5 lutego - sdb.org.pl

Pismo Parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie
5 luty 2012 nr 430 (860)
Jezus uzdrawia i wypędza złe duchy
Słowo Dla Życia
Uzdrowił wielu
Jezus uzdrawia i wypędza złe duchy
Jezus po wyjściu z synagogi przyszedł z Jakubem
i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa
zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On zbliżył się do niej i ująwszy ją
za rękę podniósł. Gorączka ją opuściła i usługiwała im.
Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych;
i całe miasto było zebrane u drzwi. Uzdrowił wielu
dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych
duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom
mówić, ponieważ wiedziały, kim On jest.
Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami,
a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: „Wszyscy Cię
szukają”. Lecz On rzekł do nich: „Pójdźmy gdzie
indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam
mógł nauczać, bo na to wyszedłem”. I chodził po
całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.
Z Ewangelii według świętego Marka Mk 1,29-39
2
Po uwolnieniu człowieka od
wpływu ducha nieczystego Jezus
przychodzi z Jakubem i Janem
do domu Szymona. Tam od razu
uzdrawia jego teściową. Jednak nie
tylko ta kobieta otrzymała łaskę
zdrowia, lecz wszyscy chorzy i opętani, którzy pod wieczór przyszli
pod dom Szymona. Ewangelista
mówi dosłownie: ”całe miasto było
zebrane u drzwi”. Każdy z tych którzy spotkali się z Jezusem, odszedł
uzdrowiony, uleczony, wolny od
wpływu zła. Ten fragment Ewangelii ukazuje Jezusa, który uzdrawia
ludzi i modli się do Ojca. Po raz kolejny odnosi zwycięstwo nad złym
duchem.
„Jezus stoi przy łóżku, a my leżymy! Powstańmy i stójmy: zniewagą jest przecież pozostawać
w łóżku w obecności Jezusa. Powie
ktoś; ale gdzie jest Jezus? Oto tutaj
jest już obecny. <Będąc pośrodku –
mówi – między wami stoi Ten, którego wy nie znacie>. <Królestwo
Boże jest pośród was>. Uwierzmy, a zobaczymy Jezusa obecnego
wśród nas. Jeśli nie możemy dotknąć Jego ręki, rzućmy się do Jego
stóp. Jeśli nie możemy dosięgnąć
Jego głowy, obmyjmy Jego stopy
naszymi łzami. Nasza pokuta jest
drogocennym olejkiem. Zobaczmy,
jak wielkie jest miłosierdzie Zbawiciela” (Hieronim).
W naszym życiu naśladujmy
więc apostołów Jana i Jakuba, którzy towarzyszą Jezusowi i wraz
z Nim głoszą Ewangelię; naśladujmy także Szymona, który zaprosił Mistrza do siebie. Naśladujmy
teściową Piotra, którą Pan ujął za
rękę i ze względu na siłę jej wiary,
przywrócił jej zdrowie. Naśladujmy także samego Mistrza, który
pozostał z przyjaciółmi, a z samego
rana, gdy było jeszcze ciemno, oddalił się na miejsce pustynne i tam
modlił się do swego Ojca. Trzeba
nam w życiu szukać miejsca i stanu
ducha, który sprzyja wyciszeniu.
Wtedy mocno ufamy, wyjdziemy
ze swego trudnego, czasem wydaje się hiobowego, położenia. „Jeśli
więc i Jezus modlił się, a Jego modlitwy przynosiły owoce i my nie
zaniedbujmy daru jakim jest modlitwa” (Orygenes).
Opracował Ks. Czesław Major
3
Wstań, idź, twoja wiara cię
uzdrowiła (Łk 17, 19)
Orędzie Ojca Świętego
na XX Światowy Dzień Chorego
11 lutego 2012 r.
Drodzy bracia i siostry!
Z okazji Światowego Dnia Chorego,
który będziemy obchodzili 11 lutego
2012 r., we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes, pragnę
ponowić moją duchową bliskość ze
wszystkimi chorymi, którzy przebywają w szpitalach i innych domach
opieki zdrowotnej, bądź są pielęgnowani w domach rodzinnych, i zapewnić wszystkich o trosce i miłości całego
Kościoła. Przyjmując wielkodusznie
i z miłością każde ludzkie życie, przede
wszystkim słabe i chore, chrześcijanin
wyraża ważny aspekt swojego ewangelicznego świadectwa, biorąc przykład
z Chrystusa, który pochylał się nad
materialnymi i duchowymi chorobami
człowieka, aby je leczyć.
1.
W tym roku, stanowiącym przygotowanie do zbliżającego się
uroczystego Światowego Dnia Chorego, który będzie obchodzony w Niemczech 11 lutego 2013 r. i poświęcony
wzorcowej postaci ewangelicznego Samarytanina (por. Łk 10, 29-37), chciałbym położyć nacisk na «sakramenty
4
uzdrowienia», tzn. sakrament pokuty
i pojednania, a także sakrament namaszczenia chorych, które osiągają
swoją naturalną pełnię w Komunii eucharystycznej.
Spotkanie Jezusa z dziesięcioma
trędowatymi, opowiedziane w Ewangelii św. Łukasza (por. Łk 17, 11-19),
a w szczególności słowa, które Chrystus Pan kieruje do jednego z nich:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (w. 19), pomagają uświadomić sobie, jak ważna jest wiara dla osób, które
pod ciężarem cierpienia i choroby zbliżają się do Pana. W spotkaniu z Nim
mogą rzeczywiście doświadczyć, że
kto wierzy, nigdy nie jest sam! Bóg bowiem w swoim Synu nie zostawia nas
samych z naszymi niepokojami i cierpieniami, ale jest z nami, pomaga nam
je znosić i pragnie uzdrowić do głębi
nasze serce (por. Mk 2, 1-12).
Wiara owego trędowatego, który
widząc, że został uzdrowiony, jako
jedyny – w odróżnieniu od pozostałych – pełen zdumienia i radości natychmiast wraca do Jezusa, by wyrazić
Mu swoją wdzięczność, pozwala dostrzec, że odzyskane zdrowie jest znakiem czegoś cenniejszego od zwykłego
wyleczenia w sensie fizycznym, jest
znakiem uzdrowienia, którym Bóg
obdarza nas za pośrednictwem Chrystusa; wyrażają to słowa Jezusa: twoja
wiara cię uzdrowiła. Ten, kto w cierpieniu i chorobie wzywa Pana, może
być pewnym, że Jego miłość nigdy go
nie opuści i że również miłość Kościoła, który jest przedłużeniem w czasie
zbawczego dzieła Chrystusa, nigdy go
nie zawiedzie. Wyzdrowienie fizyczne,
wyraz głębszego uzdrowienia, ukazuje tym samym, jakie znaczenie ma dla
Chrystusa cały człowiek, z duszą i ciałem. Każdy sakrament zresztą wyraża
i uobecnia bliskość samego Boga, który
w sposób absolutnie bezinteresowny
«dociera do nas poprzez rzeczy materialne, (…) którymi się posługuje, czyniąc je narzędziem służącym naszemu
spotkaniu z Nim» (Homilia podczas
Mszy św. Krzyżma, 1 kwietnia 2010 r.).
«Staje się widoczna jedność stworzenia
i odkupienia. Sakramenty są wyrazem
cielesności naszej wiary, która obejmuje ciało i duszę – całego człowieka»
(Homilia podczas Mszy św. Krzyżma,
21 kwietnia 2011 r.).
Głównym zadaniem Kościoła jest
z pewnością głoszenie królestwa Bożego, «ale właśnie samo to głoszenie
powinno być procesem uzdrawiania:
‚bym opatrywał rany serc złamanych’
(Iz 61, 1)» (tamże), zgodnie z misją
powierzoną uczniom przez Jezusa
(por. Łk 9, 1-2; Mt 10, 1. 5-14; Mk 6,
7-13). Związek między zdrowiem fizycznym i odnową zranionej duszy
pomaga nam zatem lepiej zrozumieć
«sakramenty uzdrowienia».
2.
