Biuletyn nr 489 - Zbór BETEL w Kętrzynie

Biuletyn
Bezpłatny tygodnik Kościoła Zielonoświątkowego w Kętrzynie
11 września 2016
Nr 489
WYDARZENIA
12
13
14
WRZESIEŃ
Cz
15
16
19
20
21
22
Pn
Wt
Śr
23
Pt
So
17
N
18
24
25
Ewangelizacja ul.
24.09 – 25.09. – Ewangelizacja uliczna (sobota - Reszel, niedziela – Kętrzyn).
1
Kazanie wygłosi: Arkadiusz Jurgiełajtis
LISTA MODLITEWNA
ze spokojem może powtórzyć za swoim
Mistrzem: „To i Ja wam nie powiem,...”
(Łukasza 20:8)
* o zbawienie:
 męża Marysi Pietrzak.
 całej rodziny Ewy Brzostek.
 Andrzeja D. (męża Ani).
 Danuty K.
 Tadeusza W.
 Lilli R. (żony Mirka)
 męża Bogumiły Panfil.
 rodziców Darka Biłdy.
 taty i brata Moniki Czerwonki.
 Justyny J. (żony Marcina Dominika).
URODZINY
Dziś urodziny obchodzi:
11.09.
Jerzy Zakrzewski
W tym tygodniu urodziny obchodzą:
* o zdrowie:
 Danuty K.
 Patrycji i Magdy Owierczuk.
 Debory Marczuk.
 Marianny i Jerzego Zakrzewskich.
 Alfredy Kopaczel.
 Bogumiły Panfil.
17.09.
Monika Czerwonka
Marysia Pacho
Życzymy Bożych błogosławieństw!
ROZWAŻANIE
* o uzdrowienie i wzrost duchowy Rafała (bratanka Lucyny Tęczy.);
Obrona Hioba
* o błogosławieństwa, Boże prowadzenie dla Władysława i Krystyny Plewińskich, będących na misji za granicą.
Niedawno w komentarzach do
artykułu Bartosza Sokoła pt. „Księga
Hioba i złudzenia K. E. Hagina” (dostępny na stronie: www.nalezecdojezusa.pl
– przyp. red.) wywiązała się dyskusja na
temat postaci Hioba. Nie pierwszy już
raz – niestety – zetknąłem się w niej z
próbą zakwestionowania pobożności tej
postaci. W różnych kontekstach powiada się, że Hiob „nie był nawrócony”,
„przejawiał jedynie (zewnętrzną) pobożność”, „nie znał naprawdę Boga”.
REFLEKSJE
Ważne kwestie wymagają poważnego
traktowania, a szczere pytania zasługują
na szczere odpowiedzi. Gdy jednak rozmówcy na proste pytanie dają jawnie
wymijające odpowiedzi, chrześcijanin
2
Uważam, że jest to interpretacja zupełnie niesłuszna, sprzeczna z głównym
przesłaniem księgi – co postaram się pokazać w niniejszym tekście.
do Elihu w swojej odpowiedzi, co może
być odczytane na różne sposoby. Niektórzy sugerują, że oznacza to milczącą
aprobatę dla zawartych w tych mowach
treści. Inni wręcz przeciwnie dowodzą,
że jest to oznaka lekceważenia dla pychy młodego człowieka, który powtórzył tylko błędy starszych przyjaciół.1
Niezależnie od oceny milczenia Boga w
stosunku do Elihu, trudno byłoby utrzymać tezę, że jego mowa jest zgodna z
Bożą odpowiedzią na problem Hioba.
Owszem – wprowadza kilka nowych
wątków: m. in. w przeciwieństwie do
trzech przyjaciół wiąże sprowadzanie
przez Boga cierpienia na człowieka z
jego miłosierdziem oraz karceniem w
celu zawrócenia ze złej drogi, a nie jedynie z gniewem i oddaniem sprawiedliwości
za
złe
uczynki.
Jednak
jednocześnie powtarza ich tezę, że Hiob
zgrzeszył i spotykają go konsekwencje
(Hi 34,11.25-27.37). Fałszywie przedstawia też twierdzenia Hioba na swój własny temat – podczas gdy Hiob twierdził,
że żył pobożnie i nie zasłużył na taką
karę, Elihu przypisuje mu (Hi 33,8-11)
roszczenia do absolutnej bezgrzeszności. Sądzę, że w ostatecznym rozrachunku Elihu myli się podobnie jak jego
przedmówcy, chociaż niektóre z wątków przez niego wprowadzonych (w
szczególności Bożej suwerenności) będą
wykorzystane przez Boga we właściwej
odpowiedzi.
