tutaj

Transkrypt

tutaj

CIA. Daniel Abreu - Tierra
Wtorek, 18 listopada
18:00, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Sala im.
W. Krukowskiego
Na spektakl "Tierra" Daniela Abreu oraz PREMIERĘ "Tomorrow. Sex In Progress"
Karoliny Kroczak obowiązuje ten sam bilet! Spektakle odbywają się w Centrum Sztuki
Współczesnej, jeden po drugim, z 10 minutową przerwą pomiędzy.
„Jakiś czas temu zdecydowałem się wrócić do oryginalnego procesu tworzenia – choć tak
naprawdę nigdy od niego nie odszedłem, potrzebowałem wejść głębiej, dotknąć samego
sedna. Bez koncepcji, bez pomysłów – miałem tylko ciało, dotykające podłogi, czujące rytm
oddechu i bicia serca, napięcie skóry i ciśnienie krwi. Od tego zacząłem; nie było żadnych
myśli, a jedynie dźwięki wychodzące z moich ust – nieznane mi dźwięki powodujące strach.
Jesteś jedyną osobą, która może poczuć swoje ciało, jedyną, która zna ruchy przez nie
wykonywane... Jesteś jedyny.
Teraz staram się wyrazić wszystko to tańcem. Tańcem płynącym wprost z moich mięśni, z
mojego ciała...”
Spektakl powstał przy wsparciu La Comunidad de Madrid oraz Ministerio de Educación de
España, Provisional Danza, Teatro Victoria y Teatro Cuarta Pared.
Pomysł, choreografia i wykonanie: Daniel Abreu
Muzyka: kolaż
Światła: Irene Cantero
Czas: 15 min
DANIEL ABREU DANCE COMPANY (Hiszpania)
Daniel Abreu urodził się na Teneryfie, gdzie po raz pierwszy zainteresował się ruchem
fizycznym i sceniczną ekspresją. Uzyskał dyplom z psychologii na Universidad de Educación
Distancia. Współpracował z licznymi teatrami tańca i grupami tanecznymi w Hiszpanii, a
także asystował przy wielu produkcjach międzynarodowych. Jego Teatr zrealizował ponad
trzydzieści spektakli i regularnie zapraszany jest do różnych krajów Europy, Ameryki i Azji.
Ich spektakle prezentowane były na Circuito de Red de Teatros Alternativas cztery lata z
rzędu, dwa razy na Aerowaves (2009 i 2011), a także w ponad 17 krajach, takich jak Dania,
Brazylia, Niemcy, Korea, Portugalia, Polska, Słowenia i Szwajcaria. www.danielabreu.com
Teatr Tańca Zawirowania – Fundacja Scena Współczesna
Kraszewskiego 25, 02-415 Warsaw, Poland
www.zawirowania.pl, www.facebook.com/zawirowania
tel. 790 555 979, [email protected]
Teatr Tańca Zawirowania - PREMIERA - Wybieg
Wtorek, 18 listopada
18:00, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Sala im.
W. Krukowskiego
Na spektakl "Tierra" Daniela Abreu oraz PREMIERĘ "Tomorrow. Sex In Progress"
Karoliny Kroczak obowiązuje ten sam bilet! Spektakle odbywają się w Centrum Sztuki
Współczesnej, jeden po drugim, z 10 minutową przerwą pomiędzy.
To opowieść o tym co nas podnieca i co nakręca w relacji w drugą osobą. Jaki jest układ sił w
namiętnej interakcji i kto kogo tresuje? Co oznacza być kobietą, a co mężczyzną? Jak w tańcu
odgrywa się płeć? Jak myślenie stereotypami warunkuje postrzeganie partnera?
Podczas spektaklu będziemy poszukiwać odpowiedzi na te pytania, używając klisz
zaczerpniętych między innymi z rozrywkowych programów tanecznych, Kamasutry,
archetypicznych obrazów relacji damsko-męskich i
elementów życia prywatnego
wykonawców.
Choreografia: Karolina Kroczak
Tancerze: Elwira Piorun, Szymon Osiński
Muzyka: kolaż
Czas: ok.15 min
TEATR TAŃCA ZAWIROWANIA (Polska)
Teatr Tańca Zawirowania powstał w 2004 roku pod auspicjami Fundacji Scena Współczesna.
Założycielem oraz dyrektorem Teatru Tańca Zawirowania jest Włodzimierz Kaczkowski.