Na sakramencie pokuty często
skupiała się refleksja pasterzy
Kościoła, właśnie ze względu na jego
wielkie znaczenie na drodze chrześcijańskiego życia, ponieważ «cała skuteczność pokuty polega na przywróceniu nam łaski Bożej i zjednoczeniu
nas w przyjaźni z Bogiem» (Katechizm
Kościoła Katolickiego, 1468). Kościół,
nadal głosząc przebaczenie i pojednanie, o którym mówił Jezus, nieustannie zachęca całą ludzkość do nawrócenia się i wiary w Ewangelię. Apeluje
słowami apostoła Pawła: «W imieniu
Chrystusa spełniamy posłannictwo
jakby Boga samego, który przez nas
udziela napomnień. W imię Chrystusa
prosimy: pojednajcie się z Bogiem!» (2
Kor 5, 20). Jezus w swoim życiu głosi i uobecnia miłosierdzie Ojca. Przyszedł nie po to, by potępiać, lecz by
przebaczać i zbawiać, by dawać nadzieję także w najgłębszych mrokach
cierpienia i grzechu, by obdarzać życiem wiecznym; toteż w sakramencie
pokuty, dzięki «lekarstwu spowiedzi»,
doświadczenie grzechu nie przeradza
się w rozpacz, lecz spotyka się z Miłością, która przebacza i przemienia (por. Jan Paweł II, Posynodalna
5
Orędzie Ojca Świętego na XX Światowy Dzień Chorego
adhortacja apostolska Reconciliatio et
paenitentia, 31).
Bóg, «bogaty w miłosierdzie» (Ef 2,
4), jak ojciec z ewangelicznej przypowieści (por. Łk 15, 11-32) nie zamyka
serca przed żadnym ze swoich dzieci, ale czeka na nie, szuka ich, dociera
do nich, kiedy na skutek odrzucenia
wspólnoty popadają w niewolę odosobnienia i podziału, wzywa je, by
zgromadziły się wokół Jego stołu, radośnie uczestnicząc w święcie przebaczenia i pojednania. Chwila cierpienia,
w której mogłaby się zrodzić pokusa,
by poddać się zniechęceniu i rozpaczy,
przemienia się wówczas w czas łaski,
pozwalający wejść w siebie i podobnie
jak syn marnotrawny z przypowieści,
zastanowić się nad własnym życiem,
uznając błędy i upadki, zatęsknić za
Ojcem i Jego bliskością oraz wyruszyć w drogę powrotną do Jego Domu.
On w swojej wielkiej miłości zawsze
i wszędzie czuwa nad naszym życiem
i czeka na nas, by każdemu dziecku,
które do Niego wraca, ofiarować dar
pełnego pojednania i radości.
3.
Z lektury Ewangelii wynika wyraźnie, że Jezus zawsze okazywał
chorym szczególne względy. Nie tylko
wysyłał swoich uczniów, by leczyli ich
rany (por. Mt 10, 8; Łk 9, 2; 10, 9), ale
także ustanowił dla nich specjalny sakrament: namaszczenie chorych. List
św. Jakuba zaświadcza o istnieniu tego
gestu sakramentalnego już w pierwszej
6
wspólnocie chrześcijańskiej (por. 5, 1416): poprzez namaszczenie chorych,
któremu towarzyszy modlitwa prezbiterów, cały Kościół poleca chorych
Panu cierpiącemu i uwielbionemu, aby
On ulżył ich udrękom i ich uzdrowił,
a wręcz wzywa ich do duchowego jednoczenia się z męką i śmiercią Chrystusa, by w ten sposób przyczyniali się
do dobra ludu Bożego.
W tym sakramencie kontemplujemy podwójną tajemnicę, w jakiej Jezus znalazł się w sposób dramatyczny
na Górze Oliwnej, gdzie Ojciec wskazał Mu drogę męki jako najwyższy
akt miłości, którą On przyjął. W tej
godzinie próby Chrystus jest pośrednikiem, «przenosząc na siebie, biorąc na siebie cierpienie i mękę świata,
przemieniając je w wołanie do Boga,
zanosząc je przed oczy Boga i składając w Jego ręce, a tym samym doprowadzając je rzeczywiście do momentu
odkupienia» (Lectio divina, Spotkanie
z duchowieństwem Rzymu, 18 lutego
2010 r.). «Ogród Oliwny jest (...) także miejscem, z którego wstąpił On do
Ojca, jest zatem miejscem odkupienia
(…). To podwójne misterium Góry
Oliwnej jest również wiecznie ‚żywe’
w sakramentalnych olejach Kościoła
(...), olej jest znakiem dobroci Boga,
która nas dotyka» (Homilia podczas
Mszy św. Krzyżma, 1 kwietnia 2010 r.).
W namaszczeniu chorych olej – materia sakramentu – jest nam dany «jako
Boże lekarstwo – jako lek, który w tym
momencie upewnia nas co do Jego
dobroci, który ma nas umocnić i pocieszyć, ale który jednocześnie, niezależnie od choroby, kieruje myśl ku
ostatecznemu uzdrowieniu, ku zmartwychwstaniu (por. Jk 5, 14)» (tamże).
Sakrament ten zasługuje dziś na
większą uwagę zarówno w refleksji
teologicznej, jak w działalności duszpasterskiej wśród chorych. Wykorzystanie treści modlitwy liturgicznej, które
można stosować w różnych sytuacjach
życiowych związanych z chorobą, a nie
tylko u kresu życia (por. Katechizm
Kościoła Katolickiego, 1514) sprawia,
że namaszczenie chorych nie powinno
być uważane za sakrament jakby mniej
ważny od innych. Otoczenie chorych
uwagą i opieką duszpasterską jest
z jednej strony znakiem czułości Boga
dla cierpiących, a z drugiej przynosi
duchową korzyść również kapłanom
i całej wspólnocie chrześcijańskiej, ponieważ wszystko to, co czyni się najmniejszemu z braci, czyni się samemu
Chrystusowi (por. Mt 25, 40).
4.
O «sakramentach uzdrowienia»
św. Augustyn mówi: Bóg «leczy
wszystkie twoje słabości. Zostaną uleczone wszelkie twoje słabości, nie lękaj
się. (…) Pozwól tylko dać się uleczyć,
nie odtrącaj Jego ręki» (Objaśnienie
Psalmu 102, 5 [tłum. Jan Sulowski]: PL
36, 1319-1320). Są to cenne narzędzia
Bożej łaski, które pomagają choremu
w coraz pełniejszym upodobnieniu się
do tajemnicy śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Mówiąc o tych dwóch
sakramentach, chciałbym podkreślić
także znaczenie Eucharystii. Gdy zostaje ona przyjęta w chorobie, w nadzwyczajny sposób przyczynia się do tej
przemiany, włączając osobę, która karmi się Ciałem i Krwią Jezusa, w ofiarę,
którą On złożył Ojcu z samego siebie
dla zbawienia wszystkich. Cała wspólnota kościelna, a szczególnie wspólnoty
parafialne powinny starać się zapewnić
możliwość częstego przystępowania
do komunii sakramentalnej osobom,
które z powodów zdrowotnych lub
ze względu na wiek nie mogą odwiedzać miejsc kultu. W ten sposób tym
braciom i siostrom zostaje dana możliwość umocnienia więzi z Chrystusem
ukrzyżowanym i zmartwychwstałym
poprzez uczestniczenie, dzięki ofierze własnego życia, złożonej z miłości
do Chrystusa, w misji Kościoła. W tej
perspektywie ważne jest, by kapłani,
którzy pełnią swoją delikatną posługę
w szpitalach, w klinikach i w domach
chorych, czuli się prawdziwymi «‚sługami chorych’, znakiem i narzędziem,
poprzez które współczucie Chrystusa
musi dotrzeć do każdego człowieka
dotkniętego cierpieniem» (por. Orędzie na XVIII Światowy Dzień Chorego, 22 listopada 2009 r.).
Upodobnienie do paschalnej tajemnicy Chrystusa, dokonujące się również
przez praktykowanie duchowej komunii, nabiera szczególnego znaczenia,
7
Orędzie Ojca Świętego na XX Światowy Dzień Chorego
kiedy Eucharystia zostaje udzielona
i przyjęta jako wiatyk. W tym momencie życia w sposób jeszcze wyraźniejszy brzmią słowa Pana: «Kto spożywa
moje Ciało i pije moją Krew, ma życie
wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym» (J 6, 54). Eucharystia bowiem
– zwłaszcza jako wiatyk – jest, zgodnie
z definicją św. Ignacego z Antiochii,
– «lekarstwem nieśmiertelności, antidotum na śmierć» (List do Efezjan, 20:
PG 5, 661), sakramentem przejścia ze
śmierci do życia, z tego świata do Ojca,
który czeka na wszystkich w niebieskiej Jerozolimie.
5.
