Opis do projektu zieleni i planu wyrębu

Opis do projektu zieleni i planu wyrębu

Wycinka drzew i krzewów dla
budowy obwodnicy Kościerzyny w ciągu drogi
krajowej nr 20 Stargard Szczeciński-Gdynia
0
CZĘŚĆ OPISOWA
1.
Przedmiot i zakres opracowania
2.
Podstawa opracowania
Podstawa formalno - prawna opracowania
Podstawa prawna opracowania
3.
Dokumentacja fotograficzna
4.
Zabezpieczenie drzew podczas robót ziemnych, inŜynieryjnych
i drogowych
ZESTAWIENIA TABELARYCZNE
• Tabela 1 – Zestawienie drzew przeznaczonych do wycięcia
• Tabela 2 – Zestawienie lasów i krzewów przeznaczonych do
wycięcia
1
1. Przedmiot i zakres opracowania
Przedmiotem opracowania jest plan wycinki drzew i krzewów dla projektu budowy
obwodnicy Kościerzyny w ciągu drogi krajowej nr 20 Stargard Szczeciński-Gdynia, wariant I.
2. Podstawa opracowania
Podstawa formalno - prawna opracowania
Podstawę formalno – prawną opracowania stanowi umowa zawarta między firmą Lafrentz
– Polska Sp. z o.o., ul. Zbąszyńska 29, 60-359 Poznań, a Generalną Dyrekcją Dróg
Krajowych i Autostrad oddział w Gdańsku, ul. Subisława 5, 80-354 Gdańsk.
Podstawa prawna opracowania
Podstawę prawną opracowania stanowią:
•
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (Dz. U. nr 92 poz. 880)
•
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t. j. Dz. U.
z 2008 r. nr 25, poz. 150, ze zm.),
•
Ustawa z dnia 14 listopada 2003r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz
zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. 2003, Nr 220, poz. 1953)
3. Charakterystyka drzew kolidujących z projektowaną inwestycją
Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo Ochrony Środowiska, art. 85 ust. 3
(t. j. Dz. U. z 2008 r. nr 25, poz. 150, ze zm.), „jeŜeli drzewo rozwidla się na wysokości
poniŜej 130 cm, kaŜdy pień traktuje się jako odrębne drzewo”.
Wizja w terenie wykazała, iŜ część drzew posiada więcej niŜ jeden pień. KaŜdy z pni,
zgodnie z w/w zapisem potraktowano jako odrębne drzewo. Zrezygnowano z wycinki
jednego drzewa, jest to drzewo nr 9. Łączna ilość zinwentaryzowanych drzew
przeznaczonych do usunięcia w liniach zakresu inwestycji wyniosła zatem 680 szt. (tab.1)
Do wycięcia przeznaczono takŜe krzewy oraz lasy rosnące w liniach zakresu inwestycji,
na terenach objętych przyszłym przedsięwzięciem (tab.2).
2
3. Dokumentacja fotograficzna
Fragment lasu w km 0+700, strona lewa projektowanej trasy.
Po lewej – lipa do wyrębu, po prawej świerki kolidujące z wariantem pierwszym inwestycji
przy ul. Leśnej.
3
Drzewa do wycinki na ulicy Leśnej.
Lasy rosnące w miejscu projektowanego węzła Kościerzyna Zachód.
4
Drzewa do wyrębu przy ul. Cegielnia.
Aleja lipowa przy ulicy Klasztornej, kolidująca z planowaną inwestycją.
5
Km 3+600 do ok. 3+900 projektowanej obwodnicy – kolizja z lasem sosnowym.
Kolidujące z inwestycją ogródki działkowe wraz z towarzyszącą im zielenią ozdobną i
uprawami.
6
Drzewa do wycinki przy ul. Przemysłowej.
Drzewa do usunięcia przy drodze krajowej nr 20.
Na drzewach i krzewach przeznaczonych do wycinki nie stwierdzono występowania
gatunków chronionych roślin i zwierząt, w tym chronionych porostów i grzybów. Wśród
drzew do wycinki nie stwierdzono równieŜ drzew starych, dziuplastych, ani próchniejących,
mogących stanowić siedlisko chronionych i cennych owadów, w tym np. pachnicy dębowej.
7
4. Zabezpieczenie drzew podczas robót ziemnych, inŜynieryjnych i
drogowych
Przed przystąpieniem do robót rośliny przeznaczone do pozostawienia powinny być przez
Wykonawcę zabezpieczone przed uszkodzeniem.
NaleŜy wyznaczyć tymczasowe ciągi komunikacyjne dla pracowników budowy i ruchu
pojazdów budowlanych; przejścia powinny być zlokalizowane poza zasięgiem korzeni drzew,
w odległości min. 2 m od obrysu koron.
Powinny być wyznaczone miejsca składowania urobku z wykopów i składowania
materiałów budowlanych; miejsca składowania materiałów budowlanych, paliw olejów i
lepiszczy powinny być zlokalizowane w odległości równej rzutowi korony powiększonemu o
2 m, ale nie bliŜej niŜ 10 m od pnia drzew.
JeŜeli cięŜki sprzęt przemieszczany jest w pobliŜu drzew, w miejscach jego ruchu
powinny być ułoŜone, na 20 cm warstwie przepuszczalnego materiału, stalowe płyty albo
odporne na zgniatanie maty.
NaleŜy zminimalizować zasięg i czas trwania prac przy drzewach i krzewach.
W zasięgu strefy korzeniowej wszystkich drzew tj. w zasięgu ich koron i w odległości 2 m
od obrysu korony nie powinno się zmieniać poziomu gruntu.
Prac ziemnych w obrębie korzeni nie naleŜy planować w okresie wegetacji roślin,
a szczególnie w pełni lata; prace te powinno wykonywać się w okresie spoczynku zimowego
roślin tj. od listopada do marca.
Zaleca się, by nowe instalacje liniowe w obrębie rzutu korony drzewa wykonywane były
metodą tunelową.
Konieczność wykonania robot w strefie korzeniowej powinna być kaŜdorazowo
zatwierdzana przez Inspektora Nadzoru Terenów Zieleni.
W okresie prowadzenia robót mogących być przyczyną uszkodzeń roślin, Wykonawca
zobowiązany jest podjąć czynności minimalizujące negatywny wpływ prac na drzewa i
krzewy nie przewidziane do wyrębu.
Zabezpieczenie korzeni
Przy robotach związanych z infrastrukturą podziemną, w bliskim sąsiedztwie drzew
przeznaczonych do pozostawienia, naleŜy stosować metody bezwykopowe, minimalizujące
uszkodzenia bryły korzeniowej drzew, pozwalające na utrzymanie statyki drzew (w
szczególności tyczy się to branŜy wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej). W przypadku, gdy
konieczne jest przeprowadzenie prac ziemnych w obrębie systemu korzeniowego drzewa, w
8
odległości 1m od pnia nie naleŜy wykonywać Ŝadnych prac odkrywkowych. W obrębie rzutu
korony i do 2m poza nim, prace ziemne wykonywać wyłącznie ręcznie. Jeśli w obrębie koron
drzew wykonywane są roboty ziemne, naleŜy zabezpieczyć korzenie: na granicy planowanego
wykopu od strony drzew naleŜy wykopać rzecznie rów o szer. 30-50 cm i głębokości równej
1,5 do 2,0 m. Wszystkie napotkane korzenie powinno się przyciąć na równi ze ścianą
wykopu; korzenie ciąć prostopadle do osi, bez wyrywania fragmentu drewna; powierzchnia
ciecia musi być równa i moŜliwie najmniejsza. Na przeciwległej ścianie rowu naleŜy ustawić
ekrany z desek, zamocowane na słupach ustawionych od strony planowanego wykopu –
odległość miedzy ścianą z przyciętymi korzeniami, a deskowaniem ok. 30 cm.