Kierownikiem artystycznym zespołu jest od początku Elwira Piorun, była solistka Teatru
Wielkiego. Obecnie trzon Teatru Tańca tworzą: Elwira Piorun, Karolina Kroczak, Bartosz
Figurski oraz Szymon Osiński. Niemalże od początku swojego istnienia Teatr Tańca
Zawirowania nie tylko czynnie uczestniczy w procesach kulturotwórczych kraju, ale
występuje ze swoimi spektaklami na festiwalach całego świata, począwszy od naszych
europejskich sąsiadów, poprzez Azję, Afrykę skończywszy na Ameryce Północnej i
Południowej.
Teatr wraz z Fundacją Scena Współczesna jest organizatorem Międzynarodowego Festiwalu
Teatrów Tańca, odbywającego się w Warszawie corocznie od 2004 roku. Wydarzenie to
gromadzi w czasie tygodniowego przeglądu teatry tańca z Polski i z całego świata, dając
twórcom możliwość spotkania i konfrontacji dokonań artystycznych. Teatry porównują
swoje doświadczenia, wzajemnie się inspirują i nawiązują znajomości, które często owocują
powstawaniem wspólnych projektów artystycznych. Festiwal ma także na celu
popularyzację współczesnego teatru tańca i prezentację w Polsce najnowszych światowych
tendencji. Kilkudniowe warsztaty prowadzone przez instruktorów wielu rodzajów tańca
współczesnego, wieczory pełne niezapomnianych wrażeń teatralnych, zażarte dyskusje,
całodniowe próby. Świat wirujący od tańca. Teatr prowadzi także działalność edukacyjną –
w Akademii Tańca Zawirowania odbywają się stałe zajęcia i warsztaty, których częstym
efektem są spektakle wieńczące pracę młodych tancerzy.
Teatr Tańca Zawirowania & Ido Tadmor - Rust & Engagé
Środa, 19 listopada
19:00, Teatr Wielki – Opera Narodowa,
Sala Kameralna im. E. Młynarskiego
Obydwa spektakle są również częścią 6. Dni Sztuki Tańca, organizowanych przez
Teatr Wielki – Operę Narodową. BILETY ZOSTAŁY WYPRZEDANE.
Rust oraz Engagé to spektakle będące wspólną produkcją Ido Tadmora (Izrael), Elwiry
Piorun oraz brytyjskiej choreografki Rachel Erdos.
Spektakle są obrazem dwojga ludzi, tworzących wieloletni związek. Mają za sobą wiele burz,
dylematów, wzlotów i upadków. Relacja bohaterów opiera się na głębokiej miłości oraz
szczególnej więzi, ale nie oznacza to, iż jest wolna od problemów.
Engagé
„Rodzimy się samotni, żyjemy w samotności i umieramy w samotności. Jedynie poprzez miłość i
przyjaźń możemy stworzyć chwilową iluzję, że nie jesteśmy samotni.” (Orson Welles)
Choreografia: Ido Tadmor
Tancerze: Elwira Piorun, Ido Tadmor
Muzyka: Frederic Chopin, Giuseppe Verdi, “American Beauty” soundtrack, Leo Cole
Czas: 29 minut
Rust
Cisza jest najsilniejszym głosem, jaki istnieje... A muzyka jest tylko w Twoim umyśle.
"Najokrutniejsze kłamstwa wypowiedziane są w ciszy" (Meir Shalev z książki "Esau")
Choreografia: Rachel Erdos, Ido Tadmor
Tancerze: Elwira Piorun, Ido Tadmor
Muzyka: Something stupid by Frank and Nany Sintara
Czas: 19 minut
ELWIRA PIORUN (Polska)
Elwira Piorun - tancerz, choreograf i dyrektor artystyczny Teatru Tańca Zawirowania i
Festiwalu Teatrów Tańca Zawirowania w Warszawie.
Absolwentka Szkoły Baletowej i Pedagogiki Baletowej Fryderyka Chopina Akademii
Muzycznej w Warszawie. Przez wiele lat była solistką Teatru Wielkiego - Opery Narodowej
w Polsce. Tańczyła w choreografiach Georges'a Balanchine'a, Maurice'a Béjarta, Matsa Eka,
Teresy Kujawy, Witolda Gruca i innych. Przez osiem lat (1990-1997) pracowała w
Niemczech (Hagen i Dortmundzie). Kiedy wróciła do Polski, tańczyła w choreografiach
innych autorów i zaczęła tworzyć swoje pierwsze choreografie. Piorun jest doskonałym
przykładem na to, jak klasyczna tancerka może przekształcić się w tancerkę współczesną.