Temat tego Orędzia na XX Światowy Dzień Chorego: «Wstań,
idź, twoja wiara cię uzdrowiła», nawiązuje również do bliskiego już Roku
Wiary, który rozpocznie się 11 października 2012 r. i będzie pomyślną
i cenną okazją do odkrywania na nowo
siły i piękna wiary, by zgłębić jej treść
i dawać o niej świadectwo w życiu codziennym (por. List apost. Porta fidei,
11 października 2011 r.). Pragnę zachęcić chorych i cierpiących, aby znajdowali zawsze bezpieczną kotwicę w wierze, która karmi się słuchaniem Słowa
Bożego, osobistą modlitwą i sakramentami, podczas gdy pasterzy zapraszam, aby byli zawsze gotowi do ich
udzielania chorym. Niech kapłani na
wzór Dobrego Pasterza jako przewodnicy powierzonej im owczarni, będą
8
pełni radości, opiekuńczy wobec osób
najsłabszych, ubogich, grzeszników
i ukazują nieskończone miłosierdzie
Boga napawającymi otuchą słowami
nadziei (por. św. Augustyn, Epistola
95, 1: PL 33, 351-352).
Tym, którzy pracują w służbie
zdrowia, jak również rodzinom, które
widzą w swoich bliskich cierpiące oblicze Pana Jezusa, jeszcze raz dziękuję
w imieniu własnym i całego Kościoła,
że poprzez fachowe umiejętności i milczącą obecność, niejednokrotnie nawet
bez wymawiania imienia Chrystusa,
w konkretny sposób świadczą o Chrystusie (por. Homilia podczas Mszy św.
Krzyżma, 21 kwietnia 2011 r.).
Do Maryi, Matki Miłosierdzia
i Uzdrowienia Chorych, wznosimy
nasze ufne spojrzenie i naszą modlitwę; niech Jej macierzyńskie współczucie, którego doznawała, stojąc obok
Syna umierającego na krzyżu, otacza
i wspiera wiarę i nadzieję każdej osoby
chorej i cierpiącej w procesie leczenia
ran duszy i ciała.
Wszystkich zapewniam o pamięci
w modlitwie i udzielam każdemu specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego.
Watykan,
20 listopada 2011 r.,
Uroczystość Jezusa Chrystusa,
Króla Wszechświata.
Benedictus PP XVI
Krakowscy radni też chcą
ŚDM 2015 r. w Krakowie
Krakowscy radni poparli starania kard. Stanisława Dziwisza, metropolity krakowskiego, dotyczące
organizacji Światowych Dni Młodzieży w 2015 r. w Krakowie. Rezolucja w tej sprawie, przygotowana
przez Tomasza Urynowicza, radnego PO, została przyjęta 25 stycznia
podczas sesji Rady Miasta.
Zdaniem radnych wydarzenie to
ma dwa ważne wymiary. Pierwszy
związany jest z religijnym spotkaniem młodych katolików z całego
świata i okazja do pogłębienia wiary. Spotkanie zbiegłoby się to także
z 10. rocznicą śmierci bł. Jana Pawła
II. Według nich to także doskonały
sposób na przypomnienie szczególnych związków Krakowa z osobą Karola Wojtyły. Drugi wymiar
to szansa na wzmocnienie pozycji
Krakowa jako jednego ze światowych centrów turystyki pielgrzymkowej. Możliwy udział ok. 2 mln
osób to okazja na rozpropagowanie
innych miejsc pielgrzymkowych
w Krakowie, jak Sanktuarium Miłosierdzia Bożego czy budowane
Centrum Jana Pawła II. „W naszym
mieście jest ok. 160 miejsc i przedmiotów kultu religijnego, wiele
miejsc związanych z bł. Janem Pawłem II i ponad 20 kościołów z grobami świętych i błogosławionych”
- napisał Tomasz Urynowicz.
Inicjatywę Światowych Dni
Młodzieży w Krakowie można poprzeć na stronie internetowej www.
krakow2015.org.pl, uruchomionej
przez Zakon Rycerzy Jana Pawła
II. Do tej pory wpisało się blisko
3 tys. osób. Po raz pierwszy idea
zorganizowania Światowych Dni
Młodzieży w Polsce pojawiła się
w sierpniu. Kard. Stanisław Dziwisz zdradził wówczas, że rozpoczął starania o to, by spotkanie to
odbyło się w 2015 r. w Krakowie.
O swych planach hierarcha mówił
Radiu Watykańskiemu w Erfurcie,
gdzie wraz z oficjalną delegacją
władz Małopolski i grupą pielgrzymów uczestniczył w Mszy podczas
pielgrzymki Benedykta XVI do
Niemiec. ŚDM w 2013 r. odbędą się
w Rio de Janeiro. W Polsce do tej
pory odbyły się raz: w Częstochowie, w 1991 r.
9
Wspomnienie św. Jana Bosko
Tydzień temu, 29 stycznia obchodziliśmy w naszej salezjańskiej parafii
zewnętrzną uroczystość ku czci św.
Jana Bosko, patrona naszej świątyni,
a także patrona młodzieży i wychowawców. Uroczystej sumie odpustowej o godzinie 11:30 przewodniczył
i homilię wygłosił ks. Jan Urbańczyk
SDB. W swoich słowach nawiązując
do ewangelii z dnia poruszył ważne sprawy związane z wychowaniem
młodzieży, z byciem wychowawcą.
Przypomniał nam rodzicom, wychowawcom, nauczycielom i osobom
związanym z kształtowaniem młodzieży podstawową zasadę wychowania – obecność przy wychowanku.
Ukazał Maryję jako wzór wychowawczyni. Przypomnijmy sobie te słowa:
W tym krótkim fragmencie, który przed chwila słyszeliśmy, Ewangelista Marek dwukrotnie mówi, że
ludzie zdumiewali się nauką Jezusa.
Jego nauczanie musiało robić wrażenie, musiało różnić się od tego,
co dotychczas słyszeli od uczonych
w piśmie. Czym różniło się nauczanie Jezusa od nauczania żydowskich
nauczycieli? Św. Marek podkreśla, że
była to nauka z mocą. Jezus uczył ich
jak ten, który ma władzę. Oznacza to,
że Jezus identyfikuje się ze swoim słowem. Jego słowa były potwierdzone
czynami i znakami, których dokonywał. Natomiast uczeni w piśmie bardziej głosili samych siebie niż Słowo
10
Boże. Często ważniejsza była tradycja, wymyślona przez ludzi, niż to, co
objawił Bóg. Często była to nauka na
pokaz, aby się ludziom podobać. Nakładali też ciężary nie do uniesienia,
a sami nie starali się żyć głoszonym
słowem. Jezus piętnuje takie postawy.
(...)
...wielu zaufało Chrystusowi
i nigdy się nie zawiedli. Człowiekiem wiary, którego dzisiaj również
wspominamy, przy tej zewnętrznej
uroczystości odpustowej był ksiądz
Bosko, który zaufał całkowicie Jezusowi Chrystusowi. I Jezus wskazuje
na swoją matkę, to ona będzie Twoją
mistrzynią, ona Cię poprowadzi. Ona
pokaże, jak masz wychowywać tych
młodych ludzi, do których Cię posyłamy. Ksiądz Bosko zaufał i szczególnie
wzywał Maryi pod tytułem Wspomożycielki Wiernych. (…)
Dzisiaj ze wszystkich stron słyszymy, że kobieta chce równouprawnienia. W pierwszym rzędzie ma
być obywatelką, kobietą – partnerem
mężczyzny, że nie może stać się więźniem domu, gotującym obiady, doglądającym dzieci. Dzieci, jak słyszymy
zresztą, można mieć bez małżeństwa,
z mężczyzną z jakim się chce i kiedy się chce, bez wiązania się na całe
życie. W takim stylu dzieci się nie
wychowuje tylko hoduje. Pieszczoty
w chwilach uniesienia, kupno drogich
zabawek, modnych ubiorów, imponujących technicznych aparatów, jest
tylko uspokojeniem sumienia, że spełnia się wobec dziecka swoje obowiązki. Tak wyrastają bezdomni Polacy,
bo wygodne mieszkanie nie zastąpi
prawdziwego domu. Dziecko całe życie będzie czekać na matkę – wychowawczynię, która będzie kształtować
jego osobowość.
Spójrzmy na Matkę Bożą. Była
obecna w życiu Jezusa. Jezus był jej
dany i zadany, była z Jezusem dziecięciem, bo miejsce matki jest przy
dziecku. Była z Jezusem młodzieńcem, bo miejsce matki jest przy dorastającym dziecku. (...)