Przestrzeń pomiędzy ekranem i ścianą wypełnić gruboziarnistym podłoŜem do wys. 40cm
poniŜej powierzchni terenu (np. ił 25%, piasek max 70%, materia organiczna max 5%), górną
warstwę naleŜy wypełnić ziemią. Odkryte korzenie naleŜy przykryć matami słomianymi, nie
wolno dopuścić do ich przesuszenia. Przy wykonywaniu prac podczas upałów trzeba
maksymalnie skrócić okres naraŜenia korzeni na przesuszenie i podlewać je. Z osłon tego
typu moŜna zrezygnować pod warunkiem wykonania robót instalacyjnych po za okresem
wegetacji roślin.
Zabezpieczone drzewo powinno być podlewanie wodą w ilości ok. 20 dm3 na l szt.
drzewa w zaleŜności od warunków atmosferycznych oraz wskazań Inspektora Nadzoru
Terenów Zieleni przez cały czas trwania robót.
W przypadku wymiany nawierzchni utwardzonych w obrębie rzutu korony i strefie 2 m
od obrysu korony, nie wolno pozostawiać odkrytej wierzchniej warstwy ziemi, naleŜy
natychmiast połoŜyć nową nawierzchnię, lub przykryć glebę matami słomianymi lub wilgotną
jutą.
Rys. Przykład ekranu chroniącego korzenie drzewa przy wykopach
9
Zabezpieczenie pni drzew
NaleŜy zabezpieczyć pnie drzew przeznaczonych do pozostawienia na terenie budowy.
Przed uszkodzeniami mechanicznymi zabezpiecza się drzewa przez odeskowanie, którego
wysokość w zaleŜności od pokroju drzewa powinna wynosić od 1,5 do 2 m. Szalunek
powinien sięgać do pierwszych gałęzi. Deski naleŜy oprzeć o ziemię, ustabilizować podstawy
poprzez obsypanie ziemią. Odeskowanie przymocować do pnia opaskami z drutu okrągłego,
miękkiego ocynkowanego, lub taśmy stalowej ocynkowanej (nie wolno uŜywać do tego celu
gwoździ) - opaski naleŜy stosować w odległości co 40-60 cm od siebie - czyli min. 3 na pniu.
Rys. Przykład odeskowania chroniącego pień drzewa
W przypadku grupy drzew, lub drzew starych, szczególnie cennych przyrodniczo
lub drzew stanowiących siedlisko gatunków porostów epifitycznych stanowiących
przedmiot ochrony prawnej, zaleca się zastosować zabezpieczenie w postaci
wygrodzenia z desek wysokości do 2m - deskowanie powinno być mocowane za pomocą
gwoździ do palików wbitych w grunt i rozmieszczonych co około 1,5 m.
Zabezpieczenie krzewów
Krzewy przeznaczone do zachowania w sąsiedztwie robót naleŜy wygrodzić, wykonać
obudowę z desek do wysokości określonej indywidualnie dla kaŜdego krzewu lub grupy
krzewów (maksymalnie do 2 m) - deskowanie powinno być mocowane za pomocą gwoździ
do palików wbitych w grunt i rozmieszczonych co około 1,5 m.
Gdy w pobliŜu krzewów dokonywane będą wykopy, naleŜy podwiązać korony krzewów,
powinno się zastosować ekrany zabezpieczające system korzeniowy.
10
JeŜeli roślinność, która ma być zachowana, zostanie uszkodzona lub zniszczona przez
Wykonawcę, powinna być ona odtworzona na koszt Wykonawcy, w sposób zaakceptowany
przez odpowiednie władze.
DemontaŜ zabezpieczenia:
DemontaŜ zabezpieczenia po zakończeniu robot obejmuje:
•
rozebranie obudowy,
•
usunięcie mat słomianych,
•
delikatne spulchnienie ziemi w strefie korzeniowej drzew.
Pielęgnacja drzew uszkodzonych w trakcie prowadzenia robot budowlanych
W przypadku uszkodzenia korzeni wykonuje się następujące zabiegi pielęgnacyjne:
•
proporcjonalne do ubytku korzeni zredukowanie korony drzewa,
•
wykonanie cięć sanitarnych korzeni (wszystkie cięcia korzeni wykonywać pod kątem
prostym); przy określaniu miejsca cięcia korzenia nie naleŜy sugerować się miejscem
rozgałęzienia, lecz dokonać go tam, gdzie zaczyna się korzeń zdrowy (Ŝywy),
•
zabezpieczenie powierzchni ran preparatem impregnującym,
•
na bieŜąco przysypywanie glebą zabezpieczonych korzeni,
•
wskazane jest, aby przynajmniej w najbliŜszym otoczeniu uszkodzonych korzeni,
dotychczasową ziemię zastąpić bardziej zasobną.
W przypadku uszkodzenia gałęzi wykonuje się następujące zabiegi pielęgnacyjne:
•
usunięcie uszkodzonych gałęzi (przy cięciu gałęzi o średnicy powyŜej 3 cm cięcia
naleŜy wykonywać zawsze trzyetapowo),
•
zabezpieczenie ran natychmiast po usunięciu Ŝywej gałęzi - wyrównanie powierzchni
cięcia i uformowanie powierzchni rany (o rany o średnicach do 10 cm zasmarowuje
się w całości preparatem o działaniu powierzchniowym na bazie farby emulsyjnej,
rany o średnicach ponad 10 cm zabezpiecza się dwuskładnikowo - krawędzie rany,
tzn. miejsca, z których będzie wyrastała tkanka Ŝywa (kalus) i drewno czynne
preparatem o działaniu powierzchniowym na bazie farby emulsyjnej (pierścień
grubości 1,5 - 2 cm); pozostałą część rany wewnątrz pierścienia środkiem
impregnującym.
11
W przypadku powstania ubytków powierzchniowych wykonuje się następujące zabiegi
pielęgnacyjne:
•
wygładzenie i uformowanie powierzchni rany,
•
uformowanie krawędzi rany (ubytku),
•
zabezpieczenie całej powierzchni rany - świeŜe rany zabezpiecza się jedynie przez
zasmarowanie w całości preparatem o działaniu powierzchniowym na bazie farby
emulsyjnej.
Materiały
Przy zabezpieczeniu drzew na okres wykonywania robot drogowych będą uŜyte następujące
materiały: deski iglaste obrzynane, kl. II, o grubości min. 20 mm, sznur konopny surowy lub
drut stalowy okrągły, miękki, ocynkowany, maty słomiane (lub tkanina jutowa), woda.