IDO TADMOR (Izrael)
Tancerz, choreograf, pedagog, dyrektor artystyczny Baletu Izraelskiego. W ciągu ostatnich 3
lat Ido Tadmor reprezentował państwo Izrael na całym świecie jako "Ambasador Tańca".
Został nagrodzony dotacjami z wielu źródeł, w tym The American Israel Cultural Foundation,
Gminy Miasta Tel Awiw, Hajfy i innych instytucji publicznych oraz fundacji promujących
działalność kulturalną w Izraelu. Jako nauczyciel, Tadmor uczy w wiodących zespołach
tańca na świecie, w Izraelu oraz w znanych szkołach, m.in w Akademii Tańca w Rzymie i
Artemidy w Amsterdamie. Ido Tadmor w 2011 został laureatem nagrody "Landau Prize" w
Izraelu za całokształt twórczości artystycznej. W zeszłym roku obchodził swoje
trzydziestolecie międzynarodowej kariery scenicznej.
Anat Grigorio - Mr. Nice Guy
Czwartek, 20 listopada
18:00, Teatr WARSawy
„Może uśmiech …?
Nie marszcz czoła, nie zagryzaj warg! Niech Twoje oczy błyszczą! Uśmiech! Szczery uśmiech!
Otwórz klatkę piersiową, nie zapominaj o uśmiechu, oczy muszą znowu błyszczeć! Błyszczące
oczy, wypnij biust, wciągnij brzuch, uśmiechaj się, zaszczekaj, rozmawiaj po chińsku, mów po
francusku, śpiewaj po rosyjsku!
A teraz – zacznij być sobą…”
Mr. Nice Guy to wewnętrzny dialog, który stawia pytania o płeć i tożsamość, a odbija się na
zachowaniu naszego społeczeństwa. Jaka jest rola jednostki w świecie, który jest większy niż
ktokolwiek inny? Jaka jest rola kobiet w świecie, gdzie mężczyźni podejmują wszystkie
decyzje? Gdzie jest nasze “ja” w spotkaniu z wielkim światem? Czy “ja” to naprawdę “ja”, czy
po prostu suma wszystkiego, czego się ode mnie oczekuje?
Choreografia i wykonanie: Anat Grigorio
Dźwięk: Idan Shimoni
Światła: Shachar Werchason
Muzyka: BOKER – (Morning) instrumental by Idan Shimoni, Edith Piaf – Non, je ne
regretted rien
Czas: 45 min
ANAT GRIGORIO (Izrael)
Anat Grigorio (1974) wychowała się w Petach Tikva, w Izraelu. Jej miłość i pasja do tańca
zaczęła się, gdy miała 6 lat. Przez lata rozwijała swoje umiejętności w gimnastyce, modern
jazzie, balecie klasycznym, tańcu współczesnym i teatrze fizycznym. Na co dzień mieszka w
Tel Awiwie i jest członkinią Israeli Choreographers Associacion. Anat szkoliła się jako
tancerka i performerka m.in u Kibbutz Contemporary Dance Company, Ido Tadmor Dance
Company, Thieery Moral Physical Theatre (Francja). Tworzy od 2003 roku i jest wspierana
przez Izraelskie Ministerstwo Kultury.
Bytomski Teatr Tańca i Ruchu ROZBARK - This Is Not a Love Song
Czwartek, 20 listopada
Pierwsza wersja przedstawienia „This Is Not a Love Song” powstała w Rosji w 2010 roku z
inspiracji rosyjską codziennością i zaobserwowanym dziedzictwem reżimu
komunistycznego.
Polska teraźniejszość mocno różni się od rosyjskiej współczesności, oba kraje łączy jednak
wspólne, trudne dziedzictwo. Uri Ivgi i Johan Greben, holendersko-izraelski duet
choreografów, odnaleźli pewne zbieżności, które postanowili wyartykułować w nowej
odsłonie przedstawienia, znacząco różnej od prapremierowej realizacji.
Spektakl jest oparty na trzech filarach tematycznych, którymi są:
 strach, stres, uraz, obsesja i paranoja,
 wyzwolenie,
 indywidualność i intymność.
