Filozofia nauki - Kognitywistyka

Sylabus
Wydział:
Nazwa przedmiotu:
Nazwa przedmiotu w j.
angielskim:
Kod przedmiotu:
Tytuł/stopień oraz imię i
nazwisko wykładowcy:
Semestr (zimowy lub
letni):
Liczba godzin zajęć:
Liczba punktów ECTS:
Język wykładowy:
Efekty kształcenia
HUMANISTYCZNY
FILOZOFIA NAUKI
PHILOSOPHY OF SCIENCE
Literatura
Bińczyk, Ewa. 2010. Społeczne studia nad nauką i technologią w sporze o profesjonalny
charakter (techno)nauki. W: Bożena Płonka-Syroka (red.). My i wy. Spory o
Dr Ewa Bińczyk
zimowy
30
4
polski
wszechstronnie zna i dogłębnie rozumie terminologię, problemy oraz stan
badań w zakresie metodologii i filozofii nauki;
ma gruntowną znajomość wybranych strategii argumentacyjnych w obrębie
filozoficznego namysłu nad statusem wiedzy naukowej;
twórczo wykorzystuje wiedzę z dyscyplin wchodzących w skład
kognitywistyki i metodologiczną w formułowaniu hipotez oraz
konstruowaniu krytycznych argumentacji;
1. Zajęcia organizacyjne, przedstawienie warunków zaliczenia.
Treści programowe;
program przedmiotu (w Wprowadzenie w problematykę zajęć.
2. Problemy filozofii nauki, cechy wyróżniające wiedzę naukową.
wersji przedkładanej
Problem demarkacji.
studentom)
3. Neopozytywizm i jego krytyka
4. Wokół problemu indukcji
5. Uteoretyzowanie obserwacji
6. Falsyfikacjonizm Karla R. Poppera. Ograniczenia falsyfikacjonizmu
7. Test śródsemestralny
8. Teoria programów badawczych
9. Teza holizmu Duhema-Quine’a
10. Rewolucje naukowe jako zmiany paradygmatów wedle Thomasa
Kuhna
11. Mocny program socjologii wiedzy Szkoły Edynburskiej na temat
statusu twierdzeń matematycznych
12. Czy widzimy przez mikroskop? Nowy eksperymentalizm Iana
Hackinga
13. Dlaczego warto badać kontrowersje naukowe i katastrofy
technologiczne? Studia nad nauką oraz technologią
14. Technonauka w społeczeństwie ryzyka
15. Test końcowy
charakter racjonalności nauki. Warszawa: DiG, 79-90.
Bińczyk, Ewa. 2010a. (Post)konstruktywizm na temat technonauki. „Zagadnienia
Naukoznawstwa” 2: 231-251.
Bloor, David. 1993. Wittgenstein i Mannheim o socjologii matematyki. W: Barnes, Barry
i David Bloor (wyb.). Mocny program socjologii wiedzy. Warszawa:
Wydawnictwo IFiS PAN, przeł. Ziemowit Jankiewicz, Józef Niżnik, Waleria
Szydłowska, Michał Tempczyk, s. 38-64.
Buczyńska-Garewicz, Hanna. 1993. Koło Wiedeńskie. Toruń: Wydawnictwo Comer.
Chalmers, Alan. 1997. Czym jest to, co zwiemy nauką? Wrocław: Wydawnictwo
Siedmioróg, przeł. Adam Chmielewski.
Chmielewski, Adam. 2003. Filozofia Poppera. Analiza krytyczna, Wrocław:
Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Collins, Harry M. i Trevor Pinch. 1998. Golem, czyli co trzeba wiedzieć o nauce.
Warszawa: Wydawnictwo CiS, przeł. Anna Tanalska-Dulęba.
Duhem, Pierre. 1991. Teoria fizyczna a doświadczenie. Problem experimentum crucis.
W: Szlachcic, Krzysztof (wyb.). Pierre Duhema filozofia nauki. Wrocław:
Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, przeł. Monika Sakowska, s. 103111.
Dusek, Val. 2011. Wprowadzenie do filozofii techniki. Kraków; Wydawnictwo WAM,
przeł. Zbigniew Kasprzyk.
Hacking, Ian. 1992. Czy widzimy przez mikroskop? W: Danuta Sobczyńska, Paweł
Zeidler. Nowy eksperymentalizm – teoretycyzm – reprezentacja. Poznań:
Wydawnictwo Naukowe IF UAM, przeł. Elżbieta Pakszys, s. 31-55.
Koestler, Arthur. 2002. System Kopernika. W: tenże. Lunatycy. Historia zmiennych
poglądów człowieka na wszechświat. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka, przeł.
Tomasz Biedroń, s. 187-217.
Kuhn, Thomas. 2001. Struktura rewolucji naukowych. Warszawa: Fundacja Aletheia,
przeł. Helena Ostromęcka, rozdziały 5, 6, 7, s. 87-142 .
Macnaghten, Phil i John Urry. 2005. Alternatywne przyrody. Nowe myślenie o przyrodzie
i społeczeństwie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, przeł. Bogdan
Baran, rozdział 8, Zarządzanie przyrodą, s. 328-364.
Sady, Wojciech. 2000. Empiryści logiczni w poszukiwaniu kryteriów empirycznej
sensowności. W: tenże. Spór o racjonalność naukową. Od Poincarégo do
Laudana. Wrocław: Wydawnictwo FNP, s. 67-153.
Shapin, Steven. 1993. Pompa i okoliczności: literacka technika Roberta Boyle’a. W:
Barnes, Barry i David Bloor (wyb.). Mocny program socjologii wiedzy.
Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN, przeł. Ziemowit Jankiewicz, Józef Niżnik,
Waleria Szydłowska, Michał Tempczyk, s. 320-371.
Warunki i forma
zaliczenia
śródsemestralny pisemny test kontrolny, ocena ciągła (bieżące przygotowanie do
zajęć i aktywność), końcowe zaliczenie pisemne
Maksymalna liczba
studentów
25