pobierz - Akademia Orange
Transkrypt
pobierz - Akademia Orange
JĘZYK FILMU WARSZTATY FILMOWE FILM KADR FILMOWY PLAN FILMOWY PLAN DALEKI (totalny) Materiał dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska (licencja dostępna pod adresem: creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl Autor: Publiczna Szkoła Podstawowa w Purdzie seria następujących po sobie obrazów wyrażających określone treści z dźwiękiem lub bez niego; całość kompozycyjna; tekst kultury zamknięty i podpisany przez twórcę - kadr (stopklatka) to pojedyncza klatka filmu; najmniejsza i najważniejsza część filmu - elementy kadru filmowego: plan filmowy, światło, kolor i kompozycja - zasięg widzenia kamery - sposób ukazania przestrzeni w kadrze filmowym dokładnie przemyślany przez twórców - zawsze czemuś służy; jest zależny od funkcji, jaką ma pełnić w danym ujęciu i od roli prezentowanej przestrzeni (człowieka, pejzażu, przedmiotu itd.) - plan rozszerzający uwagę - w kadrze widzimy rozległy krajobraz - informuje nas o miejscu akcji - plan rozszerzający uwagę PLAN OGÓLNY - w kadrze widzimy pełny obraz miejsca akcji: postaci na tle dekoracji lub pleneru; człowieka podporządkowanego otoczeniu - informuje o miejscu akcji, działaniach ludzi i o sytuacji - człowiek zdobywa pozycję dominującą w kadrze; najbardziej zbliżony do PLAN naturalnego sposobu widzenia postaci - pokazuje postać tak, jak widzi ją oko od AMERYKAŃSKI kolan czy połowy ud w górę (by w westernach widać było kolty) (plan średni) - informuje o relacjach między ludźmi, o ich zachowaniu: gestykulacji, rozmowie, kłótni czy budzącym się uczuciu - kadr zaczyna się tuż nad głową postaci, a kończy tuż pod jej stopami; tło nie zajmuje już głównego miejsca, miejsce akcji jest mniej ważne (plan rozszerzający - opisuje postać: jej wygląd, sposób ubierania się, zachowanie; informuje o związku uwagę) człowieka z miejscem, w jakim się znajduje PLAN PEŁNY PÓŁZBLIŻENIE (plan (koncentrujący uwagę) ZBLIŻENIE (plan koncentrujący uwagę) DETAL (plan koncentrujący uwagę) - plan z popiersiem postaci ludzkiej - to, co w tle, nie jest już ważne - pokazuje gesty postaci, jej twarz; opisuje emocje, relacje między bohaterami - cały ekran wypełnia twarz (lub przedmiot) - poprzez ukazanie wyrazu twarzy, mimiki ukazuje skrywane emocje, stan psychiczny, osobowość postaci - najbliższy z planów; fragment, części ciała (twarzy, ręki itp.) bohatera albo przedmiot (powiększony rekwizyt) wypełniają cały kadr - zwraca naszą uwagę na jakiś szczegół ważny dla fabuły filmu czy zbudowania nastroju KONTRPLAN (przeciwujęcie) ŚWIATŁO W FILMIE (niski klucz oświetlenia) - filmowanie na przemian zbliżenia twarzy jednego oraz drugiego rozmówcy - stosowane najczęściej w scenach dialogowych w celu pokazania rozmowy - ciemne kadry, w których jest mało światła - wykorzystuje się do tworzenia nastroju, atmosfery; ciemne kadry mają sugerować zagrożenie, niebezpieczeństwo, tajemnice kryjące się w cieniu - bardzo jasne, prześwietlone, zalane światłem kadry (bardzo dużo światła) ŚWIATŁO W - wykorzystuje się do tworzenia wyjątkowej, wzniosłej atmosfery, sugeruje coś FILMIE (wysoki nadprzyrodzonego (czasem w ten sposób pokazane są duchy czy zjawy) klucz oświetlenia) KOLOR (barwa) W FILMIE KOMPOZYCJA W FILMIE WYBÓR PLANÓW ŁĄCZENIE PLANÓW PUNKTY WIDZENIA KAMERY - 20 XII 1917 r. w Stanach Zjednoczonych wyświetlono pierwszy kolorowy film - tworzenie określonej atmosfery w celu wywołania u widzów różnych skojarzeń o czy emocji - zaplanowane, świadome uporządkowanie elementów w kadrze - zasady kompozycji obrazu: złotego podziału, symetrii, kontrastu, rytmiczności Plan najczęściej zależy od roli człowieka w danym ujęciu. Trzeba zastanowić się, co chcemy pokazać, czy to jest rola dynamiczna, czy raczej refleksyjna. Drugim czynnikiem wpływającym na decyzję o planie jest stosunek akcji do opisu. Na ile akcja sama w sobie opisuję scenę, a na ile potrzebuje się wesprzeć scenografią. Ostatnim kryterium jest stopień natężenia uwagi. Czy uwagę koncentrujemy od dużej przestrzeni do emocji bohaterów, czy też najpierw zwracamy uwagę na emocję bohatera powoli wyjaśniając przyczyny danej emocji. Łączenie planów wykonuje się w montażu, poprzez zlepienie ze sobą różnych ujęć. Plany należy łączyć ze sobą w sposób interesujący, pobudzający percepcję. Trzeba uważać, żeby następstwo planów nie było zbyt drastyczne, (chyba, że chodzi nam właśnie o taki efekt) ani zbyt nudne od ogółu do szczegółu. Odpowiedni wybór planów może dodać filmowi charakteru i dynamiki, więc próbujcie z nimi eksperymentować. „spojrzenie z góry” – tzw. ptasia perspektywa, „spojrzenie z dołu” – tzw. żabia perspektywa’ „z pozycji głównego bohatera” – tzw. kamera subiektywna Projekt realizowany w ramach programu Fundacji Orange