Przy zabezpieczeniu krzewów na okres wykonywania robot drogowych będą uŜyte
następujące materiały: paliki drewniane, deski obrzynane, gwoździe, woda.
Przy pielęgnacji drzew uszkodzonych w trakcie wykonywania robot budowlanych zostaną
uŜyte następujące materiały: specjalistyczne preparaty powierzchniowe do zabezpieczania
ran, środek impregnujący, woda, podnośnik samochodowy do pielęgnowania drzew, drabiny,
rusztowania, piły, sekatory, dłuta, noŜe, skrobaki, pędzle, ręczny sprzęt do prac ziemnych,
sprzęt do podlewania, lub inny sprzęt zaakceptowany przez INTZ.
Opracowała
mgr Agnieszka Błaszczyk
12
Zestawienia tabelaryczne
13
Projekt zieleni dla
budowy obwodnicy Kościerzyny w ciągu drogi
krajowej nr 20 Stargard Szczeciński-Gdynia
14
1. Wstęp
Przedmiot opracowania
Przedmiotem opracowania jest projekt zieleni w liniach rozgraniczających inwestycji,
w ramach projektu „Budowa obwodnicy Kościerzyny w ciągu drogi krajowej nr 20
Stargard Szczeciński-Gdynia”, wariant 1.
1.2. Cel opracowania
Celem
opracowania
jest
zagospodarowanie
zielenią
dostępnych
terenów
zlokalizowanych między projektowaną trasą zasadniczą, a granicą inwestycji. Projekt
przedstawia moŜliwości ograniczenia uciąŜliwości projektowanej obwodnicy dla
przyległych jej terenów, równieŜ poprzez stworzenie wizualnie estetycznej i
dekoracyjnej oprawy dla projektowanej trasy. Uzyskanie takiego stanu moŜliwe będzie
za pomocą doboru odpowiednich, dostosowanych do panujących warunków
siedliskowych gatunków roślin i form zieleni (tj. zieleń wysoka, niska i trawniki).
Zagospodarowane zielenią zostaną takŜe okolice przejść dla zwierząt.
Ponadto, jako cel postawiono określenie wszelkich niezbędnych informacji
umoŜliwiających realizację niniejszego projektu zieleni, ze szczegółowym podaniem
warunków i wymagań dotyczących niezbędnych prac porządkowych, technologii
robót, uŜytego materiału roślinnego, techniki sadzenia i sposobu pielęgnacji zieleni.
1.3. Zakres opracowania
Zakres opracowania obejmuje przestrzenną lokalizację wszystkich projektowanych
form zieleni, zarówno niskiej, jak i wysokiej, oraz określenie gatunków, ilości i
więźby sadzenia projektowanych drzew i krzewów.
Projekt zieleni przedstawiono na planie sytuacyjnym.
1.4. Podstawa opracowania
Niniejszy projekt opracowano przestrzegając podstaw formalnych i prawnych, a
takŜe opierając się na materiałach wyjściowych i opracowaniach (projektach)
związanych.
1.4.1. Materiały wyjściowe
15
Podstawę niniejszego opracowania stanowi umowa zawarta pomiędzy Generalną
Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad, Oddział w Gdańsku ul. Subisława 5, 80-354 Gdańsk, a
firmą Lafrentz – Polska sp. z o.o. ul. Zbąszyńska 29, 60-359 Poznań.
1.4.2. Podstawy formalno – prawne
Podstawy formalno – prawne niniejszego opracowania stanowią:
•
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody. Dz. U. Nr 92, poz. 880
z 2004r. (z późn. zmianami),
•
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo Ochrony Środowiska (Dz. U. nr 25, poz.
150 z późn. zmianami),
•
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r.
w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne
i ich usytuowanie (Dz. U. nr 43 ze zm.),
1.4.3. Projekty, opracowania i materiały związane
Podstawę opracowania, poza materiałami wyjściowymi i formalno - prawnymi stanowią
takŜe projekty, opracowania i materiały związane. NaleŜą do nich:
•
Wtórnik mapy zasadniczej do celów projektowych,
•
Plan wyrębu drzew,
•
Dokumentacja geotechniczna podłoŜa gruntowego,
•
Mapy sytuacyjno-wysokościowe,
•
Inwentaryzacja stanu istniejącego (wizje terenowe i pomiary we własnym
zakresie).
2. Projekt zieleni
2.1. ZałoŜenia projektowe
Dobierając gatunki przeznaczone do zadrzewień i zakrzewień kierowano się tym,
by nowoprojektowana zieleń spełniała jednocześnie trzy podstawowe funkcje:
•
Bezpieczeństwa ruchu drogowego – co uzyskuje się dzięki wprowadzeniu
w najbliŜszym sąsiedztwie dróg dojazdowych oraz w trójkątach widoczności
trawników, oraz gatunków niŜszych krzewów ozdobnych, nie przekraczających
wysokości 0,8m, nie ograniczających widoczności; sadzenie pasów zieleni w
moŜliwie jak największej odległości od projektowanej trasy zasadniczej;
•
Estetyczne – funkcja ta realizowana jest poprzez stworzenie dekoracyjnej oprawy
dla trasy i terenów do niej przyległych, przy jednoczesnym zachowaniu
harmonijnego powiązania projektowanej zieleni z miejscowym terenem;
16
•
Ochrony środowiska – zadaniem projektowanej zieleni będzie izolowanie
terenów połoŜonych w najbliŜszym sąsiedztwie trasy przed róŜnego rodzaju
uciąŜliwościami, wywołanymi funkcjonowaniem drogi. Zaprojektowano takŜe
zieleń przy przejściach dla zwierząt, pełnić ma ona funkcję naprowadzania
zwierząt na przejście, maskowania ogrodzeń i elementów obiektów mostowych
mogących odstraszać zwierzęta, a tym samym zieleń zwiększać ma efektywność
funkcjonowania przejść.
Projektowane zadrzewienia i zakrzewienia wymagają odpowiednio rozległych obszarów,
o wymiarach zapewniających optymalny ich rozwój. Obszary przeznaczone pod zieleń nie
mogą obejmować poboczy drogowych, barier drogowych, pól widoczności oraz terenów
zajętych pod urządzenia odwodnienia powierzchniowego i pod napowietrzne linie
energetyczne i telekomunikacyjne.
2.2. Dobór gatunków
W projekcie wykorzystano:
•
13 gatunków krzewów liściastych
•
1 gatunek pnącza
•
13 gatunków drzew liściastych
•
1 gatunek krzewu iglastego
Zaprojektowano głównie nasadzenia drzew i krzewów rodzimych, dostosowanych do
miejscowych siedlisk, a takŜe posiadających niewielkie wymagania glebowe. Tylko tym
sposobem moŜna uzyskać maksymalne przyrosty masy roślinnej, uniknąć niepowodzeń przy
przyjmowaniu się sadzonek, zmniejszyć do minimum nakłady pielęgnacyjne oraz utrzymać
lokalny charakter krajobrazu.
