Szlaki piesze

Szlaki piesze
Opis
Szlak żółty: Pleszew-Lenartowice-Tursko, 14,0 km.
Szlak wiedzie najpierw przez tereny rolnicze, a następnie przez lasy w sąsiedztwie doliny Neru.
Ładny krajobraz, niektóre drogi nieco piaszczyste.
Z Rynku w Pleszewie (0,0 km) wychodzimy w kierunku kościoła, za nim skręcamy w lewo ul.
Kilińskiego, a przy Domu Parafialnym kierujemy się ruchliwą ul. ks. Niesiołowskiego w prawo. Po
pewnym czasie skręca ona w stronę Kalisza (1,1 km), a my idziemy prosto i opuszczamy miasto ul.
Lenartowicką. Docieramy do Lenartowic, na rozwidleniu wybieramy prawe odgałęzienie, mijamy
kościół (3,0 km) i skręcamy w lewo, a po chwili za stawem w prawo. Z prawej pozostaje park,
pałac i folwark, a wieś opuszczamy polną drogą wiodącą na wschód obok cmentarza.
Mijamy odosobnione gospodarstwa oraz niewielkie laski i przecinamy asfaltową drogę wiodącą z
Brzezia do widocznej po lewej wsi Zawidowice (6,1 km); za nią idziemy w tym samym kierunku
przez pola, gdzie jeszcze kilkadziesiąt lat temu znajdował się przysiółek Karantyna. W końcu droga
doprowadza do niewielkiego lasu i jakby wąwozem schodzi w gęsto zadrzewioną dolinę Neru. Tu
skręcamy w lewo (7,4 km), piaszczystą drogą powracamy na wysoczyznę i wzdłuż skraju lasu
dochodzimy do wsi Zawady (przystanek PKS 8,7 km). Kierujemy się w prawo, przechodzimy wśród
zabudowań wsi i ponownie schodzimy w dolinę (po prawej widoczna jest osada młyńska Wróbel).
Przekraczamy kolejno mostki na kanale młyńskim i Nerze, a następnie wchodzimy w bór sosnowy
rosnący na piaszczystym terenie. Wkrótce zbaczamy duktem w prawo, później dwukrotnie
kierujemy się w lewo i powracamy na gł. drogę w miejscu gdzie ona opuszcza las (10,7 km).
Idziemy teraz mało uczęszczaną prostą drogą polną, obsadzoną przerzedzoną aleją starych drzew.
Po prawej widoczna jest osada Podborek - dawniej folwark w dobrach turskich, założony w latach
czterdziestych XIX w. Znajduje się tam dwór z 1880 r., otoczony parkiem o pow. ok. 1,3 ha, a w
sąsiedztwie pozostałości folwarku z zabudowaniami z XIX/XX w. i dwie duże plantacje chmielu. W
końcu docieramy do szosy Brzezie-Janków przy zabudowaniach tzw. Wielkiej Wsi - jednego z
folwarków Turska, z obiektami powstałymi ok. 1900 r. Przecinamy asfalt (13,0 km, do przystanku
PKS należy pójść 200 m w prawo) i nieco w prawo drogą na tyłach zabudowań osiągamy kolejne
skrzyżowanie. Stoi przy nim drewniany krzyż przydrożny, na którym zachowała się chorągiewka z
datą 1864 i inicjałami AS.
Drogą asfaltową w lewo przekraczamy wciętą w otaczający teren dolinę Giszki i docieramy do
centrum Turska. Na zakręcie drogi w prawo napotykamy szlak czerwony i wkrótce osiągamy
skrzyżowanie z przystankiem PKS (14,0 km). Po zwiedzeniu wsi można powędrować dalej za
znakami czerwonymi i żółtymi, które wiodą razem 3400 m do Gołuchowa.
Szlak niebieski: Gołuchów-Kuchary, 7,1 km
Szlak wiedzie przez urozmaicone tereny leśne w okolicach Gołuchowa - do mogił pomordowanych,
wielkiego głazu i ośrodka rehabilitacyjnego.
Początek szlaku znajduje się przy bramie wejściowej do parku w Gołuchowie (0,0 km). Idziemy
200 m do szosy i skręcamy w lewo. Gdy szosa opuszcza wieś, kierujemy się ukośnie w prawo w ul.