Kompozycja literacka Księgi Hioba
Aby zrozumieć dobrze Księgę
Hioba należy zdać sobie sprawę z jej złożonej struktury literackiej. Rozpoczyna
się ona i kończy fragmentami epickimi,
które dostarczają czytelnikowi informacji z tła koniecznych dla właściwej oceny
postaci i wydarzeń. Czytelnik już na samym początku utworu dowiaduje się jakiego rodzaju człowiekiem jest Hiob
oraz jaka jest prawdziwa przyczyna
jego cierpienia. Epilog z kolei jest potwierdzeniem rozwiązania konfliktu,
które ma miejsce w mowach Boga.
Pomiędzy tymi fragmentami
epickimi znajdują się trzy cykle mów
Hioba i jego przyjaciół (Hi 4-14, 15-21
oraz 22-31). Rozmówcy na przemian
usiłują przekonać Hioba, że jego cierpienie dowodzi obecności grzechu w jego
życiu i stanowi karę za niego. Mowy w
ostatnim cyklu są wyraźnie krótsze niż
w poprzednich, co wskazuje, że przyjaciołom Hioba wyczerpały się już argumenty wobec niezłomnego przekonania
bohatera, że nie popełnił nic za co
mógłby być w ten sposób ukarany.
Oddzielnym elementem struktury Księgi Hioba są cztery mowy Elihu
– ich interpretacja budzi wiele kontrowersji wśród egzegetów.
Już sam fakt, że wypowiada on
cztery przemówienia wyróżnia jego postać – każdy z pozostałych przyjaciół
przemawia trzykrotnie, raz w każdym
cyklu. Ponadto Bóg nie odnosi się wcale
Czy Hiob potrzebował nawrócenia?
Jak wspomniałem spotykam się
czasem z twierdzeniem, że Księga
Hioba jest w gruncie rzeczy opowieścią
o nawróceniu. Hiob jest przedstawiany
3
jako postać „zewnętrzne pobożna” i „religijna”, jednak nie narodzona na nowo
i nie posiadająca prawdziwej wiary. Dopiero jego końcowe wyznanie utożsamiane jest z aktem prawdziwego
nawrócenia:
Słuchaj, proszę. I ja chcę mówić; będę cię
pytał, a Ty racz mię pouczyć! Tylko ze
słyszenia wiedziałem o Tobie, lecz teraz
moje oko ujrzało cię. Przeto odwołuję
moje słowa i kajam się w prochu i popiele. Hi 42,4-6
Czy jednak rzeczywiście taka
interpretacja jest słuszna? Zanim poszukamy odpowiedzi na to pytanie, należy
wpierw wyjaśnić jedną kwestię – nie należy oczekiwać, że Stary Testament będzie posługiwał się tymi samymi
kategoriami w celu opisania relacji człowieka z Bogiem, tym mniej, że będzie
posługiwał się pojęciami jakich używają
chrześcijanie dziś. Naiwnością byłoby
oczekiwać, że prawdziwie wierzący bohater będzie opisany jako „narodzony
na nowo” lub „nawrócony”. Stary Testament nie kładzie też takiego nacisku
jak Nowy na słowo „wiara” (jakkolwiek
pobożność starotestamentowa zakłada
zaufanie i wiarę wobec Boga w równym
stopniu jak nowotestamentowa). Jednocześnie księgi Starego Testamentu mają
swoje własne sposoby na pokazywanie
ludzi idących za Bogiem oraz tych, którzy Go odrzucają.
Jak wspominałem wcześniej
prolog do księgi dostarcza czytelnikowi
informacji z tła potrzebnych do zrozumienia utworu. Już w pierwszym wersie narrator dokonuje prezentacji
bohatera zwracając szczególną uwagę
na jego charakter:
Był mąż w ziemi Uz imieniem Job; a mąż
ten był nienaganny i prawy, bogobojny
i stroniący od złego.
Hiob zostaje opisany za pomocą
dwóch par przymiotników: po pierwsze
określony zostaje jako nienaganny i
prawy.