Maryja matka – wychowawczyni
jest obecna pośród Kościoła Chrystusowego, to ją otrzymaliśmy za matkę
pod krzyżem. I ona jest obecna pośród
nas, bo jesteśmy dziećmi Ojca w niebie, jesteśmy braćmi Jezusa w człowieczeństwie. Jesteśmy przybranymi
dziećmi. Miejsce wychowawczyni
jest pośród wychowanków. Tak odczytujemy niezliczone miejsca w których Maryja objawia swoją obecność,
poprzez rozdawnictwo łask. Obecna
jest pośród ludzi w swoich cudownych wizerunkach. Na Kalwarii,
w Częstochowie, w La Salett, w Fatimie i w wielu wielu innych miejscach
na świecie. Obecna także tutaj w naszym kościele, którą w szczególny
sposób wzywamy Wspomożycielką
Wiernych. Obecna jest w domach,
w obrazach tam wiszących. Obecna jest poprzez noszenie medalika
czy szkaplerza. Obecna jest w przydrożnych figurach, obecna, gdy biją
dzwony na Anioł Pański oraz obecna
wszędzie tam gdzie odmawiane jest
pozdrowienie Zdrowaś Maryjo.
Wychowawca wychowuje obecnością życzliwą, ofiarną, dobrowolną,
przepełnioną troską o los wychowanka. Drodzy rodzice i wychowawcy. W
życiu wychowanka należy być, a nie
pojawiać się od czasu do czasu. Do
wychowania nie trzeba wielkich pieniędzy. Są piękne domy, skąd wyszli
ludzie o pięknych osobowościach. Są
też bogate i inteligenckie domy skąd
odeszły sieroty społeczne, aby powielać sieroctwo na dalsze pokolenia, bo
nigdy nie spotkali matki – wychowawczyni ani ojca – wychowawcy.
Na to by być wychowawcą po prostu
nie mieli czasu. Wychowawca wychowuje obecnością i dyskretną radą.
Nie potrzeba wielosłowia, w wielości
słów gubi się nieraz sprawę. Wychowawca jest konsekwentny w swoich
zasadach, o czym dobrze wie wychowanek. Karmi go najwspanialszymi
wartościami i zaleceniami.
Maryja nie uprawiała wielosłowia. Nieliczne są zdania w Ewangelii, które wypowiedziała. Ostatnim
zdaniem zapisanym są słowa: zróbcie
wszystko cokolwiek wam powie. To
są słowa testamentalne Maryi – wychowawczyni. Wiele osób wspomina ostatnie słowa swojego ojca lub
matki. Maryja – wychowawczyni
11
Wspomnienie św. Jana Bosko
zostawiła ostatnie te słowa: zróbcie
wszystko cokolwiek wam powie. (...)
Matka i wychowawczyni przypomina, że drugiego człowieka wychowuje obecność i dyskretna mądra
rada. Na takich wychowawców czeka
nasze polskie społeczeństwo. Czeka
na wychowawców w szkole, bo nie
wystarcza jedynie funkcja nauczyciela. Czeka na wychowawców na uczelniach, bo głoszona prawda nigdy nie
może się pogodzić z fałszem w życiu.
Czeka na wychowawców w środkach
masowego przekazu, rzeźbi duszę
i umysł wychowanka, ukazuje dobro
i sposoby jego realizacji. Znajduje
przekonujące argumenty do mającego
wzrastać dobra.
KRAKOWSKIE DUSZPASTERSTWO TURYSTYCZNE,
KOŁO PTTK NR 1
„PIELGRZYM”
Bezpośrednio po Mszy św. nasz
Chór Dębnicki zaprosił zebranych na
krótką ucztę dla ducha i dla ucha. Na
krótki koncert kolęd. Świątynię wypełnił piękny chóralny śpiew, a wierni
którzy pozostali na nim mogli jeszcze
raz przeżyć tajemnicę betlejemskiej
nocy. Nie były to jednak wszystkie
przeżycia jakie czekały na Dębniczan
w tym dniu. Po Mszy wieczornej mogliśmy jeszcze raz dotknąć magii, klimatu i świętości Bożego Narodzenia.
A to za sprawą Pychowickiej Orkiestry Dętej, która zaprosiła nas na piękny koncert utworów kolędowych.
ORAZ
DIAKONIA
KRAJOZNAWCZEJ ODZNAKI
IM. JANA PAWŁA II
PRZY DUSZPASTERSTWIE
SŁUŻBY LITURGICZNEJ
ARCHIDIECEZJI KRAKOWSKIEJ
ZAPRASZAJĄ NA:
SPOTKANIA Z BOGIEM
NA TURYSTYCZNYM SZLAKU
2012 ROK
JK
WYCIECZKI POŁĄCZONE
ZE ZDOBYWANIEM
KRAJOZNAWCZEJ ODZNAKI IM.
JANA PAWŁA II
12 LUTEGO – KOŚCIÓŁ P.W. ŚW.
STANISŁAWA BM (ul. Zwycięstwa 21). Msza św. o godz.
13.00 i zwiedzanie kościoła.
2-4
12
MARCA – REKOLEKCJE
TURYSTÓW
POŁĄCZONE
Z XXVIII OGÓLNOPOLSKĄ
PIELGRZYMKĄ
PRZEWODNIKÓW NA JASNĄ GÓRĘ.
Rekolekcje prowadzi ks. Maciej Ostrowski. Odjazd autokaru spod Domu Turysty o godz.
7.00. Szczegóły i zapisy w Duszpasterstwie do 6 lutego.
18 MARCA – SANKTUARIUM BŁ.
JANA PAWŁA II (ul. Józefa
Marcika 3; Łagiewniki) Msza św.
o godz. 12.00 i zwiedzanie kościoła.
1 KWIETNIA – NIEDZIELA PALMOWA W ŻEGOCINIE. Odjazd
autokaru spod Domu Turysty
o godz. 7.00. Szczegóły i zapisy
w Duszpasterstwie do 27 lutego.
14 KWIETNIA (sobota) – DOLINA
MNIKOWSKA.
Rozpoczęcie
sezonu turystyki nizinnej PTTK.
Msza św. o godz. 12.00. Szczegóły i zapisy w Duszpasterstwie
do 7 marca.
13
SPOTKANIA Z BOGIEM NA TURYSTYCZNYM SZLAKU
22 KWIETNIA – HALA ŁABOWSKA. Rozpoczęcie sezonu turystyki górskiej PTTK. Msza św.
o godz. 12.00. Odjazd autokaru spod Domu Turysty o godz.
6.30. Szczegóły i zapisy w Duszpasterstwie do 7 marca.
26 KWIETNIA - 6 MAJA – PIELGRZYMKA DO WŁOCH (CASCIA SANKTUARIUM ŚW.
RITY I RELIKWIE BŁ JANA
PAWŁA II W RZYMIE) wg
osobnego programu. Odjazd
autokaru spod kościoła św.
Stanisława Kostki 26. kwietnia
o godz. 17.00. Szczegóły i zapisy w Duszpasterstwie.
12 MAJA (sobota) – MAJÓWKA
NA POTRÓJNEJ. Odjazd autokaru spod Domu Turysty o
godz. 7.00. Szczegóły i zgłoszenia w Duszpasterstwie do 16
kwietnia.
2-3 CZERWCA – PIŃCZÓW. XXVII
PIELGRZYMKA TURYSTÓW.
Odjazd autokaru spod Domu
Turysty o godz. 7.00. Szczegóły
i zapisy w Duszpasterstwie do 8
maja.
7 PAŹDZIERNIKA – ZAKOŃCZENIE SEZONU PTTK. Godz.
9.00 Droga Krzyżowa z Sidziny
W. Polany. Godz. 12.00 Msza
św. w kaplicy Matki Bożej Opiekunki Turystów na Okrąglicy.
14
Godz. 13.00 zakończenie zlotu
przy schronisku na Hali Krupowej. Odjazd autokaru spod
Domu Turysty o godz. 7.00. Zapisy w Duszpasterstwie do 10
września.
2 GRUDNIA – KOŚCIÓŁ P.W. ŚW.
JÓZEFA OBLUBIEŃCA NMP
(os. Kalinowe 5). Msza św.
o godz. 13.00 i zwiedzanie kościoła.
13-14 PAŹDZIERNIKA – XX Seminarium „Sacrum i przyroda”
– OJCOWSKI PARK NARODOWY Szczegóły i zapisy w Duszpasterstwie do 10 września, informacja także na stronie www.
pastoralna.pl
SPOTKANIA DUSZPASTERSTWA
TURYSTYCZNEGO
Kościół p.w. św. Stanisława Kostki
na Dębnikach (podziemia),
godz. 17.30.
21 PAŻDZIERNIKA – Dolina Będkowska – Zakończenie sezonu
turystyki nizinnej PTTK.
Msza św. o godz. 12.00. Szczegóły i zapisy w Duszpasterstwie
do 17 września.
