Profil aktorski – Michal Wanio

Podstawowe informacje
Imię i nazwisko
Uczelnia
Michał Wanio
PWST Kraków
Rok urodzenia
1989
Wzrost
178cm
Kolor oczu
Zielono niebieskie
Znak zodiaku
panna
FST 2013
W jakich spektaklach można
zobaczyć mnie na FST?
Pojawiam się w „UFO.KONTAKT” Iwana
Wyrypajewa oraz wielu wielu innych
spektaklach lub przedstawieniach
Moja ulubiona kwestia
„Jeśli rozumiesz co do Ciebie mówię,
daj mi znak środkową ręką ku górze!”
SZKOŁA TEATRALNA
Jedno szczególne dla mnie
wspomnienie z czasu edukacji w
Szkole Teatralnej
Przede wszystkim moja szkoła jest
prawdopodobnie raczej najlepsza od innych,
które są podobno w innych miastach. Więc
szczególnych wydarzeń było całe mnóstwo.
Było też parę fajnych egzaminów. Choć nie
wszystkie z nich chciałbym obejrzeć
Postać ze Szkoły Teatralnej, która
wpłynęła na mnie najsilniej, którą
wspominał będę najchętniej
Paweł Miśkiewicz.
I uważam, że niedobrze, że możemy
przyjechać do Łodzi jako grupa tylko z jednym
dyplomem („Ufo”). Bo drugi jest właśnie w
Jego reżyserii.
O MNIE
Co umiem, czym się chwalę?
Umiem już robić jajecznice.
Umiem być nieprawdopodobnie sympatyczny.
Jestem skromny jak cholera, więc nigdy się nie
chwalę. Mam też w cholerę dużo pokory.
A chwalę się tym co umiem najlepiej – potrafię
niezwykle szybko przywoływać różne emocje.
Szczególnie na scenie i w obecności widzów.
Poza sceną mam raczej chyba sporo
problemów. Ale podobno na scenie tego nie
widać. Dlatego jestem urodzonym aktorem.
Czego nie potrafię?
Płakać na zawołanie. No ni cholera tego mnie
w ogóle nie nauczyli. A chciałbym umieć. Na
pewno pomaga także w różnych życiowych
sytuacjach.
Aktor jest po to by…
A żebym ja wiedział. O ile w ogóle aktor czymś
„jest”. A musi być po coś? Może po prostu
sobie jest. Może niech sobie będzie.
Choć czasem lepiej jednak by go nie było.
Jak go znajdziecie, dajcie znać.
Ja jestem aktorem bo…
Bo trzeba działać!
Fadiba diba, wada kum kum cyk!
W teatrze kocham…
Siebie. A, nie, teatr w sobie, no no, oczywiście.
Myślę, że to co nim jest na prawdę – tego nie
da się tak łatwo „zobaczyć”.
Teatr to my, wy i oni.
MOJE PLANY
Zawodowa propozycja nie do
odrzucenia/ zawodowa
propozycja konieczna do
odrzucenia
Wydaje mi się, że jedyna propozycja, która
byłaby na pewno nie do odrzucenia, i mogę
to stwierdzić nawet jej obecnie nie znając, tzn
nie znajdując się w takiej sytuacji – to
propozycja, którą otrzymałbym od samego
siebie.
Byłoby mi trudno odmówić.
Choć, o zgrozo, i z tym różnie bywa!
A wszystkie inne, jakiekolwiek by nie były, nie
mam pojęcia czy są aby na pewno do
przyjęcia
Marzę o…
Zróbmy sobie propozycje nie do odrzucenia!