Mysli do medytacji1

01 - Dziękczynienie za dar wiary
Myśli do medytacji, homilii, konferencji, rozmowy
1. Rozpoczęliśmy Rok Wiary, czas szczególnej refleksji poświęconej wierze i
modlitwie o jej rozwój. U początku tego Roku chcemy uwaŜniej przyjrzeć się naszej wierze.
Rozpoczynamy od radosnego stwierdzenia, Ŝe ta wiara w nas jest. Zanim spróbujemy ją
dokładniej opisać, chcemy najpierw za nią podziękować. Wiara naleŜy bowiem do wielkich
darów Boga. Człowiek nie zaczyna wierzyć dlatego, Ŝe tak sobie postanowi. Są ludzie, którzy
mają ogromną wiedzę na temat religii chrześcijańskiej, ale nie są wierzącymi. Wiedza nie jest
tym samym, co wiara, choć człowiek wierzący robi wszystko, aby jak najlepiej poznać Boga i
wszystko, co Bóg objawił.
2. Wiara jest darem Boga w wielorakim znaczeniu. Jest nim dlatego, Ŝe Bóg się nam
objawił, a w tym objawieniu ofiarował nam siebie. To objawienie się Boga jest u początków
wiary człowieka i zawsze ma w sobie wymiar bezinteresownego daru. RównieŜ zdolność
przyjęcia Boga, który się objawia oraz udzielenie Mu odpowiedzi, jest darem. Bez pomocy
Ducha Świętego nie potrafimy uznać w sercu, Ŝe Chrystus jest prawdziwym Bogiem i
prawdziwym Człowiekiem (por. 1 Kor 12,3). Kościół uczy, Ŝe wiara w Boga jest jedną z tzw.
cnót teologalnych, czyli odnoszących się bezpośrednio do Boga. „Uzdalniają one chrześcijan
do Ŝycia w jedności z Trójcą Świętą. Ich początkiem, motywem i przedmiotem jest Bóg
Trójjedyny... Są wszczepione przez Boga w dusze wiernych, by uzdolnić ich do działania jako
dzieci BoŜe i do zasługiwania na Ŝycie wieczne. Stanowią one rękojmię obecności i działania
Ducha Świętego we władzach człowieka. Są trzy cnoty teologalne: wiara, nadzieja i miłość”
(KKK 1812-1813).
3. Tak rozumiany dar wiary został nam ofiarowany wraz z łaską chrztu świętego. Bóg
dał nam klucz, który otwiera przed nami Jego boski świat. Dzięki wierze moŜemy wejść i
zamieszkać w świecie wewnętrznego Ŝycia Ojca, Syna i Ducha Świętego. Kto nie wierzy, ten
nie wejdzie w osobistą i głęboką relację z kaŜdą z Osób Boskich. Kto zaś przyjmie dar wiary i
posłuŜy się tą wyjątkową zdolnością, którą w sobie nosi, ten zawsze będzie Ŝył w obliczu
Boga, świadom, Ŝe jest dzieckiem Ojca niebieskiego, uczestnikiem synostwa Jezusa
Chrystusa i jest świątynią Ducha Świętego.
4. Wchodząc w Rok Wiary uświadamiamy sobie jeszcze wyraźniej, Ŝe wiara jest
niezwykłym darem Boga. Często jest ona nazywana skarbem, jaki człowiek posiada w swej
ziemskiej wędrówce. Stąd rośnie w nas potrzeba wyraŜenia Bogu wdzięczności za ten dar. Im
bardziej go sobie cenimy, tym większa jest nasza wdzięczność. WyraŜamy ją przede
wszystkim przez to, Ŝe staramy się tą wiarą Ŝyć. Jednak waŜne znaczenie ma takŜe wyraŜenie
dziękczynienia przez słowa, śpiew i radość, którą wiara daje. Jest to waŜne równieŜ ze
względu na nas, abyśmy jeszcze lepiej uświadomili sobie, Ŝe posiadamy drogocenny skarb,
który został nam ofiarowany. Mając taką świadomość, staramy się jeszcze bardziej dbać o to,
aby nasza wiara była Ŝywa i nieustannie się rozwijała.
5. Bóg w swej Opatrzności przekazał nam ten dar wiary przez ludzi. Chcąc ich
wyraźniej zobaczyć, trzeba spojrzeć najpierw w historię, w całe wieki dziejów zbawienia,
jakie rozwijały się na naszej ziemi. Stąd zrodziły się określenia „wiara ojców”, „wiara
przekazywana z pokolenia na pokolenie”. W tej panoramie historii widzimy świętych i
błogosławionych, pamiętamy o ojcach i matkach, którzy wychowywali w wierze swoje
dzieci, o kapłanach i siostrach zakonnych, którzy niestrudzenie głosili słowo BoŜe i
sprawowali sakramenty, umacniając ludzi w wierze.
