Słowo wstępne

Słowo wstępne
„Via
Communicandi”, interdyscyplinarna seria poświęcona tematyce teoriokomunikacyjnej, wraz z bieżącym tomem zmienia nieco swój
profil i formułę. Osią tematyczną – zgodnie z wyraźną tendencją tekstów z wcześniejszych tomów – stają się zagadnienia oscylujące wokół antropologii komunikacji oraz epistemologii społecznej. A cała
seria przekształcona zostaje w pismo periodyczne z rocznym cyklem
wydawniczym.
Zmiana profilu wiąże się, z jednej strony, ze wzrostem znaczenia antropologicznych badań nad komunikacją (co znalazło wyraz m.in. w powołaniu w ramach Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej sekcji Antropologii Komunikowania), zaś z drugiej – z ważną dziś tendencją
konceptualizowania zjawisk komunikacji za pomocą narzędzi teoretycznych opracowanych na gruncie epistemologii społecznej. Obie te dyscypliny – przejąwszy po filozofii pulę najważniejszych zadań w tym zakresie – wydają się fundować podstawy wiedzy o komunikacji. Na obszarze
zakreślonym przez antropologię komunikacji i epistemologię społeczną
spotykają się dziś i krzyżują badania z zakresu wielu dyscyplin społecznych i humanistycznych. Poza filozofią pojawia się tu psychologia społeczna, socjologia, pragmatyka logiczna, językoznawstwo kognitywne,
a także różnorodnie wyprofilowane badania nad interaktywną rzeczywistością medialną.
„Via Communicandi” – ze względu na swój dotychczasowy charakter
– stanowić powinno szczególnie dogodne forum dla „teoretycznego mariażu” tych dyscyplin. A periodyczność wydawnictwa zapewnić powinna
możliwość sukcesywnego włączania do współpracy kolejnych kręgów
badaczy.
Mam nadzieję, że tematyka pisma ciekawie dopełni mapę nauk o zjawiskach komunikacyjnych, nie tylko ujawniając niezbywalnie interdyscyplinarny charakter prowadzonych nad nimi badań, ale także ugruntowując przekonanie, że dzięki tym właśnie badaniom humanistyka i nauki
społeczne zyskują rzeczywisty dostęp do fundamentów wiedzy o człowieku i jego świecie. Być może osadzenie tematyki teoriokomunikacyjnej w przestrzeni wyznaczonej przez antropologię komunikacji i epistemologię społeczną wymagać będzie przemodelowania niejednego
9
Słowo wstępne
badawczego schematu. Być może pociągnie za sobą konieczność zredefiniowania tradycyjnych struktur kategorialnych. A może nawet doprowadzi do odrzucenia wielu spośród nieproblematyzowanych dotychczas
„teoretycznych oczywistości”. Każda z tych możliwości wydaje się bardzo
obiecująca! Każda otwiera ważne drogi badawczych poszukiwań. „Via
Communicandi” dołoży starań, by wszystkie te poszukiwania sumiennie
dokumentować.
Beata Sierocka
Foreword
With its current issue, “Via Communicandi”, an interdisciplinary editorial
series devoted to communication theory issues, updates its profile and
formula. Thematic axis – in accordance with a clear trend set by the texts
from previous volumes – concerns the issues revolving around the anthropology of communication and social epistemology, while the whole
series is transformed into a periodic journal with an annual release cycle.
The change of the profile is related to the growing importance of the
research on communication on the one hand (i.a. reflected by the establishment of Anthropology of Communication section within Polish
Communication Association) and to the currently important tendency
to conceptualize communication phenomena with theoretical tools developed on the basis of social epistemology on the other. Both of these
disciplines – having taken over the pool of the most important tasks
regarding the issue from philosophy – seem to form the foundation of
communication knowledge. Within the area designated by the anthropology of communication and social epistemology, researches from several social and humanistic disciplines meet and cross today. Apart from
philosophy, the subjects most fully represented here are social psychology, sociology, logical pragmatics, cognitive linguistics and variously
shaped studies on interactive media reality.
“Via Communicandi” – due to its previous character – should be a particularly convenient forum for the “theoretical marriage” of these disciplines. A periodicity of the publication shall provide a gradual inclusion
of further circles of researchers.
I hope that the coverage will complete the map of interesting communication phenomena sciences, not only by revealing the inalienably
interdisciplinary nature of the studies conducted on them, but also by
reinforcing the belief that with those particular studies humanities and
social sciences are gaining a real access to the foundations of knowledge
about man and his world. Perhaps, placing the issues related to theory of
communication within the space determined by anthropology of communication and social epistemology requires reshaping several research
schemes. This, in turn, may entail the necessity of redefining the traditional categorial structures. Possibly, it may even lead to the rejection
11
Foreword
of some of the previously unquestioned, obvious “theoretical evidence”.
Each of these possibilities seems very promising! Each of these possibilities forms an important path for scientific exploration. “Via Communicandi” will ensure that all those explorations are conscientiously
documented.
Beata Sierocka