Komentarze na Wielki Piątek Liturgia Męki Pańskiej
Transkrypt
Komentarze na Wielki Piątek Liturgia Męki Pańskiej
Komentarze na Wielki Piątek Liturgia Męki Pańskiej na rozpoczęcie (przed procesją wejścia) Liturgia Wielkiego Piątku upamiętnia tajemnicę naszego zbawienia: Męki i Śmierci Chrystusa. Na drzewie krzyża zawisło zbawienie świata – Jezus Chrystus, który na swoje ramiona wziął grzechy nas wszystkich. Z ran Jezusa wypływa krew i woda. Niczym strumienie łaski rozlewają się na cały świat zdroje miłosierdzia, w których chcemy coraz bardziej się zanurzać. Zgodnie z tradycją pierwszych wieków, w Wielki Piątek Kościół nie sprawuje Eucharystii. Nabożeństwo Wielkopiątkowe rozpoczyna się Liturgią Słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej według Świętego Jana. Po homilii następuje wyjątkowo uroczysta modlitwa powszechna, w której staramy się nie zapomnieć o nikim, bo wszystkich obmyła krew Chrystusa przelana na krzyżu. Punktem szczytowym całej liturgii jest adoracja Krzyża i wspólna Komunia Święta. Zgodnie ze zwyczajem na zakończenie, eucharystyczne Ciało Chrystusa, które na zawsze pozostaje gwarancją naszego wyzwolenia z niewoli grzechu i śmierci, zostaje uroczyście przeniesione do adoracji w Grobie Pańskim. Jest to dzień miłosierdzia, przebaczenia i obietnicy szczerej odnowy życia chrześcijańskiego. Padnijmy teraz na kolana, w najgłębszej ciszy i pokorze wspominając godzinę Jezusowej śmierci. do I czytania Proroctwo Izajasza wypełnia się w Chrystusie. On jest zapowiedzianym przez proroka Cierpiącym Sługą Pańskim. On jest tym, który uniżył samego siebie aż do śmierci, a była to śmierć na Krzyżu. On wziął na siebie „winy wszystkich” i odpokutował za nie; Jego śmierć była drogą do „światła” i chwały, a nam przyniosła ratunek i życie wieczne. W Jego ranach jest nasze ocalenie. do II czytania Jezus jest naszym Arcykapłanem, jest Synem Bożym i jednocześnie jednym z nas. Jezus poznał nasze słabości i niesie je razem z nami. Ponieważ sam był bez winy, mógł zadośćuczynić za nasze grzechy. Po swojej śmierci na krzyżu, wstawia się za nami jako nasz Arcykapłan i dlatego z ufnością zbliżamy się do tronu łaski, którym jest dziś dla nas zwycięski krzyż. przed Ewangelią Naoczny świadek, jedyny uczeń który stał pod krzyżem, Święty Jan, przedstawia ostatnią drogę Chrystusa – drogę krzyżową. Patrzy On na swojego mistrza otrzyma wiary. Dla Niego i dla nas Ukrzyżowany jest Królem, Kapłanem, Mesjaszem, Synem Bożym i światłością oświecającą wszystkich szukających prawdy. Ukazuje nam przebite Boże serce, które nie chce nas osądzić, ale zbawić. przed Modlitwą Powszechną ( po homilii ) Chrystus cierpiał i umarł na krzyżu za cały świat. Dlatego w modlitwie powszechnej modlimy się za wszystkich ludzi. Czynimy to posługując się modlitwą sięgającą starożytności chrześcijańskiej. Kapłan zapowiada intencje, następnie wszyscy modlą się w ciszy, po której kapłan podsumowuje modlitwy zgromadzenia, specjalną prośbą. Każdorazowe AMEN powinno być świadomym włączeniem się i osobistym potwierdzeniem. przed adoracją Krzyża (po 10 wez. MW ) Najuroczystszym momentem dzisiejszej liturgii męki Pańskiej, jest adoracja Krzyża, znaku zwycięstwa Chrystusa nad grzechem i śmiercią, znaku naszego zbawienia. Odsłonięcie Krzyża następuje w trzech etapach. Za każdym razem klęknijmy i w odpowiedzi „Pójdźmy z pokłonem” wyraźmy wdzięczność Chrystusowi za trud naszego zbawienia. Druga część adoracji to nasze osobiste spotkanie z krzyżem Zbawiciela. Klęknijmy przed nim, i ze czcią ucałujmy rany Chrystusa. A nasze przyklęknięcie, pocałunek krzyża, nasze patrzenie na krzyż niech staną się modlitwą adoracji. przed Komunią Świętą Od krzyża liturgia prowadzi nas do Komunii Świętej. Pragnie nam przez to powiedzieć, że między Ofiarą na Krzyżu a Eucharystią istnieje ścisły związek. W Eucharystycznej Uczcie Baranka uczestniczymy dzięki jego Ukrzyżowaniu. Komunia Święta jest pokarmem, jest owocem zerwanym z Drzewa Krzyża, z Nowego i nieśmiertelnego Życia. Za chwilę kapłan ukarze nam już nie drzewo – symbol do uwielbienia, ale samego Chrystusa, w Jego Eucharystycznym i Uwielbionym Ciele. Przyjmując Go upodobnijmy się do Niego, także w oddaniu i codziennym posłuszeństwie Bogu Ojcu aż do śmierci. do procesji do Grobu Pańskiego Zgodnie z wielowiekową tradycją, na zakończenie liturgii Wielkiego Piątku niesiemy w monstrancji Najświętszy Sakrament do Grobu Pańskiego, a dekoracja grobu przypomina nam o Jego ofierze dla nas. Grób Pański jest wypełniony prawdziwą obecnością Chrystusa. Dlatego przy grobie modlimy się do Pana i uwielbiamy Go, bo On przez krzyż i swoje zmartwychwstanie, przyniósł pokój całemu światu. Nawiedzając Grób Pański dzisiaj i jutro, oczekujemy na radosne święto Paschalne.