Wspomnienie o Panu Profesorze Andrzeju Dyduszyńskim

Wspomnienie
o Panu Profesorze Andrzeju Dyduszyńskim
oznałem Pana Profesora Andrzeja Dyduszyńskiego w 1985 roku, gdy tworzył Oddział
Kardiologiczny przy Pogotowiu Ratunkowym w Warszawie. Myślę, że był to dla Pana
Profesora jeden z najtrudniejszych okresów życia osobistego i zawodowego. Jak się
później dowiedziałem, w stanie wojennym prof. Andrzej Dyduszyński będąc w stopniu
pułkownika Wojska Polskiego i jednocześnie samodzielnym pracownikiem naukowym został
zwolniony z armii i Kliniki Instytutu Medycyny Wewnętrznej Centralnego Szpitala Klinicznego
Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie. Przyczyną było wydanie przez Pana Profesora
jako powołanego biegłego, opinii lekarskiej, która pozwoliła na zwolnienie z więzienia
publicysty, działacza opozycji Jana Józefa Lipskiego. Dzięki tej opinii aresztowany uniknął
dalszych represji i mógł wyjechać na leczenie za granicę. To co się wydarzyło było nie po myśli
ówczesnych władz politycznych. W konsekwencji Profesor Andrzej Dyduszyński przez wiele
miesięcy nie mógł znaleźć zatrudnienia i był bezrobotny.
P
Prof. dr hab. n. med. Andrzej Dyduszyński urodził się 1 listopada 1927 roku w Stryju,
na kresach wschodnich. Rozpoczął studia w 1946 roku na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu
Jagiellońskiego uzyskując dyplom lekarza w roku 1952. Od 1949 r. pracował jako wolontariusz
i młodszy asystent w III Klinice Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Krakowie.
Po uzyskaniu dyplomu został powołany przymusowo do zawodowej służby wojskowej,
w latach 1953 – 1954 jako lekarz jednostki. W okresie 1955/57 jako asystent Oddziału
Wewnętrznego Szpitala Garnizonowego w Elblągu.
W roku 1957 przeniósł się do Centralnego Szpitala MON, przekształconego później w Instytut
Kształcenia Podyplomowego Wojskowej Akademii Medycznej. Początkowo pracował w tym
szpitalu jako asystent Kliniki Chorób Wewnętrznych, następnie jako starszy asystent, adiunkt
i docent.
Stopień naukowy doktora nauk medycznych uzyskał w 1968 r. a w 1972 r. stopień naukowy
doktora habilitowanego nauk medycznych. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał 20
czerwca 1983 roku
W roku 1965 zorganizował pierwszy w Polsce Ośrodek Intensywnej Opieki Kardiologicznej
w Klinice IMW CSK WAM w Warszawie i był jego kierownikiem do 1984 roku. W tymże
Ośrodku zajmował się pionierskim w skali kraju wszczepianiem sztucznych stymulatorów
1
serca. W latach 1966-1970 był to jeden z dwóch ośrodków w Warszawie wszczepiających
sztuczne rozruszniki serca i zakładających na okres przejściowy elektrody wewnątrzsercowe
w trybie nagłym do czasowej stymulacji. Jednocześnie, Pan Profesor poświęcał się
działalności dydaktycznej prowadząc wykłady z kardiologii i intensywnej terapii na kursach
przygotowujących lekarzy do egzaminów specjalizacyjnych w zakresie chorób wewnętrznych
i kardiologii. Był promotorem 6 przewodów doktorskich oraz kierownikiem specjalizacji 10
lekarzy.
Po zwolnieniu z wojska i utracie etatu w Klinice IMW CSK WAM Profesor Andrzej Dyduszyński
rozpoczął organizowanie Oddziału Kardiologicznego przy Pogotowiu Ratunkowym
w Warszawie. Na bazie dotychczasowego Oddziału Obserwacyjnego w grudniu 1985 roku
została uruchomiona Sala Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego oraz sale ogólne dla
chorych. Powstały również: pracownia echokardiograficzna, testów wysiłkowych, 24-rejestracji
EKG metodą Holtera. W tym trudnym dla Pana Profesora okresie, jak i później, jego działania
popierali i wspierali Pan Profesor Leszek Ceremużyński i Pan Profesor Zygmunt Sadowski.