Uniwersalne, ekstremalnie różne stany emocjonalne, które dotyczyć mogą każdego z nas, są
w przedstawieniu rozwijane i pogłębiane. Pozbawieni cech indywidualnych bohaterowie
wrzuceni zostają w kocioł emocjonalny, walczą z własnymi obsesjami i lękami szukając
ukojenia i pociechy.
Jak twierdzą choreografowie, aby poznać treść przedstawienia i odpowiedzieć (choćby sobie
samemu) na pytanie o czym ono jest – trzeba je zobaczyć. Na pewno jednak nie jest to pieśń
o miłości...
Choreografia: Ivgi & Greben
Asystentka choreografów: Anna Piotrowska
Tancerze: Alena Lezhava, Sonia Zini, Elisa Teodori, Katarzyna Ustowska, Agnieszka
Doberska, Łukasz Przytarski, Jin Hwan Seok, Oleg Stepanov, Aleksei Torgunakov,
Kostiumy: Ivgi & Greben
Muzyka: Ari Rosenzweig, Arvo Pärt
Czas: 65 min (bez przerwy)
BYTOMSKI TEATR TAŃCA I RUCHU ROZBRAK (Polska)
ROZBARK mieści się w budynku zabytkowej cechowni Kopalni Rozbark, którą założono w
1868 roku. Wydobycie węgla zakończono w 2004 roku, a trzy lata później część zabudowań
Kopalni została wpisana do rejestru zabytków. Działalność Teatru ROZBARK opiera się na
trzech pionach: działalności artystycznej, edukacyjnej i społecznej. Misją i założeniem Teatru
ROZBARK jest tworzenie i propagowanie sztuki tańca współczesnego wzbogaconego o inne
formy sztuki ruchu, z którymi chce docierać do dzieci, młodzieży i dorosłych. Kulminacją
działań promujących taniec współczesny są kolejne edycje ROZBARK IN MOTION //
Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tanecznej. Od 1
września 2014 r. opiekę artystyczną nad Bytomskim Teatrem Tańca i Ruchu ROZBARK
sprawuje izraelsko-holenderski duet Ivgi&Greben. Kieruje on bytomską sceną w sezonie
2014/2015, mając ponadto pod swoją opieką kolejne odsłony festiwalu ROZBARK IN
MOTION. Kierownikiem zespołu oraz asystentką kierowników artystycznych została Anna
Piotrowska, tancerka, choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, stypendystka
British Council Awards 2004, dwukrotna laureatka SoloDuo Dance Festival w Budapeszcie.
Spektakl powstał jako część projektu INTRADANCE –współpracy między państwami UE I Rosji
z dziedziny tańca współczesnego. Do projektu zgłosiło się ponad 100 choreografów z 18 krajów
UE oraz 33 zespoły taneczne z 11 rosyjskich miast. Ostatecznie do pracy nad nową produkcją
zaproszono 7 europejskich choreografów oraz 7 zespołów tanecznych z Rosji. W maju 2010
roku choreografowie spotkali się z zespołami I rozpoczęli pracę, której efektem był szereg
nowych, odkrywczych i powszechnie docenianych inscenizacji.
INTRADANCE projekt powołany został przy współpracy: European Union National Institutes
for Culture (EUNIC), Centre Culturel Français, Goethe-Institut, British Council oraz Instituto
Camoĕs i Istituto Italiano di Cultura. Projekt zeralizowano ze środków Unii Europejskiej.
Budapest Dance Theatre – My Daughter, Anna Frank
Piątek, 21 listopada
„Widzę naszą ósemkę jakbyśmy byli malutkim skrawkiem błękitnego nieba otoczonym przez
ciężkie, burzowe chmury. To miejsce, w którym stoimy, dokładnie określone, jest póki co
bezpiecznie, ale chmur zbiera się coraz więcej i ten krąg, który oddziela nas od
niebezpieczeństwa jest coraz mniejszy. (…) Wszyscy patrzymy w dół, gdzie ludzie ze sobą
walczą, a później do góry – gdzie jest pięknie i cicho. I nagle zostajemy otoczeni przez masę
ciemnych chmur, odcięci przez nią od tej pięknej, spokojnej góry; chce nas zniszczyć…”
Mała dziewczynka pisze swój pamiętnik w czasie, gdy nad głową jej – i wielu innych –
zbierają się czarne chmury II Wojny Światowej i Holocaustu.
