Nr wniosku: 219905, nr raportu: 18922. Kierownik (z rap.): prof. dr

Nr wniosku: 219905, nr raportu: 18922. Kierownik (z rap.): prof. dr hab. Bogdan Koszel
Autorom projektu udalo się zweryfikować podstawowe hipotezy badawcze i wskazać, że:
od początku integracji europejskiej stosunki francusko-niemieckie opierały się na dokuczliwym equilibre des
desequilibres. Przewaga gospodarcza Niemiec kompensowana była przez polityczną przewagę Francji i na odwrót.
Trwałość francusko-niemieckiego motoru integracji zapewniła WE systematyczny rozwój. Przywództwo obu państw
nigdy nie było i nie jest kwestionowane przez kolejnych członków UE. Doceniają oni wkład obu państw w zjednoczenie
kontynentu i wprawdzie z różnym natężeniem, ale popierają przywództwo Berlina i Paryża w procesie integracji
europejskiej.
Nadal olbrzymi wpływ na obecny rozwój procesów integracyjnych ma bliska kooperacja francusko-niemiekciego
"małżeństwa" (le couple franco-allemand). Sukcesy i trwałość w tej współpracy dwustronnej wpływają korzystnie i
stymulująco na bieg spraw europejskich, ich zahamowanie i zakłócenia sprzyjają powstawaniu pęknięć w konstrukcji
europejskiej.
Bliskie współdziałanie Niemiec i Francji widoczne jest szczególnie w realizacji unii walutowo-gospodarczej i
przezwyciężaniu następstw kryzysu strefy euro, w realizacji „przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości",
mniej przy uregulowaniu problemu uchodźców.Inne sprzeczności ujawniają się w obszarze WPZiB i WPBiO, relacjach
transatlantyckich, w podejściu do Europejskiej Polityki Sąsiedztwa, poszerzenia o nowych członków i zaangażowaniu w
debacie na rzecz przyszłości integracji europejskiej.
Konieczność współpracy Niemiec z Francją osłabia wyraźnie niemieckie dążenia do odgrywania czołowej roli w Unii
Europejskiej w XXI w. Niemcy podejmują próby wzmocnienia swojej pozycji międzynarodowej w relacjach zarówno
transatlantyckich, jak i w Unii Europejskiej. W drugiej dekadzie XXI w.pozostały samotnym liderem (reluctant Hegemon.
Hegemon wider Willen) w tej organizacji.
Ton kluczowej debacie o przyszłości Europy i integracji europejskiej nadają w XXI w. Niemcy. Francja natomiast
znajduje się w pewnej defensywie. W Berlinie i Paryżu istnieje świadomość, że oba państwa są skazane na przywództwo i
współpracę w Unii Europejskiej, gdyż załamanie motoru francusko-niemieckiego (décrochage) miałoby trudne do
wyobrażenia konsekwencje dla przyszłości tej organizacji.
W opinii autorów projektu uzyskane wyniki są ważne dla rozwoju badań w obszarze sstosunków międzynarodowych i
studiów europejskich.