Ustalając skład gatunkowy projektowanych skupisk roślinnych wzięto pod uwagę:
•
tempo wzrostu roślin – zaprojektowano głównie nasadzenia drzew i krzewów
szybko rosnących,
•
zdolność do zadarniania (w przypadku krzewów),
•
dostosowanie
do
istniejących
i
przyszłych
warunków
fizjograficznych
i siedliskowych,
•
odporność na zanieczyszczenie środowiska - głównie spaliny,
•
zmienność barw liści kwiatów i owoców w zaleŜności od pory roku (walory
krajobrazowe), rośliny o atrakcyjnym wyglądzie,
17
•
moŜliwości eksploatacyjne Inwestora i uŜytkownika terenu – ograniczona
pielęgnacja.
Zastosowano w przewadze nasadzenia roślin liściastych, mniej wymagających w
stosunku do środowiska, pielęgnacji i bardziej odpornych na zanieczyszczenia oraz
wysuszające wiatry.
3. Technologia robót
3.1. Roboty przygotowawcze i porządkowe
W celu przygotowania terenu do zagospodarowania zielenią naleŜy omawiany
obszar oczyścić z ewentualnie występujących resztek budowlanych, gruzu, studzienek,
umocnień, duŜych kamieni i śmieci do głębokości min. 50 cm. Grunt nie powinien
zawierać Ŝadnych zanieczyszczeń, przynajmniej w poziomie próchnicznym gleby.
Zakres prac obejmuje zebranie i złoŜenie zanieczyszczeń w pryzmy, załadunek
i wywóz oraz wyładunek na wysypisku. Przewiduje się wywiezienie 810 m3
samochodami samowyładowczymi o pojemności 5-10 ton na odległość średnią do 10
km.
NaleŜy równieŜ przywieźć ziemię urodzajną pod trawniki i do zaprawy dołów, w
ilości 810 m3.
NaleŜy wyznaczyć w terenie miejsca sadzenia roślin, zgodnie z dokumentacją
projektową.
Ukształtowanie i plantowanie terenu zostało ujęte w opracowaniu branŜy
drogowej.
3.2. Prace agrotechniczne
Realizację prac naleŜy prowadzić według ustalonej kolejności:
- oczyszczenie terenu z pozostałości budowlanych i zanieczyszczeń,
- makroniwelacja, modelowanie terenu,
- uprawa mechaniczna i ręczna terenu przeznaczonego pod zieleń,
-rozłoŜenie warstwy urodzajnej na obszarach przeznaczonych pod zieleń,
mikroniwelacja,
- sadzenie drzew i krzewów (w tym pnączy),
- zakładanie trawników,
18
- pielęgnacja zieleni.
Kolejność prac moŜe być w niewielkim stopniu modyfikowana, w zaleŜności od
przyjętej przez wykonawcę i inwestora organizacji i technologii.
Wskazane jest, aby prace agrotechniczne i sadzenie roślin prowadzić po zakończeniu prac
budowlanych (budowy dróg, placów czy elementów małej architektury). W takim przypadku
zrealizowane nawierzchnie piesze naleŜy zabezpieczyć przed zniszczeniem przez ewentualny
cięŜki sprzęt mechaniczny.
3.3. Materiał sadzeniowy
Zastosowany materiał roślinny w pierwszej kolejności powinien być zgodny z Polską
Normą:
•
PN-87/R-67023 – drzewa i krzewy liściaste,
•
PN-87/R-67022 – drzewa i krzewy iglaste.
Materiał roślinny musi być zaopatrzony w etykietę opatrzoną nazwą gatunku i odmiany,
formą uprawy i wielkością rośliny. Etykietki te mogą zostać ściągnięte dopiero po odbiorze
prac (po zrealizowaniu inwestycji).
W celu załoŜenia zadrzewień uŜywać naleŜy tylko i wyłącznie materiału sadzeniowego
I klasy, zgodnego z normą BN-76/9212-02.
W przypadku roślin pojemnikowych, wielkość pojemnika musi być dostosowana do
wielkości rośliny. Korzenie powinny być rozłoŜone równomiernie w pojemniku i widoczne
po zewnętrznej stronie bryły korzeniowej. System korzeniowy powinien być silny a korzenie
nie powinny się zawijać pojemniku, a roślina powinna być umieszczona centralnie
w pojemniku.
Rośliny z bryłą korzeniową powinny mieć korzenie ułoŜone równomiernie w bryle, a
miejsca ich przycinania powinny być widoczne. Korzenie nie powinny mieć trudności z
przerośnięciem do podłoŜa, w którym będą rosły. Bryła korzeniowa musi być wilgotna i nie
mogą z niej wystawać korzenie. W przypadku zakupu jednorazowo większych partii roślin,
pochodzących z jednej szkółki wskazane jest przeprowadzenie wyrywkowej kontroli stanu
korzeni i ich rozłoŜenia w bryle korzeniowej. Bryła korzeniowa większych roślin powinna
być owinięta siatką z tkaniny ulegającej biodegradacji. Przed posadzeniem roślin siatkę
naleŜy poluzować wokół szyjki korzeniowej. W przypadku roślin, których bryła korzeniowa
zabezpieczona jest siatka drucianą, korzenie od wewnątrz owinięte powinny być dodatkowo
siatką płócienną z materiału naturalnego. Siatka taka powinna być wykonana z drutu
stalowego, nieocynkowanego.
19
Zaprojektowany
materiał
roślinny
powinien
spełniać
jednocześnie
następujące
wymagania:
•
materiał szkółkarski musi być czysty odmianowo,
•
rośliny muszą mieć pokrój i barwę liści (igieł) oraz pędów charakterystyczną dla
danego gatunku i odmiany, z zachowaniem prawidłowych dla osobnika w danym
wieku proporcji między częścią nadziemną a korzeniami,
•
wszystkie sadzone drzewa i krzewy tego samego gatunku czy odmiany powinny
być jednakowe jeŜeli chodzi o formę, wysokość i stan zaawansowania w rozwoju,
•
pączek szczytowy strzałki sadzonki powinien być zdrowy i dobrze wykształcony,
•
przyrost ostatniego roku powinien wyraźnie i prosto przedłuŜać przewodnik,
•
system korzeniowy powinien być zwarty i prawidłowo rozwinięty, nieuszkodzony
i nieprzesuszony, na korzeniach szkieletowych powinny występować liczne
korzenie drobne,
•
materiał kopany z bryłą korzeniową powinien być szkółkowany i dostarczony w
pojemnikach lub balotach bez uszkodzeń mechanicznych (otarć kory i innych
ubytków), bryła korzeniowa powinna być nienaruszona, wolna od chwastów i
starannie zabezpieczona do momentu zakończenia sadzenia,
•
pędy korony u drzew i krzewów nie powinny być przycięte,
•
rozkrzewienie i rozgałęzienie musi być równomierne, zgodne z charakterem
wzrostu i pokrojem danego gatunku i odmiany,
•
krzewy liściaste muszą mieć przynajmniej 3 dobrze wykształcone pędy główne
z typowymi dla gatunku i odmiany rozgałęzieniami,
•
drzewa iglaste muszą posiadać przewodnik i być w pełni rozgałęzione; odstępy
między okółkami jak równieŜ przyrost z ostatniego roku muszą być
proporcjonalne do wielkości całej rośliny,
•
strzałka sadzonki o wysokości powyŜej 0,5 m musi być praktycznie prosta,
•
drzewa powinny być przynajmniej trzykrotnie szkółkowane, natomiast krzewy
dwukrotnie,
• pnącza naleŜy kupować w pojemnikach, rośliny powinny być rozkrzewione u
podstawy, z minimum 3 pędami, powinny być palikowane
• sadzonki drzew i krzewów (w tym pnączy) powinny odpowiadać parametrom z
tabeli określającej jakość materiału sadzeniowego dla niniejszego projektu
(rozdział 7)
Wady niedopuszczalne:
20
•
silne uszkodzenia mechaniczne roślin,
•
odrost podkładki poniŜej miejsca szczepienia,
•
ślady Ŝerowania szkodników,
•
oznaki chorobowe,
•
zwiędnięcie i pomarszczenie kory na korzeniach i częściach nadziemnych,
•
martwica i pęknięcia kory,
•
uszkodzenia pąka szczytowego przewodnika,
•
dwupędowe korony drzew formy piennej,
•
uszkodzenia lub przesuszenia bryły korzeniowej,
•
złe zrośnięcia odmiany szczepionej z podkładką,
•
nie w pełni zaleczone blizny na przewodniku.