Budapest Dance Theatre w swoim spektaklu próbuje przybliżyć specyfikę tamtego okresu,
balansując na pograniczu tańca i literatury.
Choreografia: Béla Földi
Muzyka: Dániel Szántó
Kostiumy: Péter Klimó
Czas: 40 min
BUDAPEST DANCE THEATRE (Węgry)
Budapest Dance Theatre jest jednym z największych i najbardziej wpływowych Teatrów
Tańca Współczesnego na Węgrzech. Został założony w 1991 roku i od tamtej pory jest
najbardziej znanym węgierskim teatrem na świecie.
Jego styl można określić jako European Modern Dance, który zawiera w sobie dużą wiedzę o
klasycznym balecie i świetną znajomość technik contemporary dance, takich jak chociażby
metody Limona, Cunninghama czy Grahama. Budapest Dance Theatre łączy ze sobą te dwa
czynniki w pełną harmonii całość, z sukcesem prezentując je na scenie od ponad dwudziestu
lat.
Aktywnie uczestniczą w festiwalach teatralnych i tanecznych, zarówno w kraju, jak i
zagranicą. W ciągu ostatnich kilku lat występowali m.in. na TanzFestival Bielfeld w
Niemczech, MittelFest we Włoszech czy Montreaux w Szwajcarii.
Mieli również
niepowtarzalną okazję wystąpić w Operze Vichy we Francji. Na samych Węgrzech grają
około 50. spektakli rocznie, przygotowując przedstawienia zarówno dla dzieci i młodzieży,
jak i dorosłych.
Sopocki Teatr Tańca – PUSTE CIAŁO. Okazja do malutkiej
rozpaczy.
Piątek, 21 listopada
Spektakl składa się z dwóch aktów, inspirowanych życiem i twórczością dwóch różnych
artystów.
Obaj – Franz Kafka i Henri Toulouse-Lautrec – zmagali się z trudnymi relacjami z rodziną, a
ujście dla swojej niezwykłej wrażliwości znajdowali w sztuce, którą realizowali w skrajnie
odmiennych sposobach. Kafka, schowany w sobie i nieśmiały, nie chciał wydać
najsłynniejszych swoich prac (zostały opublikowane po jego śmierci), zaś Toulouse-Lautrec
wtopił się w bohemę artystyczną Paryża, stając się nieodłącznym jej elementem. Jeden
zanurzony w rozważaniach nad determinacją jednostki przez społeczeństwo i niemożność
znalezienia pełni swojego człowieczeństwa, harmonii i szczęścia, drugi zatrzymując w
kadrze ludzi i nastrój artystycznej społeczności chwalił życie i codzienność. Obaj umieli
zauważyć detal, chwilę, ulotność.
Spektakl, rozdzielony przerwą, jest impresją na temat ich twórczości – część kafkowska
mroczna i dynamiczna, część inspirowana pracami Toulouse-Lautreca pozornie
swobodniejsza, ze zdekonstruowanym kankanem na czele. Obie części, choć w różny sposób,
opowiadają o tym samym – o drodze do zrozumienia i pogodzenia się ze sobą i ze światem,
którą musi przejść każdy człowiek i każdy artysta.
Koncept, reżyseria i choreografia: Joanna Czajkowska i Jacek Krawczyk
Współpraca choreograficzna i taniec: Magda Wójcik, Barbara Pędzich, Dorota Zielińska,
Joanna Nadrowska, Joanna Czajkowska, Jacek Krawczyk
Muzyka: Mariusz Noskowiak
Kostiumy: Agnieszka Puławska
Światła: Artur Aponowicz
Scenografia: Jacek Krawczyk, Artur Gołdys
Czas: 90 min (z przerwą)
SOPOCKI TEATR TAŃCA (Polska)
Sopocki Teatr Tańca (do marca 2010 roku działający pod nazwą Teatr Okazjonalny /the
Occasion Dance Theatre) został założony przez parę dyplomowanych tancerzy,
choreografów, członków ZASP-u: Joannę Czajkowską i Jacka Krawczyka, którzy rozpoczęli
współpracę artystyczną w 1998 roku. Teatr ma w swoim dorobku trzydzieści spektakli,
które prezentował na wielu festiwalach tańca współczesnego i teatrów alternatywnych w
Polsce i za granicą.