Leśną. Stojąca przy niej chałupa szachulcowa nr 1 z pocz. XIX w. jest prawdopodobnie najstarszym
domem mieszkalnym w Gołuchowie. Przez las dochodzimy do ośrodka wypoczynkowego. Przy
wejściu na jego teren z prawej dochodzi szlak żółty, który wiedzie inną drogą przez tamę na
Ciemnej. Skręcamy w lewo, obchodzimy parkan kempingu i osiągamy asfaltową drogę dojazdową (
1,6 km).
Wędrujemy prosto leśną dróżką. Po 300 m znaki żółte odchodzą w prawo, a my po dalszych 300 m
skręcamy prostopadle w lewo. Po pewnym czasie droga zbacza w prawo i pojawiają się przy niej
brzozy. Wkrótce dochodzimy do mogił i pomnika ofiar hitleryzmu (2,7 km). Na końcu alei
brzozowej dochodzi szlak żółty, który wiedzie drogą dłuższą o 400 m. Razem z nim idziemy do
poprzecznego duktu, pośrodku którego leży wielki głaz narzutowy (3,7 km).
Oba szlaki wkrótce skręcają w prawo i doprowadzają do położonego wśród lasu dużego zespołu
obiektów dawnego ośrodka szkolenia kadr politycznych i administracyjnych województwa
kaliskiego, powstałego w latach 1974-77 na miejscu dawnej leśniczówki Jedlec. W 1993 r.
uruchomiono w nim centrum rehabilitacyjne dla rolników.
Przed parkanem ośrodka kierujemy się w lewo, po chwili w prawo i docieramy do miejsca, gdzie
szlaki się rozchodzą (5,1 km). Mało uczęszczaną drogą idziemy w. lewo, a po .100 m - na skraju
lasu - zbaczamy nieco w prawo i przez pola kierujemy się w stronę widocznych z dala zabudowań
wsi Kuchary. Po wyjściu na szosę nr 12 trafiamy na przystanek autobusowy (7,1 km).
Szlak niebieski wiódł dalej wzdłuż Prosny do Kościelnej Wsi (5,4 km) I Kalisza (12,2 km).
Szlak żółty: Gołuchów-Kucharki-Sobótka,16,6 km.
Trasa jest przeważnie bezleśna, ale wiodąca terenem ładnym pod względem krajobrazu. Po drodze
kilka ciekawych zabytków.
Wycieczkę rozpoczynamy przy bramie parku w Gołuchowie (0,0 km). Wzdłuż parkanu osiągamy
szosę Poznań-Kalisz, a za nią idziemy prosto ul. Kopczyńskiego. Na końcu ulicy skręcamy w lewo i
przechodzimy przez tamę na Ciemnej spiętrzającą Zalew Gołuchowski. Za nią zaczyna się las, w
którym napotykamy znaki niebieskie; razem z nimi obchodzimy ośrodek kempingowy na wsch.
brzegu zalewu i docieramy do asfaltowej drogi dojazdowej (1,7 km). Po dalszych 300 m znaki żółte
odchodzą w prawo, mijają teren obozowisk letnich i biegną lasem w pewnej odległości od zalewu.
Krótki czas idziemy nad brzegiem jednej z odnóg jeziora, gdzie rosną ładne dęby, a następnie
skręcamy w lewo (3,0 km). Dochodzimy do poprzecznej drogi, którą biegnie szlak niebieski,
skręcamy w prawo i razem z nim po 800 m dochodzimy do pomnikowego głazu narzutowego,
leżącego na poprzecznym dukcie (4,2 km, opis patrz s. 71).
Dalej szlaki dochodzą do poprzecznej drogi i nią w prawo wiodą do ośrodka rehabilitacyjnego. Tu
skręcamy w lewo, po chwili w prawo i docieramy do miejsca, gdzie znaki niebieskie odchodzą w
lewo (5,6 km). My idziemy prosto, po 400 m na skraju lasu skręcamy w prawo i dochodzimy do
asfaltowej drogi dojazdowej (6,3 km). Po prawej na brzegu lasu rośnie dąb o obw. 420 cm.