Wymagane jest, aby materiał przewidziany do nasadzeń pochodził ze szkółek krajowych,
kwalifikowanych. Rośliny ozdobne produkowane są często w optymalnych warunkach
(urodzajne podłoŜe, nawadnianie, nawoŜenie, itd.), a następnie sadzone na ubogich,
zasolonych gruntach wzdłuŜ dróg. MoŜe to być powodem zamierania sadzonek. Warto więc
sięgać po materiał produkowany w szkółkach leśnych, na słabszych glebach, ale prawidłowo
rozwinięty i spełniający normy jakościowe. Zwraca się szczególną uwagę na to, iŜ drzewa i
krzewy przeznaczone do sadzenia przy drogach nie mogą być produkowane w pojemnikach w
podłoŜach z torfu wysokiego. Podczas suszy torf szybko przesycha i kurczy się, rozrywając
znaczną część drobnych korzeni. Tworzy się szczelina pomiędzy korzeniami posadzonego
drzewa, a sąsiadującą glebą, co jest przyczyną zamierania sadzonek.
DuŜe znaczenie mają warunki dostawy materiału na teren przewidziany do załoŜenia
zieleni. Przy dostarczeniu roślin sprawdzić naleŜy zgodność materiału z zamówieniem,
zwłaszcza w kwestii liczby, wielkości i gatunku. Dokonać naleŜy takŜe kontroli wizualnej.
Odrzucić naleŜy rośliny słabe, chore, uszkodzone, zwiędnięte o suchym podłoŜu i korzeniach.
Zadbać naleŜy, by dostarczony materiał roślinny jak najkrócej przechowywano po
dostarczeniu a przed zasadzeniem. W przypadku zaistnienia takiej konieczności wymagane
jest przechowywanie roślin w miejscu zacienionym i dbanie o odpowiednią wilgotność bryły
korzeniowej. PodłoŜe w pojemnikach nie moŜe wysychać, a korzeniom naleŜy zapewnić stałą
wilgotność i ochronę przed dostępem światła. Korzenie nie mogą się zaginać.
21
3.4. Technika sadzenia
Nasadzeń naleŜy dokonywać wyłącznie na uprzednio przygotowany/zrekultywowany teren
na, którym nie będą juŜ wykonywane Ŝadne prace. Do zagospodarowania zielenią terenów
znajdujących się a pasie izolacyjnym drogi zaprojektowano:
•
49 283 sztuk sadzonek krzewów liściastych
•
930 sztuk sadzonek krzewów iglastych
•
5366 sztuk sadzonek drzew liściastych
•
95 sztuk sadzonek pnączy
Bilans powierzchniowy zieleni przedstawia się następująco:
•
powierzchnia trawników naturalnych przy przejściu dla zwierząt
•
powierzchnia trawników naturalnych w całym pasie przyległym do korpusu drogi
9927 m2
(między trasą zasadniczą a drogami dojazdowymi, od krawędzi skarp lub nasypów
385 644 m2
do linii rozgraniczającej inwestycję)
•
1536 m2
powierzchnia trawników parkowych
Razem: 397 107 m2
Lokalizację poszczególnych nasadzeń wraz z podaniem ilości i więźby sadzenia
przestawiono na planie sytuacyjnym. Ponadto na planie tym podano ilość sztuk
projektowanych drzew i krzewów.
Optymalnym okresem sadzenia drzew i krzewów liściastych jest wczesna wiosna (od
marca do kwietnia) i późna jesień (od października do czasu pierwszych przymrozków), kiedy
rośliny te znajdują się w stanie spoczynku.
Drzewa i krzewy iglaste oraz zimozielone sadzić z bryłą
korzeniową
w
marcu
–
kwietniu
lub
wrześniu
–
październiku.
Optymalne warunki do sadzenia drzew i krzewów to
chłodne dni, podczas których wilgotność powietrza jest duŜa.
Szczególnie naleŜy unikać sadzenia roślin podczas gorących
i suchych dni – jest to niekorzystne dla ukorzeniania się
sadzonek.
NaleŜy pamiętać, by po zakupie sadzonek ze szkółki jak
najszybciej dokonać ich sadzenia, a jeśli to niemoŜliwe,
zmniejszyć do minimum czas przetrzymywania sadzonek (od
momentu zakupu do chwili posadzenia). Jednocześnie naleŜy
równieŜ
w
tym
przypadku
zadbać
o
odpowiednie
22
przechowywanie sadzonek – nie dopuścić do ich wyschnięcia, przemroŜenia, czy pobudzenia
wegetacji.
3.4.1 Posadzenie drzew
Doły pod drzewa naleŜy wykonać bezpośrednio przed sadzeniem. Doły kopać ręcznie.
Wielkość dołów naleŜy dostosować do wielkości bryły korzeniowej, przyjmuje się, Ŝe dół
powinien być ok. dwa razy większy od bryły korzeniowej (0,5 x 0,5 x 0,5 m). Po wykopaniu
dołu naleŜy oczyścić go z zanieczyszczeń jak duŜe kamienie, stare korzenie, śmieci, gruz.
Ściany i dno dołów powinny zostać spulchnione. Ziemia uŜyta do zaprawy dołów musi być
ziemią urodzajną, musi posiadać odpowiednią, luźną strukturę i musi być oczyszczona z
zanieczyszczeń. Ziemię urodzajną sypiemy na dno dołu warstwą wysokości 25 cm.
Uszkodzone i złamane korzenie naleŜy przyciąć przed sadzeniem. Przy sadzeniu drzew formy
piennej naleŜy przed sadzeniem wbić w dno dołu drewniane paliki tworzące trójnóg. Po
umieszczeniu rośliny w dole wolne przestrzenie wypełniamy ziemią stopniowo, najpierw do
1/3 i lekko ubijamy lub zamulamy wodą, a następnie wypełniamy pozostałą część dołu.
Korzenie roślin naleŜy zasypywać sypką ziemia, a następnie prawidłowo ubić, uformować
miskę i podlać woda w ilości co najmniej 40l.