Krakowski Teatr Tańca – Poliamoria
Sobota, 22 listopada
„Spektakl Krakowskiego Teatru Tańca porusza kulturowe tabu, jakim jest odstępstwo od
związku monogamicznego. Aktorzy nie boją się fizyczności, bólu, emocji. To, co chcą pokazać
widzom, to wolność i prawda o cielesności. Zrywają z utopijną wizją relacji poliamorycznej.
Wskazują zarówno jej zalety, jak i skutki uwikłania w sieć związków. Nie ma tutaj miejsca na
romantyczną miłość czy niezmienność reguł. Poliamoria nie jest dla każdego.”
Predystynowani do wielomiłości? Natalia Lis, e-teatr
Należy pozwolić, by to miłość nadawała kształt relacji, zamiast wciskać ją w kształt, jaki nasz
umysł uznał za właściwy. Teraz, w początkach XXI wieku, coraz częściej wydaje się, że
monogamia na całe życie jest raczej mitem niż faktem. Rodzina nuklearna, podstawowa
jednostka wielu społeczeństw, należy zaś do zagrożonych gatunków. Bardziej niż
kiedykolwiek konieczne jest żebyśmy porzucili wyuczone przekonania na temat miłości,
seksu, intymności i zaangażowania na rzecz gotowości, odkrywania i przyjmowania
wszelkich rozwiązań, które będą się sprawdzały...
Reżyseria: Eryk Makohon
Choreografia: Eryk Makohon i zespół
Muzyka: Marcin Żminkowski; Ludwig van Beethoven
Wokaliza: Barbara Mikulska
Scenografia/kostiumy: Eryk Makohon
Tancerze: Anna Chmiel-Kowalska, Monika Godek, Agata Syrek, Monika Świeca, Katarzyna
Węglowska-Król, Marta Wołowiec, Katarzyna Żminkowska - Szymańska, Bartosz Kwapień,
Paweł Łyskawa, Jacek Mikosz, Filip Wójcik
Wykonanie scenografii: Pracownia Ślusarska Roberta Calikowskiego
Producenci: Stowarzyszenie Krakowski Teatr Tańca
oraz Nowohuckie Centrum Kultury w Krakowie
Czas: ok. 60 min
KRAKOWSKI TEATR TAŃCA (Polska)
Powstał w 2008 roku. Założycielem i kierownikiem artystycznym Teatru jest Eryk Makohon.
Zespół działa w ramach Krakowskiego Centrum Choreograficznego, które zainicjowało
swoją działalność w Nowohuckim Centrum Kultury w styczniu 2014 roku.
Operowanie plastycznym obrazem, montaż scen, indywidualna, procesualna praca z
tancerzem to podstawowe elementy wpływające na charakter proponowanego przez Teatr
stylu, w dużej mierze inspirowanego także słownikiem teatralnym Jerzego Grotowskiego i
Eugenio Barby. Krakowski Teatr Tańca funkcjonuje w oparciu o wysiłek i zaangażowanie
jedenaściorga tancerzy oraz choreografa. Konsekwencja w realizacji własnej wizji
artystycznej oraz specyficzny model funkcjonowania Teatru pozbawionego własnego
budżetu, wpisanego w struktury Nowohuckiego Centrum Kultury, a mimo to skupiającego
tancerzy na stałe, czyni Krakowski Teatr Tańca zjawiskiem oryginalnym i wyjątkowym na
polskiej scenie tańca.
W 2008 roku zostało utworzone Stowarzyszenie Krakowski Teatr Tańca, którego celem jest
wspieranie inicjatyw Teatru. Stowarzyszenie jest producentem wszystkich spektakli Teatru.
Polski Teatr Tańca – Hello, Stranger
Na spektakl "Hello, Stranger" oraz „Need Me” Polskiego Teatru Tańca obowiązuje ten
sam bilet! Spektakle odbywają się w Teatrze WARSawy, jeden po drugim, z 10
minutową przerwą pomiędzy.
Inny jest tym, czym nie jest i czym musi uzupełnić swój brak. Inny opowiada o swoich
potrzebach. Inny jest podobny do mnie, jest Innym Ja, ma podobne nogi, ręce, głos, mowę.
Inny ma swoje “wnętrze”, swoją “głębię”. W swej “głębi” jest on niewyczerpalną “pełnią”, jest
“bogactwem”, które się “przelewa”. Ale głębia ukazuje się i skrywa jednocześnie.