To dzięki ich zaangażowaniu i pomocy Oddział Kardiologiczny pozyskał niezbędną aparaturę
diagnostyczną, został włączony do realizowania badań klinicznych m.in. ISIS-3 i 4, GUSTO,
INJECT, ACTIVE, MERLIN, PARAGON i inne.
Z inicjatywy Pana Profesora w 1988 roku w Pogotowiu Ratunkowym w Warszawie
uruchomiono karetkę „K” (kardiologiczną) wyposażoną tak jak standardowy ambulans „R”
(reanimacyjny) oraz dodatkowo w aparat z możliwością wykonania 12-odprowadzeniowego
zapisu EKG. Ideą tego przedsięwzięcia było jak najszybsze dotarcie wykwalifikowanego
personelu medycznego do pacjenta z podejrzeniem zawału serca, wykonanie badania EKG
i transport chorego do szpitala. Postępowanie takie miało skrócić czas dotarcia pacjenta
z ostrym niedokrwieniem serca do szpitala, a zatem zmniejszyć ryzyko zgonu z powodu
opóźnionej interwencji medycznej. W składzie osobowym ambulansu „K” kierownikiem
zespołu był asystent Oddziału Kardiologicznego w Pogotowiu Ratunkowym. Zadanie
realizowane było przez 2 lata. Funkcjonowanie karetki „K” zakończono z powodu braku
finansów na utrzymanie przedsięwzięcia.
Przez wiele lat pełniąc obowiązki Kierownika Oddziału Kardiologicznego Profesor Andrzej
Dyduszyński rozwijał placówkę, rozszerzał jej możliwości diagnostyczno-terapeutyczne,
kształcił kadrę lekarską i pielęgniarską. Nie szczędził swoich wysiłków dla pacjentów,
dla ratowania ich życia. Nieraz w sytuacjach trudnych, w godzinach nocnych pamiętam gdy
przyjeżdżaliśmy z Panem Profesorem i spotykaliśmy się przy łóżku chorego będącego
w stanie zagrożenia życia. Doradzał, wspierał swoją wiedzą i doświadczeniem. To były dla
mnie ważne i cenne momenty. Rano po odprawie wypijaliśmy kawę i wracaliśmy do swoich
codziennych obowiązków. Był osobą wymagającą w stosunku do siebie i współpracowników.
Pan Profesor nie uznawał wolnych dni, urlopów jako formy przygotowania do egzaminu
specjalizacyjnego. Powtarzał, że lekarz przygotowuje się do tych egzaminów codziennie przy
łóżku chorego, zgłębiając na bieżąco wiedzę sięgając do książek i publikacji medycznych.
Mimo swojej zasadniczości potrafił w dyskretny sposób okazać opiekuńczość, ojcowskie
odruchy. Nigdy nie zapomnę sytuacji kiedy podczas mojej choroby i związanej z tym
nieobecności w pracy pewnego dnia usłyszałem dzwonek do drzwi. Otworzyłem i zobaczyłem
Pana Profesora. Rozmawialiśmy o różnych sprawach. To miłe spotkanie często wspominałem
i wspominam zwłaszcza teraz.
Mimo wielkiego zaangażowania zawodowego Pan Profesor znajdował czas na swoje dwie
pasje: żeglarstwo i narciarstwo. „Białe szaleństwo” zakończył w wieku 70 lat tłumacząc,
że „w tym wieku upadek łączy się z przykrymi konsekwencjami zdrowotnymi”.