10 LISTOPADA (sobota) – CMENTARZE I WOJNY ŚWIATOWEJ
W BESKIDZIE NISKIM. Odjazd
autokaru spod Domu Turysty
o godz. 7.00. Szczegóły i zapisy w Duszpasterstwie do 9 października.
18 LISTOPADA – KOŚCIÓŁ P.W.
ŚW. JANA CHRZCICIELA (ul.
Dobrego Pasterza 117).
Msza św. o godz. 14.00 i zwiedzanie kościoła.
14 LUTEGO – Msza św. i spotkanie
z s dr Bogną Młynarz – Promieniowanie Jezusem. Sylwetka
Służebnicy Bożej Zofii Tajber.
28 LUTEGO – Krąg Biblijny.
13 MARCA – Msza św. i prelekcja:
Natalia Figiel – Nepalskie wędrowanie.
20 MARCA – Spotkanie przed pielgrzymką do Cascia i Rzymu
(przeźrocza).
10 KWIETNIA – Msza św. i prelekcja: Piotr Herzog – Wędrówka
po Armenii.
22 MAJA – Krąg Biblijny.
12 CZERWCA – Msza św. i prelekcja: Julian Ślusarczyk – Ekspresem przez Skandynawię.
25 WRZEŚNIA – Msza św. inauguracyjna i prelekcja: Krystyna Woźniczka – Z Krakowa do
Santiago.
9 PAŹDZIERNIKA – Msza św. i prelekcja: prof. Tadeusz Zawora –
Dziedzictwo kulturowe obszarów wiejskich Małopolski jako
atrakcja turystyczna.
23 PAŹDZIERNIKA – Krąg Biblijny.
13 LISTOPADA – Msza św. za
zmarłych turystów połączona
z wypominkami (proszę przygotować wypominki) i prelekcja:
Maria Baścik – Szlakiem podkrakowskich źródeł.
27 LISTOPADA – Otwarte zebranie
Koła PTTK „Pielgrzym”.
11 GRUDNIA – Msza św. i spotkanie – Rok w przeźroczach.
24 KWIETNIA – Spotkanie przed
pielgrzymką do Cascia i Rzymu.
8 MAJA – Msza św. i prelekcja: dr
hab. Jarosław Balon – Przyroda
i kultura północnych Indii.
15
SPOTKANIA Z BOGIEM NA TURYSTYCZNYM SZLAKU
WYCIECZKI POŁĄCZONE ZE
ZDOBYWANIEM DZIECIĘCEJ
KRAJOZNAWCZEJ ODZNAKI
IM. JANA PAWŁA II
Wycieczki mogą być zorganizowane przez Duszpasterstwo
pod
warunkiem
wcześniejszego zgłoszenia grupy co najmniej
15-osobowej.
Wszelkie inne informacje
uzyskać można:
- Podczas spotkań Duszpasterstwa Turystycznego.
- W Duszpasterstwie Służby Liturgicznej ul. Wiślna 12/6 (Diakonia
Krajoznawczej Odznaki im. Jana
Pawła II) w poniedziałki godz.
16.00-17.00, tel. 12/628-82-30
lub u ks. Macieja Ostrowskiego,
tel. 12/266-01-09 i Kazimierza
Synowskiego, tel. 12/637-29-53.
- Na stronie internetowej:
www.duszpasterstwo-pielgrzym.
krakow.pl
• Każdą wycieczkę prowadzi przewodnik PTTK. Uczestnicy ubezpieczają się we własnym zakresie.
• Zbiórka uczestników na 15 minut przed odjazdem autokaru
(w tym czasie podstawiony jest
autokar); odjazd punktualnie
o wyznaczonej godzinie.
16
• Na wszystkie wycieczki lub pielgrzymki autokarowe można zapisywać się 3 miesiące wcześniej.
Przy zapisie obowiązuje wpłata zaliczki, a miesiąc wcześniej
ostateczna wpłata wpisowego.
W razie rezygnacji wpisowe nie
będzie zwracane w przypadku
realizacji imprezy bez kompletu
uczestników.
• Zapraszamy do zdobywania
Krajoznawczej Odznaki im. Jana
Pawła II.
• Turystyczną działalność Duszpasterstwa animuje Koło PTTK nr 1
„Pielgrzym”. Zachęcamy do zapisywania się do naszego Koła.
INNE SPOTKANIA
LUTY
–
MIĘDZYNARODOWY
DZIEŃ PRZEWODNIKA – Msza
św. i spotkanie przewodników.
Szczegóły w duszpasterstwie
oraz na stronie
www.duszpasterstwo-pielgrzym.
krakow.pl
31 MARCA – PRZEŁ. KROWIARKI
– Msza św. w rocznicę odejścia
do Domu Ojca bł. Jana Pawła II,
godz. 11.00; informacje: Schronisko na Markowych Szczawinach: tel. 33/877-51-05 oraz na
stronie www.markowe.wierch.pl
10 CZERWCA – ŚNIEŻNICA – Odpust ku czci św. Jadwigi Królowej, godz. 12.00; informacje:
tel. 18/331-43-20;
www.snieznica.ksm.org.pl
5 SIERPNIA – ŚNIEŻNICA – Odpust ku czci Matki Bożej Śnieżnej; godz. 17.00; informacje:
tel. 18/331-43-20 lub na stronie
www.snieznica.ksm.org.pl
9 WRZEŚNIA – BABIA GÓRA –
MSZA ŚW. PRZY KAPLICZCE
KRÓLOWEJ BABIEJ GÓRY Organizuje Sekcja Babiogórska
GOPR – www.babiagora.iaw.pl;
informacje także w Schronisku
na Markowych Szczawinach:
tel. 33/877-51-05 oraz na stronie
www.markoweszczawiny.pttk.pl
GROŃ JANA PAWŁA II
(LESKOWIEC)
Terminy Mszy św. o godz. 12.00:
1 kwietnia (Msza św. z poświęceniem palm).
3 maja (Msza św. w rocznicę beatyfikacji JPII).
13 maja (VIII Ogólnopolska Pielgrzymka Przewodników).
10 czerwca (XXXI Rajd Górski Szlakami Jana Pawła II).
17 czerwca (spotkanie ruchu abstynentów).
8 lipca (Mszy św. przewodniczy bp.
J. Zimniak).
22 lipca (Msze św.)., 12 sierpnia
(Mszy św. przewodniczy bp.
J. Zimniak), 26 sierpnia (Pielgrzymka dek. Wadowickiego)
16 września (odpust Podwyższenia
Krzyża Świętego)
30 września (VII Pielgrzymka Solidarności Ziemi Wadowickiej).
14 października (XII Dzień Papieski).
Informacje:
www.gron.diecezja.bielsko.pl
oraz S. Jakubowski – Andrychów, tel. 33/875-27-68.
SPOTKANIA
W BESKIDZIE WYSPOWYM
Cykl spotkań „Odkryj Beskid Wyspowy”; w programie Msze św. na
szczytach Beskidu
Informacje:
www.odkryjbeskidwyspowy.pl
polecamy też
www.beskidwyspowy.eu
SPOTKANIA
NA PAPIESKICH SZLAKACH
Organizuje Fundacja Szlaki Papieskie wraz z parafiami i instytucjami
lokalnymi.
Informacje:
www.szlakipapieskie.pl
oraz tel. 12/654-90-96.
17
Święta Scholastyka, dziewica
Scholastyka pochodziła z Nursji
i była bliźniaczką św. Benedykta. Na
miejscu ich urodzenia stoi skromny
kościół pw. św. Benedykta. W podziemiach kościoła znajduje się część
muru, który stanowił dom rodzinny
św. Scholastyki i św. Benedykta.
Scholastyka była niewątpliwie od
dziecka pod urokiem św. Benedykta.
Towarzyszyła też mu w jego podróżach
i naśladowała jego tryb życia, poświęcony Panu Bogu. Kiedy św. Benedykt
założył pierwszy klasztor w Subiaco,
ona poniżej założyła podobny klasztor
dla niewiast. Do dnia dzisiejszego istnieją tam dwa klasztory na wzgórzach
w pobliżu Subiaco: w Plombariola –
żeński klasztor św. Scholastyki i męski
klasztor św. Benedykta. Można także
oglądać grotę, gdzie się spotykali na
świętych rozmowach. Podobnie działo
się na Monte Cassino.