6. Z tej perspektywy dziejowej przenosimy się na naszą osobistą historię. Starajmy się
przypomnieć te osoby, które miały wpływ na rozwój naszej wiary. Bóg posyłał nam takich
ludzi w naszym dzieciństwie i młodości, a takŜe w kaŜdym następnym etapie Ŝycia. Oprócz
tych osób, które spotykaliśmy często, jak rodzice i rodzeństwo, bliŜsza i dalsza rodzina,
koledzy i koleŜanki, wspominamy takŜe wielkich świadków wiary naszych czasów, jak św.
Faustyna, św. Ojciec Pio, bł. Jan Paweł II, bł. Matka Teresa z Kalkuty i wielu innych.
7. Jest za co dziękować i jest komu dziękować. OkaŜmy się ludźmi, którzy umieją to
dziękczynienie wyrazić, najpierw w modlitwie, a w miarę moŜliwości takŜe słowami,
szczególnie wobec, którym wiele zawdzięczamy. MoŜemy im o tym powiedzieć lub napisać
do nich list. Będzie to takŜe okazja do osobistej refleksji na temat swojej wiary. Szczególnie
gorąco zachęcamy rodziny, aby w niedzielnych lub innych spotkaniach na modlitwie wyrazić
dziękczynienie Bogu za niezwykły dar wiary, a takŜe podziękować członkom rodziny za ich
wysiłek, aby tę wiarę pielęgnować i ją rozwijać.
8. Św. Paweł Apostoł pisał pod koniec swego Ŝycia: „W dobrych zawodach wystąpiłem,
bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem” (2 Tm 4,7). Stojąc w obliczu śmierci nie pisze o swoich
podróŜach apostolskich, załoŜonych przez siebie wspólnotach czy poniesionych dla Chrystusa
cierpieniach. Za główne osiągnięcie uwaŜa to, Ŝe ustrzegł wiarę. Ona jest dla niego
najcenniejsza. Ma mocną wiarę w Boga i nie zabrały mu jej Ŝadne przeciwności. Ona daje mu
pokój serca. Ona pozwala spoglądać z nadzieją w przyszłość. Ona mówi mu kim jest Bóg i
kim jest człowiek, jaki jest sens ziemskiego Ŝycia i co Bóg przygotował dla człowieka po
śmierci. Dlatego określenie „bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem”, jest waŜne dla człowieka.
W najbliŜszych dniach pójdziemy na cmentarze i poświęcimy więcej czasu naszym bliskim
zmarłym. Zapewne wielu z nich miało podobne przeŜycia jak św. Paweł. Bieg ukończyli i
wiarę ustrzegli. Podziękujmy im za to.
9. Wszystkich teŜ zapraszamy na wspólne, parafialne dziękczynienie za dar wiary, w
którym wspomnimy takŜe tych, przez których Bóg nam tę wiarę przekazał i nadal przekazuje.
(NaboŜeństwo to odbędzie się w ……..). Zachęcamy takŜe do szczególnej lektury w tym
roku. MoŜliwości wyboru jest wiele, gdyŜ ksiąŜek o wierze nie brakuje. Pewien priorytet ma
jednak Katechizm Kościoła Katolickiego, będący przekazaniem nam, wierzącym, nauki
Soboru Watykańskiego II w formie całościowego opracowania, zawierającego niezwykłą
głębię i piękno. Dla tych, którzy będą z nami przeŜywać tygodniowe spotkania najbardziej
wskazana będzie lektura tych części katechizmu, które wspólnie rozwaŜamy, przeŜywamy na
modlitwie i zgłębiamy podczas rozmów z innymi. Tak więc od rozpoczęcia Roku Wiary do
Adwentu zachęcamy do lektury pierwszej części KKK, zatytułowanej: „Wyznanie wiary”. Od
Adwentu, gdy zatrzymamy się przy sakramentach, najbardziej odpowiednia będzie lektura
drugiej części KKK, poświęconej tej właśnie tematyce. Potem przyjdzie czas na następne
części. Mamy dziś trzy wersje KKK. Wersja pełna, którą najbardziej polecamy, następnie
wersja skrócona pod nazwą „Kompendium KKK” oraz wersja młodzieŜowa pod nazwą
„Youcat”.