne wynikające z tej ustawy przepisy. Zna specyfikę pracy w jednostce penitencjarnej, zna różnorodność
osobowości osadzonych. Zna etapy postępowania diagnostycznego w przypadku skazanych kierowanych do
terapii dla uzależnionych od alkoholu i uzależnionych od środków odurzających lub substancji psychotropowych
Praca psychologa, terapeuty i wychowawcy w jednostkach penitencjarnych wymaga od studenta wiedzy
teoretycznej dotyczącej zagadnień z zakresu psychologii i prawa karnego wykonawczego w kontekście
funkcjonowania instytucji jaka jest zakład karny i areszt śledczy. Po zakończeniu tych zajęć student nabiera
pewności siebie, potrafi krytycznie ocenić rzeczywistość penitencjarną, zna różnorodność osobowości skazanych i
tymczasowo aresztowanych.
Dzięki wiedzy i umiejętnościom nabytym podczas zajęć student doskonale orientuje się w zagadnieniach
związanych z wykonywaniem tymczasowego aresztowania i kary pozbawienia wolności w polskim systemie
penitencjarnym. Rozumie powiązania pomiędzy aktami prawnymi a praktycznymi aspektami pracy w zakładzie
karnym i areszcie śledczym. Ponadto rozumie cechy osobowości osoby izolowanej, potrafi nawiązać z nią relacje
interpersonalną a nawet terapeutyczną. Jest też świadomy zagrożeń wynikających ze specyfiki miejsca,
wynikających z funkcjonowania podkultury przestępczej.
Student zna terminologię
psychologiczną adekwatną
do charakterystyki pracy
psychologa w jednostce
penitencjarnej
Student ma uporządkowaną
i pogłębioną wiedzę na
temat specjalizacji
penitencjarnej
Student ma pogłębioną
wiedzę na temat specyfiki
relacji interpersonalnych w
warunkach izolacji
penitencjarnej oraz
rządzących nimi
prawidłowościami z punktu
widzenia psychologii
Student rozumie istotę
funkcjonalności i
dysfunkcjonalności, harmonii
i dysharmonii, normy i
W ten sposób staje się wartościowym kandydatem do podjęcia pracy w Służbie Więziennej.
patologii
Student potrafi
wykorzystywać i integrować
wiedze teoretyczną z zakresu
psychologii z zagadnieniami
penitencjarnymi, analizuje
problemy z tym związane,
umie diagnozować i
projektować praktyczne
oddziaływania
Student jest wrażliwy na
problemy społeczne
wynikające z funkcjonowania
systemu penitencjarnego,
umie komunikować się z
uczestnikami procesów
readaptacyjnych w
warunkach izolacji
Student zna podstawy
prawne funkcjonowania
systemu penitencjarnego w
Polsce
Student zna podstawy
prawne pracy psychologa,
terapeuty i wychowawcy w
zakładzie karnym i areszcie
śledczym
(18) Kontakt
[email protected]

patologie społeczne i psychologia sądowo – penitencjarna

Transkrypt

Podobne dokumenty