W odpowiedzi na zwiększające się zapotrzebowanie w zakresie ambulatoryjnej diagnostyki
chorób układu krążenia, Pan Profesor wraz z asystentami Oddziału Kariologicznego dnia 24
sierpnia 1995 roku uruchomił Wojewódzki Ośrodek Nieinwazyjnej Diagnostyki Chorób Serca
znajdujący się również w budynku Pogotowia Ratunkowego przy ul Poznańskiej/Hożej
2
w Warszawie. W Ośrodku wykonywane były testy wysiłkowe, 24-godzinna rejestracja EKG
metodą Holtera, echokardiografia, 24-godzinna rejestracja ciśnienia tętniczego krwi metodą
nieinwazyjną. Badania prowadzone były na potrzeby pacjentów Oddziału oraz chorych z wielu
Przychodni Podstawowej Opieki Zdrowotnej w Warszawie.
Rosnąca liczba pacjentów hospitalizowanych w Oddziale Kardiologicznym, a tym samym
zwiększająca się populacja chorych wymagających dalszej opieki poszpitalnej były
przyczynkiem do stworzenia poradni kardiologicznej . Poradnia została uruchomiona w dniu
01 marca 1999 roku w oparciu o bazę lokalową i aparaturę diagnostyczną Ośrodka
Nieinwazyjnej Diagnostyki Chorób Serca. Od samego początku w jej tworzeniu, a także jako
lekarz konsultujący pacjentów zaangażowany był Pan Profesor Andrzej Dyduszyński.
To dzięki aktywności Jego i współpracowników w chwili obecnej pod specjalistyczną
ambulatoryjną opieką kardiologiczną znajduje się prawie 3000 pacjentów, a rocznie
udzielanych jest prawie 9000 konsultacji.
Działalność Profesora Andrzeja Dyduszyńskiego nie ograniczała się jedynie do kierowania
Oddziałem Kardiologicznym i udzielaniu konsultacji w Poradni Kardiologicznej. Pan Profesor
był znaną i cenioną osobą w środowisku medycznym w Polsce. Wyrazami uznania środowiska
kardiologicznego dla Jego osiągnieć był wybór na różne stanowiska. Od 1987 do 1992 pełnił
funkcję
Przewodniczącego
Oddziału
Warszawskiego
Polskiego
Towarzystwa
Kardiologicznego, organizując w tym czasie około 60 posiedzeń. Jednocześnie pełnił
obowiązki Przewodniczącego Komisji Stypendiów Zagranicznych Zarządu Głównego PTK,
która zorganizowała wyjazdy kilkudziesięciu lekarzy z ośrodków pozaakademickich na
kształcenie w niemieckich klinikach.
Pan Profesor Andrzej Dyduszyński pełnił również funkcję skarbnika w Zarządzie Głównym
PTK w latach 1992-1995, a od 1996 do 1998 roku Przewodniczącego Komisji Rewizyjnej PTK.
Od 1986 do 1999 roku pełnił obowiązki Konsultanta Wojewódzkiego w dziedzinie kardiologii.
Za swoją postawę, działalność i poświęcenie w 1998 roku Pan Profesor Andrzej Dyduszyński
został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, który nadawany jest
za wybitne zasługi położone w służbie państwu i społeczeństwu, a zwłaszcza za wybitne
osiągnięcia w działalności publicznej podejmowanej z pożytkiem dla kraju.
W 1999 roku Pan Profesor zakończył pracę jako Kierownik Oddziału Kardiologicznego
w Pogotowiu Ratunkowym, i przeszedł na emeryturę. Pracował nadal w Poradni
Kardiologicznej udzielając konsultacji pacjentom do końca swojej lekarskiej działalności.
Pan Profesor Andrzej Dyduszyński zmarł w dniu 09 listopada 2014 roku. Stało się to na 3 dni
przed uruchomieniem wyremontowanego, zmodernizowanego Oddziału Kardiologicznego,
którego uroczystego otwarcia miał dokonać jego Twórca. Pochowany został na Cmentarzu
Powązkowskim.
9 lutego 2015 roku
Dr n.med. Jerzy Rekosz
Zastępca Dyrektora ds. Medycznych
Ordynator Oddziału Kardiologicznego
WSPRiTS „Meditrans”
3