Nauczyciele pięknej mowy - przedszkole
Transkrypt
Nauczyciele pięknej mowy - przedszkole
„Rola nauczyciela w kształtowaniu pięknej poprawnej mowy”- referat przygotowany przez B.Morys- Drogoś Język mówiony i pisany jest podstawowym narzędziem komunikacji społecznej. Umożliwia współżycie z innymi ludźmi, rozmowę pomiędzy nimi, wymianę wrażeń, spostrzeżeń i odczuć. Daje możliwość korzystania z dorobku myślowego, kulturowego i cywilizacyjnego. W dobie współczesności, gdzie media elektroniczne wypierają z życia dziecka kontakty interpersonalne, ważnym zadaniem dorosłych jest tworzenie na każdym etapie rozwoju dziecka sytuacji i warunków sprzyjających osiągnięciu pełnej sprawności językowej. W literaturze przedmiotu uznaje się, że nieporadność językowa jest równoznaczna z nieporadnością intelektualną. Można, zatem stwierdzić, iż dla ucznia osiągnięcie pełnej sprawności językowej jest podstawą rozwoju i warunkiem uniknięcia niepowodzeń szkolnych. Pierwszym i najważniejszym źródłem wiedzy o języku jest środowisko rodzinne. W dzieciństwie dziecko przejmuje wzór mowy, zasady gramatyki i składni od najbliższych. Na tej podstawie buduje własny język, odkrywa nowe słowa, porządkuje je, uczy się nowych zasad i reguł. Wypowiedź dorosłego, będąca wzorem dla dziecka, powinna charakteryzować się nienaganną logiczną strukturą, właściwym doborem wyrazów i zwrotów, poprawnością, ekspresywnością, właściwą intonacją i odpowiednim tempem. W wieku przedszkolnym następuje znaczny postęp w rozwoju mowy dziecka. Bardzo ważne staje się organizowanie przez nauczyciela sytuacji edukacyjnych, które aktywizują dziecko, zachęcają do formułowania swobodnej, ale poprawnej wypowiedzi, wyrażania własnych myśli, komunikatywnej mowy. Aktywizacji rozwoju mowy sprzyjają przede wszystkim te działania, które pobudzają emocje, wyzwalają pozytywne uczucia, odwołują się do doświadczeń dziecka, jego obserwacji i skojarzeń. W wypowiedziach dziecka należy zwrócić uwagę zarówno na stronę brzmieniową języka (głośność, wyrazistość, poprawną artykulację), jak i poprawność form gramatycznych, bogactwo konstrukcji składniowych, spójność zdaniową. Poprawna wypowiedź dziecka powinna być nagrodzona pochwałą. Duże znaczenie w rozwoju języka dziecka spełnia bogata baza utworów literackich należących do zasobów kultury narodowej i ogólnoludzkiej. Czytanie dziecku tych tekstów wpływa znacząco na rozbudzanie potrzeby posługiwania się piękną mową ojczystą, uczy rozumieć jej wartość i znaczenie, poszerza słownictwo dziecka. W toku czytania dzieci poznają określone związki frazeologiczne i struktury syntaktyczne, którymi później chętnie posługują się w mowie potocznej. Usprawnianie funkcji związanych z kształtowaniem i rozwojem mowy powinno następować w parze z kształtowaniem innych funkcji psychicznych. Szczególnie ważne jest tu logiczne myślenie, spostrzegawczość, pamięć i uwaga. Wielostronne kształcenie, dobór odpowiednich metod i form pracy dostosowanych do poziomu dziecka, właściwie zorganizowany proces dydaktyczny to warunek rozwoju języka. W realizacji kształtowania i rozwijania języka uczniów specjalnie ważne zadanie przypada szkole. To w szkole uczeń powinien nauczyć się poprawnie budować coraz dłuższe, bardziej przejrzyste i spójne wypowiedzi. Pracy nad dłuższymi wypowiedziami powinny towarzyszyć ćwiczenia zmierzające do bogacenia czynnego i biernego słownika uczniów. Ich celem jest zapoznanie z różnorodnym słownictwem dotyczącym głównych dziedzin rzeczywistości poprzez wytwarzanie w ich umysłach poprawnych skojarzeń i nazw. W doskonaleniu języka mówionego bardzo ważną rolę odgrywają swobodne wypowiedzi dziecka. Pojawiają się one wówczas, gdy odczuwa ono potrzebę wyrażenia tego, co myśli i czuje, jeżeli edukacja oparta jest na wiązaniu nauki z życiem, obcowaniu ze światem przyrodniczo-społecznym, kontaktach z ludzkim działaniem. Wynika z tego, że doskonalenie mowy dziecka powinno odbywać się nie tylko w trakcie realizacji edukacji polonistycznej, ale też społeczno-przyrodniczej, muzycznej, plastycznej, matematycznej i motoryczno–ruchowej. Wspólne organizowanie uroczystości, konkursów recytatorskich, montaży słowno– muzycznych, biesiad literackich działa również na dzieci pobudzająco i zachęca do aktywności słownej. Dobrze jest jednak pamiętać o tym, aby zbyt wielkie wymagania dotyczące poprawności wypowiedzi nie hamowały swobody i ekspresji mowy dziecka. Cała praca nad językiem mówionym dziecka ma zmierzać do tego, by od najmłodszych lat rozwinąć u niego typ inteligencji lingwistycznej. Pozwoli to dziecku w przyszłości stać się dobrym rozmówcą, umożliwi kontakty społeczne i zapewni dobrą samoocenę w zakresie umiejętności językowych. Dziecko będzie dobrze przygotowane do tego, by określone treści słowne sformułować w piśmie w sposób ścisły, trafny, poprawny, spójny i uporządkowany składniowo.