Większe drzewa liściaste (zwłaszcza na terenach zabudowanych) naleŜy zabezpieczyć
trzema palikami trwale połączonymi w dolnej i w górnej części, w sposób zapewniający
stabilność konstrukcji. Sposób zabezpieczenia drzew pokazano na rysunku. Drzewo naleŜy
przywiązać do trójnoga dwoma węzłami. Na pniu naleŜy umieścić „bandaŜe”, odpowiednio
szerokie, by nie uszkodzić kory (np. z tworzywa sztucznego lub gumy). Opaski te powinny
być w odpowiednim czasie usunięte (w momencie kiedy drzewo podrośnie i będzie stabilnie
zakorzenione – indywidualnie, po około 2 - 3 sezonach). Dla drzew mniejszych i słabszych
oraz na terenach poza obszarem zabudowanym drzewa opalikować palami pionowymi (pal
musi być wbity przed zasadzeniem rośliny w dno dołu sadzeniowego).
3.4.2 Posadzenie krzewów
Przy sadzeniu krzewów naleŜy zwrócić szczególną uwagę na infrastrukturę podziemną,
szczególnie gazową, i w jej pobliŜu kopać doły pod nasadzenia wyłącznie ręcznie.
Doły pod krzewy naleŜy wykonać bezpośrednio przed sadzeniem.
Teren pod krzewy przygotować poprzez przekopanie rodzimej warstwy wierzchniej na
głębokość ok. 30-40 cm (np. glebogryzarką, pługiem, lub ręcznie na małych powierzchniach).
NaleŜy przygotować dołki pod krzewy o wymiarach 0,5 x 0,5 x 0,5 m. Wszystkie dołki
zaprawić ziemią urodzajną, warstwą wysokości 25 cm. Krzewy sadzimy tak głęboko, jak
rosły w pojemniku lub niewiele głębiej (2-3 cm). Korzenie naleŜy przysypać rozluźnioną,
23
urodzajną glebą, potrząsając lekko rośliną tak, aby gleba wypełniła przestrzenie między
korzeniami. Bardzo waŜne jest mocne uciśnięcie gleby wokół sadzonych krzewów i drzew,
oraz uformowanie misy wokół kaŜdej posadzonej rośliny. Po posadzeniu podlać i poprawić
misę.
3.5. Zakładanie trawników
W niniejszym projekcie zagospodarowania terenów zielenią, zakłada się załoŜenie
trawników parkowych na terenach płaskich.
Na głębokość około 10 cm naleŜy pozbyć się wszystkich zanieczyszczeń – gruzu,
kamieni, korzeni, śmieci itp.
Przed załoŜeniem trawnika na mniejszych powierzchniach przekopujemy glebę szpadlem,
przy większych ziemię naleŜy przekopać – przeorać pługiem, kultywatorem, bronować lub
przekopać glebogryzarką.
NaleŜy rozłoŜyć 10 cm warstwę ziemi urodzajnej, wysiać nawozy mineralne lub wapno.
Teren wyrównać – za pomocą wałowania na duŜych powierzchniach i ręcznie, za pomocą
grabi, na małych powierzchniach.
Na tak przygotowany teren wysiewać nasiona traw.
Przy
przygotowywaniu
mieszanek
traw
przeznaczonych
do
wysiewu
nasiona
poszczególnych gatunków naleŜy dokładnie zwaŜyć. Nasiona wysiewać naleŜy na mokre
podłoŜe i przykryć.
Trawę naleŜy wysiewać od połowy kwietnia do czerwca i od połowy sierpnia do końca
września.
Proponuje się mieszankę traw na trawniki parkowe:
•
Agrostis tenuis – mietlica pospolita
•
Festuca ovina – kostrzewa owcza
•
Festuca rubra – kostrzewa czerwona
•
Festuca arundinacea – kostrzewa trzcinowa
10%
20%
40%
30%
Inną mieszankę traw proponuje się na pokrywę trawiastą w rejonie przejść dla zwierząt:
•
Festuca rubra - kostrzewa czerwona
30%
•
Festuca pratensis - kostrzewa łąkowa
25%
•
Dactylis glomerata - kupkówka pospolita
10%
•
Arrhenatherum elatius - rajgras wyniosły
10%
•
Triforium pratense - konicyzna łąkowa
10%
•
Medicago sativa - lucerna siewna
15%
Jeszcze inną mieszankę traw proponuje się w celu zagospodarowania pasa przyległego do
korpusu drogi (między trasą zasadniczą a drogami dojazdowymi, od krawędzi skarp lub
nasypów do linii rozgraniczającej inwestycję):
24
•
•
•
•
Festuca rubra - kostrzewa czerwona
Lolium perenne – Ŝycica trwała
Poa pratensis – wiechlina łąkowa
Festuca ovina – kostrzewa owcza
50%
40%
5%
5%
Przyjęto jako normę siewu nasion traw – na trawniki parkowe 180 kg/ha, co daje łączne
zapotrzebowanie na nasiona trawy, na obsianie całej projektowanej powierzchni wynoszące 126kg,
na naturalne – 150kg/ha, czyli 35kg
4. Pielęgnacja zieleni
W celu umoŜliwienia roślinom optymalnego wzrostu i rozwoju, niezbędne jest
przeprowadzanie prac pielęgnacyjnych na terenie załoŜonej zieleni, takich jak:
•
odchwaszczanie i spulchnianie gleby wokół sadzonek (zwłaszcza na terenach
zabudowanych) przynajmniej czterokrotnie w okresie gwarancyjnym,
•
podlewanie posadzonych sadzonek
-
dla drzew, krzewów liściastych i pnączy – 8 krotne (plus podlać tuŜ po
posadzeniu),
-
dla drzew i krzewów iglastych – 15 krotne (plus tuŜ po posadzeniu),
•
nawoŜenie od 0,02kg do 0,06kg pod jedną sadzonkę,
•
usuwanie uszkodzonych, uschniętych i zniszczonych sadzonek i wprowadzanie w
to miejsce nowych tego samego gatunku,
•
wałowanie, nawoŜenie i dosiewanie nasion trawy (pochodzących z podanej
wcześniej mieszanki traw),
•
koszenie trawy (trawniki parkowe) – 6 – 8 razy w okresie wegetacyjnym (maj –
październik), zakładane przy przejściach dla zwierząt trawniki naturalne nigdy nie
będą koszone.
•
w
trakcie
wzrostu
traw
konieczne
jest
wykonanie
zwalczania
roślin
dwuliściennych; do tego celu moŜna wykorzystać selektywne (przeznaczone tylko
do zwalczania roślin z klasy dwuliścienne) herbicydy z grupy najmniej
szkodliwych dla środowiska – przy czym zaleca się, aby rozpoczęcie zwalczania
chemicznego nastąpiło nie wcześniej niŜ 6 miesięcy od wysiewu nasion lub w
okresie wskazanym przez producenta;
•
po osiągnięciu przez trawę 10 cm wysokości wykonać pierwsze koszenie – na
wysokość 8 cm, co wzmocni siewki i pobudzi je do wzrostu;
•
podlewanie trawników – 12 razy w okresie wegetacyjnym, zwłaszcza w okresie
wschodzenia i suszy letnich,
•
zabezpieczenie roślin na okres zimowy.