Ta sama para słów pojawia się
w Psalmie 37,37:
Widziałem okrutnego bezbożnika, Rozpierającego się jak cedr Libanu. Ale
przeminął i nie ma go, Szukałem go, ale
nie można było go znaleźć. Przeto wzoruj się na niewinnym i popatrz na prawego, Bo przyszłość należy do męża
pokoju. Ps 37-5-7
Tutaj jest ona użyta aby opisać
grupę ludzi pobożnych w opozycji do
bezbożnych, jest zatem określeniem
wierzących Starego Testamentu. Samo
słowo nienaganny jak zauważa w
swoim komentarzu John Hartley często
opisuje zwierzę ofiarne jako „nienaganne i bez skazy”, ale kiedy jest używane w kontekście człowieka oznacza
raczej jego osobistą prawość, nie doskonałość rozumianą jako całkowity brak
grzechu (Joz 24,14; Sdz 9,16.19). 2
Kolejna para słów podkreśla –
jak zauważa wspomniany komentator3
– wiarę Hioba! Zwrot „bojący się Boga”
jest bardzo częstą w Starym Testamencie formą opisywania prawdziwego podążania za Panem. Można by podać
bardzo wiele tego przykładów (Rdz
42,18; 2 Krl 4,1; Ps 22,23, Jon 1,9 i in.),
jednak jak sądzę wystarczy jeden:
I rzekł: Nie podnoś ręki na chłopca i nie
czyń mu nic, bo teraz wiem, że boisz się
Boga, gdyż nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego. Rdz 22,12
4
Abraham przeszedł wielką
próbę wiary – nie bał się ofiarować swojego syna Izaaka, ufny w Bożą obietnicę.
Anioł Pański uznaje to właśnie mówiąc,
że Abraham pokazał, iż boi się Boga!
Wobec tak jednoznacznego
określenia bohatera przez narratora doprawdy nie sposób żywić wątpliwości
co do jego wiary. Jeśli jednak ktoś jeszcze jakieś ma, rozwiać je powinien fakt,
że Bóg chwali się Hiobem przed Szatanem i demonstruje wyraźnie, że ma w
nim upodobanie. Jak zaś poucza nas autor Listu do Hebrajczyków (Hbr 11,6)
bez wiary nie można podobać się Bogu.
Chciałbym odnieść się do jeszcze jednego nieporozumienia związanego z interpretacją postaci Hioba jako
„niewierzącego” – zwykle zakłada ona
wyraźne rozróżnienie na „pustą religijność” wartościowaną negatywnie oraz
„prawdziwą wiarę”. Jednak należy
zwrócić uwagę na to, że w kontekstach
biblijnych pusta religijność zwykle
oznacza hipokryzję, zewnętrzne przejawianie pobożności za którym nie idzie
szczere posłuszeństwo Bogu. Pan Jezus
piętnuje u faryzeuszy to, że ich zewnętrzna pobożność jest w swojej istocie nieszczera, ponieważ stanowi
jedynie pozory dla ich niemoralnego życia. Jednak w przypadku Hioba zupełnie nic nie wskazuje na to, że jego
postępowanie jest nieszczere lub wyłącznie na pokaz. Sugerowana opozycja
pomiędzy „prawdziwą wiarą” a „pustą
religijnością” jest więc pewną nowością
w stosunku do opozycji stosowanych
przez autorów biblijnych – wartościuje
bowiem pobożność negatywnie nie z
powodu jej nieszczerości lub związanej
z nią hipokryzji, ale pomimo jej wyraźnej szczerości.
Prawdziwy problem – kto jest mądry?
Skoro więc wiara Hioba pozostaje poza wszelką wątpliwością i księga
w żaden sposób nie może być jego historią nawrócenia, o czym tak naprawdę
jest ten utwór? Podstawowym jego problemem jest kwestia niezawinionego
cierpienia. Czytelnik zostaje wprowadzony w prawdziwą przyczynę cierpienia Hioba (to jest próbę, na którą Bóg
pozwala wystawić go Szatanowi), jednak bohaterowie są jej nieświadomi.
Trzej przyjaciele Hioba reprezentują tradycyjną mądrość, która wiąże cierpienie
z Bożą karą za grzechy. W ich mniemaniu cierpienie jest niechybnym dowodem grzechu, za który Hiob został
ukarany. Hiob nie znając przyczyny
swojego cierpienia uparcie twierdzi jednak, że żył w konsekwentnie pobożny
sposób i nie może być ono karą za jego
grzech. Pogłębiające się cierpienie prowadzi go jednak w końcu do kwestionowania Bożej sprawiedliwości.