Inność Innego wydobywa na jaw moją własną inność. Inność jest wzajemna. Inność
zaskakuje, przynosi wciąż nowe niespodzianki, w całej przewidywalności jest
nieprzewidywalna. Inny nie jest podmiotem, Innym JA (…), z którym mogę wejść we
wspólnotę MY. Inny, którego
napotykam, znajduje się w ruchu, co sprawia, że i we mnie budzi się świadomość możliwego
ruchu. Muszę się otworzyć na samą inność Innego, znosząc własną inność. (…) Taka zmiana
nie jest niczym więcej, jak konsekwentną zmianą punktu widzenia – z mojego na jego. Inny
wymaga, aby stać się jego pokarmem, jego częścią składową, nim. Inny zadaje ból.
Inny zbliża się, aby się “karmić mną”. Co mam począć? Odsunąć się czy poddać?”
“Inny”, ks. Józef Tischner
Choreografia: Paweł Malicki
Muzyka: Alva Noto, Marino Marini, Nicola Porpora (wyk. Cecilia Bartoli), Grimes, Rebekah
del Rio, G. F. Händel, DJ Mazz, Go Koyashiki, Bartosz Dziadosz
Reżyseria świateł: Ewa Garniec
Scenografia i kostiumy: Adriana Cygankiewicz
Aranżacja muzyki: Bartosz Dziadosz
Czas: 40 min
POLSKI TEATR TAŃCA (Polska)
Polski Teatr Tańca istnieje od 1973 roku, jest profesjonalnym autonomicznym zespołem,
którego oblicze przeszło ewolucję od spektakli ukształtowanych formą teatru baletowego do
współczesnego gatunku: teatru tańca, który charakteryzuje przekraczanie granic
rodzajowych, technicznych i stylistycznych, wyzwalanie się z przypisanych tradycją środków
wyrazu, skłanianie ku interdyscyplinarności, poszukiwanie nowych przestrzeni teatralnych i
oparty na kreatywnej improwizacji proces tworzenia.
Polski Teatr Tańca dysponuje w Poznaniu studiem prób, nie ma własnej sceny, a swoje
spektakle prezentuje widzom na całym świecie.
Polski Teatr Tańca – Need Me
Na spektakl "Hello, Stranger" oraz „Need Me” Polskiego Teatru Tańca obowiązuje ten
sam bilet! Spektakle odbywają się w Teatrze WARSawy, jeden po drugim, z 10
minutową przerwą pomiędzy.
Dwa pierwiastki uwięzione w jednym ciele. Rywalizacja i adoracja. Pokaz siły przenikający
się z dążeniem do wspólnego celu.
Czy możemy istnieć bez naszego "Ego"? Jak bardzo pomaga nam ono utrzymać wrażenie
trwałości i integralności własnej tożsamości? Jak silnie jesteśmy z nim związani, czy
potrafimy je modyfikować i współpracować z nim?
Choreografia: Andrzej Adamczak
Tańczą: Andrzej Adamczak, Katarzyna Rzetelska
Muzyka: The Knife, Yazoo, Amon Tobin, Ellen Allien
Premiera: 25 kwietnia 2014, MP2 w Poznaniu
Czas trwania: 21 min
NovaTanz – Home, Sweet Home
Tekst, jako medium, pozostaje na pierwszym planie, a taniec ilustruje tekst na innym poziomie.
Spektakl prowokuje pytania o sens i rozumienie związków międzyludzkich, samotności czy życia w
społeczeństwie hiper-prędkości. Taniec dostosowuje się do tekstu i jest przedmiotem ilustracji
zaprezentowanej na scenie. Ilustracji, gdyż proces twórczy przygotowania choreografii, jako forma
pracy badawczej - opiera się na tekście i słowie. Taniec jest rodzajem języka migowego: teksty są
przekształcone w ruch, a ruch ten z kolei jest dla tekstów swoistym komentarzem, nadającym im
nowe, silniejsze znaczenie.
W spektaklu poszukujemy klaustrofobicznych napięć wynikających z architektonicznej ciasnoty
i komunikacji pomiędzy pomieszczeniem, a osobami, które się w takiej konstelacji pojawiają. „Home
sweet home” to zbiór historii i opowieści z punktu widzenia jego mieszkańców, którzy prowadzą ze
sobą monologi. W tych monodramach objaśniają sobie świat. Za ścianami kumuluje się uśpiona złość,
aż naładowany nią budynek eksploduje. Co by się stało, gdyby nagle rutynowe nawyki zostały
radykalnie zmienione przez nieoczekiwane wydarzenie? Jeśli wszystko nagle stanęłoby na głowie?