Kiedy spotykali się po raz ostatni na tej ziemi, ich słodka rozmowa
przedłużyła się do nocy. Św. Benedykt
chciał już odejść wraz ze swymi towarzyszami, ale Święta błagała go, by
jeszcze pozostał. Kiedy jednak ten stanowczo się temu oparł i już zamierzał
odejść, na prośbę Scholastyki zaczął
padać tak silny deszcz, że zmusił go do
pozostania całą noc. Święty brat uczynił swojej siostrze łagodną wymówkę:
„Coś uczyniła, siostro moja? Nie mogę
wrócić do braci, którzy dziwić się będą,
18
że tak długo nie wracam”. Na to Święta: „Prosiłam cię, a ty mnie nie chciałeś
wysłuchać. Zwróciłam się przeto do
Boga i zostałam wysłuchana”. A potem
ze słodką przekorą dodała: „Jeśli ci tak
spieszno, to idź teraz”. Wypowiadała
te słowa w tym czasie, kiedy ulewa szalała na zewnątrz. Było to ich ostatnie
spotkanie na ziemi. Scholastyka umarła 10 lutego 542 r. Według relacji św.
Grzegorza Wielkiego, zapisanej w jego
„Dialogach”, trzeciego dnia po śmierci
siostry, kiedy św. Benedykt patrzył ze
swojej celi na świat i na klasztor, w którym żyła św. Scholastyka, ujrzał jej duszę w postaci białej gołąbki, unoszącej
się do nieba. Posłał natychmiast braci
po jej ciało i złożył je w grobie, który
w kościele swego klasztoru dla siebie
przygotował. Relikwie jej znajdowały
się we Fleury, dokąd zostały przeniesione po najeździe na klasztor na Monte Cassino Longobardów i zniszczeniu
go w roku 587. Obecnie są w Le Mans.
Część ich otrzymało Monte Cassino.
Scholastyka uważana jest za matkę
duchową rodzin wszystkich benedyktynek. Czczona jest także jako patronka Le Mans i Subiaco.
W ikonografii Święta przedstawiana jest z gołębiem. Sztuka religijna ukazuje św. Scholastykę w habicie
benedyktyńskim. Jej atrybutami są:
krzyż, księga, pastorał ksieni.
19
POWARSZTATOWA WYSTAWA IKON
NA DĘBNIKACH
Od trzech lat w oratorium Parafii
św. St. Kostki na Dębnikach, raz w tygodniu, odbywają się warsztaty artystyczne prowadzone przez ks. Leszka
i ks. Roberta Kruczków oraz St. Wykł.
ASP Kazimierza Bednarza. W ramach
warsztatów prowadzony jest kurs pisania ikon, malarstwa sztalugowego,
rysunku, małych form rzeźbiarskich
oraz konserwacji zabytków.
12 czerwca br. po raz pierwszy
prowadzący, wraz z uczestnikami zorganizowali wystawę prac. Przez całą
niedzielę można było podziwiać ikony,
rzeźby i rysunki w odpowiednio stworzonej ku temu atmosferze. W tle było
słychać muzykę cerkiewną, powietrze
przenikał zapach kadzidła i płonących
świec. Warto zauważyć, że wśród wielu świętych, których ikony malowali
uczestnicy warsztatów, obok licznych
przedstawień Chrystusa, największą
część stanowiły ikony maryjne. Najświętsza Maryja Panna Niepokalana, czy też z Dzieciątkiem na ręku,
a zwłaszcza „Nieustającej Pomocy”
pozostaje ulubionym tematem, bo zawiera określone przesłanie. Różne elementy ukazane w ikonach maryjnych
mówią nam o Bogu obecnym wśród
nas, o drodze Krzyża, o pełnym miłości wstawiennictwu Maryi i o świetle
przyszłej chwały, którą symbolizuje
złote tło.
Zdjęcia: Mirosław Kapitan
Janina Węgrzyn
Anna Stanowska
Zofia Sołtysik
20
21
POWARSZTATOWA WYSTAWA IKON NA DĘBNIKACH
Anna Gajda
Mirosław Kapitan (płaskorzeźba)
Ewa Rożyło-Malarz
Daniel Kessler
Ewa Rożyło-Malarz
22
Krystyna Żurek
23
Subiektywny przewodnik
po Mszy świętej
Obrzęd, w którym tyle razy
uczestniczyłeś kryje dynamikę,
której postronny obserwator na
równi ze znudzonym uczestnikiem dostrzec nie mogą...
Tajemnica wiary
Wiara to modlitwa? Wiara to
moralne zasady? Niezupełnie. U
jej podstaw leżą zbawcze wydarzenia. Te, które już się stały i to,
które nastąpi kiedyś.
„Oto wielka tajemnica wiary”. Co
nią jest? Ano to, co przed chwilą
wydarzyło się na ołtarzu. Chleb zamienił się w Ciało Chrystusa, wino
w Jego Krew. Uczestniczący w Eucharystii mają niesamowitą możliwość nie tylko wspominania, ale
przede wszystkim uczestniczenia
w tym, co wydarzyło się dwa tysiące lat temu w Wieczerniku. Bo Ciało i Krew Chrystusa na ołtarzu są
w tym momencie jak najbardziej realne. Jeśli jednak pamięta się o tym,
że Uczta w noc przed męką Jezusa
była zapowiedzią tego, co miało się
wydarzyć – wydania za nas Jego
24
Ciała i przelania Krwi – wtedy obrzęd Mszy nabiera szerszego wymiaru: staje się uobecnieniem męki
i śmierci Chrystusa. Jakiś tajemniczy wehikuł czasu zabiera uczestników Eucharystii pod krzyż. By
z krzyża czerpali pokarm duchowy
oraz napój. By spożywając go mieli
życie wieczne.
To wielka tajemnica wiary, którą
trzeba – jak określają rzadziej używane w tym momencie wezwania
kapłana do wyznania wiary – „wysławiać” i „uwielbiać”. Dlatego
wierni odpowiadają: „Ile razy ten
chleb spożywamy i pijemy z tego kielicha, głosimy śmierć Twoją, Panie,
oczekując Twego przyjścia w chwale”.
Albo: „Panie, Ty nas wybawiłeś przez
krzyż i zmartwychwstanie swoje, Ty
jesteś Zbawicielem świata”. Charakterystyczne, że owo wyznanie wiary w tym momencie koncentruje
się na dwóch podstawowych prawdach: śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa oraz na Jego powtórnym przyjściu. „Głosimy śmierć
Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy
Twego przyjścia w chwale” – brzmi
najbardziej znana aklamacja. Albo
„Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał, Chrystus powróci”. Dlaczego akurat te, a nie inne?
To dwa fundamenty naszej wiary. Z nich wszystko wypływa. Nasze modły, obyczaje czy moralne
zasady niewiele byłyby bez nich
warte. Bez śmierci i zmartwychwstania Jezusa nie zostalibyśmy
odkupieni. To niby wiemy. Ale
kiedy brakuje nam wychylenia ku
przyszłości – pamięci o tym, że
„Chrystus powróci” – łatwo zamieniamy naszą wiarę w światopoglądową ideę, element obyczaju czy
narzędzie politycznej identyfikacji. „Oczekujemy Twego przyjścia”
sprawia, że życie staje się drogą do
wiecznej ojczyzny, a człowiek na
niej wędrowcem.
W roku liturgicznym najbardziej uroczyście obchodzimy Boże
Narodzenie i Wielkanoc. Prawda
o powtórnym przyjściu naszego
Pana gdzieś ginie. Uroczystość
Chrystusa – Króla Wszechświata,
mimo wyraźnych akcentów eschatologicznych w liturgii, odbierana
bywa zwykle jako przejaw triumfu
Chrystusa w dzisiejszym świecie.
W Adwencie, którego większość
poświęcona jest oczekiwaniu na
paruzję (powtórne przyjcie Chrystusa), prawda o tym fakcie ginie
przytłoczona pełnym krzątaniny,
niecierpliwym oczekiwaniem na
błyskające bombki i sianko na wigilijnym stole. Ale podczas każdej
Mszy Kościół mi przypomina, co
jest moim ostatecznym celem. Oby
to „oczekuję”, „Chrystus powróci”
zmieniło się w sercu w tęskne „Marana tha”. Przyjdź Panie Jezu.
Andrzej Macura
25
Z życia Kościoła w Polsce
Ingres Metropolity
Częstochowskiego
Uroczysty ingres abp. Wacława
Depo, nowego metropolity częstochowskiego, odbył się 2 lutego,
w święto Ofiarowania Pańskiego.
Arcybiskup Wacław Depo jest
piątym biskupem diecezjalnym Kościoła częstochowskiego. Jego ingres
do archikatedry Świętej Rodziny w
Częstochowie odbył się w święto
Ofiarowania Pańskiego, 2 lutego br.