25
Dokonując pielęgnacji zieleni naleŜy pamiętać o harmonogramie prac i precyzji
oraz dokładności wykonania tychŜe zabiegów.
5. Zieleń w otoczeniu przejść dla zwierząt
5.1. Uwagi ogólne
Budowa szlaków komunikacyjnych zwiększa fragmentację krajobrazu przez efekt
barierowy prowadzący do rozdzielnia populacji dzikich zwierząt, zmniejszenia powierzchni
ich bytowania i przerywania ich szlaków migracyjnych. Przejścia dla zwierząt są główną
metodą minimalizacji barierowego oddziaływania dróg na dzikie zwierzęta. Spełniają one trzy
podstawowe funkcje:
a) zapewniają wyŜsze bezpieczeństwo ruchu drogowego, zmniejszając szansę kolizji
pojazdów ze zwierzętami próbującymi przekroczyć drogę,
b) stwarzają warunki dla bytowania tych zwierząt, których areały osobnicze przecina droga zwierzęta muszą mieć moŜliwość korzystania ze środowisk połoŜonych po obu tronach drogi,
c) umoŜliwiają migracje, wędrówki i dyspersje zwierząt przemieszczających się na duŜe
odległości, co ma kluczowe znaczenie dla ciągłości korytarzy ekologicznych i ochrony
rzadkich gatunków o duŜych wymaganiach przestrzennych.
Przejścia dla zwierząt muszą spełniać zasadę moŜliwie najlepszego wkomponowania
w otaczający krajobraz, w celu zapewnienia:
a) minimalizacji efektu „obcego elementu” w strukturze krajobrazu – istotny warunek dla
wykorzystywania przejścia przez ssaki;
b) zapewnienia dogodnych miejsc ukrycia i Ŝerowania – istotne warunki dla wykorzystywania
przejścia przez małe ssaki, gady, płazy, bezkręgowce.
W skład zaprojektowanej zieleni wchodzą rodzime gatunki, zgodne z roślinnością
potencjalną okolic projektowanej trasy. ZróŜnicowanie zieleni na drzewa, krzewy, pnącza,
oraz powierzchnie trawiaste ma zapobiec monotonii krajobrazu i sprzyjać powstaniu lepszych
warunków osłonowych wokół przyczółków przejść dla zwierząt. UŜycie do celów nasadzeń
gatunków szybkorosnących i posiadających jadalne owoce słuŜy zapewnieniu bazy
pokarmowej dla róŜnych gatunków oraz schronień przywabiających zwierzęta w okolice
przejścia. UłoŜone pasmowo, promieniście w kierunku otworów przejść, kępy gęstych i
wysokich krzewów spełniać mają rolę zieleni naprowadzającej. Gęsto posadzone, bujne i
wysokie gatunki drzew stanowić będą barierę przed hałasem z drogi, a takŜe, zwłaszcza w
nocy, dodatkową osłonę przeciwolśnieniową (błyski reflektorów samochodowych płoszą
zwierzęta). Rzędowe nasadzenia krzewów i pnączy wzdłuŜ ogrodzeń ochronnych i osłon
26
antyolśnieniowych posłuŜą do maskowania płotów w krajobrazie. Nasadzenia w rejonach
przejść dla zwierząt łączą się płynnie z liniowymi nasadzeniami izolacyjnymi biegnącymi
wzdłuŜ całej projektowanej trasy.
Wśród gatunków charakterystycznych, typowych dla obszaru, znajdują się zarówno
gatunki zaliczane do zwierząt duŜych, średnich, jak i małych. Potrzeby ich starano się
uwzględnić w projekcie zieleni poprzez odpowiedni dobór gatunków, jak równieŜ
rozplanowanie przestrzenne nasadzeń naprowadzających na przejścia dla zwierząt.
Przestrzeń między sadzonkami drzew i krzewów zostanie obsiana mieszanką traw i
roślin motylkowatych o walorach smakowych atrakcyjnych dla zwierząt roślinoŜernych.
Oczywistym jest, iŜ hałas towarzyszący koszeniu trawy płoszyłby zwierzęta z okolic przejść.
Planuje się więc załoŜyć trawniki naturalne, które nigdy nie będą koszone, ani nawoŜone.
Powierzchnie trawiaste planowane w całym pasie przyległym do korpusu drogi (od krawędzi
skarp lub nasypów do linii rozgraniczającej inwestycję) i w okolicach przyczółków przejść
dla zwierząt po załoŜeniu i dwukrotnym podlaniu w okresie wschodu, naleŜy pozostawić
własnemu losowi, dopuszczając do spontanicznej sukcesji roślinności łąkowej. Z czasem
skład gatunkowy powierzchni trawiastych zmieni się ze względu na ocienienie przez
wzrastające drzewa i krzewy.
5.2. Zieleń przy przejściach dla zwierząt – technologia robót
Szczegóły dotyczące technologii robót zgodne są z wytycznymi opisanymi wyŜej, z
wyjątkiem następujących uwag:
Zakładane przy przejściach dla zwierząt trawniki będą trawnikami naturalnymi, nigdy
nie będą koszone, ani nawoŜone.
NaleŜy podlać je dwukrotnie – w okresie wschodu traw.
Przyjęto, jako ilość wysiewu mieszanki na trawniki naturalne – 150 kg/ha [ze względu
na bliskość i obfitość źródeł diaspor traw w okolicy przejść], co daje łączne zapotrzebowanie
na nasiona trawy, na obsianie całej projektowanej powierzchni trawników naturalnych
wynoszące około 35 kg.
Powierzchnia wszystkich dolnych przejść dla małych zwierząt powinna być pokryta
warstwą ziemi mineralnej (ewentualnie piasek) i posiadać wyrównaną powierzchnię.
W okolicy przejść dla zwierząt naleŜy w miarę moŜliwości dopuścić do
spontanicznego rozwoju roślinności (nie naleŜy przycinać krzewów ani drzew, naleŜy
pozostawiać siewki i podrost).
27
Pnącza naleŜy sadzić w jednym rzędzie w rozstawie co 0,5 m, w odległości ok. 25-30
cm od skarp z aŜurowych płyt przy PZ1. Sadzić w doły średnicy 30 cm i głębokości 30cm.
Umieścić sadzonkę tak, aby była przechylona w kierunku skarp, zasypać dół ziemią rodzimą,
uformować wokół rośliny misę i podlać. Przymocować pędy sadzonki do skarp z aŜurowych
płyt akustycznych np. małymi kawałkami taśmy ulegającej biodegradacji, lub w przypadku
sadzenia pnączy na fragmentach ogrodzenia siatek dla zwierząt - delikatnie owinąć końce
pędów o oczka ogrodzeń.
Nie przewiduje się zasilania dołów pod nasadzenia ziemią humusową, ani
przywoŜenia humusu pod trawniki naturalne. Zdejmowaną podczas robót ziemnych
wierzchnią warstwę ziemi organicznej odpowiednio zdeponować i ponownie
wykorzystać po zakończeniu budowy.