Rozpatrywanie i analiza tej zapaści znajduje się w centrum twórczego procesu.
Choreografia: Slava Gepner
Dramaturgia: Özlem Alkis
Muzyka: Achim Sondermann
Tancerze: José Manuel Ortiz Sanchez, Kathrin Wankelmuth, Adrián Castello, Raphael
Spiegel, Ji Hye Chung, Lorenzo Capodieci
Czas: 45 min
NOVATANZ (Niemcy)
Teatr Tańca NovaTanz jest kreatywnym kolektywem artystów-freelancerów, mającym swoją
siedzibę w Kolonii (Niemcy). Pod kierownictwem artystycznym Slavy Gepnera novaTanz
produkuje od podstaw jeden-dwa spektakle taneczne w ciągu roku.
Taniec, muzyka, film, design, teatr i sztuki wizualne przenikają się nawzajem, tworząc spójną
i pełną inspiracji całość.
Członkowie zespołu mają swoje kulturowe korzenie w różnych krajach europejskich.
Świadomie szukają inspiracji w tradycjach Starego Kontynentu, wykorzystując je jako punkt
wyjścia do pracy. Wykraczają poza te kulturowe ramy, otwierając niemiecką scenę taneczną
na nowe impulsy.
Oprócz autorskich spektakli, zespół oferuje również warsztaty, kursy i inne formy edukacji
kulturalnej.
Teatr Tańca Zawirowania – URODZINOWA NIESPODZIANKA
Na Zakończenie Festiwalu zapraszamy Publiczność, Kursantów, Przyjaciół, Znajomych,
Tancerzy, słowem – wszystkich, którzy przez ostatnie 10 lat natknęli się na Teatr Tańca
Zawirowania (a także tych, którzy do tej pory niewiele mieli z nim wspólnego), na spektaklniespodziankę, przygotowaną specjalnie na tę wyjątkową okazję.
TEATR TAŃCA ZAWIROWANIA (Polska)
Teatr Tańca Zawirowania powstał w 2004 roku pod auspicjami Fundacji Scena Współczesna.
Założycielem oraz dyrektorem Teatru Tańca Zawirowania jest Włodzimierz Kaczkowski.
Kierownikiem artystycznym zespołu jest od początku Elwira Piorun, była solistka Teatru
Wielkiego. Obecnie trzon Teatru Tańca tworzą: Elwira Piorun, Karolina Kroczak, Bartosz
Figurski oraz Szymon Osiński. Niemalże od początku swojego istnienia Teatr Tańca
Zawirowania nie tylko czynnie uczestniczy w procesach kulturotwórczych kraju, ale
występuje ze swoimi spektaklami na festiwalach całego świata, począwszy od naszych
europejskich sąsiadów, poprzez Azję, Afrykę skończywszy na Ameryce Północnej i
Południowej.
Teatr
wraz
z
Fundacją
Scena
Współczesna
jest
organizatorem Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca, odbywającego się w
Warszawie corocznie od 2004 roku. Wydarzenie to gromadzi w czasie tygodniowego
przeglądu teatry tańca z Polski i z całego świata, dając twórcom możliwość spotkania i
konfrontacji dokonań artystycznych. Teatry porównują swoje doświadczenia, wzajemnie się
inspirują i nawiązują znajomości, które często owocują powstawaniem wspólnych
projektów artystycznych. Festiwal ma także na celu popularyzację współczesnego teatru
tańca i prezentację w Polsce najnowszych światowych tendencji. Kilkudniowe warsztaty
prowadzone przez instruktorów wielu rodzajów tańca współczesnego, wieczory pełne
niezapomnianych wrażeń teatralnych, zażarte dyskusje, całodniowe próby. Świat wirujący
od tańca. Teatr prowadzi także działalność edukacyjną – w Akademii Tańca Zawirowania
odbywają się stałe zajęcia i warsztaty, których częstym efektem są spektakle wieńczące
pracę młodych tancerzy.

tutaj

Transkrypt

Podobne dokumenty

Trzy pytania do Anny Kowalskiej (wersja pdf)