Idziemy asfaltem w lewo, ale po 300 m zbaczamy w prawo polną drogą, wiodącą w kierunku
widocznych na horyzoncie zabudowań wsi Szkudła. Na skrzyżowaniu przy folwarku skręcamy w
lewo (8,6 km) i wędrujemy drogą na skraju doliny Ciemnej do Kucharek. Dochodzimy do drogi
Kuchary-Krzywosądów przy zabytkowym kościółku. Tu skręcamy w prawo i docieramy do głównego
skrzyżowania i przystanku PKS (10,2 km). Po dalszych 200 m skręcamy w lewo na wąską ścieżkę
między polami, a potem dróżką obok starego młyna docieramy do przysiółka wsi Czechel. Skręcamy
w prawo (11,6 km) i polna aleja doprowadza nas do wsi Karsy (13,2 km). Ścieżką przechodzimy
przez teren parku, a następnie brukiem dochodzimy do asfaltowej drogi i skręcamy lekko w lewo.
Droga obsadzona kasztanowcami, topolami i wiązami wiedzie do Sobótki – dużej wsi z kościołem
wczesnogotyckim i pałacem eklektycznym w ładnie utrzymanym parku. Na początku zabudowań
skręcamy w lewo i gł. drogą docieramy do przystanku PKS, gdzie kończymy wycieczkę (16,6 km).
Szlak czerwony: Gołuchów-Tursko-Grodzisko, 14,2 km
Trasa urozmaicona, choć wiodąca w dużej mierze terenem bezleśnym - równolegle do doliny Prosny
w pewnej od niej odległości. Wykorzystując przystanki PKS w Tursku, Bogusławiu i Rokutowie
można ją podzielić na krótsze odcinki.
Szlak rozpoczyna się w Gołuchowie przy głównej bramie parkowej (0,0 km) i pierwszy odcinek
wiedzie razem ze znakami żółtymi. Idziemy wzdłuż ogrodzenia parku - najpierw obok kościoła, a
następnie w prawo ul. Kubaszewskiego. Mijamy leśniczówkę, a za nią dochodzimy do skrzyżowania
(1,1 km), gdzie w prawo można dojść do wystawy na Dybulu, w lewo zaś do zagrody żubrów.
Szeroką leśną drogą, cały czas wzdłuż parkanu, osiągamy skraj lasu i pierwsze zabudowania
Turska. Dochodzimy do asfaltowej drogi i przystanku PKS (3,4 km), za którym znaki rozchodzą się.
Idziemy w prawo skrajem parku, mijamy zabytkowy kościół i po dotarciu do asfaltowej drogi
kierujemy się nią w lewo. Przekraczamy dolinę Giszki i obok żwirowni dochodzimy do szosy
Brzezie-Janków. Znajduje się tu przystanek PKS Bogusław (4,8 km). W dalszym ciągu w tym
samym kierunku osiągamy skraj wsi Bogusławice, gdzie asfalt się kończy (5,8 km). Idziemy teraz
wśród pól nadal na pn. Przy skrzyżowaniu stoi metalowy krzyż. Można tu skręcić w prawo do
położonych niedaleko pozostałości majątku Turowy (dawniej zwanego też Dębina lub Dębniaki),
założonego w XIX w. w dobrach turskich, który w końcu tego wieku liczył 218 ha powierzchni i 114
mieszkańców. Zachował się park (3,85 ha), rozplanowany na pocz. XX w.
Mijamy niewielki las i znajdującą się za nim piaskownię, po czym docieramy do ceglanego mostku
na Nerze (7,4 km). Za rzeczką rozpoczynają się zabudowania wsi Rokutów. Wkrótce rozpoczyna
się asfalt, którym docieramy do przystanku PKS nż. (9,1 km). Mijamy remizę strażacką i położony
w głębi po prawej dwór, a następnie opuszczamy wieś. Dochodzimy do kompleksu leśnego i dłuższy
czas idziemy przez niego piaszczystą drogą. Za lasem droga przez pola doprowadza do wsi
Grodzisko. Po dojściu do asfaltu skręcamy w prawo, mijamy cmentarz i w lewo docieramy do
kościoła. Obok niego znajduje się pętla linii autobusowej z Pleszewa (14,2 km).
Paweł Anders, Andrzej Gulczyński, Jacek Jackowski, Powiat pleszewski, Wydawnictwo WBP, Poznań
1999