Jak zauważają Raymond Dillard i Tremper Longman4 w centrum
księgi jest w istocie pytanie: Kto jest mądry? Wszyscy bohaterowie próbują dowieść swojej mądrości, jednak nie są w
stanie wyjaśnić prawdziwej przyczyny
cierpienia Hioba. W końcu interweniuje
sam Bóg – nie po to jednak aby zdradzić
Hiobowi tajemnicę jego cierpienia, ale
raczej żeby wykazać, że jedynie On sam
jest mądry. Bóg nie musi się z niczego
tłumaczyć, człowiek ze swoimi ograniczeniami i brakiem mądrości nie powinien
kwestionować
Jego
5
sprawiedliwości, ani tym bardziej na
podstawie cierpienia wyrokować o domniemanym grzechu bliźniego.
John Hartley, The Book of Job, Grand Rapids, Eerdmans 1988, s. 67.
3 Ibid.
4 Raymond Dillard i Tremper Longman, An
Introduction to the New Testament,
Zondervan, Grand Rapids 2006, s. 229.
2
Nie ma łatwych odpowiedzi!
Podsumowując ten tekst chciałbym podkreślić, że Księga Hioba w żadnym razie nie może być opowieścią o
nawróceniu. Główny bohater jest opisany jako prawdziwie wierzący w sposób zupełnie jednoznaczny i nie
pozostawiający cienia wątpliwości. Nie
należy bagatelizować jego skruchy wobec odpowiedzi Boga, jednak trudno
dopatrywać się w niej początku jego
„prawdziwej wiary”.
Prawdziwym problemem księgi
jest natomiast ograniczona przydatność
ludzkiej mądrości w poszukiwaniu odpowiedzi na kwestię cierpienia. Pan Bóg
jest zupełnie suwerenny i ma pełną kontrolę nad tym co nas spotyka, tak dobrym jak i złym. Czasem cierpienie
może być oczywiście karą za grzech, innym razem może być próbą naszej
wiary. Cierpienie może służyć objawieniu Bożej chwały – jak ślepota w dziewiątym rozdziale Ewangelii Jana.
Często też (może wręcz na ogół!) nie
znamy zupełnie przyczyny i sensu naszego cierpienia, nie powinno to nas jednak skłaniać do zwątpienia w Bożą
dobroć i sprawiedliwość.
_________
Przypisy:
1 Tego zdania był na przykład James Barr,
podzielają je też Raymond Dillard i Tremper
Longman, An Introduction to the New Testament, Zondervan, Grand Rapids 2006, s.
230.
Autor: Filip Sylwestrowicz
Źródło: jezus.pl
BIBLIJNE ROZWAŻANIA
DLA NASTOLATKA
Chwała należna Bogu
Oddajcie Panu chwałę należną imieniu
jego!
Psalm 29.2
Przypuśćmy, że idziesz ulicą.
Bardzo prawdopodobne, że spotkasz
chłopaków w czapce z daszkiem na bakier, w szerokich spodniach, ze słuchawkami na uszach i odpowiednim
typie butów – tak zwykle wyglądają
zwolennicy hip-hopu. Ich ubiór, sposób
życia, to czego słuchają, informują nas o
tym, że są fanami tego typu muzyki i
propagują go w społeczeństwie. Dają do
zrozumienia, że podoba im się ten styl i
jest warty naśladowania.
Zwolennicy hip-hopu przyznają rację gwiazdom tej muzyki, twórcom tego stylu życia. Fani muzyki
rockowej deklarują, że wartości i sposób
życia rockmanów jest godny naśladowania i pochwały.
6
W kulturze masowej znajdujemy propozycje różnych wzorów zachowań i stylów życia. Idąc ulicą,
mijając ludzi, bez większych problemów zaliczyłbyś niektórych z nich do
zwolenników określonego stylu życia.
Może niektóre z nich są dla ciebie interesującą propozycją.
Czy dzieci Boże, ludzie, dla których Pan Jezus jest osobistym Zbawicielem, też powinny w charakterystyczny
sposób wyróżniać się w domu, na ulicy,
wśród rówieśników? Dla Bożego
dziecka niezmiennie źródłem wartości i
wzorców jest Pismo Święte. Czy poprzez swoje życie pokazujesz innym, że
warto naśladować Jezusa? Jeśli tak, to
będziesz wyróżniać się zachowaniem,
słownictwem, rodzajem słuchanej muzyki, wyglądem odpowiednim dla
osoby szczerze wierzącej w Boga i posłusznej Jego Słowu.