Znamienne, że dokładnie tego samego dnia i o tej samej godzinie odbyła
się na Jasnej Górze uroczystość święceń biskupich pierwszego biskupa
częstochowskiego Teodora Kubiny
(1925-1951), który następnie odbył ingres do kościoła katedralnego
Świętej Rodziny i objął rządy w diecezji.
W ingresie abp. Depo wziął
udział abp Celestino Migliore, nuncjusz Apostolski w Polsce. Obecny
był także abp Józef Michalik, przewodniczący Konferencji Episkopatu
Polski i metropolita przemyski (abp
Depo był dotychczas biskupem diecezji zamojsko-lubaczowskiej, która
wchodzi w skład metropolii przemyskiej). W ingresie udział wzięli
też prymas Polski abp Józef Kowalczyk i abp Zygmunt Zimowski,
26
przewodniczący Papieskiej Rady ds.
Służby Zdrowia.
Nowy metropolita częstochowski abp Wacław Depo urodził się 27
września 1953 r. w Szydłowcu koło
Radomia. Po maturze wstąpił do
Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, a 3 czerwca
1978 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Po wikariacie został skierowany na
studia na Katolickim Uniwersytecie
Lubelskim. Jest doktorem teologii
dogmatycznej. Przez szereg lat był
duszpasterzem akademickim, ojcem
duchownym księży diakonów i wykładowcą radomskiego seminarium.
Od 1990 r. pełnił funkcję rektora
Wyższego Seminarium Duchownego
Diecezji Sandomiersko-Radomskiej,
a po podziale administracyjnym diecezji w 1992 r. – pierwszego rektora
Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Radomskiej. Od roku
1999 aż do nominacji biskupiej był
przewodniczącym Konferencji Księży Rektorów Wyższych Seminariów
Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych. W latach 2001-2006 był też
konsultorem Konferencji Episkopatu Polski ds. Duchowieństwa i Rady
Naukowej KEP. 5 sierpnia 2006 r.
Benedykt XVI mianował go biskupem zamojsko-lubaczowskim. Święcenia biskupie przyjął 9 września
2006 r. i odbył jednocześnie ingres do
opr. JK na podstawie materiałów z Biura Prasowego KEP
katedry zamojskiej. 29 grudnia 2011
r. Ojciec Święty mianował go arcybiskupem metropolitą częstochowskim.
W Konferencji Episkopatu Polski pełni funkcję przewodniczącego
Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi
Przełożeni Zakonni, jest członkiem
Komisji Duchowieństwa i Sekcji
Nauk Teologicznych Komisji Nauki
Wiary, a także delegatem Episkopatu przy Krajowej Radzie Katolików
Świeckich.
Biskup Depo wykłada w Katedrze
Personalizmu Chrześcijańskiego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jest autorem licznych publikacji
m.in. „Ewangelia pielgrzymująca”,
„Raduj się twoją wiarą...” oraz artykułów, w tym dotyczących mariologii, jak: „Apel Jasnogórski modlitwą
zawierzenia”, „Maryja – Świadek
Chrystusa i Matka Naszego Narodu”, „Maryja Królowa Polski we
współczesnym etosie narodu”, „Jasna Góra przestrzenią «wyobraźni
miłosierdzia»”.
Rezygnacja
bp. Gerarda Bernackiego
Benedykt XVI przyjął rezygnację bp. Gerarda Bernackiego z pełnienia posługi biskupa pomocniczego archidiecezji katowickiej.
Biskup Gerard Bernacki został 24
lata temu mianowany biskupem pomocniczym katowickim i posługę tę
pełnił do 31 stycznia 2012 r. Ojciec
Święty Benedykt XVI przyjął jego rezygnację, złożoną zgodnie z kan. 411
i kan. 401 § 2 KPK.
Jako biskup pomocniczy katowicki, bp Bernacki pełnił funkcję wikariusza generalnego archidiecezji
katowickiej. Był też egzaminatorem
diecezjalnym, członkiem kolegium
konsultorów, rady kapłańskiej i duszpasterskiej.
Biskup Gerard Bernacki pochodzi
z Książenic koło Rybnika. Urodził się
3 listopada 1942 r. W 1961 r. wstąpił
do Wyższego Śląskiego Seminarium
Duchownego z siedzibą w Krakowie.
4 czerwca 1967 r. z rąk biskupa Herberta Bednorza otrzymał święcenia
kapłańskie w Katowicach.
Był wikariuszem w parafii
w Orzeszu, a później w Bielsko-Białej, gdzie dodatkowo pełnił posługę
kapelana szpitalnego. W latach 19731977 był rektorem domu rekolekcyjnego w Kokoszycach. Kolejne sześć
lat spędził na studiach w Rzymie.
Na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim doktoryzował się w 1980 r.
w zakresie teologii życia wewnętrznego, a na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu
(Angelicum) uzyskał w 1983 r. tytuł
27
Z życia Kościoła w Polsce
doktora nauk teologicznych w zakresie teologii moralnej.
Po powrocie do kraju, pełnił obowiązki proboszcza w Rybniku, kapelana szpitala w Katowicach, a następnie – od roku 1984 – sekretarza
biskupa katowickiego Damiana Zimonia.
18 marca 1988 r. został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji katowickiej oraz biskupem
tytularnym Sala Consilina. Sakrę
biskupią z rąk kard. Franciszka Macharskiego przyjął 16 kwietnia 1988 r.
Nowe kierunki
na Uniwersytecie Papieskim
„Superwizja w zawodach wsparcia społecznego” i „Asystent rodziny” – to dwa nowe kierunki studiów
podyplomowych, które ruszają na
Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II
w Krakowie. Oferta skierowana jest
do absolwentów studiów I i II stopnia kierunków: praca socjalna, nauki
o rodzinie, socjologia, psychologia,
pedagogika. Oba kierunki trwają 2
semestry.
Studia na kierunku „Asystent
rodziny” mają na celu przekazanie
umiejętności niezbędnych do pracy
z rodzinami, które borykają się z problemami bezrobocia, przemocy, niepełnosprawności, starości, uzależnie-
28
nia czy problemów wychowawczych
oraz wiedzę dotyczącą instytucji
wsparcia społecznego i ich kompetencji, a także budowania systemu
wsparcia. „Kandydat będzie przygotowywany do pracy w ośrodkach
pomocy społecznej, w powiatowych
centrach pomocy rodzinie, w samorządowych instytucjach profilaktyki
społecznej oraz innych instytucjach
i organizacjach działających w systemie pomocy dziecku i rodzinie,
a także do bezpośredniej pracy z rodziną w miejscu jej zamieszkania,
podjęcia działań wspierających, profilaktycznych i naprawczych, zapobiegających patologii” – mówi Monika Wiertek, rzeczniczka UPJP2.
Natomiast słuchacze kierunku
„Superwizja w zawodach wsparcia
społecznego” będą mogli zdobyć
wiedzę dotyczącą rozpoznawania
i diagnozowania przyczyn trudności
w relacjach interpersonalnych, przeżywanych przez pracowników w ich
kontaktach z klientami. „Ewidentną
korzyścią zawodową, jakie powinna
dać superwizja osobom pracującym
w systemie wsparcia, jest uzyskanie
lepszego wglądu w przyczyny trudności, jakich doświadczają w pracy
poprzez uzmysłowienia sobie ważności profesjonalizmu w zawodzie
oraz osobistych doświadczeń i wyznawanych wartości” – podkreśla
Monika Wiertek.
Dziękuję
Proszę
Jeżeli po przeczytaniu Dziękuję – Proszę zrodzi się w nas potrzeba serca aby podzielić się z kimś potrzebującym, aby zaspokoić czyjąś prośbę
to wystarczy tylko podejść do punktu odzieży w naszej parafii i pozostawić
tam to czym chcemy się podzielić. Można tam również pozostawić informację o innych rzeczach, którymi chcielibyśmy się podzielić. Jeżeli prośba
będzie dotyczyła pieniędzy, to można je w kopercie opisanej dla kogo pozostawić w zakrystii naszego kościoła lub w kancelarii parafialnej.
Prosimy:
Oferujemy:
• używaną odzież męską: okrycia
wierzchnie, spodnie, bieliznę,
swetry,
• kuchenkę elektryczną, gazową
4-palnikową,
• buty,
• łóżeczko dziecinne,
• pralkę automatyczną,
• stołki,
• koce i śpiwory,
• odzież damską, męską i dziecięcą,
Dziękujemy za:
• wszystkie przekazane rzeczy,
Kontakt z Zespołem Charytatywnym poprzez Kancelarię Parafialną,
zakrystię lub panie w punkcie odzieży tel.: 601 182 038, 510 500 519,
691 881 181. Przyjmowanie rzeczy odbywa się w poniedziałki od 17.00 do
18.00, a wydawanie w czwartki od 16.00 do 18.00. Prosimy o przynoszenie
rzeczy czystych i sprawnych.