W przypadku przejść dla zwierząt w km 1+600 i 9+840, planuje się ułoŜenie
głazów przy wlotach przejść, co zapewni zwierzętom mikrosiedliska i zachęci je do
korzystania z przejść, jednocześnie teŜ ograniczy dostęp ludziom. Wykorzystywanie
przejść dla zwierząt przez ludzi (do przechodzenia lub przejeŜdŜania na drugą stronę
drogi) wpływa negatywnie w znaczący sposób na intensywność wykorzystywania
przejść przez ssaki kopytne i drapieŜne. Głazy powinny mieć róŜną wielkość –
kamienie zabezpieczające przed przejazdami w układzie dwurzędowym (plan
sytuacyjny) powinny mieć średnicę 70-80 cm, skupiska głazów o funkcji siedliskowej
(plan sytuacyjny) powinny mieć średnicę 30-40 cm. Głazy zabezpieczające przed
przejazdami powinny być zakopane w gruncie na głębokość minimum 30 cm – część
nadziemna nie powinna być wyŜsza niŜ 40cm. Odstępy między głazami muszą być
nieregularne i nie większe niŜ 150cm. Skupiska głazów o funkcji siedliskowej
powinny być usypane w niewielkie stosy kamieni po ok. 8 sztuk. Kamienie naleŜy
ułoŜyć po załoŜeniu zieleni na danym obszarze – nasadzeniu drzew, krzewów, pnączy
i załoŜeniu trawników. Zaleca się rozmieszczenie po ok. 30 kamieni zabezpieczających
przed przejazdami na kaŜde ze wspomnianych wyŜej przejść oraz ok. 112 kamieni o
funkcjach siedliskowych dla PZ1 i ok. 128 dla PZ2. Zaleca się teŜ rozmieszczenie przy
obu przejściach karp korzeniowych o funkcji siedliskowej (plan sytuacyjny), ok. 5 karp
przy PZ-1 i 6 karp przy PZ-2. Najlepiej aby były to karpy korzeniowe uzyskane podczas
wycinki drzew w okolicach przejść dla zwierząt - karpiny drzew o średnicy 36-55cm.
Powinny to być karpy korzeniowe drzew rodzimych, nie obcych gatunków ani gatunków
28
inwazyjnych. Karpy zaleca się umieścić przy przejściach w pozycji „przewróconego
drzewa”.
Przykład rzędu głazów na przejściu dla zwierząt górnych – podobnie uŜywa się ich przed
wylotami przejść dolnych.
6. Wymagania ogólne
Do zakładania terenów zieleni wykorzystać firmy o wysokich kwalifikacjach
zawodowych.
Wykonawca odpowiedzialny jest za jakość robót, a takŜe za zgodność wykonania robót z
Dokumentacją Projektową.
Wykonanie robót powinno być zgodne z technologią stosowaną przez przedsiębiorstwa
zieleni robót ogrodniczych.
7. Wykaz materiału roślinnego
7.1. Drzewa liściaste
Nazwa gatunku
Opis
1
Klon polny
Acer campestre
2
Brzoza brodawkowata
Betula pendula
3
Dąb bezszypułkowy
4
Jarząb pospolity
Sorbus aucuparia
5
Klon jawor
Acer pseudoplatanus
Wys.min.180 cm, ob. min. 10 cm, śred.
min. 80cm, N, soliter, bryła
Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred.
min. 80cm, Pa, soliter, bryła
Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred.
min. 80cm, Pa, soliter, bryła
Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred.
min. 80cm, Pa, soliter, bryła
Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred.
min. 80cm, Pa, soliter, bryła
Nr
Liczba
sztuk
762
252
134
213
495
29
6
Buk zwyczajny
7
Grab pospolity
Carpinus betulus
8
Dzika jabłoń
Malus sylvestris
9
Grusza pospolita
Pyrus pyrraster
10
Olcha czarna
Alnus glutinosa
11
Topola osika
Populus tremula
12
Wierzba biała
Salix alba
Lipa drobnolistna
Tilia cordata
13
Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred.
min. 80cm, Pa, soliter, bryła
Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred.
min. 80cm, Pa, soliter, bryła
Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred.
min. 80cm, N, soliter, bryła
Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred.
min. 80cm, N, soliter, bryła
Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred.
min. 80cm, Pa, soliter, bryła
Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred.
min. 80cm, N, soliter, bryła
Sadzić tylko osobniki męskie
Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred.
min. 80cm, Pa, soliter, bryła
Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred.
min. 80cm, Pa, soliter, bryła
126
1271
138
62
291
386
47
1189
Wys.- wysokość drzewa mierzona od powierzchni gruntu; ob. - obwód pnia drzewa, mierzony na wys.130cm od
poziomu gruntu; śred.- średnica korony; soliter – roślina prowadzona w szkółce jako egzemplarz swobodnie
rosnący, o pokroju korony właściwym dla gatunku i odmiany (korona musi być symetryczna i równomiernie
zagęszczona); Pa ( forma pienna) – drzewo prowadzone jako materiał alejowy (przyuliczny), pień prosty,
pozbawiony pozostałości po usuniętych konarach, N – forma naturalna z przewodnikiem.
7.2. Krzewy liściaste
Nr
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
Nazwa gatunku
Leszczyna pospolita
Corylus avellana
Dereń świdwa
Cornus sanguinea
Trzmielina pospolita
Euonymus europaea
Wierzba purpurowa
Salix purpurea
Wierzba wiciowa
Salix viminalis
(sadzonki ukorzenione, nie sztorby)
Śliwa tarnina
Prunus spinosa
Suchodrzew pospolity
Lonicera xylosteum
Bez czarny
Sambucus nigra
Dzika róŜa
Rosa canina
RóŜa rdzawa
Rosa rubiginosa
Głóg jednoszyjkowy
Crataegus monogyna
RóŜa okrywowa fairy
Rosa polyantha ‘Fairy’
Tawuła japońska ‘Goldmound’
Spirea japonica ‘Goldmound’
Liczba
Więźba
sztuk
sadzenia
80-100 cm, C5
5269
60-70 cm, C5
2380
60-70 cm, C5
4825
50-60 cm, C4
4020
C
2x2 m
C
2x2m
C
2x2m
B
0,75x0,75m
50-60 cm, C3
7490
B
0,75x0,75m
40-50 cm, C3
3115
50-60 cm, C5
2800
60-70 cm, C5
2695
50-60 cm, C4
2210
50-60 cm, C4
7630
50-30 cm, C3
520
40-50 cm, C5
4581
40-50 cm, C3
1748
B
0,75x0,75m
C
2x2m
C
2x2m
A
0,50x0,50m
A
0,50x0,50m
B
0,75x0,75m
A
0,50x0,50m
A
0,50x0,50m
Wysokość/szerokość
30
7.3. Krzewy iglaste
Nazwa gatunku polska/ łacińska
Nr
Wysokość/szerokość Liczba
Więźba
sztuk
sadzenia
930
C
0,75 x 0,75 m
Jałowiec płoŜący 'Blue Chip'
Juniperus horizontalis 'Blue Chip'
27
20/40cm, C4
7.4 Pnącza
Nr
28
Nazwa gatunku polska/ łacińska
Winobluszcz pięciolistkowy
Parthenocissus quinquefolia
Wysokość Liczba
Więźba
sztuk
sadzenia
95
W jednym
rzędzie co
0,5m
Wys
40cm
Opracowała
mgr Agnieszka Błaszczyk
31