Pozwolić Bogu, by był obecny w
każdej dziedzinie naszego życia, znaczy
oddawać Mu chwałę, która się Jemu należy. To znaczy pochwalać, czyli uznawać za właściwy, Boży system wartości
przedstawiony w Biblii. Oddajesz Panu
chwałę, gdy nosisz schludny i przyzwoity ubiór; wypowiadasz się w sposób,
który nie obraża innych i Pana Boga;
słuchasz muzyki, która zbliża cię do
Boga, a twoje zachowanie cechuje szacunek i uprzejmość dla innych.
Do przemyślenia:
1. Jeżeli uważasz, że należysz do Jezusa,
to zastanów się, kogo naśladujesz i skąd
czerpiesz wzorce?
2. Dlaczego Bóg jest godny tego, by Go
słuchać i żyć zgodnie z tym, co mówi w
Biblii?
WSPIERAJMY MISJE
Zachęcamy do finansowego wspierania misjonarzy. Każda złotówka jest ważna!
Misje prowadzone na Bliskim
Wschodzie przez zbór w Rabce.
Nr konta: 93-10203466-0000950200296608
z dopiskiem: „Misje”
Kościół Chrześcijan Baptystów
ul. Roztoki 9, 34-700 Rabka-Zdrój
Misja Brama Nieba
Dariusz Wojcinowicz
Misje prowadzone m.in. w Tajlandii i wielu krajach azjatyckich.
Nr konta: 83116022020000000070646932
z dopiskiem: „Wsparcie misjonarzy”
Dariusz Wojcinowicz, Morąg
Misje we wschodniej Azji
Nr konta: 77 9343 0005 0013 8569 2000 0010
z dopiskiem: „Misja – Domagałowie”
Kościół Zielonoświątkowy w Kętrzynie
ul. Powstańców W-wy 33, 11-400 Kętrzyn
7
WAŻNE INFORMACJE
CZŁONKOWIE
RADY ZBORU
Arkadiusz Jurgiełajtis, tel.: 517 524 520
e-mail: [email protected]
Władysław Plewiński, Oleg Owierczuk,
Michał Karczewski
BIBLIOTEKA
Ania Jurgiełajtis, Kasia Werkowska
REDAKCJA
STRONA WWW
SPOTKANIE
MODLITEWNE
Marta Jurgiełajtis, tel.: 509 963 995, e-mail:
[email protected] [email protected]
Codziennie (z wyjątkiem środy): godz. 2000 oraz
w niedzielę: godz. 800.
GRUPA DOMOWA
GRUPA „PODSTAWY
WIARY”
Reszel, sobota: godz. 1800.
PASTOR
SPOTKANIE
MŁODZIEŻOWE
SZKÓŁKA
NIEDZIELNA
(dzieci starsze – gr. I)
SZKÓŁKA
NIEDZIELNA
(dzieci starsze – gr. II)
SZKÓŁKA
NIEDZIELNA
(dzieci młodsze gr. I)
SZKÓŁKA
NIEDZIELNA
(dzieci młodsze gr. II)
Niedziela: godz. 900.
Pierwsza sobota miesiąca. Zajęcia prowadzi
Agnieszka Karczewska. Bieżące informacje na:
www.facebook.com/kz.ketrzyn i www.kz.ketrzyn.pl
Zajęcia prowadzą zamiennie Kasia Werkowska,
Marcin Dominik Jakowicz i Jarek Werkowski.
Zajęcia prowadzą zamiennie Ania Jurgiełajtis,
Iwona Rudź i Marta Jurgiełajtis.
Zajęcia prowadzą zamiennie Dawid Kondratowicz, Agnieszka Krawczyk i Robert Krawczyk
Zajęcia prowadzą zamiennie Agnieszka Karczewska, Łukasz Bałdyga i Michał Karczewski.
NABOŻEŃSTWA
Niedziela: godz. 1000, środa: godz. 1800.
KONTO BANKOWE
Mazurski Bank Spółdzielczy S.A. Giżycko
77 9343 0005 0013 8569 2000 0010
ADRES
ul. Powstańców Warszawy 33, 11-400 Kętrzyn
WWW
EMAIL
WŁADYSŁAW
PLEWIŃSKI
www.kz.ketrzyn.pl
[email protected]
SUPERKONTO
06 1020 3639 0000 8302 0011 6152
8