29
tydzień w modlitwie
5 II 2012 – 5 Niedziela Zwykła,
Czyt.:Hi 7, 1-4. 6-7; Ps 147A, 1-2. 3-4. 5-6;
1 Kor 9, 16-19. 22-23; Mk 1, 29-39;
700 · w intencji Parafian,
830 · w intencji członków Żywego Różańca
i ich rodzin, o pełnie łask Bożych,
1000 · w intencji Magdaleny Kasprzyk i Mariusza o zdrowie, błogosławieństwo
Boże na dalsze dni życia i dla Małgorzaty i rodziców
1130 · w int. śp. Tadeusza Faber w 7 rocz.
śm.,
· w int. śp. Józefa Wycisk (gregoriańska),
· w int. śp. Teresy i Mariana Klimczyków (gregoriańska),
1300 · w int. śp. Krzysztofa Pigonia w 11
rocz. śm.,
· w int. śp. Jerzego Kluski oraz zmarłych z rodzin Klusków i Markowskich,
1800 · w int. śp. Tadeusza Sopaty (gregoriańska),
7 II 2012
Czyt.: 1 Krl 8, 22-23. 27-30;
Ps 84, 3-4. 5 i 10. 11; Mk 7, 1-13;
700 · w int. śp. Heleny i Romana (gregoriańska),
· w int. śp. Józefa Wycisk (gregoriańska),
· w int. śp. Teresy i Mariana Klimczyków (gregoriańska),
· w int. śp. Tadeusza Sopaty (gregoriańska),
800 · w int. śp. Mieczysława Murawskiego
w 1 rocz. śm.,
· w int. śp. Bogumiły Stożek od
Agnieszki i Bartłomieja Korczów,
1800 · w intencji Pelagii dziękczynna z okazji
80 rocznicy urodzin z prośbą o Boże
błogosławieństwo przez przyczynę
Matki Bożej Wspomożenia Wiernych,
9 II 2012
Czyt.: 1 Krl 11, 4-13;
Ps 106, 3-4. 35-36. 37 i 40;
Mk 7, 24-30;
700 · w int. śp. Heleny i Romana (gregoriańska),
· w int. śp. Józefa Wycisk (gregoriańska),
· w int. śp. Teresy i Mariana Klimczyków (gregoriańska),
· w int. śp. Tadeusza Sopaty (gregoriańska),
800 · w int. śp. Antoniego i Zofii Węgrzynów oraz ich zmarłych rodziców,
1800 · w intencji Anny dziękczynna za opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych z prośbą o Boże błogosławieństwo,
11 II 2012
Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny
z Lourdes,
Czyt.: 1 Krl 12, 26-32; 13, 33-34;
Ps 106, 6-7a. 19-20. 21-22;
Mk 8, 1-10;
700 · w int. śp. Heleny i Romana (gregoriańska),
· w int. śp. Józefa Wycisk (gregoriańska),
· w int. śp. Teresy i Mariana Klimczyków (gregoriańska),
· w int. śp. Tadeusza Sopaty (gregoriańska),
800 · w int. śp. Bogumiły Karcz, od Wacława Karcz,
1700 · adoracja Najświętszego Sakramentu,
1800 · w intencji dziękczynnej za uratowanie
życia Moniki i jej dzieci z wypadku samochodowego z prośbą o łaski i błogosławieństwo Boże dla rodziny,
· w intencji Parafian,
6 II 2012
Wspomnienie św. Pawła Miki i Towarzyszy,
męczenników,
Czyt.: 1 Krl 8, 1-7. 9-13; Ps 132, 6-7. 9-10;
Mk 6, 53-56;
700 · w int. śp. Heleny i Romana (gregoriańska),
· w int. śp. Józefa Wycisk (gregoriańska),
· w int. śp. Teresy i Mariana Klimczyków (gregoriańska),
· w int. śp. Alicji o radość Nieba,
· w intencji Moniki o zdrowie,
800 · w int. śp. Tadeusza Sopaty (gregoriańska),
1800 · w int. śp. ks. Tadeusza Przybylskiego
od wiernych przyjaciół,
· w intencji dzieci o Boże błogosławieństwo przez przyczyną bł. Jana
Pawła II,
8 II 2012
Czyt.: 1 Krl 10, 1-10;
Ps 37, 5-6. 30-31. 39-40;
Mk 7, 14-23;
700 · w int. śp. Heleny i Romana (gregoriańska),
· w int. śp. Józefa Wycisk (gregoriańska),
· w int. śp. Teresy i Mariana Klimczyków (gregoriańska),
800 · w int. śp. Tadeusza Piszczka w 38
rocz. śm.,
· w int. śp. Tadeusza Sopaty (gregoriańska),
1800 · w intencji próśb i podziękowań do
Matki Bożej,
· w intencji członków Zespołu Charytatywnego oraz ks. Leszka Kruczka,
o błogosławieństwo Boże i dalszą
opiekę,
10 II 2012
Wspomnienie św. Scholastyki, dziewicy,
Czyt.: 1 Krl 11, 29-32; 12, 19;
Ps 81, 10-11ab. 12-13. 14-15;
Mk 7, 31-37;
700 · w int. śp. Heleny i Romana (gregoriańska),
· w int. śp. Józefa Wycisk (gregoriańska),
· w int. śp. Teresy i Mariana Klimczyków (gregoriańska),
· w int. śp. Tadeusza Sopaty (gregoriańska),
800 ·
1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego,
1800 · w int. śp. Stanisławy Dziedzic,
· w int. śp. Józefa Mydlarza w 4 rocz.
śm.,
· w int. śp. Jana Polewki w 6 rocz. śm.,
ożycie wieczne,
· w int. śp. Urszuli Haliżak,
12 II 2012 – 6 Niedziela Zwykła,
Czyt.: Kpł 13, 1-2. 45-46; Ps 32, 1-2. 5 i 11;
1 Kor 10, 31 · 11, 1; Mk 1, 40-45;
700 · w int. śp. Tadeusza Sopaty (gregoriańska),
830 · w int. śp. Marii, Michała, Kazimierza
Motaków oraz Michaliny Pachoty,
· w int. śp. Guzik Janiny w 3 rocz. śm.,
1000 · w int. śp. Heleny i Romana (gregoriańska),
· w int. śp. Krystyny Kosmal od męża
Józefa, synów i córek,
1130 · w int. śp. Haliny Jakubowicz i Stanisławy Barańskiej,
· w int. śp. Józefa Wycisk (gregoriańska),
1300 · w int. śp. Teresy i Mariana Klimczyków (gregoriańska),
· w int. śp. Jana Polewki w 6 rocz. śm.,
o zecie wieczne,
1800 · w int. śp. Doroty Gogol w 4 rocz. śm.,
30
31
Ogłoszeniaparafialne
V NIEDZIELA ZWYKŁA
1. Z okazji pierwszej niedzieli miesiąca po każdej mszy św. adoracja Najświętszego Sakramentu.
2. O 17.00 Zmiana tajemnic Żywego Różańca i nieszpory niedzielne.
3. Zachęcamy do lektury prasy katolickiej.
4.Dzisiejsza taca przeznaczona
jest na inwestycje planowane
w tym roku w naszej świątyni. Niech Pan Bóg wynagrodzi
swymi łaskami każdą troskę
o wspólne dobro jakim jest nasz
kościół.
5. W czwartek 9 lutego obchodzimy 111 rocznicę urodzin s. Bożego Jana Tyranowskiego. Modlimy się o beatyfikację naszego
parafianina, świeckiego apostoła i mistrza życia duchowego.
5
LUTy
2012
W tym tygodniu w liturgii wspominamy:
•Dziś przypada wspomnienie Św.
Agaty, dziewicy i męczennicy na
wieczornym nabożeństwie poświęcimy chleb i wodę
• W piątek 10 lutego wspominamy
św. Scholastykę, dziewicę
• W sobotę 11 lutego wspominamy NMP z Lourdes (szczególny
dzień modlitwy w intencji chorych
ks. Jan Dubas SDB, proboszcz
Redakcja:
Ks. Jan Dubas, Teresa Flanek, Magdalena Dudek, Maria Kantor, Zofia Niemiec,
Łukasz Pilarczyk, red. nacz. Janusz Kościński, Wojciech Pietras
tel. (012) 269 16 18
Internet: http://debniki.sdb.org.pl
32
koszt.wydania 0,90 zł